Sedis romanae : ex genuinis antiquitatis ecclesiasticae monumentis demonstrata

61쪽

Comitatum profecturis jubetur Episcopus Metropolitanus,Diaconum &h. e. supplices ad Imperatorem libellos suppeditare,tum etiam Commendatitias ad Episcopos dc amicos literas, si modo Metropolitanus norit aliquos Episcopos aut illustres viros eo loci,circa quem tum fuerit Imperatoris comitatus. Quod si litigantibus, ut ad Principis aulam perveniant , Roma transeundum sit, tum dilectostatri nostro ct coepiscopo Iulio, quas habuerint petitiones, h. e. libellos stipplices praebeant,ut

prius eas expendat εἰ μη χνες ἐξ oάων ους Interpres perquam inepte ver

rit: si honesta ct iusta fuerint, cum verba

Graeca significent, nis quaedam eorum,nempe litigantium impudentes fuerint, h. e. Si modo litigantium utraq; pars consense rit, ut Romanus Episcopus prius expen

suum ac curam adhibeat,ac eos ad comitatum dimittat. Ecquis est iste dominatus, cui nec contumaces ac impudentes coercendi jussit, nec de causa partibus invitis cognoscendi. Imo, qui,ne siquidem partes consentiant, ut petitiones expendat, potest institutam semel appellationem ad Caesarem irritam facere, de causa definire, sed tenetur rem integram ad comitatum deferre Certe tenebatur Episcopus Romanus etiam in manifestissima causa dicere, quod Achorum a ii, 3 a. dixit Agrippa Festo: Dimittipoterat homo iste,nisi appeμlasset Castram.

Sardicense concilium Oecumenisum vocant Socrates. LIX.16. Augustinus p. y I. ep.I .Eub-pitius hist. I. ι. Athanasin apologia a. Certe Constantis & Constantii si ctionem si spectes, tam oecumenicum fuit, quar m Nicenum I. Sed oborta dis. sensio fecit,ut neutra pars dissentientium, neutra Synodi pars cecumenida censere

tur.

Quin vide quantula fuerit Synodi Sin

potestas quartosiculo. δε

A dicensis authoritas.Statim initio pronuntiat , ne laicae quidem communicationis participes eos esse debere, qui transsiliunt ab urbibus minoribus ad majores. Tamen duodenonagesimo post anno cum A. D. sq. Proclus Cyricenus Episcopus tactus Q at Constantinopolitanus Patriarcha, nemo translationem illam improbari sibi testatus est, ut ex Socrate colligi

Sed circa quingentesimum annum B Christi Fertandus Carthaginensis Diaconus Sardicensium canonum aliquoties meminit suae breviationis tit. I9. & 2 O. quo notatur Sardicensis concilii canon duo & vicesimus, qui tamen est duodevicesimus, & g. 2. notatur Sardicensis concilii canon nonus, qui septimus dici debuerat. amobrem f. 19.&6O. lauda L .Ferrandus Sardicensis concilii canones I.& 6. quos Tosinii Bonifacitque legatus Faustinus, Synodi Nicenae nomine lau-C daverat; unde colligimus sedem Roma nam etiam Carthagine tum habuisse fautores aliquot & in eo numero Ferrandum fuisse. Socrates. t. a. c. R refert sibim Antiochia p. ro, S 'nodum habendam curas, qua nihilifacta est, quia ness, Iulius mammae Roma Episcopus aderat,nec quenquam, qui fluas vices ageret, miserat. cum tamen canon Ecclesiasticus vetaret, neprater sententiam Romani Episcopi Ecclesta canones oedecreta facerent.

D Socrates refert summam epistolae Iulii, qui pro caetera sedis sitae calliditate sibi vindicat, quod ipsi cum reliquis Patria

chis erat eommune. Non licebat, inquam , κανονgiν εκκλησAae canones Ecclesiis totius imperii Romani praescribere, nisi in Synodis, ad quas invitati fuissent

omnes quatuordecim imperii Romani Dioeceseon Exarchi, quin & omnes aut pleriq; Metropolitani. Tu κοιπον θν p

jus Vertis p. II. quam p. IO. Nam p. II, vertis: decretum aliiquo O canonem condera:

M K. Quivis Epissiopus, certe quisis

62쪽

J Sedis Rom. Potestas. Lib. L SI

Metropolitanus, quivis Exarchus potuit

aliquos canones, quaedam decreta condere, sed intra suae dioeceseos, ἐπαρχίας suae, suae πικροικιας ambitum. Κανονο νεκκλη ας augustius aliquid sonat, nempe canones omnibus imperii Rom. Ecclesiis praescribere. Praeterea cum duos tartarchas exauthorassent Orientales, Constantinopolitanum , dc Alexandrinum, non

debuerunt certe rem tantae molis tentare sine Dioeceseon Occidentalium sententia. p. 1 o. 9 So. Socrates i. a. c. H. ait Iulium απω ρώμη ἐκκλησίακη cum privilegiis

Romana Ecclesia emineret, per literas libertate ct potestate plenissimas confirma se multos, ad Orientem remississe,suo cuiq, loco restitato, O iis ais cerrime correptis, qui temere Episcopo; seu stule

rant. Addit Sonomen in I. a. c. I. manitas , ut

pauci ex omnibus flato die Roma adessent.

Athanasius Alexandriae cum esset, eadem fere ratione vicinis ac remotiS opem ferebat, quo nomine Basilius illum,ut Ecclesiarum omnium parentem Veneratur.

Julius quasi pietatem Athanasii imitatu-ε rus ambitioni suae velificabatur,& obtentu charitatis sedis suae sye νομικ, praeroga tivas auctum ibat. Qualia sint haec privilegia, Roma probavit nunquam,cum interim ea subinde crepans tam dignis quam indignis, ut Marcello, Euphrati opem ferret. Socrates autem & SOZomenus pro more referunt summam literarum Julii novis usurpationibus veterum

jus affingentis. Sed Julii minas & praerogativas insiti per habuerunt & riserunt Orientales. ori tmobmn, inquit S OZomenust. Τ. c. s. cum videret se m ut apud Orientales

prosiere apud constantem Imp. egit pro Athanasia ct Paulo. Sic Basilius can. 7. Gregorius Nyς senus can. 6. ύχύφ' ἐνὶς ὁ σκμου,

uno, quisquis ille sit, Episcopo ,sed communi

decreto canones cθnduntur. p. ii. Socrates, inquiS,I. .c.I2. docet orthodoxos

dixi se oportere confugere ad Valentiniam mA Imp.2 ad Liberium Episcopum. Liberium fa-A D 33Steor apud bonos in pretio fuisse, quandiu

viderunt eum Orthodoxum, in exilium

ab Arianis pulsum. Sed ubi subscripsit Arianorum perfidiae, Symholoque quod

Sirmii conscripserunt A. D. 317. quod trium Sirmianorum, forsan & omnium Arianorum Symbolorum longe pessimuest, tum Pictaviensis stilarius non expectata Synodi in Liberium sententia non dubitavit eum diris devovere, terq; quas terq; tremendum illud carmen intonare: Anathema tibi a me , praeparicator Liberi. ut patet ex Hilarii fragmentis editis a Nicolao Fabro . Ubinam tum locu habebat

gloriatio tua, cum ais: quae a Romanis Ponti- p rar.

scibus decreta sunt, qisia ex authoritate a Christo data legitime decretabant,a nemine unquam retractari, infirmari, improbari Iure potuerunt. Sane Veritas a nemine potest infirmari. Sed cum a veritate deficere possit tam Episcopus & clerus Romanus, cuiusqua al- C terius decreta legitime possunt irrita fieri. Postquam Constantius, cuius jussu Liberius in exilium pulsus fuerat, obiit A. D. 361. Julianus ὁ χω της iis quos relegaverat Constantius, redeundi potestatem fecit,speranseopa et o Christianorum

dissensiones incrementum accepturaS.

Tum vero Liberius videns, sibi tam liberum esse bonis quam malis favere, ut ingratiam cum Ecclesia sua rediret, Arianos infensius quam pridem damnare coepit, D ac imprimis Arudinensem Synodum, A. D. η 1 9. habitam. Vicissim Orientales orthodoxi lubenter ambab Es ulnis eum exceperunt, & in Occiden rem legatione, quam Socrates describit t. q. c. 1 o. missa

A. D. 3 6 3. legatos suos monent: μη 'Mα

quid eorum quae turpiter egerat Liberius A. D. 3 7. exprobrarent ipsi , quae certe moderationem orientalium, non ullum Liberii dominatum arguunt. Ammianus, in quis, Ma celliniis ait l. G. de p. I9. Constantio. Authoritate qua potiuntur aeterna ivbis

63쪽

p. II. A. D. 3 78. p. 4.3Z.A.D. 37s.

urbis Di copi damnari Athanasum, desiderio A

nitebatur ardenti. Videlicet cum Athanasium damnas sent, Olientales etiam ab Occidentalibus damnari cupiebat Constantius, & imprimis ab Episcopo Romano, Liberio,cuius propter urbis principatum, magnam authoritatem jam tum fuisse nemo negat. inquis, I. . c. 3 . docet Catholicos

Alaxandria reliquis, sedibus a Valente pulsos, eum se Romam recepi isent, ubi Valens Antiochiaegre tu est, Damas literis ctauthoritate adpem Bbus Imp. cultos in suas sides rediisse. Scribere debuisti cap. 3 o. vel 36. Sed

parum prudenter a te Damasi mentio tact , cum is vel maxime docuerit, quam vere vaticinatus esset Tertullianus annis

ante Damasum iso. Romanos Episcopos in pace leones esse, in proelio cervos. Quandiu Valens Imperatorem egit, ne deprecari quidem audebat Damasus apud Valentinianum, ut fratris Valentis adversus Orthodoxos furentis iram emol- Cliret, ut ex grav ssimis Basiliiquerimoniis colligere est , Romani fastu vecordiam stabinde damnantis. Postquam Valentem etiam plebei contemptu non minusquam odio vidit esse, tum demum literas commendatitias dedit Petro, quarum opera jam odiosiam Lucium Arianum facile dejecit, & Episcopatum Alexandrinum recuperavit. Quos alios multos commemores,ipse Videtas. Erat haec, non dominatio, sed mutua D fraternitatis contegeratio, ut in rebus adversis aliis alii subvenirent.

Bassius ait Attana sto: Visium nobis est consentaneum, oec. Ariminense consilium ab Ep. Εοm. irritum factum. Ut plenius constet quid de Roman 1 sede, quid de Dama , qui tum eam insidebat,senserit Basilius, res nobis est paulo

altius repetenda. Occidentis opem cur imploraret Basilius,duae potissimam erant causae. I. quod Orien .:S Imp., alens erat Arianus Orthodoxis infensissimus. r. quod Antiochia vexabant intestinae dissensiones. Docet

autem poterit totius orbis Ecclesiis, ea qua apud Antiochiam est, lethalius esse s Malim opportunius) uuam si contigerit ad concordiam redire, nihil prohibebit, quo minus universo corpori,tanquam corroboratum caput, sanitatem suppeditet. Ibid. Παλαι οἰδα, η, ωυτος κα- τά es'

rendi auxilii viam, Episcoporum videlicet occidentaliu nobiscum constensum. Si enim et elum, quem pro uno vel altero in haeres deprehenso demonstrarunt, eundem etiam in nostrarum partium gratiam exhiberet, sorte Iam commodum

aliquor accepisset nostra Rei'ublica. Hinc est quod epistola 6 8. suarum Ecclesiarum statum describunt & commendant Episcopis per Italiam & Galliam

constitutis, Meletius, Eusebius, Basilius, alii, per Diaconum Sabinum. Cum suis querimoniis nihil profecissent Orienta les, suo nomine rursus Occidentalibus

scribit Basilius ep. 77. quOS Vocat λιώ ς. Budaeus ep. 73. Vertit transmarinos, in qua cum adversa valetudine se confli chari conqueritur, tum Ecclesiarum curis, de agonibus ad versus inimicos ver

Budatus

64쪽

Budarus sic vertit': Cum itas ad hunc modu se habeam rei nostra, debebunt continue a dilectione vestra exi nceri atribus aliqui mitti, qui nos lictoso oppressos inviserent, o multo crebrius amica ad nos vestradestinari litera, quinbvi vcl.inproposto confirmaremur, velδ qua in

re endimus, corrigeremur. d Budaeus vertit multo crebrius, vertendum potius erat stequenter. Conqueritur enim Basilius se non raras, sed nullas accepisse literas. αγλ' ἐταδη την

σατε ἡμας αξίους εἰνη ἀμπι, κὰς ἄ--εψεως, ιδῆ ν- η- κατάρχομ , F κάμμα ας - Non estis dignati nos visitatione νestra, videlicet neque per internuntios, neque per literas. Alioqui literis illorum responderet Basilius. Nihilominus suam Oecidentalibus

strum coram vestra pietate constituantur. Vis delicet occidentales non habebant jussistendi coram se Basilii calumniatores, ni si vellent ipsi tam sponte, quam Basilius Occidentaliumjudicio se submittere. 'Eαν

tis nos, nos quidem non lademur,nis quod possessione omnium preri silma nostra videlicet erga

vos amore mulctatimur. Vos autem eodem -ciemini damno,nos non habentes, ct constabit ros

ad ersitin Evangelium p nare. Haec, si quis in lentius di cta putat, meminerit Caesiaream, cuius Episcopus erat Basilius, fuisse non lautum Metropolim ἐπαράμ, sed

Lib. I. sta

caput Dioecesie , & Basilium non suae tantum Diceceseos, sed multarum nomine loqui. Et quia Valens quidem Ari nis, Valentinianus orthodoxis favebat, Orientalium vexationem insuper habebant Occidentales. His Basilius : μὰ γὼ

ανυλιαν οικῶντες ἔξω ἐσμάυ fi πύθους τῶν 'πλ- λων,-άδεντης riv ἐτέων κουρ ας δεόμεθα. ω πις ἡμῖν Θέα της προς ἐάρους υινωνιας; Nes vestros animos hac cogitatio subeat, B Nos transmarini calamitatum illivi vulgi sumus exortes, nec indigemin aliorum auxilio. uuid igitur nobis opus est aliorum communicatione 'Et quia Valens Imperium Orientis acceperat a fiatre Valentiniano, tanto justius Occidentales sibi deberi primas partes arbitrabantur , ac sibi videbantur esse capitis instar. His rursus Basilius: ει τε κεφα

iam to QMdsνos arbitramini caput esto- C rivi Ecclem, non potest caput pedibus dkere, opinyobis non habeo. Dixeris, fatetur hic Baslius Romanam Ecclesiam esse caput reliquarum. Sane Romanam potissimum tangit haec censura, & hinc collisi potest, eam sibi tale quidpiam arrogasse. Sed hoc non admittit Basilius, nisi perfiduciariam reprobationem, ut tanto acrius Damasiam excitet ad officium, Dominandi jus nullum arrogat, sed inquit,

tem ηobificum νestram benevolentiam. Scimus enim vos utut absentes corpore vestrarum precum auxilio multum ad umenti nobis in molestifimis his temporibus allaturos. Preces intelligit tum apud Deum , tum apud Valentinianum, quas tamen impetrare non potuerunt Orientales. Nec apud homines honestum,

Idis Rom. Potestas.

65쪽

Cap. XV. Papa potestas quarto siculo.

Has literas per Petrum Diaconum Alexandrinum scripserat Basilius, quo reverso Basilius videns se nihilo magis secunda quam prima profecisse, decretum Dorotheum in occidentem per Alexandriam mittere A. D. 3 7 I. Per eum sic ad Alli nasium scribit ep. I. ἐφανη δ' ἐμν ID, rei πω P μης,

σζάγμα. Budaeus ita vertit ep. 6. Usum est mihi constentaneum, ut scribatur Episcopo Roma,ut, quae hic PTuntur, consideret, det, can-hum,ut quoniam docile est,ut communias Duodico decreto aliqui illinc mittantur , ipse flua thoritate in hac causa ovi viros eligat , dcc. Dissicultatem cogendae Synodi tum igna- iviae, tum ambitioni suae praetexebat Damasius,alioqui cum Orthodoxus esset Valentinianus Imp. Ocidentis,quid vetabat quo minus illius permissu cogeretur Synodus, & tum Valentiniani, tum Synodi nomine legati mitterentur ad Valensem& alios Orientis incendiatios 3 Hae Basilii ad Damasum literae non extant quod sciam. Sed extant eae quas per eundem Dorotheum scripsit Basilius ep.7o.episcopis per Galliam & Italiam constitutis, ubi videtur Italiae nomine peculiariter intelligere Dioecesim Mediolanensem : E τὼ

ultio diuina,quάcastigandi eramus,nondum essis impleta. Nam hocpollinurum est,quo requira-mvi, ut jst quo, Imperatori Valentinianopervestram pietatem innotestat oris nostri pertum batio, commi, Valentis persecutio. Ηocs factum docilefuerit,utvela vi vestrum ad νisendum 9coselandum a reos raniant, propter ea quod nullo vobis sermone res mstrax Lilucide exprimerepos'min. QMm surdas aures nactus sit Basilius,mox videbimus. Damasim, inquis, Apollinarem se rini p. 2 rs. eum-ἀmκηρυἐε solis deturbavit, cti cistu pinum morit, ΜΗ adorientalas in

ritas tribuit, vobis ipsis plurimum prastatu, si charismi, testeTheodorato lib.F. c.st. Adde Theodoretum hare dicturum

voeare Damasum mericuwον. Sed eo modo mως ζημον vocat, quomodo Paulus ait Actor. 26, 2 I. κατ φης - Qwad Theodoretus ait: καθελῶ αmκ-bυD stagnificat, pronuntiavit tam abdicatione,

66쪽

Sedis Rom. Potestas. . Lib. I.

quam excommunicatione dignu.Quidni Α prosectionem cum sinctesimo , sive san vero Damasias in Apollinarem & Timotheum hanc sententiam ferret, cum eandem tulerit Hilarius Pictaviensis in Liberium Epist.Rom 3 Jam autem Timotheum abdicaverant, Apollinarem damna verant orientales ; sed quo plus ponderis

quit Eusebio Samosatenorum Episcopo

per illos Dorotheum & sanctissimum se

haberet eorum sentenria,cupiebant etiam siribendum ,quomodo qui mittunt eos agere μab illustrissimis quibusque Praesulibus beant, ambigo. Simulac inveneriι eos qui Nneam confirmari, prout ferebat temporum rurisiuntad nos dignarenobis declarare quid &illorum consuetudo. Commodum igitur accidit , ut Romae tum esset Petrus M Blexandrinus, de cujus & cleri Rom. sententia pronuntiatum & το κηρυξεως decretum, h. e. confirmata TLmothei tum abdicatio, tum excommunicatio. Haec Ecclesiarum inter se secietatem testantur,non ullum Romanae domunatum in reliquas.

Id diserte testatur Basilius Episcopis

quomodo scribendum putes. Eiaοὶ ἔ Διομηδεως εώρχετ

ες,, ὁ ανηρ. Mihi quidem illud Diomedis occumrit, Noli precari,propterea quo inquit verbiuestigeriir. Ἀμνωρ quidem aliquando ge nerosum significat. Eustathius autem in haec Homeri verba Iliad. I. εόν ουε ψόγν, ὀ ἡνορε,1 h. e. v - νωρ aliquando vitio vertitur, qua quisua viri- per Galliam& Italiam constitutis ep. o. litate nimis utitur, qui viribus suis abutitur, 3-ημων ἰησοῦς σωμα ἐα dg κα- Sed eo loci pro superbo poni docet ipse

μν Isin Christus, quoniam omnem Ecclesiam Deisuum ipsiu3 corpus nominari sustinuit, ct u--m quems nostrum alterius membrum declaravit, dedit quos nobis, ut erga omnes juxta membrorum consensium amice simus afuit. Quapropter etiam habitationibus sumus alter ab a tero qnam Ion fine disti ac dirempti, ratione tamen conjunbtionis huius propinquisiumus in-νicem. Visnuam igitur pedibus caput non potest dicere, non estis mihi nece aris,dcc, q. d. Sine μαρτημα μονον αρυν εχse ἐν ποιῆὰμ ε se put quidem pedibus id dicere potest, Locum hunc integram eo lubentius quanto minus vos nobis 3 At de Damaso desaipsimus, quod vidimus hanc episto- nominatim, quid sentiretaeatis indicat,ex Iam ab Andrea Schotto Jetuita sublatam quo Dorotheum reducem vidit A.D.3 7 a. ab epistolis Basilii, quas Antuerpiae cum M meditanrem alteram in Occidentem reliquis operibus ejus edendas Laetins cia

67쪽

Cap. XV. Psaporesas quarto siculo. yg

ravit A. D. 1616. Specimen fidei Jesui- A lugebat. q. Lucifer & Eusebiatuin

runt Orientem, ejusque tumultus auxe

runt potius quam sedarunt. s. Ulut antismum habuerint sanandi,tamen quidquid

iarum.

Revera, Baslius ait: Superbi mores si cotiη-tur , insilentiores eradere solent. Enimνπὸ si Dominus nobis sat propitiin, quonam alis nobis opus est additamento Si vero Dei permaneat ira, quam nabis opem feret Occidentis supercilium et cum illi rerum nessiciant,ne1 diceresu

stineant, sed fulsisse sticionibuι preoccupati, ea

nunc aciunt, quaprius A. D. 347. in mussio,

illud est, quod praestiterunt, fecerunt id sub Constantio, sub Iuliano. Basilius autem occidentis opem implorabat decennio circiter post obitum Juliano sub V

lente. Gennadius, quem deinde laudas, p. u. recentior est,&addictioraulae Pontificiae. contentiose risiceptantes adusin eos qui νdrita- quam ut ejus aliqua ratio nobis sit habentem docebant, heresim Marcelli videli- s da. Quid ille Cyrillo,quid Gregorio Na-cet,authoritate sella confirmantes. Ego quidem etianZeno, quid Theodoro Studitae assin- ipse non quas publicam orientis personam gerens gat, insuper habemus, cum ne Theodori volebam illorum Cervbao,Damaso,scribere,de quidem ipsius, ut qui mortuus sit A. D. rebus quidem Eccles uis nihil, nis ut innue- 826. magna sit authoritas. rem eos nessicire rerum qua apud nos geruntur Athanasiud ad Felicem. Ob id vos insium- p. 11 .ars. peritatem, nes viam admittere, quapsint eam mitatis arce constituit, 3co. In epistola B. Ste- P addiscere. In genere vero non esse calamitosi ct phani ct Epistola Damas ad eundem Stephanum Uictis insultandum, neq putandumsuperbiam lom .a.concit. Pontificis Romerincipatus luculeniae se dignitati, cum vel unum hoc peccatum s - ter aspritur, quas epistolas ne adrersarii quidem ciat ad nos inrisos Deo reddendos. Hinc colli fas damnare audent. gis astu fastuque tum Auxentii Mediola- C Conjunctim haec duo testimonia juvat A. D. nensis,quem Arianum fuisse constat,tum expendere, quia simi ejusdem farinae. Qui Damasi factum, ut tribus in Occidentem responsa, quae Felici II. quae Damassi aD finguntur, falsi damnarunt, fecerunt autem id nostri non semel, saltem ζύςω, eadem opera falsi damnarunt eas liis teras quibus rescripsisse finguntur Felix II. Damasus I. QRod si nominatim has literas nostrorum nullus falsi damnavit, fecit id non argumentorum penuria, sed evia legationibus ne potuerint quidem illud

Orientales obtinere, ut vel Valentinianus rogaretur, ut apud fratrem Valentem protot Ecclesiis intercederet, Vel per legatos visitarentur Orientales ab Occidentalibus, vel denique consolatoriis fallem literis cohonestarentur.

Pontifex Rom. ut universa Ecclesia curator dentia rei, quam quia dissimiles, paucis Basilii petitionem non pro nihilo duxit, sed duos D eam demonstremus. Discopos misti, Luciferum 9 Eusebium, qm tumultus Ecclem Casareense in Cappadocia sida

rent.

Paucis lineis vide quot errores congeras. i. Athanasius S Basilius curatores universie dici poterant Ecclesiae per ea tempora; Damasus vero proditor potiusquam curator. 2. Lucifer&Eusebius in Orientem venerunt, ut ex Iles& a Constantio relegati,non ut a Liberio, nedum

Damaso legato. 3. Basiliu 2 totius Orientis nou tuae tantum Ecclesiae calamitatem Athanasius Felicem II. ita compellans inducitur: Scimvi in Nicena Synodo magna 3 ιδ. Episcoporum ab omnibus concorditer esse roboratum, non debere absi Romani Pontifcissententia concilia celebrari. Si verum id esset,an passa fuisset sedes Romana siti primatus tam studiosa commendatrix potestatis suae tam ill vitre momentum ita penitus

intercidere, ut ejus neque vola neque vestigium usquam extet 3 Quid Z quod Athanasio vivente quaeque provincia binace ncilia quotannis celebrabat ex decreto

68쪽

Sedis Rom. potestas. Lib. L Ioo

Synoamicaenae, eum tamen ne unum A latum non disebant. Recentior est, op quidem legatur a Rom. Pontifice coe - nor, phrasis haec Damasi seculo. V. A liquas illas regulas, quas laudat hici Ostor, jam explosimus in examine liter rum, quas Athanasius Felici scripfisse fingitur. VI. Quod iisdem verbis utraque periodus constet, quum idem utriusque epistolae sit stylus&scopus, utriusquct u

di licentiam postulasse II. Osanyissmepaterpatrum, abstin ebu-sthmias mactantiam vaniloquiorum is instidiantium , Arianorum scilicet infestationes. At sciebat Athanasius,& id se scisse refert Felicem ab Arianis ordinatum ac substitutum Liberio, quem Constantius Imp. num eundem que authorem esse liquido

Arianus in exilium miserat. III. Antiquis regulis censitum est, ut'qui quid quamvis remotis aut longinquis postispra- Bνinciis super Episcoporum querelis aut accusatoribus ageretur, non priuι tractandum vel accipiendum esset, quam ad notitiam alma sedis vestra fuisset deductum. Hoc ipsum Stephanus celebrarunt. Idem disies ex S nodo flexia aft.Iδ. Damaso scribere fingitur. At qui potuit se concil. Chalcedon. adi. . hoc Athanasius dicere, cum quotidie vi- Quisnam iit veternosus ille codex, vi- A. D. deret in unaquaque provincia tam Epi- deris.Chalcedonensis Synodus hoc, quod scoporum quam inferioris ordinis Eccle- vis,non ait. Si Damalus Constantinopolim Synodum convocasset,eo potissimum

constat.

In veteri commentario de reiss gestis Damasthac legκntur: Sententiam de damnatione M cedonii ct Eunomii Damasius confirmari precepit etiam in sancta Synodo Secunda, qua praece pro ct authoritate eius apud Constantinopolimsiasticorum controversias a Synodis non tractari tantum, sed & decidi γ Ecquam vero cauis cognitionem Romam delatam ciuesy provinciis transeuphrataeis ante mortem Athanasii 3 Si quid usquam tale sancitum fuit, qui fit ut inZozimi,Bonifacii, Celestini cum Africanis contes Milone regularum istarum nemini venerit in mentem p Impostor forte respiciebat Sardicenses canones. Sed neque tantum illi tribuunt curiae Romanae,& quomodo poterant antiqui dici,cum Felix decennio post illam Synodum obierit λOccidentales Episcopos misisset. Cum vix ullus ex Occidente profectus sit eo, vel hinc liquet non jussu,non sponte Damasi convoeatam in Oriente Synodumsecujus convocationem in Occidente fieri maluisset. Alioqui desultoriam Damasi levitatem non dissimulassent Orientales ad Occidentis Episcopos scribentes. Hoeipso silentio & quum a Theodosio se Romam invitatos docent Orientales, istis profitentur,a Theodosio se Constantino .polim quoque convocatos non consilii

IV. Quid Z quod nesciebat quidem D mutatione, sed quod videret, tam pa impostorquetnam Indictio Felicis episcopatui conveniret In epistola quae Stephalintribuituria Damasum haec sunt selsi notae. I. Afric ni non vocabant se Axchiepistopos. I t. Tribus Africanae provinciae conciliis praeerat Carthaginentis non Mauritaniae prsemas. I 1 I. Nec concilii, nec provinciae se dicebant Archiepiscopos,sed huius aut illius urbio Episcopos. IV. Romanam quidem sedem vocabant Apostolicam,

Episcopatum ipsum manum Apost

eos Occidentales in Orientem prosecto , eurasse, ut etiam altera Synodus in Occ, dente fieret. Secundam Synodum ad edosio convocatam amrmat Socrates L . e. 8. Sozomenvs L7. e. 7. NicephorusLεχ .c.Io. Synodi sextae actione x VIII.

Dicitur Theodosius & Damasus obstiti se Macedonio, Constantimis & Sylvester Ario,&c. Quin & de Romana Synodo,

quae coiit Α.D.38 2. loquens Hieronymus ad Eustachium : Cum Orientis, inquiit, ct

Occidentis Apscopos ob suasdam Eccinarum

69쪽

dissem ones Romam impmalis silere rontraxi sensim. m apud Thaesoratum G. c. I. dicantur mrientales ab Occidentalibus Disivis Synodicam epistolam accepisse, qua hortabatur, ut Romam penirent: Per Episcopos Occidentis Romanum rini cem intellige. Satis pro imperio. Sed quo jure 3 Habetur RomaeSynodus. Ea scribit ad Orientales, invitat eos, ut & ipsi Romam se conferant. Tu Pontificis unius Romani vis imperium intelligi. Contra licet ius Damasi mentionem fecisset Theodoretus, tamen ratio suaderet, ut crederemus

totius Synodi nomine scriptas fuisse lue

teras.

1idem Orientales apudThestiaretum Lue .c.st. Stribunt ad Dama*m ct Ambrosum: quando nodum Romam Dei voluntate indicenter oenos ut membra propriainritastis per literas Regis Dei cari. Non duorum tantum, sed septem Episcoporum occidentalium nomina ponunt Orientales, prout septem erant in Occidente Dioeceses. Nihil igitur eximium hIc habet Romana Dioecesis, nisi quod prima nominatur.Neque vero cum membra se vocant orientales, capitis potestatem Occidentalibus tribuunt. Sed profitentur tam Orientales quam occindentales Ecclesias ejusdem corporis esse membra, sed sibijam non licere novam in occidente generalem Synodum conficere, cum anno seperiore Christi 381. jam in oriente generalem Synodum habuerint Regis cum meminerint,innuuntillius auctoritate seinvitati,de consequenter illius authoritate etiam eos convenisse,qui jam

Romam advenerant.

Apud Theodoretum fecundum generale concilium Romouis a Damasio congregarem , Sic enim ait: mandoquidem S nodum Romanaem Dei voluntate indicentes oe nos νο- castis, se propriatmmbra perliterarDnperatoris Des charissimi. Paucislineismulta pecaas. I. Concia

potesas quartoseculo. . Ioa

Α lium illud Romanum non fuisse secundum generale. Secunduar habitum est A. D. 381. Romanum ilhid A. D. 382. quod inter generalia nunquam fuit numeratum. IL Mala vertis indicentes. Qirutquot Episcopi conveniunt ad Synodum, dicuntur Synodum conficere. At Synodos generales indicebat unus Imperator,quod & innuunt illa verba per literas Imperatoris. Indicant enim

illos conveniri jussu Theodosii. III. Nota

B solumDamasim alloquunturo ientales, sed omnes Occidentales a quibus invitatrfuerant ad Synodum, quam Romam indixerat Theodosius I. IV. Cum membra se vocant,non agnoscunt Occident

les pro filo capite, sed profitentur se cum illis unius ejusdem. corporis esse membra. V. Secundo concilio generali praefulcnon Damasus, ted primo Gregorius Na-Zianzenus,dein cum ultro abdicasset,Nectarius licet in ipso concilio baptizatus. C Matthaeus Blasteres : πις

Hieroumis in dialogo adversus Luciferiano p ν. ia ἄc . . Ecclesiae sim a summi sacerdotis dignitate a7 6. pendet, cui, si non exseri quadam ct ab hominibus eminens donatur potestas, tot inEcclesiis es cientur Schisirata,quod Sacerdotes. D Quid hoctestimonio gloriatis, cum iblic non agat Hieronymus de Roma, sed de Antiochia, conquerens non quod D

mase , sed quod Meletio ficta sit injuria,

quem in haereseos suspicionem adductum temere submoverit Lucifer A. D. 3'2. Milli mulinum suffecerit. Meletius su b stitutionem illam nihili fecit,& merito. Pa u linus interim factione sita paeem Ecelesar turbavit. Dijurat Hieronymus hac occasione quae sit dignitas, non Epit Opii Romani supra reliquos,sed in unuiuis itinbibus elusvis Episcopilia Haegregeria auc , ,

70쪽

Sedis Rom. Potestas. Lib. I.

clerum: quod&agnoscit Baronius A. D. A Scholae loquuntur,ad hominem. Itaque

38.f. s. De dominatu, quem propugnas quid sientiat Hieronymus, satis indicat ad Evagrium ep. 81. laudatus etiam a Grati no D.9 s. can. 2 . Ubicun1 fueritvscopus, sive Roma, ve Eugubit,sim Constantinopoli re

Rhe 1 ve Alexandria sive Tanis, ejusdem est meriti, eiusdem ct Sacerdotij.

Huro λ- ep.ρy. Pontificis Romani sacerdotium appellat Summum: Omnium, inquit, pene judiciosiummo sacerdotio dignus decernebar. non Iovinianum, sed clerum Romanum ferit Hieronymi censura,cum ait alibi buper omnes Apostolos, &c. certe supremam illam in omnes jurisdictionem, dominatum illum, quem Petro, quem Papae Vindicas ,evertunt. Primatus autem quem

Petro largitur Hieronymus, est simplex quod confusionis ac dissensionis vitandae causa rationi consentaneum

esset, ut constaret, quisnam prior sederet, AD 3si. Hieronymus ita loquitur, non ut Epi- B ingrederetur,egrederetur,&c. Id delatum scopatum Romanum cuivis alteri, sed Episcopatum Presbytera tui Diaconatuiq; praeferat, prout fer bat praxis illorum temporum haud multo post Apostolorum obitum nata. Baronius in Martyrologium Rom. April. IX. Fuit olim pervi ille usus in Ecclam , ut Episcopi Omnes, non tantum

Pontifices , sed θ summi Ponti sices dicerentur.

Dein citatis, quae tu laudas,Hieronymi ad Petro vult Hieronymus ob aetatem. Alioqui Petrin, inquit, Apostolus tantum: Iohanyesct apostolus 2 Exangelista 2 Propheta.

Optatas, inquis, lib. a. Parmenionem ita p. s. 132.

compellat: Negare non potes scire te in urbe Roma Petro primo cathedram scopalem esse locatam , in qua siderit Omnium Apostolorum caput Petrus, unde oe Cephas appellatin est, in qua una cathedra unitas ab omnibus berraretur. Romae videlicet ita loqui didicerat O- A. D.3yi. Asellam verbis: Hec, inquis, verba,qui antiquum illuni loquendi usium minin callent, ad C ptatus,cujus test imonium diserte fallida-IPonti sicatum Romanauclam reserunt. mnatur Joh.i, 43. & a tota Johannis vita. p. 44. Iasi. Idem Hieronymus in Iovinianum lib. I. c. t . quandiu Petro superstes filii. anto Z At dicis super Petrum fundatur Ecclam, licet id enim melior, quanto potentior,illustrior, ipsum alio locosuper omnes apostolos his cla- efficacior unitatis custos erat Johannes, νει cuncti regni accipiant, ct ex aequo super eos Ecclesia sortitudo solidetur, tamen propterea ex XII. unus eligitur, ut capite confitutochisematis A.D. 3 o. rassatur occaso. Hunc locum jam supra laudavimus ubicunque tandem sederet, quam quisquam eorum qui Romae vivente Johanne sedebant Z Poterit tamen Optati verbis aliqua constare veritas, si dicas, ideo voluisse Christum ut Petrus esset Aposto- sed dignus est qui non semel expendatur. lorum primus, ideo cessisse veteres Epi-Jovinianum damnat Hieronymus, quod D scopo Romano σαωΤοκαθεδνίω jure,ut tan- contenderet conjugalem castitatem nihilo minotis esse pretii quam virginalem.

Id probabat, quod Petri disertius quam cujusquam alterius Apostoli conjugium

memoretur in Scriptura, cum tamen super Petrum aedificatam Ecclesiam contenderet Roma. Mam bene Joviniani mentem assecutus ut aut expresserit Hierony mus,hic non quaerimus. Certe quod clero Romano coelibatum ab Ecclesiasticis exigenti Jovinianus objicit: Super Petrum sundatam Ecclesiam, argumentatur, ut id liquidius constaret quam charum nombis esse debeat unitatis studium. Ne vero sedes ulla primatum suum in dominatum mutaret, prospexit A D. 397. Carthaginensis Synodus, quae vulgo tertia nuncupatur , cui poterit Optatus ipse subscribere, can. 3 6. Vt prima sidis Epsopivi non appellatur princeps Sacerdotum,aut unamus Sacerdos,

aut aliquid ejusemodi, sed tantum prima sedis sopus. Hinc probabiliter colligas Augustini mixtas ex utroque testamentis quaestiones ante Synodum hanc scriptas,