Exercitatio Theologica De Locis, Seu Fontibus Theologiae Christianae

발행: 1820년

분량: 483페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

401쪽

rum in Scripturam sacram, quas Patres sive data opera , sive occasione aliqua sibi oblata suis lucubrationibus inseruerunt.

Intui Bibliothecas Patrum celebriores habentur; redimo . Ioannis Heroldi orthodoxographia Theologiae

sacrosanctae ac sincerioris fidei Doctorum trumero LXXVI. , ex officina Henrici Petri Basileae iues s. Meundo Magarini de la Bigne Bibliotheca Sanctorum Patrum supra ducentos &c. distincta in Tom. UlII., &illustrata doctissimorum virorum scholiis observationibus &c. apud Michaelem Somnium Parisijs is 7s. meta Appendice; item Parisiis is 79., & rursus aucta, &in XXVII. Tamos distributa cum titulo Bibliothνα m xima Pirum Lugdunensis apud Joannem Anisson Lugduni 1677. ad quam pertinet opus perutile Nicolai de Noury Apparatus ad Bibliothecam maximam Patrum Lugdunensem Volumina Il. apud Joannem Anisson Pa-xisijs i M. Tertio Henrici Canisti Antiquae lectiones ad saeculorum ordinem digestae, variisque opusculis a .ctae cum praefationibus historicis , & notis Criticis Ja-eobi Basnagii Tom. IV. vol. Vl. Antuerpiae Quam to ; Francisci Combefisij Bibliothecae Patrum Graeco Latinorum auctarium novum Tom. ΙΙΙ. Parisiis i648., e quibus Tomus tertius continet primam, & secvudam partem auetarij novissimi ejusdem auctoris Typis Carol i Fosset Parisiis i6 2. Quinto ; Edmundi Martene, R Durandi Ursini Veterum Scriptorum, & monumentorum historieorum dogmaticorum moralium amplissima collectio Tom. IX. Parisiis I724. Sexto ; Patres Apostolici collecti a Cotelerio enm notis variorum praecipue Joannis Cleriei Editio altera Amstelodami I7a ac tandem. Seμimo I Bibliotheea veterum Patrum antiquorumque Scriptorum Ecclesiasticorum postrema Lugdunensi locupletior cum Andreae Gallandi in qua continentur scriptores CCCLXXX. in editione vene-

402쪽

ta i 6s. In Tomos XIV. distributa, & In qua ad Bibliothecam maximam Lugdunensem additi inveniuntur seriptores CLXXX., huc aecedunt Ioannis Baptistae CoisIerli Ecclesiae Graecae monumenta e Manuscriptis

producta in lucem Tomi III., & Philippi Labbe nova

bibliothera librorum Manuscriptorum Tomi II. Ex Catenis Sanctorum Patrum magis notae, & praecipuae sunt. Primo. Catena aurea Sancti Thomae Aquinatis in Evangelia: collectore Sebastiano Bravo Compluti isys. Meundo; Bibliotheca Sanctorum Patrum

primitivae Ecclesiae, sive opera auetorum veterum inscripturam sacram . Lugduni anno I 68α Tertio ; Alo' sit Lippomani Catena in genesim, ex auctoribus Eccle. siasticis plus minus LX. ijsque partim Graecis partim latinis connexa. Parisiis is 6. item ejusdem in Exodum ibidem isso. , & in Psalmos Romae Qua ro ; Catena Graecorum Patrum in Iob Collectore Nieeta Heracleae Metropolitae Londini i637. Quinto ; Co desii Expositio Graecorum Patrum in Psalmos Tomi III. Antuerpiae i et . item Catena Patrum LXV. in Lucam Antuerpiae i628., ct in Joannem ibi i63o. , & Petri Possini Catena PP. Graecorum in Marcum Rom. IΘ3.

403쪽

. C AP U T II. . De Aueloritate Sanctorum Patrum.

anctos Ecclesiae Patres esse testes, & depositarios tam doctrinaei fidei, & morum, quam divinarum traditionum universim . dictum est in superioribus e Sunt etiam post Apostolos immediati Magistri fidelium. &sal terrae . quo fideles in Christo regenerati prataervantur a putore haereticae pravitatis; & praeterea etiam lux mundi Catholici, ad quam tam summi Pontifices in eorum ex Cathedra definitionibus, quam Concilia in suis de fide, & moribus decretis semper respiciunt, ct respexerunte ac proinde jure optimo magna se per fuit, & esse ctiam nunc debet Sauctorum Patrum in Ecclesia Christi auctoritas. ι Nullus tamen illorum in particulari est per seipsum itinfallibilis i nam praerogativa ista est solis Scriptoribus Canonicis , seu divinitus iuspiratis, & Theupneustis, atque.

post illos Romano Pontifici propria quando ex Cathetia

loquitur: ut superiori sectione cap. z. ostendimus: imo Patres singuli omnes non sunt aequalis auctoritatis, sed in una, vel altera materia unus continuo praevalet alteri , & ratio est, quia Deus non omnes aeque , Sed nonnullos tantum pro temporum, & circumstantiarum opportunitate misit atque elegit, ut prae caeteris dem adversus haereticos propugnarent: sic Sanetus Athanasius adversus Arianos , S. P. Augustinus ad msus Donatistas, Manichaeos, &Pelagianos: S. Cyrillus Alexandrinus adversus Nestorianos, & S. Leo Magnus adversus Eutychianos, atque ita alij adversus alios Christianae fidei temeratores perspicacius ae diligentius Ecclesiae doctrinam tutati sunt, atque defenderunt: ac propterea etiam Patres isti in praedictis controversijs, si

404쪽

quandoque ' haereses illas repullulare contingeret majorem prae alijs exigunt atque merentur aueta

xitatem.

Praeterea notum est, quod Sancti Ecclesiae Patres ut plurimum neglexerunt studium scientiarum natura lium, ut se totos divinae sapientiae perscrutam e conasecrarent: & quamvis revera Saepe complures ex illis etiam tu scientiis istis non essent plane rudes, &hos,pites, ut patet prae primis in Sancto Protoparente no stro Augustino, quem etiam profana eruditione pluarii hum valuisse singula sere eius opera palam testantum nihilominus constat etiam , quod idem Sanctus Doetbe post suam conversionem non amplius , vel Poetarum fabulis, . vel Philosophorum, & Mathematicorum arca nis . perscrutandis delectatus est , sed econtra potius imitando communem aliorum Patrum imorem deinceps in versandis libris sacris mentem, S animum totum omcu pavit, ut inde ea, quae Dei sunt & quorum lem. gnitio veram sapientiam parit, persectius edisceret quamobrem dum hic sermo est de auctoritate Sanctorrum Patrum i generatim imprimis notari debet, quod si quandoque apud illos sermo incidat , de rebus

naturalibus, non tam attendenda sit illorum, auctoritas , vel nominis celebritas , quam habent in Eccle,sia Dei, sed potius gravitas , R pondus rationum . quibus innituntur in veritate 3 aliqua hujus generis de ducenda: ut igitur imiotescat saltem in genere , & per summa capita , quando, quibus in rebus , & quom do in quavis materia auctoritati Sanctorum Ecclesiae Patrum insistendum sit, opportunum visum est, hic

sequentes praescribere Canones. Canon I. Sanctorum Patrum auctoritas in genere a

tendi debet: primo ; in exponendis, & interpretam dis Scripturis sanctis : secundo; in. ditione M ysteΑriorum, idest in explicatione rerum ad Fidem spe-

405쪽

mantium, & tertio, in tradendis, S statuendis morim , seu Vitae agendae regulis .

non II. Auctoritas Sanctorum Patrum in partiaeulari est semper proportionata antiquitati, doeteia me & in ritati vitae illorum , ideoque regulariter Imuendo in quoeunque casu ex tribus modo indie tis antiquiores praeferri debent sequioribus , & doctiores minus doctis, atque ubi ex duobus aeque doetistinus sequendus est, tune is , qui vita probus, &fide semper integer extitit praeponi debet alteri, qui an fide. & sana doctrina non ita tenax fuit, aut non adeo vitae probitate commendatur , quam alter: quod

tamen intelligi debet de probitate vitae. & fidei praestantia in exitu vitae illorum de hoc saeculo, in quo

Melesia verum ipsorum natalem celebrare consuevit tunde quamvis multa doctrina floruerint Tertullianus& Origenes, quia tamen in multis a recta fide desci verunt , nec constat eosdem ab erroribus suis restispuisse ante exitum vitae hujus, hinc est . quod sine

omni injuria imo vero jure aequissimo in materia fidei ct morum ijsdem praeserantur , ct praese i do

beant non solum aeque , sed etiam minus docti. - non III. Unius vel alterius Sancti Patris sententia circa dogma aliquod alijs tacentibus non subministrat per se firmum pro dogmate illo argumentum rnon enim concipi potest, quod revelationis depositum ad totam Ecclesiam spectans , & traditio in qua depositum istud potissimum continetur, uni tantum vel alteri innotuerit; non autem etiam alijs: neque nobis in tali casu prohibetur ut non liceat salva honorimentia, quae illis debetur hominibus aliquid

in eorum aer tis immobrare atque revuere, Si forte inoeneris S , quod aliter Genaerint, quram veritas habet divino i ad Morio ab alijs intellecta uel a

406쪽

Mello VI. GP. II. 'nobis , ut praeclare observat S. P. Augustinus in EpistrΙΙ l. ad Fortunatianum.

non IV. Aliquando tamen silentium antiquiorum Patrum non ossicit traditioni ab alijs vel aeque amatiquis vel etiam posterioribus commemoratae r nam primo non. singuli Saneti Patres exposuerunt in suist Iucubrationibus vel totam Sacram Scripturam , vestolam fidei morumque regulam: nec materiae de quibus pertractant subministrarunt illis semper occasioanem pertractandi de omni traditione: deinde nemianem , qui in rebus theologicis aliquatenus versatus est, latet vel latere potest , quod Patres praesertim Antinicaeui studiose saepe , S ex industria supersed

rint in publicis illorum lucubrationibus loqui de fidei nostrae mysteriis , praecipue de Trinitate , de Incarnatione , & de Sacramentis et propter 'disciplinam

arcani, quae tunc riges at, ne eadem a paganis contaminarentur , atque ne illa illorum derisioni exponerent propter expressum Domini praeceptum Math. cap. 7. v. 6. ubi Christus inquit ad discipulos suos

nolite Sanctum dare canibus, neque mitιatis mar garitas vestras ante porcos . ac proinde silentium istorum Patrum relative ad illa mysteria nostrae religionis non imminuit ex ulla parte posteriorum Patrum S Ecclesiasticorum scriptorum auctoritatem.' .

Canon V. Plurium Sanctorum Patrum in unum aliquod dogma consensus , cui pauciorra adversantur subministrat viro theologo probabIle tantum , , non autem omnino certum pro dogmate illo argumentum, nam in tali casu , caeteris stantibus, veritas fa- .cti de revelatione hujusmodi dogmatis innititur revera proxime, & sulcitur immediate testib- idoneis. ita tamen , ut illis ex adverso testes aeque idonei libeet p/uciores obsistant, & . adversentur z propte.

rea, dogma hujusmodi habet quidem annexum aio

407쪽

tivum validum, quod eidem aliquam non tamen omnem certitudinem conciliare valead. . Dietum est autem caeteris stantibus, nam si di Mntientibus assisteret antiquitas, vel etiam insignior doctrina, & maior vitae sanctitas , vel etiam consensus explicitus praecipuarum Ecclesiarum, quas Ap stoli ipsi immediate landaverunt , tunc auctoritas quoque paucorum praeserri deberet auctoritati plurium , quia tunc insignior doctrina & major vitae sanis elitas , qua praediti supponuntur pauciores isti, atque sicilior conservandae traditionis apostolicae ratio , quae semper permanet penes Patres antiquiores & penes Ecclesias ab Apostolis Ipsis fundatas, enervaret plurimum majorem numerum testium ; juxta tritum juris axioma, testes Ponderari debent, non numerari. - non. VI. Unanimis Sanctorum Patrum in dogma aliquod consensus est certissimum. Veritatis testimo

nium , & praebet viro Theologo infallibile pro fide,

S moribus argumentum . Etenim cum Patres sint testes traditionis, & doctrinae in Ecclesia suis tempori. hus , praedicatae, & consessione fidelium palam coufir. malae ,, licet fieri possit, ut quandoque aliquis ex illis articulum aliquem doctrinae Fdei minime cognoveri et, sunt enim etiam ipsi homines quibus aliquid aliter avere quam res ae habet humana tentatio est, ut inquit S. P. Augustinus lih. 2. contra Donat. cap. s. nihilominus impossibile est, ut onmes uno ore tanquam. Fidei. dogma, ct doctrinam Ecclesiae depraedicent, & commendent aliquid, quod ad fidem, & d euinam Ecclesiae revera non pertineat ci . unde me-

i Nihil magis eoinpertum sed etiam Eeelesia Ipsa docens

est, & majori consensu apud judicia sua atque delinitiones tueatholieos robora eum I quam materia fidet & morum ad una- qaod non solum privati fideles. nimem Sanctorum.' m com Diuitigeo by Cooste

408쪽

rito Vincentius Lirinensis in Commoniti cap. ad certo cognoscendum utrum aliquid ad fidem Ecclesiae pertineat , vel non 3 hanc statuit regulam , nimirum: quid-ςDid non unus aut duo tantum, sed omnes pariter uno eodemque consensu cisterte, frequenter, Peraeveranter tenuisse, scr*riSse , docuisse cognoverit,

id sibi quoque intelligat absque ulla dubitatione ere

dendum a

Canon. VII. In discordia Sanctorum Patrum in materia Fidei , & morum regulariter loqn do illi prae alijs sequendi sunt, qui Ecclesiarum quas Apostoli instituerunt , immediati, vel proximi fuerunt Episcopi, qui d ta opera, ct ex professo, ut qunt materiam illam dogmaticam pertractarunt, & praesertim illi, quorum scripta expresso Ecclesiae judicio recognita, & approbata suerunt: nam primo Ecclesiae illae, quas Apostoli ipsi instituerunt suerunt etiam immediate ab Apostolis ipsis in fide instructae , & ob hanc causam acceperunt fidei depositum non a rivulis , sicut aliae , sed a fontibus ipsis ; ex quo fit, ut apud eas etiam fidei doctrina magis pura , & defaecatior permansisse iure

semum omni tempore exigere debeat nam diυinitus piacuit ut inquit Vincentius Lirinensis in common. cap. I. In Concilio Ephesino nihil aliud post ris ad eredendum deeernere , nisi quod saerata sibique in Christo eonsentiens Sanetorum Patrum tenuisset antiquitas &Post pauca concludens subdit necesse est igitur omnibus ea, o-lieis, qui sese Eeeles e matrisistitimor filios probare student tui Sancta sanetorum Patrum f. dei inhaereant , adglutinentur

immoriantur , profanas rosano-rtim novitates detestentur, ,-- reant , persequantur ut autem ex unanimi consensu Patrum

dogma aliquod ad nos detivare

ostendatur, non est necesse ut

Patres omnes dogma illud exljsdem sontibus elicuerint, idest

ut singularia sacrae scriptu testimonia eodem modo intellexetint,sed tantum quod omnes in dogma ipsum consentiant sicuti notatum fuit sectiv. cap. I. Nota a

409쪽

Wa De Ioela Theoluteis existimari debeat: deinde pro illis, qui pro dogmate

aliquo catholico data opera, & ex professo contra haereticos scripserunt, viget, & stat justa praesumptio , quod. Scripturam Sacram, S traditionem diligentius examinaverint, & perscrutati fuerint, quam alii, qui de eodem argumento obiter lautum , S per incidentiam aliquam pertractarunt: ac tandem doctrina illorum Patrum , quorum scripta Ecclesia ipsa approbat , Sc indicio suo expresso sanam , & orthodoxam esse agnosiit atque depraedicat, fit hoc ipso doctrina Ecclesiae Catholicae, a qua discedere semper nefas est atque piaculum. Canon. VIII. Auctoritas Sanctorum Ecclesiae Patrum in rebus mere philosophicis, & scientsis naturalibus metiri debet atque expendi ad sola momenta rationum , quibus utuntur in Sententia aliqua huius generis propugnanda: nam generatim loquendo Sancti E clesiae Patres sunt tantum testes, & depositari j veritatum , quae divinis traditionibus continentur: & nemo

plane est qui ignorat, quod a Sanctis Ecclesiae Patribus erudiendi tantummodo sint fideles in schola Christi

circa illa, quae ad Deum ejusque religionem pertinent, scilicet circa ea, quae credenda, & agenda sunt in ordine ad consequendam vitam aeternam, non vero cinca Philosophorum placita, quae Deus relinguere v Iuit disputationibus hominum, quoniam ut inquit S. P. Augustinus in actis contra Felicem Manichaeum lib. I. cap. Ita non misit Deus Diritum Sanetum qui nosa c. at de eursu solis, S lanae, narn christianos Oolabat Deere non mathematicos.

410쪽

De usu D Detine Sanetorum Patrum.

Usus Sanctorum Ecclesiae Patrum alius est dogmaticus, alius vero historicus: dogmaticus est, quando scruptis illorum utimur ad veritatem aliquam exinde confirmandam , S roborandam: historicus vero quando iisdem scriptis utimur ad veritatem ipsam rite investigandam,&assequendum exinde verum, & legitimum librorum sensum : de usu dogmatico quantum satis est ad generalia Theologiae principia statuenda pertractavimus superiori capite: nunc pauca subjungemus de usu historico sub eo respectu, quatenus inservit, ut legendis Sanctorum P trum scriptis dirigamur ad mentem illorum circa veritatem aliquam debite assequendam : qua de re praescribemus hic breviter, & more nostro per summa

capita, quae in hunc finem deservire possunt. Itaque primo in lectione Patrum imprimis attendi debet ad opus ipsum,quod prae manibus habetur, utrum scilicet sit authenticum, & genuinum illius . cujus nomine inscribitur, aut vero sit spurium, & supposititium Θ universim enim sicuti incerti, & obscuri auctoris , vel nulla plane est auctoritas , vel saltem non tanta , quanta laret auctoris certi, & clari nominis; ita etiam ex libro quodam , qui certo cuidam scriptori supponitur, genuinus sensus, & vera mens ejusdem scriptoris nulla ratione assequi, & percipi potest. Jam vero suppositio librorum fieri potest . vel ex errore, vel ex industria: ex errore fit, dum bona Mde liber aliquis tribuitur auctori alicui, a quo vere Seriptus non est, vel refertur ad aetatem ad quam non pertinete ex industria autem quando studiose, vel adscribitur alicui, a quo scriptus non fuit, vel reser-

SEARCH

MENU NAVIGATION