장음표시 사용
111쪽
nister, populi vero Princeps, Rom. I 3. .' is. Sin Porasse Iud i jam a Mose nunquam,
Sed nec sine Levitis, fine Lictoribus, sine scribis unquam fuerunt, an ideo quia vis aut ullus simplex Levita, lictor, scriba maior e st Rege nto major fuit Regum quam Sacerdotum authoritas, cum etiam Joseae maior esset potestas quam Eleazari ξp. 2 a. Post reditum ex Bauline,qui populi gubernationi prinant, iidem summum sacerdotium re- Jnuisse deprehenduntur. Imbium quoque Zorobabel, Mardochaeus Nehemias sui temporis Sacerdotibus imperabant. Ubi vero Judaeis desuerunt Ptophetae, tum paulatim sim mi Sacerdotes auxerunt potestatem suam, imprimis post Antiochi γῆ dicam an tempora, donec Aristobulus etiam diadema capiti suo imponere ausus
paulo post justo Dei judicio sublatus est,
annis circiter centum ante nativitatem sChristi, quadringentis amplius post laxatam captivitatem annis.
p. 3r. Imperator, inquis, ent populi caput,ut tamen ordinibus populi constirantibus inserior fit, quod jus illud capitis a populo ipse acceperit. Ius autem in Ponti re Eo m. non ab homine, sed ab ipso Deo
constitutum est. Contra, magnificum elogium Imper tori tribuit Scriptura, Papae nullum , nisi quod perditionis filium eum vocat, qui sese quasi Deum ostentat, quod omnino Jficit is, qui cum ne manus quidem elogium divinitus acceperit, audet tamen tibi capitis in tota Ecclesiam jus arrogare .p is. Ambrosii regis inqui sint diibat Theod. maior, Eicle is aditu exclusus,ad lachrymas confugiebat. Videlicet Ecclesiasticae disciplinae ritus hic erat, ut excommunicatio criminis alicuius infandi, puta vel unius homicidii reos excluderet, tam ab aditu Ecclesiae,
quam a Sacramentorum communione.
Theodosius autem Thessalonica Mediolanum veniebatuI.D. 39 O. non unius sam
guinis reus. Hanc ob causam arcet eum Ambrosius ab Ecclesiae limine multis ad tam rem cleri Rom. literis fultus, quippe qui tantum iuris haberet in Mediolanensi Dioecesi, quam Syricius in Romana. Alioqui,non tantum si de rebus civilibus; sed & si de rebus Ecclesiasticis ageretur, Imperator Episcopos convocabat, Syno dos Oecumenicas indicebat, diem tilocum praescribebat, ut docet continua praxis Ecclesiae, cuius nunc quidem testem proferre sussiciet Matthaeum Blasterem M. S p. 3. Is de Synodis Oecumenicis
Oecumenica dicta fiunt,qua iussu ImperatorM,Ped, ut magis proprie dicam sancti stiritus impulsu co-
currerunt ex om iambas imperii Romani propia iis.
Innocentius Alexio dicebat: Si per hoc quo apostolus dixit, siubditi estote,sacerdotibus volgit imponere a Mum sublestionis, ct eis pralationis p oi. authoritatem adferre,quibus eos subiectos esse monebat,sequeretur ex hoc, quod etiam quilibet si pus in Sacerdotes imperium accepisset, candica
Prudentius pudendam hanc Innocentii III. stoliditatem velasses, quam revelasse S.
Quippe I. Pet. 2. I R. si ς - θρωπίνη, hum 1aoci. mana creatura dicitur, non quivis homo, sed opponuntur humanae creaturae divinis. Det creaturae sunt non tantum Omn2s
homines, sed quaelibet entia; Hominum creaturae sunt Magistratus. Quippe
Praetor, Consul, Imperator creari dicitur, chim instruitur aut horitate publica. cum id fit hominum voluntate, quod a P tea non erat, ac velut e nihilo ad dignitatis
alicuius splendidae fistigium subuchitur.
Clim autem ex ingenuo hi servus, capite minui, non creari dicitur. Antequam a Graecis discedam, solvendus est nodus quem authore Bal amone forsan nexu rus es. Is circiter A. D. Hio. dicebat in Photii
112쪽
1Ir Sedis Rom. Potesas. Lib. I. III
Nomocanonem tit. I. cap. 2. Canones plus
posse quam leges. Quin dc paulo ante laudantur Graecae constitutiones, dicentes :
Leges sequuntur canones, O pragmatica sorma, γε canonibus adversentur, irrita fiunt. At huius disparitatis causam hanc reddit ipse Balsamon, quod videlicet canones Patrum simul & regum author tate firmati sint, leges Regum tantum. Ita non anteponitur episcopalis aut horitas regiae,sed id quod Rex solus, vel etiam inferior Magistratus sanxerit ei, quod Rex tam de politici, quam de Ecclesiastici ordinis sententia tinxerit,ac solemni ritu promulga- Verit, quomodo promulgati fuerant illi canones, quibus tribuitur illa dignitas. Alioqui, quam multi canones antiquati sunt, aut etiam statim repudiati 3 Tum demum legum vim obtinebant, cum ac-eesserat principis rati habitio, ut docent Oecumenicarum Synodoramaista, imprimis tertiae, quartae, sextae. Clim antem Imperator legem aliqNam ad res Ecclesiasticas pertinentem, prior
condiderat, tum id jubebat Patriarcham Constantinopolitanum Synodo, Synodi patres, Metropolitas quidem suis provinciis , Episcopos vero suis paroeciis significare. Quamobrem Imperatoris Synodicas constitutiones ἄψ κυρο twτ , confirmatio dicebatur se, sacra jus sio. Synodi vero constitutiones Imperatorias approbantis actio dicebatur ιχυμ-
significatio Synodica. Et quidem aliquando significat imperare, Ut cum Agamemnon ait Iliada:
gnificandi tantum, non etiam imperandi vim habet. Huiust nodi Graio- Sy nodalium significationem exempla passim habes apud Balsamonem in
Photii Nomo canonem tit. I. cap. 3 q. p. 23. tit. 8. cap. 2. pag. 67. dc tit. I 3. cap. 2, P.
II 8. Imprimis notanda sunt p.r o. Balsamone laudata Alexit Comneni verba
Patriarchae Constantinopolitani Lucae constitutionem anno mundi secundum Graecos i legendum σχοδ 6674. Indictione XIV. factam sequitur tit. IJ.. cap. 2. p. Is 8. J κυροικον Manuelis Co-mneni Gred eγMα, jusso confirmatoria, fiebat id antiquo , majestatique Caesiareae debito ritu. Quod autem ibidem Manuel Patriarcham vocat suum D in ρκα , Dominum, id voluntariae submissionis fuit, & nuperum. Apud So nienum l. 3. ε 7. Patres dicunt: pNosti Rex non esse Imperatorum aluere de secra Ecclem dogmatibus , sed Pontificum,qhi secur ct tuto decernere de reb usfidei volunt. Sane Rex prudens & pius de fidei dogmatibus non judicabit ipse, sed ut a fidis pastoribus recte atque ordine de iis judiacetur, amabit. At mulio minus Episcopus de regnorum translatione sententiam
ferre debet. Si quod privilegium hac in
parte Romano Pontifici largitus est Deus, qui fit, ut totos sexcentos annos nullum eius vestigium extet, ne in Pontificum quidem de suo primatu tantopere gloriantium literis ρ Primus, ni fallor, Honorius de regum dissensionibus judicare aggressus A. D. 62 .de quo sic Paulus Diaconus lib. s. cap. 3. Cum Adaboaldus eversa mente insaniret, postquam cum matre δε-cem regnaverat annis, de regno eiectus eIt, cta
Longobardis eius loco ariobaldivi substitutus est. Fecerunt id Longobardi,quod reges suos eligendi , eoq; , si regno viderent inutiles, deponendi jus haberent. Placuit id regnitum proceribus, tum Episcopis plerisque.
Sed quia Theudet inda sub Agilulpho
marito multa donaverat Ecclesiae Rom. visum
113쪽
jD Cap. XXIIL Papa dominatus in Reges. No
vishm est Honotio partes illius x Adal- valdi suscipere, quod etsi non adi nodum
feliciter ipsi successerit, tamen ab hoc tyrocinio Romana sedes auspicata majora deinceps sperare coepit. In Imperatores vero Dominos tuos tale quidpiam nihil dum audebant. Contra licet Constans impetium adeptus A. D. 6 I. palam esset Monothelita, licet Theodosium Diaconum fratrem suum occidisset, licet Martinum V. Papam in exilium mitisset A. D. 6so. eiusque succes rem BEugenium suscepisset A. D. 63 q. dein VitaliaRum A. D. 637. tamen, quia debitis submissionibus non satisfecerat Vitalianus, eius nomen ex Ecclesiae diptuchis avelli jussit. Dein A. D. 66ῖ.Romam per git. Tanto submissius obviam Constanti venit Vitalianus cum toto clero ad tertium usque lapidem, Romam praecipuis ornamentis suis spoliari passus est, adeo ut septiduo plura Roma Constans abstulerit, quam barbari 2so. circiter annis. Neq; sp tau S reverentiam Imperatoribus debitam exuerunt Pontifices Rom. quam Benedictus ΙΙ. A. D. 6sq. ab Imp. Constantino V. per dolum impetravit, ut persona electui fuerit, sunt haec Anastasii verba ait se flem Apostolicam, vestigio abs1 tardiditate Pontifex ordinetur, cum antea confirmatio Principis esset expectanda. Quam inconsilia fuerit haec concessio docuit se ouentis Pontificis electio reliquarum omnium antecedentium turbulentissima, cum nec Petrus a clero, Theodorus amilitibus electus fui igni neuter alteri cederet, utroque deterior electus fuit Co non , cuius praeVaricationes fecerunt, ut Imp. Jastinianus II. Constantini V. concessionem revocaret,& Cononem carceri
manciparet A. D. 686. Sed cum idem in Sergium tentastet A. D . 69 2 .Sergius rebus suis ita prospexit, ut Zacarias a Justiniano II. Romam ad capiendum Sergium misse sus fuga salutem quaerere coaccus .fuerit, cum hactenus Episcoporum arma lac is fuissent, ut aiebat Hieronymus, quod etiam Gratianus inseruit decreto suo D. 36. c. s quis pult. Sed A. D. 7IO. Constantsenum Papam Constantinopolim advectum Justinianus II. osculo pedum excepit, eique reddidit, quod A. D. 686. eri puerat, ut deinceps Papa henseretur Imperatoris confirmatione non indigere. Vix ferulae manum subduxit sedes Rom. cum in Principem ausa est talum attollere adversus Philippicum Bardanem A. D. 7i 1. dein sub Gregorio II. adversus Leonem III. A. D. 726. Is . Casau bonus dixerat: Pontifex Romanis dandi 2 auferendi imperia , regnari in
stituendi ct destituendi potestatem O uobi uni
ct soli vindicat. Tu vero Diatriba sexta: Falleris, inquis, Casubone, ct malo more im- p. 13.c.τν. ponis. Non sibi Ρι id vindicat Romanus Pantia sex, quod ne Christus quidemsbi vindicavit, Regnum, inquit ille, meum non e t de hoc mundo, sed hoc ibi jus νindicat ad occasum in corona dis ct inaugurandis Imperatoribus,quod usurpatum eII primum ab Episcopis ct Patriarchis O--ntis in imperio Constantinopolitano , ct ρο-
tiore uri νindicat,ut antiquior, i dignior,ut totius Ecclesiae caput. Uter imponat orbi Christiano Casau- bonus,an Papa'tu, videamus, clim multo maiorem perfitos Cataonistas sibi vindicet potestatem, quam tu fingis, tu certe
nobis imponis. At etsi nihil amplius sibi vindicaret, quam id quod tu fateris, ta- men ab imposturae crimine liberari non
posset. Non moror, inquis, homines in Scholis con- p. 27,
tentiosos, qui hoc nostro seculo Ponti ci recusanti nec agnoscesti 1in i Adscriptu suis adstruere conati sunt.
Vis tibi credam 3 Fac ut unum aliquem horum adulatorum scripto publico damnet Papa. Quandiu vero videbimus eos in aula Pontificia non tantum impune regibus obloqui , sed & optima beneficia consequi: patere noScredere, illos potiusquam te ex Pontificis sensu loqui, maxime
114쪽
eum Ipsi pontifices aliquando suorum A colligis primum omnium Carolum Magm-Canonitarum stylum imitentur, vel potius cum Canon istae suas adulationes a Pontificibus hauserint, ex Gregorii VII. dictatibus, Bonifacit VIII. decretis 3c tot Pontificum exemplis. At vide, quam nO- his imponas, & quanto deterior sit Papae, quam Patriarchae Constantinopolitanae causa. Hic nunquam usurpavit authori tatem destituendi Imperatores Oriemis. Occidentis autem Imperatores desti- inunctum. Postea quidem quasi correctio nis instar addis ante Carolum in Gallia Clodoreum inunctum. Sed prius oportuerat docere quis scriptor Carolo magno Vetustios unctionis Clodovei meminerit:Gregorius eerte Turonensis non meminit.
Omninδ post Turonensem Gregorium, post Carolum magnum nata Remensis ampullae caelitus de lapis, qua Clodoveum inunctum ferunt, fabula, ut vel- tuendi jus quoties usurpavit sibi Papa Z B ut ex compacto Remensis Regibus Fran-Hodie licet id tentareno audeat,tamen id ciae, Romanus Episcopus Imperatoribus sibi per Canonistas vindicare non desinit. Occidentis unctionis impertiendae,&im-Quin & tu tuam ipse refellis senten- ponendae coronae jus sibi vindicarent. tiam, eum ais: Uul, jactatum Romanum EIocius, ais,al D. Constantinopolitanoprhnum Pontifcem Imperatores Occidentis instituere se usurpatam in Oriente, mulion ustius id in o stituere,quia ab eo coronario inungi satagerent cidente deberi Romano, quam in Uriente Con-
p ratores, im quod jus omne, quantum illudeIt, quod in imperio sibi pindutant,apontiscibus
acceperint. Haec impostHra nova priorem jugulati. Nam cum ore tuo gloriatur flantinopolitano Patriarcha. Utrumque falsim. Nam coronabantur quidem, sed
non ungebantur Imperatores ante Carolum Magnum & eos coronandi ius non Papa totum jus imperii sibi deberi, ea- C usurpatum a Constantinopolitanis Epidem opera gloriatur se praeditum esse po- scopis, sed ab Imperatoribus ipsis conce
testatotum regna, tum imperia conferendi,transferendi de gente in gentem,quod a Papa sibi vindicare modo negabas. Sed ut falso potestatem illam sibi vindicat, sic ει falso gloriatur sibi deberi totum jus occidentalis imperii. Qui factum, ut Carolus dictus sit Imperator Z quia potentiam aequabat Orientalis Imperatoria, imo saperabat, multis visum est rationisum, & merito. Nam si jus hoc erat alicuius sedis Episcopo tribuendum, cui potius id tribuissent, quam illius urbis Episcopo, quae sedes erat imperii 3 Romanus autem Episcopus hoc, quod illi tu vindicas,jus nec a Deo, nec ab hominibus accepit, sed usurpavit nullo jure, Principum
abutens tum facilitate, tum credulitate. Nam cum ab hinc annis plus mille Romaeonsentaneum, ut Imperator Occidentis D nullius imperii sit sedes: & imperium Oc- diceretur. Huius autem tam late patentis potentiae ne minimam quidem particulam Leoni II .debebat Carolus. Multa donavit Carolus Leoni, Leo Carolo nihil dedit, praeter verba &unctionem Judaicam, quam non sine causa sugillat Manas. ses, ut a Leone primum in Christianis.
line Imperatoris res lib. 2. cap. i. recte cidentis fictione tantum juris & titulo tenus fit Romanum, nulla fuit causa legitima, cur Imperatores Occidentis ungendi , coronandiq; jus arrogaret sibi Roma. Hoc, inquis, illi debetur, quod si totius Ecclesie caput: At hoc est imposturam imposturae superstruere. Si totius Ecclesiae caput est Romanus Episcopus, & eam ob causam illi debetur jus coronandi Reges, Imper tores, qui fit, ut trans Ionium mare regis nullius coronandi jus unquam habuerit toto seculorum undecim curriculo λ trans
115쪽
Cap. XXIII. Papa dominatus in Reges.
Euphratem autem & eancri Tropicum A mavis imperatoria authoritate instrue- nunquam 3 bant, nonnunquam & phalerarum Ro-aο. 233. Carolus inqess,non Italis in amissocios,at mani Pontificis additamentum insupertingobardos Italorum hostesvitarat. MAOur habebant. Plerosque tum ambitio, tum auctoritate Pont cis Imperator superstitio movit,ut sibi viderentur augu--us est. stiores acceptis illis crepundiis. Imprimis Imo Senatus populique Romani, non cum ambigua videbatur electio vel sec- Pontificis authoritaee. Sponte quidem cessio,tum qui prior occupaverat Lare no- Leonis id factum. Quae ritus externos & minum inania, credi volebat ea magni verba spectant,horum pleraque lubenter momenti esse, quem errorem sedulo fovit
procuravit Leo. Authoritas vero penes clerus Romanus.
S. P. RI. erat. Neque vero suis meritis B Electorei, inquis, imperj iis illud mallo indebita postulabat aut accipiebat Caro- manu Pontiscibus acceptum ferunt. lus. Cum in suum ipsius socerum arma Scilicet Palatinum,Saxonem, Brande cepisset, ut populi, clerique Romani pre- burgicam sententiam roga. Quis eorum cibus obtemperaret, cum in Romano non sannis excipiet temeritatem tuam tum gratiam suis armis soceri sui regnum Ius illud habent tum illi tres, tum reliquievertisset, quidni protectoris saltem ac quatuor, qua Principes, qua totius Gese defensoris nomine jus aliquod obtinuis- maniae suffragiis hac authoritate praediti. set Romae 3 Hanc igitur rationem invenit c od etiam approbationem silamat Roma Longobardorum metu liberata,ut cit Papa, fraudulentum fuit, non necessa specioso titulo videretur magnum alim rium. Videlicet, quod mutare non po- quid Carolo largita. Praecipuum vero ti- C test,id appellatione sua sibi vindicare eo tutaris huius liberalitatis fructum aucta' natur. Sed non solo nomine Caesaribus pabatur vulpi quam Leoni propior Ponti- Germanis, Vel solis illis Caesaribus se prae- sex,& eius clerus, non tantum quia norat fert Papa. Gregorium VII. audi lib. 8.ep. Caroli liberalitatem, a qua mercedem a I. laudatum ab Anselmo lib. I. cap. 8 . amplam sperabat, sed&quia videbat fu Ju . De pari. . cap. 368. Pann. lib. s.c.Io8.turum, ut titularis huius Collationis be- Gratiano D. 96. can. 9. um dubitet, in-neficio posset olim sibi totius imperii con- quit, Sacerdotes Christi regum ct principum serendi jus arrogare, n on secus ac si quis omniums melium patres se magistrascenseri pphaleris donatis speraret equum dc Nonne misi rabilis insania esse cognoscituris iis phaleras sibi vindicare. patrem, disii relus magistrum Miconetursubia- Ouis nescit a Francis, quorum omneliu impe- D gare, ct iniquis obligationibus issum suapotestatir 1 fuit, ad Germanos opera Roinani Pontificis seu icere, a quo cressit nonsiolum in terra,sed et-
Quid λ an omnes quorum Opera pro curatur alicuius beneficii collatio,conferendi beneficii jus vel collati gratiam sibi possunt vindicare 3 Deficiente Caroli stirpe cum jam non semel proprium
Regem habuissent,etiam in posterum habere voluerunt Germani arbitrati nihilo magis necessarium esse,ut Germania Galliae, quam ut Gallia Germaniae pareret. Suos igitur Reges eligebant, Regia, sive
iam in caelo se ligari posse 9flνi ' At enim,
Gregori, vel hinc agnosce quam miserabilis sit insania tua, qui velis quemvis
Principem cuivis Presbytero, quanto magis tibi subjicere, cum Scriptura diserte Principem populi sui patrem vocet, Jo-
suae 7, I9. eius ministros vocet σας-Vocet ROP. I , I. eminentei potestates, eisque subjici velit omnem
116쪽
Pontificibus Romanis non directo ct ordinario A consecrationem Pontificiam, fecerunt id jure,sed indirecto ct extraordinario per causam ultro, non coacti, non ullius juris divinrreligionis O fidei competit. vel humani legibus ad id obligati, nec po-Imo Canonistis placet etiam directo steris suis exemplo suo consecrationis hujure potestatem illam Papae convenire. ius petendi necessitatem Imposuerunt, Idem quoque Bellarmino praefat. contra
Baresa. Casaubonus autem, quem impΟ- sturae damnabas, non conquerebatur,
quod directo Jure, sed quod quocunque
tandem modo potestatem illam arrogentsbi Pontifices Romani. Enimvero quo sed nec 1mponere potuerunt. Indignam e I, inqui scin Ecclesia capite ρri- p. vilegia longa annorum serie firmata tu quaestionem vocari, cum aliorum principum Iura praescriptione longi temporis corroborata in contro- resam non adducantur.
pertinet nuperum illud sophisma, nisi ut B Non est eadem ratio: Regnum aliquis Veterem imposturam novo, sed per quam inepto tectorio incrustet 3 Regnum Na-varrae Regis nostri proavo per summum scelus ereptum est. Nostra quid uefert, directo an in directo jure sibi jus huius iniuriae faciendae Julius arrogarit λ Eadem impietate Romani Pontifices, quod in
ipsis fuit duos Henricos olim imperio,nu per regno spoliarunt. Magna certe consolatione demulsisset eorum animos tui sive fraude, sive per vim usurparit. Huius filio cum ultro fidem & obsequium pollicentur, cives non habent deinceps jus objiciendi vitium usurpationis patetnae filio, is ulto minus eius posteris. At si tam filius quam pater vim aut imposturam faciat, tam filio quam patri potest eripi jus
vulpina fraude per circumscriptionem occupatum. Tam falbus autem est 3c fallax Paulus V. quam quisquam antecesso- sophismatis epithema: Quin potius quiL C rum, cum se caput Ecclesiae mentitur, quis injuriam patienti conatur sophism, Quidquid igitur expiscatus est huius nominis obtentu, potest id illi, non secus ac malae, fidei posse stari subduci, maxime cum illius impostura sit non tantum in-tis os oblinere, is iniuriae contumeliam adjicit.
Sub annum, inquis, mortuo sanctio Principe Navarra, . . annis interregnum fuit, donec a Pontifice Rom. decretum allatum ent, quo Ennicus Arista primus Nararra Rex appellatus ct unctus ekt. Integra fere centuria, quin & toto coelo erras. Quem tui figmonti laudaturus
iusta, sed blasphema. Tana diuturno rerxm t π probatum est iuὀ ik p. ar. lud , ut iam in controversam vocari non debeat, tibi salvi Ecclesia agἷtur. Imb saluti consulunt tum Ecclesiae, tum Reip. quotquot commentitiis, qu sis authorem, videris. Ego Taraphae Bar- D bus gloriatur Pontifex, titulis larvam de-
ei nonensis verba referam. Ennacris, inquit, cognomento Arista ex Gothica gente, vel, At alii volunt, ex comitatu Bigorrens anno Domini DCCCCXII. ex montibas Pirenaeis cum exercitu descendens, magnu 'laurorum copiaue delevit, or victor in Navarram rediens rinceps a Navarris ct Arragonibus eligitur, ubi armorum
certaminibus ardens futis concessit, ct Garsam Ennicum lium reliquit. Sed ut demus 3c Aristam hunc δί
peratores admisisse, vel etiam postulasse
34. Constitutionum Imperialium tit. 3. Const. s. Sic refertur etra εἰ χρώμε χροήM .μονίης, hoc est, Diuturnitate temporis non acquiruntur resacra. Balsamon monet hanc constitutionem haberi syntagmatis alterius i. s o. iit.J. cap.9. his ver
est: VJcapiuntur corporalia prater res sacruaut sandras, aut publicas, aut quae sunt populi
117쪽
Ε. m. vel urbilim , vel hominaim ingenuorum. A men latifundia Gregorius VII. emunxit Vides quata, multa non possint Γ'σου καmulti capi. At qui conscientiarum Iibertas, in quas dominationem usurpavit Rom. sedes, est res spiritualis. Regia majestas est res sacra, cuique regno res sua pamblica tam Sacrosancta est, quam olim in imperio Rom.res populi Rom. Nihil igitur eorum potuit Pontifex Rom. usu capere. Nicolaus I. Hincmaro Remensi laudatus a Gratiano D. 8. Mala consuetues non minus quam perniciosa corruptela abicienda ac vitanda est, qua nisi radicitiu citius epellatur, in pririlegiorum ius ab impiis assumitur. Ibidem laudatur Augustinus icens lib.a. bapt. parvulorum : contempta veritate prae umit consuetudinem sequi, aut circa statres
invidus aut malignus eIt, quibus veritas revelatur,aut circa Deum ingratus est.
Non ibi sed Ecclem saluti coaesulant. Nam quae regna perrimctiniuriam suis illispotentissmis edictis ad Ecclesta Romane ditionem aggregarunt
Faciunt illi, non quidquid volunt, sied quod possunt. Si directae sibi suae sedi tot Cleopatrae suae,quae Mathildis dicebatur.
Ea rursus alii vel imminuerunt vel resa serant, prout aliis alii profusiores aut tenaciores fuerunt. Me rero, regna omnia Christiana cogitatio- , ne percurrito, eorum nomina citato, in quorum
corpora 9 fortu is impotens Ponti cis Romani dominatus immodice grassatur. Imo tu, Butengere, secula priora cogitatione percurrito, cogita quam impoten- B ter in Germaniam, in Angliam,in Italiam grassata sit Romani Pontificis ambitio totos quingentos plus minus annos. Cogita Vnunc quoque quam horrenda sit in Hispania potissimum, Inquisitionis Pontificiae tyrannis ab hinc annis fere quadringentis. Lege, scis, quae non ita pridem scripsimus de perfidia, superbia, tyrannide
Pontificum Romanorum, de Inquisitori carnificinae barbarie ,& id genus aliis ad eam rem pertinentibus, quae multo qui-C dem illustrius,ornatius, copiosiusab aliis, a nobis tamen bona fide, nectine labore sunt enarrata in elogiorum Babylonis de- provincias aggregare voliuissent, frustra scriptione. Quod si moderatior est ali-
fuissent. Eas tamen plus satis sibi vindicant, cum persuadent illis se caput Ecclesiae totius esse cum hoc praetextu vectigalia maxima ex provincia S illis explicantatricum, quoties libido fecerit auspicium, Scex seu uendi consilii nefarii spes, rege legitimo spoliato regem alienum imponunt. Quae Romani Pontifices hodie tenent angκ- DIliora longe sunt, quam a Principibusolim acce
Videlicet hic est ambitiosoruat geniuS, uarero ut absumant , absumpta acquIrere certant. Alfi ipse vitiis sunt alimenta vices. Quae Vis vel fraus occupavit, ea luxus decoquit. Quae sedi suae quaesiverunt, ea quod in ipsis est, spuriis, scortis. exoleti Ssuis largiuntur. Ita Regum nostr0rum Carolingiorum amplissima donaria turpiter cum prodegissent ,non minori turpitudine minora quidem , sed magna ta- quanto Papae potestas hodie quam pridem, id ex parte debes nostris Ecclesiis, a quibus paratum videt auxilium : a Germanis, inquam, Anglis, Belgis, si vellet ea- de na, qua pridem impotentia grassari, Tamen qui i nuper in Venetos, quid in Anglos tentJUt honest obscurum. Erat Anglia veterum Regum voluntate, ac p ra, a Diudicio Ponti cibin vectigalis,dcc. unde atrociore t Iacobi magna Britannia Regis iniuria, qui non modo Pontificia ditionis in avito regno Iugum excusseri sed ipsepro Pontifcoegerat. Non jam quaero quam proba sint donationum illarum instrumenta. Sussicit
illa juris etiam Canonici regula: Mala s- deipsestor nullo temporepraesicribit. Quidquid
Reges Episcopo Romano donarunt eo nomine, quod illum haeredem Petri. generalem Christi Vicarium putarent, id jure meritissimo possunt repetere : um errat,
118쪽
Dignum certe operculum, digna tam foetente rivo staturigo. Sed Meorum manus tapius quam pedes osculabantur Ethnici. Papa non maRibus,
sed pedibus suis osculum figi vult. Igitur
ρ ρ Seris Rom. Potestra. Lib. I. a oo
non consentit. Plus satis illi sit quod impo- Astutae suae fructibus tot annos potitus est. Hodie Reges Angliae excussio Romani Pontificis jugo non pro Pontificibus se gesserunt, sed in Anglia sibi compotex* jus illud contendunt, quod Judaeae regi- hac in parte docet, quam ipsi conveniat bus in Judaea, nec aliud quidquam titulis, quod de perditionis filio dicitur 1. Thess. quibus insigniuntur,ssignificatum volunt. a. quod extassit se seupra omne id quod dicitur Jugum autem Papae tanto justius, tanto Deus autηumen, maxime cum deorum pe- miraculosius excussit Eduardus A.D.13 7 dibus tum demum oscula figerentur,cum quam Henricus VIII. A.D. i s sq. quo ha- supra terram extabant, ut facilius esset iutre junior erat, quoq; liquidius ipsi quam B lorum pedes osculari, quam manus. pxtri constabat, quam nullo jure Papa se Priamin Achillis gema osculatus est. p. dicat hqredem Petri, Christi Vicarium generalem. Serenissimus autem magnae Britanniae rex cum nihil innovarit, cumscriptis publicis testatus sit, quam non sit ignarus sui juris, quid causae est cur illum
insimules atrocis in Papam iniuriae Θ Non negamus multas urbes, provincias integras pridem sedi Romanae donatas a Prin-Nempe nulli melius quam Papae convenit Achillis elogium, de quo sic Aga
Tamen ne Achillis quidem tanta fuit, quanta Papae superbia. Manus enim eius, cipibus, sed haec omnia quum perimpo- non pe des osculatus est Priamus. sturam emunxerit,&iis in Ecclesiae perni- Cciem per summum sacrilegium ac tyrannidem abusa sit, jure merito moveat cornicula risium Furtivis nudata coloribus.
Capur XXIV. PEDuM Os Cu Lu M. Ut dominatus indicium
hoc inter caetera voluit esse Manibus prehendit genua Achiilis ct manum Est osculatus. Perlustra quaslibet apud Ethnicos gentes, invenies quidem genuflexione,adgeniculatione,totius corpotis nonnunquam in terram usque deiectione
Principibus honorem exhiberi solitum, imprimis a supplicibus. Ut autem non nisi perreptato de geniculis , cubiculo, osculoq; pedibus aὰmo fio quisquam ad colloquium Principis ad-
Gregorius VII. A. D. Io76. D mitteretur, nullam, opinor,gentem inVe-
quod iussit unius Papae pedibus osculum figi tam a Principibus, quam ab aliis. In quo palam facit Papa, quanto se Petro sublimiorem faciat, cum inferiorem multo submissionem resipuerit Petrus. Sed quia nemo repente fuit turpisiimus, Videndum quibus gradibus ad hoc fastigium asstenderit,quo
praetextu tantam superbiam tueatur,unde denique natus sit iste ritus. Μos, inquis, ex eo forte an ortus quodprisca superstitio deorum pedes aut man M scAlabatur. nies a qua ritu hunc se didicisse praetexere possit Roma. Sed ne Roma quidem ethnica nisi perraro pedum Osculum usurpavit. Tu tres tantum Imperatores Ethni' p. o. as. cos, eosque reliquorum deterrimos laudas. qui ritum hunc exegerint aut admia serint, Caligulam videlicet, Maximini filium,Diocletianum. Itaque veterrimum eumq; teterrimum huius ritus authorem
Caligulam habebit Papa. Quanquam etiam Caligulae plerunque satis fuit, si quiis
119쪽
Caligulae detestatio fecit, est success turn eius plerosque puderet tantae vesaniae. Ne tamen hic ritus prorsus obsolesceret, fecit Satan ut saltem a servis hunc honorem exhiberi sibi paterentur ingenui quidam. Salvianus uxorem suam Palladiam hortatur, ut quanta maXima submilitone parentum iram leviat. Osculare, inquit, quia absens labiis non rates altem obsecratione pedes parentum tuorum quast ancilla ; manus, quast alumna: ora, quasi lia. In Ecclesia tu quidem vis iam inde a Clementis temporibus id usurpari coe- p. am piam, & laudas authorem vitae Dionysii,
τ Παχιάρχου -ων. Tu sic vertis: Exosculatus est Sisinnius beatos Clementis pedes,omisti Voce patriarcia, quae sussicit ad docendum quanto Clemente recentior eoque sublestae fidei sit hic narrator, cum nec Euse bius, nec Nicena Synodus, nec Ca Vetustior quisquam scriptor Christianorum ullum Episcopum vocet Patriarcham.
Antiquis imum pedibus osculum figendi vestigium occurrit in Ecclesia quidem apud Tertullianum de pudicitia. Et tu q&irem, inquit, Zephetanum Episcopum
Romanum alloquens, paenitentiam moechi ad exorandam staternitatem in ecclestam inducens conciliatum legendum puto concilitiatum ct concineratum cum dedecore ct horrore compositum prosternens in medium ante viduas, ante Pres teros, omnium lacr mas suadentem, omnium pestigia lambentem, omnium genua detinentem. Et reliqua quidem multis gentibus in supplicatione communia, Vetustaque fateor. Illud Romanum & nuperum erat omnium vestigia lambere. Quanquam omnium, hoc est, cuiusvis potiusquam Episcopi tum vestigia lambebantur a poenitentibus, non quod ab iis qui Oam hoc postularet, sed quia nihil non
excogitabant, ut quamprimum impetrarent suam cum ecclesia Ieconciliati
, Philippus Imperatorum primus Christisdem p 3 amplexus,reperenter ad Aaνiani Rom. Ponti cis pedes sie provolvit.. Nee adgeniculationis istius meminit Eusebius i.6.c. 17.& quod ait: rumor obtinuit Philippam fidem amplexum d fabulosum esse, docet tum Ethnicorum historicorum ea de re silontium, tum quod seculares ludos Romanorum omnium superstitiosissimos celebravit Millesimo Urbis conditae anno, Christia 47. quibus vix dum exactis supremum diem obiit Fabianus Episcopus Rom. Deinde pedum osculum adgeniculationi simplici immane quantum discrepat. Constantinus Magnus flatoris munus apud p D. Urestrum Pontificem obiit teste Photio.
Imposuit Photio commentitiae Constantini donationis author centum circiter annis ante Photium confictae. Tamen ne fictilium quidem hoc instrumentum pedum osculum commemorat,forte quia tum pauci adhuc Principes Pontificum pedes exosculati fuerant,cum instrumentum illud confictum est, nempe sub Z caria, qui sedere coepit A .D.7 4 I. Ambrosin, inquis, de dignit. sacerdot. c. a. p Regum Assia, &c. Si vere sunt haec Ambrosii. Locus illultris est, sed quo turpiter abutuntur lupae Romanae lustra. Sublinium, inqui ,episcopalis nullispoterit comparationibus adaequari. Si regum muri compares 9principum diademata, lange erit inferius, quarnsi plumbi metallum ad auri fulgorem compares. uuippe cum videas regum cossa ct principum submitti genibus sacerdotum, ct exsularis estrum dexteris, orationibus eorum credant se communiri.
His verbis sua constare potest veritas, non eo quem Papa vult, sed eo, quem recta ratio dictat, modo. Episcopatus regno dicitur esse potior. Quidni Z Cum etiam Christianum esse, potius sit quam regem esse. Quis vere Christianus dignitatem sinui cum Neronis diademate commutae
120쪽
tam velit 3 sed Ambrosius non ait se potiorem e fle Theodosio, neque certe dIcere debuit. Nam Theodosius δc Christianus fuit, pastor, & Sacerdos, ac insuper Imperator. Reges quippe pastores dicuntur, & a sacris & a exoticis scriptoribus. Quivis Christianus,qua talis, etiam Sacerdois est,atque adeo Rex. Uos inquit Petrus non pastoribus, sed ovibus, regale Sacerdotium. Johannes Apocal. I. fidelium omnium nomine Fecit, inquit, nos Reges se sacerdotes. Etiam Episcoporum suorum Episcopus debet esse Rex vere Christianus. At in Synaxin sacram non ingreditur Princeps, qua Princeps, sed qua Christianus, nec ut pastor, sed ut ovis. Id ut testetur, de geniculis adorat Sc inferio re loco, Pastor stans & de ambone. In hoc actu vel Diaconus ut Rege, sic Episcopo maior est, quia tum Episcopus non Episcopum agit, sed ovem. Quamobrem tum ut Regis sic Episcoporum colla genibus Orantis Diaconi sunt inferiora. Quod situm tralatilius,ut Ambrosius innuere videtur, mos fuit, ut baptismum suscepturus baptizantis manum exoscularetur, tam Presbyteri, quam Episcopi manum exosculari potuit. At num jubebat Ambrosius, ut ad se veniret Theodosius, an non contra Theodosium adibat Ambrosius & honorem habebat illi, qualem subditus suo Regi 3 qualem I sadok&Natan Davidi, Salomoni λ Certe tam etiam Ecclesiarum agri tributum pendebant Imperatori, ut ipse docet Ambrosius ep. 3 Hanc, quam diximus, Ambrosii mentem esse docent sequentia c. . Ne fit gradus excelsus, ct deformis excelse. Ne habeatur
in ecclem cathedra bublimior, ct conscientia Oacerdotis reperiatur humilior. In eandem Synaxin fi convenirent Episcopi multi, Rex uncis, nunquid omnium Episcoporum quam Reges erane sublimiores cathedrae Quis id credat 3 Eius vero qui moderabatur actionem, quam cuiusvis alterius am
A bonem sublimiorem fuisse, nihil mirum
est. Fateor tamen illam inter Episcopum& Regem comparationem vitio non ca- ω rere. Si Theodosius Ambrosium eo nomine culpare voluisset, quem vindicem laudare potuisset ξ quem Martyrem equem Apostolum Z quem Prophetam quem doctorem intra 18OO. annos, qui fluxerunt ab Aaronis obitu ad Ambrosium usque Z Contra tam novi quam Veteris testamenti tabulae Regiam dignita-B tem passim anteponunt Sacerdotali, posmponunt nunquam. Etiam Judaeorum rituales libri docent quae fuerit hac in parte praxis Israe I ticae Ecclesiae. Multis autemno minibus regem anteponunt summo Sacerdoti, tractatu de Νynedrio cap. .
Vis dicam quod sentio Θ Nec modestiam, nec seculum Ambrosii sapit liber ille. Apud Suidam Leontiis Antiochenus Eusie is p 3 o. Constanti, uxori roganti ut se inriseret, rq ondit: Haes leges tibi dico, ut Epi copis alithori L C siua integra sit, ἡβlio tuo descendas, obviam mihi
procedas, ct caput meis manibus ubi ι.ει. Tripoleos non Antiochiae vocat Episcopum Suidas, aitque Leontium ad i- disse : Ego quidem sedebo, tu vero flabis Perecunda ac tum demam,can. a lius rosedebis, quae quo sunt impudentiora, eo fide sunt indigniora : Constantius scilicet, qui tot Episcopos & Liberium iplum Rom. Episcopum iniustas ob causas in exilium misit, passus fuisset, ut vult Suidas, Tripolita- D num Thrasonem sibi, suae coniugi tam petulanter inequitantem. UalentinianviImp. obtestabatis ruisi vos, ut p. 3 a. Mediolani eum eligerent Episcopum, cui rite caput submittere poset. Theodoretin I. .. .F. Hoc est, ut ipse Valententinianus addit, cuius censuram aequo possimus animo pati. Guanis Drannus Chusomnium lagat: μ' excipiens dextram eius ad εculor suos adduxit, s-lijsq. ad sacra ei ingenua admovit, ile Theodo-