장음표시 사용
52쪽
tivus non Possidebat ea , quae extra causam peculii a filio servove comParata sunt: ergo reversus nihil
etiam juris tu ea habet. Sin autem pater ibi riscesserit, quia tem 'ora captivitatis ex die, quo cui ur, morti jungerenturi, Potest Ilium Uiciet Possedisse aibi et usucepisse in euigi. Rem fuisse Controversam , apparet ex inscriptione legis. et ex verbis potesι dici et intelligi; unde conjiciosuisse, qui negarent filio aliquid prodesse, quod patri reverso non Profuisset. Sed in favorem liberorum captivi admissa videtur fictio Iegis Corneliae, qua sitius jam antequam Possessionem inchoavit Patria Dotestate exemptus suisse intelligitur, ita ut ab initio sibi possederit. De servo nihil amrmat Clus; quod ipsum silentium argumento est, hunc in simili causa heredibus vel Possedisse, vel usuCepisse. quoniam hic bonorum fuit et esse Perseve
Postliminium, quod tantum consistit in iis, quae juris sunt, interruPtam Possessionem captivo non restituit sed videndum, an sorte reversus in integrum restitui soleret. In L. Is et 23. I. l. ex quihus caus. maj. 4, 6) docetur causam facti sive Possessionem non Contineri postliminio, in L. 20. nec utilem actionem reverso tribui oportere. LegesI8-20 h. t. ordine suo ad priorem,edicti partem reseruntur, quum Potius ad alteram ejus Partem
53쪽
it ei lineant. Confusioni unsam dedissc videtur copula . nique initio l. . ii . Posita, cui ea vis tribuenda vid iur, ut transilum Paret ad applicationem rogulac - suPcriore lege PrOPOsitae. Quae nostra suspicio si probatur, toti uti loci liaco orit sententia: , ηajores xxv annis trina demum a praetore auxilium restitutionis impetrabunt, si ex ira culpam suam damnum passi sunt, non itum si lucrum ex alterius poena Ca Plant: Venique i. c. si o D νιι causa lj emptori e captivitate reverso non restituitur amissa pos- .sessio, nec jure Postliminii, nec remedio praetorio.'
Aelio titilis, quae dicitur Publiciana, qua is, qui
casu possessionem amisit, lingitur Pam rem usu cepisse, quam revera non usucopit 2ὶ, reverso tribui oportere Dogat Pa Pinianus , quum sit inspuissimum auferre . mino, quod uxux non iabstulis; neque nim intelligitur remissum, quo ablatum aueri non est. ' Valet ea ratio, quando verus dominus, qui usucapionem inchoatam rumpere potest, ipse fundum occupavit, quem alter usu nondum suum secerat, ipsaque nequitate commendatur; sed lac, non dominum sed alium quemdam possessionem, a Cuam invasisse: an otiam hoc casu actio utilisi exorso orit deneganda Lliam si allum apud veteres Supor hac re Silentium esset, iamen contenderem poliorem esse debere illius conditionem, qui
54쪽
quam ejus, qui nullo eam jure Possidet. Verum enimvero non fugit hoc Papinianum, teste Ulpiano in L. 23. S 2. h. t. ; mei, qui Per captivitatem funesi Possessionem , vel usus fructus uuasi possessionem amictit, succurren um esse Papinitinus ait: et fructus quoque medio temPore ab alio ex usuis fructu percePtos Uebere camivo restitui aequum puta . V Quamvis nemini interpretum hoc vinculum inter L. Is ac 20. et locum laud. Observatum fuisse vehementer miror, timidiusque meam suspicionem deprompsi, haec tamen, ni fallor, unica via est, qua et Papinianus negligentiae Crimine absolvatur, et I laudata cum reliquis concilietur, quibus alioqui e regione opposita Censetur. Neque enim Cujacius, qui universam Possessionis
doctrinam male perspectam habuit lj, quicquam honae frugis de hac I protulit, quum in Quaestionum Papinianearum L. XIII. ad calcem explicationis L . 20. laud. haec adderet: Irendum est,aia haec- ab hostibus: V ncque ad millo Schuli in-gii explicationem, Ulpiani verba ad priorem edicti Partem Dertinere conjicientis. Mihi videntur veteres hac de re sic judicavisse: postliminio numquam restitui possessionem: sed praetoris esse succurrere reverso Bdversus novum Possessorem, data utili actione , excepto eo casu, quum is verus est dominus. Confirmatur denique jus Pandectarum rescriplo Diocletiani et Maximiani in L. I S. C. de Ρωll. rem, ubi legimus ut quae , non utendo finita esse videnis
55쪽
tur, intra annum utilem sPost reditum experienti.
bus actione rescissoria restituatitur.
Illud etiam noletur in I laud. ususfructus quasi Possessionem restitui reverso. Est usus fructus jus in re aliena, neque adeo captivitate amittitur, sed in suspenso est. dam, si vel dominus landi frue-iuarii illud jus dominio suo adjunxit, vel alienus usum fructum sibi vindicavit, reverso succurrit praetor, ne clamno assciatur, ei is qui medio tempore fructus percepit, eos alteri cedere cogitur.
Propositis Iuris Romani praeceptis de possessione et usucapione captivis denegata adversari videtur I I. I. de action. ubi natura aclionis Publicianae contrariae ex Ponitur. Docetur enim ibi, si quis,
cum rei Publicae causa abesset, vel in hostium potestate eSset, rem elux, qui in civi ate esset, usu ceperia, Permitti Eomino , postquam hic hostibus elapsus si I, infra annum rescissa uffuminpione rem iaci Petere, ut rical aDerum usu non
cepisse et Ob M rem suam esse. At vero hie agi de ea re, quam qui in Dolestate captivi erant, usu acquisiverunt ex Causa Deculiari, tum Perse Patet,lum totidem verbis enunciatur ab Ulpiano in I. I. 23I3. Et profecto aequum erat providere, ne quando captivus Iu Crum Caperet Px damno alterius, nec aliud remedium supererat praeter hoc iPsum, quum interim servos filiosque familios in possessione tu hari non licebat. Si vero captivus apud hostes decederet, actio haec sine dubio adversus eius heredes competebat.
56쪽
Caelerum reliqua, quae ab hoc loco non aliena sunt, quibusque illustrari possit titulus Insit. Perguas Pers Oncis nobis acquiri ur, exponam infra, quando de obligationibus disputabo. Videamus nunc de successione ex leslamento et ab inles talo, quem . locum Ialissime Palentem, Peculiari capite absolvam.
DE TESTAMENTI FACTIONE CAPTIVI ACTIvA.
Secundum principia juris Romani testamentum apud hostes factum nullam vim habere Poterat.' Qui enim les lamenti Delio, quae erat juris civilis ipsisque peregrinis in urbe degentibus negata, Concedi potuisset ei, cui civitas pariter ac liberias adempta erat 3 Si veleres testamentorum sormas cogitamus. eis caruisse illum i qui neque comitiis interesse, neque militiae nomen dare, neque mancipare poterat, facile intelligitur: si ea, quae recentiore ae lale in testatore requirebantur, Spectamus, apud hostes non idoneos lesles reperiri, neque jure militari testamentum condi constat si . Quo -
57쪽
Diam autem quod ab initio non valet, tractu temporis convalescere nequit, sequitur, ut testamentum a captivo lactum ne tune quidem valeat, si reversus illud cousirmat s I . Et nulla hac in eo mutatio obtinuit, ne eorum quidem Imperatorum opera, qui de sorte captivorum misera Drae reliquis solliciti erant, Diocletianum dico, Theodosium atque Iustinianum, donec tandem Leo Imp. in Nov. 40. captivis concederet suam voluntatem Cora in quinque vel tribus etiam lestibus scripto eonsignare aut 'voce esserre, eamque ratam lare, modo, ne hostes ipsi heredes scripti essent, decerneret. Fuere quidem, qui jam olim, hunc favorem Principum rescriptis sancitum fuisse, contenderent ex male intellecta L. 44. de test. milit., cujus erroris immunia
non sunt Basilica 2ὶ; at ii non viderunt, aliud esse deprehenili in hostico is πολυ- μένω τοπω) ibique
dece re, aliud Eece re cutivum 33. Diversa tamen utebantur conditione, qui a latronibus capti erant, qui, quum liberi manerent et cives, testamentum sacere Poterant s4ὶ. Quia vero de statu suo dubitanti nec testari nec fideicommittere liceat IJ, testamen ii condendi facultas denegatur. I'. ei, qui, captivus sit an a latronibus obsessus, nesciat; 2'. ei, qui a latronibus captus Per erro
58쪽
rem se egse vellat servum hostilum Putati a'. denique relegato, qui nihil se a captivo disserre putat i53. In codicillis maturius recessum est a Summo jure. Quum enim proprie is demum codicillos sacere poterat, qui et testamentum s6ὶ, atque codicilli in captivitate facti non valebant, etiamsi confirmarentur testamento antea rite facto i73 . postea neglecta iuris subtilitate placuit, ut codicilli testamento conis sirinali post reditum captivi esseclum haberent quasi jus testandi nulla captivitate interruptum suisset S . Id quaeritur, utrum ea mulatio jam Tryphonini aetale sacta sit, an a Triboniano demum prosecta antiquo JClo velut obtrusa sit. Equidem, quamvis miram esse Legis I 2. S 5. de capi. rationem consiteor, et orationem Tryphonini perspicuam et non inelegantem desidero, Proclivior tamen sum ad illorum sententiam, qui veteris I Cli disputationem
esse credant. Duo Potissimum argumenta eo meimPellunt, quorum alterum Positum est in singulari codi illorum natura, qua quaecumque in iis scrinhiantur, perinde habentur ac si in lestamento scripta
essent sin, cujus sata sequuntur, quasi quoddam necessorium: alterum id est, quod nullum in Codice Iustinianeo vel Novellis locum inveniri pulo, unde constat sero demum istum codicillis favorem contra
59쪽
Suiliciant liace de testamentis Cay livorum apud hostes non condendis: videamus de eo testamento, quod captivus in civi late secerat. Antiqui lus ne hoc quidem valuisse crediderim memor illius regulae, testamentum irritum fieri, si testator capite deminutus sit si . Ut vero receptum est jus Postliminii, a summo jure recessum est, siquidem captivus revertebatur, idemque favor lege Cornelia translatus est ad testamenta eorum, qui apud hostes decederent 2). Hinc factum ut, etsi captivus nec liberos suos nec servos in Poles tale haheret, utrique tamen vel inviti ho reditate obligarentur, licet neque illis nomen
suorum, neque his necessariorum recte clotur sa), eandem plaue lege Cornelia vim tu testamenta captivorum exercente, quam lex xii tabularum habet intestamenta civium, unde praeter alia, qtiae persequi longum sit, sequitur, omnes leges testamentarias,
ad eorum quoque, qui a Pud hostes decesserunt, testamenta Pertinere 4 , et testamentum tale tum demum confirmari, si Captivus, quo tempore illud
condidit, testamenti lactionem habuerit 53.
60쪽
Generalia Praecepta circumspicere, quibus doceatur quando testamentum captivi vires suas obtineat vel minus, hoc Vero esset inanem operam suscipere, quum Pro causarum diversitate modo hac modo alia ratione respondendum sit. Praestat singula fragmenta, quae hue Pertinent, deinceps Qx- Ponere , in qua re illud non minimum dissicultatis assert, quod saepius testamenta rupta, irrita, injusta non satis a curate ab ipsis veteribus distingui solent. Habemus exempla hujusmodi confusionis in L. 9. sq. de injusto, etc. Quum enim les lamentum irritum sit, quum auctor capite deminuatur il , hic legimus patris testamentum non ruminpi, sive ipse ab hostibus capius fuerit et reversus, sive filius: id est, jure postliminii essici, ut neuter capitis deminutionem passus suisse censeatur. adeoque testamentum nou irritum seri 2ὶ, quamvis hoc non impedit, quom tuus injustum esse possit, filio scit. praeterito.