장음표시 사용
291쪽
268 Metaphysicae disput. III. Art. I V.
subjectis pro obtinenda , ut mox dixi , ab illis communi cxistentia. Unde intelliges non esse simpliciter ac in omni rigore uictaphysicoaceidentia, caetera hujusmodi cntia , quae accidunt quidem aliis ; at non necestario, propterra quod seorsin possint cxistere. Sic quippe
cum calix arsenicus deauratur , aurum quidem illi accidit , & accidendo concipitur unam de communem obtinere cum illo existentiam: nihilominus quamvis non acciderot, sua seorsim stentia mic-retur: ideoque aurum non cli, ut sic loquar, accidens, nisi accidentaliter. At doctrina , virtus , motus , quies , 8c huiusmodi ent a plurima , sunt essentialiter accidentia , quia absoluid ropugnat doctrinam, Virtutem , motum quietem, &c. exi stero seorsim ab omni sub-
Icelo ; sicque essentialiter iudigent accidere ad boc , ut .sul celantur,& subjediata existant.17- Notandum Saeundo posse aliquid dupliciter advenire alteri prae-
existenti, scilicet, vel sic ut obtineat rationem compartis in ordi- .e idunt nς-d compositionem totius ς vel sic ut totius compositioncm stipponat di e5po. quidem , sed nihilominus utcunque afficiat re exornet S denominet. nuntiati a Hoc pacto se a sibstantialis, ut Aristotclico loquar, advenit materiae νη. praeexistenti, videsicci ad componendum cum illa totum quod cxutraque coefficitur e at forma quam vocant accidentalem , v. g. color
advenit composito praecxistenti, nimirum illi., quod ex matcria di sorma unitis jam coaluisse intelligitur , atque ita non est pars compositi, sed ornamentum , aut quid sinule conserens illi convenientem denominationem , ob quam dicitur coloratum ; atque ita de aliis.
Nihilominus Aristotelici non facile convenirent in hoc quod forma
substantialis pro accidente habenda sit , quamvis tam revera accidat materiae, quam utrique color : idq; c tmtumulodo satagunt ut asitruant rationem accidentis non convenire , nisi generi illi intium quae adveniunt aliis, at non uti partes , quae λd compositionem aliquam Ordinentur. dum rursus multum ab rit ut formam substantialem reputent pro aceidciate, cium ex hoc ipso quini substantialis est,t videatur posse, eorsim subsistere et at 4ccidentia stricte sumpta nullius subsistentiae particularis capacia sunt quare inrecssario & cilentialiter sinat in sibiecto sicut Aristoteles docuit in categoriis cap. 2. his vcrbis. Atqae id in Iubjecto esse dico , quod in aliquo quidem es ct non uti para: tit D autem seorsim ab eo , in quo est , fierι nequit. Veriam si ita est, ut non pro accidente babendum sit , ut si quod nequit: esse seorsim ab eo in quo est; non video cur Ze qualiter Aristoteliaci pro accidentibus reputant calceos, vestes , arma , & alia id genus
Et vitta , quibus hominem indui dc exornari costingit : cum nihil
292쪽
De essentia , exi p. c c. entis in communι. 26s
evidentius sit, quam posse illa esse scorsim ab homine , cui accidunt. Ambages autem & difficultates ac controversiae illae omnes , quae I ILin Scholis Aristotclicis pluriivir sunt, non aliunde proveniunt, quam ex eo quoci falso comtatum tuerit &, ut puto, Parum cohaerenter , ρεδ.Λ. ad mentem ipsius Λ: istotclis , substantiam di accidens esse duo di ver- ti,n sine sa genera entium realium ἔ cum potius non sint nisi duo diversa duo g genera conceptuum metaphγsicorum, quibus subjacet unum & idem nera ea ens male ccundum diversos respectus hinc substandi , hinc accidendi. . Mum Quare non otiosum erit si in assertione liquente ostendam accidentalitatem entis in communi non esse , nisi serinalitatem metaphysicam , atque ita nullam importare realitatem tribuendam certo cuidam geneti cutium, quae simpliciter pro accidentibus reputentur.
ASSERTIO UNICA. lAccidentalitas entis non est nisi formalitas quaedare
metaphsica , atque ita nullam importat realitatem
particularem sive in ente , quod accidere , 'eine te, quod subjeorare concipitur.
PR o B Α τ ii R Primo. In rous spiritualibus nec minus variae.
nec pauciores accidentaIitates reperiuntur . quam in materiali- IV. bus ἰ ergo accidontalitas entis non est , nisi formalitas quaedam Hφη β' metaphysica , quae nullam importat realitatem. Consequentia redie de- huiducitur : quia si accidentalitas aliquam ex se ipsa realitatem importa tituali. ret, quot sunt in Angelo v. g. diversae accidentali rates, tot essent diversae bux suae realitates : sicque Angelus non esset contra hypothesin res spiritualis ; ςci ς' quia spiritualitas secum necessario importae simplicitatem : & haec rea. Ni aitatem multiplicem non admittit , imo excludit , ut fatis constat. Antecedens autem sic probatur attendendo ad accidentalitates illas . quae enumerari in Angelo possimi : de flatim quidem praeter proprietates naturae Angelicae omnes ac singulas , quae pro accidentalibus
morito reputantur, vide quot cuilibet proprietati accidentalitates conumniant.Sic enim potentiae intellectivae angelicae accidunt variae ac variae im .
tellectiones: tum istis intollectionibus accidunt varii gradus perspicaciae, praeter certitudinem, diuturnitatem, dignitatem, unitatem aut multitudinem objectivam , & caetera ejus generis plurima , quae praediistam pers picaciam comitantur. Similiter potentiae volitivae Angelicae accidit exercere varios ac varios a tus volendi ; tum istis actibus accidit esse Ii-
293쪽
et o Metaphsicae disput. III. Art. IV.
ros, & ad varia virtutum genera pertinere praeter inaequalem intensionem ao promptitudinem ; unde accidit illos esse magis aut minus
in genere isto morali persectos.
v Neque opus est ut enumerem accidentalitates illas transcendentales, ine laua citiae Omni prorsus enti communes sunt, ut esse quantum, scilicri quan- tim na. titate virtutis aut molis, esse quale , esse relatum , esse aestivum, esse turales, Passuum, esse locatum , &c. Tantumque addo juxta docitrinam opstd 's' positam , quae omni accidentalitati realitatem: aliquam tribuit , non
I. . nasin nullam rem sere simplicem ; sed insuper res illas, quae pro sim-εωνli is plicibus habentur, serE multo magis compositas, quatenus ex hcc quod
talemau. persectiores sunt, tantis pluribus N praestantioribus propriotatibus abun--tenti dant; sicque similiter tanto pluribus accidentibus abundarent. Ergo, Sc. v I. Probatur ste-ῶ. Este calceatum , & sic de alias , in accias tua. dentalitas quatasain et sed haee accidentalitas nullam realitatem lin- ur i portat particularem sive in ente, qi.O.l accidit , sive in cnte, quod
. . . .' nibieetat: Ergo &c. Major conceditur ab Aristotelicis , qui aliundet,illi,e,, conqueri non possint, quod pro exemplo potius assumatiir esse calcea quae non tum quam esse calidum , aut quid simile : quia Aristoteles utrumque sunt pariter statuit sub . accidente transcendontali , S utrumque retulit adi l . unum & alterum ex Novem pratis cainentis , quae instituta esse voluit pro variis generibus accidcntium continendis. Minor autem probatur quoad utramque partem. - Et prιms quidem accidentalitas illa nullam importat realitatem particularem in ente, quod accidit, ut in calceo ;nam quod calceus dii ces et pedem , aut non ; nihil realitatis sive acquirit, sive amittit ; stis plane eandem mensuram realitatis servat , eandem scilicet corii & fili, quo consuitur, realitatem: atque ita quidquid realitatis obtinebat calceus antequam calcearet , id totum rctincteum calceat; sed nihiI aliud. Neque sevindo accidentalitas illa importat realitatem ullam in ente, quod subiectat ; uti in homine , qui sudiponitur calceatus ; nam quod homo at calceatus actu. . aut non: id nec auget , nec minuit realitatem corporis humani ; sta plane relinquit
invariatam. Quid reso supperaddit homini id , quod est csse calceatum pnihil plane aliud , nisi respectum metaphysicum , quo status hominis calceati ab altero statu hominis non calceati diucernitur: nec quicquam aliud superaddit parieti id , quod est esse dealbatum et nec quicquam aliud ligno id, quod est esse caliduin : &c. cum non aliter dealbetur paries, quam per sit perindivstionem calcis, quae substantia quaedam est rure aliter calefiat lignum , quam 'r subingressionem ignis , scit effluvii corpuscularis igniti, quod rursus substantia quaedam est et de sic de aliis. Ergo acci malitas entis non importat nisi Brinalitatem meta-
294쪽
De essentia, exist. σα entis in communi. ETI
Physicam ; minime vero ullam realitatem particularem. . quae illi, praecise ut accidentesitas est, acceptae tribuenda sit. Praeterea si bene advertis accidentalitas non est, nisi quaedam in subsistentia ; quidquid enim alteri accidit , ex hoc ipso quod accidit , intelligitur subsistere per subsistentiam ejus.., cui accidit , id est per subsistentiam sui sit cisti ; sicque est per se ipsum insubsistens. Cum
autem subsistentia , ut in articulo .praecedente probatum fuit , non sit
nisi gradus quidam sive status metaphysicus ; id ipsum erit , & p tiori quidem tituIo , assiciendum pro insubsistentia , quae nihil est ,
nisi carentia quaedam subsistentiae. Ac tandem ut pIane convincatis a Cidentalitatem non esse nisi sormalitatem metaphysicam ἔ id te magnopere juvabit , si attendas ad illa genera accidentium , quae sup rius dicebam esse Decessario , imo essentialiter accidentia , ex eo quod impossibile prorsus sit ea seorsim ab omni subjecto existere ; uti sunt deambulatio , fallatio , cruditio , Iocutio . cogitatio , desiderium ira , &c. Nam cimi id omne quod reale est . sitam habeat sealitatem ; & aliunde repugnet dari realitatem non existentern sic quippe essiet simul & non esset realitas e capropter evidens est saltem illam accidentalitatem , quae devinbulationi . saltationi . eruditioni . locutioni , cogitationi . &c. convenit . non esse nisi se alitatem metaphysicam. Si quando autem substantiae aliae aliis accidunt , ut Calx parieti dealbato : aurum calici deaurato; vestes homini vestito; dcc. quid tum p An non constat ex jam dictis nullam in hoc casiproduci realitat particularem . cui sit tribuenda accidentalitas a sed solam contingere inductionem novi status , qui proinde novo respectui metaphysico subjacce Quae omnia clarius intelligentur ex Q- lutione obiectionum sequentium. Objicies Primὸ. Si accidentalitas non importaret oeciscin aliis quam re litatern , sequeretur candem sere realitatcm substantiae N accidentis r sed selsum est unam de eandem esse utriusque realitatem :ςrgo &ς. Sequela majoris est evidens ex terminis; nam si accidentalitas non habet specialem realitatem . non erit proinde alia realitas substantiae , & alia accidentis a sed una & communis etit realitas utriusque. Minor autem sic probatur primo, quia si una de e dem cst utriusque realitas , non debuisset ens reale dividi in substantiam de accidens ; aut haec divisio reputari deberet pro fictilia non minus quam illa , quae fieret entis humani in hominem de animal rationale. Secunia quia quando realitas in communis , nectae in ut proprietates communes sint: quando autem Omnes proprietates communes sunt , necesse est ut pariter communes tat definitiones z
295쪽
i X sed eon. tendit vehane di sistinctione esse mere
Quia res eadem potests,bstare& aeei
versi respectus suffiei uulad divet. fas definitiones.
et 7α Metaphsicae III. Art. IV.
hilominuς constat definitionem substantiae non esse communem acet- denti : erbo &C. Resp. Et concessa sequela majoris nego minorem , ad cujus priorem probationem solvendam dico divifionem entis realis in substantiam & accidens non esse fietitiam , quasi omni sundamento rationabili destitutam et sed nihilominus esse pure mentalem , Ze metaphysicam : quia non importat nisi diversos respectus inetaphysicos, unum I.bstandi , de alterum accidend. ; S talos quidem , qui non tam tum successive , sed etiam simul possἰint uni de cidcua rei convenire: sic enim motus in ordine ad corpus mobile habet respectum accidendit; in ordine autem ad velocitatem habet respeetum substandi. Similiter vestes vestito accidunt , substant autem cratori , formae , pulchritudini , opulentiae , Se aliis accidentibus ; nullumque ex istis accidentibus est , quod non substet aliis , uti color rubedini , splendori , mutabilitati , sitnilitudini , localitati , dec. Neque intrum est reni unam N eandem ine substantem & accidentem sub diversis respectibus : quandoquidem homo ut non recedam ab exemplo , quod objicitur , cst & non est animal rationale sub respectibus diversis nam homo sub respeetu definiti non est animal rationale , sed tantum. sub resipedita definitionis : neque rursus est animal rationale , nisi sub res metii quodam. metaphysico t non autem sub physico , ad quem si attendatur ,. definiendus erit aliter
homo in hunc aut consimilem modum Creasura constans ex corpora organico ,--anima rationati. Tum ad posterioris probationisi 1olutioncm dico ad diversitatem. definitionum nec naturas , nec propriciates realiter dive
fas desiderari ; sed sufficere respectus diversos ; qualm uni de eidem
naturae, a 'tum etiam uni ejusdem natura: proprietati possitnt convenire , imo in rebus simplicissi inis ; sic enim Deus aliter definitur ut Wmisericors , & aliter ut justus ; licet unica & unice simplicissitna sieentitas Dei misericordis & justi : sic etiam anima rationalis aliter definitur ut intellectiva , & aliter ut volitiva I licet una. cademque sitcntitas realis animae intelligentis dc volentis. QuaprQpter , ut patet , ex hoe quod definitio substantiae .non conveniat accidenti, aut e contra , non sequitur admittendas aec duas realitates, quarum una conveniat substantiae , Se altera accidenti. objicies Secundoc Ubicunque est accidentalitas, ibi reperitur se parabilitas : ergo . accidentalitas non est tantummodo serinalitas qua dam metaphysica ; sed praeterea cst quaedam realitas. Consequentiam uti sta est et quia omnis separatio est: apertissimi uia indicium disia
tinctionis Dissili od by Cooste
296쪽
De essentia, exist. σc. entis in communi. 273
tinctionis realis : atque ita omnis separabilitas importat realitatem , scilicet convenientem accidenti separabili & distinctam ab illa , qua subjecto talis accidentis supponitur convcnire. Antecedens autem.sic probatur. Pri o quia accidens juxta receptissimam definitionem est id , quini potest' adine & abesse a subjecto absque subjecti corrumtione. Er secundo quia non possunt aliter , quam per liujusmodi s parabilitatem accidentium explicari mutationes subjectorum r uti cimi aqua ex frigida in calidam aut d contra ; cum cera ex dura in mOIIem ; cum arbor ex viridi in aridam ; & sic de aliis , commutatur. De caetero quoque fatis notum est acci lcntia suis subjectis advenire, atque ita este possitiora illis : unde quamvis sipatari ab iisi in deinceps non pollent ; nihilominus haec postcrioritas sussciciater probaret dari realitatem accidentium distinctain a realitate subjediorum ; Neapropter accidentalitatem entis in ynere non consistcre tantum in
aliqua Brinalitate metaphysica , ut asscrtum filii.
Res'. distinguendo antecellcns. Ubicunque est accidentalitas , ibi ,
est separabilitas aut realis , aut mentalis , conczdo aniccescias re iis, supei bi- nego antecedens I & consequentiam. Tum vero sic cxplico distinc- litis est tionein et quatenus Omne quini est realiter separabile , potest tantum
existere scorsim , imo hoc ipso quod separabitur. , existct seorsim ; Phr separatio eni in nou est , ut opinor , annihilatio , sed mera vς''cinatio unionis. At aceidentia , illa scilicet quae necessario sunt accidentia , non postulat existere seorsim a suis subjectis , ut dictum cst. Quis erum unquam putavit cogitationcm v. g. posse cxistere scOrsim a cogitante: aut quis unquam finxit deambulationem existentena seorsim a deambulante ; & sic de aliis p Quod autem spectat ad accidentia , quae non sunt necessario accidentia , ut indumenta respeetu hominis qui induitur ; haec equidem realiter separari & existere sepathii ab homine possunt ; at ici non illis competit praecise ut accidet tia sunt: sed quatenus aliunde habent clatuatem per se subsistentcin , &ratione cujus intor sibstantias enumerantur. Hinc patet nullius csse roboris, duo illa argumenta quae ad probationem antecedentis , quod
Neque vim ullam ad iit , id , quod tandem subiungitur accidentia XIV. ex hoc , quini sint posteriora suis su ediis, distingui tealiter ab illis r
nam praeterquamquod posterioritas illa non ost nisi metaphysica , satis constat unum & idciri posse esse prius ac postcrius se ipso secundum lioritate diversos respectus; quemadmodum unus idemque homo prout est ri- quam
sibilis est posterior sc ipso . prout est rationalis. Nisi insuper quod ac- φ id.aucidentia , quibus subjacent res spirituales ac lautine simplices perinde M m . . Disiligod by Corale
297쪽
Metaphsica disp. III. Art. IV.
intelliguntur posteriora suis subjectis ; unde si haec posterioritas realitatem argueret , sequerctur attributa accidentalia , quar rcbus stin-plicibus conveniunt , auferre earum simplicitat . Nec deinceps r putanda esset pro re simplici sapientia , vel anima sapicias , in qua ut legitui sap. 7. residet stiritus intelligentia , sanctu3 , unicus , misi-plex , subtilis , disertus , mobilis , incoinquin tμι , certus , se vis . amans bonum , acutus , qui nihil veta bens cere , humanus , benignus , stabilis , certus , securus , omnem habis viriuIem , omnia prospiciens, &c. nam haec & alia multo plura . quae ibidem enum rantur sapientiae attributa , cum accidentalia sint , .fc inpropter posteriora ; haud dubie illam realiter conponerent , si posterioritas accidentalis lper se importat realitatem in accidentibus , quibus tribuitum attamen ibidem quoque subjungitur. Eι eum M una , omnia potest, o in se permanens omnia innovat. Ex quibus omnibus attente i perpensis eruenda crit solutio objectionum consimilium, quae possent circa hanc materiam intorqueri. εColliges tandem ex diistis doctinam toto hoc articulo stabilitain eo collincare, ut intra limites metaphysicos omnino coitaudatur, quidquid spediat ad sermas & malitates accidentales : ac simul ut insinuetur, quam turpis sit error Aristotclicorum , qui illas in Physicam transsuimini. Neque id insinuasse parum proderit ad id, quod adversus easdem paratur in Physica convincendum . vel paulo vicinius ad id , quod in disputatione mox sibsequente probabitur in particulari contra praesumptam rcalitatem quantitatis , qualitatis , rei tionis & aliarum serinalitatum accidentalium , quae subdividunt ac- ridens generaliter consideratum.
298쪽
de ense prout in decem praedicamenta. varia distributo.
PR AE S E N S disputatio absolvetur scae articulis , tu quorum
primo agam cle substantia ; in secundo de quantitate ; in terrio de qualitate ; in quarto de relatione ; tu quinta de aetione Scpassione ; ac eandem in sexto de quatuor reliquis praedicamentis. Vcrum omnino necesse est , ut circa doctrinam istam praedicamentalem , alias categoricam , prooemialia quaedam stabiliantur. Primo itaque Aristotcli libuit dividere ens reale , de quo hac'enus universaliter actiun est , in decem veluti classes , quae ex hoc praedicamentales dictae sunt , quod entia intra ipsis comprehensa alia de aliis praedicentur ; & id qui scin cohaerenter ad illum , quem inter sese tuentur ordinem geneticum , aut specificum , aut individualem. Hoc padio praedicamentum v. g. substantiae nihil aliud est , quam Creta quaedam series entium, quae substantialia cum sint , continentur sub genere supremo substantiae : & quae rursus prout ipsa magis aut minus Iate patent , celsiorem aut humiliorem in praeducta scrie locum occupant ; sic enim in scrie ista substantiali praedicamentali celsiorem locum Occupat corpus , quam vivens ; & rursiis vivens celsiorem quam animal ; & tandem animal celsiorem quam homo ; quia homo sub animali ; ut animal sub vivente ; & vivens sub corpore continetur: individua autem his omnibus enumeratis speciebus ac generibus subjacent ad cum modum, quo utrisque commune est subjacere supremo generi , quod est substantia in abstracto. . Uno verbo tum omnes substantiae; tum omnes disterentiae ac paristes substantiales aut per se , aut ratione totius , cujus sunt disteret tiae vel partes , suum in isto prae licamento locum habent : quin imo
Quid sitae quotumplex sit 'praedira meatu
299쪽
praedica mentalis sit albi. italia.
2 76 Metaphysicae disp. IV. Art. 1.
nec in illo sua loca denegantur privationibus & negationibus perfectionum substantialium t non quod non potiori jure inc ludi dubeant ;scd quia tacilius intelligit ir quid sint , cum propius ad persectioncs , quarum privationes & negationes sunt , refiruntur. Quod au- te in dieiuna est de omnibus cntibus , quae qualitercunque ad substantialitatem spectant & reseruntur , concludendis intra praedicamentiim
substantiae ; id similiter intellige de gencribus, speciebus, individuis,
differentiis , proprietatibus , partibus , perseetionibus , quin etiam impcrsceiionibus quocunque modo ad quantitalcm attinentibus , intra ejusdem quantitatis stricin praedicamentalem coordinandis r ncc aliter discurrendum est pro praedicamento qualitatis , relationis , &c. Seeando. Divisio haec Aristotelica clatis in deccm classes praedira-nientales in omnino arbitraria : potuitquc perinde fieri in plures . aut pauciores , & in rigore quidcm Philolophico si perpenditur , non debet fieri nisi in duas, scilicet. in classem praedicamcntalem substantiae , &in classem pr*dicamentalem accidcntis ; quatenus primaria ac genterati divisione omne cns aut in 1ubstantia , aut est accidens. Aut si
e contra ad multiplicandas hujusnodi classes licuit Aristoteli si ivia
dere accidens in quantitatem, qualitatem , &c. Nemo ost cui pariter non liccat subdividcre quantitatem , qualitatem , Sc. in species respcctive diversis : Sed praesertim ac convenientius cx altera parte licebit subdividere substantiani in niat crialem N immateriai cm; in animatam S inanimatam, &c. tantoque utilius , quanto notitia substantiae praestat illi , quae habetur de accidentibus. Unde pater quam non tantummodo licite; scd ctiam utilitcr potuerint multiplicari classes praedicamcntales ultra deradcin Aristotclicam. De caetcro nihilominus cum nihil incisit sic aut aliter entia divisisse, dummodo ad accuratam illorum notitiam perveniatur, non reprehendam prolixius praedictam divisioncm : monebo tantum prolixiorem hujusnodi reprchcnsioncm posse videri apud Arriagam disp. 3. metaph. ubi audacter proscri in nulla unquam divisione tot filisse vitia , quot in ista; ac tum concludit mnunc modum. Iam mirandum ess , qualia bla non dicam viri alias doctior graves, ut post tot Pit fere enim habet omnia septem mortalia .xactissimam hanc divisionem Vis demonstrent. Et dcinde sit lineam obiter non saltem fatis invidie probari ex mcrito praesumpto illius clivisionis cessitat , ut putant, empyrcana ingenii Aristotelici: quasi vero non potuisset ullus alius mortalis quicquam adeo sublime, ac pene Divinum cogitare. Quid enim in illa tam stilpendum , quod non cruditius perficiatur , clan Philosophi, aut Mathematici suos tractatus iusuectas disputationcs , ac propositiones partiuntur P
300쪽
De praedicamentis entis in communi. 277
Drιio. Praedicamenta , de quibus agitur , sic enumerari solent.' Substantia , quantitar, qualitas , relatio , actio, piato , durario , ubi- catio, sints ct habitus, Ratio autem potissma numeri hujus denarii Prinii mentalis haec vulgo ass gnatur, quia plena & persecta notitia alicujus rei co reducitur ; ut de illa notum fiat quid sit; quanta sit ; qualis sit ; ad quid referatur; quid agat ; quid patiatur: quamdonam sit; ubi sit, qualiter ibi sit: & quid habeat: sicque modi omnes , ac circum stantiae omnes essendi , sive existendi pertincntes ait notitiam alicujus
rei obtinendam continentur intra decem praedicamenta praeenumerata ἔigitur, ut aiunt, nec plura , nec pauciora qualia decem admittenda sunt.
At quamvis haec ratio nihil convincaonam hinc quidem persecta alicujus rei notitia eo reduci posset: ut de ea sciatur quid sit , & qualis sit, quiδCaetera Omnia intorrogata subistis duobus comprehenduntur: illinc quoq; non desint plurima talia , quae de re scienda possunt inquiri, uti an si 'cx quo sit, a quo sit, &c. Quamvit inquam ratio adducta nihil convi mi, nihil quoque obstat, quo minus pro bono pacis Scholastica decem diraeenumerata praedicamenta recipiantur. Sed plurimum interest, ut advertatur maikatque alta mente repostum praedicamenta ista non esse nisi veluti reccptacula quaedam mere abstacta rerum non aliter, quam luscnsu abstracto acceptarum ; ita ut in sitis respecti vὰ prari licamentis non res, mi rerum formalitates , sive rationes metaphysicae locum habeant. ac talem locum , quem Logica occupandum praescripserit consormiter adsiperioritatem aut inferioritalcm universalem Erinalitatibus praedictis convcnientem. Nam de caetero quis ille adeo obtusus est, ut putet hominem v. g. concludi intra praedicamentum Iubstantiae aeque realiter, ac intra muros urbis suae aut domus Sed praeterea quomodo concludi intra illud posset realiter : cum in eo locum hahere non possit , nisi prae- obtineat substantialitarent suam denudatam ab omni quantitate , qualitate , latione, &c. Haec autetur denudatio est realiter impossibilis, aut certe rcaliter nulla in , quod sufficit ad propositum. Unde in te,
tolligis quain puerile aut stolidum .sit , quod apud nonnullos scriptores Aristotelicos legitur , sive de discrimine reali praedicamentorum ab invicem , sive de discrimine reali entium hine praesumpto, quod ad diversa praedicamenta attineant; quasi vero ad discrimen reale v. g. actionis a passione stabiliendum sufficiat Aristotelem duo prolicanae ta instituisse unum actionis , alterum passionis. Quarto ac denique 3 Potest aliquid, ut jam insinuavi , collocari in aliquo praedicamento dupliciter: scilicet vel directe , id est , in linea prmlicamenti directa , in qua reponuntur genera & species , quibus
tandem individua substetuuntur , vel indirecte, id est, in linea quadam