Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

521쪽

- 376 -

μονῆν μηδεμίαν ' λ οδύνην ἐπιγενέσθαΓ ει δέ τι τούτων ἐπιφαίνοιτο, ἐν ἀρχὴ σί τε γίγνεσθαι ἀσφαλέστατον, καὶ ὀλιγον χρονον παραμένειν. Ευμφέρει δἐ ἔν τ σι ιδίνησι ' καὶ τὰς φλεγμ ονὰς τὰς ἐπὶ τοῖσι ἔλκεσι ἐπιγιγνεσθαι, τρει δ' αἱμορραγ*σι πυον ἐπὶ τῆσι φλεψὶ φαίνεσθαι' τοῖσι δε πυρετοῖσι οῖ ἐν τοῖσι θεέσι νοσθμασι ἔγραψα ' ξυμφέρειν ἐπὶ

τούτοισι γενέσθαι, ταυτα καὶ ἐνθάδε λέγω ἀγαθὰ ειναι, τὰ δ' ἐναντία κακα. Ἀρξασθαι δε πυρετον ἐπὶ κεφαλῆς ' τρίσι τεταρταίφ,h eβδομαί p, si ἐνδεκαταίν, θανατώδες ' μάλα.Κρινεται δε τοῖσι πλείστοισι, ὴν μἐν τεταρταίου ἐοντος του ἔλκεος πυρετὸς δεῖ ται,

ἐς τὸν ' ἐνδεκάτη si ν δ'εβδομαῖος ἐον πυρετήνη, ἐς τὸν τεσσαρεσκαιδεκάτην ξ ἐπτακαιδεκάτην ῆν δε τε ἐνδεκάτη ἁρειται πυρεταίνειν, ἐς την cκοστην, Δς ἐν τοῖσι πυρετοῖσι διαγέγραπται τοῖσι ἄνευ προφασίων

ἐμφανέων γενομένοισι. Di σι δ' αρχρσι των πυρετων ῆν τε παραφροσύνη ἐπιγένηται, θντε απωληξις των μελέων τινὸς, εὶδέναι τὰν ἄνθρωπον ἀπολούμενον, ῆν μῆ παντάπασι si των καλλίστων τι ' σημείων ἐπιγένηται, ἡ σώματος α τὸ ' υποκέηται ἔτι γὰρ αἱ τη ἡ

ἐλπὶς γίγνετα σωτηρίης χωλον δε γενέσθαιτο ἄρθρον, ἐς δ ἀπεστήριξε, ἀναγκαῖον ἐστι,

ὴν ἄρα καὶ περιγένηται ὁ ἄνθρωπος. ιε . Tὰ δε τρώματα τὰ ἐν τοῖσι ἄρθροισι

μεγάλα 'μῖν ἐοντα καὶ τελέως ἀποκοπτοντα

aut si eorum quippiam appareat, circa initia tutissimum est fieri paucoque tempore perseverare. Confert quoque in doloribus etiam in flammationes, quae in ulceribus fieri assolent; supervenire. In sanguinis autem profusionibugpus in venis conspici. Quae etiam in morbis aeutis sebribus conferre scripsi, ea in his com

dueerea, bonoque his esse, ut contraria mala

existimanda sunt. At febris in capitis vulnere die quarto, aut septimo, aut undecimo exorta valde exitialis est. Quamplurimis autem iudi cationem subit, si quarto quidem ulceris die febris coeperit, undecimo. Si vero die septimo febricitarit, decimo quarto aut decimo septimo. Quodsi undecimo febris coeperit, vigesimo, velut scriptum est, in febribus, quae ex non evidentibus causis originem trahunt. At si febrium initiis delirium succedat, aut aliquod membrum sideretur, de hominis morte existimatio facienda est, nisi aut prorsus optimum aliquod

signum supervenit, aut corporis virtus subsit: haec enim spes salutis adhuc restat; at claudum fieri articulum, in quem malum decubuit, necesse est, si modo aeger superstes futurus est. I 5. Μagna autem vulnera, quae in articulis

fiunt, si penitus abscissi nervi sunt, qui contibnebant , absque dubio claudos reddent. Sin dubium sit, quomodo nervi affecti sint, si quidem ex acuto telo recta plaga est, ea transversa

522쪽

του βέλεος του ποι σαντος τι τρωμα, θρθὸν 'inati ἄμεινον ἐπικαρσιου εὶ δ' ει, βαρυ τε

καὶ ἀμβM τι τρωσαν, οὐδεν δια*έρει ἀλλ' ἔς τε το βάθος τῆς πληγῆς σκέπτεσθα καὶ

τἄλλα σημεῖα. Ἐστι δἐ τα δε ' πυον ῆν ἔπι-

γένηται ἐπὶ το ἀρθρον, σκληρότερον ἀνάγκη γενέσθαι' ην δὲ καὶ οἰδὲματα ξυμπαραμεινη,

σκλι ριν ἀνάγκη . πουλυν χρόνον τουτο τι χωρίον γιγνεσθαι καὶ τὸ οἴδημα, ἱ γιέος ἐόντος του ἔλκεος, παραμ,ένει ν ε' καὶ βραδέως αναγκη ξυγκὰμ πτεσθαι τε καὶ ἐκτεθεσθαιοκόσα ἁν του ἀρθρου καμπίλου ἐόντος θερα- πελ ται. οἴσι δ'θει καὶ νευρον δοκέη ἐκπεσεῖσθαι, ἀσφαλέστερον τὰ περὶ τῆς χωλάσιος προλέγειν, ἁλλως τε καὶ ην 'των κάτωθεν νεύρων ii m εκλυθμενον, γνίσει δετούτοισι, οἷσι νευρον μέλλει ἐκπίπτειν πυον λευκον τε καὶ παχύ καὶ πουλυν χρόνον ὐπορρω θανα τε καὶ φλεγμοναὶ γιγνονται περὶ τι αρθρον ἐν αρχρῆσι. Τὰ δ' αὐτα ταυτα γίγνεται καὶ ὀστέου μέλλοντος ἐκπεσεῖσθαι. Τα δε ἐν τοῖσι ἀγκώσι διακοααατα ἐν φλεγμον ρ μάλιστα ἐόντα ἐς διαπύησιν εγηνέειται καὶ τομας τε καὶ καύσιας.

φασιος, ῆν τε 'daro του αὐτομάτου, των τε

σκελέων ακρατὴς γίγνεται ὁ ἀνθρωπος, οστεμ δε θιγγανόμενος ἐπαιειν, καὶ τῆς γαστρος καὶ τῆς κύστιος, Γ στε τοὐς μεν πράτους χρονους μετε κόπρον, μετε Ουρον διαχωρέειν, ξν μη πρις ανάγκην. VOταν δε παλαι- ιτερον γένηται τὸ νοσημα, οὐκ παχντι τψmelior. Quodsi grave fuerit et retusum quo lvulnus inflixit, nihil inest discriminis. Sed et

vulneris altitudo et alia signa consideranda sunt. Sunt autem ista. Pus si ad articulum accedat, duriorem eum reddi necesse est. Quodsi etiam tumores simul perseverarint, necesse est ad eum locum in multum tempus durum esse et sano quoque ulcere tumorem permanere. Et necesse

est lente et inflecti et extendi, ubi recurvato articulo curatio adhibita est. At quibus lare ut nervus excidat speratur, iis cum maiore fiducia claudieationem praedixeris, idque tum maxime si quisΔnervorum inseriorum exsolutus suerit. Nervus autem qui excidet his indiciis deprehenditur; si pus album crassumque et diuturnum sub eo effuit, doloresque et instammationes ad articulum circa initia oriuntur. Quae etiam accidere solent ubi os excidet. Quao in cubitis discissa sunt, praecipue cum inflammatione, ad suppurationem sectionemque et ustionem per- 16. At vero si spinalis medulla aut ex casu, aut alia quapiam externa causa, aut sua sponte laborarit, et crurum impotentiam facit, ut ne tactum quidem percipiat aeger, et ventris et vesicae, adeo ut primis diebus ne Stercus quidem aut urina nisi coacte reddatur. Quodsi morbus inveteraxerit, et stercus et urina aegro inscio prodit, tandemque non longo post intervallo perit.

523쪽

οἱ τε του στῆθεος οἰ τε του μ εταφρένου, 'τούτου κατιδεῖν ἐς τὰς ἐδας καὶ τὸν φάρυγγα

' η γὰρ ελκος τι ἔχων φανεῖται ἐν τῶν χωρίον

v . 'Oφθαλμοὶ δε λημώντες ἄριστα ἀπαλλάσσουσi, si ν το τε δάκρυον καὶ ἡ λῆμη καὶ

καὶ μαλθακῆ, τύ τε οἴδημα ελαφρόν τε καὶ λελυμένον - - ' εὶ γαρ οἱ τω ταυτ' ἔχοι, ευμ- πλάσσοιτ' ἁν ὁ ὁφθαλμις ἐς τὰς νύκτας se στε ἀνώδυνος εἶναν καὶ ἀκινδυνοτατον οἱ τως ἀνεῖ καὶ ὀλιγοχρονιίτατον. El δἐ το δάκρυον χωρέει πουλυ καὶ θερμὸν ξὸν ὀλιγων λεμ ηκαὶ Maei cy οὶδ ματι, εὶ μῖν ἐκ του ετέρου ν ὀφθαλμων, χρόνιον κάρτα γίγνεται, ἀκίνδυνον δέ καὶ ἀνώδυνος οιτος ὁ τρωοο

ῆν δ' υπερβάλλη τουτον τον χρονον, ἐς τὰς

υσσαράκοντα προσδέχεσθαι- ῆν δε μὲν δ' ἐν ταυτησι 'παλτα , ἐν τρσι ἐξεκοντα κρίνεται. Παρα ' πάντα δε τον χρινον τουτον ἐνθυμλεῖσθαι τὸν λῆμην, ῆν τ* 'δακρυφ τε μισγηται καὶ λευκῆ τε καὶ μαλθακῆ 'γίγνηται, saeά-

17. Quibus vero fauces sanguine frequenter et noctu et interdiu replentur, dum neque capitis dolor praegressus fuerit, neque tu8sis, neque vomitus, neque labris prehenderit, neque pectoris aut dorsi dolor tenuerit, in his nares et saudes inspiciendae, num quod ulcus e . in loco, aut hirudo compareat. I8. Oculi gramiosi optimum habent successum , si simul lacryma et gramia et tumor coeperint, atque si lacruma gramiae permixta, neque vehementer calida suerit, gramia vero aliun et mollis et tumor levis ac solutus sit. His innim sto se habentibus noctu oculus conglutinabitur, ut dolorem non sentiat; isque casus minime periculosus minimeque diuturnus suerit. At si lacryma multa et calida cum paucissima gramia et exiguo tumore idque ex altem oculo profluat, valdo diuturnum id quidem, sed sine periculo fit, idque lippitudinis onus , prae omnibusa doloris estpers est. Iudicatio: quaestitium es,'eirca vigesimum diem exspectanda; quod tempug si superat, quadragesiimo dis sxspectanda est, aut si neque in his desinat, in sexagintst diebus sol itur. At lato tempore ad gramiam attentum esse oportet, num lacrymae miseesttur et stiba et mollis fiSt, idque praecipue sub iudieationis tempus, tum namque ubi finitur, id evenire solet. Quodsi

haec utrumque Oculum invaserunt, maius est

524쪽

καὶ ὐδον εὶ γὰρ δάκρυον 'χωρέει θερμον καὶ αλμυρον, κίνδυνος τη τε κύρη ἔλκωθῆναι καὶ το βλεφάροισι. Κὶ δε τό μῆν οἶδε μ

καταστα , δάκρυον δὲ πούλω ἐπιχέεται πο- λον χρονον καὶ λημαι ' εἰσὶ, τοῖσι ἐριῆν ἀνδράσι βλεφάρων ἐκτροπην προλέγειν, τησιδε γυναιξὶ καὶ τοῖσι*παιδίοισι ἔλκωσιν καὶ σων βλεφάρων ἐκτροπεν. Ην δὲ λῆμαι χλωραὶ ἡ πελιδναὶ ἔωσι καὶ δίκρυον πουλῖ, καὶ θερμον, καὶ ἐν τfi κεφαλε καύμαψ, ' καὶ διὰ του κροτάφου ' θαναι si ἐς ris opθα αὀν καταστηριξωσι, καὶ α=γρυπνίη τούτοισι ἐπιγέγω - ται, ἔλκος ἀνάγκη γενέσθαι ἐν τ* θφθαλμ* ελπὶς δὲ καὶ ραγηναι τὸν τοιουτον. 'sλφειλέει δὲ ' ἡ πυρετος ἐπιγενόμενος ἡ ζ νη ἐς

τὸν bσφύν στηρίξασα. Προλέγειν se tyr 5μοισι τὰ ἐσόμενα ' ἔς τε τον χρονον σκε πτόμενον ἔς τε τὰ ἐκ τού ὀφθαλμου 'cοντα καὶ ἐς τὰς περιωδυνίας τε καὶ αγρυπνίας. ' ιθ . 'Επην δε ' τὸν θφθαλμιον οἷον τε ε κα-

ulcerum periculum, sed brevi solventur. Gramiae autem siccae vehementes dolores afferunt, brevi tamen solvuntur, nisi oculus vulnus acceperit. Tumor vero magnus doloris expers et siccus sine periculo est. Quodsi cum dolore est, siccus quidem malus metusque est, ne oculum exulcoret ac palpebrae coeant. Formidabilis quoque est, ubi cum lacryma coniunctum dolorem habe: Nam si lacryma calida et salsa profluis, in pupilla et palpebris exul, cerationis periculum est. At si tumor quidem constiterit, lacryma vero multa diutius effunditur et gramiae tenent, viris quidem palpebrarum eversionem recte praedixeris, et mulieribus et pueris exulcerationem et palpebrarum eversionem: Si vero gramiae pallidae aut livibdao Merint, lacrimaque multa et calida, caput ardor occupet, ex temporibus ad oculum dolor tendat insomniaque his accesserit, ulcus in oculo adium esse necesse est, atque ne rumpatux metus est. Iuvat autem vel succedens febris vel dolρr in lumbos βrmatus. His vero sui mrorum praedictionem recte institues, si et te, poris et eorum, quae ex oculo fluunt, rationem inieris, tum etiam gravissimorum dolorum et vigiliarum .

19. Sed ubi oculum introspicere licet, si quid ruptum inveneris et per rimam pupilla exstiterit, malum significat, nec facile restitui. tur. Quodsi etiam putredo subsit, nulli amplius est usui. Reliqua uero ulcerum genera praedicere licet et logos et putredines et altitudinem

525쪽

- 380 -

κων ἐς τὰ χωρία σκεπτομενον προλέγειν καὶ τάς τε σηπεδόνας καὶ βαθυτῆτας ἀναγκαῖον ' γαρ κατὰ τὸν ὶσχύν των ἐλκέων τας οὐλας γίγνεσθαι. Ota μἐν οἶν μγνυνται οἰ

τα δε σμικρα μετακινε ματα τρν διιων οἷα τε καθιδρύεσθαι, ὴν μετε κακον ἐπιγένηται μηδεν, ὀ τε ανθρωπος νέος κ . AI δἐ ἐκ τρν ελκίων οὐλαὶ, οἷσι ἀνμη κακόν τι αλλο προσρ, πασαι 'οἶαί τε ὐφελέεσθαι καὶ ὐπὸ τῶν χρύνων καὶ ὐπο τῆς τέχνης, μαλιοτα δε αἱ νείματαί τε καὶ ἐν

τοῖσι ' νεωτάτοισι των σωμάτων. Των δε χω

νίας ἔχουσαι, cτ' ἐκ προφασίων τοιαύταιγενοίατο, εἴτ' αυτοματοι. 'Λχλύες καὶ νεφέλαι καὶ αἰγίδες ἐκλεαίνονταί τε καὶ α - νσονται, ὴν μῆ τρωμα τι ἐπιγένηται ἐν το π*

τφ χωρίον, ἡ πρωθεν τύχη οὐλὸν ἔχων ἐν

μένοι καὶ τρου χεῖα τε καὶ ' παχεῖα εἴν, μνη- μοσυνον ὐποκαταλείπει. intuenti. Pro ulcerum enim magnitudine ciem trides fieri necesse est. Quibus igitur rumpuntur oculi multumque exstant, adeo ut pupilla loeo mota esse videatur, iis neque ullo tem Pore, neque arte, ut videant, opem ferre licet

At parvae pupillarum dimotiones restitui pos sunt, dum ne quid mali acuesserit et iuveni g

20. Ulcerum,uero cicatrice3, si non aliud malum subsit, omnes et a tempore et ab arte iuvari posse existimandae sunt, ac praecipue quae recentissime et in iuvenilibus corporibus contractae sunt. Ex locis autem insignem facit noxiam pupillae acies si exulceretur, secundum eam id quod est supra supercilium, deinde vero

quidquid his locis fuerit proximum. Pupillae

quoque caesium, aut argenteum, aut coeruleum colorem nactae improbandae sunt. His aliquanto meliores existimandae sunt, quae aut minores, aut ampliores apparent, aut angulos habent, sive id ex manifesta causa, sive sponte

accidat. Caligines et nubeculae et subalbi eantes cicatrides, aegides dictae, exteruntur atque evanescunt, nisi eo in loco vulnus aliquod subortum sit, aut illic antea cicatrix aut unguis suerit. Quodsi 1n oculi nigro resplendens cie trix nata sit, si diutius perseveret et aspera et crassa suerit, vestigium sui relinquit.

526쪽

κα . AI δἐ κρίσιες ως ἐν τωισι πυρετοισι ἔγραψα, οἱ τω καὶ ἐνθάδε ἔχουσι. Ἀλλαχρη τα σημεῖα ἐκμαθύντα, ως διαγέγραπται ἐῖ' ἔκαστησι, προλέγειν τας διαφορὶς των ὀφθαλμιώπι τας μἐν πρυλυχρονίους, δυν- κακαστα των σημείων ἐπιγένηται, τας δειλιγοχρονίους, δταν τὰ ω μεῖα προφαίνηται

τὰ ἀριστα - τότε δε προλέγειν εβδομαίας παύσεσθαι, ἡ ἐγγος τούτων, καὶ ἀλλως α αλως νομίζειν ἔχειν τας δε οποστροφὰς προσδέχεσθαι, οἷσι ἀν -τωναι γένωνται μήτ' ἐν ἡμέρνει κρισίμοισι, μῆτε σημείων ἀγαθῶν ἐπιφανέντων. Πάντων δε χρη με

λιστα τὸν κατάστασιν τού οὐρου ἐν τοῖσι

δσαι ἐπώδυνοι, 8 δσαι των σιτίων ἀπολαμβάνουσι δίψαν τε παρέχουσι, αυται μῖν -- σαι πονηραί καὶ Vος ἁν πλεῖστα ἔχη τούτων τίν κακών, τάχιστα ἀπολεῖται ν iv ἁν ἐλάχιστα τρν τοιοίτων προσρ, πλεῖσται αὐτ*ἐλπίδα. Ἀποθνήσκουοι δε οπο ταύτης της νοσου μάλιστα παιδία τὰ πενταετία καὶ γεραίτερα ἔς τε τὰ δεκαετέα αἱ δ' ἄλλαι ἡ λικίαι σον. μοσαι δἐ των δυσεντεριων λυσιτελέες, τὰ μῆν κακὰ ταυτα οὐκ ἐμποιέουσι, αιμα δἐ καὶ ξύσματα διαχωρή σαντα ' ἐπαύσαντο εβδομαῖα, Θ τεσσαρεσκαιδεκαταῖα, ν

των των χρόνων. Tα τοιαυτα γὰρ διαχωρέ - 21. Iudicationes vero non secus atque in kbribus scripsi, ita et hic se habent. Sed cum didiceris signa, quemadmodum in singulis descripta sunt, lippitudinum differentias praedicere oportet: longas, quando pessima Signa sunt oborta; breves, cum optima signa ante apparuerint: tunc autem eas septimo die aut proximis finitum iri praedicere oportet et reputare eas periculo omnino vacare. Quibus autem levamentum adsuerit, si id neque iudi catoriis diebus, neque cum bonis signis contingat, in iis recidivae metuendae sunt. Inprimis vero in oculorum affectibus urinae status in considerationem adhibendus est. Occasio namque praeceps est et lubrica. 22. At tormina ea quidem omnia mala sunt, quae cum febre invadunt, aut variis alvi recrementis, aut iecoris inflammatione, aut praecordiorum, aut ventris, aut quaecumque doloribus cruciant, aut cibos cohibent sitimque inserunt. Ac celerrime is perit, quum maxima pars horum malorum occupat. Huic vero plurimum inest spei, cui horum paucissima adsunt. Isque morbus praecipue pueros a quinto anno perimit et qui eum superant ad decimum usque; ceterae aetates tutiores sunt.' Utilia autem tormina sunt, quae hi simalis non affligunt. At ubi sanguis et strigmenta per alvum reiecta suerint, septimo die desinunt, aut decimoquarto, aut vigesimo, aut quadragesimo, aut intra hoc tempus. Huiusmodi namque deiectiones etiam eos qui anteruerunt in corporibus morbos tollunt, invetera-

527쪽

τα καὶ ὐπάρχοντα πρισθεν ἐν τοῖσι σώμασινο ματα ίγγιάζει τα μὲν παλαι seram ἐν πλειονι χρόν - , τα δε νεώτερα δύνατα καὶ ἐνθλίγησι ημυησι ἀπαλλασσειν. 'Επεὶ καὶ ' αἱ ἐν γαστρὶ ἔχουσαι καὶ αὐταὶ περιγιγνονται ἄλλον ἐς τους τόκους τε καὶ ἐκ των σύκων καὶ τὰ ἔμβρυα διασουσι αῖματός τε καὶ Γίσματος διαχωρεόντων καὶ πολλούς μηνας,

ἐριβρίου την αποφευξιν καὶ του υστέρου τηναπόλυσιν ἡ δυσεντεμ παύσηται αὐθημερονῆ μετ' θλίγον χρειον. . AI H,λειεντερίαι Γυνεχέες μἐν καὶ πουλυχρονιοι καὶ πάσαν Δρην ξυν φιφοισί τε καὶ ἀνευ ψόφων ἐκταρασσόμεναι καὶ ὁμοίως νυκτός τε καὶ kμέρης ἐπικείμεναι, καὶ του

set ἔλανος τε καὶ λείου καὶ δυσώδεος, ὰἴται μὲν πασαι πονηραί Καὶ γαρ δίφαν παρέχουσι, καὶ τὸ ποτῖν οὐκ ἐς τω ' κύστιν τρέπουσις στε διουρέεσθαι, καὶ τι στομα ἐξελκουσι,

καὶ ἔρευθος ἐἴηρμένον ἐπὶ το προσίων ποιέουσι καὶ ἐφηλίδας παντοῖα χρωματα ἐχούσας - ἄμα δὲ καὶ τας γαστέρας αποξύρους

τε καὶ ρυπαρας ἀποδεικνύουσι καὶ φυτιδοδεας. 'Eκ δε τών τοιούτων ἐσθίειν τε αδύνατοι γίγνονται οἱ ἄνθρωποι καὶ τ im περιεδοισι χρε-

σθαι, καὶ τἄλλα τα προστασσύμενα ποιίαν. tos quidem spatio maiore, recentes vero etiam

paucis diebus levare possunt. Si quidem et praegnantes ipsae etiam plerumque ad partum

supersunt et ex partu, foetumque conservant. etiamsi per multos menses sanguis et strigmenta per alvum secedant, nisi dolore affligantur.

aut aliquod ex malis signis, quae in dissiculi,

tibus intestinorum adesse scripta sunt, necesserit. Quodsi horum aliquod adesse visum fuerit, et laetui perniciem es praegnanti periculum denunciat, nisi post laetus absolutionem aut

secundarum dimissionem ipsa tormina eodem die aut non multo post cessaverint. 23. Laevitates autem intestinorum assidue quidem et multo tempore perseverantes, atque omnibus horis et cum strepitu et sine hoc exturbatae et similiter noctu et interdiu affigem tes, si quod excernitur valde crudum est, aut nigrum et laeve ae mali odoris, eae quidem omnes malae sunt. Nam et sitim exhibent, ne- quo potionem per urinam reddunt, quod in Vesicam non descendat, os exulcerant et elatum faciei ruborem eiusque cutis vitia omni colorum genere distincta, ephelidas vocant, excibiant simulque ventrem abrarum, sordidum, et rugosum reddunt. Ex quibus aut cibum o pere, aut deambulare et reliqua, quae iussi sunt, sacere nequeunt. minus hie seniores gravissime infestat, quin et viros vehementer

528쪽

γοχρόνιοί τε καὶ εὐρθεες ἡ γὰρ κατανιφθεῖσαι πεπαύσονται, ξ ἀπο του αυτ ματου.

Προαγορεθειν δε χρη παλσθαι την ὐπίξοδον, ουν ' τῆ χειρὶ φαύοντι τῆς γαστρὸς μὲ δεμία κίνησις υπρ καὶ φυσα διέλθη ἐπὶ ' τῆ τελευτρτου διαχωρθματος. 'Eθαι δὴ ἐκτρέπονται, ἀνδράσι μἐν οος ἁν διαρροια λάβη ἔχοντας α ιυροῖδας, παιμισι δε λιθιώσί τε καὶ ἐντρὶσι δυσεντερίν τι τῆσγ μακμῆσι τε καὶ ἀκρή τοι τι, πρεσβυτάτοισι δε οἷς ἁν προσπέ γματα

κραι τε γὐ μει νων ἀμείνονες ξυλλαμ,άνειν, λεπταὶ παχειῶν, λευκαὶ ἐρυθρον, φιλέλαιναι πελιδνων,-ολύβας δσαι ἐμ*ακας ἔχουσι αμείνονες ἡ δσησι μῆ καταφαίνονται σάρκα δἐ 'ἐπίθρεπτον ἔχειν πρεσβυτικ ii πονηρὴν, μαζοος δε oγκηρους τε καὶ sae εγάλους ἀγαθύν. υτα 'μἐν τε πρώτη διι δῆλά

affligit, ceteras vero aetates multo minus. Atqui eas aetates, quas ab hoc morbo male assici diximus, non attingit et paucissima signa habet, quae mala esse scripta sunt, is securissime constitutus est. Curationem autem postulat hic morbus, quoad et urina potionis modulo fer, tur et corpus ab ingestis cibis mole augeatur et vitiosum cutis colorem deponat. Reliqua vero alvi profluvia, quae sine sebre sunt, et parvo tempore durare et mitia esse solent. Aut enim elota, aut sua sponte desinent. Cessaturum autem alvi secessum denunciaveris, ubi contrectato manu ventre nullus motus suberit et ad extremam deiectionem flatus prodierit. Sedes autem prodidit viris quidem, quibus ora venarum sanguinem fundunt, haemorrhoidas vocant, et alvi fluxus corripit, pueris quoque calculosis et in diuturnis ac sinceris intestinorum dissicultatibus; senibus vero, quibus mucosae quaedam concretiones amxae sunt. 24. At tuter mulieres quaenam magis aut minus uterum gestare sint idoneae, hune in modum aestimare licet: in primis quidem informam intuendo; parvae namque grandioribus ad conceptum praestant, tenues craSSila, candidae rubris, nigrae liventibus. Praestant item quibus venae exstant iis, quibus minime apparent. Quin etiam grandiori natu exuberans carnis moles malo est; mammae autem turgidae et magnae probantur. Atque ista quidem

529쪽

ἐστι. Πυνθάνεσθαι δε χρη καὶ περὶ των καταμηνίων, ξ γ πάντας μῆνας φαίνωνται, καὶ ἡν πλῆθος ἱκανα, καὶ ην εὐχροά τε καὶ ἴσα ἐν εκάστοισι τῶν χρόνων, καὶ ην τῆ σι αὐτῆς τιημέρησι των φ νον οἱ τω γαρ ταυτα γ γνε

τε χρη εἶναι καὶ Γηρον καὶ μαλθακον, καὶ stat τ' ἀνεσπασμένον &τω, μετε προπετῆς, sae ετε το στόμα αὐτου απεστράφθω, μετεξυμμεμυκέτω, μετ' ἐκπεπλίχω αμῆχανον γαρ, ο τι ἀν νῆ τίν τοιούτων κωHυμάτων, ἐθλληψιν γενέσθαι. 'Οκόσαι μἐν ουν τῶν γυναικί is μῆ δύνανται ἐν γαστρὶ ' λαμβάνειν,οαι γονται δε χλωραὶ, μῆτε πυρετου μετετων σπλPγχνων αὶτίων ἐόντων, αἴται p8- σου τι κεφαλὴν αλγέειν, καὶ τα καταμθνια πονηρῶς τέ σφισι καὶ ακρίτως γίγνεσθαι. Καὶ ολ ως δε καὶ δια πολλου χρόνου νῖντ ρσι ' οὐτω διακειμένη τι ' γίγνηται, ἡ παν--πασι αφανία ii, αι μητραι καθάρσιος τα&r Mπροσχρ ζουσι. 'O κύσαι δἐ εὐχροοί τέ εὶ τι καὶ σαρκα πολλεν τε καὶ πίειραν εχουσι, καὶ piέβια κεκρυμμένα, ανώδυνοί τέ εὶ τι καὶ τακαταμενια ταύτησι ἡ παντάπασι οὐ φαίνεται, si θλίγα τε καὶ ἀκρίτως γίγνεται, τώγτροπων οἶτος ἐν τοῖσι χαλεπιοτάτοιο ι ἐστὶ καταναγκάσαι ως ἐν γαστρὶ λαμβάνειν. 'Hνει, ' ἐπιφαινομένων των καταμηνίων ἀπροφασίστως, τό τε σώμα ωδε διακέηται - γυγη

statim visui sunt exposita. At sciscitari oportet num menstrua singulis menSibus appareant et num satis idonea copia et an boni sint coloris. aequali copia in singulis temporibus et ratis mensium diebus fluant, quod quidem optimum est. Locus vero conceptui natus, quem uterumbet, ac neque contractus, neque proclivis, neque ore distorto vel compresso, vel diducto. Etenim. quidquid horum acciderit, conceptum fieri impedit. Mulieres igitur, quae concipere nequeunt et pallidae videntur absque febre . neque aliqua causa in visceribus exsistente, iis caput dolet et menses male et sine iudicatione prodeunt. Quodsi ita se habentibus pauci et per longa temporis intervalla fluant, aut omnino non appareant, in iis uterus purgatione indi. get. At quae tum bene coloratae, tum bene carnosae et pingues et venas latentes habent et doloris expertes sunt, cum menstrua aut nullo modo prodeunt, aut pauca et citra iudicationem fluunt, in huiusmodi naturis diffidillime conceptus procuratur. Quodsi libere apparentibus menstruis inculpato sit corpore mulier, neque concipiat, locus' in causa existimandus est, cur proles gigni nequeat; aut enim contractus est, aut diductus. Reliqua enim mala, quae ibi accidunt, cum dolore et decoloratione et colli quatione fiunt..Quibus vero: ulcus in

utero Ortum est, sive ex partu, sive ex tuberculo, aut alia quapiam causa, iis febres et inguinum tumores oboriuntur,illorumque loco-

530쪽

ἀνεσπασμένον ἐστὶ, 8 ἐκπεπλιγμένον τὰ

γaρ ἄλλα καλιὰ 'τὰ γιγνόμενα ἐνταυθα εὐνιδίνησί τε γίγνεται καὶ ἀχροιν τί τε καὶ τ ξι. Ηἴσι'δ' ἁν ἔλκος γένηται ἐν τῆ σι μετρησι, εἴτε ἐκ τόκου, ει τε ἐκ φύματος, εἴτε H- ἄλλης τινὸς προφάσιος, πυρετούς τε καὶ βου-βsνας τα&r σι ἀνάγκη ἐπιγίγνεσθαι καὶ οδωνας ἐν τNῖσι χωρίοισι τούτοισι. Εὶ δἐ καὶ ταλοχεῖα ξυναποληφθείη, ' τα ' τα υπάρχοντα κακὰ πάντη ' ἀκριτίτερά τε καὶ χρονιώτερα καὶ προς τούτοισι ὐποχονδρίων τε καὶ κεφαλῆς θδύναι. Ἐλκεος δὲ γενομένου καὶ ἐξυγιασθDτος, τὸ χωρίον τουτο ἀνάγκη λειοτερον καὶ σκληρύτερον. γίγνεσθαι καὶ ἡ σον δύνασθαι ἐν γαστρὶ λαμβάνειν. Εἰ δεμουνον ἐν τοῖσι ἐπ' ἀριστερά γένοιτο ἔλκος,

ἄρσεν μαλλον τεκεῖν αὐτὸν. ἐλπίς. ἐστι ' ci

γυνῆ ἐν γαστρὶ ἔχω, θῆλυ μαλλον τι εκ-

γονον χρη δοκέειν ἔσεσθαι. κε . 'Hν δε πυρετοὶ γένωνται οὐ δυναμένη

ἐν γαστρὶ ' λαβ καὶ λεπτῆς τῆς γυναικος ἐούσης, πυνθάνεσθαι χρὴ μὴ miαὶ μῆτραι ἔλκος ἔχρουσι, sit ἀλλο τι των πονηρων ον ἔγραψα es γὰρ ἐν τ* χαψι, το5 y μηδενύπαν κακον φαίνοιτο αἴτιον τῆς λεπτύνσιις τε καὶ του μὴ ξυλλαμβάνειν δυνασθαι, αἴρια

εμέσαι τὸν γυναῖκα προσδοκιμον ε - δε κα

αξια αναρραγῆναι ορα γένηται πολυον τρύπον, κίνδυνος ἀπολέσθαι τὸν γυναῖκα ἔμπροσθεν ἡ τὸ αἷμα ἐμέσαι.

rum dolores. Quodsi partus purgamenta simul quoque restiterint, tum ea mala omnino sunt immoderata et diuturna acceduntque et praecordiorum et capitis dolores. At vero ubi ulcus ortum ac dein sanatum est, locus ille laeviorao durior necessario efficitur et minus conceptui idoneus. Quodsi ulcus sinistra tantum o cupet, mulierque concipiat, sive adhuc ulcus potius enixuram spes est; sed si ulcus dextra teneat et mulier concipiat, laetus Demineus magis exspectandus est. 25. At si febris prehendat eam, quae concipere nequit, et mulier tenuis sit, quaerendum num uterum ulcus aliquod occupet, aut ex his

molis, quae scripsimus, aliud quippiam. Etenim ubi nihil mali eo in loco subesse constiterit,

quod extenuationem aut conceptus impedimentum asserat, sanguinis vomitione relasi metus impendit. Et vero mulieri menstrua ex necessitate disparuerunt. Si vero febris sanguinis eruptione tollatur et menses appareant, concipiet. Quodsi ante sanguinis eruptionem alvus effusa fuerit pravum in modum, periculum estne mulier ante sanguinis eruptionem intereat.