장음표시 사용
121쪽
cap. XXV. Attributa divis r Pudata. Ios
tis Nabuchodonosoris erga Danielem, A exaequet solium Iovae & coelesti, tenici
Facit autem id non tantum eo noi ne,
quod hanc pedum suorum exosculatione quem ideo notant historici, quod esset extraordinarius. Quem autem honorem Chrysostomus habuerit Guaniae, non notant, quod esset ordinarius. Iustinus Imp. dans honorem Deo umilliavit βpronus, ct adoravit beati usi Papam Iohanne. Ita refert Anastasius Papae, Bibliothecarius Papae, perpetuus adulator, eoque merito sulpectus. Anno salutis Iustinianus magnus Imp ad Agapen Pont. pedes ascidit, ut prodit Nauclerus. O testem locupletem l nongentis amplius post Jastiniani mortem annis na-
ad Orationem vocat, cum cuiusvis alterius
principis, Reg s, Imperatoris honorem ita nuncupari nolit, sed Jc eo, quod quampluris na, quae soli Deo conveniunt, artributa , mortali quidem nullo velit ea tribui, sed ea sibi vel tribuit ipse, vel ab aliis pallim tribui gaudet. Id quia pertinet ad
1umulum vel potestatis, vel impietatis,uel
B superb1ae Pontificiae fastigium, dignum
est, quod a nobis accurate perpendatur.
i ne suo quidem sanguini pepercit,
tumi At vide, quantum ab eo fastigio tum ut noS redimeret, lauanto magis cum illo adhuc abesset Papa. Gregorius I. A. D. carier a quoque nobis gratificaturus est Θ393. ep. IOl. Theodoro medico: uranta inquit Apostolus Rom. 8 Inter illa, quae bona omnipotentis Dei ct serenisiimi Domini nobis largitur Deus, non sunt pro nihilo mei Imperatoris habeam ingua mea non si cit ducenda magnificae, quibus Ecclesiam suam cohonestat, elogia, quibus tum suam in nos gratiam testificatur, tum revelandam in nobis gloriam adumbrat. C Sed quo liberalior erga nos est DeuS, tan-Nolim tamen ex hac phrasi colligere id sincerius agnoscere debemus, quanto Mauricii pedibus osculum figi solitum, discrimine differant ii celogia,cum Deo, non dicam a Gregorio, sed a quovis alio cum Christo, & cum Dei servis, Christi subdito suo. 1. Sam. 23, I. Abigail ait membris tribuuntur. Alioqui, si titulis, D avidi: Ecce famula tua fit in ancillam, ut la- quibus Deus suos assicit, abutamur adpet pedes sierporum Domini mei. Noa dixeris nos, vel quosvis alios homines Deo ae- tamen Davidem tale quidquam passium. quandos, fimus vel Diaboli superbiae, vel explere. Ρro quibu3 bonis quid est meum retribuere, nisi vestigia eorum pure amare ' Helle--nismus, amare, φιλειν, osculari. ψίλημα, osculum. Ut ut sit, ante sexcentesimum annum
Christi nullum Principem Christianum, nullum Episcopum invenies, ne Romanum quidem Pontificem ullum, cui pac D sim is honor exhiberi solitus fuerit, quem
hodie flagitat Papa. 'Caput XXV. AT TR inuae A DIVINA
Vi supra omne id quod dicitur Deus tantopere se extollit, ut etiam a Regibus velit suis pedibus osculum
gentium Idololatriae consortes. Tu qui- pdem, Buten gere passim fateris haec attri- buta Deo convenire primario, per essentiam, eminenter, creaturis perparticipationem: quod cane verum est. Sed id non sussicit. Nam ut omnes creaturas, non tantum a divina, sed & ab humana Christi natura distinguas, addendum, creaturas quidem καταπι, secundum quid, quarundam perseebonum respectu, δύ cum quibusdam creaturis comparatas ornati praestantibus illis divinis attributis. Favero Deo, Christo sem/qeώπω convenire tum perfectionum, quas illae voces expri
mere possunt, tum creaturarum omnium
122쪽
Deus unus est Ecclesiae Sol, lumen. A gnificat verterunt, Cum Psalmo 1 7, 1. David Deum suam stus unus, ut Deus R. homo, lapis est ille' esse lucem praedicat, docet id ita se Deo reprobatus quidem ab hominibus, sed fa- tribuere, ut nemini praeterea conVeniat. Ehus in caput anguli. Psal. 118. hoc est, in Itaque Jacobi primo Deus vocatur pater principem totius domus. Nam in Scri- luminum, quod ab eo sit omne bonum. Sic Johannes Evangesista statim initio negat Johannem Baptistam esse ire lucem antonomastice dictam Advenisse, ut de luce testaretur: Christum autem e Gelucem illam, quae illuminat omnem hoptura Principes vocantur map, anguli. Nec tantum unius anguli caput, sed totius aedificii basis simul S culmen, omnia fulciens verbo potentiae suae. Hebr. I.
supereminens gloriae suae ma estate. Itaq; minem venientem in hune mundum . B nermo potest aliud fundamentum pone- Cum igitur ait Matth. 3. Vos estis lux mundi: communiter id intelligendum de omnibus Apostolis ,ratione 1equentium Pastorum 1, de pastoribus omnibus,ratione suorum gregum: de pastore quovis, quantum vis eximio, respectu paucorum aliquot hominum; de fidelibus omnibus infidelium habita ratione, vel etiam fratrum, re. Cem igitur Simon filius Ionae vocatur Petrus , intelligendum id communiter cum omnibus fidelibus, ut ipse explicat statim initio suae prioris epistolae,vel communiter cum aliis Apostolis, ut explicant Paulus Ephes. a. dc Johannes Apoc. ZO. Corum denique respectu, quorum fidem exemplo, Verbo, miraculis statuminavit. eum quibus versantur, quibus exemplo Papa vero no tam Petrum, quam seipsum facem allucere debent, ut Pastores tum exemplo, tum doctrina. Petrus nusquam vocatur lux. Sed etsi lux diceretur, nemo pius dubitaret id illi eonvenire communiter cum reliquis Apostolis, & eorqm, quibus Evangelium eo modo Petram facit, quem blasphemiae merito damnat Casaubonus. Hic tu sic in eum insurgis: Si ex rei veritate,mquis, Pet Ecclesia'n- Bul p. ondamentum appellari potest, cur Deo hac appellatione iniuriam feri contendis, cur maiorem bla- praedicavit, respectu, quo modo Paulus, sthemiam es ais,quam ut more cuiusquamserri non minus quam Petrus fuit instar lampadis,instar syderis. Tamen, quasi Petrus lingulariter & absolute sit totius mundi lux, Ecclesiae totius, quasi quivis Episcopus Rom. sit idem plane quod Petrus,
debeat, in ore illo reperiatlir λ At nec Casau bonus, nec quisquam pius Petrum eo modo Petram, vel fundamentum vocat, quo Papa se Petra vocat. Fundatore fuisse dicimus Petrum earum Ecclesiarum, qui- Bonifacius VIII. sciscit duo quidem lu- D bus primum Evangelium praedicavit,non minaria magna condira primitus a Deo, sed luminare minus esse imperatorem, luminare maius esse Papam, quasi fontem scilicet totius luminis, caloris, vitae spiritualis, cuius particeps fit Ecclesia. Hoc certe non est Phosphorum, sed Luciferum agere, lucem suam auferre Deo, mundo piae, quomodo Paulus quoque, Johannes autem omnium. At Patres Ecclesiae fun- p
damentum eum vocant, nonnunquam &totius Ecclesiae. Rarum id Tamen etiam totius Ecclesiae fundamentum fatebor posse dici, modo fatearis eu fuisse fund mentum Ecclesiae totius indefinite sum-
tenebras offundere. Deus unus est Ecclesiae Petra. Deut.32. Petra, qua te genuit, oblitin es. L X X. mi in ἐγκ-nλι πες, & ita vicies Vocem
Hebraeam T s u R, quae proprie petram si- de reliquorum quisque fuit indefinite totius Ecelesiae fundamentum. Apostolatus enim unus est, cuius in solidum pars ab omnibus tenebatur. At tu vis Petrum, Papam, Paulum V. esse simpliciter, uni
123쪽
rορ Cap. XXV. Attributa divina Papa data. a Io
versaliter,absolute totius Ecclesiae land Ἀε mentum. Hoc illud est, quod blasphemum esse pertendimus. i ' Principi a subditis vel a Principe peregre profiscente majori natu,vel unico filio
1do tribuuntur claves urbis in testimonium supremae potestatis. Hoc modo Pater coelestis maximo, quin & unico filio suo claves tradidit. Apoc. 3, 7. Singulariter videlicet, & omnium hominum respectu, ut unus hic cum aperit, claudere possit nemo; cum claudit, aperire nemo Iqueat. A Principe vero, cum tribuuntur
sub dito claves, id est indicium, non ullius in reliquos subditos supremae potestatis, sed ministerii, non inhonesti quidem, sed alligati tamen huic solicitudini tam stricto vinculo, ut nonnisi certo capitis periculo siuum hoc ministerium insuper habere possit. Hoc modo claves Petro tribuuntur a Christo. At ut in plerisq; paulo munitioribus urbibus, non uni tribuuntur claves, sed pluribus conjunctim, ut shorum nullus portam urbis aperire solus possit, sed tum demum cum coniuncti fuerint: Sic & quandiu simul Hierosolymis fuerunt Apostoli,nullus horum soliis habuitjus clavium, sed simul omnes conjunctim hoc munere fungebantur. Ubi vero sejuncti toto pallim orbe praedicabant, tum non ut a Petro, sed ut a Christo
delegati, soli Christo potestatem clavium eodem jure singuli exercebant, quo simul omnes contulactim , cIUD JHierosolymis essent. At nec simul coniunctim universi, nedum singuli seorsim in totum Veiam,immd nec in ullam gre
LA' Quod claudendi & aperiendi, id designat ligandi solvendique potestas, Deo
Patri, Christoque Filio conveniens non minus singulariter quam reliqua, quaere- censuimus elogia, quod ut planius fiat, respiciendum non tantum quid fiat inter. homines lictorum quidem manu , sed
Magistratus jussu pro jure quod accopit a
supremo prineipe, sed imprimis spectandum jus Legislatoris, penes quem unum
est sciscere quid vetitum, quid licitum sit. Id Judaei dicunt ligare, selvere. Vide
cumprimis R. Mosem assirmativo mandato cx I .& in Misnaioth ac Talmude pas sim. Est autem Christianis qui pote Uerνareo perdere, Jac. q. I 2. Hoc modo ligandi, legibus aeternis conscien tias & totam Ecclesiam alligandi potest tem nulli mortali tribuit Deus. Uni Clitiasto singulariter competit hoc ligandi sol vendique jus. Lictoribus vero cum ligandi solvendique j us tribuit Pi inceps,id tribuit nulli singulariter, sed multis communiter, utpote ministerium, ossicium non dominatum. Cum autem homo corporeus non possit animae, quae spiritu
lis est, injicere vincula, quae spiritualia quoque sunt, clim homini tribuitur jus ligandi solvendive, tum illa ligatio solutio-jue sumitur eo sensu, quo passim in Scriptura opa p INΠ justificare, Graecis λκιαο . In opposito vero passim eadem ratione dicunt Hebraei Nunam. Graecis,L
tinisque dessent vocabula propria, Quis enim audeat dicere re care, maliscare νel improbificare eccat care Z Ut ut sit, in omnibus huiusmodi verbissicere, nihil aliud tagnificat quam declarare. Solus peccator se proprie loquendo reum, improbum, peccatorem facit. Talem autem illum declarat Deus supremo iure, Pastor vero delegato, quasi minister,dispensato Loeco
nomus,non ut Dominus. Sic, cum varias
Rabbinorum suorum sententias refert Talmud, dicit, ille quidem Id n liga , ille vero Ui solvit, hoc est, pronunti. it ille quidem nefas, ille vero licitum hoc & illud este. Petro sane jus ligandi, solvendique datum a Christo, sed ut omnium nomine Jesum fuerat confessiis Dei filium, sic& omnium nomine jus illud tum
clavium, tum Vincolorum accepit, quae
124쪽
aliter adumbratum. Ne vero Petrus, vel Apotius quispiam alius Petri nomen mentiens jus istud quasi Petro, PetrIque si cessoribus singulariter conveniens in Tyrannidis instrumentum verteret, quod vinculorum,eoq; clavium jus Petro commiserat Christus Matth. 16. id omnibus Apostolis aequo cum Petro jure commisit,Joh. zo. Qui vero singulariter id obtentu Petri Romano Pontifici vindicant, eoque vinculorum titulo nullum non dominandi jus complectuntur, quasvis leges Ifigendi refigendique potestatem Papae quasi stipremo totius Ecclesiae Legislatori tribuunt, ii non minus blasphemos, non minus1dololatras se produnt, quam in reliquis stipra memoratis elogiis. Quippe, si per auditorum vecordiam liceat illis diserte prodere,quid velint,tandem eo cum Canonistis delabentur, ut dicant posse Papam de injustitia facere jus, non caris sam facere caussam,& id genus alia, quae si strictissime accipiantur, ne Deus qui- sdem sibi vindicat, ut qui juris Sc injusti fines nunquam permisceat, nec in illa permixtione ponat ullam sui dominii, suae majestatis supremae partem. 2AO R. Pascendi munus omnibus quidem Episcopis convenit, atque adeo Presbyteris. Sed elim Scriptura passim Christum P storem simpliciter vocet, dc obpχ et οὐ re,1. Petri s , . Satis docer sui quenque gregis respectu, pastorem esse, Christum unum gregum omnium, pastorum omni Mrespectu,Pastorem esse. Eundem titulum cum Papa sibi, cum Baronius Papae t buat A. D. q. 3. 2O7. Clim tu quoq; ptas
sim idem facias, ut in aliis elogiis sic etiam in hoc quoq; Papa blaspheiDe sibi tribuit, quod uni Christo convenit.
SION u Eandem blasphemiam admittit, cum se Vocat, aut vorari patitur totius Ecclesiis sponsium. Criminantur, inquis, Decumenico Concisio
Lugdunens Pontificem istonsum Ecclem vocari, Mathemiain committi aiunt, quodsilia Chri rasistansiim Ecclesie . Admitto, primariumsto sum ilicunt: Pontificem sicundarium stonsium esse non dissiemur. Ita Deus priMaria lux, A-ρsoli fecundaria. dZ Ecclesiane digama duobus no
pia i Cum Johannes Evangelista cap. I. negat Johannem Baptistam esse lucem, ut hoc tantum vult non fuisse primariam lucem p Itane Christo quidem, quatenus
homo, lucis nomen conveniet, cum Pater certe, cum tam Patris, quam Filii, Spiri-
tusque sancti divinitas sit primaria lux. Christus autem lux dicitur, non tantum qua Deus, sed& qua homo, quod etiam illius humana natura supra quamvis Angelicam lucem sit eve ista. Unus Chtistus est, ut lux, sic&sponsus totius Ecclesiae. Quilibet pastor est, esse certe debet uti onsius. Sic lux gregis sui. Totius Ecclesiae sponsum neminem praeter Christum vocare potes sine blasphemia. Si secundariae lucis titulum merentur omnes A- postoli, quid habet commentitius haeres Petri, cur sit secundaria, vel centenaria, millesimave lux potius quam Johannis, Bartholomaei, Thomae succestar 3 Oec me nicte vero Synodi titulum frustra dis ,
Lugdunensi A. D. I 27 q. habitae, cum eam Oriens nunquam admiserit, cum eam de testetur Occidentis maxima pars.
Regem Regum se dictitabant Nabuchodonosor, Sennacherib, alii, sed ethni- PoHIλωλca loquendi ratione, quam nemo pius D Princeps usurpaverit. Tamen potuit illorum superbia tolerabilior esse Pontificia. Nam ideo se Reges Regum cilcebant, non quod omnibus , sed qucci multis regibus imperandi jus haberent. Papa Regibus, non mi liis tantum, ted omnibus imperandi jcts sibi tribuit, quod & tu quoque Pap ae ita buis. οἱ latrant, inclitis,in cap. pericula se deflatu regollaria in in o 'diιere Papam totiin mundi prius patum tenere. Ag sco, sed spiritualim, ut Chriyiι Vtcurium. At hoc est Chimaram chimara si rtuere. Non
magis enim probas Papam elie genexalem Chris
125쪽
21; Cap. XX V. Attributa divina Papae data. II
Christi Vicarium, quam mundi Dominu. . RIsTur. Eadem impudentia Christus quoque dicit tu ab adulatoribus suis. Claudius Se illellius adversus at denses A. D. I 32Ο. l. 36. Quantiscunt' culpis alioquin uirremus, angelus Dei eli. 2 eo amplius, Aposto rufuccessero Christi Uicarius Micἄavlliis imo 2 CARI-SΤus. Si se quoq; tale credi voluit Seisset-lius Archiepiscopus Tauritiensis, quanto magis antonomaltice de Papa dictu id voluit i Alsis pius huiusmodi Thrasonismos
dicam an Gnatoni simos non abomineturὶ PAt Εκ & Patris nomen simpliciter &ab solute sumptum uni Deo convenit, quod unus Deus sit pater,Spirituum omnis carnis, Num .i6, Matth. S. Pater vero quisque dicitur eorum respectu, quos pascit; quos genuit, sive secundum carnem, sive secundum spiritum, quorum denique regimen sive politicum, sive Ecclesiasticum accepit a Deo. Itaque regibus Gerari convenienter &imponebatur illud nomen , ut Omnes dΙ-cerentur, Abi-melec, ut meminissent sibi
laternum affectum potius quain herile silpercilium induendum. Graeci lectores
aut alios huiusmodi minores ordines vocant 'te ς, 'ut Balsamon in Photii Nomo caronem tu. I. cap. g 4.& hodieq; Germani simplices Presbyter os vocant
Panas. Oh in Episcopus quivis gregis sui
te specitu clicebat Papa. Id annos circinter octingentos obtinuit, ac iam habebat haec nuncupatio statam usum. At ex quo Grectorius VII. A. D. lo 3. titialim, hunc
uni sibi vindicavit, ut ab aliis hoc veluti proprio nomine discerneretur, quod vellet se simpliciter & absolute Papam omni uin, omni iam par ntem, adeoq; Dominum, Regem, Monarcham haberi,dici, coli, ex eo coepit maxime blasphemus esse titulus hic. Itaque sciat se in/γ
a nobis Papam dici, quomodo Soteris Antiochi filius ab historicis etiam Chrsestianis m&ηικωι dicitur Antiochus ὀ θsὶ . Est haec contracta loquendi ratio, cuius mensit c est: Antioch'ille, cuius impietas&silperbia tanta filit,ut dici volueritDeug. Huius impietatis etiam apud Ethnicos D Eas. rara sunt exempla, si Romam excipias, quae frequenter suis Imperatoribus tribuit,ut divinos honores lic & Dei nomen ut plebs Narbonesis in voto quod numini suscepit A.D. II, V.C.7 64.ut resert
Rosinus Antiquit. Rom. lib. 2. c. 2. p. si O.
Docent id imprimis Poetae: Virgilius. O Melibore Deus nobis hac otia fecit. Nam berit ille mihisemper Deus. Augustas
videlicet. Sic Horatius i. r.ep. I. Praesenti tibi maturos largimur honores Iurandas, tuum per nomen ponimus aras.
Ovidius ut Augustum placaret, Deum passim indigetat Tristium l.I. elogia I. Vivere me dices, sialvum tamen esse negabis, Id quos quod piram,munim habere Dei. Elegia 2. Placato possim non miseres Deo. Elegia ue. Et inestιm magno pareat illa Deo.
Alia complurima nobis ipse suppeditas
Imperatoris tui l Ib. I. cap. I 3. Huiusmodi voces aversabatur Tiberius. Itaque R
mae propemodum obso leverat hic stylus, cum eum frequentiorem quam pridem reddiderunt, Caligula, Nero, Domitianus, cuius patri satis erat, si post obitum Deus diceretur quod innuit foeditati suo-) rum adulatorum illudens ipse, cum ait
motibunt ius. Ut puto,Deviso. Vide Dem-psterum Antiquit. ROm. lib. 3. cap. l8. p.
221.&seqq. Nihil ergo mirum, si mysterium iniquitatis jam tum efficaciter agi moneat Paulus 2. Theg a. quod cum
multis aliis, tum vel hoc nomine verum
esse cordati vident. Nihil quoque mirum si bestiae prioris typo totu Rei p. Romanae
regimen a Romulo ad Odoacrum complectatur Johannes Apocalyps II. cum etiam Christiani Imperatores se suas. statuas adorari passi sint,ut elogiorum Babi
126쪽
lonis cap. IIJ. multis exemplis docuimus, A rit, haec sacerdotibus&episcopis dici. Im- quibus addere potes quod Theodosius primis pessimum factum dicimus, quod
Pacatum patienter audiit, dicente: Deum dedit Hi stania,quem videmus, quodq; suun men, suas statuas adorari vult C. Theod.
lib. 13. tit. .Idam Symmachum non repulit, dicentem l . IO. ep. 2I. Hac aeternim vestra venerabilis,dcc. expectamus oraculum,quo salutariter ut vestro numinisamiliare est atrum δε-
creta firmetis.Haec piis illis principibus proculdubio 115 placebant, sed in ethnicorsi, Nicolaus I. ad Michaelem scribens, & ab
Anselmo lib. l. c.7I. Gratianoq; D.s 6.can. 7. laudatus ita ratiocinatur: Satis evidenter
ostenditur Ueculari potestat nec Olν prorsuε, nec ligari ponti se, quem constat a pio principe Constantino Deum appellatu, cum nec posse Deum ab hominibus judicari manifestu sit. Argumenta Nicolai tale est: Deus a nullo mortali j dicari potest. Ego sum Deus .Ergo nec a te, gnatonum. tanta turba, quae vix poterat B Michael, nec ab ullo mortali judicari posie mendare, toleranda putabant. Interim
principi non isierito tribuitur, quidquid
eius authoritate firmatur.Hunc certe stylii imitati non debuerunt Romani P 5tifices. Hic Resure idus Casai, bono tabula V.
Clim Divi ct Criticorum grege quipiam proponuntur,minimestomacis tuus nauseat. Legistine de Scaligero amico tuo,ab amico Lipsto dictum' Genus Deorum. In excidit illud, quod quidam e restris Hein lib. I. eleg. I. sin m. Cum ita de se locutus sit Nicolaus, cum ita loquens laudetur in Canonico sedis Romanaejure, nihil mirum si Canosti- stas huius vecordiae non puduit. Mentiuntur plendide Canon istas Pontificem p σa. Deum essentia facere: imὸ imitatione, O delegata ab ipse Deo jurisdictione. Imo tu splendide nobis imponis. Sed potesne vere dicere canonistas Papae minus tribuere , g Judaeos Herodi 3 Herodes cum ab Angelo percus- Iam mihi Burdenos mens est deducere Divos. C sus est, an dixerat: Ego stim essentia DeusλLipsio quod objicis,id tuo potius quam an illi dixerat populus;Tu es essetia Deus nostro probro cedit. Heinsius illa cum Nihilominus sensit ultrice Dei manu. At scriberet,juvenis admodum erat. Et ple- Canoni statu, g Judaeoru adulationes sunt riq; Poetae putant hac in parte multu sibi multo detestabiliores, eoq; Pontis Rom. licere. Putant a se quemlibet Principem, multo damnabiliores Herode . Nam po- a Principibus ortu vocari posse Deum, ac pulus id semel dixit impetu potius quam genus Deorum. Hac mente Scaligero tri- consilio. Canoni starunatio sipe blasphebuerunt haec elogia, que a Veronensibus mi as suas repetiit, & propugnavit. Principibus ortu, & dotibus humanu pro- Illa ego no trelerim, qua computat 9sieliu ingens, pemodu captu superantibus praeditu scie- Sana facit. Harum adulationu aliquot bant. Pontificii pleriq: cum sint terrae fibi, D exempla proferre,nisi nuper id feciste elo-loner alia mente Dei nome illis tribuitur. gioru Babylonis c.96. Eas aliquado videri Pessinum factu clamant,quod Constantinus M. omnes Episcopos vocarit Deos apud Ru numhφ.I. .c. a. Reondet Dominus ipse: ego dixi, Di,
At haec verba Psal. 81. non Sacerdotibus dicuntur, sed Principibus ac Magistratib', , si Constantinus adhuc cathechumenus ignoravit,excusatione dignus est. Sedpes-mumfactum merito contendere possumus,
quod Constatino persuasiim est, quisquis tandem fraudis illius primus author fue-
vis improbare. Tu in . paria facis. Dems, inquis, Papa, omniu in Ecclesia iudex,quia Vicarius Christi, Deusparticipatione. N 5 quivis Vicarius Christi, Deus per participationem.
Na nec tu Dei titulu patienter feras cu Ie-lisis Episcopis comunicari, multd minuscu Magistratu politico, cum in huic Sprie voce si him tribuat Scriptura. Vicariatus
ille specialis vel universalis, quε sibi vindicat Papa, plane fictilius est. Deus igitur est P impostura. p usurpatione,p blasphemia.
127쪽
128쪽
Vam sedi Romanae sanctitatem tribuas,Bu-LENGERE, non satis diserte exprimis.Sed qu id illa sibi tribuat, vel te tacente fatis costat. Pelagius I.vel, ut alii volvi at, Gelasius I. D. 2Lc. quamvis, Sc. Petrin, inquit, s Paulus Romanam Ecclesia Christo Domino consecrarunt,eam, omnib- urbibus in universo mundo 'aprahentia atos veneraudo triumpho praetulerunt. Ent ergo prima Apostoli Petri sedes Rom Ecclesia non habens maculamnes rugam,nec aliquide, odi. Vides quanto pluris faciat
Rona a Petri Paulique sanguinem, quam tot Prophetarum, tot Apostolorum &ipsius Christi, qui tum praesentia sua, tum martyrii sitio triumpho Hierosolymitanam Ecclesiam Deo consecrarunt, neque tamen illam reddiderunt erro ris &lapses omnis expertem, cum id sibi concessum conatendat Roma, non ullo Christi, Petri, Pauli ve mandato, Deus enim pro sua providentia prospexit, ne tale mandatum ullum auderet Roma comminisci) sed hoc solo nomine, quod Romae praedicarunt, Sc martyrium fecerunt
Apostoli duo sane praestanti sit mi. Cum eFo, ne Roma uidem ausa sit ullum ullius Apostoli, Christive decretumngere, quo talis sanctitas sedi Romanae vel eius Episcopo
tribuatur, ut ne rugae quid cm, nedum maculae sit Capax,
videndum quid in hac parte docere nos possit ratio, seculorum sedecim experientia, & Pa
129쪽
cat idem jus in omnes totius orbis Episcopos, quod Deus summo sacerdoti tri-A de facto papa, ut X VII. q. o. g. qui autem. Facta Ρapa excusantur, ut homicidia Samse 9 furta Hebraeorum,ct adulterium Iacob,ut extra. de diνortiis. , .gaudemuF.
Petri jura nullo jure sibi vindicat Papa. Quanto minus id quod ne Petrus quidem sibi vindicavit Z Atqui, quod Cornelium baptizasset accusatus, non utiturbuerat in reliquos unius ci- exceptione fori,sed facti rationem reddit, vitatis,unius templi,Sacerdotes. Quanto Actorum II. a Paulo reprehensias non rein injustius plus juris sibi tribuit Papa, qu m sponsat, Gal. 2. non conqueritur αν Gπή- Deus Aaron1 Z Igitur si Deus Aaronem, B θ ον dominatum suum a Paulo labes quanto magis Papam obnoxium esse cen' ctari. Quin& Victor, Stephantis, Ma
surae voluit 3 Atqui Moses Aaronem Joas Jojadam increpat, Salomon Sadokum exauthorat, Nehemias Jriadae filium Samaballathi generum excommunicat. Id enim innuunt verba Nehemiae I 3. 2. 8.cellinus, cum damnantur ab Irenaeo, CP priano, Sinuessana Synodo , non conte dunt se nulli factorum sitorum rationem reddere teneri. Nec Liberius in)uriarum Hilarium postulavit, a quo tam libere inn, naes eum a me. Quod si summus fuerat anathemate percussus, nec Agatho sacerdos abuteretur Malachiae verbis c. 2. dicentis: Labiasacerdotis custodienscientiam, O ex eim ore requirent Legem. Nam e t gue-IM Domini exercitκum, tum quid respon- Cdendum sit, docet Talmud tractatu Moeshathon cap. s. l. 17. a. Sismilis sit Angelo conquestus est sedi suae factam injuriam, quod cum aliis Monothelitis etiam Honorio nigrum theta praefixisset sexta Synodus A. D. 68 I.
Pessimum saritam clamant, quod Constantinus Magnus apud Rufinum lib.I. c.a. &c. Huic Dinnini, si se praebeat Angelum lucis,ex eius allegationi tuae jam supra respondimus. p. sa
quirent legem, sed Π mno excommunica illMn. Fiebat tamen id sane rarius, nec nisi graves adm0dum ob causas. De Synedrii vero Principe, quem vocant patrem domus
judicii, Sie ibidem Talmud, Pater domus judici, onder ferociens tyrannum agens, VOX Sed addi multa possunt. Igitur quod Constantinus putavit de Sacerdotibus intelligendum, quod Psalmo 82 legimus: Ego dixi,dj estis, fidit haec non tam Constantini culpa, quam Sylvestri, vel quisquis alius hoc Constantino persuasit. Mamhinc elicit conclusionem, ea Constantini est originis Arabicae, nen excommunicatur D modestiae deputanda. Dein,inquit,vos ci=nus seed illi dicitur, ut olim Joas pituit Sacerdotes, Θpotestatem vobis dedit de naAmasiae 2. Reg. I , IO. Cententusso oriatua,deniclite contine. inod rursus labatur,ne Dei nomen prophanetur, excommunicatur. Vides etiam Synedrii principem excomm nicationi subjici, feci relapsiim demum,&minori,quae dicitur ' a Nidilui, summum vero sacerdotem etiam non relapsum, &Omnium maximae excommunicationis formulae,quae dicebatur Inu hammata, obnoxium fuisse. At D. O. c. non nos.
Clossa sic ait: Sacrilegii instar est distularebis quos iudicandi,&ideo nos a vobis rectejudicamur. Vos autem non potestis ab hominibus judicari. Propter quod Dei solius inter vos expectate judicium, O vestra jurgia qracunsfiunt,
ad illud divinum restrνentur examen. Hac o ratione, cum Papa veluti signatis tabulis
utitur, ut Caesari se tam jus eripiat, ac sibi vindicet, vide quam si iniquus .
I. Qim jure Papa sibi potissimum hoc
vindicet, cum illi coetui noli interesset Sylvester 3 II. Benhadadis immodestiam
130쪽
sar Sedis Rom. Sanctitas. Lib. I L sua
imitatur, qui cum Achab amice dixisset:
stater metu,Benhadad,adhucra rivit Θ contianuo supplicis habitum exuens, non ut ca ptivus,sed ut par cum Achabo voluit age-Te. I. Regum 2O, 2.33. III. Potest sane pastor in quibusdam rebus judicare de rege, non rex de pastore, puta sitne ad S
cramentorum communionem admitten
dus,an excludendus. Sed vicissim multa sunt, in quibus Rex depastore, tanquam subdito suo judicat. Quod licet hic Constantinus dissimulet, tamen alibi rebus ipsis praestitit, cum videlicet de controversiis inter Donatistas & Caecilianum Carthaginensem Episcopum judicavit,,
tum per alios A.D. 10.3I .in Synodis Romana & Arelatensi, tum ipse, cum leges multas Ecclesiasticas tulit, quod exemplum successsorum eius optimi quiq; sunt imitati. p Audi patres Sinuessano Concilio sub Dioci tiano, quid in causa Marcellini Pontificis agno- perint. PrimaJedes, inquiunt, a nemine 'dicatur, concilium Rom.1ub Divestro, Nemo
At horum adi a conciliorum tot mendis, tot mendaciis scatent,ut eorum etiam Ballonium ipsum pudeat. Ut igitur alia multa, sic etiam id quod laudas,assutum est horum conciliorum fiagmentis, eo praetextu,quod Synodus diu laborarit in adigendo ad consessionem delicti sui Marcellino, quomodo judices quidam
quantumvis convictum reum ad crucem non adigunt nisi confessum. Haee certet
πα εὐον,sed impudentiam Marcellini demonstrant, qui diu pernegavit,quod Sole meridiano cIarius erat. In hac contumacia si perstitisset, an ideo mansisset expers censerae 2 quin potius an non tanto justi sis, tanto constantius fuisset piorum o-rrinium sitfiagiis damnatus 3 Verae Patrum Sinuessanorum voces hae sunt: ex tuo sius ore condemnaberis. Hinc autem aliquis ad marginem corollariumhoc elicuit:Pri- A ma stiles a nemine Judicatur: quae non fuit mens Sinuessanorum patrum; sed ut inficiatorem ad veritatis agnitionem & pe cati cpnfessionem adducerent. Sic Taumudis tractatu Moed Gihon cap. s. sel. II. docetur, quo modo sit agendum cum iis,
qui semel in discipulorum sapientum ca talogum admissi fuerant : Discipulussapiens
non excommunicatur Rrapnsa ὀν παρ)ηλα,
aperte. Scribitur enim Osta 8, s. Cades die, propheta verὸ nocte. Operito igitur eum tan-B quam nocte. Item : Discipulus sapiens exommunicat se ipsium, ct seipsum operit cineribuι.
Idem ut faceret Marcellinus , obtinuit tandem tum Synodi patientia, tum veri tatis evidentia. Discorvi ct Ephesina Synodus a.damnantur, p. 4 quod de Leone Pont ce sententiam tulerant. Damnantur quoque quod de Flaviano sententiam tulissent iniquam. Illi videt cet. Flavianum innocentem per vim Oppresserant, & fidem adulteraverant. Si C quid ab iis etiam in Leonem tentatum, potuit esse vel censeri eiusdem cum reliquis eius Synodi molitionibus notae. Tutatius I. s. ad Michael. Imp. δ. Dηο p ετ ast. I. Romanus Pontifex de omnium Ecclesiarum prasstibus iudicat de eo nemo unquam judicarit tegitimλVocem illam segitime, non satis Iegit
me addis, ut Nicolai I. mendacium i crustesia Cedemus Nicolaum ita loco tum,aut ita sensisse. Quid cum A. D.69 I. D 787. Honorium damnarunt Oecumenicae Synodi tres,quis ante Nicolaum definivit id illegitimefactum Z aut quo jure Nicolao sedi suae testimonium perhibenti eredemus potius quam tribus eo Vetustioribus Synodis Oecumenicis 3 Quid quod etiam octava Synodus, ad quam scribit Nicolaus I. anathematis sententiam in Honorium latam, confirmavit A. D. 869. &b79F An non eadem opera Thrasbescam Nicolai I. jactantiam mendacii convicit 3 In sequentibus seculis ea p, 4Z- narras ipse, quae satis docent,quam pauci