장음표시 사용
41쪽
verba , lutor manet, aeta interim - altus tutor
bifur rite explicari possunt st).Αbsoluto hoc loco nihil admodum invenio, quod de tutela ratione captivorum addam, nisi hoc unum liberos hello capios olim certe profuisse patri ad
excusationem lutelae aliorumque munerum Personalium s2ὶ . donec Imperatori Philippo contrarium constituere visum sit 3 .
Locum gravissimum de Possessione et usucapione praecedat brevis disquisitio de cura bonorum, quae captivus in civitate reliquit. - Quod suPra monuimus, Patre ab hostibus caPto, impuberis relicti curam commilli curatori, idem in reliquis quoque
42쪽
usu venire solet. Ii enim, qui in Servitute detinentur, non Possunt habere Procuratorem sti; quae res olim incerta erat, quum nonnulli contenderenteliam servo Procuratorem esse posse, sed ad liquidum Perducta est ab Ulpiano, qui probavit La heonis sententiam, censentis negotia peculiaria servi posse recte geri a Procuratore, eundem;actiones
intendere litesque suscipere posse negantis s2 . Curator autem hic captivi bonis constitutus Perso . .
nati munere fungitur 3 et salis lare debet s4); 'neque lamen e Captivi late reversus privilegium habet in bona ejus s5ὶ i. e. quum curator male res administravit et solvendo non est, ea Ptivus non gaudet potiore iure, quam ceteri Credi lores, secus atque ii, quibus ipsis Curatores dantur Gὶ . Spectatur ejus opera maxime, quando res captivi familiaris aere alieno onerata est, siquidem placuit, ut bona debitoris capti non venirent, quamdiu redeundi spes esset τὶ . et creditoribus in Posses
sion m missis , ad custo iam rerum es observa ctia
nem S), non permitii bonorum distractionem f. sed interim curatorem dari l0). Atque ita, quum
43쪽
ipsorum creditorum, qui non Possident iij, sed tantum lenent, in Possessione sunt 2 , maxime intererat, ne bona captivi deminuerentur, videntur hi potissimum a Prael ore curatorem Petiisse, Et ex consensu majoris Partis Plerumque unus ipsorum ad hoc negotium constitutus suisse, siculi fieri solebat in cura lore dato bonis defuncti et in aliis causis
Neque in his substitit provida Praetoris cura, sed insuper edicto suo cavit, ut, si quid de bonis captivi deminulum sit, beneficium restitutionis in inintegrum. Ompeteret reverso ipsi, riusve apud hostes
mortui heredibus s43; quod JCii humane ad filium in captivitate natum Protulerunt. 5 .
44쪽
vauda usucapione: in quo illustrando dcti captivos non neglexerunt, Viamque nobis munierunt ad Io- cum de possessione et usucapione explicandum. Possessio quum a C quiritur vel nostra vel aliorum opera. id quidem nulla Probatione eget, captivum acquirere illam sua sibi opera non posse si , quoniam ad eam opust est et animo et corPOre, VO-luntas autem in eo incerta est vel polius nulla, et omnis abest relatio inter ejus personam et rem Possessam. Neque etiam per alios possidere incipit; quod tum demum seri pol est, ubi adesi vinculum juridicum inter tales personas. At quum Potestas captivi dominica et patria in suspenso est, non potest jubero aut servos aut liberos, ut possidere ipsius nomine incipiant: ac multo minus hoo manis dare potest procuratori amicove. Alia rps est, quando quaeritur de acquirenda possessione e causis peculiaribus i. e. vi peculii, quia hae ratioue ipsa possessio civilis ignoranti etiam Per Rervum
filiumque familias acquiritur i2ὶ , quod ad captivos translatum est 3ὶ, quamvis et animus Possidendi
et ipsa possessoris persona abest. Quum autem ii, qui in aliena Potestate sunt, rem
tenere possunt, non possidere 4 , sequitur amitti Possessionem, quando is, qui possidet, in alterius Polestalem pervenit s5 . Quorum in numero captivi
45쪽
etiam sunt, lui ita amittunt Possessionem, ut ne locus quidem sit postliminio, quod perlinet ad ea tantum quae juris sunt, neque ideo ad Possessio-riem, quam natura sua lacli esse optimi auctores
Regulae Propositae e natura Poss fisionis sponte derivantur et aliis multis augeri Possent, nisi Praes-larot nonnulla fragmenta ex veterum I Ctorum scriptis excutere: in quo, quoties erravero, ex legum obscuritale et quaestionis utili cultate veniam peto. Initium facio a L. 23 I l. de aeq. Poss. . In his, qui in hostium potestatem Pervenerunt, in re nendo jura rerum Suarum sin mulare jus est: cor Poraliter tamen Possessionem amittunt: etc. ' cavendum, ne liinc Colligamus mentem Icti luisse, captivos corpore amittere Possessionem, animo vero retinere, idque singulari juro esse receptum. Obstant enim cum alii loci mox proferendi, tum Ia- volent verba, quae continuo adduntur. Sensus ver-
horum hic est: quamvis in captivis singulare jus obtinet, quo jura illis integra maneant, amillunt tamen res, quas ipsi Possidebant, sublata scilicet omni relatione ad illas res. Λlque quum ii, qui ipsi possidentur, nihil possident 2ὶ, ne reversi quidem vacuam possessionem recipiunt, nisi aDimum
46쪽
possidendi externo facto prodideri ui. Nihil igitur his prodest fictio postliminit. Eadem fuit Iuliani sententia, ut docemur in L. 12. I 2. de capi. ubi distinguitur inter ea, quae captus Ρossidebat ipse, et ea, quae per subjectas juri suo personas possidebat et usucapiebat, vel si qua Post captivitatem ab his ex peculio comparata sunt. Secundum Iulianum reversus in illa nihil juris habet, interrupta
usucapione: horum vero suo lempore impletur usucapio. Neque tamen omnibus ita visum est: nam eum, qui suo nominct nihil usu capera Potest, ne
Per aemum quidem posse, Pedius scribit lὶ cujus vestigia secutus est Paulus, qui dominum, Cum apud hostes est, per servum Possidere negat M. Neuter tamen, quum talia scriberet, ea cogitavit, quae servi peculiari nomine possidebant 3 . Marcellus denique scripsit nihil interesse, ipsct Posse in saet , an subjecta ei Persona q; quibus verbis videtur recedere a Iuliano, Et videri posset cum Pedio et Paulo contendere, usucapionem interruptam esse sive per se sive per subjectas Personas possederat. At, ut salior, longe alia fuit ejus sententia, henignior etiam et latius Pateus, quam Iulianea. Videtur ille existimasse reverso tempus PraeterIaP- sum prodesse, nullo discrimine, utrum Per se Posis sedisset , an Per subjectas juri suo personas. Julianus igitur satis plene legis fletionem sive jus post-
47쪽
liminii accepit, et, ut vidimus, Plus aliquanto ei tri. huit, quam alii lacere; sed plenius etiam sietionem accepit Marcellus, qui latissime ejus vim extendit, negans idoneam rationem reddi posse, quare reverso plus juris concedatur in his, quae servi egerunt, quam in his, quae per se vel Per servum possidebat, quo temΡore ad hostes pervenit it .
Operae praetium erit principium L. I 5. de usu . totum exPOnere, quo Partim ea, quae adhuc dis- Putavi, confirmentur, partim doceatur quid juriasuerit, captivo apud hostes mortuo. Paulus, ex cujus libris ad Plautium Iocus valde ambiguus desumptus est, hanc quaestionem proponit: . Si is, qtii pro emptore PO83Mebat, ante res Movionem ab hostibus captus alis: vi en m est, ran Aeredi ejus proce at usucapio Fingit igitur aliquem, qui ex causa emPtionis Possidebat, nondum impleta usucapione, ab hostibus captum esse et apud eos decessisse , et dubitat an ad heredem ex lege Cornelia transferatur sive Dossessio sive dominium jam acqui situm. Ralio, quare dubitaret, erat quou usucapio interrupta erat et absurdum ipsi videbatur, ut ali
quid heredi prodesset 2 , quod ipsi quandoque
reverso non Profuisset. Neque enim putabat successori in jura defuncti aliquid tribuendum esse,
quo ipse defunctus carebat. Haec est sententia ver
48쪽
horum: a nam interrumpi ur usuca io: el si mairctvera non Pro si, quemadmodum heredi ejus pro rit 'V Quae sequuntur, explicandae hypothesi inserviunt, neque objectionem continent; Particulae enim seu non inest h. l. vis adversaliva, ve- eum idem valet atque atquc a Mil verum eae, eum in sua vi a Maiisse possiderer ideoque seopos liminium si praesest. Ne vi a ur usucepisse.
i. e. factum Possidendi desiit, quum adhuc vivebat captivus, Cui ne PostIiminium quidem quicquam Prodest. Quae porro aliquid momenti habent ad quaestionem propositam dijudicandam, nunc omittit, post alia ad eam rediturus. Objici enim poterat. hereditatem vice personae sungi, atque quum zaP-tivus apud hostes integris juribus in civitate decesississe videatur, illam regulam ossicere, ut usucapiendi conditio ad heredes transferenda sit. Sed in fine principii docetur hereditatem in quibus mi antum vice Personae sungi, et negatur in suo Moribus captivi Iocum haberct usucapionem. Nec ratio, quare in captivis exceptio quaesita suerit, in obsiscum latet. Lex enim cornelia non tam late patebat, ut sacta ius ta fingere Posset, Qui nondum Iocus est, quamdiu reditus speratur, et qua fictio postliminii et ordine prior et vi potior erat. Non
poterit igitur per fictionem legis Corneliae herediis hus jus tribui, quod captivo per jus postliminii non
restituitur. Atque haec in soro recepta sunt, si captivus olim
Per se ipse Possederat quodsi sita pergit Paulus
49쪽
Nam si dominus reversus fueris, intelligi usua eapsiam e si ibi decesserit, dubitari an per legem Corneliam ad auccessores ejus Pertineat. Ex L. 12. I 2. de capi. vidimus Iulianum non distinxisse, utrum servus ante captivitatem domini jussu, an vero Postea ex Peculio possidere coeperit: sed hoc tamen loco de postremo tantum casu cogitabat a Ctus, sicuti quodammodo essicitur ex Marcelli verbis, et plenissime Probatur L. 22. I 3. de eapt. tibi eadem illa Iuliani sententia legitur, ad quam
Paulus provocat. Ex utriusque loci comparatione constat, usu a Pionem non impediri, quando servus in possessione est', sed dubium esse, utri profutura sit domino an heredi. Domino reverso lucrum hoc conceditur: eo mortuo. Iulianus censebat illud per legem Corneliam Pertinere ad ejus heredes; alii dubitabant. Ratio, quare nonnullis secus visum fuerit, in eo quaerenda videtur, quod ea, quae
contra rationem Communem inducta sunt, non temere trahenda sunt ad similes casus Iὶ, ut similis eos retinuerit religio, qua id, quod item jure singulari, receptum erat, ut a desuncto Coepta usucapio heredibus prodesset 2), non nisi caute produxerint ad inchoandam usucapionem jacente hereditale 3ὶ. Postquam Paulus exposuit, quae fuerit Iuliani opinio, Marcelli verba adducit, quorum sensum supra indicavi. Videntur illa deprompta essee nolis, quas hic ad Iulianum scripsit, quo perli'
50쪽
net voca b. plenius initio positum. Marcellus, posse plenius fotionem legis accipi. ordo veris horum tantum non jubet ea referre ad ultimam senistentiae Iuliancae partem; sed interpretes, qui ita judicarunt, frustra conati sunt sequentia ita explicare , ut his conveniant. Multorum argutiae parum mihi placuerunt, multa moliendo nihil profeci, erantque quae obstarent ingeniosae ceteroquin conjecturae, qua tu amicorum aliquis nuper protulit st). Tandem me in viam reduxit Unterhol thneri V. Cl.
disputatio, qui docet 2ὶ Ictionem legis nihil aliud esse quam jus postliminii, quod Iulianus admisit
in iis, quorum usucapio inchoata esset Per servos, sed quod Marcellus plenius etiam accipiebat, et exlendebat ad ea, quae dominus ipse ante captivitatem possedisset. QuemadmOcum enim sila quae- vendo ratiocinatur a Clusi quem ααmodum enim postliminio reversus plus juris habere potest in his, quae servi egerunt, quam his, guae Per se Nel Per servum Possiuebat, quum αα hostes pervenia 'Sufficiat indicasse sensum horum verborum: non