장음표시 사용
271쪽
ASSERTIO UNICA.Iηter essentiam existentiam nulla admittenda est distinctio realis quantumcunque diminuta , aut qua-
btercunque temperata pex multiplicem terminorum
scholasticorum adinventionem : sed sola intercedit distinctio quaedam mentalis , quam si molueris s
P Ros Arus primo. Non potest essentia disserre reasi ter ab exicttentia , nisi per se ipsam ac praecise sumpta obtineat aliquam realitatem r atqui sic sumpta nullam obtinet et ergo dcc. Major videtur patere ex terminis ; nam sicut qua ' difforenter iunt alba . necesse est alba esse ; re quae differenter simi gravia, necesse est gravia esse '; &c. sie quae dis enter sulit realia , necesse in rea iis esser. at duo aliqua differte realiter nihil aliud est , cpiam esse di tentorrealia et quapropter merito stabilitur essznriam , nrsipisse lfure est quid realitatis obtineat , non posse realiter difirro ab existentia. Minor autem sic probatur. Si essentiae per se ipsam aliquid reastatis o tineret , HI illud jam obtinuisset autequam conamigeretur cinn cxi tentia et ver non obtinuit nisi ex instanti conjunctionis eum illa. Aeneutrum potest admitti , non quit in quatenus ex toto amticula praecedente satis constat nulli enir in statu morae possibili trita , aut etiam fiituritionis considerato convenire ullam rcalitatem. Nec Itagundam ; quia per hoc quod essentia conjungitur cum existentia juxta nostrum moduin concipiendi , non acquirit nisi ipsam existentiam rnec proinde aliam realitatem , quam ipsius cxistentiari quae clatin ostilla realitas, quam csscntiae communicare existentia possit Praeter sitam Igitur essentia neque ex instanti . neque ex vi conjunctionis cum existentia obtinet realitatem ullam pecusarem . per quam differat ab
existentia ; sed si aliquam obtinet , illam utique obtinet , per quam cum existentia ipsa identificatur. Praeterquamquod conjunctio praecise
prout conjunetio est, nota mutat extrema , quae conjunguntur: veluti adimendo illis aut adiiciendo novam aliquam realitatein et ergo propter illam , quam concipimus fieri conjunctionem essentiae cum cxistcntia , non immutatur essentia ; cum itaque ante conjunctionem nitul realitatis sibi propriae obtineat , nec conjunctionem obliuebit : acoroinde
272쪽
De essentia, exissentia, me. entis in communi. 2 s
proinde non poterit differre realiter ab existentia; ut erat probandum. Probatur secundo. Non potest essentia existere per existentiam a se v realiter distinctam : ergo nulla differentia realis admittenda est intes t ςς pG essentiam & existentiam. Consequentia omnino legitima est: nam non : ἡ 'arentiunt Adversarii essentiae , de qua agitur , tribuere existentiam e distinis alioquin retineretur adhuc intra stat viri merae possibilitatis aut futuri- gueteliutionis ; sicque nihil adsurdius esset , quam audire essentiam rosae a, exis v. g. existentis esse adhuc possibilemὰ aut futuram. Anteceiicias autem ς' i' probatur in hunc modum. Si essentia inisteret per existentiam a se realiter distinctam , existeret utique per cxistentiam non fiam et atqui manifestissima contradietio est in hoc , quod aliquid existat per exil-tentiam non sitam : ergo Sc. Sequela majoris certa est : nam csse
tia non habet pro sito , nisi quidquid sibi connaturale est : at quidquid ab aliquo distinetum cst , non est ipsi connaturale ; sed potitus
accidentale , extraneum , & alienum. Minor autem probatur , quatenus exist me per existentiam non. si in est cxistere per existentiam , quae est alterius rei : si igitur inentia tantum mistit per existentiam non suam , quid hoc aliud cst , quam non existere essentiam , scd cxisitere rem alteram , quaecunque interim illa sit , ab aecntia distinctam: igitur cflentia tum existeret, tum non existeret; quae est contradi
Atque ut videas totam latitudinem contradiditonis , in quam mens vi. Adversariorum prolabitur , advorte ipsos aliunde constringi ad admit- Apetivis tendam saltem essentiam ipsius existentiae ab ipsa indistinctam. Nam- tur vatiaeque praeter ciliciatiam quae est rci , v. g. rosae , certum est ejus lem J0nyx 'rosae , quae producti iupponitur , cxistentiam praecise sumptam non carere sua essentia, sicut neque existentia in communi caret sua essen- opposite: tia , propter quam dcfinitur ultimus essendi a tur. Itaque saltem' es. sentia illa , quae est existentiae praecise acceptae , existit per existentiam a se indistinetam ; alias daretur progrcssiis in infinitum in assig-nandis existcntiarum existentiis. Ergo idem stabiliendum in pro essentia rei , nempc quod existere possit pcr existentiam a se realiter indistin
tam ; ita ut sit una & cadem Omnino res , cujus per duplicona conceptum nunc cssentiam , nunc existentiam cogitamus ; idque ad eum modum , quo existentia praecise sumpta est oerti ssimo unica res , cujus tamen cogitare possumus Mentiam distinctam ab essentia rei exis. tantis : nam incntia omnis existentiae est ultimus csscndi actus: at es.sentia hominis est animal rationale ; & sic de aliis. - Probatur Tertio. Res physice simplices perinde ac compositae suam V i Iohabent essentiam simul dc eiustentiam et atqui hinc consequitur essen-
273쪽
zso metaphysicae dissut. III. Art. II.
non din tiam non disterre ab cxistentia per realitatcm ullam qualitercunque ini-gingui xur nuatur , aut nominctur : crgo Sc. Major non rcvocatur in dubium e
.hi a ;Λ clxiis Cnim 'dubiter quin Deo vi Angclis sua tum existentia , tum es. e Ebis, seu stutia competat Minor autem sic probatur. I cs physice simplices . rituali. ut ex notione simplicitatis physicae satis patet, nullam admittunt phy-bus. sicam , sive realem compositioncm : crgo si res physice simplicta 'Ninde ac compositae stam habent essentiam simul de existentiam ; hine
consequitur cflentiam non disturre ullatenus realiter ab cxvicntia. Et haec consequentia sic aperta est , ut nulla Ueat probatione et nam ubicunque est distinetio realis . ibi est multiplicitas realis et ubicunque autem cst multiplicitas realis , ibi rursis est compositio realis ; ut ex hoc quod corpus de antina distingitantur in homine realiter , hinc in ipso coefficiunt nulltitudincin, de ex consequenti compositionem realem. Isitur nec abesset a rebus simplicibus compositio malis, fle sienon incnt simplices contra hypothesim , si in te ipsis admitterent distinestionem ullam realem essentiae suae ab existentia. viii. Atque ut clarius a lucrias quam multiplex esset ista compo- Sie enim sitio , attende non tantum cuivis rei ; sed etiam cuivis attri- forent buto omnis rei existentis convcuire peculiarem suam citcntiam
ς idςΠxer & eYistentiam similiter : sic enim ut lilbstantialitas Angeli non est i iis uba D ejiis immaterialitas , nec immaterialitas est intelligentia , nec intelie tignat ligentia Pst voluntas , &c. ita nee cxistentia ammaterialitatis crit essenae praeses Lia 6ustem immaterialitatis έ &c. Igitur quot sunt attributa in An- im in gelo, tot crunt diveri, compositiones resiiliantes cx discrimine, quod λς0' comperietur inta essentiam 5e existentiam cujiillibet attributi. Cumque multo plura sint in Deo attributa . quam in Angelo , hinc siqueretur Divinam cntitatem fore multo abundantius compositam ;quod nec cogitari potest absque manifesta injuria simplicitatis Divi - . nae. Ex quibus omnibus ratiociniis hactentis deductis , satis utique
constat nullam admittendam esse disterentiam realem inter ossentiam di existentiam : ac proinde non intercedere .aliam , quam mentalem provenientem ex duplici .ae succcssivo conceptu , quo nunc incntia, nunc exissentia apprehcnditur , & haec cogitatur advenire illi. Cumque non desit in ista serie cogitationum convenientia quaHam ac re
titudo metaphysica , caproptcr , ut in assatione dictum est , nihiluctat quin distinctio illa mentalis reciproca essentiae ab existcntia dicatur distinetici rationis ratiocinatae r quasi diccres rationis non destitutae legitimo fundamento sie & sic cogitandi. De caetero autem sun-ciamentum illud reale non est , ut magis intelligetur ra solutione cibia
274쪽
le essentia, exist. ctrc. entis in communiia a I
objicies Primo, inaci inque separabiliter se habent ad invicem, pa- IX. tiuntur distinctionzm aliquam realem r sed incinia & existentia se- Op ei parabiliter se habent ad invicem : ergo dec. Major certa est, quia cx ζ' cx adverso qiiaecunque identificantur, inseparabiliter se habent ad invi- elistbis cena, quo paeto impossibile est propter mutuam identitatem, ut ani- tiam esse mal rationale separetur ab homine. Minor autem 'probatur: tum quia essentia Petri v. g. crat in statu futuritionis antequam Petrus existeret; rursius quia post desistentiam ejusdein Petri mancbit in statu praeteritionis ; ita ut ante existentiam & post desistentiam Petri, de illo perinde ac dum existit verificetur , qualiter sic animal rationale, Et hoc ratiocinium coincidie cum vulgatissima illa Philosophorum sententis circa rerum inentias , quas docent esse immutabiles & aeternas; at existentiae nec sint immutabiles, nec aeternae: sunt itaque incntiae ab existentiis separabilin : Ergo , Scis Rust. Distinguendo majorem.Quaecunque separabiliter se babent ad invicem,patiuntur,&c.id est separabiliter separabilitate rcali , concedo Inajo- - rem: id est separabiliter separabilitatu tantum objectiva , mgo innam sta, ab rcm: & consequentiam praeadhibita ad minorem simili distinctione est .isi cujus vim illico concipis , advertendo statum illum; in quo conci- objectitupi potest ossentia Petri, sive ante existentiam , sive post desitantiam ejus cm , non arguore in illa , nisi cntitatem purὰ okoctivam ac pu- re considerabilem ab intellectu At cvidenter omnis separatio L quitur seriem entitatis, quae sipponitur separata : non ergo alia separatio incutiae ab existentia fingi potest , quana pure objectiva ; &id quidem praescrtim P quia pro illo temporis intervallo , quo concipimus clientiam cste separatam ab existentia , scilicet antequam. existat Petrus di postquam destitit , nihil in ista reale in : ac prolim de nec fiundare , nec torminare potest reciprocationem distinctionis realis. Tum vero sciatentia illa communis Philosophica de immutabilitate di aeternitate essentiarum non potcst, nisi de utraque pure obiectiva intellisi, ut constat ex articulo praecedente et atque ita nec
quicquain inde collisi potest praeter distinctiouem pure objectivalia
Objicies secundo. Illa omnia realiter distinguntur ab invicem, quorum
proprietates sunt omnino diversae , imo contradietoriae: atqui tales sint proprietates hinc est tiae, hinc cxistentiae et Ergo &c. Masor' constat, nuntur quia proprietates Omnes sunt proprietates alicu; us rei, non autem ni attribui
hili: ut autem ejusdem rei caedein necessario sunt proprictatex, ita pro v prietates non eaedem , sunt neccssario propriςtates rei non ejuslom, zabiit vl est , multiplicis. Minor autem probatur ἱ nam inentiae quidem - -
275쪽
eue et metaphsica disp. III. Art. II.
proptium est invariabilem csse , aeternam , improductam , susceptivam cristcntiae , Sc. & e contra inistcntiae proprium cst variabilem esse , temporalem, productam ; advenientem incluta, &c. quas proprietates ac luertis non osse utcunque diversas , sed insuper contradictorias. Ergo , &c. Tum quoque Cum stlcainus distinguere res ab invicem propter divcrsos conceptus , quibus objiciuntur ; non est cur renuatur distinguere essentiam ab existentia ; neque enim objiciuntur iisdem conceptibus e rinandis ς sed plane diversis r ut patet in variis dcfinitionibus ac descriptionibus , quae utrique a Philosophis tribuuntur. Ergo rursus hinc sequitur alteram ab altera
distingui tealiter ; & siquidem haec distincto uon est realis major.
saltem erit aut realis minor , aut realis minialis . aut realis Q malis ex natura rei , prout a variis varie stabilitur.
Κιθ. Et nego majorem . nisi intelligatur de proprietatibus realis,ayta epr diversis , quales utique esse non pollunt quaecunque illae sunt, hi, .uia. quae hilac essentiae, hinc existentiae tribuuntur et cum cnim ex supra-histi, suia dicitis neutri , si per se ipsam ac praeciso considerctur . conveniat sicit di- nisi cntitas pure objectiva , propriecates , quae tali cntitati conve- veniunt , non pol ssunt esse alterius sertis ; sed Prunt pure ac sinpli- ρὶς Φηδ citer objectivae. Aliunde autem non mirum est entibus pure Obsectivis suas convenire proprietates ; cnti siquidem abstracio tribuuntur, ut omnibus notum est , proprietates veri , boni. , & unius. Tum etiam nec chimaerae carent sitis proprietatibus , cx quarum ni
hilominus diversitate etiam contradidioria non recte quis inferret distinistionem realem inter chimaeras. Tum denique nec .lcsunt quae assignari nihilo possint proprietates : atque ita patet nihil adversus mostratia opinionem concludi hoc argumento dueto ex diversitate proprietatum. Sed multo minus - concludit sequens , quod adjicitur de diversitate conceptuum; nam nulla est res adeo simplex , de quacise are quis non possit successionem conceptuum infinitam : atque ut nihil dicam de Deo , cujus sumina simplicitas tot diversis conceptibus attingi potcst , quot sitne ejussicin attributa , & haec sunt infinita r neque vel unam atomum materialem finges, quae non innumeris subjaceat considerationibus. aut quae, si ad illius naturam& proprietarcs metaphysice & physico spectandas mentem applica re volueris, nou sussciat multis voluminibus de ipsa coiistri-lκ is , perpetuisque agitandis dissertationibus. Itaque nullatenus dissilvctio ulla resis quaintumcunque diminuta probari potest ex diversitate conceptuum , aut , quod idem est , ex diversitate defini- domina , quae in conceptibus illis proveniunt: & sane miror viros
276쪽
De essentia , exi p. inc. entis in communi. 233
literatos, tam fragilium ratiociniorum . iae sessi ii in Scholis obiiciunt, non pudere. Objicies Terrib. Nullum est praeter Deum ens, cui conveniat esentialiter sua existcntia: sed θ conrra omni cnti sic conveniret, si distinctio realis nulla esset intcr essentiam & cxistentiam : ergo , &α Majorem probant Theologi omnes ex hoc, quod respectu caeterorum omniumentium existentia sit quid prorsus accidentale; potuerunt enim non existere ; & possunt non perseverare in existentia : at respectu Dei in adversis sentiunt ipsiuin semper extitisse , ac semper intiturum esse ita necessario , ut qui hanc necessitatem praescinderet , vitiaret incntiam Divinitatis , propterea enim quod sit infinite perfecta , non consistit in potentia cxistendi perinde ac essentia rerum creabilium. sed in ipso existendi actu absolutissimo & immutabili. Minoris autem sequelam probo in hunc modum ; quia Deus non existit cG1cntialiter , nisi quatenus existentia , quam obtinet , est ipsa ejusdem essentia : At si generaliter loquendo nulla est distinctio realis inter cssentiam & existentiam , perinde cujussi t entis cxistcntia erit Husileria esicratia , ut patet ex terminis: ergo , Sic, Neque tandem dissimulandum est quam injurium soret Deo habere modum communem cxistendi cum creaturis , quarum utique potuit nulla exist re : plane cnim potuit Deus nullius futuritionem decernere , si que perleverare in ea existendi solitudine , quam obtinuit ab arte no: Ergo, &GResp. Et concessa majori nego sequelam minoris , quam objiciens non satis probat, quia non advertit discrimen, quod in inter existcre inentialiter, & hasere existentiam identificatam eum csscntia : Nam cum Theologi , & id merito quidem , asserunt Deum existere incntialiter, sensus est Deum sic necessario & immutabiliter cxistere , ut essentia Divina nunquam non potuerit habere existentiam secum conjunctam. At in hoc sensu nemo est , qui dicat creaturas existere essentialiter, nam e contra Omnino accidentale est, quod cxistant. iace extitissent unquam, nisi Deus futuritionem illarum liberὸ decrevisset : id tamen non impedit quominus , quando ex hypotesi ficta cxistitiat, suam tunc habeant cxistentiam cum essentia identificatam rni mirum quatenius entitati ipsaruin , licet uni omnino ac silui lici. coaptari potest luplex ille conceptus hinc essentiae, hinc existentiae: Itaque Deus existit essentialiter absoluid ; at creaturae non existunt essentialiter , nisi tantum hypothetice, seu facta hypothesi quoci existant ; sicque vides quam latum discrimen sit inter modum exicten si Divinum & nostrum, quamvis sit quaedam utriusque com
est e sset ἀtialiter absolute ε
277쪽
formitas , 1ed minime injuria Deo, ut satis patet. Aliunde vero illa exislantia , quam Aristotelici pasiim distingunt ab essentia rci, habet haud dubie suain peculiarem clientiam , ut silpra notatum suit, ac secum identificatam , nisi procedere in infinitum voluerint in assignandis existentiarum cxistentiis r Si igitur idem taci existet
eficiati aliter ac habere existentiam suam cum inentia identificatam . consequenter de tali existentia dicendum esset , quo l cxistat essentialiter : atque ita osset Deus , si quid argumento faeto convincitur: nihil creto convincitur. Ex dictis toto hoc articulo nunc primo inseram occasion In erroris laucusque impugnati hanc, ut opinor filisse, quod inentiam rerum illam , quae aeterna concipitur , fingant veluti deinceps in tempore pro- suetam , & sic astediam citistentia adventitia, quasi vero essentia iI-la aeterna non sit quid puro metapliysicum, atque ita tum improducibile , tum immutabile, quale nihil cst in rebus creatis. Non itaque cstcntia illa producitur , sicci Producitur res , cui conveniunt realiter talia attributa , qualia objediive conveniunt illi e sis cntiae abstractae , quae praeconcipitur. Nee a lucriunt sorte infinitas illas ambages entitatularum , pro quibus admittendis neccistantur, quia enim non tantum res quaelibet suam liabet essentiam &existentiam : scit insuper cuivis attributo talis rei sua tum incntia peculiaris, turn existentia convenit, hinc necesse est ut tot cnditat
Ias essentiarum & cxistentiarum in quolibet subjecto admittant, quot sunt intelligibilia ejusilem attributa- Ae denique nestio cur non videant essentiam & cxistentiam perinde ac essentialitatem Rcxistentialitatem , substantialitatem , immaterialitatern , cognoscabilitatem , &c. non esse , nisi terminos abstra flos , & gradus metaphysicos , quibus , si dogmata omnia Philosophica non consumduntur, realitatem nullam licet tribucre. Inseram secunia non alia dissertatione opus esse . qua fissius convincatur existentiam non distare realiter a suo se octo; nam si contenditur quidem essentiam esse illius subjectum, litem absolvimus. Aut si e contra assignatiar quoddam aliud subjeetiim, quod utique eri esu cistum existentiae simul & cssentiae; eadem ratio, quae probat essentiam non distare a subjedio realiter, satis suadet nec ab illo sic distare existentiam ; cum impossibile sit non identificari realiteri cum uno tertio quaecunque talem inter se sortiuntur identitatem. At apertissima est ratio , quae probat essentiam non difkrte a suo subjecto realiter, quia essentia cujusvis subjecti est adaequata & integra constitutio illius ; omnis autem disserentia realis integritatem & adaequationem
278쪽
De essentia, exili. σe. entis in communi. ass
istam ausurret: siquidem necessc est ut in alterutro E duobus, quae realiter disserunt, realitas aliqua deficiat: nain notulisserrent contra hypothesim , si utrumque eandem omnino & ejusilem realitatis naensuram obtineret. Igitur ad eundem modum, quo essentia non distinguitur realiter a te , ut sic loquar, essente, ita nec existentia a re existente. Nec obstat quod existentia intelligitur advenire rei existenti , quia parita essentia advenit rei essenti juxta modum concipiendi metaplaysicum; Imo ut videas Iquam copiose multiplicentur conceptus metaphysici , & simul quam parum pro tu multitudinem realitatum, attende non modo rem issemem consti tui per essentiam veluti advenientem: seci insuper essentiam constitui per esentialitatem, &rursus essentialitatem per aptitudinem essentialiZandi , & sic deinceps, prout tibi libuerit multiplicare hujus nodi abstraditones. Et nihilominus neminem scio, qui realiter distinxerit ostentiam ab essentialitate, aut essentialitatem ab inentialiEatione, dec. Uno verbo ex hactenus dietis abunde constat , quam ridiculam sit rebus abstradiis ut essentiat, existenistiae, substantiae. accidentalitati , & aliis id genus infinitis attribuere distinctionem . ullam realem , sive respeetu habito vil se invicem, sive ad subjecta , quibus inhaerere aut advenire concipiuntur : sola quippe realitas sundare ac terminare distinctionem realem potest. At in talibus rebus abstradiis realitas nulla ost, sed tantum entitas quaedam aut, ut ita loquar, cognoscibilitas eu considerabditas objeetiva.
OTANDUM Prima ens, de cujus exi stentia incommuni jam dictuin est, posse dnpliciter existere , vel
in ratione stibiceti, vel in ratione subjediari, aut, quod idem est, vel in ratione substantis, vel in ratione acci-e-- -- dentis. Quod ut plane intelligas cogita duo esse gens ra entium , quorum alia non tantummodo nata apta sunt existere ;sed inlumi sitam communicare existentiam illis , quae non possent sexv II. Alias multipli
279쪽
236 IMetapb Pae disput. III. Art. III.
paratim, existere : idque praestant illa admittendo in se ipsis veluti in subjestis. Alia auιem cum non possint separatim existere , indigent ad existendum subjectis , in quibus recipiantur. Quia vero haec receptio non fit, nisi quatenus alia quidem aliis accidunt , alia autem aliis substant , eapropter entia omnia, quae existunt, aut existunt substando, aut existum accidendo ; hoc est vel sunt substantia vel aeeidentia. Haec tamen duo existendi genera non aliter putes diversa , quam secundum diversos respectuS metaphysicos ; nam unum & idem revera ens potest diversis illis respectibus sibjacere & substantis & accidentis: Psic enim motus , cui competit esse accidens respectu mobilis, cui advenit, & cujus sub;e flatione indiget ad existendum , rationem obtinet entis substantis respectu velocitatis , diuturnitatis , aequalitatis S caeterarum qualitatum ipsi advenientium, ipsimique exigentium pro subjecto , quo sublato nunquam existerent : ut enim non potest cxistere motus nisi subjectctur in mobili, ita nec existere velocitas aut diuturnitas potest, nisi subjectetur in motu. II. Notandum Secundo duo rvrsiis esse diversa genera entium se, Entium, stantium, sive substantiarum et nam alia quidem sic constituta sunt exitu ipsis , ut non refugi ni unionem de compositionem ; imo ut ad
substant utramque a natura ordinatae appareant; & hujusmodi sunt partes omnes, complete, quae veniunt, aut aptae sunt venire in compositionem cujuscunque to-α alia in- tius , ut sunt partes cujustibet corporis I.& illae praesertim , quibus m plςxς convenit esse sormam & materiam illius. Talia autem entia dicuntur substare incompleid, sive aliter & se uentius dicuntur substantiae aut subsisteriae incompletae : quo pallo ipsa etiam anima rationalis vocatur substantia aut subsistentia incompleta; propterea quod in ratione partis concurrat ad constituendam unam x totalem hominis substantiam. Alia vero entia sunt, quae sic suum habent substandi, ac proinde etiam subsistendi complementum , ut concurrere partialiter non possint ad constitutionem totalis alicujus siubstantiae aut subsistentiae et proptereaque illis competit esse & vocari substantias completas. Sic Anscius cst subsitantia completa; sic etiam leo , arbor, gcmma ; A c. pro substantiis completis reputantur ; quatenus leo , & sic de aliis non potest esse parsalicujus alterius compositi. Itaque naturae omnes, . quae aptae sunt esse parco alterius, sunt substantiae incompletae vocari solent tantummodo subvenies caeterae autem , quae non sic sunt aptae osse partiales , abioluid vocantur supposita de hypostases , aut cliam personae, si de iraturis completis rationalibus, seu intellectivis agitur: sic quippe ad discrimen nobilitatis dicimus persionas Divinas , Angelicas dc hu .nanas et nata autem personas equinas aut leoninas , sed
280쪽
De sentia, exist. . c. entis incommuni. a T
hypostasos equinas , leoninas , &c. sive supposita equina , leonina , &c. His praenotatis evidenter constar sibsistentiam entis nihil aliud esse, qua D talem existentiain. , ratione cujus ens non tantummodo existi e ac sistit in se independenter ab alterius consbrtio , 1ed infiipes conia Currere potest ad communicandam existentiam caeteris quibus mentibus , quae ad existendum indigent ut illud sistat sub ipsis , sive substet ,& , ut sic loquar, substernatur, unde vides qualiter iste alter modus existendi quem vocabimus vocabulo non inepte conficto accidentiam Opponatur Nec quicquam de ista subsistentia sive incompicta, sive completa addendum csci, nisi istam permulti Philosophi Aristotelici falso opinarentur esse aliquid reale superaddiruua rei existenti , quam & opinion quod pejus est ad Theologica dogmata transtulerΗnt, & occasio transserendi haec fuit. Quia enim ex sanctis Patribus & Conciliis colligitur Uerbum Divinum assumpsisse hiunanitatem, si ii non assilii psisse hominem , id est, per nam humanam ; alioquin cssent in Christo duae persbnae , quod est haereticum ; hinc praesumptum suit personam importare minti talem aliquam realein supcradditam naturae: quia vero id ipsum, quod in naturis rationalibus & intellestivis vocatur persona, in caeteris est hypostasis & suppositum , ideo generaliter conclusum filii subsistentiam completam, quocunque interim vocabulo aut suppositi, aut hypostasis,
aut personae designetur, esse entitatem realem superadditam naturae existenti. Itaque ut in hoc errore manifestando breviorcm atque clari rem methodum sequamur asseram primo subsistentiam , si contentio haec intra limites pure Philosophicos dirimenda est , non csse entitatem realem superaculi tam naturae existenti: ac tum asseram secvniuo, nec ullatenus opus esse recursu ad hujusinodi entitatem realem pro explananda fide, quae docet Verbum Divinum assimpsisse naruram humanam inassumpta Persona.