Sedis romanae : ex genuinis antiquitatis ecclesiasticae monumentis demonstrata

81쪽

ias Cap. XVL Papa pote quinto siculo. rus

O contra imperii majestatem, o contra re νι- Α mis, tum Christi,tum tot Prophetarum&rentiam Osica sita adnu ter ordinem re- Apostolorum meritum Z 2. Imposuit Leolii osti viri urbis Papa cognitione distinis certam Synodum aliquam antonomastice di-eum,ex his quos male ordinaverat, sata siententia cham, immensum, nescio, quod privit est. Et erat quidem is ententia per Gallias em gium, sedi Romanae largitam Sardiceniam sne imperiali sanctione valitura. Quid sem forsan innuebat. Sed&Sardicensi- enim tanti pontificis authoritati in Eccle non bus assingebat multa sedes Romana, MIiceret ' Sed nostram quos praceptionem hac Synodi Sardicensis nulla tum erat autho

ratio provocarit, nec ulterius vel Hilario, quem ritas. QEam ob causam nomen Synodi adhuc visivam nuncupari sola mansiueri pra- dissimulare maluit quam exprimere. filis permittit humanitas, nec cuiquam alteri, Imposivit Leo se rectorem universi, suos Ecclisasticis rebus arma miscere, aut praceptis B antecessores tales semper habitos, pacem Romani Antistitis liceat obviare. Aobus enim tulibus desct reperentia nostri violatur imperii, nec hocsolum, quod est maximi criminis submavemus. Verum ne levissaltem inter Ecclefias tur

ba vastatur, vel in aliquo murat religionis disci- Ecclesiarum aliter servari non posse, cum ante Leonem nulla Synodus, Ecclesia nulla extra Dioecesim Romanam hunc titulum sedi Rom. tribuerit, cum ne post Leonem quidem rectoratus huius tantoplina rideatur, hoc perenni sancitione decernimus, captati ambitu semissem unquam conse- nequid tam Disivis Gallicanis , quam aliarum

provinciarum contra confluetudinem peterem li- erat fine piri venerabilis Papa urbis aeterna a

ctoritate temptare. Sed illis omnibus pro lege fit,

quidquid sanxit, vel sanxerat Apostolicastilis auitoritas, ita ut quisqvu Episcoporum ad iudicium

Romani A ntistitis e catin penire neglexerit , per

moderatorem ejusidem provincia adesse cogatur, qui potuerit, cum eo semper deteriore loco fuerint Ecclesiae, quo latius dominatum suum expandit Papa. q. Imposuit Leo magnitudinem suam esse securitatem C imperii, cum nulla capitalior imperii Rom. pernicies fuerit, 'iam incrementum dominatus Pontificii. s. Imposuit Leo sanctionem hanc niti consimilibus per omniaberνatisque diνiparentes nostri Roma- , parentum Valentiniani decretis, cum necna Ecclesta detulerunt. Et paulo post. Dat.

VIII. Id. Iun. R a Valentiniano A. VI. Cons.

h. e. A. D. 433. Quo plura Leoni tribuit Valentinianus, eis liquidius constat hanc

constitutionem a Leonis gnatone conparentes, nec majores, nec antecessores

Valentiniani consimilem unquam tule

rint constitutionem.

Itur sit,cum ne Valentinianus quidem dicat, Christum, Petrumve tale quidpiam scriptam cum uterque Principis inexperti postulasse,certium est ne Leonem quidem imbecillitati fraudulenter illuderet. The- D ausum id confingere. Itaq; vel ipso Ua odosii quidem nomen praesert pro more, te iri iniano teste totum illud privileyum

quod utervis Imperator utriusque nomine suas leges conderet. Sed iam Romae lata sit, ἱValentiniano, qui praeerat Occi, denti, latam esse constat, δc in Occidente ablo vim habuisse, si modo vim aliquam habere debuit, quod per impost oram impetratum fuerat. I osuit Leo Valentiniano I. Tantum este Petri meritum, ut Ubi mortuus creditur, ibi debeate1le primatus Ecclesialtici Iedis. tantis iustius hunc primatui vi acqaili villat Hierosoly humano, non divino jure, nititur. Quintot ethnici linis scatet extrema constitutionis pars, ut satiS constet, quam neophytus si ierit Valentinianus in mysterio

pietatis, alienis oculis videns, nec suarum nec divinarum rerum peritu S. Decrescebat in dies Imperatorum inioccidente potissimum potestas, vixq; supererat Valentiniano Galli pars cians Ligerim sita, Illyricum, Italia, Africa . in his provinciis ii majorem quam Pridem po

82쪽

Sedis Rom. Potestas. Lib. I.

iestatem optinuit Papa, vides cui debeas A ipse, si iccum illum immittit S.S. non ulla id acceptum ferre, vulpinae videlicet Leo- creatura. Quisquis hanc vim sibi vindinis calliditati, & invalidi Valentiniani cat, is se Deum facit majore blasphemia, simplicitati,cui cum fucum factum esse sit quam unquam ullus Caligula, Domitia- perspicuum, spectanda mens illius potius nus ullus. a. quivis fidelis esse debet alquam oratio. Mens illius est, ne quidus, quam a quoquam tentetur contra privilegia, quae vel ipsius majores,vel Synodorum approbatarum decreta, vel vetusta consuetudo sedi Romanae detulerant. At nihil horum favet, sed contra multis mo-ter Petrus, aemulari debet Petri fidem,Zelum, firmitatem, ut docetur I. Pet. 2. s.

Sed nunquid ullus fidelis arrogabit sibi

firmitatem aedificio toti statuminando parem Z Hanc cum sibi, cum sedi suae firmitatem vindicat Papa , perditionis fidis haec adversantur dominatui, quem B lium agit. 3. Qitivis Pastor legitimus ac

Leo I. ambibat, quem hodie sibi vindiacat Papa. Leo ep. ρρ. Huius muneris sacramentum ita Dominus ad omnes Apostolicum oscium voluit

pertinere, ut in B. Petro Apostolorum summo principaliter collocaret, ut ab ipse capite dona sua velut in omne corpus dissunderet. Haec illepie N- rQ. Ratio est, quod Christus non nisi per caput ν bile in membra visibilia inquat, rimisiuam O gratiam transmittat. Ut plenius constet quid sibi velit Leo,

videamus quid3ddat ep. Don.99. sed . 87. cuius verba velut aurea Gratianus inserui tfidus est alter Petrus, Petri cathedram insidet, ut Phari us quivis, quandiu Mosis ipsius doctrinam proponebat, insidebat

cathedrae Mosis. Quis tamen eorum aequabat authoritatem Mosis 3 Quis vicis sim post Apostolorum obitum aequaVit authoritatem Petri, Pauli, Johannis .

Christus an eorum tantum est servator,

qui polum Archicum spectant, quive tabhoc polo sint cis Euphratem Θ Ubi sunt

autem illa dona quae Leo, vel quisquam antecessorum eius distundebat in Ecclesias sub Antaretico polo, vel etiam sub decretio D. I9. c. ita Dominus. Vult igitur nostro trans Euphratem sitas 3 Qui sigia Leo se qui de haberi quasi Petrum ipsum, tur Leonem neget esse mendacii manife- Christum autem ab hoc Petro quasti quodam capite dona sua velut in corpus omne diffundere, ut intelligeretsi mysterii exortem esse diapini, qui ausius fuisset a Petri soliditate recedere. Hunc enim in coni ortium individuae unitatis assumptum, id quod ipsi erat, voluit nominari. centi: Tu es Petrus, ctc. Haec iis demum L, no II Lstum, eoque blasphemum, ut flammis aeternis addicentem tam eos qui Romam, quam eos, qui Christum ignorant Qui fit autem ut tam grandiloquas voces eruehet Leo 3 Videbat se niti lege, quam eodem anno fuerat expiscatus a Ualentinia-

non putent, quibus praejudicium veri gustum pervertit. Quis nisi blitavi neget vivi or entiam a capite in reliqua membra influere 3 Impietatis hac damnare non poteIt, nisi impius. Haec certe,si vera sunt,possunt esse pia, sed falsa cum sint, non possunt esse non impia. Videamus I. quam veri speciem haec habeant. a. quam sint falsa. I. Fideles omnes Christus sibi per fidem unitquasi sua membra, ut a capite proprie dicto defluant in eos omnia sua dona. Sed hoc caput unicum est, nempe Christus

Flavianus Epi*. Constant. a Concilio Ephesno p. 32. a. ad Leonem Ponti sitam Rom. provocavit, ut ipse Leo docet ep. o. ad Theodosium, eundem Theodo-

retus Cypri visiopus a concilio Ephesno damnatus appellavit, ut ait Liberatisi Breriarii cap. 12. Cicero pro P. Quintio Nevium alio: squens et opinor, inquit, tuum testimonium, quod in aliena re lare est, id in tua, quoniam

contra te est,gravismum debet esse. id sibi tribuat gloriabunda Roma, quis prudens morabitur 3 At si quid adversus se dicat, quo jure repudiabit Leo I. Theodosium

83쪽

ia se Cap. XVI. PapEpotestas quinto seculo.

sum II alloquens ep. 23. Disivale conci- A quod non lecta fuisset Leonis Eutyche

lium, inquit, quod haberi apud Ephesumpraece- tem damnantis ad Flavianum epistola. At pistis. Penes Imperatorem igitur erat,non enim Liberatus ait: Flavianus contra sepra penes Papam dominatus in Episcopos. lata sententia per eius legatos Apostolica edem Quam praedatoria fuerit illa Synodus sa- appellavit libello. At meminetis,quam saepetisd ocet ipse Leo. inquit A.D. q9. perplexus sit Afrorum stylus. Liberati rejectos,altas didiciminini In os,quiprosv - mens,est Flavianum, dato Leonis legatis dicti Dioscor sacerdotis arbitrio impiis siubstri- libello, testificatum appellare se, nempeptionibus captiras manin dederant. Ibidem de quomodo solebat appellatio fieri. Profer Diacono suo loquens: vix, inquit, noubscribere per vim cogeretur, efugit. QAd quenquam antiquiorem Leone I. qui di- Xerit, Papam appello: At ipse Paulus quitum, si Legati Leonis protestatifunt,nequa- B dringentis propemodum ante Synodum quam id, quod constituebatur edem Apostolicam illum annis dixit: Casarem appello. Fla via-

recepturum 3 Si Leo Theodosio dixerit: nus addere potuit Remopere, quaesiumus,a vestrae pietatis conficientia Potuit etiam . atriarcha Constantinopo- perici tum religionis dei:obsiecramus, ut omnia lis Alexandrino Patriarchae contestari in eo flatu manere iubeatis, in quo fuerunt ante majorem esse duorum Patriarcharum,

-rκe, h.e. ante totum istud,judicium, doec quam unius authoritatem. major ex toto orbe sacerdotum numerud congre- Leo I. .ρ. a..D. petit ab Imp. Theodosia, uigetur. Omnes partium Ecclesia nostrarum,omnes intra Italiam concilium cogeretur,quiaselia Immansiuetudini vestra cum gemitibus 9 Iacr mis perator cogere poterat Eutychianos, ut compar supplicant sacerdotes, ut quia 9 nostri deliter rem, non quia Imperatoris esse crederet cogere reclamarunt,cteisdem libellum appellationis ad C concilium. Imp. scilicet & Synodum Oecumenicam Has exceptiones multo post Leonis o- 4 ν. Flauianus Di copus dedit, generalem 'nodum bitum confinxit cleri Rom.superbia, quae iubeatis intra Italiam celebrari,&c. Haec sci- semper erunt inanes & falis, cum & Relicet sunt hominis in Episcopos, in Syno- . ges Israelitarum David, Salomon, Iosiados, in Imperatores dominatum exercen- phat, Egehias, Iosias eadem usi sint a tis verba 3 Interim vulpeculam agebat thoritate: cum Imperatores Christiani ne-Leo. Dei zelum praetexit, veram sui do- mine reclamante,cunctis approbantibus. loris causam dissimular, quam docet Li- ducentos amplius annos usi sint hoc jure:

beratus c. 11. Ecclesa Romana diaconi rices cum ipse Leo tuum commentum evertat :habentespapa Leonis istere non passiseunt, b .e. quum simpliciter dicat ep. 24. Si pinu noluerunt, eὸ quod non fuerit data pr sisto D vestraseuggestioni acsiupplicationi nostra dignetur

si notaesidi eorum. Scilicet diaconus Leonis annuere, ut intra Italiam haberi iubeatis epistο- legatum se serens, ante omnes Episcopos pale iudicium , citὸ auxiliante Deo poterunt ο- sedisset. Quo jure λ ubi tandem hoc un- mnia sicandala resiecari. Idem Romana Sy- quam obtinuerat Episcopus Romanus Z nodus petit a Pulcheria Martiani cori In Africana Synodo, cui praefuit Aurelius ge,Theodosii II. rore. Ac rursus ep.33. Carthaginensiis A. D. I. post Aurelium& Valentinum Numidiae Primatem sedebat Faustinus Potentinus Episcopus sedis Rom. legatus, neque tamen testatus

est ullam sibi, sedive Rom. fieri injuriam. Sed indies cum potestate crescebat superbia. Illa justior conquerendi causa fuit,

Universale concilium, inquit Leo, clementia vestra annitente, haberi intra Italiam iubeatur. Igitur etiam ex Leonis sententia, quum Impp. Theodosius & Martianus convocandi concilii jus sibi tribuerunt, quum

etiam nutum suum interposuit Pulcheria, non usi pationis, sed pietatis-clemen-

84쪽

1si Sedis Rom. Potestas. Lib. L Ua

tiae fuit hoc opus. Aliter ante Leonem A tenus beatissimus Romanae civitatis Episcopus, cui sensisse, scripsisse quem invenies λ Enim- principatum sacerdotii super omnes antiquitas vero cur solus Imperator Eutychianos co- . contulit Gocum habeat o Diuitatem de sile oegere poterat, ut extra Dioecesim compa- sacerdotibus indicare. Terent, quia nemo quenquam extra suam Aliquando ut p. 2 6. 277. tribuis haec Dioecesim citandi jus habebat praeter Im- verba Synodo, quae Valentiniani ad Sy-peratorem, nedum ab Oriente in Occi- nodum esse verba agnoscis ipse p. 4. Addentem, vel contra jus suum eo luculen- eo te fugit memoria ξ Scripsit haec Valentius testatu fecerint Impp. Valentinianus tinianus III. A. D. o. Romae ad conso-

dc Marcianus. Quod concilium indixe- brinum socerumque suum Theodosiumetunt, non in Italia, quod postulaverat II. Ibidem eo de tempore consimilia fere Leo, sed primo Ephesum A. D. 49. dein B sctabit ad eundem Theodosium eius ambA.D. 33I.Nicenam, tertib, Chalcedonem. ta Galla Placidia Valentiniani III. mater, Itaque Synodiis Chalcedonensis sta- suggerente procul dubio Leone I. quem

tim inhio profitetur se coactam ex decreto piissimorum Impp. &c. Et Imperatores quidem quoties hujusmodi Synodos indicebant,toties Indictiones suas omnibus imperii sui Dioecesibus significabant, ut non mirum sit, si Leoni quoque significarit Theodosius Il. se concilium Ephesi indixisse. Leo nihilominus, ac si sibi speciatim habitus esset hic honos, ita sibi gratulatur ep. I . Resigiosa flamenti Omiprin-ιipis fides sciens ad suum gloriam maxime perti

nera, s intra Ecclesiam Catholicam nullius erroris germen exurgeret, hanc reverentiam divinis

detulit institutis, ut a sancta di stositionis essectum authoritatem Apostolic sieris adhiberet, dcc. Quomodo i an ut Ephesinae Synodo praeesset λ Nihil miinus. Nam si jussi .set id Impetator, quis ausius fuisset obniti λEt Leo, cum nihil gravius ferret quam quod Ephesina Synodus 'ρεδρ . legato

suo negasset, tamen non Imperatori, sed sibi factam injuriam dixit. Dioscorum Alexandrinum Synodo praefecerat Theodosius, ut ipse fateris p. 3 . Quid igitur aliud Leoni, quam quod & reliquis Dice-ceseon Exarchis mandaverat Theod sius, ut videlicet Ephesum irent aut Legatos mitterent pratentinianus ad Theodosium scribens, ait, Imperatoribu3 competere, ut non tantum demissasam ,sed ct signitatem propria venerationis B. Apsolo Petro intemeratam conster Pent, qua-

urebat notam quod fidem laesisset, quam quod sedis Rom. temerasset Ephesina II. Synodus. Facile fuit Lec ii credulis fucum facere, sed & facile n bis est in his literis nomine quidem Caesareo, sed stylo gnato num Leonis striptis

agnoscere, quo potissimum conniteretur clerus Romanus, ad dominatum videli-C cet, quem modo Petri, modo totius antiquitatis sitffragiis sibi deberi contendebat. Hic utrum que connecti t pari vanitate. Illam autem de Omni bus judicandi ta- cultatem, quam falso, quam infeliciter arrogacit sibi Leo, vel hinc constat, quod tum prima , tum ultima Synodi Chalcedonensis actione quaedam enixe postularit, quae non potuit impetrare. Dioscorus, inquis , incusatur quod secunia p.ro. 'nodo Ephona Leonis veteris Roma Di cur ro- D mum orthodoxa sidet regulam non admisierit. Subiungunt: Quare Sancit imiu 9 Beati simus Episcopus magna ct veteris Roma Leo per nos o praebentem Synodum una cum ter beatisimo 2 bene nominato O celeberrimo Petro, qui e I P tra ct fundamentum Catholicaveritatis ct ba-

dignitate λQuid haec nisi fastum &fraudem Leo- 4srnis produnt λ Ut Dioscorus Alexandrinus

Patriarcha damnaretur, opus erat aliquot Patriarcharum authocitate. Operam non

negat Leo, sed nec gratis id facit, hac occasione

85쪽

Gp XVL Papapotestas quinto seculo. V

casione fias ampullas projiciens, quibus Α Ipsi judices dixere, perpendimus omnem prin f

malum ct honorempracipuum, secundum cano' eonfutandis, si voluisset Synodus immorari, Dioscorus interim & Eutyches eva sissent. Interim Bella in i candorem vide, qui de Pontifice Rom. l.I.c. I .verba LeOnis per Legatos in Synodo loquentis ita laudat, ac si non Leo sibi, sed ipsa Synodus Leoni tribueret haec elogia. Tamen primatum Leonis ita concedit Synodus actione x VI. ut Romae Constantinopolim aequent, quod utraque sit sedes imperii Romani, quod ita jam cautum fuerit Oecumenicae Synodi seeundae decreto. Ita docent primatum Epis copi Rom. de

nes, antiqua Roma a Deo amantissimo Archiepiscopo deberi.

Recte, magistratus pronuntiat conservandum Episcopo Romε tributum, qua lem canones illi tribuit, Nam Scriptura sciebant nihil alii tribuere sed ita ut Constantinopolis, iisdem σαεο ζωοις, iisdem primatibus decoretur, propterea quod sit nova Roma. Videlicet videbant Petrum& Paulum plurimas Ecclesias fundasse, quae nullis hujusmodi primatibus fruerentur, eoq; totum illum, quantus quantus est, primatum, quo fruebatur Episco- beta, non Petro, sed quod est et imperii se- pusino m. ei deberi, quod esset sedes im-

des, quod & posthac constanter contenderunt Giaeci, quod tu quoque profiteris,& quod negare non poteras, ultro fateris Leonis legatos Chalcedonensis & Constantinopolitani concilii decretis obloquentes frustra fiusse. perii. Jurisdictionem quod attinet, ampliorem , latius patentem largitur Synodus Constantinopolitano, quam Roma no, nempe tres Diceceles,Thraciae videlicet, Asiae, Ponti . Romanus vicissim hoc

ipsb, quod aequari sibi videbat Constat sti-ps. 11. so B. Gregoriint. . . . yδ. scribit per 'nodum C nopolim, putavit sibi deberi minimum.

Chalcedonensem Romano Pontisci nomen uni-νersalis oblatum esse. Certe adt. 3. Chalced. concit extant tres Orientalium ad S Leonem libelli, quibus universalis Episcopus vel Patriarcha νο-εatur. Pasichasinus visiopin Ecclesiis Listbetana vice Beatis mi ais Apostolici universalis Ecclesia Pape urbis Roma Leonis sancta S nodo praefidens

subsicripsit.

At hoc ipso falsi Gregorium I. insimulas. Itaque rectius i. 7.ep 3 o .factum id ait Tres itidem Dioeceses Suburbicatia, Mediolanensem, dc Orientalis Illyrici, nisi malis ideo tres Dioeceses assignatas Constantin6politano, quod jam tres invasis set Romanus Valentini III. literis ab

usus.

In epistola 'nodi Chalcedonensis ad S. Leθ- p. nem haec verba leguntur, quibus tu quidem,scut

membris caputor aera

Quisquis prima um aliquem obtinet, in nodo, non a Synodo. Consimile falsi D is aliquo modo caput est. Synodo prae- crimen habes apud Bellarminum de Pontifice Rom. l. i . c. I o. inquit Bellarminus, Chalcedonensi concilium DCXXX. Patrum ac . r. appellat Petrum petram ct crepidinem Ecclem. At hunc titulum Leoni tribuit non Synodus, sed Paschasinus in Synodo. Tu quoque falsus es. Nam Synodo pr fuit Magistratus, non Paschasinus, nec quaeritur, quid in Synodo prolatum sit a Paschasino, a tribus Orientis monachis, aut ab alio quopiam, sed quida Synodo probatum sit, & sancitum. fuit Magistratus ac omnia praesidis munia gessit. At inter Episcopos primus consedit Paschasinum Lilybetanus Episcopus, ut Leonis I legatus. Jubendi.tamen jus nullum nec habuit, nec sibi vindicavit; sed unus Magistratus, tum prima tum Ultima sessione,&passim alias potestatem

hanc exercuit improbante nemine. Quo loco tam Romanam quam Constantinopolitanam sedem habuerit Synodus Chalcedonensis satis docuit can. 2 8. cu mait a Secundae Synodi Patribus A D.381.

86쪽

data Seniori Romae

quod & ipsa sit urbs regia & Senatum ha

beat.

Leo ep. M. ad Turibium Asturicensevivifica pum c. ι7. concilium Histanis indicit. Videlicet quia Leo I. hac epistola copiose refellit Priscillianistas, adversus quos potissimum congregatum est concilium Toletanum, quod primum dicitur. Pontificii dominatus assertores tum huic epistolae, quam concilio Toletano periodum assinxerunt, qua persuaderent jussit Leonis indictam Toletanam illam

Synodum.

Toletani concilii subscriptionibus haec assuerunt: Regula fidei contra omnes iure sies maxime contra Priscillianistas , quas Episcopi TarraconeVACarthaginenses, Lustani ct Betici secerunt, .ct ex praecepto Papa Leonis ad Baleo ni ovum Gallicia transmisierunt. Epistolae Leonis xci. consimiliter addiderunt. Dedimus itas literaue ad fratres oecoepiscopos nostros Terraconenses, Carthaginen- sies, Lotanos, atq, Gallicos, etsi concilium S*nodi generalis indiximus, 3co. Horum addia

tamentorum falsitatem multa convi cunt. I. quod ne trecentis quidem post Leonis obitum annis Sedes Romana potestatem habuit indicendi Synodos in Hispania. a. quod ne in Italia quidem generalem Synodum indicendi potestatem habebat, sed eius indictionem ab Imp.Theodosio II. suppliciter petens ep.

9. impetrare non potuit A. D. 49. 3. Quod nusquam comparent illae Leonis ad Terrac enses, & c. literae, quae tamen vel maxime conservari debuerant, ut e si

sent documentum Papalis in Hispania jurisdictionis. q. quod dicitur primum

Toletanum concilium, habitum temporibus Arcadi, ct Honori, Stilichone Consule.

h. e. anno Domini qo s. anniS s s. ante quam Pontificatum adipisceretur Leo.

Non esset rata acaci, Antiocheni antistitis electio , ns illa a Simplicio Rom. Papa confirma

retur.

Fuit haec Simplicii, fuit haec cleri Rom. 6 Q simplicitas, ut in dominatus argumentum omnia raperet & torqueret, quae fuerant aliorum instituta. Cujuslibet Dioeceseos Exarchus tenebatur ordinationem suam cum omnibus suae Diceceseos Metropolitanis , tum omnibus Dioeceston Exarchis significare, fidei suae formulam ad illos mittere,con servandae scilicet unitatis ac doctrinae puritatis ergo. Clerus Rom. omnes hujus. modi literas quasi totidem servitutis ac fidei praestitae syngraphas interpretabatur. Inficias ire nolim Episcopos tum ad ortum, p- tum ad occasium olim aut a populo, aut a clero, aut a Metropolitis, aut ab aliquot eiusdem provincia Episcopis electos ac consecratos esse. Huic enim rei fidem adstruit Dprianus I. . . .Theodoretus hist.I./.c.ρ. 2I .c.ρ .caeteris Patres ubiqj

testantur:sed i factum assero non dirino ed ha-mano Iure. Scilicet, Christus voluit ut omnes gen- εἴ itium omnium Episcopi suam ordinationem ab Ep. Romano peterent, & tamen id rescivit nemo, totos quadringentos an nos , quin potius contrarium omnes Ecclesias sensiste, docet continua primorum seculorum praxis, Θ, ut loqueris, omnes ubii Patm,Theodoreto saltem antiquiores aut συγ χρονοι, ne Verba tua latius quam orationis tuae series postulat, extendam. Theodoretus autem quinto seculo vivebat. Ne vero, quod hic fateris, alibi neges, memineris quam id sit copiose solideque demonstratum, tum ab aliis, tum nuper a nobis elogiorum Babylonis cap. Xq. 3 3. sq. S. Sed age licuerit reliquis omnibus Ecclesiis jus illud dhunum, cuius ne apex quidem usquam unquam comparuit,ignorare,per multa secula non

debuit papae saltem innotuisse 3 Qui fit

igitur, ut continuam illam Omnium Ecclesiarum per quinque saltem secula praxin ne Papa quidem ullus damnarit 3 ut nullus

87쪽

13 Cap. XVI. Papa potestar quinto sculo

nullus eorum contestatus sit Petro, Cliti- A Cons. h. e. quindecim diebus ante finem sto,juri divino fieri manifestam injuriam, anni, quo Romam & Italiam invaserat nisi quotquot fiant ubique terrarum, o- Odoacer, unde concludebat Zeno. Cum mnes .Episcopi suam ordinationem a P Constantinopolis & Roma simul essent pa, vitae spiritualis influxum ab illo ca- imperii Romani sedes, harum urbium Epite petant Z Petrum quidem passim cre- piscopos reliquis Gmnibus antestare vo-pabat fastus Romanus, sed nondum eb luerunt Oecumenicae Synodi A. D. 38 I. processerat impudentiae, ut hoc obtentu & s I. Nunc cum sola Constantinopo- Continuam Ecclesiarum omnium pra- lis fit imperii mei sedes, huis Episcopum xin auderet impietatis aut injustitiae da- simpliciter omnibus, in imperio videlicet νι- mnare 3 Sensim&quasi fine sensu fuit illi ventibus, meo non rahram antestare , si irrependum, & incautorum cervicibus B O praese polo. Imperatores autem h imponendum jugum prioribus seculis jusmodi constitutiones vix unquam se

ignotum.

Itaque vide quam dolosa sint verba tua, cum ais: D. Leo ferm.3. in assumptionem suam ad Pontiscem hac verba: Pa ce oves meas, accipienda sendit , cateri, Patres consentiunt, qui Rom.gregem Ecclem commissum asperant: eius est Episcopos constituere, solio pellere , restituere, M. Certe Romanus Episcopus Ecclesiae Romanae regimen accepit, eoq; Petri cathedram insidet,ut & reliqui pastores. At quod huius esse vis Disicopos constituere, &c. quasi Patres id φως, -μοψύχως pro fiteantur,idquam falsum sit,ex tuis ipsius verbis colligi potest. Unde seetur,Patres credidisse,Romanum accepisse regendam

Ecclesiam suam, non totam, non omnes Ecclesias, quam plurimarum ne nomina

quidem ad ipsius aures pervenissent. Sed ipsius imperii Romani Ecclesiae quam

contrariam tuae sententiam haberent,vide A.D. 76. Imp. Zeno sic siancit: Sacrosanctam huius religio si a civitatis Constantinopoleos, Eccisam, ct matrem pietatis,ct Christianorum orthodoxae religionis omnium, in impetio scilicet Romano viventium,o

eiusdem regia urbis sanctissimam fidem,priνikgia ct honores omnes stuper vi coporum creationibus 9 jure ante alios remendi, ct cetera omnia, qua ante nostrum imperium vel nobis imperantibuι habui se dignoficitur, habere in perpetuum, firmiter regia urbis intuitu udicarens 9

sancimus. Dat. XVI. l. Ian. Armatio V.C.

ciebant, nisi de Synodorum sententia. Ulut sit, nemo comparet eo proximove seculo, qui decretum istud improbarit. Contra, qui Zenoni saccessit, Anastasius A. D. 9 I. Zenonis decretum ita confirmat : Priνilegia magna Ecclem Constantinopoleos, ctbub ipsa administratarum Gustentatarum venerabilium domorum custodiuntur. Et quae sub Justino Anastasii successore cori vocata est Constantinopolitana Synodus

A.D. 18. cum Patriarcham Constantinopolitanum vocat Oecumenicum, omni

no Zenonis constitutionςm sibi placere testata est. Idem testatus est Justinianus I. A. D. 33o. & seqq. Imperatores, tum eo quod titulum hunc Epistopo Constantinopolitano continuarunt, tum eb quod Zenonis Constitutionem Codicis Justinianei lib. I. tit. 2. lege i 6. insertam cum aliis ratam & gratam habuerunt.

statura Bassii dicunt nullius roboris esse, quod nullius Romani

In hac Synodo, in eius Praeside Symmacho specimen habemus insigne, tum sor.

88쪽

imbecillitatis, tum vitiorum cleri Romani. Infirmitas patet,qubd ne Romae quidem Synodum ex regionibus extra Romanam Dioecesim satis constantem convocare posset, sed ad id opus haberet decreto Theodorici, quantumvis Ariani Gothorum Regis. Sic enim incipiunt acta Synodi: S cita Synodus apud urbem Romam ex praecepto giso simi regis Theodorici diuersi; regionibus congregata in Christi nomine dixit: Cum ex dires; projiciis ad urbem Romam convenire sacerdotes regia praecepisset authoritas,

De epocatione 'nodali clementi mo Regi gratias retulit. Digna res visa est maximo Sacerdotum numero . Decernere tamen aliquid Synodus

sne regia notitia non praesumpsit. Iu siu est regiis praceptionibus Papa Symmachus. Iterum nos ad iustitiam contulimus principalem. Unum

tanta rei restabat, unde Deo pareremus, inquit

ipse Symmachus ut saneti principis,

qui camen Arianus erat, poluntate invitar mus Senatum amplissimum.

Jam quidem A. D. 99. habuerat Synodum Symmachus, hu usimodi praefatione carentem,quod ex sua tantum Dioecesi eam convocasset. At hanc licet ex duarum tantum Diorceseon Mediolanensis scilicet de Romanae provinciis ex Italia sela conflatam ut conVocarCt o FUShabuit authoritate regia, quod videlicet

fuisset haec hactenus perpetua praxis Ec clesiae, ex quo Principes christianos habere coepit. Ratio patetine Dioecesis in Di-

Sedis Rom. Potestas. Lib. L

A tempore Simplicii I. Quam vitiosus tum

esset clerus Romanus, docet ambitus inter Laurentium 3c Symmachum tam furiosus, ut eius occasiones, caedes, rapinas,& innumerabilia perpetrata testentur

Theodorus, Anastasius. Platina. Et illi

quidem praecipuam im eum, qui credere coactus est, culpam conferunt, sed fastus Symmachi per Ennodium, causam tuam agentis, satis testatur S; mmachi deteriorem fuisse causam. Quin & quam bona B fide Symmachi Synodus ageret, hinc collige. Dum Theodoricum videbat, nihil non deserebat illius aut horitati, cleme rite, sanctitati. Simulac digressum vidit: Dicite, inquit, vobis quid vadetur ' De me licuit Iaico legem dare' Sancta D nodin dixit: Non licuit.

Hem, sanistitatem l Theodosii anum codicem videbant praesertim libro XVI. plenum legibus a laicis,si modo Principes

laicos vocare licet, latis tam circa res Ec-C clesiasticas quam circa res politicas. Uni Basilio non licuit de rebus Ecclesiasticis

leges ferre 3 Qmd 3 quod Basilius lcgem

illam non ferebat proprie, sed rogabat. Sic enim Synodo dicebat: Si amplitudini v stra, velsanctitatiplacet, O c. Deinde, cum videri velint idem sancire quod Basilius, quid erat causae cur Basilio , cur Odoacro pridem defunctis tantopere succenserent Causam vide dignam astu, dignam fastu Romano. Quandiu sola Synodus vetat decesim insurgeret, quoties ex pluribus D nequis Ecclesiae bona vendat, putat futu-Dioecesibus erat convocanda Synodus,

fiebat id Principis tam huic , quam illi

Dioecesi imperantis authoritate. Qtiae dicuntur tertiae M quartae Synodi Romanae re vera sunt unius actiones duae praepostero ordine collocatae. QDae quarta dicitur, habita est Rufo magno, Fausto Avieno Coss. X Kal. Nov. A. D. Or. Quae tertia dicitur, habita est iisdem Coss. VIII. Idus Nov. In ea sess1one lectum damnarumque decretum, quo Basilius Ecclesiasticorum bono - in alienationem omnem prohibueratrum ut sibi liceat, quoties Voluerit,exceptiones legibus se satis apponere. At

cum Basilio rogante, Synodo annuente, dein Odoacro confirmante lex ferebatur,

ne Synodo quidem fiebat potestas Ecclesiastica bona dilapidandi, sed siquid expediret vendere, permissione Principis opus erat. Quidni Quod Pi inceps largitus est, quidni vetet, ne sine sua permis. sone distrahatur a quoquam λ Interim hoc frenum decoctoribus injectum urebat licentiae cupidos Epistopos,& dum

89쪽

duorum Principism defunctorum cineribus insultant,putabant futurum,ut in posterum nihil tale statueret quisquam princeps. Sed frustra fuerunt. Nam multis

adhuc post Symmachi mortem seculis obtinuit id quod abolitum volebat Sym

Inachus.

p. In exordio actorum eiusdem Concilii, haec I ges: Memorati Pontifces,quibia allegandi imminebat occasio,suggesserunt; Symmachum, qui dicebatur in utus ebuisse Synodam convocare. sοι Potest id intelligi de Synodo , quam Symmachus habuit A D. 99. quam sane Synodum, cum ex sola Dioecesi Romana

convenillet, potuit & debuit Symmachus convocare. Alioqui locus ille, quem laudas, variis lectionibus & mendis ita sic tot, ut quid tibi velit Synodas, non facile sit divinare. Deinde, non si quis in Synodo plusculum tribuit sedi Rom. continuo se initur hanc totius Synodi fuisse senten

tiam.

PIS Iohannes Episcopias Constantinopolis, Hor- lmi d.im vocat Patrem Patrum adorandum. 9- Joh mnes forte scripserat gre=τTαυητον,

qua voce quilibet honor civilis designatur. T amen editio Coloniensis anni is 3 8.

f. s 6 o. sic habet: Hormissa sancto ct beati sinastatrict Papa magna Rome . Ibidem Justinus Imp. Hormisdam vocat Archilis spum alma urbis Romae ct Patriarcham. & f. sao. Hanc chartulam vobis merito dirigendam credidimus, ut a vestra sede etiam tenor eius admissiuad colligendas proficiat, ct adornandas u- et bii venerabiles Ecclesi&M 9 Itierosol mitanam

pyti xe,cui tantum omnes saporem impendunt, quas matri Christiani nominis, ut nemo audeat

H ea si se discernere. Qiis ante Justinum

Princeps,alicujusve nominis Doctor tantum tribuit sedi Romanae λp. s s. Pompeius vir apud Iustorem Thracem praeci- νε authoritatis Hormisdam vocat Archiepsc puin universalis Ecclam. Graece scripserat Pridem obtinuerat, ut Orthodoxi dicerentur Catholici.

Latini durius dixerunt Universales. Sed

plus tribuit Episcopo Constantinopolis

Synodus A. D. si 8. habita. Vocat enim eum Vniversalem, sive mavis, Oecumenicum Patriarcham ; qui titulus deinceps coepiresse tralatilius, cuius antehac usiis mihi quidem nusquam occurrit, nisi in adulatorio trium monachorum libello, quem obtulerunt Leoni I. quem asst. 3. Concilii Chalcedonensis lectum supra memini

mus.

Iustinianus ep. ad Ioannem Papam Ecclesiam p. 1s-S7. Romanam caput omnium Ecclesarum vocat, ad 'cuius notitiam omnes de rebus Ecclesasticis controversias referre oporteat. Idem Iustinianus p. IS. ἔα

Imp inquis, Constantinopolitano Patriarcha docet esse perpetuo, ut pacem ct conjunctionem

Ecclesiasticam cum Romano Pontifice integram conservaret. Nec enim, inquit, volumus qui quam eorum,quae ad Eccles latum pertinent, eὸ

inconsultὸ decerni,cum i Ut caput omnium Dei Sacerdotam, quoniam hoc semper serratum sit, si quando ad ortum haresita exorta sunt, ut nonnis ex eius siententia profligarentur. Non desunt, qui literas illas sublestae fidei credant esse, quod etiam post, sed

imprimis ante Constantinum haereses multae damnatae sunt inconsulto Pontifice Rom. imprimis cum ipse Pontifex damnabatur, ut Viector ab Asiaticis & Irenaeo, Stephantis a Cypriano, Marcellinus ab omnibus piis, Liberius ab Hilario, Zoetimus & Bonifatius ab Africanis. Praeterea ipse Iustinianus passus est Vigilium

ab uxore Theodora male tractari, fine per plateas raptari, quin &eum ipse curavit excommunicandum ab Oecumenica

Synodo V. & in exilium ablegavit, donec Synodi placitis acquievit ac subscripsit. Tertio Justinianus Nov. I 23. cuiusque Dioecesse os exarcho summum jus intra suam Dioecesim tribuit in rebus Ecclesiasticis. Sed ut demus haec a Justiniano scripta, saltem ex iis quae diximus, colligere possumus, qua mente, quo siensiu scri pserit. Adulatorio videlicet animo scripsit Romani Pontificis ambitioni gratificans,

90쪽

Sedis Rom. Potestas. Lib. L I

ut eius beneficio amissum urbis Romae Α ut nemo veneralitis clericas ab aliquo De clerico, principatum recuperaret. Sensus verbo- sire laico ab initio apud beat unum propinciatum hic esse potest: Episcopum Rom. omnium in imperio Romano degentium Episcoporum esse caput, h. e. primum, quoties ad jugulandas haereses Oecumenicae, hoc est, ex omnibus imperii Rom. Patriarcham accusetur,sied prius juxta sacra instituta apud visiopum civitatis, in qua clericiuxorsatur,tum, i is seu spectussit, apud metropolita' num episcopum reum agat. sed forte ne ei quidem , actori videlicet, accusatio placuerit, ad provinciis congregatae fuerunt Synodi,ad sacram eivi regionis S nodum accusatum dedueas & invitatum & invitari debuisse Ro- cat, secum Metropolitano tribus convenientibus manum Episcopum. Alioqui quam hae- religiosissimis episcopis, qui caterispropter ordina- resim jugularat, quod dominatus prima- rionem praeferuntur, de causa coram tota Dnodotusve specimen unquam ediderat in E B cognoscatur. Jubetur tota Synodus cogno-clesias trans Euphratem trans Cancri tro- scere, tres vero vetustiores Episcopi cum

picum sitas 3 Sed Justinianum ipsim au- Metropolitano jubentur litem in struere, diamus. Ita dicitur Johanni scripsisse C. ct si quidem et,qua judicata erunt, placuerint,abde Summa Trinit. lib. I. lege 8. Omnesacerdotes Unives orientalis tractus 9subjicerect unire fieri pestra sanctitaris properavimin. Non suberant igitur illi, & quod properanterfecit Justinianus, id re maturius deliberata mutare potuit, & mutavit Omni

accusando discedat. Si vero se laedi existimaverit, propocet illius propincia beatisimum Patriarcham, atq, iis, qua ipse judicaverit, omnino pareat, perinde ac si ab initio judicem esset confecutus. Nam contra horum antistitum siententias

non esse losum appellationi, a majoribus nostris no , nisi subjectionis huius vocabulo fa- constitutum sit, nempe si judicaverit ex Sy-tearis nihil aliud intelligi, nisi ut sedes C nodi Dioeceseos sententia. QMd si so- Constantinopolitana sit secunda, non prima. Non patimur qmcquam, quod ad Ecclesarum flatum pertinet, q*amvis manifestum se indubitatum', quod movetur, at non etiam vestra innotescat sanctitati, qua caput e tomnisi

sanctarum Ecclesiarum. CAPu T. h. e. prima sedes. Alioqui cum videret se nihil

his blanditiis profecisse, post Johannis I.

mortem A. D. 1, O. Lampadio & Oreste Coss. ita sancit C. de Episcopis lib. i. legelus judicaverit, sive Patriarcha, sive Metropolitanus, tum locum habebat id

quod addit ibidem Justinianus, imprimissi qui condemnabatur, esset Episcopus. Enimverὸ si remisia causa ad sanctifimum Patriarcham, aut ad aliquem ex religio Omis Metropolitanis, aut ad alium Dei amant imum

scopum sententia lata sit quae alicui parti displiceat, ac provocetur, ad Archiepiscopalem hanc sedem, Constantinopolitanam videlicet, a 4. Constantinopolitana Ecclesta omnium alia- D reseratur appellatio, in qua, ut adhuc serpatum

rum est caput. Recuperato vero Romae principatu, ut eam tibi redderet obsc-quentiorem, tum rursus A. D. I. Basilio Cos. Novella Is r. sancit: Senioris Roma Papam se primum omnium sacerdotum, sanctiss-mum vero Constantinopolis Archiepiscopum se-

eundum locum obtinere, ac reliquis omnibus au-

referri. Sed quoscunque tandem titulos sive novae, sive veteri Romae daret urisdictionis illorum limites ita definit A. D. sso. sui codicis lib. I. tit. q. lege 2'. Sancimu ,

est,tis cognoscatur. Ita, cum olim Metropolitani non nisi de Synodi suae consilio sententiam ferrent, Episcopi non nisi de sui Presbyterii consilio, ac vicissim a Metropolitani sententia non daretur provocatio , nisi forsan ad Synodum Dioeceseos: paulatim factum ut Episeopi, Metropolitani , Exarchi vel Patriarchae soli non rogata sui Senatus sententia judicarent, ac vicissim ab omnibus illorum sententiis

daretur provocatio, praeterquam a Constantinopolitani Patriarchae in Oriente, Vel