Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

291쪽

- 146 - μετρίως εχη. Κἄπειτα κατατεινομένου 'τούσκέλεος, με ξυλω bπεροειδέi, ει τε τούτων τινὶ, ν κατατασίων, ὁμου χρη ' καταναγκάζεσθαι τὸ σκέλος περὶ τὸν κλιμακτῆρα ὲς τι κατω μέρος ξυν το γλη τψ προσδεδειμένον τον δέ τινα κατέχειν τιν ἄνθρωπον ἀνωτέρω του ἄρθρου κατα τὰ ὶσχίον. Καὶ γαρ ουτως ἄμα μῖν ἡ κατατασις 'ἱ περαιωρέοι ἀν τὸν κεφαλὸν του μηρου οπερ τῆς κοτύλης, ἄμα δὲ ἡ μοχ μευσις ἀπωθέοι τὸν κεφαλην του μηρου ἐς τὸν ἀρχα-ν φοσιν. Aυται πάσαι αἱ εὶρημέναι ἀνάγκαι ὶσχυραὶ, καὶ πῶσαι κρέσσους τῆς ξυμφορῆς, ἡν τις θρθως καὶ καλως σκευά 1. 7Ωσπερ δὲ καὶ προσθεν ἡδη ευνται, πουλύ τι ἀπι ἀσθεν

στέρων κατατασίων καὶ φαυλοτέρης κατασκευῆς τοῖσι πλείοσι ἐμπίπτει.

μηρου θλίσθη, τὰς μἐν κατατασιας ἔνθα καὶ ἔνθα χρῆ ποιέεσθαι, ὀ σπερ ευηται, 'ντοι - τοτ πως τὸν δῖ μ αλευσιν πλάτος ἔχοντι μοχλν μοχλεύειν χρη αμα τη κατατάσι, ἐκ

του ἔξω μέρεος ἐς το Dω ἀναγκάζοντα,

κατά γε αῖ τὸν τὸν γλουτον τιθέμενον τὸν

σχίον κατὰ τὸν γλουτον ἀντιστηριζέτω τις

τινὶ τοιούτον μοχλ*, ' ὐποβαλαν καὶ ἐρείσας ἐς τρν καπέτων τὸν ἁρμο υσαν ἀντικατεχέτωρ του δε μηρου του ἐξηρθρηκότος τοπαρὰ τ/ 'γόνυ Dωθεν ἔξω παραγέτω ἡσύχως. Η δἐ κρέμασις ο5χ ἁρμοσει τομφ τ*τρων τῆς θλισθῆσιος του Φθρου o γαρ πῆχυς του ' ἐκκρεμαμένου ἀπωθέοι ἀν τὸν κροφαλὸν του μηρου απο τῆς κοτύλης. Τὸν id per lignum pistillis me fiat, sive per aliquod

aliud, quod ad extendendum sit idoneum, una crus supra gradum cum alligato ligno deorsum adurgendum et ab aliquo homo supra commissuram ad coxam est continendus. Hac enim via simul quidem distentionis vi semoris caput supra cavum sublime attolletur, simulque mo. litione in pristinam sedem protrudetur. Hae

omnes commemoratae cogendi rationes validae sunt, omnesque, si quis probe ac recte apparatas habeat, calamitatem superanti Ao quemadmodum iam ante dictum est, longe imbecilliore extensione magisque vulgari apparatu plerumque bio articulus reconditur. 122. At vero ubi exteriorem in partem se- moris caput luxatum fuerit, eodem quo supra dictum est modo ab utraque parte extensiones diciendae. Molitio autem per latum vectem una cum extensione adhibenda ab exteriore parte ad interiorem adurgendo, ad natem ipsam aut paulo supra vecte apposito. Ad sanam autem coxam iuxta natem aliquis manibus obfirmatis, ut ne corpus cedat, aut alio aliquo huiusmodi vecte subiecto et in aliqua conveniente lassula firmato contra obluctetur ac semoris luxati partem, quae ad genu est, ab interiore parte in exteriorem leniter deducat. Huic vero luxationis modo suspensio minime convenit. Rus enim, qui appenditur, cubitus semoris caput e Suo cavo protruderet. Huic tamen luxationis modo convenientem per subiectum lignum molitionem comminiscetur aliquis, si exteriore parte

292쪽

πέσοι ἄρθρον, ουτως εκπεπτωκις ,

po . 'Hν δε ἐς τοὐπισθεν μέρος ἐκπε- πτάρκη ο μηρὸς, τὰς μἐν κατατάσιας καὶ ἀντιτάειας ' ούτω χρη ποιέεσθαι, καθάπερ εἴρηται ' ἐπιστορέσαντα δε ἐπὶ τὸ ξύλον his

τιον πολύπτυχον, Δς μαλακίτατον, πρηνέα κατακλιναντα τὀν Mρωπον, οὐτω κατατείνειν ' ἄμα δε τε κατατάσι χρη τε σανίδι καταναγκάζειν τὀν αὐτὸν τρόπον vi τα οβί-

ματα, κατ' ιξιν του πυγαιου ποιησάμενον την

σανίδα, καὶ staλλον ἐς τὸ κάτω μέρος ii eo τὀ ἄνω τἄν ὶ Νωπι καὶ ἡ ἐντομὴ ' ἡ ἐν τοτοίχν τ 3 σανίδι ριὸ α θεῖα ἔστω, ἀλλ' θλίγον καταφερῆς προς τὸ τῶν ποδῶν μέρος. Αυτη ἡ ἐμβολη κατα φύσιν τε μάλιστα τψ seMy τούτ* του θλισθρματος ἐστι καὶ ἀμαὶ σχυροτάτου. Ἀρκέσειε δ' ἁν ἴσως ἀντὶ της σανίδος καὶ ' ἐγ μενόν τινα, β τῆρσι χερσὶ ἐρεισάμενον, θ ἐπιβάντα, ' ἐξαπίνης ἐπαιωργηθῆναι ἀμα τii κατατάσι. Ἀλλου δε οὐδεμία ἐμβολη τῶν πρωθεν εἰρημένων κατα φύσιν ἐστι το τρως τούτ* του ὀλισθηματος. ρκy. Ην δε ἐς τὸ ἔμπροσθεν θλειν, τειμἐν κατατα ίων ὁ αὐτὸς τροπος ποι στέος,

ανδρα δε χρὴ ως ἰσχυροτατον απὸ χειρονῶς εὐπαιδευτιτατον ἐνερεισαντα τι θέναρ τῆς

χειρὸς τῆς ετέρης παρὰ τον βουβίνα καὶ τ ρ

βοντα, ἄμα μὲν ἐς τὸ κατω -ειν τι ολ admoveatur. Sed quid plura 3 Nam si recte et

probe extensio fiat, recte quoque molitio adhibeatur, quis articulus hoc modo prolapsus non restituatur p123. Quodsi posteriorem in partem semur prolapsum sit, extendere quidem et in diversa ducere quomodo dictum est oportet, instratoque ligno multipliei stragulo quam mollissimo et homine prono reclinato huno in modum extensibone facta, quomodo in gibbosis spinae arietibus,

per asserem deorsum impellendum est, assere e natium regione magisque in inferiorem quam in superiorem partem collocato. Incisura vero

in pariete ad asserem directa non sit, sed paulum deorsum spectans et ad pedes inclinata. Haec reponendi ratio huiusmodi luxato artieulo

tum maxime secundum naturam, tum etiam

validissima est. Asseris autem loco abunde sortassis suerit aliquem insidentem aut manibus annitentem, vel derepente pedibus consistentem, Unis quoque cum extensione sublimem ferri. Ex ante dictis vero alia nulla reponendi ratio huiusmodi luxato articulo secundum natu. I 24. At si anteriorem .in partem luxatum suerit, idem certe extendendi modus convenit. Vir autem cum manibus robustissimus, tum etiam peritissimus superiore alterius manus parte ad inguen obfirmata eandemque altera manu insuper comprehendens, una quidem luxatum a ticulum deorsum simulque ad anteriorem genu

293쪽

- 148 -

σθημα, ἄμα δἐ ἐς τὸ ἔμπροσθεν του ' γούνα

τος μέρος. οἶτος γEρ ὁ τρόπος τῆς ἐμβολῆς

μάλιστα κατὰ φύσιν τούτ* τψ ὀλισθρματί ἐστ. 'Aτὰρ καὶ ὁ κρεμασμὸς ἐγγύς τι του

κατοι φύσι δεῖ μέντοι τὸν ἐκκρημναμενον

ἔμπειρον εἶναι, M μὸ ἐκμοχλεο ν το χεῖτο πιθρον, ἀλλὰ περὶ μέσον τὸν ' περίνεον

ρκε . Εὐδοκιμέει δἐ δὴ καὶ α φ τουτοτο υθρον ' ἐμβάλλεσθαι' καὶ ἔδν μέν τινας εἶδον, οῖ νες υτι φαυλότητος καὶ τὰ

ἐκκεκλιμένα καὶ τὰ ὁπισθεν ασκψ ἐπειρῶντο

' ἐμβάλλειν, ου γιγνώσκοντες νῖτι ἐξέβαλλον αὐτι μαλλον η ἐνέβαλλον - ὁ μέντοι πρώτος ἐπινοήσας δῆλον ὀτι πρὸς τὰ ἔσω δελισθηκότα ασκιν ἐμβάλλειν ἐπειρέ σατο. 'Επίστασθαι μῆν ουν χρη, ας χρηστίον ασκν, εὶ δέοι χρέεσθαι, διαγιγνῶσκειν δε χρὴ, ξτι ἔτερα πολλά ὰσκου κρέσσω ἐστί, χρη δε τὸν μῆνἀσκον ' καταθεῖναι ἐς τούς μηρούς ἀφύσητον

ἐόντα, ας ἁν δύναιτο ἀνωτατω πρις τον περίνεον ανάγοντα ' απο δε τών ἐπιγουνίδωναρξάμενον ταινίη πρὸς ἀλληλους τούς μη- ροὼς καταδῆσαι Aχρι του ἡμίσεος τίν μηρῶν ἔπειτα ἐς Dα τίν ποδών τον λελυμένον, ἔν- θέντα αὐλὸν ἐκ χαλκείου, ' φύσαν ἐσαν - κάζειν ἐς τὸν ἀσκω τὸν δε ἀνθρωπον πλάγιον κατακέεσθαι, Π σιναρὸν σκέλος ἐπιπολῆς

άζονται δε κάκιον οἱ πλεῖστοι ii Δο ἐγὼ

ευηκα ' οὐ γὰρ καταδέουσι τούς μηροῖ ς ἐπὶ partem propellat. Hic enim reponendi modus

huic luxationi maxime secundum naturam est

Sed et suspendendi ratio prope sere ad naturam accedit. Eum tamen, qui appenditur, gnarum esse oportet, ut ne cubiti molitione articulum expellat, sed circa medium interhemineum et iuxta os sacrum appensionem laciat.125. Laudandus quoque is est, qui per utrem hunc articulum recondere tentavit. Nounullos tamen vidi, qui ob ineptiam tum ea quae extra, tum quae in posteriorem partem erumperent,

per utrem reponere tentarent, neque adverterent hoc modo articulum potius expelli quam restitui. Constat autem eum, qui primus id excogitavit, quae intro luxata fuerunt per utrem

reponere tentasse. Nosse igitur convenit, ubi usus expetit, utre utendum esse, scire tamen licet multa alia utre praestantiora esse. Uter autem non inflatus inter semora collocatur, sicut

quoad eius fieri potest maxime sublimis ad inter emineum adducatur, tum a patellis genu initio ducto fascia semora inter se vinciantur, quae ad eorum mediam partem tendat, deinde imposito solle fabrili in partem solutam natus in utrem immittitur ac distendi cogitur. Homo vero in latus decumbere debet et crus affectum superiore parte habere. Atque huiusmodi quibdem est apparatus. Plerique tamen deteriusquam ego dixi apparant. Neque enim semorum magnam partem, sed genua tantum devinciunt,

294쪽

συχνὸν, ἀλλά μούνον τὰ γούνατα, ' οὐ δὲ

κατατεινουσι, χρη δἐ καὶ προσκατατείνειν

δμως δε si δη τινἐς ἐνέβαλον ρηIδίου προ- ματος ἔπιτυχόντες. Εὐφόρως δε οὐ πάνυ ἔχει διαναγκάζεσθαι Ουτως δ τε γὰρ ἀσκὸς ἐμφυσίφιενος οὐ τἀ ὀγκηρότατα αὐτου εχει 'πρις τψ ἀρυν τῆς κεφαλῆς, ην δεῖ μάλιστα ἐκμοχλεύσασθαι, ἀλλά κατὰ ε τὸν αὐτος μέσος, καὶ τῶν μηρων,ισως sit κατὰ τὸ μέσον, ξ ἔτι κατωτέρω οἶ τε αυ μηροὶ ' φύσι γαυσοὶ πεφύκασι, ἀνωθεν γὰρ σαρκώδεές ' τε καὶ ρομμηροι, ἐς δε ' τὀ κάτω υπόξυροι, ο ιστε καὶ ἡ των μηρῶν φδεις ἀπαναγκάζει τον ἀσκὸν ἀπὸ του ἐπικαιροτάτου χωριου. Εὶ ουν 'τις σμυον ἐνθρσει τινασκον, σμικρῆ ἡ ἰσχύς ἐουσα ἀδύνατος ' ἔσται ἀναγκάζειν τὸ Ουον. Εἰ δὲ δεῖ ἀσκίη χρέεσθαι, ἐπὶ πουλῖὸ οἷ μ ροὶ ξυνδετέοι πρις

ειδέος κιβδηλίης. Περὶ οἴ ουν ὁ λόγος ἐστὶ,

τοιαίδε ἄν τινες κατοικίδιοι κατατάσιες εἱεντου σῶματος, Ξ στε ἐκ τίν παρεόντων τι ευπορον ευρίσκειν τουτο μῖν, ' εὶ τὰ δεσμὰ neque praeterea intensionem admovent, quae tamen necessario adhiberi debet. At nonnulli rem facilem nacti luxationem vel sic restituerunt. Verum hoc pacto non admodum facilis impulsio est. Inflatus enim uter qua potissimum parte tumet articuli caput, quod molitione impelli maxime debet, non attingit, sed sere tota suip rte medi s inter femora vel circa medium vel adhuc inferius collocatur. Ad haec semora etiam

ipsa curva natura sunt comparata. Superiore enim parte carnosa sese contingunt, inseriore vero in angustum tenuantur. Ita ut etiam se- morum natura utrem ab eo loco expellat, in

quem maxime immitti oportebat. Si quis igitur parvum utrem immittat, fieri nullo modo poterit, ut vis exigua illa articulum impellat.

Quodsi utre utendum sit, semora inter se magna ex parte colliganda unaque cum corporis extensione uter instandus. In hoc vero repositionis modo utraque crura extrema parte simul

deliganda. I 26. At vero in tota arte imprimis quidem tibi allaborandum est, ut quod aegrum est ad sanitatem reducas. Quodsi ea multis modis restitui potest, is, qui minimum habet molestiae, seligendus. Illud enim ad bonum virum et artis peritum spectare magis videtur, si popularem auram non ussectes. Verum quod ad praesens institutum attinet, tam domestici sunt quidam extendendi corpus modi, ut prompte in rem praesentem expediri possint. Nempe

295쪽

- 150 -

τα ἱμάντινα μη παρ ' τὰ μαλθακά καὶ προσηνέα, ἁλλ' ξ σιδερεα, ἡ δπλα, ται νει ἡ ἡ ἐκρεγμασι τρυχίων ἐρινέων περιελίσσειν ταύτη μάλιστα, 'ii μέλλει τα δεσμα καθέξειν, καὶ ἔτι ἐπὶ πλέον - ἔπειτα οἴτω δεῖν τοῖσι δεσμοῖσι τούτο δε, ἐπὶ κλίνης χρή , θρος

ἰσχυροτάτη καὶ μεγίστη τών παρεουσέων, κατατετάσθαι καλως τὸν ἄνθρωπον τῆς δὴ κλι

δε τοῖὸς ἐτέρους ποδας παραβεβλῆσθαι ξυλον

τετράγωνον, ' πλάγιον, διῆκον ἀπὸ του πο-

λς πρὸς τον ποδα, καὶ, ῆν μἐν λεπτὀν ἔντο Γύλον, προσδεδέσθω πρὸς τοὐς πεδας τῆς κλίνης, ἡν δἐ hi, Win ἔπειτα τὰς ἀρχὰς χρὸ τῶν δεσμὴν, καὶ τίν προς κε λῆς καὶ τῶν πρὸς ποδίν, προσδῆσαι ἐκατέρας τρῖς οπερον, ἡ πρὸς ἁλλο τι τοιουτον εὐλοπι ὁ Π δω ιις ἐχέτω Uυωρίην κατὰ τοσωμα, ἡ καὶ θλίγον ἀνωτέρω, ξυμμέτρως

κατάτασιν ποιέεσθαι. Ἀρκέει δἐ ' καὶ κλίμαξ ἰσχυροM ἔχουσα τοὐς κλιμακτῆρας, υπ0τεταμένη υπι τὸν κλίνην ἀντὶ του es δου τε

καὶ του ξύλου του παρατεταμένου, ως ταὐτερα προς τοῦν κλιμακτῆρων τοῖ ς En σοντας ἔνθεν καὶ ἔνθεν προσερηρεισμένα, ' ἁνακλώμενα, οὐτω τὸν κατάτασιν ποι ται τῶν

gi lora mollia et lenia non adsuerint, sed vesserreae catenae, vel lanes, ea vincula qua parte iniici debent, aut etiam amplius, fasciis, aut laneorum panniculorum segmentis convolvenda, tum vinculis vincienda. Homine vero in leeto ex iis, quorum est copia, firmissimo et marivio bene extento, lecti pedes vel a capite, vel quia pedibus sunt, aut exteriore, aut intericis parte, prout conferre videbitur, ad ianuae ii men obfirmandi. Ad alios autem pedes lignum quadratum transversum, quod ab uno ad alte.

rum pedem pertingat, obiiciendum, ac si id quidem exiguum exstiterit, ad lecti pedes deligandum, sin crassum, sine vinculo relinquendum. Post haec vinculorum capita tum a capite

tum a pedibus utraque ad pistillum, vel ad aliquod aliud huiusmodi lignum alligentur. Vim

culum vero e directo ad corpus vel paulo etiam supra collocetur. Per pistilla vero, quae erecta exsistunt, conveniens extensio fiat, quorum albterum ad limen, alterum ad obiectum lignum firmetur. Tum sic retro adductis pistillis e tensio facienda. Ad hoc autem satis esse poterit soala firmos gradus habens legio supposita, ad

cuius gradus, liminis et ligni appositi loco, p,

stillis convenienter hinc et inde firmatis eodem modo vineaeorum distensio adhibeatur. Femoris item articulus, sive interiorem in partem, sive in priorem luxatus fuerit, hunc etiam in modum reconditur. Scalae in terram defixas homine insidente, tum crus quidem integrum leviter extentum qua commodum videbitur alligandum, ex affecto autem vas fictile aqua plenum appendendum, aut sporta, in quam coniecti

296쪽

la τι ἔμπροσων κλίμακα χρῆ κατορύξαντα

ἐπικαθίσαι τον ἄνθρωπον, ἔπειτα το μἐν γγι ἐς σκέλος ἡσύχως κατατείνα κω προσδησαι, δκουοῖν αρμων, ἐκ δὲ του σιναρου ἐς κεραμιονύδωρ ' ἐγ αντα ἐκκρεμάσαι η ἐς σπυρίδαψους ' ἐμβαλοντα. ' ' Ην δ' ἐς τὸ Εσω 'ολίσθη, στρωτῆρα χρη διαδῆσαι μεταξὐ δύο στωλων, ἱλιος ἔχοντα ' ξυμμετρον ' προεχέτω δε του στρωτῆρος κατα το ἔν μέρος ' ὁκοσον mi Mον περιδεσας δὲ περὶ το σαεθος του ἀνθρώπου ἱμάτιον, ἐπικαθίσαι τον ἄνθρωπον

ναρου ἐκκρεμάσαι βάρος, ἶσον ἀν αρμι ν,

των τῶν ιστέων αἱ ξυμβολαί εἰσι ως ἐπὶ πουλῖὸ ἡ κεφαλῆ καὶ ἡ κοτύλ ἔφ' 59 δἐ καὶ 8 χώρα κοτυλοειδὸς καὶ ἐπίμακρος Dimri τον χωρέων γληνοειδίες εἰσί:Ἀεὶ δε ἐμβάλλειν δεῖ πάντα τὰ ἐκπίπτοντα ἄρθρα, μάλιστα πιν παραχρεμα ἔτι θερμsν ἐύντων εὶ δὲ μω , ς τάχιστα καὶ γαρ τψ ἐμβάλλοντι μῖτερον καὶ θάσσω ἔστι ἐμβαλέειν, καὶ το ἀσθενέοντι ποδεῖ ἀπονωτίρη ἡ ἐμβολὸ, ἡ πρὶν διοιδεῖν, ἐστι. Δεῖ δῖ ἀεὶ πάντα τὰ ἄρθρα, ὁκοταν μέλλης ἐμβάλλειν, προαναμαλάξαι καὶ διακιγκλίσαν δεψν γαρ λάλει

ἐμβάλλεσθαι. ΓΙαρα πάσας δε τὰς των ρ lapides fuerint. Quodsi in interiorem partem

luxatio acciderit, trabes iusta altitudine inter duas columnas defigatur, cui ab una parte, quae ad cubiti longitudinem exstet, aeger se applicet, obvolutoque pectori stragulo, homo contiguae trabis parti insideat, tum pectore ad

columnam lata quadam habena adducto, demum crus integrum ne circum erret, ab aliquo quidem contineatur, laeso vero pondus, quantum convenire videbitur, ut etiam supra dictum est, appendatur. 127. In primis igitur nosse convenit ossium omnium iuncturas ut plurimum ex capite et acetabulo constare, ac in quibusdam cavum acetabuli sormam referre, in nonnullis vero sinus leviter esse depressos. Prolapsi autem omnes articuli maxime quidem protinus, dum adhuc sunt calidi, vel certe quam citissime recondendi. Nam et qui reponit sacilius ac citius reponet aegroque longe minorem molestiam affert, si priusquam locus intumuerit, articulus recondatur. Omnes item recondendi articuli ante emolliri et dimoveri debent; sic enim facilius reverti

solent. In omnibus autem articulorum repos

tionibus imperanda abstinentia est, praecipue

297쪽

- 152 -

θρων ἐμβολὰς ἰσπαίνειν δεῖ τὸν ἄνθρωπον,

μάλιστα μεν περὶ τὰ μέγιστα ApDα καὶ χαλεπώτατα ἐρι,άλλεσθαι, si κιστα δε περὶ τὰ ἐλαχιστα καὶ ρημια. ρκη . Δακτύλων δε ρν ἐκπέσιν ' αρθρον τι των τῆς χειρῖς, ῆν τε τὸ πρωτον, ἡν τε τι δεύτερον, ῆν τε τι τρίτον, ' ωυτὸς καὶ Ισος

τροπος τῆς ἐμβολῆς πιχαλεπίτερα ' μέντοι αἰεὶ τὰ μέγιστα των ἄρθρων ἐμβάλλειν. 'Eκπίπτει δε τέσσαρας τρόπους, ξ αγω, ἡ κατω, ii ἐς τι πλάγιον εκατέρωθεν, μάλιστα μῖν ἐς τι ανω, ρκιστα δε ἐς - πλάγια, ἐν τοσφόδρα κινέεσθαι. Tκατέρωθεν δε τῆς χειρης, ου ἐκβέβηκε, οσπερ ἄμβη ἐστί. 'Hνμῖν ουν ἐς το ανω ἐκπέση, Θ ἐς τὸ κατω, δια τὸ λειοτέρην εIναι ταί πην τὸν ρην ξἐκ τρν πλαγίων, καὶ αμα μικρῆς iob 1ς τῆς υπερβάσιος , ῆν μεταστρ τῖ αρθρον, ρ ἴδιόν

ἐστι ἐμβάλλειν. Πιτος δέ τῆς ἐμβολῆς

μέν τινα διαλαβέσθαι ἁνωθεν του καρπου τῆς χειρὸς, τον δε του ' κατειλημμένου ' ἔπειτα κατατείνειν πρὸς εωσιν ἀμφοτέρους ευ μάλα, καὶ αμα ὰπωσαι τὸ ἐξεστηκος ἀρθρον ἐς τὸν χῶρην. 'Hν δὲ ἐς τὰ πλάγια ἐκ-

πων, τῆς μὲν κατατάσιος ' τις τροπος '

γραμμὸν, αμα χρῆ κατατείναντα ἀπώσαι ἐς τὸν ρην εθως, ἔτερον δέ τινα ἐκ του ετέρου μέρεος τού δακτύλου φυλάσσειν καὶ ἀνωθέειν, δκως μῆ πάλιν ἐκεῖθεν ἀπολίσθη. Εμβάλλουσι δε ἐπιεικέως καὶ αἱ σαυραι αἰ quidem ubi maximi sunt et repositu difficillita articuli, minimum vero ubi minimi et qui laetio

reconduntur.

128. At vero ubi digitorum articulus exei, derit, sive primus, qui ad manum est, sive secundus, sive tertius, eadem et aequalis est reponendi ratio. Maximi tameu articuli aegrius semper restitui solent. Ρrolabuntur autem quatuor in partes, aut sursum, aut deorsum aut utrinque ad latus, sed sursum maxime, minime in latus, idque dum vehementer moventur. Ex utraque vero parte, in quam ocesserunt, velut superciliosa quaedam eminentia in extrema ora

labro similis apparet. Si quidem igitur in superiorem aut inseriorem partem exciderit, cum hic locus levior quam qui ad latera sit, simul, que prolapsus articulus parum excesserit, facilis repositio est. Reponendi autem ratio haec est: digito extremo vel suscia, vel alia quapiam huiusmodi ratione obvoluto, ne ea parte prehensus, dum . intenditur, elabatur,t, unus qia idem manum supra primam iuncturam, alter digiti partem obvolutam prehendat, tum ad sese probe uterque extendat, simulque prolapsum articulum

in suam sedem impellere oportet. Quodsi in latus excidit, eadem quidem extendendi ratio adhibetur Ubi namque lineam tibi excessisse videbitur, simul dum extenditur statim propellendus in locum suum. Alius vero quidam ab altera parte digitum repellat, id observans ne

rursum in eam partem elabatur. Idoneam quoque repositionem praestant lacertae vimineae ex palmis contextae, σαυραι Graecis dictae,

ubi in diversa digitum contendendo altera manu

298쪽

- 153 - ἐκ των φοινίκων πλεκόμεναι, ὴν κατατείνης

Dθεν καὶ ἔνθεν τῖν δάκτυλον, λαβύμενος τρι ἐν ἐτέρη τῆς σαύρης τρ δε ἐτέρη του καρπου τῆς χειρός. Oκόταν δε ἐμβάλης, ἔπιδεῖν δεῖ oθονίοισι Δς τάχιστα λεπτοτάτοισι, κεκηρωμένοι τι κηρωτρ μετε λίην μαλακῆ,

καὶ ἀπολλυται, θερμαινομένου του δακτύλου λύειν δὲ ἄρθρον δακτύλου τριταῖον ῆ τεταρταῖον λτο δε ὀλον ' ξν μἐν φλεγμῆνη, πυκνύτερον λύειν, ξν δἐ α 56τερον κατά παντων Γ, των ἄρθρων ταυτα λέγω. Καθίσταται δε του δακτύλου τι ἀρθρον τεσσαρεσκαιδεκαταῖον ὶ ο αὐτὸς δέ ἐστι θεραπφοτρόπος δακτύλων χειρω τε καὶ ποδος. ρκθ . Παρα πάσας δε τας των ἄρθρων ἐριβολὰς δεῖ ὶσχναίνειν καὶ λιμαγχονέειν ἄχριεβλμης, καὶ εὶ μἐν φλεγμαίνοι, πυκνοτερον λθειν, εἰ δε μὴ, ἀραιοτερο ἡσυχ*ν δε δεῖ εχειν ἀεὶ τὸ πονέον ἄρθρον, καὶ Δς κάλλι

ρλ . Γόνυ δε εὐηθέστερον ἀγκωνος ' δια τὸν εὐστάλειαν καὶ την εὐφυ*ν, διο καὶ ἐκπωτει 'καὶ ἐμπίπτει ρλοπι ἐκπίπτει δἐ πλειστάκις ἔσω, ατ καὶ ἔξω καὶ 6πισθεν. Ἐμβολαὶ λ ἐκ του Γυγκεκάμφθαι καὶ ἐκλακτίσαι os-6ως' ἡ ξυνελίξας ταινίης δγκον, ἐν τε ἰγνύη' θεὶς, ἀμφὶ τουτον ἐξαίφνης ἐς ὁκλασιν ἀφιέναι τι σωμα. Δύναται δε καὶ κατατεινομε-

γον μετριως, Γ σπερ ἀγκαν, ' ἐμπωτειν, τὰ

lacertam, altera primam manus iuncturam prehendas. Repositus autem articulus linteis te. nuissimis, cerato neque nimis liquido, neque

nimis duro, sed mediocri consistentia illitis, quam celerrime deligari debet. Quod enim durum est a digito abscedit, quod liquidum et molle, digiti calore diffluit et evaneseit. Digiti autem articulus tertio aut quarto quoque die

solvendus, ac, ut in totum dicam, si quidem inflammatio occupavit, crebrius, sin minus, rarius. Atque haec communiter de omnibus ari,

culis dicta sunto. Restituitur autem digiti a ticulus decimo quarto die. Ac digitorum manus et pedis eadem est curandi ratio. 129. In omni vero articulorum repositione victu tenui et inedia etiam ad septimum diem usque utendum, ac si quidem inflammatio subsit, crebrius, sin minus, rarius resolvendum.

Semper autem afflictum articulum quietem agere et quam optimo habitu collocatum esse oportet. 130. Genu cubiti gibbo ob succinctam et commodam eius naturam benignius est, ideoque saei lius excidit et incidit; excidit autem saepissime interiorem in partem, sed et in exteriorem et posteriorem prolabitur. Hoc autem reponit conflexio et subito dein saeta excalcitratio, aut si ad convolutum fasciae globum in poplitem -- missum ut derepente genibus nexis corpus in suras et talos subsidat, permiseris. Potest quoque

299쪽

κάμφθαι καὶ ἐκλακτίσαι. 'Aτὰρ ἐκ κατατά- cum posteriorem in σιος με 'ς ἡ διόρθωσις ἀπασι κοινε. Η, in locum reverti. δε ἡ ἐπιτων, τοBι ριῆν ὁπισθεν, ei σκάρι- partem excidit, c; πτειν οὐ δύνανται, ατὰρ οὐδἐ τω- ἀλλοισι tratione reconditur. πανυ ιιν ι δἐ ακρού καὶ κνέακς τοθα- tensione modica, OIπροσθεν ῆν δὴ ἐς το ἔσω, βλαισοτεροι, μ-

νύθει δἐ τὰ ἔξω ῆν δε ἐς τι ἔξω, γαυσι- τεροι, χωλοὶ δε ἡσσον, κατὰ 'γὰρ τι -- rερον ιστέον riget, φυνύθει δἐ τὀ ἔσω.'Eκ γενεῆς δε καὶ ἐν αὐξήσι κατὰ λογονμα . Tα δἐ κατὰ τὰ σφυρA, κατατάσιος ἰσχυης δέεται, ἡ τησι χερσὶ, sit αλλοισι τοιούτοισι, κατορθῶσιος δε ἀμα ἀριφότερα

ποιεου ς' κοινὸν δῖ τούτο ἁπασι.

αλβ . Tα δἐ ἐν ποδὶ, ῶς ' καὶ τὰ ἐν χειρι.

i φλέβας ἐκχυμωθμαι καὶ νευρα ἀμφι- tem offenduntur ac ne i cxασθηναι, ὁκύταν γένηται οἴα τὰ δεινὰ, haec gravia saeta suerint, l/δυνος μὲν σφακελίσαντα τὸν Κώνα πρῆ- est ne ex sideratione iis peιατα παρασχε se γὰρ τὰ ωτία, gotium exhibeatur. Fluxa s

300쪽

απολυθέντων, ἁ κοινωνδει τούτων, ἡ ἐκ κατακλίσιος ααελέος ἐμελανθη πτέρνη, καὶ τού-

τοι G τα παλιγκοτέοντα ' ἐκ τῶν τοιούτων.

γνονται πυρετοὶ ogέες, λυγμίδεες, γνώμης απτύμενοι, ταχυθάνατοι 'καὶ ἔτι φλεβ αἱμορρύων'' πελιιώσιες. δε τών παλιγκοτησαντων, θν τὰ ἐκχυμώματα καὶ ταπερὶ ταυτα υπωκληρα καὶ υπέρυθρα ν ὴν

γαρ ξον σκληρωματι πελιδνωθη, κίνδυνος φιελανθῆνα- ῆν δε οποπέλια ἰῆ, ξ καὶ πέλια καὶ μαλθακα καὶ κεχυμ Dα, ἡ υ χλωρα

καὶ μαλθακα, ταυτα ἐπὶ πασι τοiam τοιού

γλυκυ, εὶ δέοι. 'Eπιδεσις, - ἐπιδέειν μεν παντα, μαλλον δ' ἐφ' οἶσι φλάσματα, ὀθο - οισι πλείοσι καὶ μαλθακωτέροισι ' πιέξις ἔσσο

προσπεριβάλλειν δε τὰ πλεῖστα τε πέφν.

evadunt; nervi autem inter se consensionem habent. Quum etiam iis, quibus maxime fracta sunt, sive ex vulnere in tibia, vel in Amore, aut nervis dissoluti qui eum his consensionem habent, aut ex decubitu neglecto calx denigrata fuit, ex talibus mala recrudescere consueverint. Interdum vero ad siderationem accedunt febres acutae, singultuosae, mentem attentantes et quae estissimam mortem asperant, idque cum venarum sanguinem landentium libvoribus. Recrudescentis morbi indicia sunt, ubi sanguis a venis in cutem effusus et quae his vicina sunt, duritiem et ruborem aliquem contraxerunt. Quippe si cum duritio livescunt, ne nigrescant periclitantur. Sin sublivida, aut etiam livida et mollia et diffusa fuerint, aut aliquantulum ex virore pallida et mollia, haec in huiusmodi omnibus bono sunt. Ad horum curationem, si quidem sobris absit, veratrum adhibendum, alioqui non, sed in potu mulsa acida, si opus sit. Deligatio haec siti

omnia quidem, maxime vero quibus collisiones accedunt, deliganda pluribus linteis et mollioribus; compressione minore utendum, plurima fasciae parte ad calcem circumiecta. Figuratio sicuti deligatio ea sit, qua ne in calcem e pressio sat. Ferulis autem non utendum.135. At quibus pes solus, aut cum adnato osse excessit, interiorem quidem in partem magis excidit ac nisi recondatur, et coxa et semur