장음표시 사용
81쪽
LIBERII. REGUM C Ap. XII. v. I
principatus incepit die nati. uitatis
quietem propriam, & aliis delectabiliter conuiuendu m.
Sed contingit in eis esse peccatum , eo quod debitae circunstantiae non seruantur : unde in talibus ludis aliquid decet unum quod non decet alium. Et in his etiam ludis poenitens se debet habere aliter quam alij; inquantum poenitentiae fletum requirit: tamen eis moder te uti potest, secundum quod ad recreationem animi pertinent; aut ad societatem eorum, cum quibus homo conuiuit. Et per hoc patet so- Iulio ab obiecta. Lib. feni. Dist.
Ludam er vilior fam. Oritur quaestio de Domini principatu quis do incepit; quia dicitur, Pulpes foueas habent, ct volucres coeti nidos; filius autem hominis non habet ubi capulsuum reclinet. Item, cum pauisset multitudinem , abscondit se squia volebant eum populi rapere ac regem facere. Item dicit, Regnum meum non es de hoe mundo. Ad hanc quaestionem respondeo quia principatus Christi incepit statim in ipsa sui natiuitate temporali. Cuius argumenta sunt in eadem die, Angelorum ministratio & deis nuntiatio, scribitur enim quod Anielus ad pastores ait, Annuntio vo is gaudium magnum , quia natus est vobis Saluator muniu. Itu Mago is rum adoratio. In quibus actibus satis est notus principatus eius , ac temporis exordium. Nota quod in sua infantia plus apparuit virtutis & potentiae praetendentis excellentiam sui domini j, quam in adulta aetate:ad insinuandusiuam infirmitatemesse voluntariam non necessariam : quae assumpta est
ab ipso, & non publice usus t nisi in
i casibusὶ addocendum in principi
bus humilitatem, per quam quis redditur in regimine gratiosus; quia humilitas meretur gratiam, Deus superbis resimi; humilibus aute daegratiam. Sed tanto amplius in principe est necessaria, quanto per emi- V ο'nentiam sui status, dentibus inuidiae superiorem non patientis, laceIa
Quod considerans David rex fastuosae regis filiae, videlicet MichoI insultanti & dicenti quM coram ancillis suis se discooperuisset, ad Dei laudem & reuerentiam diuinae arcae; quae tunc pro numine habebatur, responsum dedit, Ludam ct
ero humitis in oculis meas. Lrb. 3. δε
4-- -- II. REGvM Cap. XII. v. 1 3. David dixit ad Nathan, peccauν Domino : dixitque Nathan ad David, Dominus quoque transtu
δει peccatum tuum, non morieris:
veruntamen quia blas hemare fecisti inimicos nomen Dei , filius
qui natus est ciba, morte morietur. Idetur quod reatus poenae non remaneat post peccatum remota enim causa remouetur enectus: sed peccatum est causa reatus poenae; ergo remoto peccato, cessat reatus poenae.1. Peccatum remouetur per hoc
quod homo ad virtutem tendit: sed virtuoso non debetur paena, sed magis praemium; ergo remoto pecca
to, non remanet Ieatus poenae.
3. Poenae sunt medicinae: sed posta
82쪽
quam aliquis iam est ab infirmitate iratus, non adhibetur sibi medietna;ergo remoto peccato non remanet debitum P nae.
Sed contra est quod dicitur in textu ; punitur ergo aliquis a Deo , etiam postquam ei peccatum dimittitur; dc sic reatus poenae remanet,
Dicendum quo in peccato duo possunt considerari, scilicet actus culpae,& macula sequens. Planum est autem quod cessante actu pec cati , remanet reatus in omnibus peccatis actualibus ; actus enim peccati facit hominem reum poenae, inquantum transgreditur ordinem diuinae iustitiae; ad quem non redit, nisi per quandam recompen sationem poenae, quae ad aequalitatem iustitiae reducit; ut scilicet qui plus voluntati suae indulsit quam debuit , contra mandatum Dei agens, secundum ordinem diuinae
iustitiae, aliquid contra illud quod
vellet,spontaneus vel inuitus patiatur: quod etia in iniuriis hominibus factis obseruatur; ut per recompensationem poenae, rein testetur aequalitas iustitue. Vnde patet quod cessante actu peccati, vel iniuriae illatae; adhuc remanet debitum poenae. Sed si loquamur de ablatione peccati quanthm ad maculam, sic manifestum est quod macula peccati ab anima auferri non potest , nisi per hoc quod anima Deo coniungitur, per cuius distantiam detrimentum proprij nitoris incurrebat, quod est
Coniungitui autem Deo homo per voluntatem: unde macula peccati ab homine tolli non potest, nisi voluntas hominis ordinem diuinae rustitiae acceptet; vi scilicet vel ipse sibi poenam spontaneus assemat in
re compensationem culpae praeteritae; vel etiam a Deo illatam patienister sustineat: utroque enim modo oena rationem latisfactionis ha-
Poena autem satisfactoria diminuit aliquid de ratione poenae: est enim de ratione poenς quod sit contra voluntatem: poena autem satisfactoria, etsi secundum absolutam considerationem sit contra voluntatem non tamen ut tunc:& per
hoc est voluntaria. Vnde simpliciter est voluntaria, secundum quid
Dicendum est ergo quod remota macula culpae, potest quidem rem nere reatus non poenae simpliciter, sed satisfactoriae. Ad I. R. qu bd sicut cessante actu
peccati remanet macula; ita etiam potest remanere reatus et cessante veto macula, non remanet reatus secundum eandem rationem, ut dictum est.
Ad 1. R. qu bd virtuoso non de betur poena simpliciter. Potest tamen sibi deberi poena vi satisfacto riai quia hoc iosum ad virtutem per tinet,ut satisfaciat pro his in quibus offendit vel Deum vel hominem. Ad 3. R. quod remota culpa, sanatum est vulnus peccati quantum ad voluntatem. Requiritur autem adhuc poena ad sanationem aliarum virium animae, quae per peccatum praecedens deordinatae fuerunt; ut scilicet per contraria curentur. Requiritur etiam ad restituedum aequalitatem iustitiae,& ad amouendum scandalum aliorum ; ut aedificentur in poena, qui sunt scandali fati culpa; ut patet in exemplo de David inducto. n. 87. an. 6.
83쪽
Dixis Dauid ad Nathau. Videtur j Ex parte etiam conuersonis ad quod remissa culpa per poeniten- bonum commutabile, inquantum
tiam, non remaneat reatus poenae; est inordinata , consequitur pecca- remota enim causa remouetur ef- l tum mortale reatus alicuius poenae;
fectus e sed culpa est causa reatus poenae; ideo enim est aliquis dignus PGna quia culpam commisit; ergo remissa culpa non potest remanere
Rom. s. Sicut Apostolus dicit, do- ω. xo. nu Christi est emcacius quam peccarum i sed peccando diomo simul incurrit culpam dc poenae reatum ;ergo multo magis per donum gratiae simul remittitur culpa, dc tollitur poenae reatus.
3. Remissio peccatorum fit in pnnitentia per virtutem passionisecundiim illud, Auem proposuit ' φ1' Deus propitiatorem per fidem ιν θη-guine i us,propter remissione race dentium deseetorum sed passio Chtisti est sussicienter fatistactoria pro omnibus peccatis;non ergo post remissionem culpae remanet aliquis
Sed contra est qubd eum David poenites dixisset ad Nathan, Pecraui
Domino, dixit Nathan adillum, Dominus quoque transtubi peccatum euum,non morieris; veruntamen ius qui natus est tibi, morae morietur.
Quod fuit in poenam praecedentis
peccati, ut ibidem dicitur; ergo remissa culpa, remanet reatus alicuius poenae.
Dicendum quod in peccato mortali sunt duo, scilicet auersio ab incommutabili bono, & conuersio ad
commutabile bonum inordinata. Exparte ergo aversionis ab incommutabili bono, consequitur pecca tum mortale reatus poenae aeternae; ut qui contra aeternum bonum peccauit,in aeternum puniatur.
I. ReSum. quia inordinatio culpae non reducitur ad ordinem iustitiae, nisi per poenam. Iustum est enim ut qui voluntati suae plus indulsit quam debuit, contra voluntatem suam aliquid patiatur e sic enim erit aequalitas. Vnde dicitur, Euantum Dra auit o. ias, ct in isticus fuit, tantum date illi V. 7- tormentum ct luctum. Quia tamen conuersio ad bonum commutabile est finita, non habet ex hac parte peccatum,quod debeatur ei poena aeterna. Unde si sit ino dinata conuersio ad bonum commutabile sine aversione a Deo sicut est in peccatis venialibus;non debetur peccato poena aeterna, sed temporalis. ιQuando igitur per gratiam remi titur culpa, tollitur auersio animae a Deo, inquantum per gratiam anima Deo coniungitur; unde & per consequens simul tollitur reatus
poenae aeternae: potest tamen rem nere reatus alicuius poenae tempo- talis.
utrumque habet, & auersionem a Deo,& conuersionem ad bonum creatum. Sed auersio a Deo, est ibi sicut formale ; conuersio autem ad bonum creatum, est ibi sicut materiale. Remoto autem formali cuius. cunque rei, tollitur species sicut remoto rationali, tollitur species hu
Et ideo ex hoc ipso dicitur culpa mortalis remitti, quod per gratiam tollitur auersio mentis a Deo simul
cum reatu poenae aeternae. Remanet
tamen illud quod est materiale, scia
84쪽
licet inordinatata conuersio ad bonum, pro qua debetur reatus poenae temporalis.
Ad 2. R. qu bd ad gratiam pertinet
operati in homine , iustificando idisum a peccato, dc cooperari homini ad recte operandum. Remissio igitur culpae 8c reatus p nae aeternae, pertinet ad gratiam operantem: sed remissio reatus poenae temporalis, pertinet ad gratiam cooperantem; inquantum scilicet homo cum auxilio diuinae gratiae patienter poenas tolerando, absoluitur etiam a reatu poenae temporalis.
Sicut igitur prius est effectus gratiae operatis,quam gratiae cooperantis; ita etiam prius est remissio culpae & poenae aeternae,quam plena absolutio a poena temporali , viIuqae
enim est a gratia: sed primu a gratia sola, secundum ex gcatia & Iibe Io arbittio. l
Ad 3. R qudd passio Christi de se
sussiciens est ad tollendum omnem reatum poenae, non tum aeteInae, sed etiam temporalis: & secundum, modum quo homo participat virtutem passionis Christi,percipit etiam absolutionema reatu poenς. In baptismo autem homo participat tota liter virtutem passionis Christi: &ideo in baptismo homo consequitur remissionem reatus totius poe
In poenitentia vero consequitur virtutem passionis Christi,secudum modum propriorum actuum , qui sunt materia poenitentiae,sicut aqua baptismi .Et ideo non statim per primum actum poenitentiae , quo remittitur culpa, soluitur reatus totius
poenae ; sed completis omnibus pc nitentiae actibus. p. q. 86. arς. 4 lCAp. XIV ct Cap. I i. v. T. II. REGvM Cap. XIV. omnes morimur ct quasiaqua
ex diuersitate componitur, in sacro eloquio per rem quamlibet recte diuersa significantur. Aqua ergo secundum quod habet vim abluendi, significatio eius competit baptismo: secundum autem quod continue in terram decurrit, habet signate populum, ut patet in textu Lib. Α .sent. Dist. II. g. 2. art. 4. ad prιmum. II. REcvΜ Cap. XVI. v. T. Ita loquebatur Semei cum malediceret regi, egredere vir sanguinum, O vir Belial.
II. RE civ M Cap. XIX. Diligis odientes te.
cessitate charitatis ut insemici diligantur; nam cli tiras non tollit naturam et sed unaquaeque res, etiam irrationalis, naturaliter odit suum contrarium ; sicut ouis lupum, & aqua ignem ; cr-go charitas non facit quod inimici diligamur. 1. Videtur esse peruersum quod Disitigeo by GOrale
85쪽
II. REG UM CAp. XIX. ct Cap. 23 υ. r 8 LIBER
siquis diligat inimicos; sicut &quod aliquis odio habeat amicos: unde exprobrando dicit Ioab ad David, Dιουιs odientes te, Cr OHo habes diligentes te ; ergo charitas non facit ut inimici diligantur. Sed contra est quod Dominus dicit, Ditigite inimicos vestros.
aliquis magis diligit Deum, tanto etiam magis ad proximum dilectionem ostendit, nulla inimicitia impediente. Sicut si aliquis multum diligeret aliquem hominem; amore ipsius, filios eius amaret, etiam inimicos sibi. Ad i. R. quod unaquaeque res Dicendum qubd dilectio inimi- naturaliter odio habet id quod est colum tripliciter potest considerari; sibi contrarium, inquantum est sibivno quidem modo, ut inimici dili- r ἔ- -
gantur inquantum sint inimici: &hoc est pelvetium & charitati repugnans ; quia hoc est diligere malum
Alio modo potest accipi dilectio inimicorum quantum ad naturam, sed in uniuersali: & sic dilectio inimicorum est de necessitate charitatis;ut scilicet aliquis diligens Deum di proximum, abiilla generalitate dilectionis proximi, inimicos suos
Tertio modo potest considerari dilectio inimicorum in speciali; ut scilicet aliquis in speciali moueatur motu dilectionis ad inimicum. Et istud non est de necessitate charitatis absolute; quia nec etiam moueri motu dilectionisin speciali ad quoslibet homines singulariter, est de necessuate charitatis; quia hoc esset impossibile. Est tamen de necessitate charitatis secundum praeparationem animi, ut scilicet homo habeat animum paratum ad hoc quod in singulati inimicum diligeret,si necessitas occurreret. Sed qubd absque articulo necessitatis homo etiam hoc acta impleat, ut diligat inimicum pro ter Deum ue hoc pertinet ad perfectionem chari alis. Clim enim ex charit te diligatur proximus propter Deum, quanto contrarium inimici autem sunt nobis contrari I, inquantum sunt inimici: Vnde hoc debemus in eis odio habere; debet enim nobis displicere quod nobis inimici sunt. Non autem sunt nobis contrari j inquantum homines sunt & beatitudinis capaces: de secundum hoc debemus eos diligere. Ad 1. R. quod diligere inimicos inquantum sunt inimici, hoc est vituperabile : & hoc non facit charia
II. REcvM Cap. XXIII. π. I. Dixit vir, eui eonstitutum est da Christo Dei Iacob.
non est natus ex aliis desicendentibus ex Noe, nisi ex Abraham ; cui facta est promissio : ita etiam non est natus ex
aliis filiis Abraham, nisi ex Dauid ;eui est plumissiore uata, ut pateri in textu; et go lex vetus debuit dari
i post Dauid, sicut data est post Α-
' Ad argum. R. qudd quia legem oportebat alicui populo dari, non solum illi ex quibus est Christus natus, legem Acceperunt; sed totus populus consignat s sisnaculo cise
86쪽
3 LIBER II. REGUM C Ap. XXIII. O 1
Rom. . cuncisionis , quae fuit signum pro- s ciuit/xc nobili pati opprobium. 3.
missionis Abrahae factae, & ab eo s. n. art. T. creditae, ut dicit Apostoliis; & ideo etiam ante David oportuit legem dati tali populo i am collecto Ιχ. q.
98 .art. 6. ad tertium. Vid.supra Genes cap. 12. v. 3.
Dimi vir, cui constitutum est de Chriso Dei Iacob. videtur quod Chiistus non debuerit in Bethleem
a. x. nasci;dicitur enm,de Sion exibit lex, s. cr verbum Domini de Hierusalem:
sed Christus est vere verbum Dei ;ergo de Hierusalem debuit prodire
Rom. I. thleem nasci voluit; quia Factus est δε ι. ex semine David secundum carnem; cui etiam facta fuerat reptomissio specialis de Christo, ut patet in textu. Et ideo in Bethleem de qua n tus fuit David,nasci voluit; ut ex ipso loco natiuitatis, promissio ei facta impleta ostenderetur. Et hoc
designat Euangelista dicens, eo quod ' usii δε domo ct familia Dauid Ad argum. R. quod sicut David
in Bethleem natus est, ita etiam Hierusalem elegit . ut in ea sedem regni constitueret, & templum Dei ibi aedificater. Et sic Hierusalemeles ir, ut esset ciuitas simul regalis di sacerdotalis. Sacerdotium autem Christi &etius regnum praecipuε consummatum est in eius passione t & ideo
conuenienter Bellileem elegit natiuitati; Hierusalem vero passioni.
Similiter etiam per hoc hominum gloriam confutauit, qui gloriantur de hoc quod ex civitatibus nobilibus originem ducunt: in qui bus etiam praecipia kolunt hono-liati Christus aptem ei convioso in
ciuitate igilabili nascivi luit; de in II. RicvM Cap. XXIII. v. t. Spiritus Domini locutas est
semper cognoscant eaquς prophetanta, quia maius est lumen prophetiae quam lumen naturalis rationis : sed quicunque lumine naturali habet scientiam , non ignorat ea quae scit; ergo quicunque lumine prophetico aliqua enu tiat, non potest ea ignorare. 2. Prophetia ordinatur ad hominum illuminationem; unde dicitur , Habemus propheticum sermo- a.
s lucerna lucenti in eatigmoso loco: sed nihil potest alios illuminare nasi in se sit illuminatum; ergo videtur quod propheta prius illuminetur ad
cognoscendum ea quae aliis enun
Sed contra est quod dicitur, Hoc Ioan tu autem a semetipse Ca phaι non ἀπιt, v. s I. sed cum esset pontifex anni imnspro-pbetauit quod Lesus moriturus erat progente oro. Sed hoe Caiphas non cognouit; ergo non omnis qui pro phetat,cognoscit ea quae prophetat. Dic ecum quod tu reuelatione proinphetica mouetur mens prophetae a Spiiitu Sancto, sicut instrumentum deficies respectu principalisagentis Mouetur autem mens prophet non prosae- solum ad aliquid apprehendendum, tia mulus detiam ad aliquid loquendum , PP.ς vel ad aliquid faciendum : & quandoque quidem ad omnia tria simul. Quandoque autem ad duo horum,
Er quodlibet horum contingit esse Diqitig es by GOrale
87쪽
LIBER II. REGUM CR p. XXIII. t. 89
se eum aliquo cognitionis defectu.
Nam cum mens prophetae mouetur
ad aliquid aestimandum, vel apprehendum ; quandoque quidem inducitur ad hoc quod solum apprehendat rem illam e quandoque autem ulterius ad hoc quod cognoscat haec sibi esse diuinitus reuelata. Similiter etiam quandoque mouetur mens prophetae ad aliquid loquendum; ita quod intelligat id quod per. haec verba Spiritus San- lchus i medit ut patet in textu. Quan- ldoque autem ille cuius mens mo- luetur ad aliqua verba exprimenda, non intelligit quid Spiritus Sanctus per haec verba intendat; sicut patet de Caipha. Similater etiam cum Spiritus Samius mouet mentem alicuius ad aliquid faciendum, quandoque quidem intelligit quid hoc significet;si- Iri/ν.ra. cut patet de Hieremia qui abscondit v. s. lumbare in Euphrate. Quandoque vero non intelligit, sicut milites diuidentes vestimenta Christi, non intelligebant quid significaret. Cum ergo aliquis cognoscit se moueri a Spiritu Sancto ad aliquid aestimandum,vel significandum verbo, vel facto;hoc proprie ad prophetiam pertinet. Cum autem mouetur, sed non cognoscit. non est perin
fecta prophetia; sed quidam instin
ctus propheticus. Sciendum tamen quod quia mens prophetae est instrumentum deficiens ,etiam veri prophetae non omnia cognoscunt, quae in eorum visis, aut verbis, aut etiam factis Spiritus Sanctus intendit. Et per hoc patet responsio ad obiecta: nam loquuntur de veris prophetis, quorumens diuinitus illustratur perfecte. 22. q.
II. Regum. II. REGvM Cap. XXIII. v. 3. Mihi locutus est fortis Israil.
prophetia quς habet visitonem intellectualem & imaginaesa, quam ea quae habet visionem intellectualem tantum; nam quanto virtus alicuius rei est maior, tanto ad magis distantia se extendit : sed lumen propheticum principaliter ad mentem pertinet, ergo perfectior videtur esse prophetia quς derivatur viaque ad imaginationem, quam illa quae existit in solo intelle diu. t Dicendum quod dignitas eorumi quae sunt ad finem praecipue consi-l derantur ex fine: finis autem prophetiae est manifestatio alicuiu, veritatis supra hominem existentis.
Vnde quanto huiusmodi manifestatio est potior, tanto prophetia est dignior. Manifestum est autem quod mamnifestatio diuinae vetitatis. quae fit per nudam contemplationem ipsius veritatis; pot ior est quam illa que fit sub similitudine corporahu rerum: magis enim appropinquat ad visionem patriae, secundum quam in cia sentia Dei veritas conspicitur.
Et inde est quod prophetia per
quam aliqua supernaturalis veritas conspicitur secundum intellectualem visionem,est dignior, quam illa in qua veritas supernaturalis manifestatur per similitudinem corporalium rerum sectatim imaginariam
.isionem. Et ex hoc etiam ostenditur mens
prophetae sublimior; sicut in doctiliana humana auditor ostenditur iste
88쪽
melioris intellectus , qui veritatem intelligibilem a magistro nude prΟ- latam capere potest; quam ille qui indiget sensibilibus exemplis ad hoc
manuduci. Vnde in commendatione prophetae
Dauid dici tur, Mihi locutus en fortis Urail. Et postea subdit, Sicut lex
aurora orient olemaue absque nubibus rutilat.
Nota quod quando aliqua supe naturalis veritas reuelanda est per similitudines corporales; tunc magis est propheta qui utrumque habet, scilicet lumen intellectuale &imaginariam visionem, quam ille qui habet alterum tantum quia perfectior est 'prophetia. Sed illa prophetia in qua reuelatur nude intelligibilis veritas, est omnibus po
Ad argum. R. quod aliud est iudicium de his quae propter se quaeruntur , & de his quae quaeruntur propter aliud. In his enim quae propter se quaeruntur; quanto virtus agentis ad plura,& remotiora se extendit. tanto potior est. Sicut medicus reputatur melior, qui plures potest, & magis a sanitate distantes,
In his autem quae non quaeruntur nisi propter aliud; quanto agens PO-test de paucioribus 5c propinquioribus ad suum intentum peruenire ;Ianto videtur esse maioris virtutis: sicut magis laudatur medicus qui per pauciora & leniora potest sanare infirmum. Visio autem imaginaria in cognitione prophetica, non requiritur propter se, sed propter manifestationem intelligibilis veritaris. Et ideola o potior est prophetia quan-
IO minus ea indiget. 22. q. II .art. 2.
II. REo via Cap. XXIV. v. I I. Tribus diebus erit pestilentia in
Ego sum qui peccaui, isti qui oues sunt, quid fecerunt Vid exur quod non in omni te
pore Dei misericordia & rustitia coniungantur; ibi enim non vim detur esse iustitia. ubi unus pro peccato alterius punitur : sed Deus quandoque punit unum pro peccato alterius, sicut Pro peccato David percusurest populus, ut patet in textu; ergo videtur quod non semper iustitiam & misericordiam in opere
Dicendum quod in poenis aeternis Triplieinuquam Vnus punitur pro alio: Sed r/tionς in temporali quandoque unus pu- μμ . nitur pro alio, cuius ratio potςst pio alio. esse ita plexrima est quia poena aeter na non infligit ut alicui ad profectirin patientis. Unde sicut quandoque aliquis sine culpa punitur temporali poena; ita etiam quandoque aliquis punitur pro peccato alterius, ad profectum sui & aliorum; ut sc i licet videatur quantum Vnus debeat esse lolicitus pro alio, ne cadat in peccato; ex quo pro peccat
unius tota congregatio temporalitor punitur: Sc ut etiam ostendat ut
quam fugiendum sit peccatu, quod ita grauiter punitur; ut uno delinisquente plureS puniamur. Dissiligod by Corale
89쪽
Seeunda ratio potest esse quia quantum ad temporalia, unus homo est res alterius; sicut filius t stquaedam res patris: & ideo quandoque filius punitur temporaliter pro peccato patris, & seruus pro peccato Domini: sed quantum ad bonum animae, quilibet gerit personam propriam, Omnes anima meas. t. Tertia ratio est quia quandoque aliquis est particeps culpae alterius: si Lut ex culpa subduorum quandoque permittuntur praelati cadere in peccatum , & ita non est mirum si REGUMCAp. XXIV. v i Ipro peccatis praelatorum subditi puniuntur, sicut David peccante populus est punitus, unde hoc non est diuinae iustitiae contrarium ut unus quandoque pro peccato alterius puniatur. Nec tamen ex hoc debet sumi exemplum in iudicio humano, ut unus puniatur pro alio; quia homo non potest scite profectum prou nientem ex poena temporali, sicut hoc Deus infallibiliter cognoscit.
Lib. 4.sent. Dist. 46. q. 1. art. a. ad tertium. Maesupra Genes. c. s. v. as.
90쪽
triae; Sidetur enim idem lhonor este exhibendus matri regis& regi, ut patet iis textu. 2. Honor matris refertur ad filium : sed filius adoratur adorati ne latriae; ergo & mater. 3. Coniunctior est Christo mater eius quam crux : sed crux adoratur adoratione latriae; ergo & mater Christi est adoratione latriae ado
Sed contra est quod mater Dei est
rura creaIura ; non ergo ei debetur adoratio lat Iiae.
Dicendum quod quia latita soli
Deo debetur , nulli creaturae debetur latria, prout creaturam secuniadum se veneramur. Licet autem creaturae insensibiles non sint cap ces venerationis secundum seipsas, creatura tamen rationalis est capax
venerationis secundum seipsam. Et ideo nulli purae creaturae rati nati debetur cultus latriae. Clim si tui Beata Virgo sit pura creatura rationalis, non debetur ei adoratio latriae; sed sol sim veneratio dulis; eminentius tamen quam caeteris creaturis, inquantum ipsa est mater Dei. Et ideo dicitur quod debetur ei non qualiscunque desia, sed hyperdulia. Ad i. R. quoi matri regis non debetur aequalis honor, honori qui
debetur regi. Debetur tamen ei quidam honor consimilis, ratione cuiusdam excellemiae. Et hoc significat auctoritas inducta. Ad x. R. quod honor matris refertur ad filium; quia ipsa mater est