장음표시 사용
301쪽
a ηι BENE DI e TusMunere ipso, quod Laetus, Calderinius
Parrasius. Amaseus, Antonianus , aliique homines doctrina summi sustinuerant, admonem batur Μeminius ad eorum gloriam aemulandam: Se in eo laudem non mediocrem colis ligere se posse putavit, si ad Latinas litteras totum se converteret. vulgavit itaque orationes de morum philosophiae, humanarumque litterarum fluiis, O de Leonis X. P. H. Dussibus; sed quamvis haec ceteraque ejus Latina scripta non vulgari tincta sint elegantia , non complevisse tamen illa arbitror aures sapientum judicum, qui non tam puro sermone, quam colore quodam Sc succo optimorum scriptorum se aliue secerant. Ubi vero praecepta tradit de poesis innocentia is, de litteratorum hominum invi ia agens, perVulgata praecepta decantare mihi videtur, quapropter minime iis assentior , qui Μelizinio alias tribuendas esse laudes censent praeter illas, quae a poetica derivantur . Ne primoribus quidem labris gustaverat severiores disciplinas, turpiter lapsus est quoties
a geometria trahere voluit similitudines 1
302쪽
divinarum humanarumque naturam chussa G. que se aradere profitetur , quod hanc vix primo a limine salutaverat. .Quod teneret. a persequeretur partem illam , quae ad vivendi rationem pertinet L non adeo admiratione dignum puto, ut in hoc laudando multus esse velim . Laudaverim libentius inter pretationem . quam Italicis vertibus secit
Threnorum Ieremiae Prophetae, quae adeo. aecepta fuit Clementi XI. ut typis impressam distribui iusserit Cardinalibus , illis malo
ris hebdomadae solemnibus diebus. . Aiebat
enim existimator ille doctus & intelligens
nihil seri potuisse persectius ad . commo Ven-
dos animos & ad lamenta atque . lacrimas exciendas. Haec persecta a se suisse gaudebat Mentinius eo tempore. quo valetudine non bona utebatur, cujus caussa cum in Tusculanum venisset, ad sublevanda valetudinis incommoda Academiam Tusculanam scribendam suscepit. Imitatus est Satinaetarium ,
qui juvenis Arcadiam ediderat, dans sermo nem pastoribus, qui saepe se ad recitanda carmina lacessunt. Multa igitur in hoc pa-
303쪽
BENEDICTU storitio opere sparsit carmina Μenetimus , sed eorum pleraque jam lucem adspexerant; ει quos tribuit sermones aut Euganio, quot ipse ab Arcadum Academia obtinuerat nomen , aut Aristeo, aut Licidae, aut Νearco, aut denique , ut de ceteris illeam , Eumolpo, habent quidem non parum elegantiae M sententiarum. sel aegre iis aures secundo dederis . satis mihi videbor de Menetinis seriptis dixisse, si illud unum addidero, vehementer ipsa α concupivit se ex eo presertim tempore . quo cooptatus est in Flore linam Aeademiam Fursareorum , Penes quam arbitrium esse videtur 9 jus ti norma recte seribendi, ut sua carmina a conditori hus Etrusci lexici nominatim citarentur. Selsapientissunt Academici
Grandia quos mam Formidant carmina rassi , , carmina divino proxima Virgilio, quamvis laudem elegantissimi scriptoris faelis
in Hemimo tribuerent , non hunc tamen fieditasse patrium ermonem judicarunt , ut ejus oluntati mos erit gerendus . Adscitae P
304쪽
Μ E N et x N I u s opstia ab Academicis suerunt ejus satyrae. -, quod in iis multa sint verba dicendique
modi, qui postquam vetustate pene intelle irant , auctore Μenainio, iterum nati flo-
rere ac vigere videbantur. Nemo vero ignorat satyrarum scriptorem non dominantia s him verba usurpare debere, sed etiam interdum inusitata , aut parce detorta. Demum cum anno Μ DCCXXXI. quarto editum su- .isset Etruscum lexieon , omnia Menhinii earmina eam auctoritatem obtinuerunt, quae esset aureae aetatis scriptorum . Quis vero
non accusabit arrogantiam hominis , qgi malum minitari visus est suis civibus; nisi ab iis , quod concupierat, oblitivisset ' Mli aculeos Orationis meae, scribebat hac de re ad amicum , qui recondiri sunt, ea Fos arbitx
ti. Porro magnus animus in homine necrer secto nec sapiente serventior plerumque est, & iacit φιλαυτια non amantem suorum, ferocem etiam , arrogantem atque inse-
stum ci) . Moriar si praeur te assirmabat ei ali-
305쪽
a88 BENEDICTUS quando pestim bani his vel ad lenieredum animum Vel ad colans an dolorem ejusdem quemquam reliquum h.ιbeo , in quo posita imaginem perfecti poetae agnoscere . Nullum est poe-
sis genus quod a te non sie tentatum fuerit εω qui tua scripta intueatur, tanFuam exemplar optimi non possit intueri . Quo praeconio Iaetus nihil non concedebat Μentinius postulationibus Crescimbenti, cujus omnes cura dignitatem, gloriam Sc famam Arcadum coe
306쪽
ΜΕΝΣINI Us a 89 tus, cui Praeerat, spectare videbantur. Sed homini, quem tantopere gloria titillaverat, coepit haec sordere , cum ab hydrope . quisiecus dicitur, ad mortem se rapi videret. Non communia hoc praesertim tempore deindit constantiae Sc pietatis signa, neque tum quoque suas silere Musas sivit, harum voces non injucundas fore sperans Deo, quem sibi placabilem Sc aequum exoptabat ci). Obiit
Romao VII. Id. Sept. an. MDCCIV. , sepia
lusique fuit ad S. Angeli in Piscina cum hae inscriptione Σ
Nudus nummis M agris libro' suos Philippo Leersio , scripta vero sua Francisco Tegliae Tom. VIII Τ
307쪽
a o B E N E D T C T V stestamento legavit. Utrumque enim maximis amicitiae vineulis conjunctum semper habuerat. Visus est Leersius aliquid addidisse famae mazinii suis carminibus, & illo pra sertim epigrammate , cujus initium ;Quando Ia ooνanetra d' Orienter Nihil vero non egit Teglia ut omnia Men-xinii scripta, Sc vel ea quibus facile caruissemus, simul collecta typis imprimerentur. doluitque se invenire non potuisse neque Latinam satyram, quam MenZinius condiderat ad diluendam opinionem eorum, qui ex officina sua Sectani satyras prodiisse dictitabant , neque pastoritias Eclogas, quarum autographon Redio concesserat, neque alia hujusmodi pauca, quorum jacturam dolere
quoque debent ceteri omnes poesis amato-Tes . Quae vero praefatus est Teglia pietatem magis suam in mortuum . quam rectum
judicium ostendunt, cum effusus fuerit in omni eo, quod suffragari posse Μenetinii laudi exillimavit . Nos quidem parciores eri mus . & cum homines doctos in illud con-
308쪽
stesisse elogium dixerimus , in principibus
Italicis poetis numerandum vinetinium, neminemque fortasse extitisse, qui varia adeo .poesi S genera, atque ille, tractare potuerit,
satis illius favisse laudi arbitrabimur ia
Quatuor in Tomos ae stribu arim. I. roeate Ii iche, lib. XII. min. II. P ne varie, ehoὸ P Eιπessia, σννers Imra tione Morati , M. LV. it Harad.so terresire Iib. III. r Arre poetica lib. V. t Elegie XVII. rneoodia H. Gerantia Pro feta u. . Extreminin libro extant quae Laurentius Bellinius cecinit ad celebrandas Iaudes Men Elmi . . Tom. III. Prose volgari, eroe Lerione Aeeademica recitata nem Areadia di Romae Leaione pastorale vii Areadi r: Discorso Accademico delia Bellelia Mertato ner Acrademia di Cristina Regina vi Meria r Prego alia.Croeer Discors net quasest prava tae Ie Attere devono essere congiunt alie morali discipline : Declamationi II. con reo de' givocatori r il Misantropo r P Aceademia risulana et delia costratione irregolare delia fingua risiana i a te e leuere ad Ginini iμ sistri . Tom. IUL Latine serῖpta tum versibus tum Iuta oratione et oratio de morum e4 sosophia litteratam
309쪽
studius adjungenda r Oratio ad S. R. E. Cardi. gratis pro eligendo Ponrifice Conclave ingressuros rotatio eum Abros Amstaretis de arte Rhetorica esset explicaturus: Oratio eum duos iuvenes jurio consultorum laurea Romae insigniret et oratis in funere Leonis X. r Calumnia νικdicata Pr se ipso r opuscula de poesis innocentia, de litte-υι-um hominum invidia , O de inaui gloriae sudio a Latinae epistolae r Latina earmina. Claudunt volumen quae Ioseph PaoIuceius scripsit de vita Menetinii , & quae Iosephus Blanchinius exaravit In disputatione de dia go, - aum orta controversia fuisset, an Meminis Alexander Guidius in lyriea poesi praeferendus esset . Multis enim argumentis se pro
310쪽
Vincentius a Filicaja Florentinus. Huic
homini vix similem invenies tum ho4nitate morum, quos neque desidia, nequo luxuria unquam vitiarunt, tum praestantia in poesi, cui perparum ossicit mala, quae tum vigebat undique, scribendi consuetudo.
Natus est enim an. MDCXLII. III. Kal. Deis lembris, quae tempora mitioribus litteris te
nebricosissima & prope fatalia scimus fuisse; tantus erat error, M offusa caligo illorum animis , qui aliquod cum Musas comme cium habere cupiebant. Bimulus maciem C tharinam Spiniam amisit , seminam , quae de nobilitate cum nobilissimis Florentinorum familiis , inter.quas Filicaja numeratur, p terat sane contendere . Puer a Iesutus db dicit quae disci tum poterant. Apud eos se dilutius potasse dicebat; explevisse veroe quasi diuturnam sitim, cum ad Academiam. Pisanam venisset, quo in loco Se Latinis
litteris M philosophiae M rerum divinarum doctrinae Sc jurisprudentiae, quae disciplis