장음표시 사용
91쪽
cap. XVII. Papapotestassextoseculo. I 6
vel 1 Roniani in occidente sententia. Ita Α smate incrustat Baronius: Universalem,in
gis Iustinianeae, nisi quis dicere malit ad-
verius Patriarcharum sententias non esse locum appellationi, - -τα τῶν παπιαρχων x is χους, ut loquitur Photii
quid i .e.βbiectarum provinciarani. Quid
vetat igitur, quo minus etiam Eugabinum Episcopum Vmperi lim voces, ut universarum ubi subjectarum ovium pastorem
Quinta Synodus ad . o. per Menam Patri- p. 2 7 tit .9. cap. 6. pag. St. cum Patriar- archam nodi Praefidem ita loquitur: Nos οcha Metropolitani sententiam confirma- stolicam sedem sequimur, ct obessimus, cti ius
verat, quod si eam infirmasset, & is,quem communicatores habemus communicatores: O Metropolitanus absolverat, contenderet condemnatos ab ipsa etiam nos condemnamus.
injuriam a Patriarcha vel Exarcho sibi fa- Sane Synodo quintae praefuit Mena, ctam,tum illi licebat ab inserioris Exarchi B non Episcopus Rom. Sed,cum alias Me- sive Patriarchae sententia provocare sal- na vocetur Patriarcha, dubitari potest,tem in Oriente ad Constantinopolit
p. s 3s. 36. I niani avo Anthemius Constantinopolis Di copus apostolicumpatrem Agapetum 1. cateris Discopis severiorem expertus est,a quo ut Mo- nothelita sacro Magistratu abire coactus,m Zonaras ct Cedrinus. Anthemius Patriarcha cum esset, non
an Archiepiscopus, qui, quae laudas,dixit, sit Mena. Si Mena non est, sedes Α-postolica dici poterit hic Constantinopolitana. Sed clemus Menam loqui Sc Romanam sedem intelligere, non est haec Mniversalis, sed singularis enuntiatio, cuius hic sensius est: Scimus Anthimum eius mcomplices ab Agapeto merito damnatos, poterat a paucis aut infimi subsellii Epi' quam ob causam eos nos quoque damna scopis sede moveri. Clim igitur Agape-C mus. Sed vide, quanto tum pluris fieret tus Constantinopolim venit, licet Ariani Regis Gotiborum Theodati legatus, tamen quia se profitebatur Orthodoxum, huius & aliquot Episcoporum judicio damnatus est Anthemius & sede pulsus, ei msubstitutus Menas A. D. 336. quomodo paulo post, tum Menae, dein Eutychii,
Imperatoris, quam Papae sententia. An thimum damnaverat Agapetus cauis cognitionem illi tribuente Justiniano : Sententiam Agapeti confirmaverat Synodus Oecumenica jussu Justiniani convocata: Tamen pendet adhuc Synodus ab Imperatoris nutu: Nihil inquit hic ipse, quem tum aliquot Episcoporum judicio Vigi- laudas, rerum quae in sanctissima Ecclesia mo-
Ainthemius prius ab Agapsto, quam a S nodo damnatus e toesosis pusus. Ita nihil egerat Agapetus, nisi sententiam eius subsecuta Synodus confirmasset.
Agapetus vocatur Episcoporum Princeps in
monumento ex Vaticana Bibliotheca.
Quid 3 nestis cuius fidei si οικόλν μαρτ' ; Potest is te jugulare,juvare non potest, maxime testis, quem laudas, adulationis foedissimae manifestus. Tamen hic quoque testis Menam Episcopum Constantinopolitanum vocat Apostolicum 2 Uxentur: Conrinit seri prater opinionem λή- sum Imperatoris. Rogamus itas vestram cha-D ritatem in praestentia quiescere, ut nει tempus accipiamus, adducere ad pias siuas res ea, qua a
nobis exclamata saerlint. Nicephorus i. r. c. 26. auctor sit Menam a p. 16.
Vigilio communionepulsum. iando testis hic tibi placet, integrum eius testimonium audi. Eo,Vigilius, insesentiaeprogressus est, ut 9 Menam a communione qllatuor men sibus exclustrit. Idem sane ct Menas adversm illum fecit. Sed enim Iustinianus rebus huiusmodi ad iram commotus, qui eum comprehenderent, misit. Tigilius autemsbi
92쪽
sacris ibi fistulis implicitus, non priks inde extractus cessit, quam istas evertit. Erat namima gnus O corporis flatu ν M. Postea vero cum eius rei Iustinianum poeniteret,partibvssuis interponente Imperatrice Theodora Vigilium suscepit, ath isse rursum Menam ad communionem
admisti, huc est, alter alterum solvit & admisit. Quom Vigilio succenta at Theodora, Vigilius eam Justiniani beneficio sibi conciliavit. Ubi Justinianum sibi sensit infestum, eius iram Theodorae beneficio placaVit, quam Eutychianam fuisse
non dubium est. Neque multo post rursus a Synodo damnatus, in exilium relegatus non prius relaxationem obtinuit,
quam pollicitus est se, pariturum Synodo, quod & praesticit. Haec erat Vigilii sanditas , ut non nisi malo coactus officium
Vigilii succe sor Pelagius ep. t . Childeberto Francorum regi fidei uua rationem reddit, non ut rege inferior, quod inscite volunt a persari, ,sed ut quintam Synodum jurestprobase ostenderet: a 2p At quoties Regi quis minime regiae dignitatis ostendit se recte fecisse, facit id ut
inferior. Demus tamen invalidum e ste
ἀωσμα, tamen erit haec tuorum, non no
strorum inscitia. Nam tui, quoties aliquis Episse us Episcopo Rom. rationem fidei suae reddit, protinus concludunt eum id facere, ut inferiorem. Cum uterque sit ejusdem sacerdotii,
perineptum est tuorum argumentum: sed in tuos apposite retorquetur, maxime cum novum non sit Episcopum inferiorem esse rege. Caeterum Vide, quam prudenter moneas a Pelagio probatam Synodum, quae Vigilium anathematismis adegit ad obsequium sibi debitum. Sed quidquid obtenderet Pelagius I I. da mnatus est ab Istris, Venetis, Africanis, tum ipse, tum Vigilius, qu ,d subscripsis.sent actis Synodorum habitarum annis 336. &333. Imprimis improbabatur damnatio trium capitulorum, Theodoreti
scilicet, Theodori Mopsvestensis & Ibae,
A quod ea pertinere videretur ad contum 2-liam Synodi Chalcedonensis. Quam ob brem A. D. 193. Constantii NIediolanensis Episcopi consecrationem improbariant
aliquot Episcopi & Theodelinda L ong
bardorum Regina, quod diceretur Con stantius in damnationem trium capitulorum consiensisse, Romae sub Pelagio II. quo n mine Constantium excusans Gregorius I. lib-3. ep. 2.3. . 33.37. non profitetur diserte subscripserit, nec ne Constantius huic B trium capitulorum damnationi, sed hoc tantum exserte contestatur, se fidem Cha cedonensis 'nodi Sanctaper omnia illibatam custodire, sciens videlicet quam non tantum Constantio, sed & si bi necessaria esset hujusmodi protestatio. De quinta vero Synodo sic Constantio respondet ep. 37. Nos
sicut voluistis, ita fecimus, ut ejusdem Synodi
Aiunt Gallia i copos ab obedientia Romani p. Ponti cis semper suis e liberos. Contra pronAn- C tiat ep. VI. Pelagi, primi restantis se majorum exempla sum pices inbungere Sapando aret tensii. Quos malores siros intelligat Pelagius Α. DI. non est obscurum, Symmachum videliacet & Hormisdam, a quibus idem tcnta' tum monuimus. Utrumque videre potuerar Pelagius. Sed quod semel atque iterum usurpavit Romana sedes, id continuo veluti vetustum & seculorum aliquot praescriptione firmatum ostentit. In D titulis istis offerendis docuit Roma, quisa ambitiosa, quam insidiosa sit eius liberalitas. Quidni vero potuerunt legationes istae tum esse jurisdictionis omnis exper- res, ac nuda ministeria ad significandum, cui diei Paschatis celebrationem alligna set Alexandrinus Patriarcha, vel tale quidpiam 3 Interim quam pulchre suum ipse domin nium imprudens evertat Pelagius, vide. inquit d. 21. Universe per orbem catholica ct Apostolica constituta ecclesiae unus thalamus Christi sit tamen sancta Rom. Ecclesia catholiis O apostolica nudis Synoditas
93쪽
Cap. XVIL Papa potesas sextoseculo. IJo
constitutis cateris EGUis praelata est, sedeνa1 Iica νοce Domini ct Salvatoris nostri primatum
obtinuit. Tu es inquiens, Petrus,dcc. At quidquid his verbis Petro promittat Christus, nihil hic, nihil usquam alibi promittit
Romae, Romano ve Praesuli. Licet autem
primatum ordinis Episcopo Rom. concesserint potius, quam decreti deliberatione constituerint Synodi, tamen primatum potestatis, quem sedes Rom. sibi vindicat, in omnes Ecclesias merito dicit Pelagius a nulla Synodo tributum sedi
p. Sub Pelagio Ioannes ' unator Universalis 2 Oecumenici Patriarcha sbi sumpsit titulam, quem ne Romanus quidem Pontifex ita usurpat, ut des'ectis statribus Episcopus appetat solvi vocari ait S. Gregoriu3 I. . . c. yδ. quasi fateri sint eius picarij; Sed universalis dicitur,quia per universum orbem propagata Ecclem pastor est. Pe-1 7- lagius II. &Gregorius I. nusquamajunt sibi, sed Antichristo, Lucifero ve cou Venire titulum hunc. Nunquam Johannes dixit, se solum Episcopum; nullo argumento probat Pelagius aut Gregorius Johannem fratres despicere, nisi quia titulum hunc sibi tribuebat, quem ad reli
quorum contumeliam pertinere conten
debat Gregorius, quia si quis est Oecumenicus aut Universalis Episcopus, reliqui jam titulo tantum tenus sunt Episcopi, quod in Papam multo melius convenit, quam in Johannem. Nam dominatus, quem Papa sibi tribuit, is est, ut reliqui, qui jugum illud siubeunt, sint tantum Vicarii Papae, adeo ut vel Diacono, quem Legati titulo cohonestaverit, cedere debeant. Itaque tu diserte asena est, inquis, omnes Episcopos ex aquo Christi vicarios se, quia scilicet vis unum Papam Christi, reliquos omnes Episcopos Papae vicarios esse. Johannes nec sibi titulum illum assumpserat, sed eius usum a Synodis & Imperatoribus ante LXX circiter annos sedi suae tributum cum invenisset, non putavit sibi sedem suam obtentu modestiae, spoliau-A dam elogio, quo pridem pacifice fruebatur, nec aliud innuebat nisi se Patriarcham esse civitatis imperantis Sic enim passim vocabatur imperium Romanum , tam Orientale, quam Occidentale. Quod autem Papae tribuis,id illi nec divino, nec humano Jure conVenit.
dorus lib. 2. Chronici de concilio Tolitano p s tertio loquens ,sc inquit: Interfuit tunc digni, taleprimus ille Catholicus oe orthodoxus Lean
der Η 'alonsis Archiepiseopus, ct Romanae Eccle-B M legatus.
Haec habes a Baronio, qui commentum istud assingit Isidoro, cuius opera I .uteridebis edita sunt , sed in neutro coiΓ parent haec quae laudas. In Chronico Gotthorum Reccare dum dc Synodorum ab eo celebratum memorat; Leandri non meminit; in Scriptoribus Ecclesiasticis Leandri res gestas celebrans huius concilii non meminit. Conciliorum editiones C, lo-nienses anni 13r8. & i 3I. huius LeandriC ne nomen quidem habent. Per errorem omissum vult Baronius A. D. 89. k q. Sed cur Praesidis potius quam subsequentium Episcoporum nomen fuisset silentio transmissum 3 At enim Baronio sum gium istud eripit conciliorum editio Coloniensis anni 16OS. quae Leandri nomen subscriptionibus in serit, sed quarto loco. Quartum quoque Locum Leandro dant rerum Hispanicarum scriptores Tarapha, & Mariana. Si Roma leoatum habuisset
D Leandrum apud Reccare dum Rege RI, fuisset illi notissimus Reccare dus. At biennio post hanc Synodum erat adhuc illi prorsus ignotus. Quippe Gregorius I. A. D. 39Ι. lib. I.ep. I. de Reccare do scribens ad Leandrum : Haius, inquit, dum i hi pirfripta vestra mores exprimitis,amare me etiam, queλη nesicio fecistis. Videlicet ita loqueretur Gregorius, si Pelagio, cui nuper thic- cesserat, suam ad Orthodoxam fidei ai conversionem 3c huius concilii convocationem deberet Reccare dus & tor naeius regnum Sed cui extra regnurit Ilia
94쪽
quod Papa credi vult, alter Petrus, alter ChristuS. S. Gregoris . . . l. 7. Indict.2. De sede, in- p. quilion istinopolitana exis dubitet, eam 'ο-
Totus Oriens dubitat,imo pernegat,&jam tum pernegabat. Constantinopolis Secundam Sedem se fatetur esse, non primam. At non quivis secundus cuivis prispaniae debetur haec laurea Gallia possit A clesiae cura commissa est. Sed perpetuus eam multo justius sibi vindicare, quod hic est imposturae Pontifici se cavillus, Reccaredo nupsisset filia Childeberi neptis Sigeberti Mediomatricum regis. Concilii convocationem, & regni refo mationem uni secundum Deum sibi vindicat Reccare dus, concilium ita compellans: Non incognitum vobis esse reor, reveren-ὰ mi Sacerdotes, quod propter instaurandam disciplinae Eccles icit formam ad nostra vos sex nitatis prasentiam evocarerim, O quia decursiretro temporibus haeretis imminens in tota Ecclesia B mo subjectus est. Hinc collige, quanto Catholica agere Srnodica negotia denegabat: plus imposturae, plus superbiae fuerit in Deus, cui placuit per nos eiusdem haeresi obicem Gregorio I. quam in Johanne, Curiaco- depellere, admonuit instituta demoreEccles i- ve, quos damnabat ; ut non milum sit, si co reparare. Ergo sit vobis Iucunditatis,stgaudi, clamores eius frustra fuerint. Illud magis malim iucunditati,gaudio) qmdmes canoni mireris, quod de Johanne , qui Gregorii cis prolestu Dei per nostram gloriam ad pater- diras contempserat, ita loquatur l. 6. ep. 6. nos reducitur terminos. Sub finem: Flavus Iohanne sanctae memoria de hac luce siubtracto, Reccaredus Rex hanc deliberationem,qssam cis &c. Cyriaci sanctitatem primo praedicat, sancta definivimus Synodo,confirmanssubscripst. gratulans quod Johanni succestillet l. 6.
Omisisti vero quae multo speciosius alie- ep. 6. dc T. mOX Cp. 2q. 28.3O. profan Umgare potueras haec verba,quae leguntur in C Oecumenici titulum rursus impugnat pa- primo canone . Permaneant in suo vigore con- ri successu nisi quod Eulogius Alexandri-
ciliorum omnium constituta, simul ct 0nodica sanctorum Prasulum Romanorum epistola. Sed addititias esse voces istas. H,3cc: quidnit credam, cum sequentium decem Toletanorum conciliorum nullum hujusnodi decretalium meminerit, aut ullam Sedi Romanae potestatem in Hispanicas E clesias tribuat 3 Oecumenici, 'e Universalis Disivi titulum B. Gregorius in D copo Rom. probat ep. 32. l. o. quia Petro totivi Ecclem cura commisse est a
Nos quidem fatemur Gregorium &Pelagium invidiae potius quam pietatis stimulis incitatos, ut titulum hunc Constantinopolitanae sedi ereptum irent, qua ob cauam clamores eorum nihili fecerunt pii. Sed veras tamen voces illis expressit haec invidia, quae Bonifacti III. ejusque successorum damnationi sussiciunt. Petro, Paulo, Johanni, reliquis omnibus Apostolis in solidum totius Ec-nus testatus, se titulum illum Constantinopolitano non amplius tribuere, eundem Romano tribuit, quod GregoriuSaversa tur l.7. ep. 3 O. Millus, in qui Ieclorum meorum uti hoc unquam vocabulo voluit. Gregorii 3Magnas, inqui S , lib. . .i . Vi p J6.gilio Arelatens Episcopo usi sacri palli, ac vices Sedis Apostolica ct potestatim in Ecclesia Gullicas largitur. D Sub annum 33. Leo I. Viennensibus 193. favcbat adve istis Arelaten sies. Postquam plus subsidii, plus oble qui 1 speravit ab Arelatensibus Romae, titulum legationis invenit, cuius vi Viennenses Arelatensibus subjiceret. Qvienam primo fuerit hujusmodi vicariatus potestas, non satis constat. Cregorius autem lib. q. Cp. I. a. J 3. quam amplissimam potuit, eam este cit,honestis Childeberti Francorum regis literis, conquerentis de regni sui vitiis. Ideo, inquit,
statri nostro Vigilio Arelaten s ciyitatis Episcopo
95쪽
03 Cap. XVII. Tapa potestas sexto'ulo. IJ
s7 vices nostras iuxta antiquum moram ct excesse tu vestra de derium, Deo favente, comm mus. Consilium petebat Childebertus, domia natorem mittit Gregorius, & pallio donato , tum Arelatensem, tum reliquos
Galliaru Episcopos sibi subjicere molitur. Quid molitus sit, perspicuum; quantum
promoVerit,incompertum. m Leo I. ne Viennensis quidem provinciae Metropolitam agnoscere voluerat, hunc Galliae Metropolitam nuncupat l. s. ep. 33.
At si conferendi pallii jus, si primates,
Archiepiscopos Vacarios provinciales insti tuendi potestatem divini tus accepit Papa, qui ni, ut eius exemplum nullum extet intra quinque priora, tam pauca; sexto Seculo, nulla prorsus trans Euphratem & Meroem totis quindecim seculis 3 Doleant, ct audiant eundem eodem lib. q. ad Brunechιuarn Reginam Francorum, qua peti rat ab eo, ut talem in Gallias personam mitteret, qua facta Synodo cuncta,qua contrasacrati os canones perpetrantur, omnipotent Deo authore, psit corrigere. εos. En quo discordia cives perduxit miserost Duarum foeminarum Brunechildis Hispanae,& Fredegon dis impotentia Romanae sedis in Galliam usurpationibus viam aperuit. Brunechil dis non alio sipectabat, quam ut authoritate peregrinorum ipsa peregrina stram potentiam adversus Fredegondem confirmaret. Te Vero ex quo coelum Italicum spirasti,Galliae tuae mala non tangunt. Idem e .sa l. t/. Indicit. o. Iohannem defensiorem in H; 'aniam legat, ut causam Ianuaruct Stepham Episcoporum cognostat. 663 Titulus quidem epistolae s . id, quodvis,prae se fert. Sed titulorum horum author potuit Hispaniam vocare tractum aliquot Insularum, quae non procul ab His anta sunt, in quas ut &in Sardiniam,
Corsicam, Siciliam facile fuit Episcopo
Rom. sitam Dioecesim expandere. Certe Malacitana civitas, cuius Episcopus erat
Januarius, nusquam mihi comparet in
A Hispania. Potuit igitur esse iuvitas insulae Capricanae, cuius monachos a Johanne castigari jubet Gregorius I.1 l .ep. 2. Eo minus mirum videbitur, si Phannes hic ep.33. dicat: Nullam in ante dicto Ianuario culpam, quamilio vel depostione digna esset, puniri. Alioqui ne post Gregorii quidem
obitum in Hispania Synodos convocabat Papa, sed Rex, ut videre est ex concilκ Toletanis V. & VI. quae dicuntur Dei ocRegis Sunitae nutu congregata. Sunitam B Tarapha regnare coepisse notat A. D. 626. Sic septimum dicitur habitum studio Chin dasiundi regis A. D. O. octaVum jussu Recce si unthi regis A. D. TO 6. no num canonicae definitionis edicto septimo Recce fiunthi regis anno Christipo 8. decimum voto regis ejusdem A. D. 7O9. quae variς loquendi formul et unum idemque significant, nempe jussionem Principis. Quod si tum in Hispania Pontifex Rom. habuisset legultos sitos, Vicarios, de- C fensores iurisdictione, quam sibi, talibusque personis tribuit, instructos, an omisissent illi sitam, suique Pontificis jura ZDolent S. Gregorium ep. o. I. Io. Indict. 6. p. II.
Xenodochio Augustodunensi varia privilegia iu-
Dolemus sene Gallicanas Ecclesias se- A. D. εο xto vel potius septimo seculo Nam Indictio sexta convenit anno 6οῖ.) non Candem mentem habuisse, quam quinque prioribus seculis habuerant, ac tandem
D passas esse sibi privilegiorum & donationum obtentu capistrum imponi. Nec enim alio tendunt insidiantis omnium libertati sedis Romanae dona, quae cum re vera sint α δωριν, superstitio fecit adoran
da . Tamen scimus assingi quaedam Gregorio I. &privilegium quod S. Medardo Suessionensi,largitus dicitur esie falsi manifestum. Gregorio Magno Ecclesam regente Iohannes p Αε Patriarcha Constantinop. 9 Driacin tuu βι cessor, de principatu cum Romano Pontiare cov- ignarunt , ait Gregor. l. . . c. 6. IS. sed Iresti
96쪽
1 ' Sedis Rom. Potestas. Lib. I. Is
niani, Iustini, caterarum, Imp. iudicio B. Petro A Romanori Pontifici prima sides ad uilicata est, deinde sub Phoca res iterum definita, ct Bonifacius III. Constantinop. Patriarcha, ut debuit, pr latus e t. Q omodo potuerunt Iustinianus, Just nus Gregorio I. primatum adjudicare, Johannis ambitum reprimcre, cum tot an iis ante Johannem k Gregorium momtui sint λ Neque veris recte controversiae statum inter Gregorium I. & Johannem jejunatorem,explicas. Jam A D. Si 8. tri- Bbuebatur in Constantinopolitana Synodo titulus Oecumenic Patriarchae Constantinopolitano. Deincepique passim hic titulus illi tribuitur in Synodis. Sed forte primus Johannes ad Gregorium I. scribens, subscriptioni suae titulum hunc
adjecit. anquam id ab illo factum
nolim assirmare. Ut ut sit, vel hanc, vel aliam quamvis occasionem arripuit Gregorius damnandi tituli quasi novi, superbi, diris configendi. Gregorii dirae frustra Cfuerunt, quandiu vixit Mauritius. Sed postquam eum insignito parricidio jugulavit Phocas, tam magnificis elogiis, tot adulationibus execrandum, ill ad caput demulsit Gregorius, ut Phocas gratiam relaturus Episcopi Generalis & Oecumenici titulum non Constantinopolitano detraxerit, sed cum Rom. Pontifice communicarit. Vide plura Babylonis elogiorum cap. XVI.
Caput XVII LGREGORII I. POTESTAS
INTRA SuAM DIOEC EST Q. Regorii Dioecesis, ut ex imperii notitia liquet,c, mplectabatur Hetruriae parte ,
& quidquid in Italia porrigitur ad Siciliam usque, tam ultra quam cis Apenninam, dein Siciliam, Sardiniam, Corsicam, aliquot alias illius tractus insulas. Intra dioecesim hanc si1mmum, ut it icam, imperium obtinebat Gregorius, /ubebat, imperabat. QDmobrem A. D. 39O. GregoriuS I. mia I. sit Petrum Subdiaconum suum in Siciliam, qui Vicarii nomine quotannis Synodos convocet. Ita Petrus Vicarii nomine diem & locum indicebat, Synodis
praeerat, dominatum eXercebat.
Hunc designare videtur, cum Justino Siciliae Praetori scribit: Ad regendlim Pero r. Sicilia patrimonium talem ut exi ltimo viru=a Deo auctore transmis, cum qgo vobis, , ut ego expertus sum recta diligitis, omnino conveniat. Habebat clerus Rom. multis locis lati fundia, quibus administrandis praeficiendi Vicarios, aut Oeconomos us habebat. Itaque Petro huic commendat curam SM IO.loniaci in Panormitano territorio fundi, quem dicit esse juris Ecclesiae Rom. Om- 18. mendat Marcellum Panormitanum.
Nec fle, inquit, habemusrenuitati tuae pra- Ι 8. senti iustione pracipere.
Penes Praetorem autem erat judiciaria a. potestas. Huic enim Justino Gregorius,
ad quem quando, ituri estis iudicem, qui judiciariam geritis potestatem iudicate. Mittebatur is ab Imperatore Constantinopolitano. Cum, inquit : Vos venisse cognovi ad administrandam Praturam Siιiliae, valde gavisi usum. Huius inter caetera muDUS erat, ut Romae frumentum suppeditaret. Id ut sedulb curet Justinus per omnipotentem, inquit, Dominum rogo, dcc. qui olummodo tanta fumenta transmissa sunt, qua pro transacta indicitionis anni 198. debito ad replendum Sitonicum sic Graeca voce dicebatur horreum quod Sicilia replere tenebatur siusficerent. Justinum rogat, imperat Petro. Sic &Honorato Archidiacono Salonitano: Te 1 o. in osscio ordinis tui adnunistrarepraecepimus. Vita dominum eum a natolium constitit res, I I. cuius obitrio episcopum commi dissonendum. De quonam Episcopatu loquatur, incertum eIt.
Demetrio Neapolitano. Nostra fide, I .
97쪽
is Cap. XIX. Gregorii L Potes extra Dioec. suam. UI
nostroque sicut videntur, poposcisse periculo,eos in fidem catholscam suscipite. Balbino Rosellano. Pervenit ad nos quod Populonensis Ecclesia sit sacerdotis Ossicio destituta. Unum Cardinalem illic Presbyterum & duos Diacones ordinabis.
Nno D. sso. Severo Aquilegiensi E. Iuxta Christianissimi se s
renissimi rerum Domini iussonem ad B. Petri Apostoli limina cum tuis semMibus νenire te volumus utauthore Deo aggregata S nodo de ea squa inter vos veri Populonium de Rusellas in Thuscia tur dubietate, quo justu uerit, judicetur. locat Ptol. Anthemio Diacono commendat monachos Surrentina: Dioecesis. Ea e st Pi
Johanni E. Surrentino praecipit consecrationem monasterii. Januarium Caralitanum E. commendat Honorato Diacono adversus oppres sionem Theodori magistri militum in Sardinia. Januario Carali: no Catellam com
Felici E. Sipontino Canusinam Ecclesiam commendat. Haec loca sunt in Appulia. Severo visitationem Ariminensis E. injungit. Plura Gregorianarum hujusmodi jus sionum intra suam Dioecesim exempla colligere nihil est necesse cum haec ad sipecimen sussiciant, ad demonstrandum, quantus esset illius intra suam dioecesim dominatus. Extra dioecesim vero suam sibi quidem non parum arrogabat; potestatem autem multo minorem habebat, Universis Episcopis Italiae. Vestram fraternitatem decet cunctos per loca vestra Longobardosa monere,ut,quia ubissigra B τὰ mortalitas imminet lio uos in Arriana b res baptia, aras ad catholicam fidem concilient. Romano Patricio & Exarcho Italiae. Perνenit ad nos, Blandum Episcopum Hortensis civitatis longo iam tempore in civitate Ravennate a vestra excellentia detineri, , ut Ecclesia fina rectore, opopulin qua in pastor rex con- flens defluat. Oportet ut habita S nodo pa- fiat si quod in eum crimen intenditur. Malcho Ep. Dalmatiensi. Iohannes, vir eloquentissimus, consiliarius via C ri excellentissimi Dn. Georgii praestiti per Italiam, infinxavit nobis contra Stephanum Scο- deno civitatis Episcopum, quorundam se negotiorum habere controversas: petiit inter eum ct se iudicium debere consistere. Propterea staternitatem tuampraesentipraeceptione curarimas admonendam, ut praedinum E. ad eligendum comperas venire iudicium.
Episcopis per Illyricum. Iobinus excellent imus vir,filius noster prapositus per I ricκm,scriptis suis nobis indicas ultra Mare quidem AEgeum propemo- D dignoficitur ad se acris apicibus destinatis iussum dum nullam, cis AEgeum pelagus in iis suisse, δ .
provinciis, quae supererant Imperatori majorem, quam in iis, quas pridem amiserant Imperatores; & tamen in iis quoque multo minorem, quam intra silet dioeceseos ambitum. Ad id probandum aliquot exempla sussicient ex ipsius epistolis
Gennadio Patricio Exarcho Africae. Consilium Catholicorum vi coporum admoneri precipite. Ex cencilio vero Numidia,s quid deraverint ad Apostolicamsedem venire, pem mittite, quilibet eorum pia contradicere νο-
tuerit,obviare. Universis E. Numidia . Vetat ne primates Donatistas constituant. Petiistis per Hilarium Chartularium nostrum a Beata memoriae decesere nostro, ut omnes vobis retro temporum consuetudines struemur,
98쪽
hoe est, contenditis vobis ea jura conse /A rant,an ea Crisonio facta sit injatia, quam Vanda, quae constanter propugnarunt Cyprianus, Aurelius,alii. Id se concessurum profitetur Gregorius, sed verbo tenus. II. I .37. A. D. 92. Natalem E. Salonitanum acriter increpat.11. Universis E. Dalmatiae repetit easdem Natalis reprehensiones. as. - Johanni E. Ravennati mandat, ut de causa Violandi Sc Gaviniani judicet. I. dicebat. Columbo E. Numidiae Paulum E. commendans: hortamur,inquit, ilectioniestater, ut ei, in quibin fuerit justitia ratio manifesta, manum decenterpreberesolatii petis. Eulogium Alexandrinum E. ita compellat: Indicare quos vestra beatitud udxit, jam se quibusdam nonscribere superba vocabula. hoc est, Se jam Oecumenici titulum E.
Universos per Hyberniam constitutos Constantinopolitano non tribuere,quam hortatur,ut redeant ad Ecclesiam,ut desi- B vanitatis radice prodierunt,ct mihi loquitur,dinant Ecclesiae Romanae communionem
A. D. S93. Johannem E. primae Justinianae tuginta dierum spatio communione privat, ob Hadrianum E. Thebanum cens e SICuT IussIsTIs; quod verbum jussionispeto a meo auritu removeri,quia io,qui
sui, qui estis. Loco enim mihi fratres estis, moribus patres. Non ergo iusii, sed qua utilia risa sunt, indicare curavi. l. 7. c. 6q. Titulus per inique damnatum, & Johanni E. Laris- peram habet de Constantinopolitano Episcopo seo male minatur ob eandem causam. Universis E Corinthiis de eodem, ut videtur, Adriano scribit. ε8.69.7o Mediolanensem E. consecrandum a Johanni Sub dracono mandat. Necesse uit,linquit,pro servan a conpletudine militem, hoc est, Subdiaconu, Ecclinia nostra durigere, qui eum, in quo omnium voluntates In quodam, inquit Gregorius, crimine Bi- et ancenus in Africa non By Zantius in Thracia , primas fuerat accusatus,ct piissimus Imperator elim iuxta canonica per nos voluit iussi cariis Sed acceptis decem auri libris tum Theodoras Magister obsitit ut minime fieret. Tamen piissim in Imperator admonuit,ut transmitteremud, ces videlicet in Afficam de causa cognitu-gtch constensium concorditer convenire cognoverit, ros, ct quidquid esset canonicum faceremus. Sed a fluis Discopis,scutrem mos exilit, cum nostro tamen assensiu, faciat conservari. antum is nuperum morem, modo dominatui suo faventem, vetustum semper videri vo-Iunt Episcopi Rom-
ApudJoannem E. Constantinopolit num conqueritur , quod negasset te scire D Caesaris authotitate munitum , qui quo-
quid sibi vellet Gregorius . cum illi proponeret querimonias quorundam Isauri et monachorum , quorum unus Constantinopoli fuerat fustibus caesus Narsae de eadem agens causa,Iohannem, inquit ris velle sanones oustodire. Si videro sedi apostolica cauones non servari, dabit omnipotens Deus quias contra contemptores eius saeiam. Erant hae minae verbosae, sed irritaeo Amos Hierosolymitanum E. rogat, ut segitivum acoliatham ad se remittat.
ties lubebat, rem in una dioecesi judicatam, in altera rarsus judicandam curabat, idque plurimum per Romanum in Occidentalibus, per Constantinopolitanum Patriatcham in Orientali bds provinciis. At quantum abesset etiam in Occidentalibus imperii Rom. provinciis Gregorii L potestas ab eo dominatu, quem Gregorius VI L eiusque successores sibi vindicant, vel unum docebit exemplum. Cum Salonitanus Episcopus esset Dalmatiae Prima hunc sine consensu sito ομ
16, 3 os videntes contrarietatem hominum,eandem co
sam inire potuimus. Videtur legendum,nθ-lumus. Vides Gregorium etiam extra Dioecesim sitam multa molientem, sed te Πtantem potius quam id, quod moliebatur, exequente, nisi quoties videbat se
99쪽
1 si Cap. XIX. Gregorii L Potest extra Diaec suam. Io
dinari sub finem anni 192. vetat Grego- Axius i. 3 .ep. I 6. B. Petri Principis Apostolorum axctoritate pracipimus, ut nulli penitus extra consensium permissonem, nostram,quantum ad scopatusordinationem partim in Salonitanacipitate manus presumatis imponere, nec quenquam in cipitate ipsa aliter,quam diximus,ordinare. Et seb finem. Sin rero in qualibet persona ita poluntarius omnium constenquouerit, ut auctore Deo dignast, ct non sit,qui ab eius ordinationa dissentiat, hanc vobis in eadem Salonitana Ecclisa expresentis epistola nostra concessi li- Εcentia roluvivi consecrari excepta duntaxat persona Maximi vel Maximiani 'qua nos
multa mala perlatabunt,&c. Iniquam hane prohibitionem insuper habuere Dalmatae, Maximi*ae consecrationem ab Imp. Mauritio confirmandam curarunt, quod fiebat non quidem in omnibus ted in prς-cipuarum sedium Episcopis. Huic Gregorius ep. 2O. Cognovimus, quod vel surrepta, vel imulata pii strum Principum iussione, dum vita dignus non fueris, te ad secerdotii cordinem cunctis venerabilem prorupis. Sere-nfimi Imperatoris animum non ignoramin,
quod se in causis sacerdotalibuι miscere non soleat,
ne nostris in aIiquo peccatis gravetur. Cur potius Imperatori verendum fuit, ne gravaret ar peccatis subditorum suorum , quam Gregorio, ne gravaretur peccatis eorum, quibus novum jugum imponebat 3 Cur minus licuit Mauricio de Maximi, quam de Gregorii electione cognoscere, 3 At ipse l. i. ep. s. Do minus, inquit, IIviperatorseri Simiam Leontii is,hoc est, ordinationem meam ratam esse jussit. Sic
ep. 3 3 Episcopis Illyrici gratulatur, quod
in personam Iohannis illorum 9 Serenisi i Principis consensus conpenist. Is erat Episcopus primaeJustinianae,ut ex ep. 9 constat. Is primas cum esset, tam imperatoris confirmatione opus habebat, quam
Salonitanus, Romanus & alii primarum sedium Epi'copi. Pergit Gregorius: ALditur inauditum nefas, quod poII interdictionemqκο1 nostram, qua sub excommunicatione tua
ordinantiumi te facta est, casis presbieris, diaconibus cateros, clero manu militari ad medium diceris deductum. Falsa haec esse constat, cum eundem apud Constantiam Augustam accusans solam Simoniam,&inobedientiam objiciat, & tamen hoc ipsum nefas non semel viderat Roma Damasio suam electionem adversiim Ursicinum propugnante, Symmacho adversus La rentium. Quodnam igitur erat illud inauditum nefas λ quod Dalmatae Gregorii prohibitionem contempsissent. Quid si nec Gregorius, nec Romana sedes unquam quidquam tale Dalmatis imperas.set 3 Inauditam jussionem quidni potuit inaudita sub sequi inobedientia Z Ut tamen etiam fugiens minaci vultu cedere videretur: Pracipimus, inquit, ut usi, dum Dominicis, hoc est, imperialibus, vel restonsalis nostri cognorerimus apicibus, quod non βbreptilia,sed rera fueris iustione ordinatus, nulla in tenus tu ordinatoress tui attractare quicquam prasiumatis sacerdotalis incit. Idem scribit Marcello Scholastico ep. 38. &Constantiae Augustae ep. 78. Serenismus Dominus di currente iustione pracepit, ut eum venientem cum honore siusicipiam. Sed raue grave est, de
quo tanta nuntiantur, cum ante requiri ct disecuti debeat, honoretur. Et paulo ante: Nunc
u g missas facere prasiumit, ais ad me venire βωcundum iussionem Dominorum noluit. Ta dem A. D. 193. ipsi Maximo scribens t. s. ep. 3. Hortamur, inquit, ut ad nos venire omni
postposita excusatione festines, quatenus ferrata illinia hac ct cognosterect sinire secundum canonica instituta Christo rerelante psimus. Dein ep. 21. Quod indicas serenissimos Dominos, ut illic debeat esse cognitio,praecepisse, nos quidem nullas eorum alias de hac re, ni si ut ad nos renire debeat, iusitanes accepimus. Urebat maxime Gregorium od in tanto, qui Sa
corum numero duo tantum essent, qui dirarum Gregorianarum rationem habuissent, Paulinus scilicet Episcopus & Honoratus Archidiaconus, ut ipse conque
100쪽
ritiar ep. 26. lib. . Iteratas Gregorii minas A quas regebant alii PraefectrPraetorio, po-
nihilo pluris fecit Dalmatia quam pri dem,si Sabinianum Jadrentinum Episcopum excipias, quem eo nomine laudat Gregorius l. 6. ep. II. quod Maximi contumaciam improbaret. Vetat igitur ne nominis eius inter Missarum selennia mentionem faciat. Eundem l. 7. ep. I 2. bono iubet animo esse, quod ob initam cum Maximo communionem sibi maletissimum in Oriente ξ Quanto minorem
in iis, quae pridem impetii Romanijugum
excusserant ZQuidnam Bonifacio III. Iargitus sit Imp. Phocas,non satis constat,quia sacelarimam illius sacram etiam Romanam sedem puduit. Eam certe suppressit Boni- facti III. vel successorum eius calliditas, ut quo ignotior, eb videretur augustior, metueret,&culpam deprecaretur,l.7. ep. amplior ustior. Sed irrita fuerunt omnia 23. Eundem collaudat&de Maximi con- B tam portentosi Principis acta. Quaenamtumacia conqueritur : Nunquam cle- deinceps in Oriente laltem fuerit Conmentior est sedes Romana, quam cum stantinopolitani Patriarchae potestas ad vindictam exercere non potest. Igitur ubi annu usq; 133 . quo scribebat Matthaeus vidit Gregorius Maximum excusantis specie recusantem id,quod jubebatur, recusationem hanc excusationis instar in terpretatus tandem ita scripsit A. D. s98. l. 7. ep. 8 I. uuamvis cxlpabilibus ordinati nis tua primordiis grave malum per inobedien-tιε culpam addideris, nos tamen sedis apostolica Blastares, ex illo discere possumus. Is litera r. cap. 8. sic ait: 'o
in , O c. At ubi tandem salubri consilio usius, Iugo te obedientia humiliter submissisti, ct tua dilectiopaenitentiam agens, digna si sulputavimuι satisfactione purgarit, redditam tibi gratia raterna charitatis intellige,ath in nostro te receptum consertio gratulare. Si Romam venist Maximus, ut a Gregorio jussus fuerat,nihil opus fuisset hac epistola. Nam praesenti satisfactione praesentem gratiam impetrasset. Si quid aliud eoru quae ube
laturus id fuisset Gregorhis; sed cum nihil
praeter verba a Maximo posset impetrare, honesta verba loco satisfictionis accepit, di deinceps quem subigere non potuerat, amicum habere conatus est ep.36. l. 8 Vel hoc unum exemplum sussicit ad demonstrandum, quantis minorem potestatem Crucis usum,tam transvolantis, quam stantis,uetustum esse non negamus. Itaq;.
Justinianus Novella 131. In Photii No-mocanone tit. 3. cap. Iq. το κειδον iubet in consecratione templorum crucem
ab Episcopo figi. Quod si cessaret,visum
est, ut in quavis Orientalis imperii pro- haberetGregorius,extrigrin intra Dioe- vincia crucis figendae ius esset penes Epicesim suam, etiam in iis provinciis, quas scopum Constantinopolitanum. Hoc Imperator in Occidente reliquas habe- inter caetera subinnuit Blastares: Sedes, in-bat, quasque regebat Praefectus Praetorio quit, Constantinopolitana,ικ' imperiissedes, Italiae. Quanto minorem habebat in iis Θnodorum subagiisprima declarataeis,qui μο