Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

발행: 1864년

분량: 776페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

422쪽

IΠΕΡΙ ΟΨΙΟΣ.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΙΝΑ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΕΡΙ ΝΟΣΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΥΠΟ ΚΝΙΔΙΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΣΥΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΥ.

424쪽

μυ κυανίτιδες 'γιγνύμεναι, ἐξαπινης γίγνοντα καὶ ἐπειδαν 'γDωνται, οὐκ ἔστὶ ' ς τοιαύτη. AI δἐ θαλασσοειδέες γιγνύμεναι κατά μικρὴν ἐν πολλιν χρων διαφθείρονται,

θαιρειν το κεφαλῆν καὶ καίειν τὰς φλέβας κῆν ἀρχιμενος θεραπευθii ταυτα, ἡταται τ3

κακον καὶ οὐ χωρέει in τι φαυλοτερον. AI

L Oculorum acies corruptae, si sponte coe-ruleae evadunt, derepente fiunt et cum saetae sunt, non est curatio, quae malum superare valeat. Quae vero aquae marinae speciem reserunt, paulatim per longum tempus corrumpum tur, ac saepe alter oculus diu post alterum corruptus est. Huic caput purgare oportet et venas urere; quodsi morbi principio ita curetur, malum subsistit, neque in peius ruit. Quae vero colore inter coeruleum et aquam marinam

ambigunt, si puero quidem accidant, ubi aetate

processerit, sedantur; sin septennium egresso accidant, . melius cernit; quae vero res admodum magnae sunt, et splendent et procul a se, cernit quidem, sed non aperte; et quodcumque plane ad ipsum oculum admovet, id etiam cernit, praeterea vero nihil. Huic autem capitis purgatio et ustio condueit: at his sanguinem mittere minime proficit, neque in ea, quae colorem coeruleum, neque in

ea, quae aquae marinae colorem refert.

2. Et oculorum visum, cum videndi acies sana fuerit, in iuvenibus, sive lamellae, sive mares fuerint, quamdiu adhuc corpus increscit,

quidquid feceris, nihil iuveris. At ubi non am-

425쪽

280 σωμα ἔτι. DGταν δε ριηκέτι αὐξάνηται, αὐ-τῶ - ὀφθαλμῶ σκει πιμνος τα βλέφαρα λεπτύνειν, γων καὶ ἡν δοκέη προσδDσθαι καὶ ἐπικαίων ἔνδοθεν μῆ διαφανέσι. γ ἔπειτα ἀναδησας τα σκέλεα ἐκτείνας, διφρον ὐποθεὶς, ἐφ' οἴ ' στηρ ζεται τεσι χερσὶ, - μέσον δέ τις ἐχέτω, - διασημῆνασθαι τὰς νωτιαίας φλέβας, σκοπεῖνδε δασθεν ἔπειτα καίειν παχέσι σιδηρίοισι καὶ ' ησυχη διαθερμαίνειν, δκως ἀν μῆ ς θαἶμα καίον προα*ιέναι δε του αῖματος, ῆν δοκω καιρὰς εἶναι. Ἐπειτα ἐνθεὶς σπρογον ῆλαιωμένον ἐγκατακαkιν, πλῆν τού πάνυ πρὸς αὐτ μ τψ ιστίν ῆν δε προσδα ησται σθ' σπόγγιον, ἔτερον λιπαρώτερον ἐνθεὶς ἐγκω καίειν. Ἐπειτα του ἀρου, μέλιτι δεύων, ἐντιθέναι τησι ἐσχάρινσι. 'Oταν δῖ φλέβα παρακαύσης, ἐπειδὰν ἐκπων ἡ ἐσχαρη, ὁμοίως τέταται 1ὶ φλἐφ καὶ πεφύσηται καὶ πλῆρης φαίνεται καὶ σφ55ει, 'οτι κάτωθεντο ἐπιρρέον - δἐ διακεκαυμένη ταυτα πάντα εσσον πάσχει. Καίειν δε χρῆ αὐθις, ῆν μη τι πρώτον διακαοσνς τά τε σπόγγια plius increscit, ad oculos ipsos intentus palpebras deradendo extenuato, sique opus esse videtur, serramentis minime candentibus intus 3 postea religatis cruribus, et extensis, - sella, cui manibus innitatur, sup. posita, - medium autem aliquis contineat, subnotare oportet venas dorsi, retro Vero conspicito. Deinde crassioribus serramentis urito et leviter calefacito, ut ne sanguis inter urendum erumpat. Prius autem, si opportunum vide,

tur, sanguinem mittito. Deinde imposita spongia oleo imbuta inurito, non tamen admodum ad os ipsum. Quodsi serat spongiam, altera pinguiore indita, rursus inurito. Postea dracontium melle subactum crustis imponito. inum autem venam adusseris, postquam crusta excidit, similiter vena tenditur, et inflata est et plena esse videtur et pulsat, est id, quod influit; sin perust

miniis patitur. Rursus autem prima vice non perusseris et sinurere oportet magisque a

426쪽

χρῆ Bχυρως ἐγκατακαίειν προς της ἐπιρρεούσης φλεβὰς μαλλον. Ἐπειδαν δε - -κεα ἰγιέα 'γένωνται, αὐθις ἀναφυσῶνται καὶ

ἐπαίρονται, καὶ ' ἐρυθραί εὶ παρατα αλλα,

καὶ ὁ σπερ ἀναρραγησέμεναι φαίνονται, εως ἁν χρονος ' ἐπισέ 1πα, καὶ κεφαλῆς καυθείσης καὶ στεθεος ' ὁμοιως δε καὶ ἐν παντὶ τ*

χαλκου, ἀνατρῖψαι. Υστερον λ τῆς ' ξύσιος καὶ τῆς καύσιος, δταν αἱ ἐσχάραι ἐκπέσωσι καὶ κεκαθαρμDα ῆ τὰ ἔλκεα καὶ βλαστανη, τάμνειν τομὸν δια του βρέγματος. Oταν δε τι αἴρια ἀπορρυρ, διαχρίειν ἐναίραν τινὶ φαρμάκν. Tστερον δεπάντων ἔργον τὸν κεφα ν καθῆραι.ε . vi βλέφαρα τἁ παχύτερα της φύσιος,

ρέστατα δύνη, οστερον ' τι βλέφαρον ἐπι- καυσαι μὴ διαφαγίσι, φυλασσομενος τὸν

quam sanguis adnuit. Postquam autem ulcera sanescunt, rursus inflantur et attolluntur et prae ceteris rubescunt, et apparent quasi rursus rupturae, quoad tempus accesserit. Item capite et pectore perusto, similiterque res se habet per totum corpus, quarumque in parte ustio fiat.

4. Cum autem palpebras radis, radere. . . . lana Milesia, crispa, pura, circa susum convoluta, ipsam coronam evitans, ne ad os peruras. Signum autem sufficientis rasurae

est, quod Mn amplius sanguis sincerus prodit, sed sanies cruenta, vel aquosa. Tunc vero liquido aliquo medicamento, in quo nos 'aeris insit, defricare oportet. Tandem vero post derasionem et ustionem, ubi crustae exciderint et re . purgata ulcera carne pullularint, Sectionem per sinciput sacere et ubi sanguis effluxerit, medicamento, quod cruentis vulneribus imponitur, illinere oportet. Post omnia vero Operae P tium est caput Purgare. 5. In palpebris natura crassioribus, carne inseriore parte quam levissimo poteris resecta, tandem palpebram minime candentibus serramentis inurito, pilorum natura vitata, aut aeris

427쪽

- 282 - φύσιν τίν τριχοῦν, ξ 'το ἀνθεῖ δπτψ λεπτο flore tenui, perusto, adstringito. Cum autem

προστεῖλαι. Οταν δε ἀποπέση η ἔσχαρη, crusta exciderit, reliqua curato. ἰητρεύειν τα λοιπα. ς . Uκόταν δε βλέφαρα φωριρὶ καὶ κνη- 6. De Deo penime corrupto vide ad .

αῖ τού , καὶ 'τότε την φολίδα του χαλκούτριβειν οῦς ' λεπτο την ἔπειτα χυλον δμ-

φακος δι μένον παραχέας καὶ τρίφας λεῖον,τι δἐ λοιαον ἐν χαλκ* ἐρυθρφ παραχέων, κατ' oλίγον Βατρίβειν, ἔ- ἁν ' πά ς γένηται ως μυττωτος' ἔπειτα ἐπειδὰν gηρανθῆρ, ψας λεῖον, χρῆσθαι.

f. Νυκταλωπος. Φαρμακον πAνέτω ἐλα- 7. Loexa male εori M. τῆμον καὶ τὸν κεραλὸν καθαιρέσθω καὶ κατασχασας τον αὐχένα ως μάλιστα καὶ

πιέσας πλεῖστον χρονον ἐπανιεὶς δε διδόναι ἐν μέλιτι βάπτων ηπαρ βοος ad μον καταπιεῖν μέγιστον Δς ἁν δύνηται D h δύο. .

η . Ην τινι οἱ ὁφθαλμοὶ ἱγιέες ἐόντες δι- 8. Si quis oculis sanis videndi aciem coram αφθείροιεν τρον διιν, το5τρ' χρη ταμεντα mam habeat, huic sectione ad sinciput laeta, κατα τὸ βρέγμα, ἐπαναδείραντα, ἐκπρίσαν- insuperque cute ab Osse remota et osse exciso, τα τυ ιστέον, ἀφελόντα τον ὐδρωπα ἰησθα ' aqua detracta medelam adhibeto. Eoque modo καὶ οἱ τως υγιέες γίγνονται. sani evadent. θ . 'Opta 'ς της ἐπετείου καὶ ἐπιδημίου. 9. Lippitudinis annum et popularis curatio.

428쪽

Eυμφέρει κάθαρσις κεφαλῆς καὶ τῆς κάτω

ἀφαίρεσις Ευμφέρει προς λα τἄν τοιούτων ἀλγημάτων, καὶ σικύαι κατὰ τας φλέβας. Σὶτος θλίγος ἄρτος, καὶ ὐδατος ποσις. Κα

πυρος καὶ τών ἀλλων λαμπρών, ' πλάγιον, ἄλλοσε ἐπὶ τὰ δεpa, ἀλλοτε ἐπ' ἀμπερά.Mἡ τέγγειν την κεφαλὴν, ' ἐπειδὴ ου ξυι . φέρει. Κατάπλασμα θανης μὴ ἐνεούσης καὶ ἁλλως kευματος ' ἐπέχοντος, οὐ ξυμφέρει. δημάτων ἀνωδύνων καὶ μετὰ τὰ δριμέα Qάρμακα τῆς γοδύνης ἐπαλειφόμενα, ἐπειδὰνῆ τε οδύνη παύει ται καὶ διαχωρισθε μετὰ

τὸν ἐπάλειψιν του φαρμάκου, τοτε ξυμοίρει καταπλάσσειν τῶν καταπλασματων δ

ἀν σοι δοκον ξυριφέρειν. οὐδἐ ' διαβλέπειν ξυμ γρει πουλῖὸν χρόνον, δάκρυον γὰρ προκαλεεται οὐ δυνάμενος ὁ ὀρθα ιις πονέειν προς τὰ λαμπρα J αλλ' οὐδε ξυμμύειν πουλον χρονον, θν ἔχη ρευμα θερμον μάλιστα ' θερμαίνεν γὰρ τι δακρυον ὶσχυ μενον. Pεύματος δε μη εχοντος, μετα γε του Ε - ρου την 'υπάλειψιν ξυμφέρει ποιέεσθαι. Capitis et inserioris alvi purgatio conseri, et, si aeger bono habitu sit corporis, sanguinis detractio ad quosdam huiusmodi dolores prodest et

cucurbitulae ad venas. Panis modicus in cibo sit et aquae potio. Loco obseuro, a sumo, igne, aliisque splendidis procul laeeat in latus, modo in dextrum, modo in sinistrum. Caput ne madefacias, si quidem minime consert. De reliquis insigniter corruptis vide ad .

430쪽

FRAGMENTUM LIBRI INCARTI AUCTORIS.

SEARCH

MENU NAVIGATION