장음표시 사용
301쪽
spatio vigintiquinque annorum : ut superius dictum
p. g. S. I ucas in actis Apostolorum nullibi plane meminit adventus Ρetri in urbem : praeterea plura ibidem occurrunt, quae cum Petri adventu & profectione in urbem conciliari non possunt: nam primo capite ultimo narratur quod Paulo Romam advenienti fratres obviam iverint, usque ad Anii forvin ad tres tabernas vers. is . nulla facta mentione Petri & vers. et a. subjungit Lucas quod fratres Paulum rogaverint, ut ipse diceret, quid de Christiana
religione sentiat dicentes rogamus autem a se audire , qua sentis : nam de secta hac noltim est n=bis , quia ubique ei contradicitur: sane autem si Petrus sub Claudio jam Romae fuisset , non videtur , quomodo Iudaei Paulum rogaverint . quid de secta ista ipse sentiati deinde Paulus scribens ad Romanos cap. I 6. pluribus salutem dicit suo nomine omi so penitus Petro; idem quoque de Petro silentium tenet in omnibus Epistolis, quas Romae ad alias E clesias scripsit, sicuti sunt illae, ad Philemonem , ad Timotheum , ad Philippenses , & in illa ad Colossen. Ses postquam capite 4. meminit Aristarchi, Justi, Se Marci vers. I i. subjungit dicens hi soli sunt adjutores mei in regno Dei : Ergo Petrus revera nunquam Romae sitit. Respond. ad primum dist. S. Lucas in actis Apocstolorum nullibi meminit adventus Petri in urbem, neque ullibi pariter illum exclusit eone. secus nego Sanctus Lucas ut scribit Hieronymus in cathalogo scriaptor. Ecclesiast. Eoangeliuin se sit stetit a uiserat: acta vero Amstolorum sicuti viderat composuit, proinde mirum non est, si nullibi meminit adventus
Petri in urbem : interim tamen nihil etiam habet, quod illum excludat, ut ex supra dictis mauisestum
302쪽
: deinde revera Sanctus Lucas in actis omisit mutata scribere etiam ex illis quae Ohvia erant; sic ut aliqua commemoremus , quod Sanctus Joannes Apostolus longiori tempore Ephesi sederit, ibique jam senio coniectus rogatus ab Asianis Episcopis Evangeliuni suum scripserit , nemo plane in dubium vertit : Senihilominus etiam oblata occasione , scilicet dum capite i9. narrat illa, quae Paulus Ephesi gessit, nullam prorsus injicit de Joanne mentionem: sic etiam quod Paulus Antiochiae Petro in faciem restitit, testatur Paulus ipse ad Galatas cap. 2. V. II. & t men S. Lucas nullibi meminit, quod Petrus aliquando cum Paulo Antiochiae fuerit: neque valet hic respondere cum Harduino, quod Cephas ille, cui Paulus restitit, alius suerit a Petro , nam errorem hunc jam supra refutavimus , & resutat etiam expresse S. Hieronymus in cap. a. Episti ad Galatas dicens, sunt qui Cepham non putent Apostolum, sed Glium de septuaginta discipulis isto oocabulo nuneustatum, O
dicunt nequaquam Petrum a conpictu gentium se PotuisSe subtrahere ; qui Centurionem Cornelium Plizaoit . . . maxime cum Lucas scriρtor historiae nuliam huius discussionis faciat mentionem, nee dicat unquom Petrum Antiochiae Iuisse cum Pau- Io Sc post pauca ostendens , quom uo haec omnia nihil plane concludunt, subjungit non mirum est, si Lucos hanc rem laeverit , eum S alia mulla, quae Paulus sustinuisse se replicat , historiobraphiticentia Proetemniserit: huc accedit quod S. Lucas in actis non tam Petri vel alterius cujusdam Apostoli, sed solius fere Pauli peculiarem historiam descripserit , ut proinde etiam ob hanc rationem mirum esse non debeat, si Petri prosectionem, & adventum in Urbem silentio praeterivit. Ad alterum nego ans. ad primam probat. dist. S.
303쪽
muni nullo illorum singillatim nominato cone. distinctim N excluso aperte Petro . Ρ inlicipio S. Iucas , euius historia pervenit usque cci biennium Romae commorantis Pauli , idest usque ad quartum Neronis annum ut ait S. Hieronymus in lib. de utris illustr. pauca admodum commemorat distincte inpoStremo capite actorum etiam ex illis, quae Paulum
Ipsum prOXime tangunt: nam de integro biennio quoria vinculis Romae detentus fuit , nihil aliud refert, nisi quod susciρiebat omnes, qui ingredieban ur ad cum Proedicans regnum Dei , sae docens, quae sunt de Domino Iesu Christo cum omnis lueta sine prohibitione , ni legitur vers. 3 . & 3 i. & silet omnino
de vinculis, quae Paulus ipse in Epist. ad Philipp.
cap. I. U. p. manifesta facta suisse testatur in omni Proetorior silet etiam de Epistolis, quas certum est ipSum Romae ex suo conducto misisse ad alias Ecclesias, scilicet ad Ephesios , ad Philippenses, ad Ti. motheum ad Philemonem , & probabiliter etiam ad Galatas , & nihil omnino narrat expresse & nominatim de illis , quos Paulus illo tempore ex domo
Caesaris sibi amicitia coniunxerat, quorum tamen nomine , sicut aliorum fratrum Philippenses in sua ad eosdem Epistola salutat. cap. 4. V. 22. dicens salutant vos , qui ruecum sunt fratres ; solutant vos OmΠes sancti, mamime atitem qui de Caesaris do mo sunt: unde intelligitur , quod universim loquendo , nihil plane prohibet, quin in numero fratrum de
quibus S. Lucas in actis cap. ultimo V. 1 f. inquit eum audissent venire scili Ut Paulum occurrerunt fratres usque ad Appii forum , nc tres tabernas inveniretur etiam Petrus : etenim S. Lucas loquitur de fratribus indiscrinunatim , neque ullum ex illis no-
304쪽
minatim indicat ; ac proinde etiam nullum positive excludit: deinde sunt qui putant, & revera valde probabile est , S pene certum , quod Petrus post alterum suum adventum in Urbem anno primo Neronis non diu Romae substiterit , ct quod ante adventum Pauli, pro sui Apostolatus & primatus munere r
lietis ibi Uicariis suis Lino , & Cleto, qui post ejus
mortem in Pontificatu universalis Ecclesiae cidem proxime successerunt, ad visendas Ecclesias , quas tempore Romani Episcopatus sub Claudio in occidente, tam intra quam extra Italiam ipse iundaverat, personaliter accesserit , atque ita , dum Paulus vinctus duceretur in Urbem , plane etiam absens esset: etenim aequum valde est imo etiam necessarium cogitare , quod Petrus illo ipso tempore, quo vel Antiochiae , vel Romae Episcopatum tenuit, non perpetuo in silis Civitatibus firmus permanserit, ut subinde vel ad alias provincias , vel ad alias civitates , quae per totum occidentem, & Affricam late patebant , non migraverit, ut salso sibi imaginantur , & persuadere alijs pertentant , qui illum Romam vcnisse negant . Ad alteram probat. dist. Si Petrus sub Claudio iam Romae fuisset non videtur, quomodo judaei advenientem Paulum rogare poterant, ut diceret, quid de secta ista ipse sentiat, in hypothesi, quod de veritate fidei iam auditae firmiter etiam suissent persuasi conc. secus nego . Nihil plane repugnat, ut ante tiam Paulus Romam vinctus, perduceretur, Petrus jam longe ante Evangelium Christi ibidem docuerit, & tamen Judaei a Paulo postea convenienter , & congrue poStulare potuerint, ut etiam ipse diceret, quid de fide
ista sentiret: nam universim, sicut ex effectibus sinpe cognoscuntur causae , ita etiam eX iis , quae Secuta sunt ad Praedicationem Pauli facile cognosci po-
305쪽
test, quo animo , & ex quo motivo fratres , qui Paulo adventanti in Urbem obviam iverunt , eundem rogaverint, ut ipse diceret, quid de secta Christianorum sentiret: nimirum, ut Lucas eodem loco V 24. affrmat, post vehementissimam praedicationem Pauli
protractam a mane usque ad vesperam, quidam cre debant his quae dicebontur, quisam vero non cre debant , cumque seinvicem non essent consentientes
discedebant: ex quibus non obscure colligitur, quod non alio animo rogaverint Paulum , nisi quia de veritate fidei Christianae intime non erant persuaSi , non autem , quod eadem ipsis esset penitus nova , & inaudita , & revera quod enim iam ante Pauli adventum in Urbem ijsdem deelarata fuerint Christianae fidei instituta. produnt ipsi per sese , dum ibidem inquiunt , nam de secta hac notum est nobis quia tibique ei contradicitur e quomodo enim nota dici poterat secta, de qua nihil unquam audiverunt: igitur dum rogant ut Paulus dicat, quid ipse sentiat, videntur Pauli sensum exquirere, non circa aliquid ipsis penitus ignotum & antea non auditum, sed quia plures ex illis Petro jam olim evangelium annuntianti, vel penitus non crediderunt , vel quia debiles in credendo , cupiebant novo testimonio iterum audire, quae iam antea audiverant: & quia alii ex illis etiam post Pauli praedicationem , Deo sic disponente, obstinati permanserunt, testatur ibidem Sanctus Lucas, quod iusto judicio Dei in eorum caecitate relicti fuerunt; dum inquit eumqtie invicem non essent consentientes diseedebant, die e Potito unum verbum et quia bene viritus Mnctus locutus est per Isaiam propheram ad Patres nostros dicens, vade ad Populum latum, S die ad eos aure audietis, non intel-
ligetis, O videntes sidebitis , O non perspicietis .
306쪽
Mefio V. αρ. I. 29 Ad tertium dist. Paulus scribens ad Romanos ju-het plures suo nomine salutare omisso Petro, quia Petrus tunc Roma absens erat. eone secus nego Mirum
esse non debet quod Paulus in Epistola ad Romanos plures nominatim salutat, S de Petro nullam plane mentionem faciat: nam primo, ex argumento negativo , cujusmodi est praesens, nihil plane concluditur adversus factum aliquod, nisi ejus falsitas aliunde innotescat: deinde certum etiam est, quod Paulus in salutandis fratribus non ubique eundem morem servat ; nam saepe aliquos iubet salutare, saepe etiam
omittit ossicium istud. ut sit In duabus Epistolis ad Corinthios, atqne ad Thessalonicenses ; & saepe quoque non salutat eos, qui primi sunt apud illos ; ad quos scribit; ut in Epistola ad Ephesios, in qua minime meminit, vel Timothei , qui tunc certe ishesi
morabatur, Vel etiam S. Joannis Apostoli, qui tune ini Insulam Patmos nondum relegatus fuerat: Tandem cum Petrus esset Apostolus oportebat, ut etiam ipse, sicut alii Apostoli fidem Christi per varias Provincias
evangelietando propagaret; & cum esset etiam Pri ceps Apostolorum, & Pastor universalis, necesse erat, ut saepe ad alia loca proficisceretur , & Ecclesias quas vel ipse, vel alij sundaverunt, praesentia sua inviseret , ut superius jam dictum cit: unde etiam concludi potest, quod Paulus ad Romanos scribens P trum salvere omiserit, quia tunc Petrus Roma absens
Ad quartum dist. pariter, nempe Paulus in Epistolis , quas Romae scripsit ad alias Ecclesias, nusquam Petri meminit, quia tempore illo , quo Epistolae illae
scriptae fuerunt, Petrus Roma absens erat eone . Se-eus nego. Imprimis incongruum plane non est, ut
Paulus scribens ad alias vel Ecclesias , vel particul res personas, alijsque vel suo, vel aliorum nomine
307쪽
salutem dicrns , Petri mentionem nullam secerit, licet sorte Petrus etiam tunc Romae praesens suisset uni Versim enim necesse non est, ut dum quis ad alios scribit, ijsdem salutem dicat ab omnibus, qui in e dem loco, vel amicitia, vel alia necessitudine sibi conjuncti sunt: nempe istud demum sacere consuetum est , cum ab illis quorum nomine salus ad alios perscribenda est . ut hoc fiat , in mandatis accipitur: deinde omnes illae Epistolae, quas Paulus Romae ves ad alias Ecclesias. vel ad particulares personas scripsit, scriptae fuerunt in illo biennio , quo Paulus tenebatur vinctus, & sub custodia : porro autem nihil implicat, quod Petrus post suum reditum in Urbem anno primo Neronis tu tegro illo biennio , quo Paulus vinctus tenebatur , in lustrandis Ecclesiis occidentis occupatus esset, & quod sorte Romam noli rediverit nisi raro atque ad brevestempus , usque ad ultimum annum Neronis , in quo simul cum Paulo Martyrium passus est: atque ita quod Paulus nullam unquam occasionem habuerit salutem nomine Petri ad alias vel Ecclesias, vel particulares personas perscribendi.
Ad probat. dist. Aristarchus , Justus , ct Marcus dicunctur soli adjutores Pauli in regno Dei, qui illum ac-ctu juvabant, & cum eo domestica consuetudine uteis hantur conc. secus nego . Nempe nihil plane impedit credere, quod Paulus Apostolus , cum in Epistola ad Colossenses cap. . v. LI. de Aristarcho Justo, & Marco
inquit: hi soli sunt adiutores mei in regno Dei loquatur de illis, qui eum actu juvabant in propagati O- ne Evangelij , & fortassis etiam cum illo domestica
consuetudine utebantur , eo serme pacto quo in a. ad
Timoth. cap . v. li. ait. Lucas est mecum soluS:
Re proinde inon obstat , quod Hetrus Romae regnum Dei primus iannuntiaverit, ibique longe ante Pauli ad-vςntum Ecclesiam sundaverit: nec nurum est, Vel e
308쪽
Seetio V. Cast. I. se dehet quod istos solos coi nemorat Paulus nulla saeta m ntione Petri : nam etiam Epistola ad Colos senses seripta suit a Paulo ili suo condueto, quando Petrus probabiliter Roma absens erat; ut supra dictum filii: de caetero constat ex Epistola ad Philippenses quae pariter Romae scripta est, quod revera Paulus praeter Aristarchum , Justum, & Marcum auos quoque plures Romae adjutores habuerit in praedicatione , Evangelij: nam cap. l. V. l . inquit, ct Plures e Dalilabiis in Domino confidentes vinculis meis abundan. titis auderent sine timore uerbum Dei loqui P , erum dicet hic forte aliquis', quomodo iii telliga potest Petrum Romae fuisse Episcopum qui itoto seretempore sui Episcopatus Roma etiain absens fuisse aia firmatur 3 quibus respondemus , quod ratio Episcopatus universim sundata sit, non tam in praesentia pei sonae , quam in auctoritate, & jurisdictione , eo prorsus modo, sicut de Successionis/. non interruptae ra tione in tempore sedis vacantis dictum est secl. 3. cap. 2. propOS. s. opp. q. ad tertium . . Neque immerito: nam quis dixerit S. Athanasium' v.' g. cessasse
esse Episcopum Alexandrinae Ecclesiae toto illo tem pore, quo Arianorum factione , & impietate Constan. iij Imperatoris in exilio vitam ducere' coactus est, vel Pium VII. amisisse Episcopatum suum , & prima tum in universam E lesiam toto illo tempore, quando intempesta nocte praecedente ad diem sextam Ju,
iij anno fraude & gallorum praepq tentia a Se
de sua Romana avuliuq , & in exilium deportatus , ad eandem redire permissus non suit, nisi demuiri 24. Maji i 814. nemo prosecto P 'igitur hoc eodeni modo' etiam Petrus' erat semper Rome Episcopus
non minus Romae , quam alibi , puta Ierosolimis &in Judaea, post eius exilium tempore Claudij, R in toto occidente , 'amne in Affrica, tempore Neronis ,
309쪽
quando ad fideliter implendum nruitus suum duplex Apostolatus scilicet, S primatus, sua sponte ad partes illas prosectus eSt. Onos. III. Omnes Episcopi sunt inter se pares ,
nam omnes sunt ex aequo SuccesSores Apostolorum,
S ipse etiam Romanus Ponti sex est Episcopus, non autem Apostolus e quae omnia comprobat imprimis S. Hieronymus dum in Episti ad Evagrium inquit ubicumque oerit Discutis siae Romae sice Lugubb . . . ejusdem meriti est b Sacerdotii: deinde etiam S. Cyprianus dum in lib. de Unit. Eccl. ait Diseopatus unus est . cujus a Singulis in s Eduin pars tenetur ergo Romatius Pontifex nullum habet primatum iurisdictionis supra caeteros Episco. pos &e. Res 'ond. ad primum nego ans. ad primam probat.
dist. Omnes Episcopi sunt ex aequo successores Apostolorum quoad aliqua conc. quoad. omnia nego. Nimirum Episcopi dicuntur , & sunt omnes ex aequo successores Apostolorum, non utique quia omneS ex
aequo apostolica potestate praediti sunt , ct quoad omnia , sed tantum quoad aliqua , idest quia omnes eandem originem habent, & eandem dignitatem Epi- Scopalem; cx quo fit, ut sicut Apostoli a Christo extraordinarie missi sunt cum aequali potestate , ut Evangelium praedicarent , & Ecclesias instituerent, atque institutas regerent , ac gubernarent , Semper tamen dependenter a Petro , qui constitutus fuit eorum caput & Princeps, ita etiam Episcopi praesunt potestate regendi & gubernardi proprias Ecclesias si-hi commissas, semper tamen cum subordinatione ad Romanum Pontificem : ut infra uberius declarabitur. Ad alteram probat. dist. Romanus Pontifex est etiam ipse Episcopus cum sibi inhaerente plenitudine Apostolicae potestatis conc. secus nego . Principio
310쪽
tametsi in Romano Pontilice duo ista, nempe quatenus est Romanae Urbis Episcopus ; & quatenus est
summus Ponti sex primatum habens in universam Ec-- clesia, Separatim considerari possint, non sunt tamen in eo duo Episeopatus distincti, sed unus tantum , ille scilicet in quo Petro succedit, sicuti dictum jam fuit supra Nota i. S universim loquendo Romanus Pontifex non est Apostolusi, sed Episcopus, & etiam Episcopatus in illo ratione ordinis est idem, qui in aliis Episcopis, non est tamen idem ratione potestatis & jurisdictionis . nam quatenus est
successor divi Petri , est Episcopus Apostolicus, &Episcopatui illius adnexa est ex Christi institutione in persona Petri summa & plena potestas iurisdictionis in universam Ecclesiam, dum interim alii Episcopi non habent iurisdictionem, nisi limitatam ad
illorum dioecesim : deinde in Apostolatu tria considerari debent, ut docet Bellarminus lib. 2. de Rom. Pontis cap. I 2. nempe P imo , quia Apostoli suerunt immediate divinitus inspirati , secundo quia missi fuerunt a Christo cum plena potestate praedicandi
ubique Evangelium, & sun dandi Ecclesias; & tertio
quia summam habuerunt easdem Ecclesias, quas ipsisundaverunt regendi & gubernandi potestatem, cum hoc tamen discrimine , quod in caeteris Apostolis Apostolatus iste erat potestas eXtraordinaria, & p testas regendi & gubernandi non extendebat se , nisi ad Ecclesias ab ipsis landatas . in Petro autem Apo, olatus erat potestas Ordinaria, ct quae se extemdebat ad omnem Ecclesiam : & licet fatendum sit, quod Romano Pontifici n9n conveniat praerogativa
illa Apostolatus, qua dici possit etiam ipse divinitus inspiratus , siquidem , ut alibi dictum suit, in Ecclesia Christi non suscipiuntur post tempora Apost lorum novae de fide dc moribus revelationes , quia