장음표시 사용
351쪽
anno 3 I . sub Silvestro Papa & Constantino Magno Arelate in Gallia habitum, quod tamen etiam ipsum non fuit vere generale & cecumenicum , sed tantum nationale λ . Ad alterum dist. Concilia generalia saepe novo examini subjecerunt dogmatica Romatiorum Pontificum decreta ad magis frangendam & retundendam
Nonnulli ut ostendant, quod S. P. Augustinus irresor-niabile judicium In causa hdei
non agnoscat , nisi penes generale concilium , producunt etiam aliud eiusdem S. Doctoris testimonium desumptum ex lib. 1. contr. Parmenianum cap. 3. ubi pertractans de baptismo collato a non Christiano inquit; et hine quidem alia quaestio est, utrum et ab his , qui nunquam fuerunt CMistiani possit baptismus dari l nee aliquid temere inde as mandiam est sine auctoritate tanti Coneiiij , quantum tanta rer a ficit , sed inepte et nam ut est in proverbio, qui unum aziquod astarmat, non
inde nihil omnino implicat , quod sanctus Pater in subjecta
materia i uoicium s in m suspenderit , nec quidquam amrmare ausus sit circa sane quaestionem , utrum baptismus valide
dari possit ab iIs, qui nunquam Christiani luerunt, propter hanc rationem , quia qua stio ista a nullo Concilio russicienter pertractata & defvita esset, quin inde sequatur, quod vel abso. lute negaverit insallibilem Summi Pontificis auctoritatem in rebus fidei & morum , vel quod hane auctoritatem solis Conc lijs generalibus attribuerit I nam primo eo In loco non loquitur expresse de Concilijs generalibus, sed de Concilio aliquo tantae auctoritatis quantum tamiae rei sudicit: deinde quod S. P. Augustinus non obscure sed manifeste agnoverit Summi Pontificis Inrallibilem auctoritatem in rebus fidei & morum evidens est ex ijs, quae supra laprobatione PropositIonis ex illo adduximus , & conhrmari quoque perspicue potest ex lib. I. contra Iulianum cap. 4. ubi haereticum istum ita compellat,
Ecclesiae praesidentem Beatum Innoeentium si audire voluisses , jam tum perieuιosam juventutem tuam Peιagianis -- queis exuisses c nihiι enim potuit vir lite sanetus ast canis Fespondere Concitiis, nisi quod antiquitωs Apostolica sedes, et romana cum exteris tenet pera eranter Eccleris.
352쪽
haereticorum pervicaciam conci secus nego. Univem qim decreta fidei Romanorum Pontifieum non infimmantur , nec amittunt intrinsecam auctoritatem quam
habent , propterea quod eisdem stabinde accedant etiam decreta & difinitiones Conciliorum generalium, sed roborantur potius : nam ita demum fit , ut illud , quod a Summo Pontifice irreformabiliter jam definitum erat, auctoritate Concilii generalis , & totius Ecclesiae expresso suffragio iterum firmatum &statutum , novam Vim , novumque robur acquirat, saltem ab extrinseco , & relate ad rebelles Ecclesiae filios: quamobrem mirum esse non debet si subinde post solemnia Summorum Pontificum decreta ex cathedra pronuntiata a Coiicit ijs generalibus , quae comtra haereses celehrata suerunt , eadem decreta novo examini subjecta suerint: nam istud factum est, non quia egebant nova approbatione , ut valorem suum
acciperent, & irreformabilia evaderent, sed ad magis frangendam S retundendam haereticorum pervicaciam : nec immerito nam primo quod additur ex Concilio Chalcedonensi , in eo Epistola dogmatica S. Leonis Magni ad Flavianum , quae lecta fuit actione XI. nequaquam examinata aut expensa suit a Patribus judicio auctoritatis, & tanquam dubia esset, atque ideo emendari aut corrigi posset, sed mero judicio cognitionis S approbationis ; siquidem si tim ab initio ejusdem Concilij habita suit tanquam inconcussa regula , & norma , ad quam omnes fere definitiones ejusdem Concilij exactae fuerunt, & Eu. tyches ipse ejusque errores unice & specialiter damnati suerunt ad mentem & sensum ejusdem Epistolae, ut ex actione quinta ejusdem Concilii perspicuum est & manifestum . - Deinde in Concilio Tridentino non solum damn ti fuerunt errores illi, quos Leo L in Bulla Exur-
353쪽
te Domine anno Isao. tanquam impium Iutheri sim tum jam damnaverat , sed etiam alij plures , quos idem haereticus post Leonis damnationem ulterius do-euit di praeterea in illo Concilio damnati quoque suerunt errores Buceri, Calvini , Melanchionis, Zuvinia glij. & aliorum, qui Lutherum secuti . ad errores illius , alios in dies adjunxerunt : omnia autem in Concilio gesta suerunt, non eo fine, ut dogmatica definitio Leonis suum robur exinde reciperet, sed ut accedente auctoritate Concilii ad auetoritatem Summi Pontificis ora haereticorum istorum, qui ad declinandam Leonis definitivam sententiam . ab ipso ad generale Concilium provocaverant, sortius & validius
p. III. Diversi Pontifices saepe erraverunt in suis de s de S moribus definitionibus r nam ut nihil dieatur de Liberio qui Arianam perfidiam subscripsit: sane Hormisdas Papa erravit ex cathedra quanis do propositionem istam unus e Trinitate Passus est tannuam haereticam damnavit: quippe eandem postea probavit catholicam esse generale quintum Concilium terravit etiam Vigilius, quando primum tanquam catholica suspexit tria famosa capitu: a ; idest scripta
Theodori Mapsuestent. Theodoreti , S lbae: quippe
qui eadem postea simul eum quinto Concilio gens rati praedicto tanquam haeretica damnavit : tandem erravit etiam Honorius i. quem Concilium Vl. generale simul cum alijs haereticis monotho litis tanquam haereticum anathemate percussit ergo & . Remonae ad primum dist. diversi Ponti Rces erraverunt in suis de fide & moribus definitionibus judicio privato 1 ranseat. iudicio solemni ex cathedra pronuntiato nego . Et imprimis quod ad Liberiuinpertinet, Si tamen verum est . quod vere uni ex sor.
inulis apud Sirmium ab Arimis & Miniarianis procuis
354쪽
sis, ut vulgo praetenditur , subscripsit , sunt enim qui de facto isto valde dubitant , ille certe non ut Pontifex , neque libere atque ex cathedra docens, sed moerore exilii oppressus , & defatigatus tanquam
privatus doctor in errorem personalem lapsus est,
ac proinde non erravit , nisi privato iudicior dei de constat tres apud Sirmium ab haereticis praedictis procusas ct consarcinatas fuisse fidei formulas , ex quibus prima & tertia benigne interpretatae, etiam
sensum catholicum in obvia significatione verborum facile suscipere poterant, & nullam plane manifeste continebant haeresim: sicut Secl. 3. cap. 3. Opp. a.
ad alteram probat. dictum fuit vid. iiii. Nota 3.
porro autem sicut loco citato de Patribus Concilij Ariminensis observavimus , inverisimile plane est, quod Liberius subscripserit formulam secundam , qua non solum tacebat, sicut contigit in prima & temtia, sed rejiciebat & damnabat expresse vocabulum Homousion in Concilio Nicaeno ad significandum Verbi Divini cum Patre consubstantialitatem consecratum, & relatum in symbolum fidei ab omnibus orthodoxis explicite confitendum ; nam istam detestabantur, & rejiciebant tanquam haereticam non minus Semiariani omnes , quam Constantius Imper tor , qui subscriptionem urgebat : igitur etiam Liberius , si vere sormulam aliquam Sirmiensem subscri. psit , non subscripsit certe , nisi vel primam , vel tertiam : ex quibus concluditur , Mod etiam ut privatus
Ad primam probati dist. Hormisdas Papa erravit
ex cathedra dum propositionem istam tinus e Trianitiate passus est damnavit tanquam haereticam, quam Concilium V. generale catholicam esse declaravit , si illam damnasset in eo sensu, quo cath lica deinceps declarata fuit cone. secus nego. Pri
355쪽
cipio non est infrequens, quod una eademque pro positio sub uno aliquo respectu sit vere catholica,& sub alio haeretica, sicut feci. g. cap. ad finem productis exemplis probatum fuit: igitur ut innotestat , quid sentiendum sit de facto Hormitare Ponistificis notandum est universim , quod propositio ista Unus de Trinitate ρassus' est de qua iusius pertractat Noris ius noster in his t. selagia. lib. 2. cap. I 8. duplicem habere possit sensum, unum rectum & catholicum , quatenus asserit. quod Christus , qui passus est carne , & in humana natura assumpta , est vere una Trinitatis persona : alterum vero haereticum
S Eutychianum quatenus insinuare videtur unam tantum in Christo esse naturam ex Divina & Humana permixtam, in qua Christus unus de Trinit te passus sit: deinde notandum quoque est in particulari , quod tempore Hormisdae, Monachi quidam
Scythae ut loco citato ostendit Noris ius, eandem propositionem acerrime propugnaverint, ita ut omni conatu insititere nota cessarent apud Pontificem , ut propositio illa praesertim contra errores Nestorij , in Symbolum fidei cxpresse insereretur e in qua re proinde plurimos experti sunt adversarios , non Solum ex factione Nestorij, qui duplicem in Christo
docebat esse personam , sed etiam ex catholicis , qui verebantur ne sub involucris istius propositionis haeresis Eutychiana , quae non itas pridem in Concilio Chalcedonensi damnata suerat , iterum repullulare permitteretur: tandem notandum est , quod Concilium V. generale celebratum anno ss3. idest sere trigesimo post mortem Hormisda, qui e vivis decessitarino S 23. poStquam ex diuturnis disputationibus cognovit obvium illius propositionis sensum , sicuti
aperte contrarius est Nestorianorum erroribus, ita
quam longissime abesse quoque ab haeresi Eutychia-
356쪽
na , declaravit eandem catholicam esse Sc orthodoxam : his notatis evidens est quod propositio ista non Semper neque ab omnibus sub uno eodemque sensu intellecta atque propugnata fuit: & cum tempore Hormisdae plane nova csset, & antea vix uu-dita , supposito quod illam Pontifcx iste vere, & ex cathedra damnaverit , nullo plane modo erravit in fide: poterat enim ab eo sure damnari in eo sensu quo
illa abutebantur Eutychiani , S ex illa parte , qua
novam doctrinam saltem apparenter & sub vocabulorum involuero in Ecclesiam inducere videbatur . Dictum est autem supposito quod illam vere tanquam haereticam damnaverit e nam a multis iactum istud revocatur in dubium; Sc negatur etiam cX presse a celeberrimo Theologo Natali Alexandro in Smcul. VI. hist. dissert. a. ubi inquit, mera sero calumnia est Hormisdam hanc Pr Osit onem nus de Trinitate eriacistaeus est carne, ex cathedra damnas-σc , quom ne quidem eaean mare tunc comit . hane
disceptationem intempesticam fDdiearis , O turbamiae Potius EccleSice , quam cediscandae Onortunam . Ad alteram probat. respondendum est quod vitam Vigilius Papa nihil plane erravit circa tria famosa capitula: nam universim loquendo cum Summus Pontifex tanquam privatus doctor cognovisset . quod in Concilio Chalcedonensi Theodoretus & ibas pro catholicis habiti & dual arati fuerint, & ab haeresi ne-storiana de qua in concilio illo accusati fuerant, i m. munes , ut dictum Bit secti . cap. 3. in Res p. ad inst. obstitit aliquandiu ne illorum scripta cum injuria Concilii Chiacedonensis iterum ad examen revocaret
tur e postea autoin re maturius expensa, & reperto
quod scripta ista non minus quan illa Theodori
Mopsuestent plena essent erroribus Nestorianorum ,& quod tu Concilio Chalcedonensi actu in tantum fuis-
357쪽
set de personis & auctoaibus istorum eapitulorum , nihil autem de illorum scriptis. inductus suit, ut in suo Constituto . quod multi tanquam dogmaticam Constitutionem suspiciunt, eadem etiam ipse expresse tanquam haeretica damnaverit , S in omnia consenserit, quae in hae materia in Concilio v. generali gesta & definita fuerunt: quod prosecto non est errare, sed caute in rebus gravioris momenti procedere , sed Vid. quae loco citato de hoc argumento dicta sunt. Ad postremam probata eodem quo Supra respondendum est modor nimirum etiam illa quae hie objiciuntur adversus Honorium de quo plura Secti cap. g. Opp. z. nullius plane sunt ponderis: nam primo Epistola hujus Pontificis ad Sergium non fuit dogmatica , & dictata ex cathedra, sed privata . in
qua simpliciter mentem suam aperuit: ac propterea si erravit, erravit ut privatus doctor , non autem ut Pontifex ; quanquam etiam hoc sensu illum non errasse loco citato indicavimus.
Sed riunt adversari j ; Honorius damnatus suit a
Patribus VI. Concilij generalis tanquam haereticus .lbene habent : verum istud laetum est , S contigit errore facti simplicis, prout ibidem dictum est, nul- Iatenus autem propter haeresim , quasi illam Honorius ex cathedra loquens docuerit. Neque ex facto isto concluZi potest , quod Patres Concilii crediderint Pontificem errare posse in fide eo ipso , quod Honorium tanquam haereticum damnaverint: nam Patres in illo Concilio iudicarunt de Epistolis privatis , non autem de solemni aliquo fidei decreto, ut factum ipsum sath clare ostendit.
358쪽
Metio V. cap. - 3st CAPUT III.
De Aucioritate Regiminis in Eeelesia cis isti Regimen universim in suo conceptu essentiali inonuit directionem, & gubernationem Superioris erga inferiorem cum auctoritate imperii. Quod autem etiam Ecclesia Christi militans in terris, ut in suo ordine consistat, dirigi, di gubernari auctoritative debeat, non secus ac terrenus alius quilibet Principatus, v detur extra omne dubium positum esse s S patet manifeste ex illis, quae superius cap. i. de Primatu Petri ejusque successoris Romani Pontificis disputavimus : Verum quia quaestio ista , scilicet quam in mam regiminis a Christo Ecclesia acceperit Z seu cujus generis regimen Christus in sua Ecclesia institum
rit , an monarchicum , an Aristocraticum , an vero
democraticum , vel etiam aliud ex praedictis permi-Xtum, propter acerrimas hinc inde disputationes est Valde perplexa, ut supra cap. I. Nota io. indicavimus : & quanquam eo in loco etiam statuerimus,
quod cum primatu divino Romani Pontificis in universam Ecclesiam conciliari nullo modo possit stricta tarma regiminis Aristocratica , & multo minus Democratica , quod hie iterum fidenter repetimus , atque ita quaestio ista de regimine Ecclesiae ad istam reduci debeat, utrum nempe ex Christi institutione esse debeat stricte Monarchicum , ut plures contendunt , an vero Monarchicum quidem sed Aristocratia Perinditum , ut contendunt alii P quia tamen hujus nostrae Exercitationis scopus non est , ut alibi jam
animadvertimus, controversias scholae dirimere, m
rime vero illas quae magnorum quoque virorum im
359쪽
genia torquent, Sed tantum generalia tradere principia & notiones elementares, quibus instructus Theologiae candidatus , jam tuto pede penitiorem theologiam lustrare valeat , Omissa hac quaestione , ea tantum hic prosequemur principia, quae auctoritatem reis giminis Ecclesiastici vel constituunt vel comitantur vel proxime sequuntur. Itaque primo cujuszunque generis esse statuatur regimen Ecclesiae , istud semper a quovis catholico principii & sundamenti loco teneri & propugnari debet,
quod Romanus Ρontifex sit visibile Ecclesiae caput , atque supremus illius Pastor ac Rector: & licet non omnia immediate per seipsum regat, atque gubernet, sed utatur etiam in suo regimine ministerio Episcoporum & Parochorum aliorumque Ministrorum, hoc tamen ita praestat, ut nunquam vel Suam auctoritatem , vel poteStatem , quae supremo Ecclesiae capiti& rectori de jure competit , vel amittat , vel imminuat . Deinde certum est , & in consesso apud omnes quod Christus Dominus Ecclesiae suae contulerit ii primis plenissimam auctoritatem & potestatem Spiritualem , praesertim cum dixit Apostolis Joan. cap. 2 v. ai. Sicut misit me Pater O ego mitto uos : neque dubitari potest , quod potestas ista universim spectata sicuti etiam illa ligandi O soluendi de qua
Math. cap. I 8. V. 18. inquit ad discipulos suos amenomen dico vobis quaecunque alligaveritis super te ram erunt ligata ct in coelo , b quacunque soloeritis super terram erunt soluta O in eoelo exclusive pertineat ad Ecclesiae rectores, idest ad Episcopos ad quos etiam Paulus cum esset Mileti actor. cap. 2 v. 28. Sermonem dirigit dicens attendite uobis O uni-
perso gregi in quo Mos Diritus Sanetus posuit Di- ποι regere Ecclesiam Dei: & cum Romanus Po
360쪽
ti sex Primatum habeat in universam Ecclesiam dubitari pariter nullo modo potest, quod omnis ista potestas in tota sua extensione quacunque latissime patet exclusive conveniat soli Romano Pontifici. Jam vero auctoritas ista universim spectata dividitur communiter in scholis in auctoritatem cathedrae,
ct in auctoritatem jurisdictionis : auctoritas cathedrae est potestas docendi fideles & controversias fidei ac morum dirimendi: auctoritas autem iurisdictio. nis est proprie potestas regendi atque gubernandi fideles subditos cum auctoritate imperij: prima resertur tota ad instruetionem fidelium, & intcgre se vandum fidei depositum : altera autem vialet exerce ri in alterum etiam inuitum ad diri gendos subditos in finem beatitudinis reternae: ut inquit Joannes Gerson Consid. 4. de Potest. Eccles. His ita in genere statutis est multorum opinio ,
quod in primis Ecclesiae saeculis duplex ista potestas administrata suerit imprimis iure supremo , & in universam Ecclesiam a Romano Pontifice , & deinceps in proprias Ecclesias sibi commissas ab Episcopis simul cum Presbyteris, salva tamen semper praeminen-
tia Episcoporum supra Presbyteros. Praeterea docent complures, quod in primitiva Ecclesia numerus Presbyterorum, sicuti etiam ille di conorum fuerit ubique determinatus , antequam Scilicet multitudo credentium maiorem non exigeret illorum numerum : quod colligunt praesertim ex Epistola Cornelii Papae ad Fabium Antiochenum anno 3ss. in qua innuitur Romae tunc suisse Presbyteros XLVI.& Diaconos Ull. secundum numerum Diaconorum ab Apostolis consecratum .
Dictum est supra salua tamen praeminen ia Di- cvorum et quod probe hic notat i debet adversus