장음표시 사용
101쪽
LIBER III. REGUM CAP. XIX. v. Io sed oportet ut prius si mul compatiamur, ut postea simul glorificemur.
Ita hoc sacramentum non statim nos in gloriam introducit: sed dat nobis virtutem perueniendi ad gloriam. Et ideo viaticum dicitur. In cuius figuram, Eb- comessit, ct bibit, ct ambulauit usque ad montem Dei Oreb, ut patet in textu.
Ad 1. R. quod sicut Passio Christi non habet suum effectum, in his qui se ad eam non habent, ut debent : ita & per hoc sacramentum non adipiscunt sit gloriam qui indecenter ipsum suscipiunt.
Ad 3. R. quod hoc quod Christus
sub aliena specie sumitur , pertinet ad rationem sacramenti; quod instrumentaliter agi r. Nihil autem prohibet causam instrumentalem Producere potiorem effectu. Quod ut intelligas, Nota quod quia unumquodque agit inquantum est ens actu, consequens est quod unumquodque sicut se habet, ita se habeat ad agere. Quia igitur speciebus sacramentalibus datum 'est diuina virtute ut remaneant in suo esse quod habebant sustantia panis & vini existente; consequens est quod etiam remaneant in suo agere. Et ideo omnem actionem quam poteram agere substantia panis Sc vini existente ; possunt etiam agere substantia panis &vini transeunte in corpus δc sanguinem Christi. Vnde non est dubium quod possitnt immutare exteriora
V nde sequitur quod species sacramentales licet sint formae sine materia existentes; retinet tamen idem esse quod habebant prius in materia. Et ideo secundum suum esse ase: similantur formi quae sunt in ma
Nota secundὶ, qu bd ita actio formae accidentalis dependet ab actione formae substantialis sicut esse accidentis dependet ab Hine substantiae. Et ideo sicut diuina virtute datur speciebus sacramentalibus ut possint esse sine substantia; ita datur eis vi possint agere sine forma substantiali, virtute Dei, a quo sicut a primo agente dependet omnis actio formae 5c substantialis & accidenta
Nota terti δ quod immutatio quς est ad forma substantialem , non fit a forma substantiali immediate; sed
mediantibus qualitatibus activis δίpassiouis, quae agunt in virtute formae substantialis. Haec autem virtus instrumentalis conseruatur in speciebus sacramentalibus diuina virtute,sicut & pilus erat. Et ideo possunt agere ad formam substantialem instrumentaliter. Per quem mo- dualiquid potest agere vltra suam eciem; non quasi virtute propria, sed virtute principalis agentis. 3. pis
III. REcvM Cap. XIX. v. I Zelatus sum pro Domino
fectus amoris; zelus enim est contentionis principium. Unde dicitur, Cumsit inter vos serus ct con tentio oec. Sed contentio repugnat amori; ergo zelus non est eflectus
a. Obiectum amoris est bonum,' quod est communicatiuum sui: sed Zelus rUygnat communicationi; ad Zelum enim pertinere videtur quod quis Diqili sed by GOrale
102쪽
LIBER III. REGUM CAP. XIX. . ro. ID
quis non patitur consor auin ama- Et per hunc etiam modum aliquisto: sicut viri dicunIur Zelare uxores: dis itur zelare pro Deo, quando ea quas nolunt habere communes cumiqi ae sunt contra honorem vel vo- caeteris ; ergo zelus non est essectus lim talem Dei, repellere secundum amoris. posse conatur, ut patet in textu.
3. Zelus non est sine odio, sicut Ad I. R. quod Apostolus ibi lo-
nec sine amore ; dicituI enim xbeia- quitur de zelo inuidiae, qui quidem uisuper iniquos; non ergo debet dici est causa contentionis; non contra magis effecius amoris, quam odij. Iem amatam, sed pro re amata con-Dicendum quod Zelus quocunia tra impedimenta ipsius. que modo sumatur , ex intensione Ad 2. R. quod bonum amatur amoris prouenit et manifestum estlinquantum est comuni abile aman- enim quod quanto aliqua virtus in-it .Vnde omne illud quod persectio- tensus tendit in aliquid, fomitis reia Dem huius communicationis imi e- pellit omne contrarium , vel repu- dit, efficitur odiosum:& sic ex amo-gnans. Cum igitur amor sit quidam re boni zelus causatur. Ex defectu motus in amatum ; intensus amor autem bonitatis contingit quod quaerit excludere omne id quod sibi quaedam patua bona non pollunt Iepugnat. integre simul possideri a multis. Et Aliter tamen hoc contingit in i ex amore talium causatur zelus in- amore concupiscentiae, Be aliter in Vidiae: non autem proprie ex his amore amicitiaemam in amore conia integre possunt a multis possi- cupiscentis,qui intense aliquid con-ideri. Nullus enim inuidet alteti de cupiscit; mouetur contra omne il-,cognitione veritatis, quae a multis
lud quod repugnat consecutioni vellintegre cognosci potest : sed sol te fruitioni quietae eius quod amatur.lde excellentia circa cognitionem Et hoc modo viri dicuntur zelaret ius. xores; ne Per conlisitium aliorum Ad 3. R. quod hoc ipsum quod impediatur singularitas quam in aliquis odio tabet ea quae repugnat
uxore quaerunt. N amato, ex amore procedit: unde similiter etiam qui quaerunt e sproprie ponitur effectus amoris macellentiam , .mouentur contra eosigis Odij I . q. 28. art. 6.qui excellere videntur ; quasi impedientes excellentiam emum. Et iste III. RE GuM Cap. XIX. v. IO.
est zelus inuidiae, de quo dicitur,
Noti amulari in malignantibus, ne- Altaria tua destruxerunt, Ur Prophe que x Haueris facientes iniquitarem. tas tuos occideruntgladio. Amor autem amicitiae quaerit bonum amici: unde quando est inten- r Idetur qubd propter conditi sus, facit hominem moueri contra V nem personae, in quam pecca omne illud quod repugnat bono tur, peccatum non aggravetur ; si amici. Et secundum hoc aliquis di- enimhoc esser, maxime aggravare-citur zelare pro amico, quando si tur ex hoc quod aliquis peccat in qua dicuntur vel fiunt contra bonu aliquem virum iustum & lanctum: amici, homo repellere studet. sed ex hoc non aggravarur pecca
103쪽
ios LIBER III. REGvM C Ap. XIX. v. ro
tum; minus enim laeditur ex iniuria illata virtuosus, qui aequanimiter tolerat,quam alii qui ctiam intelius scandalizati ta duntur; ergo conditio personae in quam peccatur, non aggravat peccatum. 2. Si conditio personae aggravaret peccatum, maxime aggravaretur
ex propinquitate; quia In seruo necando semel peccatur; in patris vita violanda multa peccamur: sed propinquitas personae in quam pecca-rur, non videtur aggravare peccatum; quia . ni squisque sibi ipsi maxime est propinquus : dc I. men ΠΗ-nus peccat qui aliquod damnum sibi infert, quam ii inseiret alteris puta si occideret equum tuu , quam si occideret equum alterius, ergo propinquitas personae non aggravat
3. Conditio personae peccantis
praecipue aggravat peccatum Iati ne dignitatis vel scientiae secundum sis . s. illud , Potentes potenter tormenta pa- v. F. tientur. Et, semussiens voluntatem LMAE . Domim or non faciens,plag V 'g' labit multis; ergo pari ratione ex
parte personae in quam peccatur , magis aggravaret peccatum dignitas, aut scientia personae inquam peccatur: sed non videtur gramiis peccare qui facit iniuriam personaeditiori, vel potentiori, quam alicui pauperi , quia non est perlonarum acceptio apud Deum , secundum cuius iudicium grauitas peccati se satur s ergo conditio personae inquam peccatur non aggravat pec
Sed contra est quod in sacra scriptura specialiter vituperatur pecca- ltum quod contra seruos Dei committitur, ut patet intextu. Vituperatur eliam maxime peccatu TOmmissum in personas propinquas, secundum illud, Filius contumeliam in brafacit patri, filia consurgit ad versus v. v. o.
matrem suam. Vituperatur et amspecialiter peccatum quod comittitur in personas in dignitate constitutas, ut pater, idιcitreo, vo- DF stata, quι vocat duces impios; Ergo V conditio personae in quam peccatur, aggravat peccatum.
peccatur, eit quocamodo obicctum peccati; prima autem grauitas peccati attenditur ex parte obiecti, ex quo quidem tanto attenditur maior grauitas in peccato, quanto O
tectum eius est principalior finis:
fines autem principaliores humanorum actuum sunt Deus, i ple homo,& proximus; quicquid enim facimus, piopter aliquod horum facimus: quamuis etiam horum trium unum lub altero Oidinetur. Potest igitur ex parte horum trium considerati maior vel minor grauitas in peccato, secundum condit.onem personae in quam peccatur. Piimo quidem ex parte Dei, cui tanto magis aliquis homo coniungitur, quant ei est virtuosior, vel
Deo sacratior. Et ideo iniuria tali personae illata magis redundat in Deum, secundum illud, sibi gaia, itetigerit, tangit pupillam oculi mei. a. 'Vnde peccatum fit grauius ex hocqubd peccatur in personam magis Deo coniunctam, vel ratione virtutis, vel ratione ossici j. Ex parte etiam sulipsius manifestum est qubd tanto aliquis glauius
peccat,quam o aliquis in magis con-rumstam personam , seu naturali necessitudine, seu beneficiis, seu quacunque coniunctione peccauerit;
104쪽
LIBER III. REGUM CAP. XIX. v II. ro Ore, & pro tanto grauius peccat, i personas : hoc enim fit propter hoc
Ε..ibi secundum illud, ast i sibi nequam ὐ , est, eui bonus erat
Ex parte veri, proximi tanto gra- uilis peccatur, quanto peccatum plures tangui. Et ideo peccatu quod
fit in personam publicam, puri regem vel principem, qui gerit personam totius multitudinis ; est grauius quam peccatum quod committitur contra unam personam priuatam. Vnde specialiter dicitur, principi populι tur non maledices.
Et inuiter iniuria quae fit alicui famost personet videtur esse grauior, ex hoc qubd in scandalum & in tribulationem plurimorum redundat.
Ad i. R. qudd ille qui infert imiuriam virtuoso, quantum est in se turbat eum ti interius & exterius: sed quod iste interius non turbetuas contingit ex eius bonitate, quae non diminuit peccatum iniuriantis.
Ad 1. R quod nocumentum quod quis sibi ipsi infert, in his quae sublunt dominio propriae voluntatis; sicut in rebus possc ssis, habet minus de peccato,quim si alteri inseratur; quia propria voluntate hoc agit. Sed in his quae non subduntur dominio voluntatis t sicut sunt naturalia &spiritualia bona est grauius peccatum nocumentum sibi si inferre; grauius enim peccat qui occidit seipsum, quam qui occidit aherum. Sed quia res propinquorum nostrorum non subduntur voluntatis nostrae dominioJ, non procedit ratio quantum ad nocumenta rebus illorum illata ; quod circa ea minus peccetur, nisi forte velint, vel ratum habeant.
Ad 3. R. quod non est acceptio personarum, si Deus grauius punit
peccantem contra excellentiores
Iri. Regum. quod hoc redundat in plurium no
III. REGvM Cap. XIX. . II. Egredera , O sta in monte coram Domino, ct ecce Dominus transit σε.
bitus; quia tria sunt in anima, potentia,passio, & habitus: sed pro phetia non est potentia; quia sic inesset omnibus hominibus , quibus
potentiae animae sunt communes.
Similiter etiam non est passio; quia passiones pertinent ad vim appetiti-uam et prophetia autem pertinet principaliter ad cognitionem, ergo prophetia est habitus. 2. Omnis perfectio animae quae non semper est in actu, est habitus: sed propnetia est quaedam animae perfectio; non autem semper est in actu, alioquin non diceretur dormiens propheta; ergo videtur quod prophatia sit habitus. 3. Prophetia computatur inter gratias gratis datas : sed gratia est habituale quoddam in anima I ergo prophetia non est habitus. Sed contra, habitus est quo quis agit cum voluerit: sed aliquis non potest uti prophetia cum Voluerit, sicut patet de Elisaeo, quem cum I .saphat denturis requirebat, & pr. 3. v. II.
phetiae ei spiritus deest i, psaltes fecit applicari; ut prophetiae ad hunc spiritus per laudem psalmodiae de Dcenderet, atque eius animum de venturis repleret; ergo prophetia non est habitus.
Dicendum quod sicut Apostolus Eph. s. dicit, Omne quod manifestatur lu-,
105쪽
Iumen duplici tur ali iacui inesse po rest.
mons; quia videlicet sicut manife- l stantur, est ipse Deus, qui per essenis st..tio corporalis visionis iit per lu- iam a prophetis non videtur. Vide-men corporale;ita etiam manifestatio visionis intellectualis fit per lumen intellectuale. Oportet ergo ut manifestatio proportionetur lumini per quod fit, licue effectus proporti Onatur suae ca usae
ad cognitionem quae supra natur lem rationem existit;consequens est quod ad prophetiam requiratur quoddam lumen intellectuale excedens lumen naturalis rationis. Vnde cum sedero in tenebris, Dom3nus lux mea est. Lumen autem duplicitet alicui inesse potest: uno modo per modum formae permanentis; tur autem a beatis in parria, in quibus huiusmodi lumen inest per m dum cuiusdam formae permanentis de perfectie, secundum illud, D is uat, 'mine tuo videbιmus lumen.
Relinquit urergo quodlumen propheticum insit animae prophetae pes modum cuiusl im passionis velim pressionis transeuntis. Et hoe semia P ophe
ncM ,Cumque transibi glorιa mea, inponam te sn forcamine petrae ctc. Et bitus. In textu, Ecce Dominus transit. Et in- Σπ ss...de est quod sicut aer semper indiget
noua illuminatione; ita etiam mens prophetae temper indiget noua reuelatione.Sicut discipulus qui non- sicut lumen corporale est in sole,&'dum est adeptus principia artis, in in igne. Alio modo per modum cuiusdam p. ssionis. siue impressionis transevivis; sicut lumen est in aere. Lumen autem propheticum non inest intellectui prohetae per m dum sorn spei manentis liaSOPO teret qudo seirper prophetae adesi
sit facultas prophetandi,quod patet esse falsum. Vnde Eliisus dixit de
muliere Sunamite, Ansma eius in amaritudιne est, ct Dominiss celauitis me, π non indicauit m i.
Et huius ratio est quia Iumen intellectuale in aliquo existens per modum formae permanentis Sc perdiget vide singulis instruatur. Vnde dc dicitur, Mane erigit mi hi aurem ut audiam quasimul'um. Et hoc etiam ipse modus loquendi prophetiam designat , secundum quod dicitur quod locutus est Dominus ad talem , vel talem prophetam et aut quod factum est vel buta Domini, siue manua Domini super eum. Habitus autem est forma perinmanens. v nde manifestum est quod
prophetia proprie loquendo non est habitus. Ad i. R. quddilla diuisio non comprehendit absolute omnia quq
fectae, petiuit intellectum principa- i sunt in anima;sed ea quς postant e Gliter ad cognoscendum principiumsse principia moralium actuum, qui illorum quae per illud lumen mani- l quandoque fiunt ex passione, quan festantur. Sicut per lumen intellectus agentis, praecipue intellectus cognoscit prima piincipia omnium illorum qu naturaliter cognoscun-
Principium autem eorum quae ad isti per naturalem cognitioncm pertidoque autem ex habitu,quandoque autem ex potentia nuda; ut patet in his qui ex iudicio rationis aliquid Operamur antequam habeant habi
Potest tamen prophetia ad passionem reduci,si tamen nomen passi nςux, quae pes Prophetiam manife- l nis pro qualibet receptione accipi Disiligod by Corale
106쪽
UBER III. REGUM CAp. XX. . U'Cap. LI. o. II. Io9 gratiae habituale. 21. q. ι7I. art. 1. 8 tur , prout dicitur quod intelligere pari quoddam est. Sicut enim in cognitione naturali intellectus possi bilis patitur ex lumine intellectus agentis a ita etiam in cognitione prophetica intellectus humarius p titur ex illustiatione diuini luminis.
Ad 1 R. quod sicut in rebus corporalibus abeunte passione, remanet quaedam habilitas ad hoc qυbditerum patiatum, sicut lignum semel inflammatum facilius iterii inflammatur: ita etiam in intellectu prophetae, cessante actuali illustratione , remanet quaedam habilitas ad hoc quod facitias iterato illustre
Sicut etiam mes semel ad deuotionem excitata, facilius postmodum ad deuotionem pristina reuocatur. Proptet quod Aug. dicit esse necessarias crebras orationes , ne con concepta deuotio totaliter exti guatur.
Potest tamen dici qubd aliquis dis
citur propheta, etiam cessate ctu li prophetica illustratione ex deputatione diuina secundum illud, Et r. prophetam in gentibus dedi te. Ad 3. R. quod omne donum gra- siet hominem elevat ad aliquid quod est supta naturam humanam .Quo quidem potest esse dupliciter ; uno modo quantum ad substantiam ac-
i cntiae. Et ad hos actus non datur omini donum gratia habituale. Alio modo est aliquid supra nat ram humanam quantum od modum actus; non autem quantum ad substantiam ipsius; sicut dii gere Deum di i Ognoicere eum in specula crea rualum. Et ad hoc datur donum III. Regum III. RεcvM Cap. XX. v. s.
Custodi virum istum, qui si DUM
j Addam, duobus viris fias diaboli ,
fecerint eos sedere contra. Naboth.
duorum vel trium testimonium; iudicium enim certitudinem requirit: sed non habetur certitudo veritatis per dictu duorum testium ut patet in textu sergo illud testimonium non sustiacit.
a. Testimonium ad hoe quod sit
credibile. , debet esse concors: sed plerumque duorum vel trium testimonium in aliquo discordat; ergo non est essicax ad veritasein in rudicio probandam. . Sed contia in quod dicitur, In ore dareum vel trium te=umperibιt. Di . . s 'interscietur. . Et , in ore duorum vel Dirium test tabit omne verbum. v. 13. Dicendum quod certitudo non est similiter quaerenda in omni materia e in actibus enim humanis, si per quibus constituuntur Iudicia,& exi suntur testimonias non potest habeti cestuudoderm nstialiua, eo quod lunt cita ac Drar gentia &
107쪽
no LIBER III. REGUM C Ap. XXI. , . ito.
vatiabilia. Et ideo susticit probabi- tempore vel loco ; non videntur delis certitudo, quae ut in pluribus ve- l eodem facto loqui. ritatem attingar, etsi in paucioribus i Non tamen praeiudieatur testimo- a veritate deficiat. l nio, si unus dicat se non recordati
Est autem probabile quod magis
veritatem contineat dictum mult Ium, quam dictum unius. Et ideo Testium clim reus sit unus , qui negat: sed cercitu- multi testcs asserunt idem cum ac-40 torei rationabiliter institutum est
iure diuino & humano, quod dicto
testium stetur. Omnis autem multitudo in tribus comprehenditur, scilicet principio, medio, & fine. Vnde secundum Philosophum, omne & totum in tribus ponimus. Ternarius quidem constituitur asserentium ἱ cum duo testes conueniunt cum actore.
Et ideo requiritur binarius testium; Vel ad maiorem certitudinem ut sit ternarius qui est multitudo persecta in ipsis testibus. Vnde funiculus tri- . 'ti. pux Z Fcile rumpitur. Ada. R. quod quantacunque multitudo testium determinaretur,pOD set quadoque testimonium esse inita Exstri quum;cum scriptum sit, Non sequeras turbam ad faciendum malum: Nec tamen quia non potest in talibus innit libilis certitudo haberi; debet negligi certitudo quae proba biliter haberi potest per duos vel
Αd x. R. qubd discordia testium in aliquibus principalibus circun- stantiis, quae variant substantiam facti puta in tempore vel in loco, vel in personis de quibus principaliter agitur aufert efficacium testimonis; quia si discordant in talibus, videntur singulates esse in suis testimoniis,&de diuersis factis loqui. Puta si unus dicat hoc factum esse tali tempore, vel loco : aliud alio& alii is asserat determinatum tem
pus vel locum. Et si in talibus omnino discorda uerint testes actoris 3erei, si sint aequales numero & pares dignitatc; statur pro reo; quia facilior debet esse iudex ad absoluendum, quam ad condemnandum,nisi forte in causis fauorabilibus; sicut est causa libertatis Sc huiusmodi. Si ver b testes eiusdem partis di senserint; debet iudex ex motu sui animi percipere cui parti sit standu;
vel ex numero testium,vel ex dignitate eorum, vel ex fauorabilitate causa, vel ex conditione negotij &
Multb autem magis testimonium unius repellitur, si pibi ipsi dissideat, interogatus de visu & scientia: non autem si dissideat interrogatus. de opinione & fama; quia potest secum dum diuersa visa & audita diuersimode motus. esse ad respondedum. Si vero sit discordia testimonij in aliquibus circunstantiis non pertinentibus ad substantiam facti, puta si tempus fuerit nubilosiam vel serenum; vel si domus fuerit picta aut non , aut aliquid huiusmodi; talis
discordia non praeiudicat testimonio ; quia homines non consueue runt circa talia multum sollicitari, unde facile a memoria elabuntur. Quinimo aliqua discordia in talibus facit testimonium credibilius; quia si in omnibus concordarent, etiam in minimis; viderentur ex conducto eundem sermonem proferre : quod tamen prudentiae Iudicis relinquitur discernendum. Nota quod maior numerus I Disiligod by Cooste
108쪽
LIBER III. REGUM C Ap. XXI. v. 17
stium requii itur pro Episcopis,
Pti stiteris Diaconis,& ClericisEc clesiae Romanae, propter eius dignitatem. Et hoc triplici ratione: Primo quidem quia in ea tales institui debent, quorum sanctitati plus credatur qu m multis testibus. Secundo, quia homines qui ha bent de aliis iudicare, saepe propter iustitiam multos aduersarios habet. Vnde non est passim credendum testibus contra eos , nisi magna multitudo conueniat. Tertio, quia ex condemnatione alicuius eorum, derogaretur, in opinione hominum,dignitati illius Ecclesiae & auctoritati: quod est periculosius, quim in ea tolerare aliis quem peccatorem; nisi valde publicum & manifestum , de quo graue
scandalium oriretur. 21'q.TO. arti L.
cut M crita tristes. Et postea sub-
put tuum, σfaciem tuam laua;quia ex Aug. no in solo rerum corporearum nitore atque pompa: sed
etiam in ipsis sordibus luctuosis e se posse iactantiam, & eo periculosiorem, quo sub nomine seruitutis Dei decipit; ergo videtur quod religiosi non debeant vilioribus vestibus indui. Dicendum quod in omnibus e
terioribus rebus, non usus rerum,
sed libido utentis in culpa est Ad quam discernendam attendendum est quod habitus vilis & incultus dupliciter potest considerati : vno Vellis modo prout est signum quoddam disposimonisvel status humani quia iri dicitur, Amictus hominis enuntiat v. 17. de illo. Et secundum hoc vilitas habitus est quandoque signum tristi
Vnde & homines in tristitia existentes solet viliotibus vestibus uti: sicut e conuerso in tempore solemnitatis & gaudij, utuntur cultioribus vestimentis. Vnde & poenitetis vilibus vestibus utuntur; ut pate , De rege qui indutus est sacco, Et in D ntextu de Achab, qui operuit elucio V
Achab stidit vestimenta sua i ct veruit eiticio carnem suam, semna nitque est dormiuit in sacco ., Grambulauit demisso .capite. ιIdetur qubd non licen teligiosis vilioribus vestibisi vii quam caeteris; quia secundum Apo- carnem suami. Th.st stolum. Ab Omoi specie mala abfu- l Quandoque verb est signum eon-
ωαυ. in nere debemus sed vilitas vestium ha- temptus diuitiarum, & mundani M ML7. bet speciem triali:dicit enim Domi- s fastus. Vnde Hieron. dicit, sordidae ' i' nus, Attendite a falsis prophetis εώil vestes candidae mentis indicia sint; veniunt ad vos in vestimentis ovium; l vilis tunica cotemptum seculi pi ergo videtur quod religiosi non dealbat; duntaxat ne animus tumeat,neberit vilibus vestibus vii. - l habitus sermoque dissentiant. Eta. Religiosi maxime intenderet secundum utrumque horum com debent operibus poenitentiae: sed in operibus poenitentiae non est uten. dum exterioribus signis tristiti ,sed
magis laetitiae signis: dicit enim Do- minus , Cum ieiunatis, nolite μri si petit religiosis vilitas vestium; quia
religio est status poenitentiae,& cci temptus mundanae gloriae.
Sed qubd aliquis velit hoc aliis significare, contin x propter tria ἔDisitigod by Cooste
109쪽
is, LIBER III. REGUM C P. XXI. v. ac
vino modo ad sui humiliationem tribus potest cognosci, utrum aliquis Sicut enim ex splendore vestium animus hominis eleuatur; ita ex humilitate vestriam humiliatur. Vnde de Achab qui carnem suam cilicio induit, dixit Dominus ad Eliam Nonne vidisti Achab humilia
Alio modo propter exemplum aliorum. Vnde Ioannes Baptista habebat vestιmentum de pises camel rum I qui enim poenitentiam praedicat, habitum poenitentiae praeten dit. Tertio modo propter inanem
gloriam , sicut August. dicit quod in ipsis sordibus luctuosis potest e
se iactantia. Duobus ergo primis modis laudabile est abiectis vestibus uti ; tertio verb modo est v, tiosum. Alio autem modo potest considerari habitus vilis & incultus,secundum quod procedit ex avaritia et negligentia : & sic etiam ad vitium pertinet.
Ad i. R quod vilitas vestium de se non habet speciem mali, imi, potius speciem boni, scilicet contemptus mundanae gloriae.
Et inde est quδd mali sub vilitato
hoc ex contemptu superflui cuiatus, vel ex ambitione faciat. Maxime autem videntur hoc non ex ambitione facere res igiosi, qui habitum vilem deferunt ; quas signum suae professionis, qua contemptum mundi profitentur. 22. ιμest. ISI.
III. R E G v M. cap. 21. M uia Achab humiliatus est mei
OPera extra charitatem facta valet ad poenae insernalis mitigationem, quia magis est facere bonum, quam dimittere malum sed dimittere malum semper vitat poenam etiam in eo qui charitate caret; ergo multo fortius facere
Dicendum quod diminuere poenam infernalem potest intelligi du- liciter. Vno modo, ita quod quisiberetur a poena, quam iam meis ruit & sic cum nullus liberetur poena, nisi sit absolmus a culpa; vestium suam malitiam occultant. l quia effectus non diminuuntur, ne-Vnde August. dicit quod non ideolque tolluntur; nisi diminuta vel debent oues odisse vestimentum
suum; quia plerumque iuvised cultam lupi. Ad 1. R quod in operibus san- Qitatis nihil homines facere debent
propter apparentiam. Quρd praecipue contingit quando aliquis aliquid nouum facit. Nec tamen Omnes ad considerandum, reprehensibilis est potest enim x uene &ablata causa:per opera extra charitatem si sta. quae neque tollere, neque diminuere possunt, poena inferni mitigari non po- Asio modo ita quod meritum poenae impediatur: & sic huiusmodi opera minuit poenam inferni. Prinis nouitas intentos faciens homi-'n b quia homo reatum omissionis
euadit, qui huiusmodi opera perrucit. Secundb quia huiusmodi opera malo fieri. Ex caeteris a tem ope- aliquo modo ad bonum dasponupt,
110쪽
ut homo ex minori contemptu peccata faciat: Atq; etia a multas peccatisper tritiusmodi opera retrahatur. Verumtamen diminutionem vel dilatione temporalis poenae merentur huiusmodi opera , ut patet intextu, eodem modo, sicut de bonorum temporalium consecutionem. Lib. 4.sent. IF q. I. art. s. g, s.
in Corpore. Et suntem. ' ΙΑ. ara. F. Idem loeus citatur immediate supra
m I. peccati, dicit enim Apostolui, 1g. Tradidit eos Deus in reprob is sensum, ut faciant qua non conueniunt; Ubi Aug Manifestum est Deum operari in eordibus hominum inclinando
voluntates eorum in quodcumque
voluerit , siue ad bonum, siue ad mala sed inclinatio voluntatis ad malum, est peccatum , ergo Deus est causa peccati.
Si dicas qubd inclinatio voluntatis ad malum dicit ut esse a Deo in quantum est poena: Contra, non potest esse idem secundum idem poena dc culpa; quia poena secundum suam ratione repugnat voluntati ; culpa aute secundu suam rationem est voluntaria. Sed inclinatio voluntatis pertinet ad ratione voluntatis ; Si ergoDeus inclinat voluntate in matu, videtur qubd&ipse sit causa culpae in quantili est culpa.2. Sicut culpa oppunitur bono gratiam, ita PGna Opponit ut noli a-turae: sed non impeditur quin Deus
sit causa poenae . , per hoc quod est M CAP. YX. s.l xi. iii 'λε bcausa naturae; ergo neque impeditur esse causa culpae , per hoc quod est causa gratiae . s. Quicquid cst causa causae, est causa causata: scd liberum arbitrium, cuius causa est Deus; est causa peccati , ergo Deus est causa peccati. . Illud ad quod inclinat virtus data a Deo, est causatum a Deo sed virtutes quaeda in datae a Deo inclinant ad peccatum;sicut irasei bilis ad homicidiu,& concupiscibilis ad adulteriit; ergo Deus est caula peccati. s. omnis laus creaturae praecipuε Eeανε Deo debet alitibui: sed in laudem π. Io. viri iusti dicitur quod potuit transgressi, ct non est tra gressuis ergo inulto magis hoc competit Deo; potest ergo Deus peccare , & per consequens esse causa peccati. 5. Eiusdem est dare dominium& auferrei sed Dei est dare dominium animae super corpus; ergo Meius est auferre. Sed solummodo per peccatum aufertur, quddspita tui non subiicitur caro; ergo Deus est causa peccati. 7. Qui praecipit peccatum , est causa peccati: sed Deus inuenitur praecepisse peccatum, ut dicitur intratu; cu spiritus mendacis dixisset: Egrediar ct ero spiritus mendax in ore Prophetarum , Dominus dixit,
egredere ct fac. Et dicitur quhd o n i
Dominus praecepit Osee ut sume' o iret mulierem fornicariam, storaret ex ea Ilios foν nicatio-msergo Deus est causa peccati. . Sed contra est qubd Deo actore non fit homo deterior: sed peccato fit homo deterior; ergo Deus non est actor peccati. P taeterea Deus noest actot illius rei cuius est ultor: sed Deus est ultor peccati;ergo Donest actor peccati. Diuitigod by Corale