장음표시 사용
141쪽
ita us coneludi possit, facta illa perperam ab Ecelesia judicari : nam generatim ad Ecclesiam pertinet integrum fidei depositum: jam vero ad integrum fidei depositum pertinet non solum doctrina fidei in se inspecta, & quatenus vel sormaliter, vel virtualiter
revelata est, sed etiam ipsa consorinitas cum eadem
doctrina, ita ut quidquid ab Ecclesia ab hac doctrina difforme inventum suerit, merito etiam tanquam doctrinae fidei contrarium haberi debeat; ac proinde Ecclesia est insallibilis non solum in dogmate , sive in doctrina formaliter , vel virtualiter revelata , & quae proprie doctrina fidei appellatur , sed etiam in f ctis dogmaticis, quatenus nempe doctrina quam involvunt cum doctrina fidei necessario , vel conformis est, vel difformis . Si autem hic quaeratur an iacta ista Ecclesia sic definita ad fidem pertineant Z respondebimus cum Benedicto XIV. superius jam Nota 6. laudato de Seruo rum Dei Beatificatione lib. I. cap. 4s. ubi sapientissimus iste Pontifex pertractans de singulari facto dogmatico , scilicet de Sanctorum Canonizatione ad consimilem huic de illo quaestionem respondet dicens seimur sententiam a Summo Pontifcc in Canoni-tione Sanctorum idem dicatur de omni alio facto dogmatico in particulari probatam esse difnitivam ,
ad uniὐersam Melesiam Pertinere, b errori non posse esse obnoxiam ob Vectialem Diritus Soneri afflatum ; attamen eum agatur de dogmat ei statuendo sedis ostol ear matris D magistrae coel rarum Ecclesiarum summique Pontife s , Dd quem
Privative pertinent fidei demitiones. judicium expectandurn esse censemus antequam horresis nota inu-ratiar πρositam sententiam Sequentibus ; ex quo
sequitur ilium, qui factum aliquod hujusmodi a Sede Apostolica definitum negare auderet , non futurum
142쪽
quidem haereticum formalem ; temerarium tamen , in Ecclesiam injuriosum , faventem haereticis , sapientem haeresim, & assertorem erroneae sententiae et quia nimirum facta ista universim sic dcfinita, non proxime, sed reduetive tantum ad sdem speciare pidentur ; sicuti in loco citato apud modo laudatum summum Pontificem affrinant, qui romanum Ponticem in facto dogmatico Canonigationis Sanctorum infallibilem esse
Ad alterum dist. Intelligentia librorum grammaticalis pendet a regulis grammaticalibus eone. intelligentia theologica nego maj. & dist. min. Ecclesia potest errare in regulis grammaticalibus quantum ad regulas ipsas atque ad inde deducendum sensum grammaticalem conc. quantum ad eruendum exinde sensum
theologicum nego . Nullum plane est dubium , quod Ecclesia in investigando sensu obvio, & naturali alicujus libri insistere debeat regulis grammaticalibus;& quia non habet promissam a Deo insallibilem Spiritus Sancti assistentiam, nisi relate ad ea, quae pertinent ad fidem , & ad integre servandum fidei depositum , quod sibi ab Apostolis concreditum fuit, potest etiam cadere in grammaticales errores. idest po test minus aptam sententiam grammaticalem, ex libro aliquo elicere, potest committere v. g. barbari mos, Sollaecismos &c. non potest tamen errare in deducendo exinde secundum regulas grammaticales sensu theologico , de quo egimus Secti I. cap. s. nam in sensu isto ex libro aliquo deducendo , Ecclesia non iudicat secundum regulas grammaticas, sed secundum consormitatem vel difformitatem doctrinae cum divina revelatione , quae semper innotescit, non ex regulis grammaticalibus , sed ex comparatione cum immo
iis fidei nostrae principiis, scriptura scilicet & tradi
143쪽
P. 2. Ecclesia saepius erravit in saetis dogniatiacis : S primo quidem , ut alia omittantur , erravit in Concilio VI. generali: nam in eo Ρatres Concilii damnaverunt Honorium l. tanquam haereticum Mono-thelitam propter Epistolam , quam ad Sergium Episcopum Constantinopolitanum perscripsit , & quam
theologi omnes ut Catholicam modo vindicant , atque defendunt: deinde videtur etiam errasse Concilium Nicaenum I. in eo, quia in symbolum fidei inserere iussit vocabulum Homoloion , quod ab Ecclesia in Concilio quodam Antiocheno celubrato contra Paulum Samosatensem tanquam erroneum jam ante damnatum & proscriptum suerat; ergo Ecclesia non
est infallibilis in factis dogmaticis definiendis.
Respond. ad primum nego aris. ad primam probat. dist. in Concilio VI. generali damnatus stat Honorius I. tanquam haereticus monothelita propter Epi stolam ad Sergium, & in eo Concilio Patres errarunt errore facti simplicis & personalis cone. errarunt errore facti dogmatici nego . imprimis diversa plane sunt circa factum Honorij I. theologorum judicia rnempe alii cum Baronio putant fraude monothelita-rrum acta V l. Synodi corrupta fuisse, & nomen Honorii studiose & violenter in numerum haereticorum intrusum : alij cum Bellarmino lib. de Rom. Pontis. cap. I i. assirmant Patres Concilii suisse deceptos ex falsis rumoribus contra Honorium sparsis, & non intellectis Honorii epistolis ad Sergium perscriptis et alij post Ioannem Garnerium in diurno romanorum Pontisi eum quem ipse vulgavit Parisijs anno i 68 existimant , quod idonorius a Patribus VI. Coneiiij generalis damnatus fuerit, & inter haereticos relatus, non propter haeresim , quasi illam ipse docuisset, sed
oeconomiae causa, idest quia nascentem tunc primum
haeresim , & veluti in cunis adhuc jacentum pro mu-
144쪽
nere suo non compressit, sed econtra potius silentio imposito circa unam vel duas voluntates , & circa unam vel duas operationes in Christo, exulem impune magis serpere , & excreseere permiserit: alij autem putant cum Bernardo Destrant in di-m Honorius Vindieatus corruptam fuisse ab haereticis Epistolam Sergij ad Honorium , atque ita ex corrupta Epistola ista Patres deceptos in intelligenda Epistola Honorii eundem damnasse respective ad falsificatam Sc corruptam Epistolam Sergii: alij tandem cum clarissimo Mamachi Tom. VI. Originum o antiquitatum ehristianarum ut notat Rev. P. Philippus
Ans si S. Palatii Apostolici Magister in Vindici Conis stit. Pij VI. quae incipit Avetorem Mei Tom. 3. pag. 22. editi rom. I 8i6. existimant Patres Concilii in erroneo judicio deceptos suisse non ex Sergii , sed ex Honorij ad Sergium salsificata Epistola.
In tanta autem opinionum varietate, e quibus licet unaquaevis suam probabilitatem habeat, quia ta men nulla est, quae omnem dubietatem de medio is, Iat , existimamus controversiam istam aptius, ct isse lassis etiam verius expediri, si admissa imprimis genuinitate tam actorum Concilii , quam singulorum monumentorum , quae in illo tanquam genuina , Rauthentica producta suisse leguntur in actis , cum recentioribus quibusdam sustineamus , quod Patres VI. Concilii generalis Honorium damnaverint, quia decepti falsis monothelitarum rumoribus, putarunt,
quod ipse Epistolam suam ad Sergium , quae in illo tanquam genuina simul cum Epistola Serpij ad Hon
rium ex authenticis Archiviis Patriarchis Constant nopolitani eruta, Patrum examini subiecta fuit actilet. & quae hujus controversiae caput est, & origo . verbis quidem catholicis perscripserit . sed mente Ranimo in haeresim propensis p & quidem non sine ma-
145쪽
gno fundamento e nam constat primo quod statim post mortem Honorii, quae contigit anno 638. idest annis 42. ante Concilium VI. cujus celebratio consignatur communiter ad annum 68O. Monothelitae, qui tune iam plurimi inveniebantur in oriente , inter quos Pirrhus in Sede Constantinopolitana Serpij successor, non in occulto, sed manifeste abusi sunt Epistola illius ad Sergium perscripta , eumque tanquam unum illorum , qui Monothetismum palam profite-hantur, apud omnes traducere caeperunt: quemadmodum collisitur ex dialogo cum Pirrho S. Maximi Martyris , cuius fragmentum refert Severinus Binnius in Collere. Concilior. I. parte Tom. 3. pag. Is . edita Coloniensis i6i8. & in quo Sanctus iste intentus ad defendendum Honorium ab illa imputatione adversus Constantinopolitanos in communi invehitur, quod in interpretanda Honorii Epistola confugerent, non ad legitimos interpretes , qui illo tempore Superatites erant, sed ad secretum cordis eorum dicens quis
Distolae illius Me dignus erit interρres, qui eam in persona Honorii composuit, S uiuit a tiae inter alia sua bona . . . an Constantinvolitani de
corde suo loquentes; ex quibus etiam istud colligitur , quod tempore Sancti Maximi persuasio ista princoncepta de haeresi Honorii jam serme communis esset apud Constantinopolitanos. Deinde nullatenus dubitari potest, quod persuasio ista non solum apud istos, sed etiam apud reliquos Orientales omnes metis semper increverit post mor tem praedicti Sancti Martyris , quae contigit anno 662. idest annis i 8. ante celebrationem VI. Concilij g
neralis , quando scilicet nullus amplius supererat inter orientales, qui Honorij defensionem aaversus M.trectatores Constantinopolitanos palam susciperet,
S propterea facillimum plane fest, quod Orientales
146쪽
Metio III. cap. III. IEpiseopi communi hae persuasione capti etiam oecidentales , qui praesentes erant in illo Concilio. &praesertim legatos Pontificios in suum errorem perer xerint , ut adeo etiam isti crederent, quod Hon rius Epistolam illam , non catholico, sed haeretico animo scripserit, atque ita dignus esset , qui cum haeretieis istis anathemate damnaretur et ac proinde
Conditium VI. erravit in facto simplici & personali non autem in facto dogmatico e nam iudicavit de inisterno animi sensu, qui Ecclesiae judicio neque subest, neque subesse potest.
Quod autem Patres hujus Concilii in damnatione
Honorij magis revera respexerint ad praeconceptani falsam persuasionem de animo illius haeretico, quando Epistolam suam ad Sergium perscripsit, quam ad Epistolam ipsam e videtur etiam non obscure colligi
posse ex actis ipsis hujus Concilij: nam primo , si acta illa Concilii attente legantur, addubitari non potest, quod a Patribus lecta, &bene quoque intellecta Herit Epistola Honorij ad Sergium , quae latine
una cum graeca versione authentica prolata fuit, &producta ex regestis Patriarchii Constantinopolitani.& collata per Ioannem reverendissimum Discopumeisitatis Portuensis, qui unus extitit de conellio antiquor Romae: ut legitur act. I 2. quod autem in illa nullam haeresim invenerint , videtur non incongrue probari ex eo , quia nulla ex Epistola' illa excerpta ¬ata suit psopositio tanquam haeretica, sicut acti ne II. eXcerptae fuerunt plures ex sermone Macarii &aliorum Monothelitarum: deinde evidens est, quod
Epistola Honorij Papae collata & examinata suit ', non absolute & in se inspecta, sed relative ad Epistolam Sergii, cujus illa erat responsoriar neque inficiari potest , quod Epistola Sergii ad Honorium prout laeet
actione I a. sit mere consultatoria, non autem Ela
147쪽
mativa, & licet doctrinam haereticam prodat, atque manifestet, non defitiit tamen quidquam . nec pronuntiat tanquam de proprio , neque continet aperte omnem sensum haereticum, quem explicite docuit in
alijs suis scriptis , ct praesertim in Epistola ad Cyrum Phasidis Episcopum: igitur dum actione 13. P
tres ψunt inoenimus Per sermia, quae ab eo facta sunt ad Sergium , quia in Omnibus ejus mentem seeutus est, & impia dogmata eos mauit: manifeste ostendere videntur , quod in damnatione itya non respexerint praeelse ad Honorij Epistolam, sed magis ad praeconceptam de illo , ct apud ipsos quadraginta
duorum annorum lapsu jam inveteratam ex salsis rumoribus opinionem , quod Honorius Sergio consensi set , nou solum in illis , quae consultando ab ipso quaesiverat, Sed in omnibus, & quod Epistolam it . lam scripserit animo & mente haereticis .
Hinc porro intelligitur falli quam maxime fautores Jansensi dum ex facto isto de Honorio concludunt, quod summi Pontifices Innocentius X. & Alexinder VH. in proscriptione propositionum Jansensi in sensu ab auctore intento aeque decepti sint, sicut decepti fuerunt Patres sexti Concilis generalis in damnatione Honorij: nam primo in damnatione Honorij nullae ex illius Epistola excerptae , aut damnatae fuerunt propo sitiones , sicut sactum est ex libro Jansenii: imo neque damata fuit ejus Epistola, sed tantum personat deinde in damnatione Honori fuit discussa & exami, nata illius Epistola, non absolute & in se, sed rei live ad Epistolam Mrgii; contra vero in discussione libri Jansenij, & propositionum , quae exinde excerptae fuerunt, nulla filii examinata Epistola , cujus verus sensus tanquam relativus S literis alienis ad ipsum perscriptis co3nosci debuisset : ac tandem in facto
Jaasenis Summi Pontifices nullo habito respectu ad
148쪽
opinionem aliorum de mente Jansenij , sicut contigit in saeto Honorij, discusserunt Sc contulerunt propositiones illas cum firmissimis fidei nostrae regulis . seriptura nimirum & traditione, dc condemnaverunt
illas absolute, quia in sensu obvio & naturali quem habent in libro Jauseaij , repertae fuerunt Scripturis sacris & traditioni contrariae: ex quibus fit, quod in facto isto nullatenus errare potuerint 8 .
83 Falluntur hie etiam vehementer Haeretici Lutherani ,& Calvinistae , qui licet alias decreta eoneiliorum generalium Insallibilia esse minime fateantur , dum tamen sermo est de
decreto VI. Concilii, quod habetur actione r3. , in quo scilieet damnatis Sergio, Pirrho, Paulo , alijsque haereticis Mo-
nothelitis , damnatur expresse etiam Honorius Papa his ver- his r eum his vero simu ι proiiei a Sancta Dei Ecelesia , simulque anathemati ri pravidimus et Honorium , qui fuerat Papa antiquor Romae, eo quod invenimus per scripta , quae ub eo facta sunt ad Servωm. quia in
omnians ejus mentem secutus exi,
ea impia dogmata eonfirmistraeeipiunt illud tanquam irresoris inabile judicium: neque minori lallacia laborant eatholici illi, qui in hae parte haereticis adhaerentes, ex facto isto ostendere conantur Summum Pontilicem , non solum ut privatum doet
rem posse errare in fide, quod
omnes fatemur , sed etiam uePontificem: idest etiam tunc , quando ex Cathedra loquitur ad universam Ecclesiam : nam primo certum est, Epistolam illam ad Sergium eatholicam esse , ne
que reprehendi posse , nisi quia
minus caute utrique parti contendentium de una vel 4upliei voluntate , & operatione In Christo silentium imperavit Isecundo certum pariter est quod Epistola Illa ad solum Sergium , non vero ad omnes fideles , seu ad totam Eeelesiam directa sue rit ; neque salsum in ea dogma determinatum est e siquidem dum In illa unam tantum in
Christo voluntatem commemorat dicens e unam voluntatem fatemur Domini nostνi Iesu
Christi istud aecipi non debet de una voluntate, de qua disceptabant haeretici , & de qua Honorius silentium indixit in illa sua Epistola , sed de voluntate humana contraria ad voluntatem Spiritus , ut constat
149쪽
Ad postremum dist. Concilium Nicaenum I. retulit in Symbolum fidei vocabulum Hor nousion , quod ante in Concilio Antiocheno tanquam erroneum jam
damnatum suerat sub diverso tamen SenSu conci sub eodem sensu, nego . Non est infrequens quod unum idemque vocabulum , imo vero una eademque propositio sub uno aliquo respectu sit catholica sub alio haeretica, & impia : sic illa Christi Salvatoris propositio Joan. cap. l . v. 28. Pater mesor me est: Pr secto sanctissima est, & ex ore aeterliae veritatis prolata, & nihilominus in ore Arianorum est etiam ha retica r igitur nullum est inconveniens neque Concilium Nicoenum I. ullo modo erravit, dum contra haeresim Arianam definivit filium esse Patri consubstantialem , atque ad definitionem istam magis r horandam approbavit, & in symbolum fidei retulit vocabulum Homousion , quo consubstantialitas illa apprime declaratur, & quod antea in Concilio Antiocheno celebrato circa annum 27 . tanquam erroneum damnatum , & reprobatum fuerat: nam Concilium Nicoenum approbavit illud in sensu absoluto , idest quatenus Usiam sive substantiam significat: in quo sensu Ecclebia etiam ante Concili j Antiochenitempora ad explicandam eandem Filii cum Patre substantiam Saepe usa est: econtra vero Concilium An jungit dicens, quia profecto a
divinitate assumpta est nostra natura non μιρο τ de ex dia
logo S. Maximi superius citato, ubi ille ipse qui Epistolam illam composuit aperte testatuL , unam voluntatem Domini dixi. mus , non divinitatis ejus et humanitatis, sed solius humam-tatis r cum enim scripsisset Sergius , esse qui dicerent , in Cώνisto duas contrarias voluntates I reseripsimus Gνistum non habuisse duas eontrarias voluntates earnis inquam et viνitus , ut nos hMemus possimusWessionem , sed unam tam enm quae naturaliter bumanitatis ejus nota essentialis est.
150쪽
tiochenum proscripserat illud in Sensu respectivos quo eodem abutebatur post Sabellium Paulus Samosatenus, qui illud usurpabat ad eliminandam trinit tem personarum in divinis in eo, quod docebat hypostasim si iij ab hypostasi Patris non differre, a que Patrem Filium, Sc Spiritum Sanctum non esse, nisi tria nomina unius ejusdemque personae, sicuti testatur S. Athanasius in Orat. De salutari a entia Cristi.