Vitae Italorum doctrina excellentium qui saeculis 17. et 18. floruerunt. Volumen 1. 20 auctore Angelo Fabronio Academiae Pisanae curatore

281쪽

26I6 non aurium solum sed O animi acri judicio , quae duo contraria ferme dixeris, sint perpolita' Multa alia persequi possem , quibus veluti vinculis adstringitur lyricus poeta, quibusque frustra exolvi se postilabit. Solent nonnulli saepe mare in riem carminum ex heroiam veteribus casibus fetisque fabulis sumere; sed meo consilio . qui his indiget quanquam O hae quoque magno eseptimi usui poetae si ipsis parce utatur praesertim ad similitudinem faciendam ad aliud sudium converret animum . cum munus poetae fit non aliena, sed propria sensa atque cogitata e primere vique ornare dicendo. Quid magnifice rius atque mirabilius bricis carminibus Filioujae pQuanquam ipse, ut pote qui plurimum in scriptis ν rerum erat exercitatus, Omnia. quae ad missologiam pertinent , animo ac memoria contineret, hujus tamen scientiae vix in illius siriptis vestigia agnoveris , cum rotus in eo esset, ut, quod volebae ,

magniloquentia , nobilissimisque figuris . quae non conquisitae, sed obviae fuisse scriptori videmur ,

non illustraret modo atque augeret, sed etiam peneo uilis subjiceret: miraberis vero ex uno eodemque fonte tantam copiam , novitatem, varietatemque

imaginum manare porife ; O quamvis eminentia

282쪽

bore confectam recitant, minime intelligentes quod dum inertiae vituperationem fugiunt, assequuntur illam, quae major es, tarditatis. Vale, i, cum m multis ingenuis artibus discipulos tuos exerceas, sae in poesi, in qua re acquiescere scribis , eos ita versari, ut excellant.

283쪽

BENEDICTUs ΜENE IN Ius cIT Enio nune ad Benedictum Μenetinium , V eui maxime Phoebus spiritum N artem carminis & nomen poetae dedisse videtur . ortus Florentiae humilibus 8c pauperrimis

parentibus an. MDCXLVI. IU. Kal. April. non

caruit, ut ipse de se ajebat, obsoleti sordibus 'tecti ci 8c in omnium pene rerum angustia aegre a patre obtinuit, ut litteris operam dare posset. Cum quantum generi dem-plfit fortuna, tantum ipse addere virtutibus sibi proposuisset, non dubitabat scire aliquando ut injuriae suae etiam sortunam poeniteret. Itaque ad bene dicendum. Μiglior uccio duce , convertit animum , 8c litterulis etiam Graecis & philosophia imbutus est. Deo se gratias agere assirmans, quod sibi contigerit Florentiae nutriri , quae semper abundavit optimis praeceptoribus , qui ad dicendi artem ea quoque adjungerent , quaa ad re-

cI -- Fra tre matroni in Rubaeonte Nacque . s Sat. VII. Η e vero nomine vocabatur pons Horentinus, quem nunc dicimus Ponta alia Graiio .

284쪽

eum omnium Vim naturamque noscendam

pertinent. Admiratus juvenis singulare ingenium Vincentius Salviatus, vir nobilitate 8e amore in litteras praestans, ipsum egere vetuit cum domum suam invitasset, & scribe re coegit. Primas tulit laudes Men hinius ab eloquentia , sed cum verbis esservescentibus& paullo nimium redundantibus uteretur , laudabatur sortasse hac ipsa de caussa , quod non sit aspernanda in adolescente foecunditas. Nam sicuti facilius in vitibus revocantur ea, quae se se nimium profuderunt, quam si nova sarmenta cultura excitanda sint , ita volumus esse in adolescentibus, unde aliquidam putemus. Sed in eo praesertim genere se exercuit Menetinius, quod versatur in cohortandis hominibus ad virtutem, nec dubitavit

aliquando partes suscipere Paulli Segnerit .

cum is valetudine impediretur ne verba faceret in quodam sodalitio ; quodque mira-hilius est, pauci tum visi sunt desiderare hominis eloquentissimi vocem , Menetinio ipso dicente. Laudationes quoque scriptitavit , Sequod ethica praesertim delectabatur, sangularum virtutum ossicia & munera libenter

285쪽

.66 B E N E o I C T V sexplicabat, resque gestas ad cujusque virtutis

genus Sc vim Sc nomen sapienter accommo. dabat, quae quidem jucunda erant auditu. Coegit vero eumdem pauperies aliis tradere quae ipse didicerat, Sc quae ceteri ludima gistri tenui quodam exanguique sermune exinponere solent, ille cum quadam gravitate atque jucunditate discipulis suis explicabat Florebat tum Redius , qui in hoc maxima gloriari videbatur , quod faveret ae plauderet sepultis ingeniis . Itaque cum de Menet, ni o audivisset, ipsum . adivit, Sc coepit horis tari verbis, quae addere quoque animos timido potuissent, totum ut se Italicae dederet poesi. Ex paucis enim carminibus conje

cturam secerat I magnus ille ingeniorum

che vn gistris avrei corona ν

286쪽

M E N E I N I U S . 267 aestimator divitiam in eo esse mentem Sc os magna sonaturum, & qim dctimque chartis Menetinius ille verat. gelliebat in adolescentium corona recitare ob hanc rem . quod sciebat plures ex iis esse, qui hoc studiorum genus contemnerent ac re ne irriderent. Invitavit

quoque ipsum ad laudes celebrandas Cosmi III. . sed raro hic poetarum laudibus aures commodabat amicas, quamvis de eo talial praedicaret Me ininius, quasi ipso regnante, aureum illud a poetis concctum. saeculum in Etruria ageretur . Ambitiosi quoque Principis suffragia M patrocinium venari se posse putavit, si integrum carminum Volumen, quod anno MDCLXXIV. typis vulgavit, ejus inscripsisset nomini .' Sed haec quoque leviter curare visus est Cosmus, quod plurimum

gratia apud illum possent qui nil rectum, nisi quod sibi placebat , ducerent , & lividi

aversarentur impugnarentque quidquid magni ingenii homines litteris consignabant, ut ipsi soli sapere videremur. Ex iis carminibus intelligi poterat magna esse in Meminio ad poesrin dona naturae r sed inseri quidem Sc donari ab hac non possunt omnia. Accedae

287쪽

ΜΕ NE INI Us. 269 Tum vel magnitudine vel utilitate, judicabit sortasse aliquid persectius Sc uberius a Men- etinio proferri potuisse; sed haec ipsa, quae

ex commentariolis suis inchoata sibi excidii sodicebat, declarant quani opere in scriptis veteririn esset Vertatus . Cum vero jam a se expectari putaret , ut ipse exempla suppeditaret recte scribendi rationis, an. MDCLXXX. volumen typis commisit, quod magna ex parte constat lyricis carminibus , atque idcirco inseripsit; Pose lixitae di Benetiuo FD-rentino. Ornantur illa quasi colore quodam& succo suo, Sc quamvis conspersa sint omni verborum sententiarumque flore , id tam ea non est susum aequabiliter , sed ita distinctum. ut sint quasi in ornatu disposita quaedam insignia Sc lumina. Sive gravis, liva grandiloqua , sive mollis sit oratio pro varietate argumentorum, semper tamen a te exintorquere velle Poeta videtur illam exclamationem , non potuit melius; neque solum bene

, praeclare, sed belle o festive sibi dici po

stulabat, cum aliquid Anacreonticum in Iu-eem hominum proferret: nam ad laudem divini senis, qui hujusce poesis generis princeps

288쪽

& inventor fuit, aspirare se polle arbitrabatur i). Hic aemulus & imitator magnorum exemplorum, ut neminem superiore in pone. Ibat Gabrieli Chiabrerae in lyrica Sc anaereontica poesi , sic illius praesertim persequi vestigia sibi proposuit. Neque metuebat nudum vitiosum vitaret, etiam verum sanguinem deperdere P. . Ars enim , judicium, Se prudentia summa mentis illius vim atque impetus moderabantur . & dum libere spatiabatur prudenti enim libertate non modo gaudere, sed pene Ristentari poelim dicebat γcavebat ne licenter errare videretur. Licet hoc videre multis in carminibus Menetinii, sed praesertim in iis, quibus se ipsum vel ad invidorum voculas contemnendas vel aci virtutem colendam excitavit vel Florenti- norum Principum aliorumque heroum laudes celebravit. vel victricia Christianorum arma lauro redimi vit, vel demum, sanguin eas Re-

289쪽

' gum rixas, atque aeterna odia est detestatus. Dum Μenetinius libere alacriterque indulgebat poesi . fore sperabat , ut per illam aliquando egestatem suam sustentare posset. Sed cum repulsam a nobilioribus quibusdam 'tulisset, quibus liberorum se institutorem obtulerat , quas poesis ad elidendos omnes virtutis nervos inventa suisset. & cum praecisam sibi spem videret docendi in Academia Pisana, quod vehementer em agitaverat, discruciari coepit, & omnibus iis irasci, quos adversarios & obtrectatores se habere suspicabatur. Scripsit ergo duodecim satyras Italicas , ut verissimis maledictorum notis inusta traderet hominum memoriae sempiternae

nomina Curculionis, Gargilii, Μ alturi, S gobviae , aliorumque , quos oderat odio plusquam Vatiniano. Sed praesertim suam insatiabilem crudelitatem exercuit in Curculionem seu Μoneliam, quod ejus vitae nulla non inusta esset turpitudinis nota & qui ad irridendum Menetinium hujus ore non loqui, sed mingere Musas dicere solebat . Saepe

etiam mordet saeculi vitia, aut ventosos homines , aut malos poetas, aut eos, qui

290쪽

eum starent in ganearum nidore ae sumo . se tamen castimoniae virtutique servire sim Iabant, aut illos , qui, ut putentur sapere. caelum vituperant, Vel eos denique qui perversa Principi conlilia dabant Acerbissimis enim tum oppressa erat vectigalibus Etruria, erantque leges, queis earum rerum, quibus abundaremus . exportatio, & earum, quaa egeremus, invectio prohibebatur. Quae damrecordamur, g tatulari aetati nostrae cogimur, quod nobis sub optimo Principe liceat essa beatissimis. Sed ad Menrinium revertor, cui cum fuisset in animo Dantem imitari . vim quidem hujus expressiι. sed ejus oratia non modo nervos M aculeos habet , se letiam quaedam petulantia Sc popularia dicta, 8c cum maledictio petulantius jactatur, convicium nominari debet. Interdum etiam de siderari posse videtur quaedam continuati seriesque rerum , ut omnes inter se apta colligataeque appareant. 8c sane vires satyra acquirit, si uno in argumento, unaque iapersona, ut exemplo esse potest satyra X. . tota versetur. Nihilo tamen minus principa xum in hoc poesis genere, ne Areoti Di dea