장음표시 사용
51쪽
Cap. XIVe Papa potestin tertiosculo. εσ
bitum represserunt Irenaeus,Tertullianus, A constat, quὁd eo nomine nemo Cypria- Cyprianus. Quam ob causam tu ipse re- num damnavit. Damnarunt quidem Cy- licto Casaubono, cogeris lCyprianum L prianum quidam, quod ab haereticis ba-psum confutare. QEam feliciter, videam ptizatos rebaptizandos crederet: At eum mus. nemo damnaVit, ne Romanus quidem p. 49. Addit, inquis, B. Cyprianiin, nisi paucis Episcopus, quod dominatum in omnes desiperatis & perditis videtur esse minor Ecclesias sibi jure divino debitum ausus authoritas Episcoporum in Africa con- esset,vel prorsus negare,vel in dubium reis stitutorum, qui jam de illis judicaverunt, Vocare. Si conquestus eo nomine futu&c. Restondeo minorem non es authoritatem set Cornelius,nihil nisi ludibrium debuis. caeteris Astica Disicopi qm ad hoc iudicium adνο- set. Maluit igitur tacere,& alia via per cu-cati non sunt,sed minorem esse Petri fluccessore, B niculos tentare,quod aperte non audebat quem D invi Ecclesia caputconstituit. Pergit profiteri. p. so. B. Cyprianus. Nemo nostrum Episcopum At enim,Cyprianum lib. r.ep.8. tu Bu- se Episcoporum constituit, aut tyrannico tengere,vis asserere, Deum anum esse, Chri- more ad obsequendi necessitatem adigit. flum unum, unam Ecclesiam, ct cathedram u- Agno co ct aio Rom. Disicopum, licet a Christo nam super Petrum Domini vocefundatam,aliud Di copus D coporum constitutuιst, quenquam sacrristium constitui nonposse. Multiplex hiet raunico more ad obsequenti necessitatem adia error est, fraus multiplex, Butengere. gere,sed eo more qui pastora constentaneuι est. Ite- od librum secundum pro primo norum B. C prianus addit,quando habeat qui- tas,potest is error esse calami,vel typogr vis Episcopus pro licentia libertatis & ro- phi. Alibi cum Pamelio, cum Coccio notestatis suae arbitrium proprium, tamque C tas epistolam XL. judicari ab alio non possit, quam nec ipse Quod autem super Petrum scribis, in eo potest alterum judicare. Restondeo perba Pamelium aut Coccium secutus es. Nam priani aestimanda esse ex re,ia qua agitur, &c. Hic tamen mihi nota Rom. Pontifcema B. C priano Episcopum Disivorum vocari. Videlicet eo modo Tertullianus & CP prianus Romanum Episcopum vocant Episcopum Episcoporum , quomodo Paulus Corinthiis dicit, I.Cor. , IE. Nos infirmi sumus, Vos autem ratidi, &c. Increis& illi ita scribunt. At editio,quam An- tuerpiae Crinitus exhibuit A.D. II I.quae
in libros quatuor Epistolas Cypriani distribuit, habet super Petram, non super Pe
Sed etiam, si plures codices & meliores haberent Ρetrum, etiamsi Cyprianus ita scripsisset, tamen id ad Episcopi Romani
pant eum, quod sibi, nescio quid, supra D dominatum asserendum nihil faceret. alios arrogatet. Ac si Episcoporum EpiscO- Nam quae tua tuorum 6 praecipua fraus pus esset, Cyprianus hanc usurpationem tyrannidem vocati.Negat Episcopo Rom.jus esse judicandi de Carthaginensi, quomodo nec Carthaginensi jus estjudicandi
de Romano: & consequenternegat,eum esse capur totius Ecclesiae,cum ne uni quidem Africanae Ecclesiae imperandi jus habeat. Haec autem contestatur Cypri nus non suo tantum,sed Africanarum Ecclesiarum nomine. Eandem autem fuisse
tum omnium Ecclesiarum fidem, hinc est, tu perinde gloriaris, ac si de Roma Cyprianus loquatur. De sua, de Carthaginensi cathedra loquitur, non de Romana, nec Romanam, sed siuam plebem alloquitur adversus ι διι μον Felicissimum, a cujus factione jam aliquot annos turba batur. Conjurationis, in quiti. I .ep. 8 .p.q 0.
sua memores ct antiqua illa Pontra Risivatismmeum, imo contra si ragium vestrum 2 D ijudicium venena retinent I, instaurant peterem contra nos imp dationen;suam. Si quis So-E E
52쪽
phista diceret, Cyprianum Ecclesiae Car- A agnosceres utis in veteri Ecclesia Romanamβ-thaginensis primatum adstruere, multo dem non modo inter Patriarchales primam ha probabilius loqueretur, quam tu. Sed S bitam, verum is omnium Ecclestarum Domi-- is ridiculus esset. Hoc unum vult Cyprianus, in una quaque Ecclesia sive Carthagine, sive Caesareae cathedram unam, unum sacerdotium, unum Episcopum esse
debere. Eo legitime semel constituto, criminis nullius reo, si quis alium Episcopum obtrudat, quod infelicissime tentaverat Felicissimus, eum cathedram nonam ac parentem, quod diserte Patres supra docuerunt. Atqui Patrum, quos laudastri nullus dominatum ullum in alias Ecclesiae Romanae tribuit. Falso quoque Baronius A. D. 1 8. g. 32. colligit ex his Cypriani verbis Africam a Petro, quin & a Romanis Evangelium accepiste , cum id neget Augustinus ep. 163. neque multovam, altare novum erigere. Idem a ser- B plus fidei Gregorio l. lib. a. ep. s. habe mat Augustinus ep. 1 61. de Majorino adversus Caecilianum, Carthaginis Episcopum insurgente. Ut ut sit, inquis, Cyprianivi l. . . . I. Romanam Ecclesiam, ab omnibus aliis pro matriceo radice Catholica Ecc ia esse agnoscendam. Atqui nec ita loquitur in prianuS,nec eo, quo vis, sensu. Cyprianus eo loco comparat non Romanam Ecclesiam cum reliquis, sed in Ecclesia Romana No vatiani
factionem cum Cornelii communicatio ne. Illam schismaticam vocat, hanc matricem & radicem ejus Ecclesiae, quae Romae pro catholica, pro orthodoxa haberi debebat. Mentem suam explicat, cum ait: placuit ut per omnes omnino in propincia sapostolliteraserent, cuti unt,ut te universi collega nostri 9 communicationem tuam, id e L catholica Ecclesia unitatem pariter, O charitatem probarent firmiter, ac tenerem. Nova-tiani fautores haberi volebat Cyprianusdam puto dicenti: Numidas a Petro suam
ordinationem accepisse. Stephantin, inopais, ut patria cura confuterer P rs M
MEcckliis ,scripsit secum iis non communi a-turum esse, qAia haereticis resipiscentibus baptismum iterarevi Eusebio teste, i. . lasta . Erat hoc mutuum. Nam quisquis AD L 1- animadverterat haeresim ab una vel alse quot Ecclesiis, ab uno vel aliquot Episcopis foveri,ne latius serperet malum, ab innovatorum communione sese subducebat, ac etiam vicinos, ut idem facerent,
monebat, in haeresiarchas aut schisinatis authores sententiam ferebat, quo modo Hilarius in Lyberium, Cyprianus,& multi , tum Africae, tum Asiae Praesules,in Stephanum eodem jure quo Stephanus in
Nihil mirum o malam causam propugnanti p
verba quadam minus serenda exciderint. At ne S tephanus quidem ausus est con-
pro turbonibus, Cornelii fautores pro pa- D tendere non ferendum esse fastum tot Atronis unitatis & concordiae. De his igitur non cum totius orbis Episcopis, sed cum Novatiani parte comparatis ait singulis in Italiam navigantibus, ne cum ullo candalo navigarent, ratisnem reddidisse nos scimuso hortatos esse, ut ecclem Catholica matricem ct radicem agnosierem ac tenerent, h. e. ut tibi potius adhaererent, quam Novatiano. Ex his, & aliis, quae a nobis expensa sunt, locis, Vide, Buten gere, quam metito tuum
illud porisma colligas. Siquid in te oris esset,
fricanarum, tot Asiaticarum Ecclesiarum, quod putarent tam sibi licere in sedem Rom. quam sedi Rom. in illas sententiam ferre. Audeat hodie tale quidpiam Rhemensis, Senonensis, Coloniensis Episcopus, quas turbas sedet Romanus ZErrones nostrisaeculi, qui B. Stephanum,quos p. so, has authoritate inussit,ut Helenum o Firmili
num communione Ecclem excluderet, Antishristum egisse aiunt, se totim Eccles udicro,qua Rinquis Casau bono homini candidistino, Stepham decretis acquievit, sunt antichristi
53쪽
ερ Cap. XIV. Papa potestas tertio siculo. o
l Ergone Cyprianum Antichristum pro- A lianus ab Occidentalibus rem denuo ven-rruntiavit Ecclesia tota λ Ne una quidem Ecclesia, nedum omnes)tam tristem sententiam tulit. Utrimque peccatum. Stephanus nullos rebaptizandos pronunti bat , Cyprianus omnes, Neutrum Ecclesia. Quin potius Synodus Laodicena &duae Nicenae propius ad Cypriani, quam ad Stephani sententiam accedunt. A. D. tilati 3 Athana sait Pentapolitanos accWas Roma Dionysum Alexandrinum apud Dionyium Rom. Pontifcem, tanquam apud primarium omnium Episcoporum iudicem.
nasii. Cum potentissimae quaeque civitates potentissimos etiam haberent Epi-323. 368. &789. concilium inquam Lao- scopos, cujus potius quam Romani po-
dicenum can. 8. Nicenum I. can. I9. Ni- tentis & vicini sententiam rogare pote-cenum II. can. . Sed ut demus vero pro- B rant Pentapolitani Z Num quisquis con-piorem fuisse Stephani quam Cypriani sulitur, continuo princeps est eorum, a sententiam, tamen tam Stephani, quam Victoris temeritatem, damnarunt Ecclesiae multae, laudavit nulla. Tam Steph num, quam victorem indebitum sibi ususurpare contestatae sunt Ecclesiae multae, negavit nulla.
Aurelianus, inquis, Imp. Antiochia jugit Paulam Samosatenum Ecclesia cedere, ei, gubernationem permitti, cui visum esset Rom. Pontifici, quem summum esse intellexerat. CTuum est istud glossema quem, &c. Quid mirum, si Romanus Imp. Romanum quam Samosiatenum Episcopum pluris faciat Θ & tamen non haec sola causa movit Aurelianum , sed quod sciret Pau
quibus consulitur 3 Contra quanto pluris secerint Ecclesiae Dionysium Alexandrinum , quam Romanum hinc collige, quod Alexandrini, non Romani responsa canonibus ecclesiasticis accensuerint. Sic& Gregorii Ncocaesariensis Thaumaturgi, dein Petri, qui quarto post Dionysium
loco praefuit Alexandriae, quaedam epistolae canonicis annhimeratae sunt, Romani Pontificis nullae, qui quidem intra tria prima secula decesserit. Causa discriminis non inde tantum pendet, quod illi tres
Episcopi pluris fiebant, quam Romani temporis ejusdem Episcopi, sed dc quo
trium illorum epistolae fuerint Synodicae. Romanorum vero tribus primis seculis ea fuit superbia,dicam an supinitas,ut vix ul- Ραμωων ὁ ἱαοmι τοῦ lam Synodum habuerint, prout illis ex Eusebio teste l. 7. c. 3 o. h. e. jubens eum focissam iis traἐere, quos scripsissent Episcopi dogmatis in Italia ct Roma probati. Damnatus est autem Paulus Samosa- tenus primum A. D. 2sq. dein A. D. 27Ο. quo sententiam Ecclesiarum confirmavit Aurelianus. Damnatus, inquam, fuit Episcoporum Orientalium sententia, qui pro seculi more, simul ac resciverunt, quam haeresim doceret Paulus, Antiochiam confluxerunt, non expectata Praesulis Rom. sententia, ut docent Eusebius, Matthaeus Blastares, alii. Sed cum praetexeret Paulus ab Orientalibus injuriam sibi fieri, quid mirum, si decreverit Aure- probrat Tertullianus adversias psychicos p.779. quo nomine Romanos designari, D quod illis Sabbathi jejunium exprobrat, quod tum sola Roma celebrabat. Caput X V. PAp AE POTESTAS PAR TO SECuLO. I inquis, apud Fu-bium aliosi nonnullos, depotestate sitas Apostoliis paulo ob v rius agi videris, sic habeto, ante beatum illud Constantini cu-
54쪽
lam Christi Domini Ecclesiam, velut in tenebris delituisse,nes Pont cum in illa perturbatione temporum in perpetuis illis crucium ac seuppliciorum sertaminibvi eamsuisse amplitudinem, qua psea data est.
A. D. Or. Frigidum est commentum tuum. Nam
nec semper crucibus infesta fuerunt illatria secula, & quo furiosius grassabatur Ethnicorum in Cnristianos tyrannis, eo constantius a Christianis propugnabatur supremus Christi dominatus. Quidni potuissent igitur eadem constantia Papae quoque dominatum propugnare Θ Sed ut demus excusandos fuisse Christianos, quod eorum nemo contenderit, Papae competere dominatum illum, quem in Reges sibi vindicat, quidni saltem inter se propugnassent, agnovissent dominatum illum, quem in Episcopos sibi vindicat Z Certe si tam Papae, quam Christi dominatus esset juris divini, ut Christi, sic Papae dominatus nunquam illustrius enituisset, quam tribus primis seculis. Sed age videamus, quanto felicius domina tum illum sis demonstraturus quarto seculo, quam tribus primis. p. Ir. De Miltiade quod objiciunt, eνincitur illis Optati verbis liba. Caecilianus omniumseupra meis moratorum sententiis, innocens est pronunciatus etiam Miltiadis sententia,qua judicium clausiument. Unde sequitur controversas de fide Μiltiadis Rom.Pontificis siententia deefas esse ante Constantini Magni aetatem. A. D. ira.' Itane λ Miltiades aetatem antecessit Constantini 3 Atqui, quod Miltiades de
causa Caeciliani cognovit A.D.3IJ. Octobris secundo, seria sexta, fecit id, ut ad eam rem a Constantino delegatus cum Arelatensi, Murino, Augustodunensi Rhoetico, &Agrippinensi Materno, & aliquot Episcopis Italiae: quod ex eodem Optato discere potueras. Cum jam toto septennio conflagrasset illud incendium, & non semel pronuntiatus fuisset innocens Caecilianus , quid mirum, si Miltiades quoq; Caecilianum absolviti At num ideo ca . sam decidit Miltiades, aut major eiusquam aliorum sitit authoritas 3 Imo minor. Continuo post recruduit incendium.& Synodi Arelatensis authoritate Donatistarum protervia compescenda fuit A. D. 3Iq. Fuit haec ultima cognitionum Ecclesiasticarum. Nam quae secutae sunt,imperiales potius fuerunt quam Ecclesiastiacae. Certe multo justius Synodus Arelatensis , quam Romana dici potest Don listarum causam decidisse. Sed optatus pallim de sede Romana, cum loquitur, adulationis est manifestus. Habebat enim clerus Romanus etiam in Africa gnatones sios. In Irii causa sub annum s/L Alexaniar A- p. lexandrim Episcopus, scripsit literas ad Sylve-yrΗm Papam, quibin ea qua gesserat, probaret. Rationem facti sui inferior apudsuperiore=n, ut . oportuit, reddebat. At superioritatem illam nusquam prae A. D. 318. dicat, nusquam agnoscit Alexander,nunquam agnovit Alexandria,sed ut ad alios, imprimis ad 1 . imperii Rom. Dioeceseon
Exarchos, sic & ad Sylvestrum scripsit Alexander. Nicena Synodi canon es act.1 .concilii Cha cedonensis ita concipitur, siccissa Romana semper habuit primatum. Mos autem perduret, ctc. Item: In Synodi Nicena can. AE. desiderantur in
ipso vestibulo verba maximi ponderis, quae suetantur in Concilio Chalcedonensi a Pascha io Episcopo, Adt. Io. Ecclam Romana semper habκit pri
At libaec verba non conficiunt partem A D. 32s. canonis, sed suat instar rubricae, quam dolose cum ipso textu confundebat Pascha- sinus, vel Lucentius Leonis I. legatus a
Faustino Bonifacii I. legato stellionatum edoctus. Paschasini fraudem licet sannis non exceperint Chalcedonenses patres, tamen ipso facto falsi conicerunt productis & recitatis authenticis Synodi Nicenae exemplaribus, in quibus illud Paschasini assumentum non habetur. Sed Synodi Nicenae authoritas invitat nos ad
55쪽
canonem hunc paulo penitus introspi-lA mnes Episcoporum inal gypto sectas or-ciendum, quem obscurum reddidit, tum dinationes udicandi μὰ τωναυινωνἐlων, interpretum varietas, tum etiam quatuor sive --αγωγων , h. e. de excommuni-
vocum adjectio. In codice Tilii verba catis, ac denique binas quotannis in dice- Graeca sic habent: --ἔλ κροτεί- cessi sua synodos convocandi, quod Ro- τω - Aιγδεω , manus etiam Episcopus eadem in sua Di-
se habetur D. 63. c.6. Mos antiquus perdu- S manifestum est crimen falsi, quod adret in Aunto pel bia ct Pentapoli, ut Alexan- misit Leo Papa,qui in Chalcedonensi Sy- Chale 'n.drinus episcopus horam omnium habeatpote - B nodo per legatum suum Paschasinum ca- ach. I .
tem, quoniam quidem ct Romano Episcopo pa- nonem hunc recitans contra codicum o-rilis mos est. Ita nunc habent plerique co- mnium fidem praemisit haec verba: suοι dices Graeci, & Latini. Etiam Gelasius Ecclesia Romanasemper habuit primatum. De-Cyricenus, nisi quod habet λιἔύαις pro in sequentia pro arbitrio intervertit hoc& omittit vocem τέταν plane ne- modo, tenuit autem θελ' pim, ut Episcopus cessariam : Pentapolis etiam ac Lybiae Alexandria omnium habeat potestatem, quο- meminit manuscripta Cresconii colle- niam se Romano Episcopo est hac consseruo, ctio. quae non tam falsium sensum continent, Ego quatuor has voces λιλη vim quam nullum. Leonis falsitas, etsi non περ αλω ct Ubia ct Pentapoli non a Nice- bi lis excepta,patuit tamen omnibus op-nis Patribus expressas, sed ab aliquo no- C posita lectione eius articuli ex archivis inlatas ad marginem, atque hinc pridem in quo hoc Leonis additamentum non erat. contextu illapsas puto. Suadet id primum Baronius vult mutilata fuisse archiva illa. ns Constantinus Secretarius concilii Chal- Sed oculis & mente captus sit, necesse est,
cedonensis ach. I 6. qui canonem hunc re- qui non Videat Baronium scientem meniaritans, quatuor istas voces non apponit. tiri,cum hodieque innumeri codices tam Secundo Leonis I. legatus,qui quantum- Latini, quam Graeci,' Leonem & Baro- vis vitiose citans hunc ca- nium mendacii convincant, sive tomos
nonem,tamen ne ipse quidem harum vo- Conciliorum sive Photium, sive Gratia- eum ullum habet vestigium. num ipsum consulas Dist. LX V. ca. VI. Tertio Rufinus quoque lib. I. cap. 6. Obiter monebo plerosque Latinos interis
solius AEgupti meminit. Quarto solius D pretes ita vertisse,ac si Gr ca sic haberent:
AEgypti meminit huius canonis paraphra- - οὐχ α ἔθη κροτειογω eo Αἰγυπlω, dccosis,quam habemus in canonibus Alexan- Nam alii verterunt drinis a Turriano Nicenorum nomine in e 'Vto, alii: Antiqua consuetudoserpetur. promulgatis can. 8. Alii: Mos antiquus perduret, pro quo Gra-Sed sive Pentapolis & Lybiae diserte tianus&alii inepte legunt,perdurat. Graeci
meminerint Niceni,sive quatuor istas vo- vero codices habent: τα -χάῖα ἔθη ces expcinxeris, omnino credo voces istas τειτω τα , νγ QSod discrimen tamen πανlων τήτων, horum omnium, non ad loca exiguum est.
referendas esse, sed ad res can. l . & s. Nicenorum patrum mens perspicua est, memoratas, ut videlicet Patrum Niceno- ut quisque Metropolitanus Episcopus, fi-rum mens fit esse penes Alexandrinum ve is Alexandrinus, sive Romanus, sive Episcopum κυρ , jus confirmandi o- Antiochenus aut Caesariensis iisdem finibus
56쪽
n Seris Rom. Potestas. Lib. L s
bus hircumscribatur, quibus civilis illius A constiterit in quadruplamprafiumpta postantur. urbis praefectus. Cum ergo Augustalis Titulus autem est : De canonestumenta Alexandriae praesectus non modo AEgy- urbis Romae. Huic canoni potissimum ob pium,sed & Lybiam & Pentapolim regat, noxiae erant regiones maritimae & foecun- iisdem quoque provinciis Niceni praeesse dae, puta Byzacena, AEgyptus. Italiam volunt Alexandrinum Episcopum Hujus Urbicariam non fuisse docet Constanti- canonis condendi causam praebuerunt nus Imp. Cod. Theod. lib. XL Tit. XVI. Meletiani,qui Thebaidem ab Alexandri- leges. Non n. inquit, per Italiam tantum, sed ni Episcopi jurisdictione subducere vole- etia per urbicarias regiones 9Skiliapatrimoniabant. Hujus interpretationis Rufinum tacte hqreuticor uniaru vireservandasese& alios autores habemus. Baronius pro Sic Imp. Gratianus ad Probusua modestia eam fatuam, deliriis assomniis B item praefectu Praetorio scribens: Igitur,in- simillimam vocat. Baronii dictatorius fastus tolerabilior esset, si saltem Nicenos patres sua lingua loquentes lintelligeret.
Rufinus hist. l. I. c. 6. canonem hunc sic
explicat: Ut apud Alexandriam, ct in urbe Roma vetusta consuetudo confervetur, ut pes ille . Eupti, vel hic Ecclestiarum Suburbicariarum sollicitudinegerat. Hic Baronius A.D.32S.
dem sensus elicitur. Imo commodus, siquiquit,si liceritas tua id ipsum per omnem Italiam, C. Tii tr.
tum ei iam per urbicarias ricanMIyregetones,ac 'per omne Illyricu prae lata oraculi hes autoritatefrmabit. Etiamsi igitur Baronio daremus urbicarium idem significare, quod seu burh:-
carium, tamen extra urbicarrum canonem
videmu4 collocari Siciliam, lilys icum, Africam, ac proinde multas alias regiones. Sed omnino aliud est urbicarium,aliudIub-
urbicarium. Nam ab urbicario canone tamdem eo seculo&sequentibus, vel siepe su- C Italiam ipsam, quam Siciliam eximi vide-mebatur pro θ. Praecipua quaestio est, quid per 1uburbicarias Ecclesias Rufinus intelligat. Erant in imperio Rom. quatuor Praesediti Praetorio. Jam ut intelligas non tam Graeca Nicenorum verba, quam Rufini paraphrasin, res nobis est paulo altius repetenda. Romae praeter Praefectum Pr totio duo erant alii Praefecti,Urbarius, & Annonamus. At suburbicario canoni subjacebant
Italiae regiones, eaeque non omnes. Vrbi- rius canon annonam,siuburbicarius tributa
respicit. Honorius Palladio P. P. Praeter C Theod. constules,inquit,functiones Compania,quam ct vetustatis onerat ad riptio, ct post hostium vastavit incursio,peraequatis territoriis nonam partem tantummodo praeteriti Uis publicarum toleret functionum. Picenum vero ct Tusciam rius.Erat cuiq; sui ossiciales,Vrbaniciani, suburbicarias regiones septimam tributorum ad& Annonarii. Valentinianus Imp. jubet: D supputationem professonis antiqua per universos ut Praefectus urbi Participe PraefectIra annonaria omnia di 'onat. Codice Theodosiano lib. XI. tit.X IV. lege I. dc 2.Ui bicariae ra-giones proprie suberant Praefecto Annonario , & ad species horreaticas pertinebant. Honorius Imper. Ibi d. lege XIII. Vuod de Annonariis functionibusper urbicarias regiones clamentia nostra concessit. & lib.XIV.
Tit. XV. lege s. idem Honorius: s quid
stlimenti vel olei urbicarii canonis remistione indultum e t. Et lib. XIV. Tit. XV. lege 6. Vnos urbicario cunone quidquam Uurpasse titulos jubemus agnoscere. Viden' Campa
niam extra suburbicarium canonem constitui, eo. definiri non annonae, sed census & tributi modum 3 Urbicarii igitur
canonis cura erat penes Praefectum annonae, suburbicarii penes Praefectum Urbi,
utriusque penes Praefectum Praetorio. Canon septimus Nicenus , est velut sexti
57쪽
y -X potesas quarto seculo. γδ
nuit consiuetudo, ct antiqκa traditio, ut quieIt Me μου ἐκκλη Κως. Si Constantinus edicto in . Elia Episcopis, honoretur, habeat honoris publico subjecisset Ecclesias omnes Ro- consequentium, Metropoli propria dignitate fler- manae, maluissent ne Zozinus & Bonifa-νatu. In Graeco & Latino mendum est, cius Nicenae Synodo falsum canonem asiquod virgula ponitur post Metropoli. fingere, quam sui dominatus tam insigne Melius in conciliorum tomis ambiguit decretum proferre 3 Non vides haec petis vitandae caussa vertitur: salpa 31etropolis lita ex commentitio Constantianae dona- propria dignitate, h. e. Hierosolymitanus tionis instrumento, fabulis scatenti, qu Episcopus retineat eum honorem, quem ru quadringentis annis post Constantini
hactenus consecutus est, ne e gre'ε- morte meminit nemo,quas falsi damnant
Metropolitano, h. e. Caesariensi in B tot Constantiniani seculi scriptores preliquis servato suo jure. Hanc esse Syno' Hanc, inquis de Imperatore Romano, l. r. di mentem, patet ex eo, quod in Synodi c. . Constantini donationem Isiarvi Hista- subscriptionibus inter Palaestinae Episco- lit, in ante mille plaι minus annos reram ct legi-pos, primus nominatur Macarius HierO- timam esse asseruit, cuivi instrumentum Latiηissolymitanus. Et in Epistola Synodica ad verbis expiast, ct disertis verbis in historia siua Sylvestrum, post Hossent Synodi patro- S trestro Papa factam a Constantino firmaritinum nominatur Macarius, ante legatos Hauclerus generatione secunda Is rirerba a Episcopi Romani. Idem docet sequen' fert, qua β habent: Constantinus Urbe cessetium Synodorum praxis. Male ergo BD Pontist i ornamentisi imperialibus, diademateronius: us inqiast, contulit Magna ηο- videlicet ct equo albo, quo νectabatur. Photius dia Hieroso morum Discopo Z Nihil prorsuι. si Patriarcha Constantinopolitanus haud equidem Hunc canonem ita et me, αν Ale- ille Pontificis dignitatis assertor, aqualis Carolix ndrini,verbis Synodo Nicena multo re- Crassi temporibus motanonis c. . donationem centioribus utentes: Quia eIt confluetudo ho- hanc legitimam adyruit. Glim ego his in re Ob- norandi Disivum Aelia nomine Patriarchae, scura ct ancipiti quidquam temere adstruere, cum est dignus honore,proptersanctitatem loci, ct maxime cum nec Constantinns ipsi, nec cateri rapter probitatem eius, prasit illi provincis ct deinceps Imperatores donationem hanc aut agno- locis et picinis, reddat Archi scopo eius laci δε- verint, aut ratam habuerint. A tbitum honorem, cis vocetur ille Exarchm, id est, qui donationem illam confinxit, inducit maior, quam Archiepiscopus. h. e. Caesarien- Constantinum aeternis flammis addicensis quidem Metropolitani jus retinebit in tem eos,qui vel hilum huic suae donationi reliqua suae provinciae loca, exceptis iis, D subducere tentaverint. Isidorus Hispa quae Hierosolymis sunt propiora, in qui- lensis obiit A.D.63s. Isidorus autem ille bus Hierosolymitanis obtinebit jus Ex- quem laudat Nauclerus, Mercator dici-
archi. Inter quarti seculi testimoni aprimo loco tibi, Buleugere, inem Oiandum merar, si modo genuinum esset, quod authore Gennadio p. I o & Imperatoris tui lib. I. cap.3. p.37. laudas Constantini decretum. Vult igitur Gennadius Constantinum itatur,floruitque post Gregorium II. qui decessit A. D. 7ῖ i. cum eius constitutionem inseruerit collectioni suae. Omnino,quisquis hanc donationem eonfinxit id eo fecit animo, ut quod Gregorius II. Leoni II L iubduxerat,& sibi vindicare tentaverat , id iure factum videretur. Haec doloqui: A :rtex ινόμελι νια ρωμ ἐκη natio fragmentum est fabulo ru Sylve-
58쪽
eenam II. scribentem A. D. 787. Post eius obitum annis circiter LXX. suum Nomocanonem scripsit Photius, & quidem , ut videtur, antequam Patriarchatum esset adeptus, &consequenter, antequam eam ob causam a sede Rom. infestaretur, antequam sedi Rom. insensus esset. Tamen, quod instrumentum illud Photii Nomo canoni legitur insertum, fecit id non Photius circa A. D. 8 so. Sed Balsamon circiter A. D. II9o. Is donati O-nis huius meminit in Photii Nomo cano
6r. Et Graeci quidem forte potuerunt huius instrumenti falsitatem subolfacere, sed quandoquidem eo gloriantem videbat Romanam sedem, Scipsi non recusarunt eo saltem κατα re γ uti, quod scilicet, ut Balsamon ipse p. 27. notat, diserte sancitum sit, ut iis em privilegiis
fruatur nova,quibus vetus Roma,in duabus scilicet Synodis Cecumenicis secunda& quarta. Quamobrem Michael 'O κυ- vel, ut alii scribunt, Cerularius, qui Michaelem VI. & Isaacium Comnenum coronavit A. D. II 63. & ios 7.& alii quidam Patriarchae Constantinopolitani commentitias donationis huius figmentis
ἐγχείρηας, tentarum iisdem sese decorare pri-νilegiis iisdem ornamentis uti, quae sibi concessa a Cons antino fingit sedes Rom.
Sedis Rom. Potestas. Lib. L Jo
A versitas. Aliter donationem illam referunt Latinae editiones, aliter Graecae. Inter Latinas aliter Gratianus, aliter Isidorus Mercator, aliter Conciliorum colle- stiones Colonienses. Inter Graecas, aliter Balsamon, aliter Marquardus Freherus eam refert, aliter tu. Quam tu refers ex Bibliotheca Regia, sic habet inter caetera:
Tu sic vertis: eum qui lectus sit clericas Ro-B II ianus, a nemine impediri posse, quo minim fit Senator. Quam i A sit alienum ab illius
seculi miribus,vide. Salvianus inter caeteras sui seculi, quod a Constantiniano non multum abest, corruptelas etiam hoc memorat de gubernatione Dei lib. q. p.
IIo. Iam illud quale, quam sanctum, quo siquis ex nobilibus converti ad Deum coeperit, h. e. clericus fieri satim honorem nobilitatis amittit,aut quantus in populo Christiano honorChristi est,ubi rei gio ignobilem facit Z Co n si in i les
C quaerimonias habet in suo Timotheo. Patres, inquis Niceni Concilii in nodica Epistola ad A lexandrinos scribunt: id apud omnes in Oriente Provincias de Paschate se persecisse, ut Glm Romanis consentirent , ct eorum stilem si querentur, teste Theodoreto hist. I. c. Io. Inio Papae dominatum j ugulat iis c epi stola. Nam is dominatur Episcopis cuius justu congregantur Episcopi. Profitentur
autem Nicaeni, se congregatos a Constantini, Sylvestri, ne meminerunt quidem. 2.
Sed hic conatus illis non bene ce fit, ut monet D quod Alexandrum Alexandrinum Epi- Balsamon in Photium tit.8. cap. I. pag. 64. Tu, quo literarum humaniorum peritiores, eo liquidius vides,quam A. D. JO8. II. IS. quam etiam seculo Constantini non conveniam ista pro continuatione luminariorum, cuncta signa at1 banna, tenentes renum equi ipsitus , per pragmaticum eonstitutum decrevimus distonenda, in dantiaepropincia optimo loco nomini nostro civitatem ad cari, 2 nο-
strum illic imperium constitui proteximuε.
Inter argumenta falsi non minimum
illud est, quod praebet exemplorum di
, Dominum, ct honoratis ιm collegama atrem. Addunt: Is omnia vobis accuratius renuntiabit Mινων A των γε γενηιλ ων τυγὐ νων. Ut quτfuerit Dominus Garricees eorμm quae gesta β nt. Si de Sylvestro Silo locuti fui sient Nicaeni, quos plausus ederes Z Secunda Synodus Oecumenica Dama se uia idem eadem tribuit elogia, sed Jc Ambrolio, Brittoni, &c. apud Theodoretiam l.J.c.9. Qvtie igitur de Romanis Epit copis isse
59쪽
Jt Cap. XV. Papa potestas quartosecuti. ga
piam dicunt Synodi posteriores, non erit A extra Dioecesim suam Synodum convo- Opinor, quod putes dominatum proprie dictum ab illis intelligi, sed honoris titulum, cum etiam Gregorius I. A. D. 392 .ep. I. Constantinopolitanum Patriarcham
sic compellet: Et semel, ct bissancti Osratri meo , Domino Iohanni scripsi. Titulum hunc, tum Graeci, tum Latini tam frequentem reddiderunt, ut hinc natus sit ille jocus:
carit Episcopus Romanus Intra priora quatuor secula λTheodoretus i. a. c... Eusebius inquit, ad Iu- p. si .lium mi sit criminationes adversus Athanasium.
Iulius secutus legem Ecclesia ipsis Romam venire jussu 2 Athanasum in im vocarit. Parcit ille, o maius imperium agnovit,ut debuit. Athanasius Alexandria pulsu Romam A. D. quidem bis confugit,sed nec in exilio suo, & 3 46.
nec unquam testatus est clerum Roma-ουκ Δόμινε, ii ἔχω δορύνα . Arii B num Alexandrino, Antiochenone impe- dogma vel Pascha quod attinet,nihil plane tribuunt authoritati Papae, sed vestris, inquiunt, precibus controversia de Paschate si1scepta, prudenter & commode
υλαίου ri το Ποι Εα ἐκ τοῦ μεγ' ὐλων Sic enim potius quam, ut tu,legendum,h.e. adeo ut statres Orientis,qui prius cumrandi jus habere. Eusebius autem cum sitis ad Julium literis videretur consentire, ut Iulius contentionis esset sequester, merito Julius negavit ea de re se statuere possemisi tam reum quam accusatoreS a diat. Qiram igitur utrique parti diem dicit, id facit, ut arbiter ab utraque parte electus, ut utriusq; partis literis hanc mentem assingens, & suae sedis dignitatem,
Athanasio Iudais pastha faciebant, deinceps vobiscum cele- C vero jam sua sede pulso, quod aliud op-
Dent, conrenienter Romanis, nobis ct omnibu portunius patebat perfugiumὶ Tamenii, qui retinent id, quod a principio fuerat consti- ne Romae quidem id, quod sperabat, intutum. in Palaestina scilicet Synodo, circa venit. dueentesimum annum Christi, dein A.D. Per literae, inquis, confessi sunt Ecclesiam r. ia. 31 .in Arelatensi Synodi, quae Romanum Romanam omnibus honori ct reperentia esse. ipsiim Pontificem j ussit Synodi decretum Imo negant A. D.3q2. apud Sogomenum significare & exequi. p. II. Marcus ad S. Athanasum scribens Ecclesia Rom. principat sim adstruit his perbis,dcc. Sic 2
Has literas suppositas esse, nobiscum
agnosceres, ii Verum amares. A
p. si. Distestam Iulii cur oppugnent, non video, nisi qliravera oppugnare amant. A. t It Iuli pote- fatem convocandarum generalium S nodorum
penessidem Apostolicam remere. A. D 336. At vel hinc quivis veritatis studiosus colliget, quam falsb tribuantur haec Iulio, quam muItis post Julii mortem seculis haec conficta sint λ Nam qui poterit Julius , aut quisquam quatuor, ne quid amplius dicam, priorum seculorum Episco pus id assiimare, cum ne unam quidem sustepisset patrocinium, teste Sozomeno l. s. F Σ l. s. c. 8. se Φέρ ν inferiores esse, quod Ecclesiae magnitudine superarentur
cum ipsi virtute praestarent, Romam φερέν φιλοχροιαν ambitione sua molestam D omnibus esse, quasi sit Apostolorum Φρον- pietatis Metropolis, revera Christiani dogmatis authores ab oriente pro fectos. Dein Iulium ipsitim Episcopum Rom. excommunicarunt, A. D. 3 T. , aἴ- dicarunt ως Θξm si metit qui primus cum illis Athanasio &Asclepa communicasset, tum Osum Confessiorem, dein
Maximum Treviris D copum, quod primui sum Paulo Constantinopolitano communicarat, ct eius Constantinopolim reversionis author extiterat, ct Protogenein Sardicensem, quod Marce i
60쪽
D Sedis Rom. Potestas. Lib. L δ
eap.ro. Non jam quam recte fecerint, quaero. Certum est utrinque peccatum. Tam enim indignus erat Marcellus, qui restitueretur,quam Athanasius,qui pelleretur. Sed, si potestatem spe etes, major fuit Trevirensis potestas, qui jam Paulum Constantinopolitanae sedi restis uerat, quam Julii, qui nondum potuerat Athanasium Alexandrinae sedi restituere. sitam, inquis, Sardicensi can. .. jubet uis quis, dcc. ct can. ρ. ibidem praecipiturin,
dic. Item: c. s.ct . conceditur appellatio ad
Rom. Pont tam ab omnibus Episcopis, velut ad supremum iudicem. Synodum Sardi censem nuper edendam curavit, & eruAtis notis illustravit Chr. Justellus, amicus noster, Ecclesiasticae politiae peritissimus, quem tu vide: Paucis tantum & obiter mone bimus. i. mirum mihi videti, qui fiat, ut ex quatuor canonibus Synodi Sardicensis in gratiam Episcopi Rom. sancitis vel confissis tibi satis fuerit tres tantum laudare 3 2. qui fit, ut vix tandem memineris eos in medium proferre 3 Certe videris tu quoque canones illos parvi facere. ut multis eruditis jure merito suspectos, camnonum certe tertii & quinti lacinias eas, quae plurimhm Episcopo Romano tribuunt. Has omnino puto spurias,&adjectitias esse,&c. Cur ita credam, hae causae sunt: I. Si jam censuisset Synodias id quod habet, illud tertii canonis addit
mentum , ει δ' ,ς, &c. fiustra Gaudentius id rogasset, quod quarto canone postulat. At eum prima tertii canonis pars Gaudentio non satisfaceret, hinc occasionem accepit postulandi privilegii cujuspiam saltem ad tempus, ut sibi vicinisve luis ob Valentis & Ursiacti viciniam ac
potentiam necessarii. Non generalem canonem, sed topicum & speciale privilegium a Gaudentio postulari docent ipsius
verba: τ των των ἡ συπων των ω γ lνἰα , vel ut
Emphasin pronominis τύτων imprudentes an scientes omiserunt Latinae verfi nes, quae nunc extant. Sed pronomen iulud arguit δωκὶ κως indicari vicinos quosdam praepotentes, a quibus sibi male metuebat Gaudentius, Episcopus Urbis Naisse in Mysia. Ii qui sint, non est disficile conjicere. Vicinos habebat Gaudentius, Valentem & Ursacium Arianorum & pessimos &potentissimos. Adve sus hos sibi vel aliquot suis vicinis specialis alicuius privilegii praesidium postulat. Tu petitionem illam ita laudas, quasi non Gaudentii,sed ipsus Synodi verba con
neat. Imposuit tibi Zonaras, qui brevit iis studio tertio, quarto, quintoque cano nibus interlocutorum nomina detraxi quae tamen extant tum in Titii codice Graeco, tum in Latinis editionibus collectionum Colo uensium, ex quibus titulis
colligitur, quid Hosio Synodi praesidi, quid postulantibus, quid ipsi Synodo tribui debeat λ C im autem speciale privilegium postulet Gaudentius, tale quoque privilegium annuit Hosius, quo nihil aliud Episcopo Romano largitur, nisi ut rogatus ab eo qui sibi injuriam fieri conquestus fuerit in Mysia,scribat ad aliquot
Mysiae vicinos Episcopos, ac roget, ut ac curatius indagata rei veritate sententiam
ferant. Quod additur de legatis a latere Roma, si Papae lubeat, mittendis,id adulterinum esse contendimus, quod Africani diserte contendant de legatis hujusmodi nihil quidquam in ulla Synodo constitiditum, cum tamen interfuist et Sardicensi Synodo Gratus Carthaginensis Episco pus vix septuaginta ante contestationem
illam annis mortuus. Ex canone nono p.
Synodi Sardicensis quod petis, id Episcopi Romani primatum parum admodum juvat. Agitur de duobus ejusdem ἐπαρ- Episcopis inter se litigantibus,& Caesarem appellantibus. Non prohibentur, non jubentur litigantes Episcopi Rom. sententiae stare. Nihil minus. Sed ad