Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

301쪽

- 156 -

λύγον τῶν προτερον. et tibiae pars luxationi ex adverso respondens temporis successu extenuatur./ Repositio autem quae primae iuncturae manus, contentio vero valida. Curatio vero pro lege articulorum adhibeatur. Quodsi quiescant, minus quam in prima manus iunctura morbus recrudescit. Et quietem agentibus victus ratio tenuior impe randa. Quae vero a primo ortu, aut cum amhuc corpus augetur accidunt, eum, quae supra comprehensa est, tractationem habent.

302쪽

ΤΑ ΠΛΕΙΣΤΑ ΕΠΙΤΟΜΗ ΕΣΤΙ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ.

SUΜΜΑΤΙΜ ΕΡΙΤΟΜE EST LIBRORUM DE FRACTIS ET DE ARTICULIS.

304쪽

α ., Ρὶς δε κατα Θα ' αναπλάσσεσθαι si1 I. Nasus autem confractus eodem die com τε αὐθρμερος. Κῆν μἐν ' οὐν ὁ χονδρος, ' ἔν- sormari potest. Si quidem igitur cartilago de- τώγαι απρο θθονιου ἐναποδέοντα λοπώ Καρ- sidit, derasam lintei lanuginem Carthaginiensis χηδονίν, 'ν, ἀλλ*, 3 μη ἐρεθιερο τψ λοπο corii cortice, aut aliqua alia re, quae non irri, δε τὰς παραλλάgιας παρακολλαν καὶ ανα- tet, convolutam in nares immittere oportet. Ad λαμβάνειν. Tαυτα δε οπίδεσις ' κακοποιέει. lorum autem deviationes agglutinare eoque illas Πησις, ἀλετήν ξύν μάννη, 8 θείφ ξυν κ excipere oportet. Deligatio vero his nocet. Sa-ρωτ i. Λυτικρι' ' αναπλάσσειν ἀνακωχρσας natio obtinetur sarina cum manna thuris, vel τοῖσι δακτύλωG ' ἐσμασάμενος καὶ παρα- sulphure cum cerato. Statim autem nasus com- στρέφων καὶ το Καρχηδονιον. Πωροιτο δ' ἁν ponatur dum sustentatur digitis immissis, dum καὶ V ἔλκος ἐν ε καὶ 8ν ιστέα απιέναι μέλ- corium Carthaginiense circumvolvis. Callo amλη, - οὐ γ λιγκοτίτατα, - οἱ τω tem obducetur etiam, ubi ulcus inest et ossa. ποιητέα. abscedere exspectandum est; - neque enim recrudescere haec solent. Ita faciendum est.

3 . Οἶς καταγῆν μη ἐπιδεῖν, μηδἐ κατα- 2. Auri fractae neque vinculum, neque cat πλάσσειν - ῆν δέ τι δέη, sic κουφετατον, ἡ plasma adhibendum; sin oporteat, quam levi κηρωτη καὶ θείη κατακολλώ. rΩν δε εμ- simum, aut cerato et sulphure agglutinandum.

305쪽

πυα τὰ Ιτα, δια παχέος ευρισκεται ' πάντα

χιστα πια ερο κυλλον δε καὶ μεῖον γίγνεται τι οἶς ῆν πέρην καυθῆ. 'Ην δε στομωθρ

i γ . Γνάθοι δε κατασπώνται μὲν πολ λακις καὶ καθήανται ἐκπίπτουσι δε ολγάκις, μαλαστα 'n χασμιωμένοισι οὐ γὰρ ἐκπίπτει, εὶ μθ τις χανών ' μέγα παραγάγοι εκ et πτει δε μαλλον, Ἀτι τὰ νεύρα ἐν πλα- y καὶ λελυγισμέ,α ' Ευνδιδοῖ Σημεῖα προέχει η κάτω γνάθος καὶ παρέστραπται τειαντία τού ἐκπτώματος ξυμβάλλειν οὐ δύνανται ῆν δ' ἀμφότεραι, πρασχουσι μάλ-

δἐ τα ορια των θδόντων τα ἀνω τοῖσι κάτω κατ' ἴξιν. Ην οὐν ἀμφότεραι ἐκπεσούσαιμι η αὐτίκα ἐμπέσωσι, θνῆσκουσι δεκαταῖοι οἴτοι μάλιστα πυρετ* ξυνε I, νωθρῆi τε καρωτι οἱ γαρ μεις οἴτοι, τοιουτοι ' γαστῆρἐπιταράσσεται ολίγα ἀκρητα καὶ ἰὸν ἐμέ- ωπι, τοιαυτα ἐμέουσι. Η δ' ετέρη, ' ἀσιν

στέρη. 'Eμβολὸ λ ἡ αὐτη ἀμφοτέρων ε κατακειμένου ἡ κάθημένου τῆς κεφαλῆς ἐχιμε-M quibus aures ad suppurationem tendunt, iis

pus sub crassiore parte reperitur. Omnia vero quaecumque submucosa et humida carne plena sunt, in errorem inducunt. Neque tamen me tuendum ne ex talium sectione detrimentum accipiatur; non enim habent carnem et humore

plena sunt res cito sanescunt,

si in utramque partem serramentum candens adigatur; mutila tamen et minor candenti serro praeter traiecta auris redditur. Quodsi aperta fuerit, levi aliquo medicamento, quod cruentis vulneribus adhibetur, imposito opus erit. 3. Maxillae autem frequenter quidem deorsum trahuntur et restituuntur, raro vero excibdunt, maxime quidem hiantibus. Neque enim excidit maxilla, nisi quis vehementer ore aperto eam in alteram partem torquea. Idque magis accidit, quod nervi in obliquo positi ubi conmtorquentur concedunt. Cuius rei hae notae sunt:

maxilla inserior in anteriorem partem prominet et in alteram luxationis partem pervertitur, aegri maxillas committere nequeunt. Quodsi utraque parte maxilla prolabatur, promi uel magis, os minus commixtunt, minime distorquentur, quod dentium fines indicant, eum inseriores superioribus ex adverso respondeant. Vir,

que igitur maxillae parte prolapsa, nisi. statim reposita fuerit, intra decimum diem sere ex sebre assidua et segni sopore moriuntur. Hi paucis et sinceris conturbatur et si vomitus

306쪽

- 161 - γον, περιλαβόντα 'τας γνάθους ' ἀμφοτέρας adfuerit, eiusmodi vomitione refundunt. At si ἀμφοτέρησι χερσὶ ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν, τρία altera parte maxilla excidat, minor eu D st,

ἁμα ποιῆσαι ωσαι ' ἐς θρθὰν, καὶ ἐς τοὐπλο, eadem tamen utrorumque est repositio. Ho- καὶ Γυ- ῖν το στόμα. Iησις μαλάγμασι mine decumbente aut in sedili collocato, capite καὶ σχρμασι καὶ ἀναλ ι γενείου ποιουσι prehenso utramque maxillae partem ambabus ταὐτά τε ἐμβολρ. manibus tum interiore tum exteriore parte apprehendere ac tria simul sacere oportet, in directum atque in posteriorem partem propellere et os claudere. Curatio per malagmata, figmrationes, et menti exceptionem, quae idem quod repositio efficiant, perficitur.

Ωριος δε ἐκπίπτει κάτω. Ἀλλη δε 4. At vero humerus inferiorem in partem οἰ πω ῆκουσα. Δοκεει ' μεν γὰρ ἐς 'τοὐμ- excidit, aliam in partem excidere non audivi. προσθεν ἐκπίπτειν, ων αἱ σάρκες αἱ περὶ τι Videtur si quidem in anteriorem partem exei, ἄρθρον μεμινυθρκασι διά τὸν p-ιν, οἷον καὶ dere, quibus carnes, quae circa articulum sunt, το- βουσὶ χειμῶνος γίγνεται δια λεπτι- tabe extenuatae fuerint, quale quid etiam in τητα. Καὶ ἐκπίπτει μάλλον τοBι λεπτολ bobus per hiemem ob macilentiam fit. Et vero i BχνοBι θ ροΘι καὶ το πρίσματα magis excidit in attenuatis περὶ τὰ ἄρθρα ἔχουσι Eνευ φλεγμονῆς αἱ τη iisque, quibus humores circa articulos citra γἀρ ξυνδεῖ οἰ δε καὶ βουσὶ ἐμβάλλοντες inflammationem continentur; ipsa enim inflam- καὶ ' ἀποπερον γντες ἐῖαμαρτάνουσι καὶ διά mativi colligat sarticulos.) Quin qui boves cu- τὸν χρεων, ὀ ῶς χρηται , σκέλεῖ, λῆ- rant et fibula subnectunt, errant, tum quia eos θει, καὶ 3τι κοινον καὶ ανυίπφ οἱ τως ἔχοντι latet quemadmodum bos crus ad usum iactet, τι τουτο, τό τε 'λιρρειον καὶ διότι tum quia etiam homini ita constituto hic ha- λεπτιτατοι βόες τηνικαυτα. VOσα τε τὰν πῆ- bitus communis est, quibus quoque accedit πυν πλαγιον ἀπο πλευρέων ἄραντες θωσι, Homeri auctoritas, quod boves tunc maxime ου πάνυ δύνανται δραν, οDι ἀν μη ἐμπίσιν. graciles exsistunt. At quibus humerus recondi ολ μῖν οἶν ἐκπίπτει μάλιστα καὶ Δο ἔχουσι non potuit , si quae cubito in latus a costis sub-ε ται. Ota δε ἐκ γενεῆς, τὰ ἐγγύτατα lato fiunt, non admodum praestare possunt. μάλλον ' βραχυνεται οστέα, οἷον οἱ γαλιάγ- Quibus igitur potissimum excidat eι quomodo κωνες πηχυς δε ἡσσον, Ἀρ δε ἔτι ἔσσον, se habeant, dictum est. Quibus vero a primo τὰ δ' ἄνωθεν οὐδέν. Καὶ ἀσαρκύτατα τὰ ἐγ- natali die illa accidunt, iis ossa potius, quae γύς - φνίθει δε μάλιστα τὶ ἐναντία τῶν θλι- ad luxationem proxime aecedunt, brevia fiunt,

307쪽

σωμάτων καὶ τα ἐν αὐξμι, ἔπιον δέ τινιτων ἐκ γενεῆς. Καὶ τα παραπυυατα τὰ κατ' ἄρθρον βαθέα νεογενέσι μάλθα παρ' Iμον γίγνεται καὶ τούτοισι Δσπερ in ἐξαρ- θρμαντα ποιέει. 'Ην δε οειμένοισι, τα μἐν

σαρκίν' τουτο γαρ καθ' ἡμέρην ' καὶ αἱ Γε- ται καὶ μειουται καὶ καθ' ἡλικίας. - Καὶ αδύναται σχρματα καὶ αυ emis ob τι παρατο Δυίφον κατεσπασμένον καὶ κορμον, δι- , δταν τὀ ἀκρώμιον ἀποσπασ* καὶ κοῖλονοχνται τὸν βραιονα ἐκπεπτωκέναι. Κε-

νεται' αυειν ου δύνανται, οὐδἐ παράγειν ἔνθα

χερσὶ δε οπὴ μασχάλην, κεφαλν ' ἀπάγειν βρα ονος, γούνασι δἐ αγκρνα ἀπωθέειν, se

αντὶ τἄν γουνάτων τὸν ἀγκώνα τὰν ἔτερον 'παράγειν, Δς τὸ προτερον. Η κατ' Iμον

quale quid tunc iis, qui mustelae cubito prae

diti sunt, usu venit, quod cubito minus, adhuc autem minus manui accidere Solet; quae vero supra sunt, nihil tale sentiunt. Et maxime carne destituuntur quae proxime absunt; emaciantur autem plurimum quae altera luxationis pariesunt, et quae incrementum Recipiunt, minus tamen quodammodo quam quae talia sunt ab ortu. Quin et profundae suppurationes circa iuncturam recens natis praecipue ad humerum fiunt, iisque non secus ac luxata emiunt. Quodsi in incremento corporis ista accidant, ossa quidem non minuuntur, - quod neque seri possit, - sed neque, ut solebant, cum reliquis partibus excrescunt. At carnium imminutiones fiunt, quod hae in dies et augeantur et minuantur, et per aetates indicio est id quod ad summum humerum est mulsum et cavum, propterea quod summo humero avulso et cavo brachium prolapsum esse existi, mant. Brachii autem caput in ala cernitur; neque attollere ipsum queunt, neque huc vel illuc traducere. Quod similiter ex altero hinmero deprehenditur. His autem modis reponi, tur: 'si pugno quidem in alam iniecto caput

sursum propellas, manum vero ad pectus ademeas, aut si retro ducendo ita ut circum erret, compellas. Alius modus hic esti capite ad summum humerum obiecto, manibus vero in alam

308쪽

- 163 - χειρα τεινομDφ. Iη τις ' τὸ σπῆμα, προς

πλευρησι βρα - , χεὶρ ἄκρη ἄνω, ωριος

ἄνω ' ουτως ἐπίδεσις, ἀνάληψις. 'Hν δε μὴ ἐμπέση, ακρίφον προσλεπτύνεται. ε . Ἀκρίφον ἀποσπασθω - τὸ μῖν εἰ - δος φαίνεται οἷ περ Δριου ἐκπεσόντος, στρορ σκεται δ' οὐδενὸς, ἐς δε τὸ αὐτὸ οὐ καθίσταται. Σχημα τι αὐτo, 3 καὶ ἐκπεσοντι, ἐν ἐπιδέσι καὶ ἁναλῆιν ' ἐπίδεσις, aς νύριος. Ἀγκgνος Ουον παραλλάξαν μῖν ἡ προς πλευρην, ' ἡ ἔξω, μένοντος του ὀξέος του ἐν τ* κοίλον του βραιογος, ἐς ὶθυ κατατείνοντα τὰ ἐξέχοντα ἁνωθέειν ὀπίσω καὶ ἐς το πλάγιον.

λύσει. Ἐκπίπτει δἐ μάλστα ' ἐς τι προς πλευρέων μέρος. Tὰς α κατορθῶσιας, ἀπάγοντα ὀτι πλεῖστον, ως μη Φαύν της κορίνης η κεφαλι , ριετέωρον περιάγειν καὶ πε

ρικάμιαι καὶ ριὸ ἐς ἰθύ βιάζεσθαι, ἄμα n

e θέειν τἀναντία ἐφ' 'ἐκάτερα καὶ παρωθέειν iniectis brachii caput abducas, cubiti autem gibbum genibus protrudas, aut genuum loco alterum cubiti gibbum ad latus adducere, ut prius, iubeas. Aut si supposito in alam humero inhaereat aeger. Aut ubi calce, adhibitis quae alae cavum compleant, ad dextrum humerum dextro usus sueris. Aut ubi per pistillum, aut

Scalae gradum coegeris, aut una cum ligno ad manum porrecto super trabeculam transversam converteris. Curatio perficitur eo habitu ut brachium ad costas adducatur, manus summa et humerus sursum detineantur, sicque surSum

deligatio fiat et appensio. Quodsi repositus humerus non fuerit, summus humerus etiam extenuatur.

5. Summus humerus avulsus speciem quibdem prolapsi humeri exhibet, nullo autem privatur, neque in pristinum statum restituitur. Idem habitus tum in deligatione, tum in suspensione, qui etiam luxato convenit. Deligatio, ut solet, fieri debet. 6. At vero cubiti gibbi articulo in latus aut exteriorem in partem dimoto quidem, aut sub- luxato, acuta eius parte in brachii cavo remanente, distentione in directum sacta, eminentia retro et ad latus propellere oportet. 7. Quodsi prorsus in hane vel illam partem exciderit, distentio quidem, in qua brachium deligatur, adhibenda. Sic namque cubiti fiexus nihil impediet. Ροtissimum vero ex laterum parte excidit. In suum autem locum dirigitur quam plurimum abducendo, ne caput brachii

acutum ossis processum attingat. Suspensum vero circumagere et circumflectere oporias, neque vim in directum adhibere, simulque in

309쪽

κίειος ἐν τούτοισι, ἔν τις μὲν ta τὸ bπτιον,

μὲν, - ολίγον ἀνωτέρω si φ/ λιρα - νος ἔχειν, βραχίονα δἐ κατἁ 'τας πλευρας οὐτω δἐ καὶ ἀνάλ ις καὶ θέσις εἰ φορον, καὶ

κακώς πωρωθρ πωρουται δὲ ταχέως. Ιησις ιθονίοισι κατὰ τὸν νομον τὸν αρθριτικον καὶτὀ ιξb προσεπιδεῖν. . Παλιγκοτίτατον H ἀγκων μονοσι, πυρετο ασίδει, ακρητοχιλφ, ἀγκωνος δεμαλιστα τὸ οπίσω δα σὴ 'ναρκωδες, δατερον τὸ ἔμπροσθεν. B σις δ' ἡ αor8. 'Εμβολαὶ δἐ τού μἐν οπίσω ' ἐκτείναντα κατατεινα σημεῖον δέ' ου γὰρ δύνανται ἐκτείνειν τού δἐ εμπροσθεν, οὐ δύνανται ξυγκαροπτειν. Τομφ δε ἐνθέντα τι σκληρὸν ξυνειλιγμένον

περὶ τουτο ε καριφαι ἐξ ἐκτάσιος ἐξαίφνης.

θ . Διαστάσιος δε οστέων σημεῖον, κατὰ

τὸν φλέβα την κατὰ 'τὸν βραχίονα σχύ -

μένην διαφαύοντι. ι . Tαυτα δὲ ταχέως διαπωρωται. 'Εκ γενεῆς δε, βραχύτερα τα κάτω ιστέα 'του σίνεος, πλεῖστον τα ἐγγύτατα - χεος, δεύτερον χειρω, τρίτον δακτύλων. Βραχίων δεκαὶ Θιος ἐγκρατέστερα δια τὸν τροφεν. Η

contrarium in utramque partem impellere et in sedem compellere. Ad haec quoque contulerit dubiti gibbum modo quidem Pronum, modo etiam supinum contorquere. Curatio autem est, quae ex habitu quidem pendet, si summa manus paulo cubiti gibbo altior, brachium vero ad latera adductum teneatur; sis autem appensio

et facilis et natura et usus in commune conserunt, si modo callus, qui celerIter Increscit,

non prave obducatur. iratio per lintea pro lege artieulari institui debet et cubiti eminentia insuper deligarii 8. Rursus autem maxime excandescit cubiti gibbus doloribus, sebre cum vomit itione et meracae bilis vomitione, idque maxime si in posteriorem partem ob torporem, secundum id, si in anteriorem elapsus sit. Curatio vero eadem adhibenda. Reconditur vero, ubi in posteriora excidit, si porrectum brachium in diversa contendatur. Cuius rei indicium est, quod extendi nequit, ut et in anteriorem prolapsi, quod minime flecti potest. Hio autem imposito duro aliquo convoluto, super id ubi extenderis, d, repente flectendus est. 9. At dissidentium inter se ossium indicium, qua vena in brachio scinditur ad contactum 10. Haec vero celeriter callo obducuntur. Quibus a primo ortu ista accidunt, iis ossa infra noxam breviora evadunt, plurimum Vero quae cubito sunt proxima, deinde ea quae in manu, postremo quae in digitis. Brachium

310쪽

κρεμάσαι, - χερσι καταναγκασαι. 'Tπεραιν ' ξυνειλιγμένον ἀαα δορθούσθαι.