장음표시 사용
71쪽
1ου Cap. XV: Papa potestas quartosculo. Io6
eum quaestione centesima dicatis A ratem, universalem, oecumenicum dici Epistτα, nisi primus Presbyter, hoc est, debere, his, inquam, Omnibus ut faceret summus Sacertos Q tanquam praecipua fucum Gregorius I. egregium illud elo-
Synodi mens est, ne quis quenquam Epia gium commentus est, ut se servum servo- scopum vocet summum, aut principem rum diceret, quo modo Chanaan Noa aliorum Episcoporum respectu. Nam Presbyteroru respectu quomodo nunc parenturEpiscopimon tanti videbatur in teresse. Quomodo nuncuparetur Episcopus a suis ovibus, a suo clero, in parce- nuncupatur. Ita,quod obstare non poterat, videri voluit non invita Romana sedes annuere, ut etiam hic canon tam in Occidente, ac Oriente quam Meridiem versus locum haberet. Hujus inter caetecta sua,parvi referre videbatur. In eo po- ros canonis beneficio factum, ne Papa suitissimum laborabat Synodus, ut pro i- B dominatus usurpationem ultra mare me rex,quibus extra parceciam suam elogiis insigniretui. p Verba tertii concilii Carthaginensis proνincialis, qua contra Pontiscem Romanum facere
stica Metropolitis exaudienda. A.D.39'. Universalis interdicti lex neminem ex-diterraneum posset extendere, vel, si quando limitem illum excederet, quamprimum intra septa recluderetur. Sed nec
Alpes transilire pstuit ille dominatus,nisi sero post sextum demum seculum, quanquam in id semper totis viribus incubuerit clerus Romanus, ut primae sedis tit ripit. Legem fert Synodus non minus tum, quem invidebat illi nemo,commu- Carthaginensi,quam Hipponensi Episco- taret in principatum proprie dictum, quopo, vult ut Metropolis dicatur prima se- vel maxime respexit SpirituQanctus des ut Exarchatus dicatur prima C Thest . a. 7.
sedes Dioeceseos, vel prima sedes. Nam suum quaeq; Dioecesis orbem quodammodo constituebat. Illud vero fateor non hanc fuisse Dioeceseos Africanae arientem, ut leges aliis Dioecesibus ferret, sed hoc certe satis testatur se non magis alterius Diceces eos imperis subesse,quam Nondum pervaserat in Galliam canon Carthaginensis seculo quinto, multo ve-rξ, minus Papae dominatus, cum toties Episcopos vocet summos sacerdotes,& Lupum Trecensem Episcopum Episcoporum, ut supra docuimus. Sed ubi codici canonum Ecclesiae uni- ipsam aliis Dioecesibus imperare vel ea- vers coepitetiam Africanorum canonum rum cuipiam. Jam cum oriens hunc ca- codex adjungi, tum demum his vocibus nonem inseruerit codici seo,canonum via abstinere coeperunt Episcopi pleriq; prae- delicet Africanorum c. 39. cum Occidens D ter Romanum & ejus adulatores.
etiam eund m insertaerit codicissio, puta Polycarpus lib. a. tit. 2 2. Iuo p. I. c. q. Pann ormitanus l.q. c. a I.GratianuS D.99. c. q. hinc satis testatus est totus orbis certe
Romanus, quam sibi non displiceret Α- fiorum illa sanctio, nullam dioecesibus suis,nullam cuiquam dioecefi,nullam sedi cuiquam ab Astis factam injuriam. Afio-Tum autem constitutioni, & Pelagii ILeontestationi contendentis adversiis Iohannem jejunatorem nullum omnino,
ne Romanum quidem Epit copum Gene- Alioqui quemadmodum tres erant gradus distributionum. I- pa
m , moecesis. Sic tres erant dignitatum Presbyteratu superiorum nuncupationes, I. Episcopus. 2. Archiepiscopus vel Metropolita, 3. Exarchus. Quanquam E
archi vocem ut politicam & stiperbam quidam refugisse videntur. Itaque Mediolanensem Episcopum Ambrosium Athanasius ad solitariam vitam agentes vocat Metropolitam Italiae, cum tamen
72쪽
Italiae nomine designet non unam sententia. Sic enim secunda Synodus Oe- χίαν, provinciam, nec quidquid ab Alpi- cumenica sanxit A. D. 38 I. Tον bus ad Siciliam porrigitur, sed Dice sim Κων ν νουπόλεως ὁ σκοmν--πζεσα α τοῦς illam,quae peculiariter Italiς nomine gaudebat. Secunda Synodus Oecumenicacan. τους, inquit, σιτερ λολη- θ σκόπους, &c, non autem ἐξάρχους.
Contra Synodus Sardicensis Metropolitam vocat ἔξαρχον ἐπικεχίαζ. Sic dc Matthaeus Blastares M.&Bibliothecae Jac. Aug. Thuani V.Cl. p. q. - um , Mμο
lis Ecclesiae codex , quem Tilius edidit Parisiis A.D. Is o. Conciliorum colle istio Coloniensis A. D. Iss1. sic vertit: Co flantinopolitanus visi in habeat honoris prinmatum post Romanum Episcopum, propterea quod urbs ipsa si junior Roma: h. e. Primum locum obtinet Roma, quia est primas des imperii, secundum igitur obtineat uanquam potuit hic Blastares non Ex- Constantinopolis, cum sit secunda sedes
archum pro Metropolita, sed ἐπαρ αν pro Dioecesi sumere. Nam quas Synodos topicas vocat eo- dici canonum insertas, eae vel omnes, vel pleraeque constabant multis unius dice- cestos provinciis.
Em recentiores, inquis,primatum Romana sedis, non a B. PGtra , sed a principatu urbis Roma petendum putarunt. Sic Anna
Alexi, Imp. filia lib. I. Alexiadis, imperii. Tu quidem falsum esse canonem hunc si1spicaris, sed suspicionem tuam fausi damnat Synodus Chalcedonensis A.D
qs i. quae canonem hunc & laudat & confirmat actione X VI. ω c. 28. nec qui quam obloquentibus Leonis I. legatis. Sic Antiochena Synodus A. D. 3q .f. s. vult Aletropolitanum totius provincia curam se C stipere, quos ad metropolim ex tota provincia oncurrant, quibuό est aliquod negotium. Stecum Ambrosii tempore inter Arelatum& Viennam orta fuisset contentio de primatu, Synodus Taurinensis decrevit, ut qui ex iis comprobaverissiuam civitatem esse metropolim , is totius propincia honorem primatus obtineat, ct ipse, uxta praeceptum canonum, ordinationum habeat potestatem. Hanc tot Sy- sc Bartiam ,- Nilin Thessalonicens , quod o nodorum, tam Orientis quam Occiden Gracipieris omnes nostra aetate mordicus tenenti tis, & omnium qu0cunque tandem secu- Sed veteres Patres non ex eo tantum, quod Roma D lo Graecarum Ecclesiarum sententiam mortuus si Petrus, Romano Pontifici principatum attribuunt, at quod Petrus a Christo princeps Ecclesecanstitutivi Roma imperii Ecclestastici domicilium posuerit, qui principatηι in βασο-
p. s. 276- reseius transtit. B. Augustinus . t . qui posset non curare con stirantem multitudinem inimicorum ,cum se videret Ecclem Romana on qua semper Apostolica cathedra viguitprincipatIugercommunicataris literas esse conjunctum. A. D. Aor. Qu a vocas Graecorum recentiorum
lententiam ea fuit etiam vetustiorum A gustino, tum Latinorum, tum Graecoxum confirmant potilis quam evertunt ea quae laudas Augustini verba, modo non mutilata, sed integra legantur, Jccum aliis Ve terum sententiis conserantur. Igitur de Carthagine loquens Augustinus Cp, I 62. Erat, inquit, transmarinis ruina regionibus 9 fama celeberrima nobilis, unde non mediocris u-
righ authoritatis habebat Episcopum Caecili num, qui posset non urare conspirantem multi tudinem inimicorum duce secundo Tigisit n0 Numidiae primate, cum se viderit or R
mana Ecclesta, jn qua flem'r Apostoli acathedra viguit
73쪽
vigurit principam ct ceteris terris,unde manv- Alium ad ipsam Asticam νemi per communicato-rras liferas,te conjuuctum. Qua fiebat, Caecilianus posset non curare Secundi factionem Θ I. quod primates Africae fuerint semper illustriores quam primates Numidiae. a. quod Secundo nullus primas faveret, Caeciliano vel omnes, vel plurimi. Non minus autem praesidii fiduciaeq; ponebat Caecilianus in Ecclesiarum, a quibus Evangelium acceperat Africa, quam in Ecclesiae Rom.communicatoriis literis. BQiud alitem sibi volunt haec : n qua semper Apostoli a cathedra piguit principatus videliacet , cum omnes orthodoxa: Ecclesiae dicerenturApostolicae,tamen intereas principaum obtinebant,& eo titulo κατ εξ--ξετην cohonestabantur potentissimarum quarumque urbium Ecclesiae, Alexandrina, intiochena,Consi antinopolitana.
Sed hunc principatum, hoc οἰξίωμα, Coustantinopoli non semper viguisse, sciebat Augustinus. Antiochiae vero ju- cstius quam Romae 'dicere poterat hunc principallim semper viguisse. Imperii vero, quod somnias, Eccl astici domicilium a Petro Romapositum,nec Augustinus usquam ait, nec quisquam Augustino vetustior. p. In Carthaginens Synodo sub B. Augustinacan. 17. Auresius Primas Carthaginis ct Astica vocat Anastasium adorandam, oesanctum Apo- solica cathedra Episcopum. Et can. NT. Vocat eum Dominum 9 Patrem , ct a sententia cat rorum ad Rom. scopum promoveri posse igni- J
or. Quam diligenter, quam bona fide canones hos citaveris, vide. Aurelius sane
can. 37. vocat Anastasium cno ιι-1τον οι- γον. Ita Graece verterunt vocem Latinam:
veneranium. Sed ibidem Venerius Mediolanensis Episcopus,vocatur αγώ-lος, sancti Omin. Anastasium autem vocat Au
66. beatissimum statrem ct consacerdotem. 4 v. Canone Vero I 33. non Anastasium, sed Bonifacium compellat Aurelius, qui se-
. dere coepit A. D. I9. cum Anastasius obiisset A. D. t a. Bonifacium autem Dominum quidem sed fratrem, non patrem,ut tu vis. Cum aurem Dominum fratrem dico, posterius epithetum prioris
est εχ ανιλ ρθω ἰκον, quemadmodum quum
hominem pictum dico, nec eam, quam fingis, potentiam tribuit Episcopo Romano, sed contra eam Zorimus, dem B nifacius contenderent eam sedi suae tributam a Synodo Nicena, pernegarunt Africani tale quidquam in Synodi Nicens veris exemplatibus inveniri, estq; hoc praecipuum literarum, quas ad Bonifacium, dein ad Celestinum scripserim r. . Theophilia Patriarcha Alexandrinus S nodo p. st. provinciali inconsulto Rom. Pontifice Origenistas damnavit 9 damnare potuit, sancim tamen Hieronymus eius acta confirmari a Rom. Ponti-yce cupit ep. Lad Pammachium. Recte dixisti damnare potuit, & id a te εοδ vere dictum velim probe in alneris, ne quoties occurrit haereticus aliquis ab Episcopo Rom. damnatus, hinc simas amgumentum asserendi dominatus, quem tuus Pontifex sibi vindicat. Confirmationem autem quod attinet eam non postulat Theophilus Alexandriae, non Eptiphanius Cypri Episcopus, quin potius ex ultans ait Hieronymo ep. 73. Scito, sacharissime, Amalech usique ad stirpem esse deIG
tum, &c. nec quiqquam ab Innocentio
postulat Hieronymus, quod ab Hieronymo non postulet Epiphanius Generalis, inquit, epistola, h.e.Synodicatum Theophi-li,tum reliquorum AEgypti Episcoporum, qua ad omnes Catholicos scripta est, ad te proprie pertinet, qu elum siles adversus cunctivi haerest,
habes, ct Origenis proprie ct Apollinari, dissipalis adversaris. Jam Origenem ab Anastasio,
qui mortuus est A. D. AEO 2. damnatum audierat Hieronymus, ut ipse profitetur in ea, quam laudas epistola: Sed Epiphanio teste nihil actum erat, nisi potentiore manu debellaretur haec hydra. Ipsam,
inquit, vos scriptam Theophili Suno di-
74쪽
cum rirexi, ut cire possitis, qua nobis scripserit,
ct quantum boni ultima aetati mea. Jam trigesimo ante anno scripserat suam adversus haereses panatium, concesrit Domium, ut, quod semper clamabam, tanti Pontificis, Theophili, testimonio probaretur. Caeterv m, Paschalium Theophili literarum , quae Bibliothecae Patrum tomo tertio leguntur , ea quae primum locum occupat, tertio debuit esse, quae tertium, primo. Primam scripsit A. D. 390. secundam A. D. o I. Tertiam A. D. οχ. ut ex Paschatam notatione liquet.
Milevitana ct Carthaginensis S odus seu,
annum CCCCXVI. Pelagium is Celsinu merito damnavit non expectata sententia Rom. Pontificis, quia nascenti morbo erat occurrendum. iidem tamen Ρatres Innocentium rogant, ut seu
mediocritatis flatutis etiam Apostolica sedis adhibeat authoritatem. Melius anno qor. quam qi 6. Mileritanum concilium assignasses. Caeterum non recenserat Origenis li- ibrorum vitium, cum eos Theophilus damnavit annis amplius I 6 o. pos Origenis mortem. Damnasse dicebatur eos Anastasius. Tamen nullius erat haec censura ponderis, nisi Theophili testimonium accessisset, qui ne meminit quidem Anastasianae sententiar, ut quae Hulo loco, nullo numero haberetur. Sed videlicet nihil actum putabant Veteres, nisi nascentes .
aut pullulantes haeresses plurium sedium insignium dioeceseon aliquor, Synodo
rum etiam aliquot authoritate damnarentur. Nec tenebatur ulla Dioecesis meminisse, quid de hoc vel illo jam statuis letaltera Dioecesis, ne videretur praejudicio potius quam judicio sententiam ferre. B. Augustinus ep. ισι. scribit Cacilianum ad Romanam Ecclesiam, in qua siemper apostolica cathedra viguit principam, ubi causam suam ageret, appellandijus habuisse. Epistola 16 i. ne verbum quidem ullum de his, quae nobis ostentas, habet. Epistola 1 61 nonnihil quidem habet tale, sed & illi nonnihil assingis. Nam appellationis illius, quam nobis obtrudis apud Augustinum, neq; vola neque vestigium
'bjectant can. aa. Concilii Milaritani, quo p- SI se 'ere prohibentur appellationes extra Agricam. Et elyondeoprohiberi quidem appellationes inferioris ordinis Clericis, non Episcopis, ut perba ipsa indicant. Videlicet ut huic suffugio locus esset, 4o a. canonem hunc corruperunt quidam aAlae Pontificiae gnatones. Sed huic falsitati revincedae, plus satis idonea supersunt veteris ac verae lectionis vestigia. Editiones Colonienses, ita quidem, ut tu vis,habet: Itemplacuit,ut Presbyteri, Diaconi,vel ceteri in
seriores clerici in causes,quas habuerint,s dejκdiciis episcoporum suorum questifuerint, vicini Episcopi eos audiant, ct inter eos quiiquid ent,s-niant, adhibiti ab eis ex consensu Episcoporum βοrum. -υ ct ab eis proνocandum putaverint, non provocent nisi ad Asticana concilia, vel ad primates provinciarum suarum. Sic legit textus Coloniensis. At in margine legitur: non provocent ad transmarina judicia sed ad primates provinciarum ,-ut 9 de Episcopis
saepe constitutum ent: Praecipuum vitium est, in omissione verborum illorum scut, Scc. Huis omissioni Gratianus adstipulatur
dc Bartholom us Caranga in conciliorum epito me. Sed omissionem illam falsi damnat tum Graecus Titii codex Africano- Ium canonum c. 18. tum univetialis illa denuntiatio, quam omnes codices habent ad transmarina autem quiputaverint appellandum, a nullo intra A ricam in communiones cipiatur: quibus verbis cum Gratianus adjecisset de suo: nise forte Romanam fidem appellaverint, codices aliquot, puta Parisiensis A. D. I 1 12. ita legebant, ac si non Gratiani,sed canonis haec essent verba,c ius mendi an mendacii foeditatem puduit Sixtum Fabrum & veram lectionem restituit. Ultimae quidem huic periodo, non aute penultimae, sed res ipsis verae lectioni, quam
75쪽
t13 Cap. XV. Papa potestas quinto seculo. II
quam docuimus,patrocinatur.Romanus
Episcopus primo conatus iuerat Episcopos Amcanos sibi subjicere, puta Steph nus & Cornelius Cyprianum, nec dubium quinetiam postea non semel idem tentaverint Episcopi Rom.Sed quoties id
tentarunt, toties a litus ustirpationi restiterunt Africani, damnatis appellationibus omnibus transmarinis, qua voce Romam
designari solitam ab Africanis copiose probat Justellus noster in suis pereruditis,
in canones Africanos, notis. Romam solam videmus harum ustirpationum ream.
Cum videret elerus Romanus Episcopos Africanos libertati suae pluribus canonibus consuluisse,quam ut liqc claustra pos set perfringere, alia via tentandum sibi putavit aditum in Africam. Omissis in praesens Episcopis, saltem inferiorum ordinum clericos sibi conatur subjicere. Praetextus erat speciosus. Clericus aliquis ab Episcopo suo damnatus prςtexebat serum este provocationis ad proximam Syn dum subsidium. Quotidie navibus Romam fiebat iter. Perditiissimus quisque confidentissime clamitat injuriam sibi fieri. Hujusmodi querimoniis admittendis patulas semper aures praebuit Abialon Romanus, miram integritatem promittens, si posset Africanu illud regnum invadere. Sed Africani non minus in parvis,
quam in magnis causis transmarinarum appellationum usu penitus interdixerunt. Tum vero perfricandam frontem censuit
Bab)don,& totam semel Sotimul Africam
invadendam, Obtentu canonum quorundam, quos Nicenae Synodo affinxit Zo
Io. Chrysostomus 'nodi decreto exul Innocentii Ponti cis opem provocatione interposita
implorarit, ut patet ex Epistola Chrysi Omi ad
Chrysis stomi ad Innocentiu literae non provocantis ad illum, sed conquerentis apud illum & provocantis ad Synodum Oecumenicam, sunt literae, simul 5 rogantis non Innocentium solum, sed omnes Occidentis Episcopos, ut eorum precibus compelleretur Honorius Occidentis Imp. ut Arcadii fratris iram leniret,& Synodum Oecumenicam con Vocaret. Et Sozomenus quidem i. d. c. 28. Innocentium ait ad Honorium & Arcadium
τη ν nuntios S nodum rogatu i ejus, tempus ac locum. Videlicet ut Socrates, ita Sozomenus hauserunt multa ex Romanae regestis curiae, quae passim arrogabat sibi soli, quod
tamen non sola fecerat. Palladius autem
non solum Romae, sed Italia Episcopos refert Honorio supplicasse, ut ad Arcadium scriberet, ret'nodi convocationem imperaret. Innocentius apud Sonomeuum I δ. .a . Ne- p.
cessaria eit,inqvit, Unodica cognitio, quam olim dixeramus convocandam. I xerat igitur Synodum Innocentius,ut de Chrssostomi negotio cognosceretur. Imb contrarium plane sequitur. Sequitur , inquam, Innocentium pridem censuisse convocandam Synodum: necessariam censuisse convocationem illam. Sed cum indicendi Synodos extra suam Dioecesim jus nullum haberet, & votum M sententiam illius frustra fuisse. Itaque μό
Synodus Oecumenica potest hos lactis com- tescere, quam ut obtineamin, expedit medelam committere voluntati Dei, dcc. Nam nos qu, mολα multum deliberamus, quomodo Synodus Oeclimem a congregaripsi h .e. quanam ratione possimus illius convocationem ab Imperatoribus impetrare. Difficultatis haec erat causa. Theophilus contendebat Jo. Chrvsostomum juridice fuisse damnatum de sententia Synodi totius
Orientis , nec legitimam subesse causam, cur Occidens Orientis rebus sese immisceret, cur Honorius irrita reddereti quae frater eius Arcadius in Oriente statuerat
76쪽
11s Sedis Rom. Potesta3. Lib. I. Ili
Innocentius hic neque jus, neq; Vim, nec
ελ αν, nec δο αμιν ullam sibi vindicat,
tibi praeter vota iuvandique studium nihil tribuit. Phaleras enim sui primatus non lubens ostentat clerus Rom. nisi cum imposturae faciendae spem affulgere videt. In actis Concilii Tolatam primi patres profitentur se Paternum Episcopum suam in communionem recepturos, quando sedes Apostolica re
Neque tale quicquam habent acta,nec ullius Paterni meminerunt; Sed Patroni, qui praefuit Toletano Concilio, tantum abest, ut de eius communione dubita
casium ct meridiem Ecclesias a Petro ct eius seu csoribus propag tra Refert haec Gratianus D. I i. e. quis enim nesciat & est epistolarum Innocentii pruema sed male, si modo scripsit eam Theo dono VII. & Palladio Coss. h. e. A. D. 16. Ut ut sit, hoc praetextu volebat saltem Occidentales Ecclesias sibi subjicere. At si simpliciter omnium Ecclesiarum dominus a Christo fuisset constitutus, nihil opus fuisset hac allegatione, maxime cdmsit falsi manifesta. Q tenim Ecclesias in Occidente propagavit Paulus Θ Et Augustinus ep. I 62. distinguit Italicas Ecclesias ab iis, quibus Evangelii propagationem debebat Africa . Quid ρ quod Hispani Jacobum Apostolaim, Massilienses LaZarum suarum Ecclesiarum fundatorem gloriantur 3 Itaque dum Baronius hanc Innocentii Jactantiam gloriabundus refert A. D. 38. g. 92. magnam Legendarum partem una litura delet d. falsi damnat.
Disivi iurisdictionem suam proprie ct pe
culiariter universo Ecelem pastori B. Petro Bomanis, Pontiscibus reserunt aesepiam, Augustino teste ep. n. ad concilium Milepitanum.
At haec epistola legitur quidem cum aliis epistolis Augustini, tamen Augustini non est, sed Innocentii L pro more sedi suae nihil non arrogantis A. D. sed nihil probantis & ea blaterantis, quae I
quido constet e 1se falsiillima. Sollicitudo nos manet , inquit, omnium Ecclesiarum super anxiis rebus quot tenendas clam, antiqua scilicet regula formam secuti, quam toto semper ab orbe mecsim nostis e se serratam.
Vis verum dicat innocentius ὶ Ita loquatur : Vos quidem mecum nostis ne unam quidem unquam Ecclesiam tranς Meroem, trans Euphratem sitam nostraesedis oracula consulisse, & in orbe Romano semper hactenus servatum, ut una, quaeque provincia controversias apud se natas con piat, quod in se est ; sin minus ad Synodum oecum enicam referat, audarbitros eligat pro arbitrio, scitis nihilo majorem a Deo mihi datam autho irate
in Africanas Ecclesias, quam Carthagini in Italicas, sed ambitioni meae pulchre consulueritis, si vobis patiamini jugum,
appellationis imponi consultationum obtentu, quas cum frequentiores habeam , quam ut iis, satisfacere possim, tamen multo numerosiores credi volo, urnumerosiores in dies fiant. Pergit Nocentius : Scientes quod per omnes provincira dolostolico fonte petentibus restonsa siemper emanent, praesertim quoties fidei causa ventilatur,arbitror omnest tres oecoepiscopes nostros non nisi ad Petrum , h. e. sivi nominis ct honoris autho- rem reserre debere. Verius dixisset: Scitis ad Christum vestri nominis & honoris authorem omnia reserenda Romam titulo
tantum tenus Petri cathedram esse potiusquam Joppem: sed optarim vos omnes petras fieri, ut credatis me ipsissimum elle Petrum aut Christum vestri nominis &honoris authorem, ut omnia vos omnes ad me referatiS.
Obiciunt: Patres Concilii Carthaginensis , p, D. quod rubosextum dicitur, in epistola ad Celsinum dicere: Vt aliqui tanquam asuasanctitatis latere mittantur, nulla invenimu3 patram Ρ- nodo constitisti . Credibilis est eos Synodum Sardicensem pra manibus non habuisse, in cuius canone p. legatum a latere Apostolico mittendum diserte legitur. Legis
77쪽
11 Cap. XVI. Papa potestas quinto siculo. DI
Legitur id in quinto, non in septimo A communione su stensi a tua sanctitate velfe, lina
canone. Sed fallitatis unius manifestum quidni possim duarum falsitatum habere iuspectum λ Priorem ne tu quidem audes negare, quod So Zimi, Bonifacii, Celestini legati continuos aliquot annos perseverarint in obtrudendis canonibus Sardicensibus Nicenorum nomine. Altera vero falsitas minus quidem evidenter convincitur. Sed si altem Sardicensis Synodus legatos a latere quoquo versus mittendi facultatem clero Romano praebui . Bset, adeone dignitatis & existimationis suae securus erat ille clerus, ut non continuo regereret in Nicenis quidem canonibus non extare lateralis huius legati mentionem, sed in Sardicensibus saltem canonibus eam diserte reperiri 3 In hujusmodi contestationibus, qui tacet, consentire merito judicatur. ilentium,inquam, Celestini satis evincit, Asticanos vere dixi flelatera lis illius legati concessionem in nulla Synodo reperiri. Nihilominus haec Sy- Cnodi Sardicensis additamenta Romae retenta,& centestimo circiter post anno cum genuinis canonibus a Cresconio,Diony-1io, dein & ab aliis promulgata. Sed ut
eo liquidius constet, quam fraudulentus, irritus fuerit Zo Zimi, Bonifacitque co- natus, paulo plenius videamus, quid illorum successori Celestino respondeant Africani, quorum potentissimus erat Aurelius, celeberrimus Augustinus. Praefato debita salutationis osscio impendio deprecamuri, ut D incepsad vestras aures hinc venientes no facilius admittatis. Fraudulentam hujusmodi admissionum facilitatem Cornelio pridem
exprobrarat Cyprianus l. I. ep. 3. nec a nobis excommunicatos in communionem ultra velitis
excipere, quia hoc etiam concilio Niceno definitum facile adνertet venerabilitas tua. Cano nem quintum designant. Nam etsi de inferioris clericis vel laicis pidethr ibi praecareri, hac occupatione sedis Romanae cavillo responcient,quanto magis de Episcopis potuit Nicena Synodus observari, ne in pua provincia topraepropere Haec voxpraepropere videto adjectitia) uel indebite videantur communioni restitui Presbyterorumtium clericorum improba refugia scut te digni: min)repellat Improba videlicet Vocant omnia refugia eorum, qui sede in
Rom. appellabanto quia ora patrum de-snitione hoc Ecclem derogatuvi ni Agricana ct
decreta Nicena spe inferioris gradivi clericos rejβs D copos suis metropolitanis aperti me commiserunt. Prudentissime enim justistimet viderunt quacun negotia insuis locis ubi orta sunt finienda, nis unicuis propincia gratIam Spiritus sancti defuturam, qua aequitas a Christi sacerdotibus se prudenter videatur oecostantisi Veneatur. His verbis innuunt, se jus
suum constanter propugnaturΟS, maxime
quia unicuis concessum ei t judicio offensus'erit c i*rum, ad concilia sua prorincia sitio ἐπιτ χ ἰουν designant) vel etiam universale, h.
e. totius dioeceseos, provocare. Ad Synodos ex pluribus dioecesibus constantes proVocare non cuivis licebat, sed primarum tantum sedium Episcopis., maxime
patriarchis. Ut autem Africani libertati sate consuislebant, sic Graeci suae. Quippe Theodo- suis II. Imp. suo& Honorii patrui nomine legem tulit A. D. 4 21. Eustathio & Agricola Coss. quam refert eoque probat Jullinianus I. Imp. sui codicis l. I. ii P. 2. lege 6. cuius haec sunt verba: omni in uoratione cessante vetustatem ct canonespristinos eccissasticos, qui usi nunc tenuerunt, etiam per omnes Illyrici provincias serraripraecipi urio, ut stquid dubietatis emerserit, id oporteat s non absq, scientia viri reverendissimi sacrosancta legis antistitis ealsa urbis Constantinopolitana, quae Romae reteris praerogatira laetatu conventiti acerdotali sacrossi iudicio reservari. Quis erat innovator iste, qui cogitabat lilyricum sibi sub icere 3 Idem omnino, qui Carthaginem δο Africam subigere cogitarat Sa dicensis Synodi canonibus abutens. Sed Sardicenses illi canones nullius hactenus
78쪽
at horitatis fuisse satis docet Theodosius J l. contendens Illyrici controversias h cirnus Constantinopolim, non Romam iuis e perlatas, eam ipsam, qua Romana
sedcs abutebatur, ob causam. Nam ut J O ia vetus provinciarum Occidentaliuaa causas, quantum poterat,ad se Vocabat, sic voleb, ant Imperatores Orientis pro vinciam' orientalium,etiam Orientalis Illyrici causas ad novam Romam, ut Orientalis imperii sedem, deferri. Eadem lex laudatur in Photii Nomo canone sit. 8.
Audi, inquis, Prosterum dicentem sedes Roma Petri,&c. Imperatores Occidentis, cum viderent, imperium suum in dies corruere post Valentis obitum, qui misere cum exercitu profligatus est a Gottiis A. D. 378. ut quod vi retinere non potuerant,id religionis obtentu conservarent, exquisitis honoribus Episcopum Rom. assicere coeperunt,& ea passim Petri praeconia celebrare, quorum obtentu Romanus Episcopus dominatum ambibat. Hinc na
tum illud quod ex Prosperi libro de ingra
tis paucis paginis bis citas. Sedes Roma Petri, quapastoralis honoris Facta caput mundo, quidquid nonpossidet armis
Restigione tenet. h. e. retinere cupit.
Sed ut falsus erat obtentus, sic & Imperatorum spem fefellit eventus. QRanquam hic erit stylus cleri Romani potiusquam Imperialis aulae, prout patet ex iis
quae Leo I. Prosperi συγρον ait serm. I, de S. Petro: Per sacram B. Petri siedem caput Orbis escia Roma latius praefidet religione divina, quam dominatione terrena, quibus verbiscum gloriaris, non vides te Prosperi testimonio nervos succidere, ut qui versibusez primat, quae Romae jactari non semel audiverat. Addis: hoc idem Oecumeniis concilia, hoc beatos Patres definivisse, qui quo propivia rant ab ortu dei, eὸ melius videbant,qua vera erant. At ne Prosper quidem, ne Leo
quidem id definit: Nec enim definiri dicitur quidquid asseritur, sed id demum
quod praeounte deliberatione, rationibus in utramque partem productis&expensis, concluditur. At quod Leo, quod Prosper ait, id antea nemo dixerat, nedum subductis utrimque rationibus definiverat. Et tamen id quoque plurimum abest ab eo, quod vis. Tuum enim domin tum non propugnat, sed evertit. Arcadius, inquis, in tertia Synodo dixit: Ut
noritis quantam de omnibus Ecclestiis sollicitudinem habeat Celsinin Apostolica Cathedra Episcopus. Quid mirum, cum ipsa Synodus prima titulum Apostolicae cathedrae det etiam Alexandrinae sedi 3 Sollicitudinem omnium Ecclesiarum quod attinet, quo cuique plus erat pietatis aut ambitionis eb plurium Ecclesiarum curam habebat, non jure dominatus,sed ossicio charitatis,
aut ambitionis oestro percitus. In antis Ephesina Synodi p. by. Iohannes An tiochus Episcopus a patribus 'nodi arguitur, qui coacta manu Epascoporum irritam Synodum Ephesinam sacere conum fit, qui debuerit revereri
solium Romamm,cuius aκthoritate Synodin s lebraretur.
Cum duo Patriarchae Nestorius Constantinopol. & Johannes Antiochenus haberent multos Episcopos haeresi suae faventes putabant non posse se damnari a Synodo, cui duo tantum Patriarchae, Cyrillus Alexandrinus, S Juvenalis Hierosoly mitanus intererant. Respondet Juvenalis etiam Romanum Patriarcham interesse, cum vices suas Cyrillo mandarit: Debuit igitur,inquit,cogitare 'nodum hanc essesentitam, magnam ct uectim
quod vis, significant, sed Apollioluum ma
: ct Apostoliso Sancta Dei Hierosos mori Ecclesiae throno audienses e,eum, revereri. Alioqui cum ipse
fatearis bis profiteri Synodum ipsam p.
79쪽
1 8. & 18 I. se jussu Caesarum coactam, cum omnes Synodi, quas tam Oriens quam Occidens pro Oecumenicis agnoscit, ab Imperatoribus convocatae sint, quo jure sperasti nos credituros Celeitini potius quam Imperatorum authoritate
coactam Synodum Ephesinam 3 Ipse quem laudas Theophanes, aliquid quidem Celestino tribuit, quod locupletiorem testem desiderat, tamen jussit Theodosii coactam Synodum fatetur. p. 7. Convocabant Synodos Imperatores illi, non quo jure divino vel Ecclesastico ea potestas in iulas conpeniret, sed quod eorum authoritas in imperio major omniurn Pont cum authoritate 1set. L. D. 4ss. Omnino per illa secula, sequentibus
multo puriora, Caesari S unius major erat authoritas quam omnium Episcoporum simul: tantum abest ut tum unus Episcopus imperandi Caesiari sibi jus arrogaret. Ecquis autem vel Papa, vel plus Doctor
contestatus cst Imperatoribus neque divino nec Ecclesiastico jure competere pO- testatem convocandi Synodos e Contra, cum Leo I. Valentinianum III. ep. 2 q. rogat, ut cogat Synodum, cum idem pas sim rogant pii patres, an non hoc ipQ satis agnoscunt, tam Eccletiastico divinoq; quarta Caesareo jure potestatem hanc illis convenire Θ Hic Si X tris II I. ut ut dolose causam suam agens & sibi falso picis, quam par est, arrogans, tamen ex parte veritati militare cogitur. Sic enim ait Orientalibus Episcopis A. D. 3 cap. I. laudatus a Nicolao Ι. ad Michaelem ep. 7. & a Gratiano 2 . q. S. can. Io. Mandastis,ut riberem
vobis qualiter instans iurgium contra me sis ict-tatumst, vel a quo, ut vestro adminiculo pelleretur incausa mea firmaretur. Scitote me criminari a quodam Basso ct injuste me persequa. Quod audiens Glentinianus Augustus nostra auctroritate 'nodum congregar usiit dsibi Sixtus arrogat, id quo jure credere teneamurZQ d Imperatori, quod Orietalibus tribuit,id quo jure tu negare possis
Α Synodis, inquis, Oecumenicu ac consili alii R. l P e .
Patriarcha sibi honori ducebant,s absentu Pout cis Romani vices eius manda. .gerent, ct eius
nomine praessent, ut indicat Epagruu bist. l. s.
Hinc colligas & calliditatem &- 3:δρίου , non dominatum Episcopi Rom. Quippe Celestinus cum videret A. D. q3O. controversiam inter Cyrillum Alexandrinum & Nestorium Constantinopolita num excitatam, ipse quidem Cyrillo se. B vere maluit,quian Nestorio, sed ea mente, ut Veritatis patrocinio ad suae sedis amplitudinem abuteretur, non imperans qui dem,sed rogans Cytillum, ut vicem suam in Ephesina Synodo suppleret, satis sciens futurum, ut etiam ii deesset illi Legati titulus,tamen Synodo prς esset Cyrillus potius qutin haeresiarcha Nestorius. Celest nus fecit, ut videretur Cyrillus non suo, sed Legati nomine Synodum Ephesinam
C Synodi Episcopi sie coactos aiunt canonibae, pti in epistolasinctissimi Patris , O inlacro urinι- sterio liocii ac siilega Coelestini Romani Discui Nestorium Episcopatu perire, Evagriim I.2.c.II.
Collegam cum vocant, do- η3l minatum illius evertunt, nec a unt se coa cIos, sed καn s To, impulsios. Secundum canonum authoritatem Episcopi Romani meminerunt, tum quod abessset,
tum quod primae sedis ellet Episcopus.
Coa Cilvam aut θεα ob:κta vim nullam ibi D tribuunt.
Eadem Synodus vocat Epistolam Leonis I. M- p. ὀ Mn:ία . Episcopi acclamarunt: ita cre
Ita quivis hodieque dicere potest, ut 6S,Athanasius, ut Basilius, ut Irenaeu Sin plerisque scriptis credunt, ita credo, neque tamen ullum Alexandrinae, Caesarienti,
Lugdunensi sedi dominatum assinget,& Symbolum Athanasi apud plerasque tam occidentis quam Orientis Ecclesias majoris est fidei quam Leonis ad Synodam Chalcedonensem epistola. Quis
80쪽
tamen Alexandriam hinc colligit esse dona i nam omnium Ecclesiarum 3 Perigenes Patria Episcopus ordinatin erat, qtum cum non admitteret cives, Ρontifex Romanu, jussit eum Corinthi Metropoleos Episcopum ., cui Eccinia toto vita temporepra fuit. Socrates septimum suum librum ex cuius capite sis. restimonium hoc petis inchoat ab A. D. o7. finit in A. D. 37. Pertinet igitur id ad quintum seculum, nec tamen id ad rem facit. Nam nec jubere , nec κελα ν semper dominantis est
Cum vera refert, vanam iubeo aret nebulonem, Quam frequens est comicum illud: zalpere te iubeo: Iliados λ. Nestor Achilli & Patroclo dicit:
Si quae ixter alios Episto stantroversia de jure aut fide exorta e sent, acquiescebant illi obant Romani Pontificis decreto, teste Socrate lib.
Plus dicis quam Socrates. Agit enim illic non de fide, sed de jare eoque positi-
ta decessisset Maximianus Constantinopolis Episcopus, confestim Theodosius Imp. illi substitu dum curavit Proclum antehac Cyzicenum Episcopuria. Cum
hujusmodi transi atione6 essent novae, periculo lae, vetitae, ita et sto dubitari poterat, an id recte atque ordine factum esset. Celestinus apud Cyrillum Alexandrinum, Johannem Antiochenum, Rufum Thessalonicentem Episcopos in Procli gratiam
ita intercessit, ut persuaserit ab hac translatione nihil esse metuendum. Haec indicant Episcopos illos in hoc negotio non minus juris habuisse quam Ro Danum, tantum abest ut dominatum, quem holiesibi vindicat, adstruan . Α Ambrosius lib. a. de pocatione Gentium. M- p I 4
maper Apostolisi sacerdotii principatum amplior facta est arce religionis, quam solio potestatis.
Hi libri si vere tribuerentur A mbrosio 436. qui mortuus est A. D. 39 . pertinerent ad quartum seculum. Sed quinto demum seculo prodierunt Pelagiani, quorum hic
author meminit l. I. c. 7. Idem i. 2. c. IO.
Barbari, dum Romanis auxiliantar, quod insitis locis nosse non poterant, in nostris didicere regio-mbus,ct ad sedes suas cum Christiana religionis B itistitutione remearunt. Nec Ambrosius, nec quisquam quarti seculi scriptor hoc mea quidem sententia dicere potuit. Post Leonem sepe contigit, id quod hicmoratur. Sed quicunque tandem .sit author huius scripti merito dicere potuit honorabilius sibi videri quod in rebus Ecclesiasticis Roma sit prima sedes, quam quod in rebus politicis sit prima sedes imperii.
In Novella Theodositit. .. haec leges decerni- p s min, ctc. Novella Valentiniani de ordinandis p -Τ C Disi is hac verba habentur. Cum Utilir, dcc. At non sunt hae duae leges, sed una nec A. D e. x IV. lad xx IV. titulo. Ea cum sit omnm, quas obtinuerat Episcopus Rom. ampli 1-sima, digna est, quae propius inspiciatur. In p.Theod. 9 Valentinianus A s. Aelio. Certum eri 9 nobis ct imperio nostro unicum ese praefidium in pupernae diri nitatissa vore, ad quem
promerendum, h.e. consequendum,
Christiana sides 9 veneranda nobis religio suffragatur. Cum igitur sedis Apostolicae primatum D sanciti Petri meritum, qui Princeps est Episcopalis
coronae,ct Εσm ne dignitas civitatis acra seiam
nodi firmarit authoritas ne quid praeter auditoritatem si lis sius illicitum praesumptio adtemptare nitatur. Tunc enim demum Ecclesta-rκm pax tibiq. ferrabitur ,si rectorem suum agno sat lini persitas. Haeccssin hactenus inviolabiliter fuerim custodita, Hilarius Arelatensis, c-