장음표시 사용
41쪽
Cap. IX. Apostolatus Papae. σε
stolicas eathedras, matrices Ecclesiarum A iam scedis erroribus diu manserant obsi- vocat eas, quas Apostoli fundarunt. Α- tae. Hujusmodi missionis dandae potesta-postblicae quoque dicuntur omnes Eccle- tem habet quaevis Ecclesia Christiana, tiae, quae doctrinam Apostolicam prom quin & id procurare quaevis Ecclesia detentur I licet ab Apostolis non sisndatae. bet, quoties ei Deus viam ad tantum opus
Alexandrinam Ecclesiama Marco funda- aperit. Nam cum omnes dicere tenea tam constat: Tamen apud Theodoretum tur: sanctifcetur nomeninum,adrematregnum l. 1 .c. s. Synodus Nicena bis Alexandria tuunt, etiam tenentur omnes amplificannam Ecclesiam vocat Catholicam &Apo- dae Dei gloriae, propagando Christi regno licam. pro Virili incumbere: Id credidisse primi- Nilus Archiepiscopus Thesialonicen Evam Ecclesiam docet eius praxis, quam sis deprimatu Papael .a. A.D.Is so . proba- B ne tu quidem ausius es dissiteri. Pantaνum, p. ti bat ex Sexti Conalii, quod habitum est A. inquis, a Demetriano Alexandria Episcopo miseD. 681. adtis,quinque primarias sedes,sive sum esse in Indiam, ut Christum apud Brachnia- Patriarchatus passim dici solitas Aposto- naue praedicaret, Frunmtum a S. Athanasio Epi-licas : Soetomenus hunc illis titulum dat Hoposactum, o in Indiam missum adpraedican- l. i. c. dum Evangelium, Episcopos a patriarcha Con- A. D. so7. Clodoveus Rex Francorum flantinopolitano ad Abasgos ct Barbaras ad Eu- Aurelianensem, quae prima dicitur, Syno xinum ct Martim gentes missos, a populis quidum compellans:Dominis,inquit, E- busidam ex illa barbarie legatos νenisse,qui a Iasti- niano Disicopos peterent, non di eor. Sed hoc asseros locorum temporum1 ratiostri,ut Episcopi
risivis apostolita side dignissinis. A. D. 396
Indictione XV. Gregorius I. lib. 6. ep.37EHogio Episcopo Alexandrino: Suaviss- C a Romano Pontifice commode peti possent,qui basema mihi Sanctitas vestra multa in epistolis sivis de sancti Petri apostolorum Principis cathedra I cuta est, dicens: quod ipse in ea nunc u 1 insen osoribus sivis sedeat. Et quidem ego indignum me esse non solum in honore praefidentium,sed etiam in numero flantium agnosco. Sed cuncta, quae dicta sunt,in eo libenter accepi, quod ille mihi de Petri cathedra Iocutru est,qui Petri cathedram baris ct ignotis gentibus Evangelium praedicent, ab eo potius petendos, quam ab aliis Patriarchis. Omnino si Carthaginem hodie mittendus esset aliquis Apostolus, a Romano forte potius quam ab ullo allio Patriarchalieteret Apostolum Africa, quod id post
et loci commoditas. Tamen nec Carthaginem,nec in ullam Africae partem mi
infidet. Cum multimi apostoli,pro ipse tamen sit Apostolos Roma, prout ex Augustini principatu seu Apostolorum principis sedes inau- ep.162. colligi potest,tantum abest,ut ullara D trans Cancri tropicum, vel trans Euphratem Ecclefia sibi persuaserit a sbia sede
Romana, vel a Romana potius, quam ab ulla alia civitate sibi petendos Apostolos. Sed licuerit Romam ignorantibus juractoritate convaluit, qua in tribus locis unius est: q. d. Ut Petrus fuit Apostolorum primus, sic primariae cathedrae sunt Petri cathedret: oim tres sint primariae cathedrae, trium illarum M.υφπιότης, primatus unius Petritimatum unum repraesentat. Nugael Em Romanae sedis gnorare, qui fit ut non logius ideo Petri cathedram insidebat,.quia Petri doctrinam docebat. Sed hunc titulum primariis potissimum ac potentioribus Ecclesiis deferebant. Inseriores speciatim Apostoli vocantur, qui mittuntur ad imbuendas vera fide gentes, quae vel Christum prorsus ignorabant, vel et-
magis intra quam eXtra Romanum impetium ulla totis quadringentis & amplius annis Ecclesia prςdicaverit Papae Soli, vel Papae κατ convenire jus illud, quod hodie sibi vindicat, faciendi Apostolos λ Vel hinc colligas per illa secula nullam Ecclesiam,id,quod vis agnoviste,
42쪽
nempe Papam unipersalis Ecclem caput esst,to- Α Petri, modo Romae vicatium esse clamat. tius Ecclesiae Dominum. Apostoli, inquis, dicuntur non tantum aquivoce, verum 9 uni-νoce, qui misit a Pontifice Rom. dcc. Nempe simittantur ab aliis, quantumvis munere suo probe fungantur, vel Apostoli nullo modo dici debebunt, vel aequivoce tantum. Hoc discrimen velim alicuius Ecclesiae praeter Romanam testimonio confirmes intra sex octove priora secula. longius discedis ab eorum mente, Igitur etiam ipse nos imprudens docet, se non magis Christi, quam Petri vicarium esse. Romae vicarius fit,per nos licet. A. D. 729. Gregorii II. factio cultum imaginum adversus Leonem III. Imp. propugnans sic exclamat, & acclamationem illam tu nobis ostentas: Nossedem Apostolicam,qua est y caput omnium Dei Ecclesiarum, iudicare non au-
demis. Nam ab ipsa nos omnes ct vicario suo judicamur, ipsa autem a nemine judicatur. oqui titulum Apostolatus aequivoce sum- B turpius adulatur sedi Romanae Roma-ptum multis praeter τους tribuerunt,
eb propius accedis ad mentem Papae, qui
tantam vult credi suam authoritatem, ut
possit facere Apostolos proprie, κυωως ν univoce dici os. Quid superest, nisi ut ipse
credatur non tantum uni voce, sed eminenter,antonomastice, κα7 ἐξάρε αν Apostolus 3 Hinc est quod non tantum Apostolicum se dici velit, aut sedem suam Apostolicam,palatium suum Apostolicum, notarios suos Apostolicos.
Qui Petrum,Paulum,Johannem viderunt, nec aedibus, nec famulis eorum hostitulos tribuerunt. Ita cuivis Papae tribuitur Apostolatus eminentiore modo quam Paulo, Petro Ve.
Superest, ut eo quo Christus Hebr. 3, 1. modo dicatur a suis Apostolus Caput T. VICARIAT us PAPAE. num istud conciliabulum, eb minus tibi licet testimonium illius respuere. A. D. 392. Gregorius I. Indictione X. lib. 2. ep. 33. Nos,qui licet immeriti sedem Apostolicam pice Petri Apostoserram principis suscepim in gubernandam. Bibliothecae Patrum tom. 3.col. 8 . 1 83. Symmachus Anastasio Imp. scribens circa quingentesimum annum
Christi,modo Petri,modo sedis A postoliacae Vicarium se nuncupat. D. D. can. 3Ο.
Sic Ludovicus I. Imp. loquens inducitur: Ego Ludovicus Imp. Rom. Augustiinflatuo is conceo per hoc pactum confirmationis nostra tibi beato Petro Principi spostolorum, ct per te vicario tuo Domino Parchali 2 successoribus em in perpetuum. Atqui multa secit Ludovicus huic
decreto pugnantia, ut merito credatur esse
supposititium. Utut 11t, hinc colligimus, quis sit curiae Rom. stylus, ut passim P pam vocet Petri vicarium. Sed ne videamus in verbis insidias col- D locare, demus varias illas loquendi formas ita posse conciliari ,.ut quod frequen-Nter elogia collegarum quς tius usurpat, id semper intelligat Papa, se videlieet proprie loquendo generalem esse Christi vicarium, Petri successorem, ac haeredem & quidem ex asse. Saltem quam id merito sibi tribuat, & quo jure debuerat id disertillimis, tum Scripturae,
tum celeberrimarum quarumque Syn Odorum Ecclesiarum testimo talis con
In Constitutionibus Imperatorum Orientis κε. Sic legimus apud Balsa
Romanus Episcopusque sibi soli vindicat, etiam
illa sunt id vult se credi solum saltem jurisdictionis
ratione Petri successorem, Christi vicarium, & ita quidem,ut sit non tantum hominibus iniquus, insurius Deo, sed & sibi discors. Quippe qui se modo huius, modo illius vicarium facit, docet se neutrius esse vicarium. Papa modo Christi, modo
43쪽
Agylaeus sic interpretatur. p. 37. Si Pu Christum Dominum heredem scripserit , neλο- ratorii appellationem addiderit, ecclesia loci, in quo defundius habitabat,scripta ridetur. 4od Paulus suo & Timothei nomine Corinthiis dicebat a. Cor. 3, 2 o. id quivis Pastor gregi suo dicere potest, tum suo,
tum collegarum nomine, Gn ερ Bτπεο Ο Γ ομω pro Christo, vel Christi nomine)ligatione sangimur, Deo vos precante svel hortante) - αλο-τος per nos reconciliamini Deo. Etiam Christianus quivis fratrem suum officii monens hac in parte quodammodo Dei vices agit, & Dei nomine legatione fungitur apud fratrem. Sed quod privatus privatim ex ossicio charitatis ut Christianus, ut frater agit,id publice Pastor agit, non tantum ossicio charitatis, zelo pietatis impulsus, sed & authoritate Cpublica, qua pastor, instructus. At cum Christus nusquam dixerit necessarium e sese , vel expedire, ut unus Vicarii generalis nomine, praesit omnibus & singulis totius orbis Christiani gregibus, nemo titulum hunc sibi potest arrogare sine tyrannide, sine laesae majestatis crimine. Paulus Ephesinae civitatis Ephesios ita compellat, Actor. 2o, 28. Attendite vobis 2 universo gregi, in quo vos Spiritus sanctivi constituit Discopos ad pascendam Ecclesia1n Dei, quam Dproprio sanguine acquis it. His verbis ita suum cuique pastori gregem commendat,
I. Pet. q, IJ. dc Johan. s. h. e. in alienam messem curioso vel ambitioso spiritu falcem immittere, ut tamen jubeat nos meminisse communionis sanctorum, episcopatum unum esse cuius in solidum pars ab Oinnibus tenetur, ut toties Cyprianus assirmat. Fidus igitur pastor conatur prodesse non tantum suae, sed & omnibus, quod in se est, Ecclesiis. I. votis & precia
bus. a. charitatis ossiciis ac eleemosynis etiam ad longinquas Ecclesias missis, ut Patiens Lugdunensis apud Sidonium. 3. sanctitate morum & exemplo. q. consiliis, si forte consulatur. I. monitionibus , si forte justa se praebeat occasio. Ut etiam non rogatus det consilium. 6. scriptis, quibus non tantum in praesens, sed& in posterum omnibus utilia tradat documenta. Hoc modo fidissimi quique pastores olim, prout vel pluribus pollebant dotibus, vel potentioribus praesidebant Ecclesiis, conabantur pluribus prodesse, eoque nomine vel a pluribus consulebantur, vel pluribus elogiis a collegis cohonestabantur.
Caput XL. PETRI Suc CESSOR. Hristus se futurum in
aeternum cum Apostolis pollicitus, nec uni promissionem sua adstringit, nec Apostolis solis fidem suam obstringit. Igitur quis
quis in Evangelici muneris executione praesens numinis auxilium experitur, is in eorum est numero, quibus in Apostolorum persona favorem hunc pollicetur Christus. Vicissim hunc obligat Christus ad fidam sui muneris exemtionem, quoties sive Petrum nominatim, sive cunctos Apostolos conjunctim alloquitur Chri stus. Ita quivis fidelis Ecclesiae pastor est Apostolorum, est Petri succestior, sive
mandatum ges: te spectes, quod fit A
postolis,sive prones stionem huic mandato conjunctam. Hoc ipsitim agnoscunt Patres. Ambrosius, sive quis alius de dignit. sacer d. c. a. oves, quem gregem nons Mtunc beatus su epit Petrus, sita ct nobisium eas suscepit, cum illo eas susscepimus nos omnes, &c. I. Claves regni caelorum in B. Petro Apostolo
44쪽
Sedis Rom. Potestas. Lib. 2 sa
xuncti susce imus Sacerdotes. His verbis do- A tam & indubitatam redderet per Prophe-cet Ambrosius pastores omnes esse tot, las, per Apostolos, per eos qui Christumdem Christi vicarios, totidem Apostolo- & Petrum viderunt λ At tantum abest, utrum,totidem Petri successores. Hinc est, tale quidquam fecerit Deus,ut contra pro quod Gregorius I. lib. s. ep.3 7. fatetur Eu- sua providentia voluerit nullu extarePetri logium Alexandrinum Episcopum in Pe- seculo scriptorem, qui dixerit Episcopum tri cathedra sedere. Mox tamen restri- Rom. ullo, nedum eo, quem Papa vult, ctionem adhibet absurdam, de qua prae- modo Petri successorem esse: qui dixerit, cedente capite diximus. Sed Eulogius se Petrum Romae vidisse, vel Petrum Ro- cum scripserat, se Petri cathedram in suis mam ivisse, vel Episcopum Romanum successeribus insidere,veram potius quam dominatum ullum , primatum ullum falsam Gregorii rationem respexerat. Hie- B Christi, Petrive jussu consecutum. Deronymus ad Evagrium ep. 81. laudatus a privilegiis omnibus, quae sibi nunc arr Gratiano D. 93. c. 2 . Potentia divitiarum gat Episcopus Romanus altum apud AO paupertatis humilitas,ue ullimior ,vel in- postolos, altum apud omnes genuinos Α- feriorem episcopum non facit. C rerum omnes postolici seculi scriptores,silentium. Con- apostolorum successoressiunt. tra, ne quis huic siispicioni locus esset, Voluit Deus Johannem Petro superstite esse triginta circiter annos,& in Asia vel in insula Pathmo procul ab Italia degere, Romae nusquam nisi sub Babylonis elogio meminisse. Johanne vivente, quis Chri-C stianus ab eo provocasset ad Papam λInitium assectata monarchie Romanis ponti-- pscibus ab Anacteta Papa petis, ct tamen eius δε- cretalem,ath adeo omnes primorum Ponti cum epistolas velutis=urias,adulterinas, An titias repudias. Facile te multis difficultatibus uno verbo expedis. Cur literas,quae Clementi, Cleto, Anacleto, caeterisque Romanis Episcopis Siricium antegressis tribus tur3 A.D. 68.Nauci faciam,cum eas ne Romana quidem s D des nullo loco, nullo numero habuerit ante Leonem IV Θ Scilicet,si tum extitissent, exclusisset eas a suo codice Leo IV. earum nullus Doctor, nullus E. R. rationem habuisset ante Leonem IV. ante A. D. 833 ZAnnon agnoscis in his barbariem nono seculo, non trium priorum seculorum ulli
Graecis verbis primum scripta, deinde parum polis rudiori secula Latinitaterinatasium.
Commentum istud multa refellunt. I. Cum nec interpretem proferas, nec se
culum, nec locum,in quo Latinitate do- Ater coelestis, cum Filium
suum in terras misit, non contentus hunc adventum ante tot secula praedixisse, voluit eum ab αὐτόπυ&ς &Omni exceptione majoribus testibus praedicari,mortales omnes diserte commone-
fieri, Jesum NaZarenum esse Messam promissum, Dei Filium, Regem Israelis,
atque adeo totius orbis, veritatem hanc miraculis infinitis ac plane stupendis co firmavit.
Si voluisset Episcopum Romanum haberi pro PAPA, h. e. ut ipse jam interpretatur, pro Patre Dominoque totius orbis
Christiani, pro solo Petu Fcestare,privilegiorum ejus omni un erede, Christi vicario generali, quod tu, Butengere, vis persuadere,Deus ille φιλαι θριοπῶ, ac misericordiarum Pater, qui Filii proprii sanguini non pepercit, ut nos servaret, num praedictionibus, monitionibusque disertis pepercisset, ut rem tantL momenti testse
45쪽
natae sunt, nec Graecum ullum codicem,
ex quo petitae videri possint: quo jurejubes haec me credere a. Cum Episcopi Romani Latine scribant, etiam cum ad Synodos Gr cas stribunt,quo jure me jubes credere, triginta circiter Episcoporum Rom. omnes literas Graece primum scriptas ὶ 3. Cum hae literae totis octo min, mum seculis,non minus Graecis quam Latinis scriptoribus ignotae fuerint,quis co datus credat eas tum apud Graecos potiusquam apud Latinos extitisse Zi . Ubi
vetus interpres Latinus a Graeca versione differt, harum literarum author semper veterem interpretem sequitur, nusquam Graecam editionem, & tu me tam fatuum
esse vis, ut credam has quisquilias Graece primum scriptas Hic, tu, Buten re,suppetias venis,sed
invalidus. Quid, inquis, Dei tribuis Imctro qui rixit sub annum Christi sis. ct apud
omnes magna auctoritatis habetur ' In prooemio collectanei sacrorum canonum ait e e concilio go.
svorsi collegisse canones Epistolaru Classientis, Anacleti, Eucharisti ct alioru Pontificum Rom. Pro concilio scribere voluisti tangium. Quin & precibus potius quam consilio tot Episcoporum ad id inductum refert hic Isidorus, quem tu vis Hispalensem Episcopum esse. Nec desunt quae tuae sententiae faveant. Non extat haec collectio typis edita, sed eam egregie manuscritam habet Bibliotheca Sedanensis. I. Titulus praesert nomen Isidori Episcopi. a. Cum constet duabus partibus, posterior conciliorum seriem perducit tantum ad secundum usque concilium Hispalense,
cui praefuit Isidorus Hispalensis. 3. Dicit se collegisse literas Pontificum uis emumsib quo floruit Isidorus Hi- .alensis. Sed omnino mendum est, &scribendum fecundum pro vel sancti nomine id tedigit secundum Mon pri
mum. Nam columnas I I .refertur conis
cilium habitum Leonis sex to, Constantini secundo, cui Gregorius II. praefuit.
A Convenit id A. D. 711. Adduntur quia 'dem eodem volumine col. 92 . & 928. quaedam Nicolai II. & Gregorii VII. decreta. Sed haec non Isidori, sed alicuius Isidororecentioris esse constat. Nam antiquiorem Gregorio septimo collectionem hanc vult Baronius A. D. 8 63. f. I. probat authoritate Hincmari Rhemensis, qui Laudunensem Hincmarum, qubdhas literas laudasset,ita reprehendit: Si
ut de libra collectarum epistolarum ab Isdoro, B quem de Histania allatum Riculsus inguntinus φινα in huiusimodiocui ct incapitulis regiis disin Obtinuit, ct i ι regiones ex illo repleri
fecit. In cuius praefatione scirin dicit, de canonibus Apostolorum, Sc. Riculsum h unc ibiadem Baronius docet subscripsisse test mento Caroli magni, qui mortuus est A. D. 8Iq. ad Moguntinum autem Epistopatum evectum A.D. 786. Addit: ne res illas Isidori Mercatoris per eundem Riculsum primum istatus in Gallias ex Histania, ne C quis calumniari psit, ab Ecclesia Romana aliquid huiusinodi sommentum esse λ Demus in Hispania confictas illas epistolas, dc ab Hispano. Quisquis fuerit imposior ille, in cujus gratiam imposturam fecit 3 Num in Hispanorum 3 At in illis literis Hispaniae nihil seritur, metitur nihil. In sedis Romanae gratiam, ad evehendam illius sedis amplitudinem confictae sunt: Eo tendunt omnia. Cuius igitur nisi Romanae sedis arte, jussuque confictae dici pos. D sunt, haec quae Baronius ipse agnoscit esse sputia scripta Sed fuit non levis ars Sedis illius. Jam extabant illae Iiterae,prius quam Riculsus fieret Moguntinus Episcopus,
h. e. ante A. D. 86. Itaque Adrianus I. A. D. 78 . ad Plitenam II. Synodorum scribens fabulolorum Sylvestri actorum meminit. Eorundem meminit Leo IV. D . 1 c c. de libellis, & tame ea sito codici inserere non ausiis est, nec reliquorum 6 vG dem scriptorum meminisse, v lens videlicet,ut prius a peregrinis aliquot
susciperentur, & pro probis haberentur,
46쪽
Sedis Rom. Potestas. Lib. L 16
quam Romet diserte propugnaretur.Post- A unus universis totius orbis Ecclesis im- quam autem vidit Isidorum Mercatorem peritet Z PETRus 1. V. 1. Pascite Dei in Hispania, Ricultam in Germania, Hincmarum Laudunensem in Gallia venales obtrudere merces illas,tum demum adversus Hincmarum Remensem illas propugnavit Nicolaus I. A. D. 863.
Eusebim, inquis, lib. s. c. 6. scribit :yub c mente Petri siuccessere, cum des Corinthi coD- basieret, Romanam Ecelsam misisse scripta opportuna ct idonea Corinthiis, quibus eos inter siegregem, qui penes ros est, ὁ μοχ -νως μη
μνίου: quibus verbis dominatum & auctoritatem coactivam diserte pastoribus negat, Petrus, tantum abest, ut sibi vel cuiquam sibi successuro tribuat, supremum in omnes greges dominatum, & vim coactivam. Ρ A V L u s Rom. II, ZO. m ύ- conciliaret,eorum dem innoraret, ct traditio- B ψηλοφρόν : Ne Ortor animio, P d. cave ne nem quam non ita pridem ab Apostolis accepe- tibi dominatum, υπάθ-ον,
A. D. οῖ. Miserit. Quid hoc non dicam ad dominatum,sed ad primatum ullum Episcopo Rom. adstruendum λ Nonne potest etiam inferior superiorem con lari, docere, monere λ Vel hinc colligat lector, quam te deficiant primo seculo, quod reliquorum omnium validissimum esse debuit, solidae rationes. Festucas videlicete is arroges. J O H A N N S s ep. 3. Scripsticisa, cusus videlicet membrum erat Ca-jus. Ea fuerit Romana, vel Corinthiaca, nihil refert. Sed Diotrephes o ψιλο m ςωνα υτων qlli primatum inter illos ambit , non recipit nos, ct eos qui volunt noS recipere , prohibet, o ex Ecclesia ejicit. Si suspicari licet, quem audaciae tantae potius insimulabimus, quam Clerum, quem
istas colligeres & nobis objiceres, si quid C ex albo Romanorum Episcoporum, fomsolidi tibi suppeteret Z Ut autem scira,nos non solo primi seculi silentio niti, accipe paucas, sed quovis Senatus, Synodi veconsulto longe validiores primi seculi decisiones. CHRIs Τus Matthis Zo,2 S. Marc. Io, qs. tuum illum dominatum funditus uno verbo subvertit. De primatu clim disceptarunt Apostoli,& Zebedaei filiis primatum exambientibus succenserent, inquit Christus, ilitia principes gentium dominantur eorum,oequi maiores fiunt D Melius dixeris magnates potestatem exercent in eos. Non ita erit inter vos, sid quicun voluerit inter vos major feri,sit rester minister, ct qui voluerit inter vos primus e se, erit vester ferru , nempe quomod Cain dc Esau dicuntur futuri servi,h. e. mancipia maledicta. Genes. 9, 2S. 27, 29. 37. quom Udo minimus , si imitur pro nullo, ουπιδανῆ Matth. v.I9. Ita non dominatum
tantum, sed & aliquam primatus speciem dominatu minorem ab Apostolis usu p ri vetat, quanto magis prohibitur is, ut
san cit. ἀμνημό σιτον, expungunt Irenaeus
l.3.c.3. Augustinus ep. 163. Sed quisquis ille fuerit, haec singillaris enuntiatio sup peditare potest universalem hujusmodi sententiam, quisquis Vult inter pastores primus esse, resipuit Apostolicam doctrinam. Si Pastoribus non licet
σκοπῶν, quanto minus despoticum in o
n Arcton, inquis, Romanum in Ponti cem Ecclimr caput agnorit o appellavit.
Omen hoc non abominaris λ Primus Episcopo Romano cominatum aliquem ad struere conatus est hineticorum perditissmus.
47쪽
Sed infelici plane successii uod nondumissiquitatis mysterio tantum studuerat clerus Romanus, ut tanto impuro monstro vellet manum porrigere, nec dum ea cleri Romani potestas erat, ut posset hominem tam justas ob causas damnatum, Episcopatui suo, vel Ecclesiae communioni restituere. p. 7. Iar. Mirer, inquis, te, Casubone, cum adpert Is3-a7. . ris Romanam sitaem primam inter Patriarchales habitam, non item attendisse eandem a Patribus
νρcari omnium Ecelsarum, qua toto orbe starsa sunt, dominam ct parentem. Certe D. Irenam
l. s. c. s. errorem tuum ante mille quingentos annos clarissime damnarit, his verbis: Ad hunc s-psolatus Petri principatum propter,ctc.
A. D. rso. At ego te, Butengere, miror tam confidenter loqui, cum duobus primis seculis unicum testem proferres eumque turpiter a te corruptum. Hoc ipso capite,quod tu laudas, profitetur Irenaeus scribere se post obitum Soteris, qui mortuus IqqJ.
circiter annos, antequam haec scriberes. Itaque vix ique o. annis ante te scripsit Irenaeus. Quid attinebat addere L xx. circiter annos 3 Sed tibi liceat haec insuper habere. Non puduit te Voces Irenaeo, quibus non usus est, assingere ξ Sensum ab illius mente alienum comminisci λ Ali- p. bi recitas Irenaei locum integrum: Ad hanc p 7 Ros. Eccletiam, inquit, non, ut tu bis refers, hunc Apostolatus Petri principatum in propter petentioremprincipalitatem necesse est omnem convenire Ecclesiam, hos e L eos, qui siunt undis =delis, inqua, semper ab his,quisunt undiqy,conservata ei tea, quae est ab Apostolis traditio. Romanae test unonium Ecclesiae duobus nominibus commendat Irenaeus, I. quod ad eam undecunque confluxerint omnes Apostolorum traditiones, h. e. scripta. 2.
quod ad eam tum quoque confluerent undecunque fideles multi. Romanorum more loquitur,qui passim totius orbis nomine Romanum designabant imperium. Igitur undis Romano more significat ex toto Romano imperio. Sic Germanus
A dixerit: Francosertum undiq; concurrere
Jam utriusque praerogativae causam adscribit, non ulli dominatui cleri Romani in reliquas Ecclesias; sed potentiori principalitati urbis, h. e. non quod Petri, sed quod imperii Romani sedes esset. In illa enim. inquit Theodoretus in Rom. c. I. Impera rores regia ιam habebant, ct illinc mittebantur ct qui gentibus praesent, ct qui vectigalia a
civitatibus exigerent. Iam verὸ in illam quo , B decurrebant omnes, qui regalia profitebantur beneficia. Sic concilium Antiochenum c. s. vult Metropolitanum curam sitscipere totius επαρ χίμ prOVinciae, το ca τῆ μη- ποώΛi-πωπέχ ἐν του ς ἔχοντας, quod ad metropolim undix ex tota provincia concurrant, quibus est aliquod negotium.
Eusebius, in quis l. s. c. 6. scribit: Victorem ρ.-ω
quartodecimanos in Astra piorum communione movere potuisse,quὸd quartadecima una Pascha C celebrarent. Voluit, ἐπε eupra, tentavit, sed temeritatem ejus tam iniquam, quam ambitiosam & insuper habuerunt,& fortiter re presserunt, non tantum Asiani, quos lacessebat Victoris superbia, sed etiam Galli
Lugdimentis Irenaei calamo Papae fastum retundentes, ut ibidem docet Eusebius.
2 O. Tot ac tanta Eccisia una est illa ab Apostolis prima, ex qπa o
mnes. Sic omnes primae, omnes Apostolicae,dum unam omnes probant unitatem. OMNES, inquam, transeuphratenses &transmero ises non minlisquam ciseuphratenses & cismeroenses. Ecquae tamen transeuphratensium aut transmeroensium Ecclesiarum Romanan Orat ξ
48쪽
rorat 3 si nihilominus tam ultra quam cis A meani Ecclistam, sedabo tibi clares, non Ecclesia. Euphratem & Cancrum merito dicuntur Et quacunx solyeris νel alligareris, non qua sol- omnes prima,omnes Apostolica,quaecun* Ieretinent Apostolicae do istrinae puritatem δίHnitatem,non potest Roma sibi principatum Monarchicum in alias omnes sibi a rogare. At Baronius A. D. 4s. 9. 3. Si ex omnibis Apostolicis una est conflanda, ars una demonstrania Ecclesia,eam non alterius e spes, quam em,qui inter Apostolasprimatum gerebat,
νerint vel alligarerint: Ecclesiae videlicet. Non opponit Tertullianus Petrum Ap
stolis, sed Ecclesiis, sed Episcopis sui temporis. Mod dicissuper re,oγχωρη κως diacit, ut sit sensus, demus haec verba, hanc petram, significare siverre. Saltem id erit personaliter intelligendum de Petro. quatenus erat vir sanctiis, aut Apostolus, nemo non ridet, ns quisiua ipsiorum malitia ex- aut propheta, non transserendum id in cacantur is Genduntur, o quad est in Psalmis: B quamvis Ecclesiam, vel in eas omnes,quae oculos habent θ non vident. David Psalmo se Petri propinquas gloriantur. Hinc coNII . caecitatis huius damnat omnes sta- ligere potes Zepherinum gloriatum non ruarum cultores,non minus quam statuas suam lam, sed omnes a Petro flandatas ipsas. d crimen nullς jam Ecclesi se= Ecclesias habere, nescio quid, eximium dius incurrunt, quam Romana, dc quas uita nunc, inquit, ct ad Ecclestam, ct quidem sibi subjecit, ut vel hinc constet, illam A- tuam Psecbice 3 Secundum enim Petri persionam postolicam dici non posse, nedum Apo- stiritalibus potestas ista conνeniet, non tui si- stolicarum omnium principem. Principa- milibus, Apostolo aut Propheta. Haec cum tum illum, quem somniat, nulli prorsus ostentas , Zepherini turpitudinem osten- Ecclesiae tributum a Christo videret Ba- tas. Peccabat sane Tertullianus: Sed&ronius, nisi caecitate, quam nobis objicit, C peccabat Zepherinus, tum in doctrina, laboraret. quod moechum voluntarium venia di- Tertullianus, inquis, depudicitia lib. I. cap. g orem crederet, quam idololatram coa-υ. ct a . Pontifcem Romanum νοσat Ponti ctum, tum in vita, quam sic describit Temcem Maximum, Disivum visivorum, bonum tullianus de jejunio. p. 781. Ita passim inpastorem , Benedibum Papam, Apostolicum: dagandis turdis studes: apud te agape in caccabis o plures congerit hujusin odi voces fervet, fides in culinis calet, stes inferculis iacet.
. . t 'in Hinc est quod Psychicum vocat Tertul Tert. p. ' stianus tum Zepherinum, tum totum eius p.779. serum. Plane vestrum est, inquit, in carceribus propinas exhibere martyribus in certis. GLD Iere non facile nosti, nis quo tempore cum pluribus coenas. Nimis parum pastoribus tribuebat Tertullianus. Sed nimium sibi tribuebat Zepherinus,licet multo minus sibi tribueret quam hodie Papa. Tertullianus lib. depraescript. Stainfelix α- Bul p r33. clem,cui doctrinam totam Apostoli cum sanguine
profuderunt. Doctrinam totam transmiserunt, dominatum nullum. Sed quam adulterari jam inciperet haec doctrina Romae, docent ea quae diximus ex Tertulliano de pudicitia, de jejunio.
m alienum esset tertium seculum ab Tertullianus, eo luculentius impugnat Papae dominatum. Nam haec omnia Tertullianus ironice dicit, Zepherini fastum sugillans, ambitum increpans, adulatio
hens , denique Zepherini scriptum, quocum moechis, quam cum iis, qui per vim Molis sacris caverant, clementius agebat, quam vehementissime potest exagitans: Teri. p Idololatram, inquit, ct homicidam semel damnis, moechum verὸ de medio excipis Θ Personae a
ceptatio est, miserabiliores personas reliquisti. Sip γε . praesumis, se ad te terirasse seirendi ct ligandi potestatem, id est, ad omnem Eccl iam Petri propinquam,qualis esereriens alse commutans manifestam Domini intentioηem personaliter hoc Petro conserentem ξ Super te, inquit, ad cabo
49쪽
1 Cap XIV. Papa potestas tertio sieculo.
ab ea sententia quam propugnas, Vel hinc bliquet, quod tertii seculi Patres Romanum Episcopum passina vocant fratrem. collegam. At Dominum si vocarent, tu
nobis id ad nauseam plus decies objecisses.
Vocatur, fateor, a C priano stater is collega, sed in illo pietatis collegio superiorem omnes eum agnoscunt. An quia Christius atrem nostrum appellat, inde Aequitar, eum nobis non esse siveriorem 'Imo toties se Romano pares conten- dunt, quoties reliquos Apostolos Petro fuisse pares assirmant. Imperator milites suos subinde commilitones appellat, &Rex subditos suos eminentioris dignitatis cognatos suos nuncupat. An idem sibi vicissim licere putant homines cordati Si Cornelius Cypriani Dominus fuisset, si1 talem eum Cyprianus credidisset, an ausus fuisset eum simpliciter fratrem, collegam, idque passim nuncupare ΘPrincipatum, quem Pontifex Rom. evertit Cyprianus libro de unit. Ecclesiae. Tu post Pamelium vocas
ep. 9.& passim urges quasi Papae domia
natum adstruentia. Hoc erant,inc it,utis
is cateri apostoli, quod fuit Petrus, pari consertio prediti ct honoris ct potestatis ,sed exordium ab
unitate proficiscitur. Primatin Petro datur, ut
una Christi Ecclem ct cathedra una monstretur. q. d.
Ut constet omnium Ecclesiarum unum caput esse Christum,in unaquaque Ecclesia primatus uni dandus, ut in Hieros0lymitana primatus Petro datus. Hic primatus cuicunque datur in quacunq; tandem Ecclesia, huius cathedra vocatur cathedra
Petri. Siquidem Disicopatus, inquit, unus est,cuius a singulis in solidum pars tenetur. Ubi semel alicui delatus est ille primatus,Episcopatus ille, sive Romae, sive Carthagine, quicunque in illum insurgit, is Cypriano cathedram Petri dicitur deserere, in Petri
cathedram insurgere, eoque jam in Ecclesia non esse. Itaque de suae,non minusquam de Romanae cathedrae desertoriis bus loquens': um Ecclem, inquit, renitituris remit, in Episcopum ab ea ordinatum insurgendo, qui cathedram Petri, super quam
sundata et I Ecclem, deserit in Ecclestast esse con-
dit ' Haec nominatim Novatiano & Novato Romanae adversus Cornelium E clesiae perturbatoribus applicat lib. I. ep.
II. Fortunato vero suae, Carthaginensis,
inquam, Ecclesiae turbonibus applicat lib.
2. ep. 3.&lib.3. ep. 8. 9. Io. Sed imprimis lib.I. ep. 3. in qua metuens ne Fortunatus Cornelium in suas partes pertraheret;
plusculum illi tribuit, Pseudepisivo sibi ab
hareticis constituto. Fortunato navigare audent, ct ad Petri cathedram,a , Ecclesiamprincipalem , unde unitu sacerdotalis exorta est a sibi alicis 2profanis literas ferre, nec cogitare eos esse Romanos, quorum uides , Apostolo praedicante laudata e I,ad quos per dia habere non possit accesum, nempe quandiu talis erat illorum fides, qualem laudavit Paulus, qualem optabat ac exigebat Cyprianus. Haec
autem verba unde linitas,&c. docent Roma prosectum ordinem illum, qui specie
unitatis in una quaque civitate, dein δίprovincia primatum aliquem uni deferendum censuit. In hujus ordinis institutione, quo spectaret Satan per Rom. Episcopum, non est obscurum, nempe ut ordinis specie tyrannidem illam, quam debellamus, inveheret. Nondum tamen tantum fastigium arrogabat sibi Romanus Episcopus, nedum illi deberi conteni deret Cyprianus, ut tu Vis. prianus, inquis,hy. ep. II. ait unum Epi- p. 4s.foiιm in Catholica Ecclesia esse debere, a quo cateri pendeant. Hae voces, a quo cateri pendeant, sunt tuae, A. D. r. non Cypriani, nec lucem affundunt, sed tenebras offundunt Cyptiani verbis. Qui Cornelii loco Novatianum eligendum censuerant, ii dicebant Cornelium Episcopum indignum, perperam institutum, eoque nec Episcopum esse,Ecclesiam Catholicam, h. e. orthodoxam vocabant
50쪽
eam quae Novatiano, non quae Cornelio A enim aliunde haeresis oborta fiunt, aut nata schis p parebat. In eo fuerant errore Maximus, Urbanus, Sidonius, confessores; & Africum essent, Africanas aliquot Ecclesias suis literis in Novatiani partes abduxerant. Tandem Carthaginem delatos Cyprianus l. 3. ep. II. sic locutos refert: Nos
Cornelium Disivum sanctissima cictholica Ec- clam evectum a Deo omnipotente O Christo Domino nostrascimus. Nos errorem nostrum coni remur, &o. nec ignoramus unum Deum esse, ct mala, quam inde, quod Sacerdoti Dei non Obtemperatur,nec unus in Ecclesia ad tempus Sacer
dos, ct ad tempus judex pice Christi cogitatur'. quasi de Cornelio, de Roma loquatur Cyprianus, cum de se, de sua sede loquitur, conquerens quod sibi non obtemperetur, & quod Cornelius aliquo modo faveret rebellibus. Decretum, inquis, hoc Curiani est Fabiani Martyris in epist. a Hilarium, ubi hac perba ha-
unum Christum es Dominum, quem cans iβ- B bentur: Peregrina judicia salva in omnibus Α-mus, in vinculis scilicet, unum Spiritum sanctum, unum Episcopum in Catholica Ecclam esse
debere, h. e. in una quaque civitate vel Ecelesia bene constituta. Dprianus, inquis, ait eos esse Romanos ad quosperfidia habere nopsit accessum. Illud a tem non posiit , pro non debeat accipi, docent postolica authoritate generali sanctioneprohibe- . mus,lec. Bene ct vere sentiunt SS. Cyprianino Fabianus. Non ideo tamen vel in civilibus, τριin Ecd Uisis judiciis appellatio ad superiorem juditem est tollenda. At Romanum Ponti cem in Ecclem seupremum judicem e se,probari: Non Cypr anus a Fabiano decretu suum mu- A D. as r. sequentia,in quibus non obscure de Cor- tuatus est, sed is, qui Romanis priorumnelio conqueritur, quum addit: su' au- triuria seculorum Episcopis assinxit epirem causa veniendi ad te &psim piscopum con- stolas, ex Cypriano mutuatus est hoc derra episcopum contra me factum nunciandi Z C cretum; sed ita ut seculi, quo Vivebat , Ergo nec tibi, Corneli, filii turbones istos cολα , barbariem adspergeret,& restri- admittendi causa. Aut enim placet illis, quod et ionem illam adhiberet, quae prorsus ad fecerunt, ct in suo scelere perseverant, aut fi di se versatur Cypriani menti. Non tollebat plicet ct recedunt,sidunt quo revertantur,ad me videlicet. Nam cum statutum fit nobis omnibus, ct aqvum fit pariter ac 1ustum, ut uniincu-juri causa illic audiatur, ubi est crimen admissum, ct singulu pastoribus portio gregis si a
scripta, quam regat unu3quis1 a gubernet, Cyprianus omnem appellationis usum, sed volebat ut a minore sede ad majorem ejusdem dioeceseos sedem fieret provoca
tio, puta ab Hipponensi ad Carthaginensem; deinde, si esset opus, ad Synodum
Dioeceseos totius. Ultra dioecesim aptionem sui actus Domino redditurus, oportet uti- pellationes porrigere, quod tentaverantque eos,quibus praesimus,non circumcursare,dcc. D ii qui volebant authoritate Cornelii Car-Viden' ut neget Cyprianus cuiquam eXera Gam Dioecesini constituto jus esse judicandi de iis, quae ipse de consilio episcoporum suae dioeceseos judicarit 3 Quod si non licuit hostibus Cypriani circumcursare , ct episcoporum concordiam cohaerentem su dola ct fallaci temeritate collidere, ne Cornelio quidem licuit circumcursatoribus illis
aurem praebere. Haec certe tui Pontificis dominatum non stabiliunt, sed evertunt. Fallis igitur, Butengere, cum laudas haec ex eadem epistoli Cypriani verba: Neque thaginensis Ecclesiae decretum evertere, id Cyprianus vocat cohaerentem visi orsim concordiam colli ere, & Ecclesiasticae disciplinae Episcoporum omnium suffragiis confirmatae fundamenta labefactare. Non agnoscebat igitur Cyprianus Romanum Episcopum, ut supremum judicem. Ne ducentis quidem post Cyprianuannis id ab Africanis obtinere potuit Papa, nedum id obtinuerit ante Cypri num. Primatum quidem illum etiam ante Cyprianum ex ambiebat, sed illias ambitum