Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

271쪽

- 126 τῆς του μηρου ἐπιλαβῆς curo την μασχάλην velint, breviorem esse bazulum oportet edgγετην κατα τι σιναρον σκέλος υποπιθέμενοι σκί- insuper ad inguina innecti necesse est. At eis πωνα ἀντερείδειν, κεῖνοι εὶ μἐν μακρότερον nium imminutiones iis etiam pro ratione, velut τὸν σκωωνα υποτ οιντο, θρθότεροι μἐν ὁδοι- ante dictum est, accidunt. Quibus enim eru, πο σουσι, δε ποδὶ προς την γῆν οὐκ suspensum est, et nihil laborant, iis vel maxime ἐρείδονται εὶ iv αὐ βοsλονται ἐρείδεσθαι το imminuuntur, minimum vero, ubi plurimum ποδὶ, βραχύ τερον μῖν τι ξύλον ' φορητέον ingressu utuntur. Crus tamen integrum non κατὰ δὲ τούς βουβώνας ἐmgυγκάμπτεσθαι modo nihil utilitatis consequitur, verum potius ἀν δέοι αὐτοsς DTων δε σαρκῶν αἱ μινυθι σιες etiam deformius redditur, si affecto crure ad κατα λύγον γίγνονται καὶ τούτοισι, 'Oσπερ terram innixi utuntur. Illi enim dum subservit . καὶ προσθεν εἴρητα ' τοῖσι μῖν γὰρ μετέωρον tum in exteriorem partem coxendicem prolabἔχουσι τι σκέλος ' καὶ μηδεν ταλαιπωρέουσι, nere, tum poplitem innecti necesse est Quodsi

τούτοισι καὶ μάλιστα μινυθουσι ' G δ' ἁν affecto crure terram non contingat, sed eo suis πλεῖστα χυρέωνται τῆ ἐπιβάσι, τούτοισι ῆκι- spenso scipioni innitatur, eo sane pacto erus στα μιρούθουσι. To μέντοι οιἐς σκέλος οὐκ integrum robustius evadet, cum et naturaliter φελέεται, αλλὰ μάλλον καὶ ἀσχημονέστε- habeat, et exercitatione magis corroboretur. Ἀ-

ρον γίγνεται, χρές ται τορ σιναρφ σκέλεὶ terum haec ad artem medicam nihil pertinere Di την. γῆν s /wrουργέει γὰρ ἐκείνον ἐgs dixerit fortasse quispiam. Nimirum quid attinet σχιον τε ἀπαναγκάζεται εἶναι 'καὶ κατὰ την de his, quae nullam amplius curationem admit- ἰγνύ 'ν ξυγκάμπτειν n μῆ προσχρέηται tunt, copiosiorem adhuc doctrinae sermonem τδ σιναρψ ἐπὶ τὸν γῆν, ἀλλὰ μετ ωρον εχων sacere 3 Illud vero plurimum refert. Eadem Amri εντερείδηται, οὐτω 'δὴ καρτερον γί- enim notione, dum ista inter se separari neque-γνεται τὸ υγι ἐς σκέλος ,D τε γὰρ τὴν φύσι ant, comprehenduntur. Dare si quidem operam

διαιταται καὶ τὰ γυμνάσια προσκρα νει αὐ- oportet, ne quae curationem admittere possunt,

M. φιρὰ οὐν Αν τις ἔgω h τρικῆς τὰ indurabilia evadant, prospicientes quanam poeissi' τοιαυτα εἷ- τί γὰρ si Di θεν δεῖ περὶ τί ι mum rations prohibeamus, quo minus eo de ἡδη ἀνηκέστων γεγονιτων ἔτι προσῖ-υνιέναι; veniant, ut indurabilia reddantur. Quao vero πολλου δε δεῖ οἱ τως ἔχε τῆς γὰρ αὐτῆς nullam curationem admittunt prospicere etiam γνώμης καὶ ταυτα ξ-Dαρο οὐ γὰρ οἶν oportet ne frustra noxa afficiantur. Praedicti0- τε ἀπαλλοτριωθηναι ἀπ' ἁλλήλων. Δεῖ μῆν nes autem splendidae et laudet dignae ei mγὰρ ἐς τά ἀκεστὰ μηχανάασθαι, οκως μῆ exsistunt, quod dignoscimus quonam et quanam ἀνῆκεστα ἔσται, ξ--α δκη ἀν μάλιστα ratione gut quando res iquaeque exitum hcti κηλυτεα ἐς τι ανῆκεστον ἐλθεῖν Mi δὶ τὰ tura sit, sive eo tendat ut curationem recipiat, ἀνῆκεστα ξυνιέναι, Δς μῆ ' μάτην λυμαίνη- sive curationis spem adimat. At quibus vel '

272쪽

5πι νούσου, - πολλά γὰρ ' τὰ τοιαυτα ἐξαρθρηματα γίγνεται ἐν τούτοισι οἴαι δέ τινες εἰσὶ αἱ νούσοι ἐν να ἐἴαρθρέεται τὰ τοιαυτα, ἱ στερον 'γεγμήγεται, - ῆν ρουν ἐκστὰν μή ἐριπέση, του ' μἐν μηρου τὴ οστέον βραχῖ

γίγνεται, κακουται δε ' καὶ πῶν το σκέλος καὶ ἀναυξέστερον γίγνεται καὶ α ρκότερον πολλω διὰ τὸ μηδεν προσχρέεσθαι αὐτῶν κα- igitur articulus restitutus non suerit, os semoris

breve quidem redditur, crus autem universuta. eo, quod nulli sit usui, vitiatur et incremento

destituitur longeque gracilius evadit, quod nihil ad usum cedat. In iis etiam poplitis articulus vitium sentit. Nervi namque ex praedictis causis intenduntur. Ideo neque poplitis articulinuextendere pPsunt quibus huno in modum coxi αρθρον 3τα γαρ νευρα ἐντεταμένα γίγνεται

eam, corpori usum aliquem praestant, ea siquis in eo laboris genere, quod cuique est con-guetum, moderate exerceat, hac quidem parte bene valent, augentur et ad maturam senectutem perveniunt: sin contra otientur neque in usum veniant, morbis patent, incremento privantur celeriterque consenescunt. Inter quae

maxime id articuli et nervi sentiunt, si

273쪽

- 128 -

οἱ δε δυσί. f. οἷσι δ' ἁν ἐς τοὐμπροσθεν ' ἡ κεφαλὴ 107. At quibus priorem in partem sem6ris τού μηρο9 ἔκπων, - θλσοι τι δἐ τουτο γι caput prolapsum est, quod paucis accidit, ii

γνεται, - ουτοι ἔκτανύειν μεν τὸ σκώος Persecto quidem crus extendere possunt indur δυνανται τελέως, ξυγκάμπτειν δε ρκιστα vare vero ad inguen minime. Quin et laborant ουτοι δύνανται κατα τὸν βουβῶνα πονέουσι si poplitem inflectere cogantur. Crus vero lon

δε καὶ ῆν κατα τὸν θλην ἀναγκάζωνται Γυγκαμπτειν. Mῆκος δε του σκέλεος παραπλῆσιον ωεται κατα μἐν τὸν πτέρνην καὶ πάνυ ' ἁκρος δε ὁ ποῖ ς ἡσσόν τι προκύπτειν ἐθέλει ἐς τοὐμπροσθεD ολον δε το σκέλος ἔχει τὸν H ύμην 'τὸν κατα φύσιν καὶ οἱ τετ 1,hοί τε τρ ρέπει. 'Oδυῶνται δε αμίκαοιτοι μάλιστα καὶ οὐρον Bχεται τὸ πρῶτον ' τούτοισι μῶλλόν τι θ τοῖσι ἄλλοισι ἐξαν

ἐγγυτάτω τουτοισι των τινων των επικαίρων.

Καὶ κατα μῆν τὸν βουβώνα ' ἐξογκέον τε καὶ κατατεταμένον τὸ χωρίον φαίνεται καταδε το πυγαχν στολιδωδέστερον καὶ ἀσαρκότερον. Tαυτα μεν ουν τὰ εὶρημίνα σημhia ἐστι, Γν ἁν οἱ τως ἐκπεπτίκη ο μηρις. ρη . 'Oκοσοισι μὲν ουν ἀν ῆδη θνδρο μένοισι τουτο το ἀρθρον ἐκπεσον μ' ἐμπων, οἶτοι, ὁκοταν αυτοισι η δδύνη παύσηται καὶ τὴ ἀρ

ἐἴέπεσε, δύνανται σχεδὸν ορθοὶ ὁδοιπορέειν ἄνευ Εὐου καὶ πάνυ μέντοι εὐθέες, ἐπὶ δετι σιναρον, ἁτε οἱ τε κατα τον βουβώνα ευ- καμπτοι ἐθντες, οἱ τε κατὰ τὸν ὶγνύην διά 'ουν του βουβωνος την ἀκαμπ γ εὐθυτέρφgitudine aeqqale conspicitur, idque ad calcem

maxime, sed pes summus minus aliquanto in anteriorem partem propendere potest. Crus autem universum naturalem rectitudinem servat

neque in hanc illamve partem tendit. Dolore quoque ii statim praecipue afficiuntur, urinaque inprimis potius quam aliis in luxationibus supprimitur. In his enim semoris caput proxime ad insignes nervos incumbit et ad inguen quibdem tumidus et contentus locus conspicitur, ad nates autem in rugas magis contractus et summe gracilis. Ac dictae quidem notae sunt eorum, quibus hunc in modum semur prola. 108. Quibus igitur iam adultis articulus hic elapsus reconditus non fuerit, ii ubi dolor comquieverit, et articulus eo in loco, in quem evcidit, verti assueverit, sere erecti absque baculo ingredi possunt, idque admodum erecti, nimi, rum cum affectum crus neque ad inguen, neque ad poplitem lacile incurvare queant. Ideoque quod ad inguen flecti nequeant, toto crure ad ingressum magis erecto quam cum valebant

274쪽

- 129 - ὀλοη τώ σκέλεi ἐν mi ὁδοιπορίη χρέονται Ii utuntur. Interdumque pedem per terram tra-οτε υγίαινον. Καὶ σύρουσι δε ἐνίοτε πρὸς τὸν hunt, ut qui superiores articulos non facile γῆν τον πόδα, ατε οὐ Diδίας Γυγκάμππον- inflectant et toto pede inambulent. Neque enim τες τα ἄνω αρθρα, καὶ ἀτε παντὶ βαίνοντες minus hi ealce quam anteriore pedis parte in-τψ ποδί οὐδἐν γάρ ἔσσον τρ πτέρνη οἴτοι cedunt. Quodsi magno . gressu procedere poS- βαίνουσι ἡ ἔμπροσθεν εὶ δέ γε ὐ δύναντο sent, vel plane calci insisterent. Nam et bene

μέγα προβαθειν, κἀν πάνυ πτερνοβάται valentes, quo maiore gressu procedunt, eo ma-ῆσανε καὶ γαρ ' οἱ σιαίνοντες οσψ ἁν μέζον gis calci insistunt, pede uno defixo alterum προβαινοντες ὁδοιπορέουσι, ' τοσούτον μαλλον attollentes. Quibus igitur hoc modo luxatio πτερνοβάται ciri, τιθέντα τον πεδα, αἴροντες accidit, si magis adhuc calce quam pedis parte δε τον ἐναντίον. 'Oκύσοισι δε δὸ ομως ἐκ- interiore impingunt. Pedis enim pars anterior, arsere κε, ' καὶ ἔπι μἁλλον τε πτέρνη προ cum crus reliquum extentum est, non aeque εγχρίμπτουσι θ τῶ ἔμπροσθεν τὀ γαρ ἔμ- ac si inflexum fuerit, in priorem partem flecti προσθεν του ποδος, δταν ἐκτεταμένον ἔν τι potest. Neque contra pes simus reddi potest ἄλλο σκέλος, οὐχ ὁμοίως δύναται ἐς το crure flexo, velut intento. At crus quidem cum πρόσω καμπολλεσθαι, Ισπερ ὁκόταν ξυγκε- bene valet, quomodo diximus a natura conuibκαμμένον ἔν το σκέλος' οὐτ' αἶ σιριουσθαι tutum est. Cum vero prolapsus articulus repo- δύναται ὁ ποM, Γυγκεκαμμένου του σκέ- situs non saerit, ob commemoratas causas velut

λεος , - δταν ἐκτεταμένον - τὀ σκέλος. dictum est inambulant. Ad nates autem et ' ιαίνουσά τε Ουν η φύσις οἱ τω. πέφυκε, carnosam tibiae partem posteriorem atque eL σπερ ευν C δτανὶ n ἐκπεσ/ν μη ἐμπίων regione posterioris partis crus altero gracilius τι ἄρθρον, οὐ uς ὁδοιπορέουσY, ῶς ευνται, redditur. At quibus tenella adhuc aetate sic δια τὰς προφάσιας ταύτας τας εἰρημένας luxatus articulus reconditus non fuerit, vel a ασαρκότερον μέντοι τοὶ σκέλος του ἐτέρου prima origine. id acciderit k iis quoque semoris γίγνεται κατά τε το πυγαῖον, κατά τε τὸν os aliquanto magis quam tibiae aut pedis im- γαστροκνημίπιν καὶ κατἁ τὸν δπισθεν ιν. minuitur. Et minimum quidem in hoc luxatio- Οἴσι δ' ἀν νηπίοισι ἔτι ἐουσι τι, θρον οἱ raso nis genere semur imminuitur. carnes tamen θλίσθανον μη ἐμαση, 8 καὶ ἐκ γενεῆς.ουmu omni ex parte praesertimque ex posteriore re- γένηται, καὶ τωτοισι. το του μηρου ὀστέον gione imminuuntur, velut iam supra dictum staλλον τι μινύθει sit τα της κ 1μ 1ς καὶ τὰ est. Qui ergo recte educati fuerint, ii dum του ποδος - ῆκιστα φαρον ἐν τού y τφ τροπ* augentur crure quidem, etsi altero aliquan- του θλισθήματος ὁ μυις μειουται. Mινο- tumi breviore, uti possunt, baculo tamen qua θουσι μίντοι αἱ σάρκες πάντο, μάλιστα δὴ parte crus. laesum est innitentes. Neque enim κατὰ τὴν δασθεν ἴξιν, ὀ σπερ ξδη καὶ πρύ- absque calce imam plantam ad usum demittere σθεν εἴρηται. Oκύσοι μῖν Ουν ' ἁν τιθηνηθωσι admodum queant, quod in aliis claudicationb

275쪽

ορθως, οἴτοι μῖν δύνανται προαμσθαι τόν σκέλεI αὐίανύμενοι, βραχυτέρφ μέν τινι του ἐτέρου ἐόντι, δμως δε ἐρειδόμενοι ξύλω ἐπὶ ταυτα, ἡ τι σιναρὸν σκέλος οὐ γαρ κάρτα δύνανται ἄνευ τῆς πτέρνης τφ στῆθεi του ποδὸς χρέεσθαι ἐπικαθιέντες, Ξ σπερ ἐν ἐτέροισι χωλεύμασι ἐπιοι δύνανται αλον δε του ἡ δύνασθαι τι θλίγ* προσθεν εἰρημένον διαοὐν τουτο προσδέονται ξύλου. πισοι δ' ἁνκαταμεληθέωσι καὶ μηδὲν τὴν γῆν τ* σκέλεῖ, αλλἀ μετέωρον εχωσι, τοὐτοισι ' μινύθει μῖν τὰ οστέα ἐς αἰ ξ σιν μῶλ- λον ῆ τοῖσι χρεομένοισι - μινύθουσι δε καὶ αἱ σάρκες πολb μαλλον ῆ τοῖσι χρεομένοισι κατὰ δε τα ἄρθρα ἐς το ὶE, πηρουται τούτοισι τι σκέλος μάλλεν τι 8 οισι ἀν ἁλλωο

ρθ Ως μἐν ουν ἐν κεφαλαίφ 'εὶρεσθαι, - αρθρα τα ἐκπίπτοντα καὶ τα θλισθάνοντα ἀνίσως αὐτα ἐωυτοῖσι ἐκπίπτει καὶ θλισθῶνει , ἀλλοτε μῖν πουλυ ' πλεῖον, αλλοτε δετουλῖ, ' ἔλασσον ' καὶ οἷσι μῖν ἁν πολυ πλέον

ὐλίσθη θ ἐκπων, χαλεπώτερα ἐμβάλλειν τ/ἐπίπαν ἐστὶ, καὶ ὐὶν μὴ ἐμβιβασθε, μάζους

καὶ ἐπιδηλοτέρας τὰς πηρώσιας καὶ κακώσιας χει τὰ τοιαυτα καὶ ὁστέων, καὶ σαρκών,

καὶ σχημάτωM δταν δε μεῖον ἐκπων καὶ θλίσθη, 'hlδιον μῆν ἐμβάλλειν τὰ τοιαυτατων ἐτέρων γίγνεται, ῆν δε καταπορηθρ ὴ καὶ ἀμεληθῆ ἐμβαλεῖν, μείους καὶ ἁσινίστειραι αἱ πηρίσιες γίγνονται τουτοισι si οἷσι ὀλίγιν προσθεν ἡψη LOTA μἐν ουν ἄλλα ἄρθρα καὶ πάνυ πολυ διαφέρει ἐς τι πῖ μὲν μεῖον, ori δῖ μεῖζον τι ὀλίσθημα ποιέεσθαι μυου δε καὶ λαιονος κεφαλαὶ παραπλησιώτατα θλισθάνουσι αυτὸ ἐωυτρ ἐκατέρ

bus quibusdam licet. Cuius rei ea causa est, quam paulo ante retulimus. Idcirco igitur ba eulo insuper indigent. At qui neglecti fuerint neque crus in terram demittunt, sed suspensum habent, iis ossa quidem, quod ad incrementum attinet, potius quam iis . qui eo utuntur, imminuuntur, carnes vero multo etiam magis. circa articulos autem, quod ad directionem spectat, crure ii aliquanto magis capti sunt quam quibus aliter luxatio acciderit. 109. In summa igitur articuli, qui prolabuntur et luxantur, non eodem semper modo excidunt et luxantur, sed interdum quidem longe amplius, interdum vero multo minus. Et qui quidem longe amplius luxantur, aut excidunt, maiore molestia in totum reconduntur, sto nisi reponantur, in his Ossa, carnes, corporis habitus, et magis et manifestius debilitantur et depravantur. At ubi minus prolabuntur et luxantur, haec quidem aliis facilius reconduntur, cumque frustra tentata aut neglecta repositio fuerit, iis minores magisque innoxiae quam quibus paulo ante dictum est, debilitates accidunt. Atque in reliquis quidem articulis per sane multum interest maiorne imterdum an minor luxatio fiat. Verum tum semoris tum bractii capita quam simillimas inter se utraque luxationes patiuntur. Cum namque rotunda sunt, simplicem ac laevem

276쪽

τὸν στρογγυλωσιν καὶ λακρην ἔχουσι, κυκλοτερέες δε αἱ κοιλίαι ἐουσαι, αἱ δεχο- μεγαιατας κεφαλας, ἁρμο - μ υσι κεφαλῆσι δια τουτο οὐκ ἔστι αῖτεσι το sim ἐκστῆναι τουρἄρθρου ,δλι άνει γὰρ . δια τὸν

περιφέρειαν 8 ἐς το Πτω, Θ ἐς τὸ ἔσω. Πεμοἴ, μουν ὁ λόγος, ἐκπίπτουσι τελέως - ,

επεὶ ἄλλως γε οὐκ ἐκπίπτουσι ' ομως δε καὶ

ταυτα ori saeis πλεῖον ἀποπηδήε - τῆς φύσιος, ὁτἐ δἐ ἔλασσοπι μαλλον δέ π φ1-ρὰς ' τουτο βραπονος πέπονθε.

κυλλοὶ γίγνονται, τα πλεῖστα τούτων 'Hi-

στα B1τρεύειν τα τοιαυτα, πρὶν πανυ μεγα

πος Mν οὐν κυλλίσιος οὐχ εἷς, ἀλλα πλείονες, τα πλεῖστα ' μέντοι οὐκ ἔγρυηκύτα παντάπασι, αλλὰ re ἔθος σχεριατος Dτινὶ ἀπολῆφι του ποδος κεκυλλωμένα. Προσέχειν ' Ω καὶ ἐν τῆ ὶ γαν τοισίδε χρη '

rotunditatem habenti Sinus autem ea recipientes rotundiores sunt, iisque adaptantur. Quo fit ut artienti dimidium in his suo loco excidere non possit; ob rotunditatem enim aut exteriorem in partem aut interiorem Iuratur. Ergo quod ad praesentem sermonem attinet, in totum iam prolabuntur, alioqui minime excidunt. Interdum tamen ii magis quidem, interdum minus e naturali sede exsiliunt, magisque id femori quam brachio usu venit.

110. Nonnulla si quidem ex luxatis, quod

a primo ortu acciderunt, si parva luxatio suerit, in naturalem statum redire possunt, praesertim ad pedis articulum, quibus a primo ortu crus Varum efficitur, eorum plerique curari possunt, nisi magna admodum emotio exstiterit, aut etiam pueris aetate paulo amplius provectis ista evenerint. Quam celerrime his igitur curationem adhibere optimum est, prius quam et pedis ossium et carnis in tibia perquam magnus defectus accidati Vari igitur non. uno modo sed pluribus fiunt. Plerumque si quidem non ex toto sede sua elapso articulo, sed quod realiqua detentus eo habitu assueverit, pes varias emitur.*In eorum autem curatione haec advertenda sunt: ut tibias quidem os ad malle, tum, quod extra spectat, interiorem in partem propellatur et dirigatur, contra vero os calcise directo exteriorem. in partem repellatur, quo

277쪽

- 132 - λελοις ἀπαντῆσει τα ὁστέα τα ἐξίσχοντα vero una cum pollice interiorem in partem re κατὰ μέσον τε καὶ πλάγιον τὸν ποδα ' τοbe pente inclinentur atque hunc in modum eodiu δ' αυ δακτύλους αθρόους Εὐν,τώ μεγάλ* tur. Adhibito autem cerato quod copiosam δακτύλιν ἐς τὸ δεω μέρος ' ἐγκλίνειν καὶ resinam recipiat et spleniis et lasciis molli M. περιαναγκαζειν ογως ἐπιδειν δὲ κηρωτρ ἐρ- neque paucis, neque admodum appressis delia ρητινωμέν 1 ευ, καὶ σπλῆνεσι, καὶ ὀθονίοισι gatio instituenda, neque aliter fasciae cireum. μαλθακοισι, θλίγοισι, μηδἐ ἄγαν πιέ- ducendae quam pes per manus componebatur, ζοντα -οὐτω δἐ τας i περιαγωγοις ποιέεσθαι quo pes paulo magis ad Valgum spectare vide. τῆς ἐπιδέσιος, ό περ καὶ τεσι χερσὶ ' κατω- atur. Tum solea quaedam ex corio non admo θωσις ῆν του ποδος, δκως ὁ πούς θλι φ μ si, dum duro, aut plumbo paranda, eaque non ad

λον ἐς το βλαισὸν ρέπων φαίνηται. 'Iχνος cutem posita alliganda, sed cum iam postren τι 'χρη ποιέεσθαι θ δέρματος μῆ ἁγαν mas fascias appositurus es. Ubi iam devinctus σκληρου, ἡ μολίβδινον, προσεπιδειν δε μὴ suerit, unius cuiusdam lintei, ex inibus deli, προς τὸν χρίτα,τιθέντα, ἀλλ' δταν ii' gatio constat, caput ad fascias quae in inseriore τοῖσι .ωτάτοισι oθονίοισι μέλλης 'ἐπιδέειν' parte pedis exsistunt, e regione parvi digiti, οσαν δε ι δη ἐπιδεδεμένος se, ἐνὸς τινὸς τἄν assuendum, deinde sursum intendendum ut

ιθονέων: olat ἐπιδέεται, τὸν - προ dum moderate habere videatur, supra carnosam ρειναι πρὸς τα κάτω του ποδος ἐπιδέσματα tibiae partem posteriorem prominentem circuin κατα τὸν Igιν του μικρου δακτύλου ἔπειτα ducatur, atque ita intentum firmiter haereat. ἔς τι ἄνω τείνοντα, δκως ἁν δοκέη μετρίως Ad summum quasi quis ceram fingat, ea ad ἔχειν, περιβάλλεινὶ ἀνωθεν τῆς γαστροκνη- iustam naturam adducenda, ut et quae ines, si*ς, ιως μόνιμον ἐν, ' κατατεταμένον οὐτως nant et quae praeter naturam distenduntur, Απλο δἐ λ φ, ς σπερ κω ροπλαστέοντα, χρὴ manibus nec non deligatione in naturalem sta- ἐς τὸν φύσιν ' τὸν δικα*ν αγειν ' καὶ τὰ ἔκ- tum reponantur, neque magna vi, sed leniter κεκλιμένα καὶ τα ξυντήταμένα. παρα τὸν cogantur. Ita vero fasciae assuendae, ut quem- φύσιν, καὶ τῆσι rapri οὐτω διορθουντα καὶ modum opus est membrum excipiatur. Nam τρ ἐπιδέσι ed ser- προσάγειν δε ob βιαίως, aliae claudieationes alium excipiendi modum ἀλλα παρηγορικοῦς' προσράπτειν δε τα ὐθύνια, postulant. Tum calceus plumbeus parandus,dκως ἀν Γυμφέρη τας ἀναλῆφιας ποιέεσθαι, supra vinculum inducendus eo modulo qualem' ἄλλα γὰρ Eλλης τρν χωλωμάτων δίεται Chiae crapulae habρnt. Verum neque eo opus ἀναλθήγιος. 'Tποδηματιον δὲ ποιέεσθαι μο- est, si quis recte manibus componat, tum re-

λίβδινον, ἔξωθεν τῆς ἐπιδέσιος ἐπιδεδεμένον, clam susciarum deligationem adhibeat, tum recte οἴον αἱ Κῖαι ' κρηπῖδες ἐυθμον ἔχον - ἀλλ' excipiat. Atque haec quidem curatio, quae ne Obδεν αὐτου δεῖ, θν τις ὀρθώς μἐν τρσι χερσὶ quo sectionem, neque ustionem, neque aliam

278쪽

- 133 - διορθώσιν, θρθως δε τοῖσι οθονίοισι ἐπιδέν, θρ- varietatem ullo modo postulat. Ista namque θως δε καὶ τὰς αναλ ιας ποιέησαι. Η μῖν opinione celerius curationi cedunt. Tempore ουν Ιησις αὐτη, καὶ οὐτε τομῆς, ob τε καυσιος tamen superanda sunt, quoad iusto habitu cor- οὐδἐν δεῖ, ουτ' ἄλλης ποιαιλίης θάσσον γὰρ pus incrementum acceperit. Cum vero calcei ἐνακουει τὰ τοιαυτα τῆς Ase ρε-ς ἡ ως ἁν ratio ineunda erit, accommodatissimi erunt cal- τις Οχιτο. Προσνικάν μέντοι - τω χρον, cet arbiae dictae, quibus lutum calcatur. Hoc ἔ- ἀν αὐξηθη τι σίμα ἐν τοισι δικαίοισι namque calceamenti genus minime a pede su- αρριασι. μοταν δε ἐς boni ματος λογον peratur, Sed ipsum potius continet. Maxime Πν, ἀρβυλαι ἐπιτηδειοταται αἱ πηλοπατίδες quoque accommodata est Cretensis calceamenti καλεύμεναι τουτο γὰρ ωοδημάτων siκιστα ratio. κρατέεται υπ0 του ποδερ, ἀλλα κρατέει μἄλλο .ἐπαρδειος δἐ καὶ ὁ Κρητικος τροπος

τῶν ὐποδημάτων. ρια . 'Oκισοm y ἁν κνῆμης ὀστέα ἐξ ' 111. At vero quibus tibiae ossa luxata, ac- σαντα καὶ ἔλκος ποήσαντα τελέως ἐξ ν cedente vulnere, ad commissuram quae est ad κατὰ τὰ παρὰ τον πόδα ἄρθρα, εἴτε ἔσω pedem penitus eminent, ea sive intro sive extra

ρμαντα, nτε μέντοι καὶ τοι τοιαυτα vergant, minime reponenda sunt, sed sinenda

ιιὸ ἐμβαλλειν, ἀλλ' ἐαν τὸν βουλέμενον ut qui velit reponat medicus. Id enim manib ν Λ πρίν 'ἐ 43άλλειν. Σαφέως γαρ εἰδέναι sesto nosse oportet, eos, quibus illa reposita χρῆ δτι ἀποθανεῖται, ἀν ἐμβληθὲν 'ἔμ- permanserint, interituros pincisque diebus du-μεων καὶ η δε ιλιγεριερος τούτοισι γε- raturos. Convulsione namque sublati pinei diem νῆσε se θλίγοι ' γὰρ ἀνῖαῖ τῶν τὰς Bria septimum superant. Sed et pes et tibia ad gan-

ἡμέρας οπερβάλλοιεν σπασμγις γὰρ ὁ κτει- graenam deveniunt, eaque sic affore certo nosse νων ἐστί ἀταρ καὶ γαγγραινουσθαι ἱκνέεται convenit. Ac neque veratrum eodem die exhi-τ, νι κνῆμην καὶ τιν ποδα. Tαυτα βεβαίως bitum iterumque epotum mihi videtur auxilio εὶδέναι χρῆ οἴτως ἐσύμενα καὶ οὐκ ἄν μοι laturum, maxime tameni si quid aliud, valere, ' δοκέει οὐδὲ ἐλλέβορος ἰ φελῆσειν αὐθημεριν licet nihil posse opiner. Quod si neque repo- τε δοθεὶς καὶ 'αἴθις πινόμενος, ἁγχιστα δὲ, sita laerint, neque quis Omnino ea reponere εἴπερ τι τοιούτο' οὐ μέντοι ' γε οὐδε τουτο tentaverit, plerique supersunt. Tibia vero et pes δοκέω. Ην δε μὴ μηδ' ἀπ' ἀρ- eo quo aeger velit modo obfirmanda, tantum χῆς μηδεὶς πειρηθη ἐμβάλλειν, περιγίγνον- ne dependeant, neve moveantur. Curatio vero ται οἱ πλεῖστοι αὐτων. η δἐ Ρηρμάσθαι cerato, quod picem habeat, et spleniis vino

279쪽

λα σεύτλων, ἡ βηχίου, ἡ ἁλλου τινὸς τίν

τοιούτων ἐν οDφ μελανὶ ι αὐστηρ p ἡμίεφθα ἐπιτεθέντα ἐπί τε το ἔλκος, ἐπί τε τα πειριέχοντα, κηρωτii δε χλι viii ἐπιχρίειν αὐτὸ τὰ ἔλκος 'ν δε η ς ρη χειρι ερινὴ ἔν, καὶερια ρυπαρὰ οἶνον καὶ ἐλαίον καταρραίνοντα χλιεροισι ἄφων ἐπιτέγγειν καταδεῖν δε μ δἐν φ AH. μηδε περιπλάσσειν εὐ γαρ εὶδέναι χρη, δ ιπί ς καὶ ἁχθοφορίη παν κακιντο ῖσι τοιούτοισί ἐστι. 'Eπιτρδεια δε πρὸς τατοιαυτα καὶ των ἐναίμων μετεξέτερα, δσοι Παθτων ξυμφέρει ερια δε ἐπιτειντα, οIνω ἐπιτέγγοντα, πουλύν, χρόνον ἐῶ 'τα δειλιγημερίτατα των ἐναίμων καὶ ' δσα ρητίνη προσκαταλαμβάνεται, οὐχ ὁμοίως ἐπιτρδεια ἐκείνοισι ἐστD χρον' γαρ ἡ κάθαρσις τωνελκέων γίγνεσαι τουτων ' πουλυν γαρ χρι- νον πλαδαρὰ γίγνεται τινας δὲ τούτων ἀγαθὸν ἐπιδέειν. IUδέναι μῆν μου σαφα χρ δτι ἀνάγκη τον ἀνθρωπον χωλον αἰσχρῶς γενέσθαι ' καὶ γὰρ O . ποῖὸς ἐπὶ τὸ ἁνω ἀνέσπασται των τοιούτων καὶ oστέα τα 'διολισθοντα ἔξω ἐξέχοντα φ)αίνεται οὐτε γαρ φιλουται τών τοιούτων ioστέων οὐδἐν Δο ἐπὶ

λησι καὶ ἀσθενέσι καὶ ταύτα, ξν ἀτρεμίζωσι

madentibus, paucis, non admodum hi do 1 n. stituenda. Frigus namque in huiusmodi arieti bus convulsionem accersit. Valent quoque betablatia aut iustilaginis aut alius huiusmodi planatae semicocta in vino nigro austero ulceri ad .iectisque partibus imposita. Ulcus autem ipsum cerato tepido illinendum. Quodsi tempus es. bernum sit, lana quoque sordida, vino et oleo tepido madens imponenda ac desuper irrig da. Neque omnino quidquam deligandum aut ei dicumponendum. Probe enim nosse convenit, huiusmodi affectibus appressionem et pondus Omnem inerre noxam. commodata intem ad ea nonnulla sunt ex medicamentui quae cruentis vulneribus imponuntur, ea nimirum, quibus convenit ut lana imposita vino madens diutius permaneat. Ex iis vero medicamentis, 'quae omentis vulneribus admoventur, quaedumque intra paucos dies solvuntur et quae resina recipiunt, non aeque ut illa accommodata sunt. Horum enim ulcerum purgatio, cum multo tempore madeant, in longius tempus protrahitur, atque ex iis nonnulli utiliter deligantur. Nosse tamen certo convenit necesso esse hominem, turpiter claudicare, cum pes superiorem in partem' retrahatur, linataque ossa extra eminere conspiciuntur. Neque enim ullum in his ossibus sere, nisi paululum quid, nudatur, ne quo abscedit, verum tenuibus imbecillisquo cicatricibus obducitur idque si longo tb ore quieverint, alioqui periculum est ne aliquodule ovium, quod urationem non recipiat, relinquatur. Verum quod ad praesens institutum

280쪽

ναντος, ἀποθνῆσκουσι.

ονες περιγίγνονται ibi ε' δε τοιαί 1 τοῖσι τοιούτοισι ἐπιτηδεμ, ο περ ευηται ' τὸ δεαεμα ta ρῖν του χωλώματος ἀνάγκη εἴναι, καὶ τους δακτύλους τῆς χειρ/ς ἀσθενέας

καὶ αυηἴους ῆν μῖν γὰρ ἐς το Dca μέρος θλίσθι1 τὰ ιστέα, ' ξυγκάμπτειν οὐ δύνανται τοὐς δακτυλους ' ῆν δε ἐς το ἔξω μέρος,

ἐκτανύειν οὐ δύνανται.

ριγ . πισοισι δ' ἀν κνῆ 1ς ιστέον, ἔλκος ποιησάμενον παρὰ το γονυ, ἔξω γῆν τε ἐς τι ἔσω μέρος, ῆν τε ἐς τὸ ἔξω, τούτοισι ὴν μέν τις ἐμβάλεν, ἔτι ἐτοιμοτερος oθάνατος ωτι ξπερ τοισι ἐτέροασι, καίπερ κἀκείνοι τι ἐτοῖμος ἐῶν. Ἐν Π μῆ ἐμβαλωνὶ τρανς, ἐiπίδες μἐν σωτηρίης οἱ τω μόνως

εἰσί. Κινδυνωδωτερα δε ταυτα τρν ἐτέρων

attinet, qui hac ratione quidem curantur servantur. At ubi repositus articulus remanserit,

intereunt.

112. Eadem quoque ratio est ubi cubiti ossa

ad manus articulum sacto vulnere vel interiorem in partem vel exteriorem emineant. Certo enim tenendum est, eum, cui recondita ossa permanserint, supra posito mortis genere intra

paucos dies interiturum. Quibus vero neque reposita sunt, neque repositio tentata, eos longe plures superesse. His autem quae dicta est curatio idonea exsistit. Claudicationis quoque habitum deformem manusque digitos imbecillos et inutiles reddi neeesse est. Ubi namque interiorem in partem ossa luxantur, digiti inflecti, sin in exteriorem, extendi nequeunt.113. At quibus tibiae os ad genu accedente vulnere vel ad inferiorem, vel ad exteriorem partem foras eminet, id si recondatur magis quidem os adhuc praecipitat, quam ceteros, licet etiam his periculum intendatur. Verum si non reposito osse curationem adhibueris, hac sola quidem ratione spes salutis superest. Eo magis autem quam cetera haec periculosa sunt, quo magis versus superiora prolapsa suerint et quo sint robustiora et a robustioribus. Quodsi os Amoris ad genu cum ulcere luxetur, id si re-