Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

261쪽

- 116 - ω την γῆν πιε μενον. 'Εν τούτοισι ' ουν

τοῖσι σχῆμασι ἀναγκάζονται σχηματίσφαιοῖσι ἀν ἔσω ἔκβαν τὸ βρυον ἐμπων, ob

προβουλεύσαντος του ἀνθρώπου δκως ἀν μ-iστα ἐσχηματισμιένον ἔν, ἀλλ' αὐτὸ η ξυρι. φορη διδάσκει ἐκ των παρεόντων τὰ ρ*ῖστα αἱρέεσθαι. 'Επεὶ καὶ ὁκισοι ἔλκος ἔχοντες ἐν ποδὶ θ κνῆμη οὐ κάρτα δύνανται ἐφιρα νειν τφ σκέλεI, πάντες, καὶ οἱ νεπιρι, οἱ τως ὁδοιπορέουσι' ἰξὴ γὰρ βαίνουσι τ p σιν cyσκέλερ καὶ δισσὰ κερδαίνουσι, δισσων γὰρ δύοντα ' G τε γὰρ σίμια οὐκ Οχέεται ὁμοίως ἐπὶ του ἔξω ἀποβαίνοντος, Ξ σπερ ἐπὶ τουεDω οὐδἐ γὰρ κατ Hυ 'ν αὐτ* γιγνεταιτο .aχθος, ἀλλὰ πολλ* μαλλον ἐπὶ του bποβαίνοντος κατ' Hυωμην γὰρ αὐτ* γίγνεταιτο ἁχθος ἔκ τε αὐτῆ τη ὁδοιπορίν καὶ τημεταλλαγρ τἄν σκελέων ἐν τούτ* τφ σχε

ματι, καὶ τάχιστα ἁν δυναιτο υποτιθέναι τὸ bγι ἐς σκέλος, ' es t τψ μι ἐν σιναρον ἐξωτέρω

σει μη ἐμπέσοι, γυιουται ὁ μηρὸς καὶ ἡ κνεμηκαὶ ὁ πους - οὐτε γὰρ τὰ ιστέα ἐς τὸ μῆκος ιρίως αυξεται, ἀλλὰ βρα τερα γίγνεται,

μάλιστα δε τι του μηρου, ἁσαρκύν τε απαντι σκέλος καὶ ἄμυον καὶ ἐκτεθηλυσμνον καὶ λεπτύτερον γίγνεται, αρια μῖν διὰ τὸν στέρησιν τῆς χψρης του Αρθρου, ἀμα H, οτι ἁδύνατον χρέεσθαί ἐστι, οτι οὐ κατἁ φυσιν

V.: - τη γὰρ χειρὶ τὸ Diera. p. 28; - τα πλάγιον τούμηρού eod. Serv. , et lecti. V.; - εἰ eomplures eodd.

quonam habitu sacillime consistat, cum casus ipse edoceat ex his, qui ad manum sunt, eum qui maxime sit accommodatus eligere. Neque enim quibus ulcere pes aut tibia laborat, ii admodum crure incedere POSSunt, omnesque, insantes etiam, eodem modo gradiuntur. Affecto namque crure in exteriorem partem converso gressum iaciunt. Ac duplex eis, quo opus habent, commodum accedit. Neque enim corpus aeque sustinetur eo crure quod incessu extra sertur, atque eo quod intro, cum ei e directo onus non incumbat, sed multo magis illi quod in incessu supponitur. Huic si quidem tum in ipso ingressu, tum in alterna crurum permutatione e directo pondus incumbit eo habitu, ac crus sanum celerrime supponi queat, si assecto quidem crure exterius, sano interius ambulatio fiat. At quod ad praesentem sermonem attinet, non parvi est momenti habitum corpori quam accommodatissimum per se invenire. Qui igitur ad persectum incrementum nondum pervenere, iis si prolapsus articulus non reconditur, semur, tibia et pes breviora evadunt. Neque enim iis ossa aeque in longum augentur, verum breviora fiunt, ac praecipue semur. Crusque totum carne vacuum, minime torosum, effeminatum et tenuius rodditur, partim quidem quod sua sede privetur articulus, partim vero quod suo munere fungi nequeat, cum naturalem statum non retineat. Usus enim quidam

nimiam mollitiem, tum etiam quod in longum augeri prohibet, quodammodo tollit. Gravis-

262쪽

κέεται χρῆσις γὰρ μετεξετέρου 'ρυεται τῆς ἄγαν ἐκθηλύνσιος ρυεται δέ τι καὶ τῆς ἐπὶ μῆκος ἀναυξ ρσω. Κακούοι μῖν ουν μάλιστα οἴσι ἀν ἐν γαστρὶ ἐούσι ἐξαρθρῆση τούτο τι ἀρθρον, δεύτερον δὲ οἷσι ἁν ως ν

πιωτάτοισι ἐούσι, ῆκιστα δε τοῖσι τετελειωμένοισι. TOBι μἐν 'ουν τετελειωμένοισι ειρηται οφ τις ἡ ὁδοιπορ' γίγνεται - οἶσι δ' ἀννηπίοισι ἐούσι ἡ ξυμφυρ αυτη 'γένηται, οἰμἐν πλεῖστοι καταβλακεύουσι τὸν διορθωσιν τού σώματος, ἀλλὰ κακως εὶ λέονται ἐπὶ τdi σι ἐς σκέλος, τῆ χειρὶ πρὸς τὸν γῆν ἀπερει

κεύουσι δε ἔνιοι τὸν ἐς τὰ θρθὸν ὁδοιπομνκαὶ οἷσι ἀν τετελειωμένοισι αἱ τη i ξυμφορῆγένηται. 'Oκοσοι δ' ἁν νῆπιοι ἐόντες ταύτητρi ξυμφορη χρησάμενοι ὀρεις παιδαγωγ

ριν σκέλος μετέωρον ἔχουσι, καὶ 'τοσούτ*ρω μους εἰσὶ, ' δειν ἁν αὐτοῖσι ἔλασσον τὸ σκέ

Θηλύνονται δε πάσι τοισι τοιούτοισι αἱ σάρκες τού σκέλεος, μάλλον 'δέ τι θηλύνονται

αἱ ἐκ τού ἔξω μέρεος ἡ ' αἱ ἐκ τού ἔσω Δοἐπὶ τι πολύ.m . Mυθολογούσι δέ τινες, ῶς αἱ 'νια - νίδες τι ἁρσεν γένος τὸ εωυτῶν αὐτίκα νε- πιον ἐον ἐξαρθρέουσι, αἱ μἐν κατὰ 'ταγούνατα, αἱ δε κατὰ τἁ ὶσχία, ως δῆθεν χωλα γίγνοιτο καὶ μ' ἐπιβουλεύοι τὰ ἄρσεν ' γένος τψ θῆλεῖ χειρῶναξι ἄρα τούτοισι χρέονται,

ὁκοσα ξ σκυτεω ἔργα, ξ χαλκείης, ἡ ἀλλο

si me igitur habent, quibus dum in utero coni,nentur elabitur hic articulus. Secundum hi, quibus in summa insantia idem aedidit. Minime vero omnium, qui adulti illud perpessi sunt. Αο adulti quidem qua ratione incedant, dictum est. Quos vero adhuc in infantia hic casus detinet, plerique quidem in dirigendo corpore

negligenter se gerunt, maleque ad sanum crus convolvuntur, manu, quae e regione eius est, se ad terram obfirmantes. Quin etiam adulti nonnulli, qui hac calamitate vexantur, rectam ambulationem segniter curant. At qui in infantia hanc calamitatem experiuntur, ii si liberaliter

educati fuerint, sano quidem crure recte utum tur, verum scipionem alae, quae sano cruri respondet, suppositum circumserunt.' Quidam etiam utrique alae scipionem subiiciunt. crus

vero affectum suspensum detinent, quoque id brevius est, eo levius habent. Sano autem crure nihilo minus habent roboris quam si integrum utrumque esset. Eiusmodi tamen omnibus cruris carnes emolliuntur eaeque ut plurimum exteriore parte magis quam interiore 101. Ferunt autem nonnulli Amazones masculam suam prolem statim ab insantia partim ad genua, partim ad coxendices, luxare consuevisse, quo videlicet claudi fierent ac neque mares foeminis insidias tenderent, eisque ad manuarias operas uterentur et coriariam, fabrilem et quodvis aliud sedentarium opus exerce-

263쪽

τοιαμα, οἶδα, ει τις ἐίαρθρέοι αὐτίκα νεπια

θρῆσαι - ' κατὰ δε - γούνατα διαφέρει μέν τι, ἔλασσον δέ τι διαφέρεν τρόπος δε ἐκατέρου του χωλώματος ἴδεις ἐστι κυλλουνται

ω μέρος, κυλλοὶ μῖν γίγνονται, ἐστεναι δὲ δύνανται ῆν δἐ ἔς τι ἔσω ' μέρος, βλαισοὶ μ' γίγνοντα , si M ἐσταναι δύνανται

τἁ δἐ τῆς κχρμης ὐστέα αύξεται sita Ob πολυ δὲ - ἐνδεεστέρης, μι μή τοι σε ες μινύθουσι. Οἶσι δ' ἁν κατὰ 'μἐν τι σφυρον μάνη τι ἄρθρον κατὰ φύσιν, κατὰ δε ' τι γόνυ ἐξεστρκη, τουτοισι τι τῆς κνεφες οστέον οὐκ ἐθέλ- ξυναύξεσθαι ὁμοίως, ἀλλαβρα υτερον γίγνεται, τουτο γὰρ ἐγγυτάτω

ὀστέα μινυθει μῖν, ἀτὰρ οbχ ὁμοίως, Oσπερ

θλίγον τι πρόσθεν ευηται, δτι τι ἄρθρον τὸ παρὰ τον ποδα σψόν ἐστι jεὶ δέ οἰ χρέεσθαις δύναντο, 2σπερ καὶ το κυλλο, ἔτι ἁγη

σον ἐμινύθει τὰ του ποδος ὀστέα τομοισι.rent. Quae quidem Vera necne sint, ignoro. Ista vero accidere quibus statim ab infanti, articuli luxantur, certo scio. In coxis igitur multum quidem in interioremne partem an in exteriorem elabatur articulus interest. In genibbus vero interest etiam nonnihil, sed minus tamen. Suus autem utrique proprius claudica.tionis modus inest. Magis incurvis enim sunt membris quibus exteriorem in partem prolapsus artieulus suerit; recti autem minus stant, quibus in interiorem partem exciderit. Eodem quoque modo si ad malleolum luxatio Mei dat, quibus in exteriorem partem excidit, ii quidem vari fiunt, verum stare possunt; at quibus in interiorem partem articulus prolapsus Mi. ii valgi quidem Metuntur, minus vero stare queunt. M vero ossium incrementum in hunc modum se habet: quibus quidem ad malleolum tibiae os loco motum est, ii certe pedis OSSa, quod proxime vulneri iniecta sunt,

minimum augeatur. Tibiae vero ossa augentur: quidem minus, sed non multo minus, verum carnes imminuuntur. At cum articulus. ad malleolum sua sede secundum naturam manserit,

ad genu vero suo loco motus fuerit, iis tibiae os, quod vulneri sit proximum, non aeque amgeri, sed brevius reddi consuovit. Pedis autem

ossa imminriuntur quidem, verum non aeque

ac paulo ante dictum est, cum pedis articulmintegerimaneat. Quodsi eo etiam, sicuti. cum Varus est, uti possent, iis adhuc minus pedis ossa imminuerentur. QRibus, vero coxendidis. articulus luxatur, iis senioris os, quod pr0Ximo

264쪽

- Ι19 - οισι δ' αν κατὰ τὸ ὶσιον ' ἡ Η:άρθρησις vulnus attingat, non aeque augeri solet, Sed γένηται, τούτοισι του μηρου τὸ ιστέον οὐκ sano brevius redditur. His tamen neque tibiae ἐθέλει ' ξυναύξεσθαι ὁμοί- , τούτο γαρ ἔγ- os, neque pedis ossa eodem modo augeri pro γυτατω του τρώματις εστι, ἀλλα βραχύ- hibentur. Quod ideo accidit, quod semoris ar- τερον του ἱ γιὼς γίγνεται ' τοι μέντοι τῆς liculus, qui cum tibia committitur, et tibiae, κνῆμης ὀστέα οὐχ ομοιως τούτοισι ἀναυξέα qui cum pede, sua naturali sede manet; iis

γίγνεται, οὐδἐ τα του ποδος, δια τουτο , tamen totius cruris carnes imminuuntur. Quodsi δτι τι του μηρού ἀρθρον τι 'παρα τὴν κνε- crure uti possent, etiam magis Ossa augerentur, μην ἐν τῆ ἐωυτου φοσι μένει, καὶ τΘ τῆς velut prius etiam dictum est, semore excepto κνῆμης το παρὰ τον ποδα σάρκες μέντοι minusque carne destituerentur, quamvis id μινυθουσι παντὸς του σκέλεος τούτοισι ' se multo magis quam sanis accidit. Cui rei in-

μέντοι χρέεσθαι το σκέλεi ς δύναντο, ἔτι ἀν dicio sunt qui a prima origine aut antequam Ελλον τὰ ιστέα ξυνηυξάνετο, Δς καὶ π - ad persectum incrementum pervenerint, brachio σθεν ε ηται, πλῆν του μηρου, ' καὶ ἔσσον luxato mustelae cubito praediti evadunt. Hi ἁσαρκα ε', ἀσαρκοτερα δε πολλῶ θ 'εὶ siquidem os brachii breve, cubitum vero ac ιω ῆν. ΣημψIον δε δτι ' ταυτα τοιαυτά summam manum sanis paulo exiliora habent, ἔσω 'Θκμοι γαρ το9 βραχίονος ἐκπεσόντος idquo ob antedictas causas, quod brachium, γαλιάγκωνες ἐγDοντο ἐκ γενερο ν, ' καὶ ἐν cum laeso articulo proximum sit, idcirco bre-αὐξμι πρὶν τελεώθ ναι, οἴτοι το πιυ ιστέον viris redditur. Cubitus autem non ideo noxae

τού βραχίονος βραχb ἴσχουσι, τον δε πῆχυν aeque patet, quod brachii articulus, qui ad cu-

καὶ ἁκρην τὸν χεῖρα ολ φ ἐνδεεστον τού bitum est, pristinam naturam retineat. Manus-ογιέος δια ταύτας ' τὰς προφάσιας τἁς εὶ - que summa rursus etiam longius a noxa quam μίνας, σῖτι ὁ μεν λαιων ἐγγυτάτω του cubitus abest. Has igitur ob causas enumer ἄρθρου του τρώματος ἐστι, Ι στε δεα, τουτο tas ossa quaedam incremento destitui, quaedam

βραχύτερος γέγονε o δ' αυ πῆχυς διἁ τουτο etiam incrementum suscipere solent. A d pleni- οὐχ ὁμοίως ἐνακούει της ξυμφορῆς, ξτι τὀ orem autem manus et brachii habitum multum τού βραχίονος αρθρον τὀ πρθς του miχεος ἐν manus labor proficit. Qui namque mustelae τρ φύει μένει, si τε αυ χεὶρ ' ἀκρη cubito praediti sunt, manuarias operas, quas ἔτι τηλοτέρω ἄπεστι θ ὁ πῆχυς ὰπὸ τῆς etiam altera manu praestant, ut plurimum hac ξυμ:ορῆς. Διὰ ταύτας οἶν τὰς εὶρημένας manu suscipiunt, idque nihil peius quam altera.

προφάσιας των οστέων τά τε μη ξυναυξό- Neque enim' manibus, ut cruribus, corporis μενα οὐ ξυναύξεται, ' τά τε ξυναυό-όμενα onus sertur, sed sunt levia earum opera. Obgυναυξεται. 'Ες δῖ τι εἰ σαρκον τρ χειρὶ exercitationem autem neque in manu, neque

καὶ τψ βραχίονι ἡ ταλαιπωρίη της χειρὸς in cubito iis, qui mustelae cubitum habent, car-

265쪽

μέγα προσωφελέει ῖσα γὰρ χειρων ἔργα ἐστι, τὰ πλε α προθυμέονται οἱ γαλιάγκωνες ' ἐργαζεσθαι τρ χειρὶ ταύτη, δ 'περ καὶ τε ἐτέρη δύνανται, οὐδἐν ἐνδεεστέρως τῆς ἀσινέος, ob γὰρ δει θχέεσθαι τὀ σωμαἐπὶ τῶν χειρων, Δς ἐπὶ των σκελέων, ἀλλὰ κουφα ' αὐτῆσι τὰ ἔργα ἐστί. Διὰ δὲ mὶν

χρῆσιν οὐ μνοθου τι αἱ σάρκες αἱ κατὰ την χεῖρα ' καὶ τον πῆχυν ταῖσι γαλιάγκωσι, ἀλλὰ καὶ ὁ βραχίων τι προσωφελέεται ἐς εὐσαρκίην διὰ ταυτα- δον δε ὶσχίον ἐκταλἐς

γέληται ἐς τι ἔσω μάρος ἐκ γενεῆς, Θ καὶ ἔτι

νηπίφ ἐόντι, μινύθουσι αἱ σάρκες διὰ τουτομαλλον ἡ τῆς χειρὸς, δτι οὐ δύνανται χρέεσθαι το σκέλεi. Mαρτύριον δέ τι ' ἐνέσται καὶ ἐν τοῖσι ολ φ οστερον esρησομένοισι, δ

ταυτα τοιαυτί ἐστι.

ρου κες αλὴ ἐκβρ, τούτοισι βραχύτερον μῖν

τὸ σκέλος φαίνεται παρατεινομενον παρά τι

ἔτερον - οὐ γὰρ ἐπ' ὐστίον ἡ ἐπίβασις της κεφαλης του μυου ἐστι, Δς οτε ἔσω ' ἐκπέπτωκε, ἀλλὰ παρ' ιστέον παρεγκεκλιρρίνην τὸν φύσιν ἔχον, ἐν σαρκὶ δε στηαε ιυγρ ρ καὶ ὐπεικούση δια τουτο μῖν βραχύτερον φαίνεται. Ἐσωθεν δε ὁ μηρος παρὰ

τὸν πλιχαδα καλεομένην κυλλοτερος καὶ

ἀσαρκιτερος 'φαίνεται, ἔξωθεν δε ὁ γλουτος' υποκυρτότερος, ἄτε ἐς τὸ Π- ω τῆς κεφαλῆς του φερού ὐλισθηκυίης' ἁτὰρ καὶ ἀνωτέρω φαίνεται ὁ γλουτος, ατε υπειξασης τῆς σαρκὸς τῆς ἐνταυθα τη του φερου κεφαλιρ τι δε παρα τι γόνυ του μ ρου ειρον ἔσω kέπον φαίνεται, καὶ ἡ κνήφ , καὶ θ πούς ines imminuuntur. Quin etiam brachium ad pleniorem habitum inde nonnihil iuvatur. At ubi eoxendicis articulus a primomortu, aut etiam in ipsa infantia sua compage emotus ad

interiorem partem inclinarit, carnes eam ob causam magis quam in manu imminuuntur,

quod ii crure uti nequeant. Atque haec ita se habere .aae paulo post dicentur quodammodo

testabuntur.

102. At quibus in exteriorem partem semoris caput excessit, iis crus iuxta alterum extensum brevius quidem apparet. Νeque enim semoris caput, velut cum intro luxabatur, ossi insidet, sed iuxta os quod natura inclinatum est, in carne vero humida et tenera firmatur, ideoque brevius apparet. Interiore vero parte ad locum inter crura medium, πλιχάδα nominant, femur magis curvum et gracilius apparet. Exteriore autem parte nates in gibbum magis extumescit, extra nimirum femoris capite elapso. Quin et superior nates apparet eo, quod hac parte caro femoris capiti cedit. Extrema vero Amoris pars ad genu et tibia et pes introrsum spectare com . spiciuntur. Verum neque inflectere perinde uesanum erus possunt. Atque haec quidem sunt extra prolapsi semoris notae.

267쪽

υρση τουτο σο ἄρθρον, si, ἔτι ἐν α σι ἐουσι quidem nonnullis, si sideratum semur laesit, βίη ἐκπεσον - μη ' ἐμπέση, ῆ καὶ λ νοο- suppurationes diuturnae et quae curationem D,

σου ἐξαρθρέ mr τουτο τὸ ἁρθρον καὶ ἐκπαλε- linamenta desiderent, fiunt, quibusdam eum σν, - πολ α γάρ τοι o. α γθνῆται καὶ ossa nudantur. Eodem vero modo tum qui , ἐνίων μῖν των το των, ἐὸν ἐπὶπφακελΘ 1 3 sideratur os semoris, tum quibus non sideratus. μηρὸς, ἐκπυρματα χρόνια καὶ ἔμμοτα γώ multo brevius redditur, ac neque velut sanum γνεται καὶ ιστίων iμψσιες ἔν ὰλισις - ὁμοί- augeri solet. Huius etiam tibiae ossa paulla vi H καὶ ota ἐπισφακελίζει καὶ:οἴσι μη quidem quam alterius breviora evadunt ob eas ἐπισφακελίγι, τού μι ρου τo οστέον πολλο dem causas, quae etiam antea gunt commemo βραχύτερον γ γνετα καὶ οὐκ ἐθέλει ξυναύ- ratao. Arius hi incedere possunt , nonnulli qui gεσθαι, ,σπερ του ροιέος τα μέντοι τῆς κνε- dem eo modo, quo quibus iam adultis elapsus

μηρ βραχύτερα ' μῖν γίγνεται θ τα τής ἐτέ- articulus reconditus non fuit, quidam etiam lato

ρης, ὀλιγον δὲ, 'δια τας αoτας προφάσιας, pede insistunt, inter ambulandum tamen λ άὶ καὶ πρόσθεν ευχηνται οδοιαορέειν ' τε δύ- esuris blevitatem, utramque in patiem inclinari Dis ι οἰ τοιουτοι,'οἱ μέν τινες αὐτῶν τουτον eoguntur. Haec autem sic accidunt, ubi is his, τὸν τροπον, ὼ σπερ ' ο&ι τετελειωμένοισι ἐξέ- quae ad corporis habitum gpectant, diligenter εσs καὶ μη ἐνέπεσε, οἱ 'δὶ καὶ βαίνουσι μῆν et in quibus opordit recte fuerint a pueris edu. παντὶ τω ποδὶ, διαρρέπουσι δὲ ἐν rixi σι οδοι- cili prius quam ad ambulationem confirmen- ο σι ἀναγκαζόμενοι διοι τὸν βρα m σα tur, ac nihilominus etiam diligenter et recte του σκέλεος. Tαυτα δἐ τοιαυτα γίγνεται , ubi donfirmati fuerint. ' Summum vero curam

iiii ἐπιμελέως μἐν παιδαγωγηθῶ τι ἐν σι postulant quibus in prima insantia hic casus sμασι καὶ ωθος, ἐν ο&ι δεῖ, πρὶν κρατυν- incidit. Si enim ea in infantia negligantur, iis θῆναι ἐς τὴν ὁδοιπορ*ν, ἐπιμελέως δε καὶ totum crus prorsus inutile et incrementi expers

δρθῶς, ἐπῆν ' κρατυνθοπ arulam ς δε ἐπιμε- redditur atque universi cruris carnes magis im- λείης δέονται, οἷσι ἀν νηπιωτάτοισι ἐούσι minuuntur quam sani. At multo sane minus

αὐτη η ξυμφορῆ γέννται ἡν γαρ ἀμεληθῶσι quam quibuΑ interiorem in partem exciderit,

νμιοι ἐύντες, ἀχρhiον πανταπασι καὶ ἀναυ- idque ob usum et laborem, velut etiam de his, ξες ολον τὸ σκέλος γίγνεται. AI δἐ σαρκες qui mustelae cubito praediti sunt, paulo ante του gύμπαντος σκέλεος μινύθουσι μαλλον, ἡ diotum est. του 5γιέος ' πανυ μῆν πολλο ἔσσον Gμοισι μινύθουσι, ὴ ολ ἁν ἔσω ἐκπεπτώκη1 δια την χρῆσιν καὶ τὸν ταλαιπωρίην, Δς καὶ πρόσθεν ὀλίγον ἐπὶ των γαλιαγκώνων εἴρηται. py. Εὶσὶ δε τινες ὼν τοBι μῖν ἐκ γενερο 104. Nonnullis quoque partim quidem εtatim αυτίκα, τοῖσι δε καὶ υπο νούσου, ἀμφοτέρων a prima origine, partim vero sub morbo, - των σκελίων ἐξίστη τὰ ἄρθρα ἐς το borum crurum articuli exteriorem in pstnem

268쪽

- 123 - μάρος - τούτοι τι οἶν τὰ 'μ ἐν ιστέα ταὐτὰ prolapsi sunt. Ibs igitur ossa quidem eadem παθήματα πάσχγι αἱ μέντοι σαρκες ῆκιστα vitia patiuntur, at cornes minime es oeminantur. ει λύγονται εἰ σαρκα δἐ τὰ σκέλεα γίγνε- Sed et pleniora crura evadunt, nisi si quid in-ται, πλην se τι ἄρα κατὰ τι εBω μέρος teriqre parte paulum deficit. Eam vero ob cau- ἐλλείποι θ οπι διὰ τουτο δὲ εὐσαρκά ἐστι, sam pleniora sunt, quod utroque crure pariter δτι ἀμφοτέροι τι τοῖσι σκέλεσι ὁμοίως ἡ χρῆ- utuntur. Eodem qnim modo inter ambulandum σις γίγνεται 'λομοίως γὰρ σαλευουσι D rii ab utraque parte iactantur, iique valde promi-οδοιπορ* ενθα καὶ ista, ἐξεχ λωκ et Hoἴ- nontibus natibus conspiciuntur, eo quod articuli τοι ὶ τ ρως φαίνονται διὰ την εκστασιν.των suo loco excesserunt. Quodsi neque his ossa ἄρθρων. 'Ην δε ιιὸ ἐπισφακελίση ac τοῖσι - vitientur, nequq gibbosi supra coxen diem eVa-δστω, μηδε κυφοὶ ἀνωτέρω των ἰσιων γc dant..-- quosdam enim huiusmodi vitia pre-νωνται, - ἐνίους γυ ' τὰ τοι τα καταλαμ- hendunt, nisi ergo tala quid accidat, de βάνει, - ῆν ουν si 1 τοιουτον τι γένηται, cetero satis salubriter vitam tradudunt. Minus ἱκανῶς υγιηροὶ τἁλλα διαφέρονται , αναυξέ- tamen ii reliquo:corpore capite excepto incre- στεροι μέντοι τὸ πάν/σμα ρλοι γίγνανται, menti insui piunt.

πλῆν τῆς κεφαλῆς.

ρε . VOσοισι δ' αν ἐς τοὐπισθεν η κεφαλη 105. At quibus posteriorem in partem semo- του stis 5 ἐκπέση, --ολίγοισι δε ἐκπίπτει , - ris caput elapsum est, quod paucis accidit, ii οἴτοι ἐκτανύεινυοὶ δύνανται τι σκέλος, ρίτε neque ast articulum luxatum, neque ostmodum κατὰ τι ἀρθρον τι ἐκπεσὸν, ου τι κάρτα ad poplitem crus extendere lossunt. Atquρ κατὰ την lγνυηπι ἀλλ' -κιστα τῶν ἐκπα- eorum,. qui .artinulam emotym hahehii hi iubλέων οἴτοι εκτανύουσι καὶ σὴ κατὰ τον βου- nime extendunt et articulum ad iomen ,s Wdβωνα καὶ τι κατά τὸν ὶγκυην ἄρθρον. II 1οσ- poplitem. Praeterea etiam illud, o in dyerten- Ευνιέναι set ἐν οὐν καὶ τύδε-- α χρηστον dum, quod et valde utile et mugitimi momenti γὰρ καὶ πολλου ἄξιόν ἐστι καὶ τούς πλεί- ac plerosque latet; neque sanos poplitis reaeuem στους λῆθει , - δτι ' οὐδ' οἱ bγιαίνοντες δύ- lum extendere posse, nisi una quoque inguinis νανται κατὰ την ὶγνύην ἐκτανύειν τι Αρθρον, articulum exto ant, praeterqu4m si pedem ἡν μῆ ξυνεκτανυωσι καὶ τὸ κατὰ τον βου- valde sustollant: sic enim posse. Hi ergo ne- βωνα δεθρον, πλῆν 'ὴν μὴ πάνυ ἀνω ἀείρωσι que eodem modo poplitis articulum. βed multo τὸν πόδα, οἱ τω δ' ἁν δόναιντο ' οὐ τοίνυν aegrius flectere possunt, nisi un' quoqu' inqρυδε ξυγκάμ-ειν δυνανται τι κατὰ τὸν minis articulum inflexerint. Multa quoquo diiuὶ si ν ἄρθρον ὀμοιως, ἀλλὰ πολῖ χαλεm, in eorpore huiusmodi cognationes h bem et

τερον ' ξν μῆ ξυγκάμφωσι καὶ το κατὰ τιν circa nervorum contractionem et musculorum

269쪽

- 124 βουβίνα ἄρθρον. Πολλα δὲ καὶ Ελλα κατα habitum plura et cognitu digniora quam qui, τὸ σίμα τοιαύτας ἀδελφίξιας ἔχει καὶ κατα existimet, conspiciuntur. Quod etiam in intή,

νεύρων ξυντάσιας καὶ κατα μων σώματα tinorum natura totiusque ventris atque in vibri καὶ πλέονά τε καὶ πλέονος ἄξια γιγνί- erroribus et contractionibus cernere licet. Dεσκεσθαι, ὴ Iς τιο οἴεται καὶ κατὰ τὸν του quibus alias cum his quae nunc dicuntur con ' ἐντέρου φύσιν καὶ της ξυμ πάσης κοιλ*ς sentiens sermo habebitur. Quod ad sermonem καὶ κατα τας των υστερέων πλάνας τε καὶ praesentem attinet, neque crus extendi, velut ξυντάσιας αλλἁ περὶ μἐν ουν τούτων ετέ- iam dictum est, potest, breviusque duabus ciρωθι λόγος ἔσται ἡδελφισμένος τοῖσι νυν λει causis apparet, tum quod non extenditur, tum γομένοισι. Πυὶ ρὁ δὲ ὁ λόγος ἐστὶ, οἱ τε quia ad natis carnem prolapsum est. Etenim ἐκτανύειν δύνανται, οῦ σπερ ηδ n 1ται, βρα- coxendicis natura est qua parte et semoris cedi χύτερόν τε τὸ σκαμος ' φαίνeται δια δισσὰς vix et caput est; cum vero e sede sua elapsum προφάσιας, δτι τε οὐκ ἐκτανύεται, δm τε suerit, declive in exteriorem partem natis deserti πρὸς την σαρκα α λισθηκε τὸν του πυγαιου solet. Inflectere tamen crus, si modo dolor non

ἡ γὰρ φύσις του iis ου ταύτη, ῆ καὶ ἡ κει prohibeat, possunt, tibiaque et pes sere reeta

φαλη καὶ ο αὐχην του μ 1ρου γίγνεται, δον conspiciuntur, neque in hanc illamve partem δε cs-αρθρήση, καταφερῆς πέφυκε ἐπὶ του admodum inclinata. Ad inguen vero, praecipue πυγαίου τι H-ω μέρος. Eυγκάμπτειν μέντοι etiamisi quis locum attingat, caro aliquanto δύνανται, δταν μη ἡ ιδύνη κωλαν καὶ ἡ κνεμη melius sentitur, praesertim cum articulus alte- τε καὶ ὁ ποῖὸς δρθά ἐπιεικέως 'φαίνεται, καὶ ram in partem prolapsus sit. Ad nates autem, οὐτε τῆν', οὐτε τῆ πολύ 'ἐκκεκλιμένα κατα si quis attrectet, semoris caput aliquanto etiam Η τὸν βουβωνα δοκέει τι θ - - λαπαρω- magis protuberare videtur.'Atque hae quidem τέρη ειναι, ποτὶ καὶ φαυομένη, ατε του αρ- notae sunt eorum, quibus in posteriorem Pa

θρου ἐς τὰ ἐπὶ θάτερα μέρη ολισθηκοτος ' tem semur elapsum est. κατα δὲ αὐτὴ τι πυγαιον διαφαυ-M1 ἡ κεφαλη του μηρου 'δοκέει τι ἐξογκέειν μάλ- λον. Tὰ μεν σημs ita ταυτα, 'Iν ἁν ἐς τοδασθεν ἐκπεπτώκη o M1ρύς. μ'. Oricy μέ/ ἁν ουν τετελειωριέινον si δη 106. Cui ergo iam adulto prolapsum re0ωεκπεσων μἡ ἐμπων, ὁδοιπορέειν μεν δυνα- ditum non fuerit, is quidem, ubi tempus aliquod σαι, δον ὁ χρόνος ἐγγένηται καὶ ἡ ἶδον,1 intercesserit et dolor quieverit, articulusque in παύσηται καὶ ἐθισθὴρ τὸ Αρθρον ἐν τρi σαρκὶ carne volvi assueverit, ambulare potest: inter

270쪽

- 125 ἐνστρωφασθω ἀναγκάζεται μέντοι ἰσχυρος ξυγκάμπτειν κατὰ,τοὐς βουβώνας ὁδοιπο- μων διὰ δισσαις προφάσιας, ἄμα μὲν οτι πολλω βραχύτερον τὰ σκέλος γίγνεται διατὰ προειρημένα καὶ τρ μἐν πτέρνη καὶ πάνυ πολiου δίεται φαυειν, τῆς γῆς ' μολις δετω resini του ποδος καθικνέεται καὶ ουδε οἱ τως, ῆν μὴ κάμφη M τὸς εωυτον κατἁ τούς βουβωνας καὶ τψ ετέρφ σκέ es κατα τὸν γνει γ' ἐπιξυγκάμιν. 'Eπὶ δὲ τοίγοισι ἀναγκαζεται, οστε τε χειρὶ τιν κατὰ τι σιναρὸν σκέλος ἐρειδεσθαι ἐς τὸ ἄνω του μηρου ἐφ' ἐκάρον ξυμβάσι' ἀναγκάζει ουν τι ' καὶ

τουτο αὐτὸν, Ξ στε κάμπτεσθαι κατἁ τους

επούσης. Ἀνευ μἐν ουν ξύλου δυνανται ὁδοιπορέειν, οἱ τοιουτοι, ὴν ἄλλως ἐθισθέωσι διὰ τουτο, οτι ἡ βάσις του ποδὸς κατὰ την χαίην ὶθυωμην ἐστὶ, ἀλλ' οὐκ ἐς το ἔξω ἐκκεκλιμένη, διὰ τουτο ' ουν οὐδἐ δέονται τῆς

αντικοντίσιος. μοσοι μέντοι βουλονται ἀντὶ ambulandum tamen vehementer ad inguina eum inflecti necesse est, idque duabus de causis, tum quod ob ante dicta crusimulto brevius emcitur, tum etiam quia longe abest ut calce terram attingat. Vix autem ima pedis planta consistit, ac ne sic quidem nisi se ipse ad inguina incurvarit praetereaque alterius cruris poplitem inflectat. Quandoquidem ita necesse est, ut manu, quae est a parte affecti cruris, superiori semoris parti obiecta ad quemlibet ingressum firmetur. Quae res certe essicit, ut ad inguina aliquantulum incurvari cogatur. In albterna enim crurum inter ambulandum vicissitudine super crure affecto corpus serri nequit, nisi admota manu erus illud terrae obfirmetur, praesertim cum articulus corpori non substet, sed ad coxendicem posteriorem in partem prinmineat. Si namque vel paululum conetur hoc pede ferri, nulli alteri rei innixus, is utique in posteriorem partem decidet, cum coxendices plurimum praeter pedis ingressum in posteriorem partem eminentes et spina in coxendices incumbens magno momento illuc serantur. Ii tamen absque baculo incedere, si alias assueverint, possunt, propterea quod pedis gressus pristinam directionem servet, neque exteriorem in partem inclinet. Quocirca conto, cui inni, tantur, nihil indigent. Atqui si semoris apprehensi loco, alae quae ad crus affectum est subieeto scipioni inniti velint, ii longiore quidem supposito scipione erectiores incedent, pede tamen humi non innituntur. Quodsi pede inniti