Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

61쪽

et calida est; aegrotant eiusmodi homines in ignis accessione et Retatis vigore et xequirunt victum frigidum, humidum; sunt autem et langami et sanissimi. Sio mistio tat e rarissimo igne et siccissima aqua, Sicca et frigida 'st uatura; egrotat mutumno, sti Minist, quwi xemit ad annum quadragesimum; opus est victu calido humido '' Ad aetates quod attinet, puer humidus et calidus, adoleseens calidus et hic β; vir siccus et frigidus, sones frigidi et humidi.Vbyiri calidiores et sicciores; scieminae frigidiores et humidiores: unde quis ivictus singulis

sit accommodatus apparet.Vo m prudentia animi et imprudentia res ad hunc modum se habet. Ubi igni hymidissimus et aqua siccissima in corpore miscentur, maxima prudentia existis, quia utrumque Moratione optime sibi inficit. Sinu aliqua re superveniente alterutrum aeugeatur, vel inserent, imprudentia loritur. - Quum ignis purissimus itemque aqua purissima miseeantur, ignis auoem pro aquae ratione minor copia fueriti prudentes quidem hi etiam existynt, munis tamen quam primo memorati, lanis enim quum tardius moveatur, minus acuti viunt εensus; MDrum taenaturae gestulae, sunt in rebus, ad quas se adplicuerint, et victus ratione id ua mrriguntur. Ubi vero ignis minorem quam aqua potestatem habet, tardior natura est et stolidi voestitur. Hi vero quoquo idoneo rictu meliores sunt. iu Sin ignis multum ab aqua auperetur. Jnsmi ab aliis dicuntur, ab aliis attoniti. Horum autem insania ipotius tarda. Sudiaqua minor h p testatem habeat cum igne purissimo mista, sanitate corporis fruuntur et prude es sunt. Eius modi animus cito res obiectas sentit et bona natura est fitque -lior rictu idoneo. Quando

62쪽

lassitudine' varies eius lue Otactu es curatione Haec quidΗm fere argumentum laetunt 'libri redundii

fiant . nec quil laciendum' sis: 'ut' re mala invias , - dbetap. 'gedi Diio vota Astero praecipiunt Quod quidem bonum sane est, attamen insupes' manum 'operi admovere oporiet. Itaqus Meiusmodi insomniis ita se res habet. Clim diuinae ode retiones hcidimim in insomniis recte apparent, signum est sanitatis, quia arilaus neῬ68 rei et lanae, neque vaeuilate, neque aliare qualicumque superatus in diurnis cogitationibus' perea an . Sin insomnia cutis distinis oecim

63쪽

pationibus pugnent, perturbatio in corpore obtinet, quae debito modo curanda est. - Solem, lunam et coelum et astra, pura et clara conspici, honum est et sanitatem corporis denotat; sin contrarium locum habeat, morbum. Et astrorum squidem i externus . est circuitus , s is medius, lunae is, qui ad cava spectat. Quodsi igitur astrum aliquod exstingui, vel laesti, vel 'vanescere,, VH cursum sistere videatur, oli pae te morbus esse significatur; sin luna eiu modi, quid patiatur, ad internas partes retrahere oporteι; sin sol, dissicilius curatur. Quando vero coelo sereno premuntur astra et debilia esse Iidentur, Pet sicci te. ino circuitu retineri, periculum significat, ne in morbum incidas; et quando ignsum, et cui dum videtur id, i quod adversatur, bilem secerni denotat; quodsi superata evanescant, suturae ex morbo mqxtirisIMuIn Verum praeterea sanita is signa sunt: ea, quae . in terra sunt, acute cernere et audire; tuto . instrsu ere, et currore; terram adspiceretisanam, bene cultam, sertillam, pulchro numinet irriguam et limpidis sontibus et pulpis contraria varia varias.noxas significant.i i Terra, vel domus sim eri videatur, sano homini morbum, aegrotanti liberinonem a morbo sighificat Terra inundari visa, significat morbum i ex humorum redundontia. Feque i 'pro bonum signum, ostierram nigram adspicere, aut combustam; quippe, idi nimiam siceitiam , et i rbum: ex ea periculosum, letalem denotat. . Quodsi . quis in i cum immergi videatur, i vel in mMe, thym ,-rum redundantiae signum id habendum est. Quod quia . circa se e consuetudine et secundum

64쪽

; locis ex his libris adlatis demonstremus unum esse opus continuum in incipio et fine probe oonclusum lsingulisque suis partibus rite ordinatis; absolutum, G. O auctor' nScript a.

γιγνώσκειν τον Γυγγράψοντα. Quae auctor .hoc lodo requirit ab eo, qui de hominis victus ratione recte: .cripturus sit ea ipse ceteris operis sWi partibus praemisit a Dapite indo 3. .libri primi, ubi de hominis elementis et eorum in lax se ratione exponit: tum. a capite inde 32. , ubi de variis hominum naturis pro vario elementorum modo et victu idcirco singulis idoneo

65쪽

39-60. Verum subiungit t. l. t γνόντι δὲ τὰ εὶρ μένα ob κω αὐτάρκης ἡ θεραπείη, δε τι οὐ μναται ἐσθίων ὐνθρωπος ἱγιαίνειν, ρν μ' καὶ πονέη . . . δεῖ D, ῶς ἔοικε, των πόνων διαγιγνώσκειν την δύναμίν καὶ σων κατὰ φων καὶ σῶν διὰ βί ς γενομένων. cum quibus conser lib. II. cap. 60. περὶ δἐ των πορων, εν να εχει δύναμιν διου νομαὶ '. Καὶ γαρ οὶ μῖν κατA φωιν, οἱ δε διά β'ο κ. r. λ. - Verbo de olanibus illis agit liti suo opere, quorum cognisionem ab eo, qui de hominis xietiij rati si seribere velit 'requiriti de variis hominum naturis, de aetate diversa, de armi tempestatibus, de ventorum vicissitudine et regionum situ. - Quin quo gloriatur sub finem capitis 2.; ἐμοὶ δε ταυτα ἐξευρηται, ποτου κάμνειν τον ἀνθρωπον απὸ τῆς μεμβολ& ἐρ' ὁκοτυμ st, γλ Mi π διάγνω ne. οὐ γαρ εἰ κως αἰ νουσοι τοῖσι ἀνθρώποισι πρωτ νονται, ἀλλα κατἁ φυδν guλλεγόμενα ἀθρύως ἐκφαίνονται. πρὶν οἶν κρατέεσθαι ἔν 'τν ἀνθ πιν το πιὰς ori του νοθερου, ἁπάσχουσι ἐξαρνταί μοι καὶ ἶ-ς πὸ ταυτα καθ στάναι ἔς τὸν πίειαπι τούτου δε προσγενομένου πρῖς τοῖm γεγυμνασμνοισι, τελέεται ro ' ἐπιπί- μα σει δὶανοημάτιον, - hiae ipsum, inquam, quo gloriatur, in fine libri testis fraditus almedio reptio G. inde; ipsε quaesologos inspice L. B.l - Quodsi iam mentem attendamu 'ad finem istis lybhi tretii es ad ' initium libri περὶ ἔνυπνίων, itemque ad ea , quae 'suprae de his libris in mss. continuo sese excipientibus dixi, et ad similitudinem doctrinis, et orationis ini quatuor his libris omnibus, non posSumus, quin unum opus esse statuamus, quod' magis etiam confirmant postrem libride insomniis verba: τούτοισι 'χρῶμενος,'ῶς γέγραπται, ροιαίδεν ιν βίον καὶ δίαιτα ως δυνατον ευρεῖν ἄνθρωπον ἔντα ξύν τοῖσι θεοBr,' quibus mi verrum opus auct6rhm recte conclud ere/ respicientem ad principium; quig nh ibi γ' Suffciant haec ut demonstremus urium opus referre continuum, integrum quatuor de qui

bus nunc sermo est, libros. Neque sane ad hanc demonstrationem Jevenissem, nisi sui ent,quii contra sentirent.

Verum interpretis in hoc opere Heraeliti doctrinaes agnosenrου se dixerens; stati e paulis accuratius de istis placitis Heraeliteis inclaris nostri, eorumqtie eum philosophi dogmatis cori

venientiis, vel discrepantia videamus. Locos e scripictis nostri opere citabo et ad eos annotabo quod in rem facere' existimem.

66쪽

PRO LEGO MANA,

α. ylM. pl. philos. I δ. E quibus omnibus potastare di derim Heraclitum ignem esse credidissq .matoriam primm . e quo eetera omnia simi. -Αdetur vero noster dupli stemimate riρm primmAstatuit, ignem vi aqum, quod elim uippono. Maeginum secisse degimus apud Gal. do hist. philos. p. a 4. ed, Κ ilin. Npo rumpo pegligendum nostrum potius ignem principium motus esse pristimare, aquam potius materim quamdom primam, licet Hierum sine ait o existere non po380 qt virumque materiem esse sist uere illum ex toto opere pateat. Et cum lano supr/ 'di is c0mparan videntur verba extremi capituli I9.i ἐν δὲ τούτ* Amιφσο πο, ρις περ δευς τρισσες . . .. αἱ δε μέσαι καὶ ει καὶ περαίνουσαι τὰ θερμο- τατον καὶ ἰσχυρμηρον p. γυ πήντων κρατίει, λεπον ἁπαντα κατοι φύσιν, βιοφον κω simi is re ra. 'M, c. - ς, α ησις, κίνησις, μειωσις, διάλλαξις, - , ἐγρεορρεις, τρυτο πειτα διἁ παντος κυβερνμ καὶ τάδε καὶ ἐκεινα οὐδέκοτε ἀτρεμίζων. Nimirum hoc congruit fere num Hermitti senisnua τι πύρ' esse, ο φρονούμεν, do qua vide Mite adhi9m ad Vat. 'stini,ps 257. et si oenbum 'insterer prosopogr. Plat. p. 36., Stalib. ad p. I47. Quid igitur de his iudicandum7 Equidem sic censeo: incertumayct om nostrum leni lar Me mutuumet Hor clitea nobis tradere, quod magis etiam apparebit

67쪽

PRO LEGOMEN A.

πρωμ ν μοῖραν ἔκαστον ἀνα- ρs καὶ ἐπὶ το μον καὶ ἐπὶ τὸ μεῖον. ωορὸ δἐ π ιἀπ' ἀλλελων, τ* μέζονι απο του μείονος καὶ τψ μείονι ἀπ3 του μέ νον αὐξάνεται καὶ τι - ν ἀπο του ἐλάσσονος καὶ τὸ ἔλασσον ἀπο του sic ονος. - Εquidem hunc

locum, longiorem licet, integrum descripsi, quia plura certa Heracliteae doctrinae vestigia in illo deprehendere mihi Nisus sum, de quibus singulis videre lubet. Primo quidem esti celebratissimum Heracliti et Heracliteorum ρειν τὰ oλα ποταμου δίκην, quam 'opinionem lepide ridet Plato in Craino, p. 4ll. B. O. Huius autem rei indicia in universo , qtiem deseripsimus Ioeo tam manifesta insunt, ut quivis laetio agnoscat et sere valeat etiam do incert6 auef6re, quod Plato de Heracliteis habet, λοπὰ του πυκνα περιστρέφεσ&αι ζητουντες, δπ -ἔχεὶ τὰ δντα , ἀε/:ὶHγγιωσι, κἄπειτα αὐτοῖς φαίνεται περιφέρεσθαι τὰ πράγματα καὶ - πάντως φέρεσθαι. - Ad ea, quae noster auctor habet de vulgi opinione περὶ του γενέσθαι, sponte in memoriam redit Euripideum apud Vat. in Gorgia p. 492. E.

- δ' οἶδεν, εὶ τι ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, τι κατθανεῖν Rubi vide locos ab interpretibus laudatos, v. c. Clem. Alex. Strom. p. 434. οὐχὶ καὶ Η - κλειτος θάνατον μῖν γDεσιν καλεῖ Sext. Empir. Pyrrh. Hyp. III. 24. ὁ Ηράκλειτός *ησιν , δτι καὶ τὸ ζ ν καὶ τι ἀποθανεῖν καὶ ἐν τ* ζῆν ημἁς ἐστι καὶ ἐν τῶ τεθνάναι οτε

μῆν γὰρ ἡ μεῖς tῶμεν, τὰς ψυχὰς ἡμων τεθνάναι καὶ ἐν 'μῖν τεθάφθαι,' με δὲ χμὴ χἀποθνῆσκομεν, τας φυχὰς ἀνωβιουν καὶ Nempe aut ego egr6gie .lallor, aut auctbrnoster hoc Heracliti placitum in iis,' quae G rerum ortu et interitu monet, respExit Ut sub

more forsitan est interpretatus, ita ut nasci, augeri, commisceri in mori , minui, disiungi, idem esse diceret et interire. res negaret, sed mutari tantum doceret. -Αt videmus loco laudato etiam mentionem fieri τῆς πεπρωμDης 'μοίρης, quod item fit eapite seium vero no steri ἀλλ' hιος, inquit, αὐτοῖσι παντα γίγνεται δι' ἁνάγκην θε*ν. Sunt auteri haec probe tenendat scilicet Uut. de placitis philos. I. 27 Ηράκλειτος, inquit, καθ' εἱμαρμένην, τὸν δ' αὐτὸυ ὐπαρχειν καὶ ἀνάγκην. - Itaque noster τὴν εἱμαρμέν ν Heracliti appellavit τὸν πεπρωμέν'ν μοῖραν. In verbis autem laudatis, 'μυη καὶ εὐφρύνη ἐπὶ τὰ μῆκιστον καὶ ἐλάχιστον - σκότος Ζηνί, agnoscere mihi videor quod Laertius tradit Heraclitum statuisse γίγνεσθαι παντα κατ' ἐναντιοτητα. Quin in illo χωρεῖ δε παντα καὶ θεῖα καὶ ἀνθρώπινα ἄνω καὶ κάτω ἀμειβιμενα sine dubio respicitur ad Heracliteam illam οδόν ἄνω καὶ κάτω, de qua item Diogenes Laertius loquitur, et cuius placiti verba ipsa legimus in libello de

alimento, uti antea significavimus.

Pergamus autem ad aliar sub sinem cap. 7.: ob γὰρ δύναται, inquit, τι se ομιτροπον ἐν τοῖσι agυμφόροισι χωμισι 4ιμένειν πλαναται ἐν γὰρ ἀγνοουμενα, ξυμμισγύμενα δἐ Ελλελοισι . 'gυγγιγνίσκεται προσίζει γὰρ το ξύμφορον rogυμφόρον τὸ λ ἀξύμφορον ciretisan καὶ μάχεται καὶ διαλλάσσει ἁπ' ἀλλήi . Quae nescio an non potius ex Empedocleo τι os οῖον του ὁμοίου ἐφίεσθαι pendeant, quam ex placito aliqud Heracliteo. Quod principio capitis 7i legitur, ἐσέρπει δ' ἐς ἄνθρωπον ψυχῆ πυρος καὶ 5δατος ξύγκρη-

σιν . ἔχουσα , μοῖραν σώματος ἀνθρώπου ταυτα δἐ θρλεα καὶ ἀρσενα καὶ πολλὰ καὶ πανrοῖα τρέφεται, id, ni fallor, Intelligendum ex Heracliteo παντα ιυ ν εἶναι καὶ δαιμύνων πλῆρ . Advertunt p.rro ea, quaescap. acripta legunturi χώρην δὲ ἀμείφαντα ,καὶ τυχοντα

68쪽

τὸς Doς απογενομένου πας ὁ τόνος μάταιος 4 οὐ γὰρ ἀν προσαείσειε, ἀλλ' ἀμείβει ἐκ του μέζονος ἐς το μεῖον πρι μοίρης. Existimo enim in his latere παλίν νον illam Her cliti ἁρμονίαν, de qua sermo est apud Platonem in Symp. p. 187. A., 8 h. p. 232. D. Usinoen van Prinsterer prosopogr. Hat. p. 36. seq. , ubi vide inprimis locum Aristotelis Ethic. VIII. l. Heracliteum hocce memorantis: M)αν Γοον ξυμφέρον καὶ ἔκ των διαφερόντων καλλίστην ἁρμονίαν fesse. Cum quo ad unguem convenit, quod cap. 18. apud scriptorem nostrum,occurrit: μουεικῆς ἔργανον ὐπαρῖαι δεῖ πρωτον, ἐν β δηλώσει α βούλεται αρμον' ' ξυντάξιες δε των αὐτίν οὐχ αἱ αυταὶ, ἐκ του θειος, ἐκ του βαρέος, ὀνόματι μῆνιμοίων, φθογγαν δε οὐχ ομοίων, τὰ πλεῖστον διάφορα μάλιστα ξυμφέρει καὶ τὰ ἐλαχιστον διάφορα, ἐκιστα ξυμφέρει. εὶ δὲ ὁμοῖα παντα ποιῆσει τις, ουκ ἔνι τέρφις. Notemus vero ista eo legi loco , ubi auctor noster demonstrat, homines uti artibus ὁμοίησι ἀνθρώπων

φυσι, et ubi artium cum naturae rebus gestis comparatione has ex illis illustrare studet. Quae traduntur cap. 27. , seq. de generatione, conserenda sunt cum iis, quae in libro περὶ φύσιος παιδίου του ἐν τόκον. leguntur. Sunt nempe inter se similia saltem hac in re, quod uterque auctor statuiti tum virum, tum mulierem semen emittere non solum, sed utrumque tum masculinum, tum Demininum secernere semen, Detusque sexum pendere ἁπὸ του ἐπι

κρατουντος.

Sufficiant autem haec de summis doctrinae in his libris traditae principiis. Magnam puditem ex Heracliti, του σκοτεινου philosophia ista ducta esse abunde constat, nec vero intellectu facilis est oratio. pluribus loeis, quod mirum non est in Heracliti imitatore.

Clericus opinatus est haec scripta reserenda esse ad Herodicum Selymbrianum. Et auctor sane tanquam proprium suum inventum laetat praenotionem eorum, quae homini accidant, antequam morbus fiat, cuius originem repetit a iusto maiore minoreve ciborum copia pro laborum modo, ita ut in his temperandis summum medendi instrumentum ponat. Plato vero

Herodicum σοφιστῆν appellat Frotagoras p. 316. E.): et quis non in primo praecipue' librosophistam agnoseit 3 - Sed tamen ideo certo hos libros auctori adseri here, de quo ceterum perparum novimus, me iudice non licet. Id constat libros tres de diaeta cum libello αερὶ Dυπνίων unum integrum esse opus. Num libellum περὶ ἐνυπνίων quartum librum sacere oporteat, quod Uitreus fecit, an Veropro parte extrema libri tertii habere, incertum videtur, neque multum ad rem facit. Hac in re secutus sum Lit Deum, et tamen si cum libro tertio partem illam operis, quae de insomniis agit, coniungere malis, non adversabor; quin ratio, qua in codicibus mss. se habet, potius distributioni operis in libros tres, quam in quatuor lavere mihi videtur. Auctorem Sophistam es e, s. iatrosophistam, qui Heraeliti placita in primis arripuit, certo demonstratum est. Vid. Bernars Heraclitea, particula prima, et in Museo Rhen. VII. p. 90. IX. p. 241. Supra quidem de Galeni verbis hunc librum memorantis dimisi lectorem ad A che mannum: operae pretium tamen videtur describere locum e libro I. de alimentorum sa- cultatibus p. 473.yed. Κulin. , ubi de his libris loquitur Pergamenus et unde constat quam

69쪽

de his seriptis iudiciis fidem .habere possis, abunde docet; en eum: ἐκ δε τοῖς νύν ἐνεστῶσι

καιρος ἁν ε' τὰς τῶν σιτίων : εἰπεῖν κράσεις ως ἐν σω περὶ excidit; διαθης ἐγράφθη βιβλίον, κατά τινας μἐν Ἱπποκράτους dum crimγράμ τι, κατά τινας ει Φιλιστίωνος, si Ἀρίστωνος, sit Κορυφοντος, ἡ Φιλῆτου, παλαιῶν ἁπάντων ἁνδρών. Ora1 δέ ἐστιν αὐτούκατα μὲν Diis τGν ἀντιγράφων si δε- Σιτίων τε καὶ πομάτων δύναμιν ἐκάστου καὶ τψν κατὰ φύσιν καὶ τὸν δια τῆς ταγὸς με χρη διαγινίσκειν quod est principium cap. 39. p. 434. nostrae editionisὶ ἐν ἀλλοις δὲ sin Xωρίων δε θέσιν καὶ φωιν ἐκάστου 2 δε χρῆδιαγινίσκειν est principium libri II., i. e. cap. 37. p. 430. nobis) μαν μὲν οὐν αῖ, Θ καθ' ἐαυτὸ φέρηται τι βιβλιον τούτο , περὶ δiαίτης ἐπιγράφετὰι, μέρος δν δεύτερον εἰς τρία διερημένου τού παντός' δταν δε το συγκείμενον ἐκ καριών δλον Τν αδιαίρετον ευεθλπερὶ φύσεως ανθρώπου καὶ διαίfης ἐπιγραφε h. τὀ μἐν ούμ δεο τερον, ἰν β περὶ τῶν σιτίων διέρχεται, ταχύ ἄν τις εὐλογως Ἱπποκράτους Ξειον ἡγῆσαιτο τὀ δἐ π τ αφέστηκε πάμπολλα τῆς Ἱπποκράτους γνίμης' ἀλλa τούτο μι ἐν οιον ὁ δού τι παρεργονεὶρῆσθω. Quid igitur 3 alius alii scriptori librum tribuit. Quaerede inscriptionibus diversis

monet, non sunt negligenda; apparet hoc in opere iterum quam incerti sint tituli antiqui, sed totum opus inseribendum esse potissimum περὶ φύσιος ἀνθρίπου καὶ δαίτης mihi non constat: praesero titulum περὶ διαλ1ς, cum respiciam totius operis exordium, neque credo seriptorem aliud nomen libro suo dedisse. Quod Galenus partem aliam libri Hippocrate dignam aliam longe ab eius doctrina remotam dicit, hac in re ridiculus est, quum manifesto totum opus sit unum et integrum scriptum ab uno auctore, eoque sane non Hippocrate, conscriptum. Haee de his libris dicta sunto.

De libris de principiis, de aetate, de restimetiri partu, de octimeatri partu,

de numero replenaris.

Hos libros una hic comprehendo, quia ab eodem auctore, quem Ρythagoreum aliquem suisse suspicor, videntur profecti. Nolim ammare ordinem, quo eos dispono, eum esse, quo e scripti ab illo sint, quin probabilius mihi videtur librum περὶ ἐβδομάδων a maxime universalibus initium ducentem, antecessisse ceteros. Sed hunc postremo collocavi propter miseram conditionem, qua nobis relictus est. Non supersunt, nisi duae interpretationes L tinae, quarum altera a Liureo edita intelligi non potest et quarum altera a Darembergio edita item locis multis ita se habet, ut sensum sanum ex integro capite saepius non elicias;

70쪽

conatus, sed impedivit me quominus rem sabsolverem corruptela scripturae partim, partim ineptia eorum, quibus interpretationesi Latinas debentiis.

Libro igitur περὶ σαρκων inscribi solito, quem etiam περὶ χών dixerunt alii, haec sere

traduntur tis Miso, inquit auctor, communibus usus sum .ententiis, tum aliorum, tum meis; nunc vero meam ipsius proponam sententiam. 'is Id, quod Oalidum appellamus, i mihi immortale esse videtur et omnia intelligere et videre, et cum praeterita omnia, tum futura sciret Huius quidem pars maxima,'quum;Omnia conturbarentur, ad supremum circuitumiescendit eamque veteres aethera appellavisse mihi videntur. Altera pars terra vocatur et est frigida et sicca. Tertia pars calidi medium quendam in aere locum obtinuit. Quarta vero terrae proxima humidissima et crassissima est. Ista autem quum in orbem circumacta turbarentur, multumi calidi in terra concludebatur partim maiore, partim minore, partim minutissimai copia quidem, sed in meris particulis, temporisque tractu exsiccata a calido terra conclusa illa circum se putredines produxerunt, veluti membranam. Diu autem calefacta ea pars terrae putrefactae, quae pinguedinis multum et paruin liquidi habebat, exusta in ossa convertebatur. Quae vero partes tenaciores exant et hibgidi participes. calefactae noni exurebantur, nequ6 liquescebant, sed nervi solidi laesi sunt. Venae autem multum habebant frigidi, adeo ut huius pars tenacissima a calido exassata membrana sectat sit,i quae vero pars a calido superaretur, ut dissoluta et in sanguinem conversa. Simili modo sauces, gula i ventriculus et intestina ad rectum usque cava formata sunt, eadem que ratione vestea; xstitit ceteraeque partes cavae omnes. Frigidum autem condensat, calidum diffundit, idemque temporis tractu exsiccat V.Cerebrum sedes t et fons esti frigidi et i glutinosi; medulla vero b sons pinguedinis. Itaque cerebrum minimum. pinguedinis habet, sed plurimum glutinosi, et quum a calido exuri non possit, tractu temporis crassam nactum est membranam et circa membranam ossa orta ex iis, quae calidum superavit et in quibus inerat pinguedo. Medulla autem spinalis, quae a cerebro ducitur, huic fere similis est et pinguedinis expers et membrana praedita; quibus rebus a medullas ossium differt. h iscerat autem hoc 'modo mihi nata esse videntur: cor multum glutinosii et frigidi habeteti calefactum caro i evasit dura et viscida, et membrana circumdatum est et cavum factum, et ad caput venae maxime cavae adiacet. Tendunt nempe venae duae, quae cavae Sunt, a corde,

altera arteria indit, altera senat diui , cui adnexum est cor. 'Calidi plus habet arteria quam vena cava; illa vero spiritum per corpus dispensat. Ab his venis duabus aliae ad reliquas corporis partes tendunt. Cor, quum calidissimum sit, partium omni ues h dippiritum. Calidissimam autem partem esse. sponte patet. Quia calidus est sanguis, cor et venae cavae sempermoventur. ideoque cor trahit spiritum. Ρuerulus inutem in venire matris labiis compressis fugit alimentum ex utero et spiritum etiam, respirante matre, corde intus attrahit. is Pulmo prope cor est ortus hoc modo: partem humoris maxime glutinosam calefaciens cor exsiccavit instar spumae et cavernosum reddidit multasque in eo fecit venulas. Nimirum quod in glutinoso inerat frigidum a calido susum in humorem conversum est: partes ceterae glutinosae tunicas formarunt. V