Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

392쪽

ἄμεινον ἐστι ,δ τι γε μη καταπλάσσεται 'οὐδἐ καταπλασσειν ἐνδεχομενον ἐστι ἔνια τῶν ἱλκέων, μαλλον δε τὰ νεωρωτα των παλαιοτήρων καὶ τὰ ἐν τοισι ἄρθροισι. 'Oλιγοσιτέειν τε vi μάλιστα καὶ ο ρ ξυμ γρει

πασι τοισι ἔλκεσι, μaλλον δε τοῖσι ' νεοτρίτοισι τον παλαιοτέρων, καὶ ο τι ἀλλο φλεγμαίνει ἔλκος, 8 μέλλει, καὶ ο τι σφακελίσαι κίνδυνος, καὶ τοισι ελκεσι καὶ φλέγμασι τοῖσι ἐν τοῖσι ἄρθροισι, καὶ δκου ' σπασμοῖς κίνδυνος ἐπιγενέσθαι, καὶ τοῖσι ἐν κοιλίη τρίμασι, παντων δε μαλιστα τοῖσι ἐν κεφαλfi καὶ μηρ ' καταγεισι, καὶ αλλφ, ν τινι ἁν κάτη-ἴις γένηται. 'E,στάναι ' δ' ἔλκεσι siκιστα ξυι

Tα δἐ νεοτρωτα ἔλκεα πάντα si κιστα ἁν' φλεγμῆναιεν αὐτα τε καὶ τὰ περιέχοντα, ' es διαπυρσει Δς ταχιστα, καὶ τι πυον μὴ ἀπο-

I. Ulcera, quaecumque ea sint, praeterquam

vino madefieri non debent, nisi in articulis ulcus sit. Quod enim siccum est ad sanum, quod humidum ad viti tum propius accedit. Jst nam Praestat autem vinculo abstinere, nisi certe ubi cataplasma imponitur. Neque in quibusdam ulceribus cataplasmate uti licet, bdque magis in

recentibus quam verustis, et iis quae articulos occupant. Paucus autem cibus et aquae potio quam maxime omnibus ulceribus, magis tamen recentibus quam vetustis confert, tum si rubi in ulcere inflammatio adest, aut metuitur, aut ubi periculum est, no quid vitietur, vel oum articuli ulcera inflammatione tentantur, aut ubi convulsionum metus impendet et venter vulnus accepit; tum vero vel maxime si caput et semur, vel quaevis alia pars fracturam senserit. Stare autem ulceribus minime convenit, praesertim si in crure ulcus sit, immo neque Sedere, neque ambulare; verum quies et otium plurimum conducunt. At recentia ulcera omuia tum ipsa, tumiambientes partes minime inflammatione tentantur, si quam citissime suppurent neque pus videris osculo interceptum supprimatur,

393쪽

- 248 -

λαμβανομενον ἀπὸ τού ἔλκεος του στύματος aut si quis inhibeat ne in pus, nisi neediga jσπιτο, ἡ εἴ τις ἀποτρέποι δκως μηδε μελ- rium idque paucissimum, deveniant, sed quaci

λῆθει διαπορσαι πλὴν του ἀναγκαίου πύου maxime si ea reddat medicamento non molesto. ὀλιγὶστου, αλλα γρὸν λαι Δς φιάλστα Igneum namque servorem concipiunt, ubi h6, φαρμάκρη μη περισκελέι. ΠυρGδες γἀρ ψ- ror ac pulsatio accesserit; inflammatione si qui γνεται, ἐπῆν φρίκη ἐγγένηται καὶ σφυγ- dem tunc ulcera tentantur, cum ad suppura sub6ς φλεγμιινει γὰρ τὰ ελκεα τότε, οκύταν tionem tendunt. Suppurant autem alterato es διαπυῆσαι μέλλν δια si δε ἀλλοιουμένου calefacto sanguine, donec putrefactus in pugτου αῖματος καὶ θερμανθέντος εοῖς -- convertatur. At ubi in eiusmodi ulceribus e, πυον γένηται. Tών τοιοίμων ελκέων, ὀταν taplasmate opus esse visum fuerit, non ad ipsum

δοκέη δεῖσθαι καταπλάειος, ου χρῆ αὐτο τῖ ulcus, sed ad ambientes partes admovendum ἔλκος καταπλάσσειν, ἀλλὰ - περιέχοντα, quo via puri fiat et quae induruerunt emolli δκως τὀ πύον ἀποχωρίη καὶ τὰ σκληρυνό- antur. Quod vero ulcus acuto telo indigum aut μενα μαλαχθρ. Tῶν δε ἐλκέων, ὀπερ μῖν dissectum suerit, medicamentum quod cruentis

αν n βέλεῖ διατμηθῆ θ διακοπῆ, ἐνδαμ partibus imponitur, Dαιμον Graeci vocant, et

ται ἔναιμον φάρμακον καὶ τὀ κωλυον δι-- siccans, quod suppurare vetet, admittit. Quae πυεῖν ἀναgηραῖνον 'τε. VH τις ποπι τού vero a telo collisa aut caesa caro est, ea ita βέλεος ' ἐφλάσω καὶ ἐκύπη σπιξ, ταύτην curanda est, ut quam celerrime in pus vertatur. δε ἰητρεύειν, οκως διάπυος ος τάχιστα γένγ Nam cum mitius inflammatione tententur, ne- ταν ἡ Νεν τε γὰρ φλεγμαίνει καὶ ἀνάγκη cesse est carnes quae collisae caesaeque sunt, τὰς σαρκας τὰς ' φλασθείσας καὶ κοπείσας, putrefactas et in pus versas tabescere, deinde σαπε-ς καὶ πυον γενομένας ἐκτακῆναι, novas carnes renasei. ἔπειτα βλαστάνειν νέας σαρκας. 3 . VEλκεῖ νεοτρώπη παντὶ, πλῆν ἐν κοι- 2. omni recens secto ulceri, praeterquam si λίη, ξυμφέρει 'ἐκ του τρώματος αἷμα φυρ- in ventre sit, ex eo ipso vulnere sanguinem ναι αὐτίκα πλέον ἡ ελασσον φλεγμαίνει statim plus minusve effluere expedit. Nam tum γὰρ ἡσσον αὐτι τι ἔλκος καὶ τἁ περιέχοντα. ipsum ulcus, tum quae ipsum ambiunt partes Καὶ απι των πεπαλαιωμένων ἐλκέων Ευμ- minus inflammatione vexantur. Quin et ab in-Qέρει αἷμα ποιέειν ἀπορρέειν πυκι 2, δκως veteratis ulceribus ut crebro sanguis effluat, ἁν δοκέη καιρος εἶναι, καὶ ἀπ' αὐτων τἄν prout opportunum videbitur, tam ab ipsis ut ἐλκέων ' καὶ των περιεχόντων τὸ ἔλκος, ρελ- ceribus quam a circumstantibus uleus partibus

λως τε καὶ ἡν ἐν κνῆμη - τι ελκος θ ἐν eis cere conducit, tum praecipue si in crure nutδακτύλ* ποδὸς ἡ χειρὸς, μἄλλον ἡ κου αλ- pedis aut manus digito ulcus sit, magis quam

394쪽

λοθι του σώματος γ γνεται γαρ, ἀπορρέοντος του Ηρωτος, Γηρότερα καὶ μειογα ἰσχναινύμενα κωλύει ' γαρ μάλστα μῖν τὰ τοιαυτα ἔλκεα ' ita γίγνεσθαι, ἔπειτα n' καὶ ταλλα ξύμπαντα, α ατος σηπεδαν καὶ 'δ τι ἐξ Hματος μεταστάσιος ' γεγένη- i. Eυμφέρει δὲ μετα τὸν του αῖματος ἀπορροην ἐπὶ τον τοιούτων ἐλκέων καὶ σπρογον ἐπιδειν πυκνον καὶ μαλθακον, τετμημένον, γρύτερον β υγροτερον, ' καὶ ἐπὶ τοσπογγιν ἄνωθεν ' φύλλα συχνἁ τίθεσθαι. Ἐλαιον δε καὶ ου μαλθακώδεα ἡ ἐλαιίδεά

ἐστι φάρμακα οὐ ξυμpέρει τοῖσι τοιούτοισι

νη. οὐδἐ τοῖσι νεοτρίτοισι ἔλκεσι Γυμφέρει

ἔλαιον, οὐδἐ μαλθακίδεα α δἐ στεατίδεα Οαρμακα, ἁλλως τε καὶ δ τι αν δέηται ἔλκος πλείονος καθάρσιος τὴ δε ξύμπαν εἰ-

ρεῖ καὶ ἐν χειμονι, προς ἁ των τοιοίτών φαρμακων δεύμεθα. γ ., Tποκάειρσις τῆς κατω κοιλ ς ἴ-- ρέρει τοῖοι πλείστοισι τίει ἐλκέων καὶ ἐν τρώμασι ἐν κεφαλῆρ ἐουσι, καὶ ἐν κοιλ*, καὶ ἐν Αρθροισι, καὶ ἶσα σφακελίσω κίνδυνος, καὶ

Zσα ραπτὰ, καὶ τοῖσι ἐσθιομένοισι καὶ ἐρυ- στικοισι, καὶ τοῖσι ἁλλως πεπαλαι- νοισι

ἔλκεσι, καὶ 'οκη ἁν μέλλης ἐπιδεῖν. y. Ob χρη- ἐμπλασσειν τὰ ράρμακα

πρὶν ἀν πάνυ ξηρὸν ποήσης τὸ ἔλκος τύτεδε δεῖ προστιθέναι ' ἀνασπογγίζειν δε τι ελκος πολλάκις σπογγφ, καὶ αὐθις οθινιον ξηρον καὶ καθαρον προσίσχων, οὐτω δἐ ἐπι-

εἰς τὸ φάρμακον τι δοκέον ξυμφέρειν, ἐπιδεῖν ἡ μη ἐπιδεῖν.

in alia corporis parte. Exhausto enim sanguinis emum sicciora et minora evadunt. Eiusmodi namque ulcera praecipue quidem sanescere prohibet, tum vero reliqua etiam omnia, sanguinis putredo et quidquid ex sanguinis mutatione est natum. Post sanguinis essimum in his ulceribus spongiam densam, mollem, incisam, sicci, orem, non humidiorem alligare. conducit, et spongiae soli a multa superimponere. Oleum vero et quaecumque mollitudinem et olei vim habent medicamenta huiusmodi ulceribus minime conserunt, nisi iam prorsus ad sanitatem' tendant. Neque recentibus ulceribus oleum, neque mollia, neque pinguia medicamenta conveniunt, tum vel maxime cum ulcus copiosiore purgatione indigeat. Atque ut hoc verbo dicam, olei litu tum aestate tum hieme ad ea, quae huiusmodi medicamenta requirunt, utendum. 3. In magna ulcerum parte inseriorem alvum purgare convenit, tum etiam in vulneribus capitis et ventris et articulorum, tum in quibus partis corruptela imminet, itemque si iis, quae suturam postulant, et in iis, quae exedunt et serpunt, tum alias in iis ulceribus, quae inveteraverunt et quae deligationem postulant. 4. At neque ubi deligatione uti aut medie menta ulceri imponere voles, id prius quam ulcus valde siccum reddideris moliaris oportet, tum vero utiliter imponas. Saepius vero ulcus spongia abstergendum, dein linteum siccum et mundum adhibendum, tum demum medicamem tum, quod utile videatur, impositum alligam dum, aut sine vinculo relinquendum.

395쪽

ς . Ta ἔλκεα οκοσα μὴ καλῶς καθαρθμα καὶ ἐς τὸ δέον θεραπευθέντα πρότερον ἀρξεται βλαστάνειν, ταυτα οπερσαρκέει μάλιστα ' ὁκοσα δ' ἁν καθαρθίντα καλίς καὶ ἐς ro δέον ἀεὶ ἐμὶ το ειρότερον θεραπευθέντα, πλῆν ῆν θλασθῆ i, 'ποιθσηται τὴν βλάστηειν, ταυτα οὐχ υπερσαρκέει Δς ἐπὶ το πουλύ.ζ . Ην ὁκοθενουν ιστέον ἀφιστῆται θ καυ-

κων τούτων αἱ οὐλαὶ κοιλοτεραι γίγνονται. η . VEλκεα ου κεκαθαρμένα οὐκ ἐθέλει ό-

δινι, ξ ' καὶ κιρσου παρέχοντος τὸν ἐπιρροῆγτού αῖματος, sin ταυτα ἐθέλει ξυνιεναι, θνριὸ τὰ περιέχοντα του ἔλκεος πιέα ποιήσης. Tων ελκέων τὰ κυκλοτερέα si ν ὐποκοιλα ἐν κύκλ* παντη ἐπιτάμνειν χρῆ τὰ ἀφεστεωτα, ἡ πάντα, ἡ τὰ ἡ φιλα του κύκλου, κατὰ μῆκος τῆς φύσιος του ἀνθρώπου.

θ'. 'Επὶ παντὶ ἔλκεῖ ἐρυσιπέλατος ἐπιγενομένου, κάθαρσιν δεῖ ποιDσθαι του σίμα

εἴτε ανω, εἴτε κατω.

magis quam hiems conducit, praeterquam iis quae sunt in capite et ventre, magis tamen

aequinoctium.

6. Ulcera quae non probe purgata et uti

oportet curata, prius carnem producere inci pient, ea plurimum carne superexerescunt. Quaecumque vero probe purgata, et uti oportet siceiore semper curatione tractata, praeterquam si confusa suerint, carnes producunt, ea ut plurimum non superexcrescunt carne. 7. Quacumque ex parte os aut ustum, aut sectum, aut quavis alia ratione secesserit, in huiusmodi ulceribus cicatrices cavae fiunt. 8. Non repurgata ulcera neque, si inter se adducantur, coire solent, neque Sua Sponte coalescunt. Neque item coire solent quorum virus ambientes partes inflammatione vexantur, quamdiu inflammatio perseverat. Nec si quae ulcus ambiunt nigredinem contrahant, aut sanguine putrescente, aut etiam varice sanguinis influxum suppeditante, id genus ulcera coire solent, nisi ulcus circumstantes partes sanas effeceris. In rotundis ulceribus, si caritarem nactae sint, quae abscesserunt in orbem undequaque aut ex toto, aut ex dimidio cireuli, secundum hominis naturalem longitudinem praecidere oportet 9. In omni ulcere, cui erysipelas acce8sit, mrporis purgationem quamcumque in partem ulceri conducit, sive sursum, sive deorsum, imstituere oportet. I 0. Quoties circa uleus tumor accesserit; abs que ulceris inflammatione, in eo temporis pro

396쪽

θιστῆται, τών ἄλλων καθισταμένων, δωαμα ξρξατο *λεγμαίνειν καὶ οἰδισκεσθαι, καὶ τούτο κίνδυνος μηδ' ἀμα Ευνιέναι. 'O δε πιπτόντων ξ ἁλλω τ* τρύπφ διακύπτεται καὶ ' φλαται καὶ ανοιδίσκεται τα περιέχοντα τι ἔλκος,ηκαὶ διαπυησάντων πυον

ἀτὰ τρν οὶ δημάτων ἀποχώρέει κατα τι ἔλκος, τών τοιουτων δ τι αν δοκέη δειαθαι καταπλάσιος, οὐ χρὸ αὐτὸ τι ἔλκος καταπλάσσειν, ἀλλὰ τα περιέχοντα, δκως τὸ

πυον αποχωρέη καὶ τα σκληρυνύμενα λα-

μασίη παύσηται, ἐπὶ τα ἀφεστηκότα σπόγγους ἐπιδίων προσιστάναι, ἀρχομενος ἀποτού πιέος θλίγον προσχωρέω ἐπὶ δε το- γοῖ ἀνωθεν φολλα ἐπέστω ' συχνά. VOτι δ' ἁν μη δύνηται προσστεναι, εὶ σαρξυγρῆ ἐουσα αἰτίη ἐστι, ταίτην ' ἐκβάλλειν. Hi, bro βαθείη σαρκὶ τι ἔλκος δεν, κατ'

σαπρη, ἔσται τουτο τὸ ἔλκος καὶ τοι περιέχοντα το ἔλκος ὶδεῖν μάλανα, υποπέλια gressu pus subsidet. Quod vero ex inflammatione intumuit, neque aliis quae una inflammari

et intumescere coeperunt conquiescentibus conquiescit, hoc etiam ne una non coalescat metus est. Quaecumque autem ex casu aut alio pacto discinduntur, colliduntur, aut circum ulcus intumescunt, iisque suppurantibus pus ad ulcus

se recipit, in his, si quis usus cataplasmatis esse videatur, id non ad ulcus sed ad ea, quae ipsum ambiunt, imponendum, ut pus decedat et quae indurata sunt emolliantur. M ubi emollita sunt et inflammatio conquievit, demum spongiis alligatis ea quae abscesserunt affirmato,

orsus a parte sana paulatimque progreSSUS, Au-

per spongiam autem soli a multa imponito. Quodsi quid affirmari nequit, si caro humida

in causa sit, eam eiicere oportet. Si ulcus in carne altius insederit, utraque ex causa, tum ex deligatione, tum ex eo, quod praeterea comprimit, subnascitur in eo varix; quo facto siquis secare velit, supra specillum immissum, quatenus licet, ut ad effluxum pateat, ab ore ulceris est resecandum, ubicumque videbitur opportunum, sicque quaecumque necessaria vibdebitur curatio admovenda. Fere autem ulcus omne, quod cavitatem habet, in quam recta conspicere possis tumore non praesente, in eo si quidem putredo aut caro nimio humore mariscida et putris subsit, tum ipsum ulcus tum quae iuxta sunt, nigra aut sublivida conspiciuntur. Et inter ulcera exedentia, quaeumque

in parte phagedaena adfuerit et valde depascitur et absumit ea quoque in parte quae ulcus

397쪽

καὶ των ἐσθιομένων ἐλκέων, δam ἀν φαγεδαινα ἐνω, ἰσχυρότατά τε ' νέμηται καὶ ἐσθίη, ταίων του ἔλκεος το περιέχον χροιν ν

φλιμος καὶ της τριφύλλου τοι φύλλα ομα, καὶ του ' ἐπιπέτρου τα φύλλα ἐφθὰ, καὶ τοπιλιον ῆν δὲ καὶ καθαίρεσθαι δέη το ελκος,

παντα μῆν καὶ ταυτα καθαίρει αταρ καὶ της

συκῆς. τα. φύλλα καὶ της ἐλα*ς καὶ το πράσιον. ειν δε ταυτα πάντα, μάλιστα δὲ τούτων ἔφειν τὸν ἄγνον, καὶ την συκῆν, καὶ τὴν ἐλα*ν, καὶ της σίδης τα φύλλα si Oτως ἔφειν. 'sλμοῖσι δε τοισίδε χρέεσθαι, τῆς μαλαχης τοι ' φύλλα τρι3ων ξῖὸν OB καὶ του πηγάνου τα φύλλα καὶ της θριγάνου χ ρὐ -τουτοισι χρῆ του νουτον καρπὸν γ -αντα καὶ κύφαντα - λειοτατον Γυρ υγνυναι. VOκου δε ἐρυσιπελας κίνδυνος ἐφ' ἔλκεσι γενέσθαι, τῆς ὶσάτιδος ταούλλα τρίβων iic μὰ καταπλάσσειν Εὐν τ*λων, ' si τὰ λινον δεύων στρύχνου χυλο si ἰσάτιδος καταπλάσσειν. VOταν δε τι ἔλκος

καὶ τα περιίχοντα του ελκεος, ψακιν ἐν

φυρσας, καταπλάμας ἐπιδεῖν ' καὶ του κυνοσβάτου ἔφρσας τοι φύλλα ἐν ματι, τρώιας λεῖα καταπλασσειν, ὀθόνιον υποτείνας λεπτον, καθαρον, οDφ καὶ ἐλαίφ τέγξας καὶ Oταν ξυνάγειν βούλη, του κυνοσβάτουτοι φυλλα, Drar 'τῖν, φακον σκευαζειν. cireumstant colorem habebunt nigrum et sub lividum.11. Partibus vero circa positis tumore et in flammatione laborantibus utiliter cataplasmate imponitur verbascum coetum et trifolii Alia eruda et epipetri solia cocta et polium. Eadem quo haec omnia si ulcus purgari postulet, purgandi quidem vim habent. Quin etiam et fici solia et oleae et marrubium, quae omnia eo. quere oportet ; maxime autem inter haec vitiacem, ficum, oleam decoquito. Eodemque modo mali Punici solia coquenda sunt. Crudis vero uti licet his; malvae soliis ex vino tritis, item rutae atque origani viridis soliis. Quibus omnibbus lini semen torrefactum ac quam tenuissime tritum immisceto. Ubi vero erysipelatis metus ulceribus imminet, glasti soli a trita cruda eum lini semine ex cataplasmate imponito, aut lini

semen solani aut fasti succo maceratum in cataplasmate adhibendum. Cum autem buleus quidem purum fuerit, ipsum vero et ambientes partes inflammatione vexentur, lenticulam ex vino b coctam et laevigatam pauco oleo a muti xto ex cataplasmate deligato et rubi canini solist ex aqua laevigatahcataplasmate imponito, Superdato linteo tenui, puro, vino et oleo ma dente.ὐAt ubi oras ulceris committere voles, rubi canini solia eo modo quo lenticulam prae parato; vel herbam muridium dictam, vinum et lini semen contritum commisceantur Hoc quo'que: lini semen, vitex cruda et alumen Melib

398쪽

- 253 - γνυται λεστύς καὶ τόδε, - θ του λίνου καρπος, καὶ ἁγνος πιαῖς, καὶ Μηλεία στυπτη ,-- οξεῖ ταυτα δευθέντα

ημέρας, τας δε νύκτας αἴρειν, ὁκως μῆ δρο-Gγται, ἀνατρίβειν δε τῆς ἡμερης ἀπαυ-

στως, ος ὁμαλως ξ μωνται, καὶ απο του χαλκείου Δς δ πλεαττον ' αναλαμβάνη, τειναι δε ἐς τον ῆλιον τοσουτον χρονον, ἔστ' ἁν παχυ γένηται Ξ σπερ μέλι ἔπειτα ἐς χυτρην χαλκῆν ἐγχέαι, καὶ μέλι ως κάλλιστον καὶ OBον γλυκει ἐναφειμας προτειρον φησίν 1ν τερριινθίνην ' ἔφειν δε την δετίνην, ἐν τ*:οDφ, ἔως Δῖν σκληρὴ γένηται ἄκτορ μέλι ἐφθω ἔπειτα, ὸν μἐν ρητίνην ἐgελεῖν τὸν δε οἶνον ξυγχέαι Dτω δὴ πλεῖστος μῆνι χυλος τῆς os φακος, ' δευτερον δε ὁ οἶνος,

τρίτον δε τι μέλι καὶ σμύρνην την στα-

δίεσθαι του οDου του αὐτου ' παρεγχέοντα κατ' oλίγον - ἔπειτα ἔφειν αὐτὸν ἐφ' ἐωυτες τὸν σμύρναν Εὐν τ* οDφ ἀνακινέοντα, δτανδε δοκέιν ἡ ' καλος ἔχειν τι πάχος, ό- χέαι ἐς τὸν χυλιν τῆς ha κος καὶ νίτρονῶς ἀριστον φρ ζας, ἡσύχως φγνύναι ἐς τιφάρμακον καὶ ἀνεος χαλκου ἔλασσον του νιτρου ταυτα δἐ ἔτειδαν μίξης, ἔψειν μὴ ἔλασσον τριών ἡμερέων, ἴδεοι τι συκίνοισι δ

'τα πεπαλαιωμένα ελκεα καὶ προς τα, νεότρωτα καὶ ἐς πύσθιον καὶ ἐς κεφαλῆς ελκεα

καὶ ας. - 'Φάρμακον ευρον τών αὐτων 12. Uvam acerbam albam in vas aeneum rubrum per colum transmissam interdiu insolato, noctu deponito, ne rorem sentiat. Interdiu amtem assiduo terito, ut aequabiliter siccescat et ex aeneo vase quam plurimum contrahat. Tam tisper vero soli exponatur, dum mellis crassitudinem adepta sit. Deinde in ollam aeneam transfundatur cum melle quam optimo et vino dulci, in quo prius resina terebinthina incox rit, dum ad instar mellis cocti dura evaserit, qua postea exempta vinum affunditur. Sit autem succi uvae acerbae maxima pars, secundo loco vini, tertio mellis. Myrrha quoque stacte, vel alioqui quam optima bene trita ex eodem vino sensim affuso diluitur, dein ipsa per se in vino agitando ineoquitur. Ubi vero iustam crassitudinem nacta esse videatur, in uvae acerbae succum effunditur. Tum nitrum quam optimum torrefactum paulatim medicamento admiscetur et floris aeris minor quam nitri modus. Quae ubi inter se mixta suerint, non minus quam per triduum coquantur, lignis ficulneis paulatim succensis vel carbonibus, ne torreantur. Quae immittuntur omnia humoris sint expertia ulceraque minime madeant, ubi hoc medicamentum illinitur. Eo utitor ad inveterata et recemtia ulcera, tum ad cutem quae colis glandem tegit, tum capitis atque auris ulcera. - Αliud medicamentum ad eadem ulcera. Fel bubulum aridum, mel quam optimum, vinum album ex quo loti ramenta deserbuerint, thus, myrrha, aequa portione, croci, floris aeris tantumdem.

Ex liquidis plurima sit vini portio, deinde mel -

399쪽

- 254 -

ἐλκέων. - Xολη βοις ξηρὴ, λι ως καλ- λιστον, οἶνος λευκός ἐναφειρσαι δε ἐν αυτωλωτου τορνεύματα Mβανωτὸς, σμύρνα ἴση, κρικος ἴσος, ' ἄνθος χαλκου' τίν δε υγρων, οἶνος πλεῖστος, μέλι δεύτερον, θλίγιστον ἡ

νον θλίγον τὰ δε ειμ, ειθος χαλκού,

σμωνη, σίδιον αὐον. - Ετερον. - Ἀνθος

χαλκου οπτον, ἡμιμοίριον, σμύρνης δύο ἡμιμοίρια, κρόκου τρεῖς μοιραι, μέλι ιλίγον, εὐν

μοῖρα, σμύρνης μοῖρα, κηκίδος μοῖρα, κρέκου τρεῖς μοῖραν τούτων ἔκαστον γρον τρίψας ως λειότατον, ἔπειτα μίξας, τρίβειν ' ἐν ἡλίψας θερμοτατον παραχέων χυλῖν δμφακος Τως ἁν ἰξωδες γένηται, ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας ἔπειτα

eci ἔφειν ' λευκs πρίνου νζας ἐπειαν δεδοκέη καλῶς ἔχειν, μοχέας του οIνου, δύο μοίρας ποιῆσαι τομε καὶ ἀμόργης ἐλαίου ως ἀνυδροτάτου μοῖραν μίαν, ἔπειτα διειν, ἀνακινέων ας μῆ φρυγη, μαλθακω πυρὶ, εις αν δοκέη του πάχεος καλώς ἔχειν. - 'VLτερον. - TE μἐν ἀλλα τὰ αὐτα, ἀντὶ δε σου οἴνου δῖος ' ος igύτατον λευκιν ἐμβαιαι δε ἐς μαθτι εἴρια M oes πωδέστατα κβπειτα δεύσας τεν ἀμογη δινειν καὶ ιπιν ἐρινεου ξυγχέαι καὶ στυπτηριην Μηλείην καὶ νίτρον καὶ ἁνθος χαλκου μίξαι ὀπτὰ ἁμφοτερα.T το μάλλον του προτίρου καθαιρει τὰ Γλ-lis, sellis paucissima. - Aliud. Vinum, mel cedrinum pauca quantitate, ex aridis autem flogaeris, myrrha, malicorium Siccum. - Αliud. Floris aeris usti pars dimidia, myrrhas duaε partes dimidiae, croci tres partes, mellis exiguum ex vino decoquuntur. - Αliud. Thuri, pars una, myrrhae pars una, gallae tantumdem. eroes triplum. Singula arida quam laevissime trita, deinde mixta ad solem ferventissinium.

uvae acerbae succo affuso, dum viscosa eva.

dant, per tres dies teruntur; demum vino austero, nigro, odorato, paulatim instillato ma cerantur. - Αliud. Ilicis radices ex vino dulci, albo coquuntur, atque ubi probe habere videbitur, vini transfusi duae partes sumuntur et amurcae quam siccissimae una. Deinde agi.tando, ut ne urantur, incoquuntur leni igne dum iustam crassitudinem habere videantur.

Aliud. Looi male dereri L

400쪽

- 255 -

os υ- λωτου τορνεύματα, - ἔστω δε λευκὰν τὸ ἴξος, - κἄπειτα μῖται ἀρούργην ἐλαιέων καὶ δνον πίσσι ς ' τουτο διδν καὶ ἐπαλείφειν καὶ καταστάζειν καὶ 'ἐπιδεῖν. ιγ . Eηρά, ἁ ἁποτρέπει τὰ νεότρωτα δια- 13. Loes admodum incertae lectionis.

ἴσκεσθαι. 'H dgei ἀπονίβας, 'ili Oiscy ἀποσπογγίσας τον μόλιβδον τον λεῖον Εὐν τρσποδψ τε Κυπρίν ' λειανθέντα ἐπιπάσσει καὶ τού λωτού τὰ ὶχθυρματα καὶ τὸν λειπιδα του χαλκου, καὶ τὸν στυπτηρίην καὶ

τὸν παλκῖτιν με- τού χαλκού καὶ μιν, ν' καὶ μετὰ τIν του λωτου ἰχθυημάτων. Καὶ ἁλλως, ξδταν δέηται Γηρο- τοῖσι τοιούτοισι χρέεσθαι,J καὶ τὸν σποδῖν τὸν 'Ιλλυριο δαλ ν μετὰ τῶν lχθυημάτων καὶ αὐτα μόνα

λει τατον καὶ τὸν ὰριστολοι ν γων τε καὶ τρίβων λείην ἐπιπάσσειν.