장음표시 사용
231쪽
Ad t. R. qu bd ad magnanimum pertinet nullo indigere ; quia hoc deficientis est. Hoc tamen debet intelligi secundum modum humanum ; hoc est enim supra hominem ut omnino nullo indigeat indiget enim omnis homo, primo quidem diuino auxilio ; secundo autem etiam auxilio humano ; quia homo est naturaliter animal ibciale, eo ubd sibi non sufficit ad vitam. In quantum ergo indiget aliis, sic ad magnanimum pertinet ut habeat fiduciam de aliis ; quia hoc etiam ad excellentiam hominis pertinet qubd habeat alios in promptu, qui eum possint iuuare. In- quantum autem ipse aliquid potest,
pertinet fiducia quam habet de seipso. Ad a. R. quod spes quidem directe opponitur desperationi quae est circa idem obiectum, scilicet circa bonum. Sed secundum obiectorum contrarietatem opponitur timori , cuius obiectum est malum. Fiducia autem quoddam robur spei importat; & ideo opponitur tI- mori. sicut & spes. Sed qmas ,rtitudo proprie firmat
hominem circa mala, magnanimitas autem circa prosecutionem bonorum ; inde est quod fiducia magis propriὰ pertinet ad magnanimitatem, quam ad fortitudinem. Sed quia spes causat audaciam, quae per rinet ad fortitudinem ; india est quod fiducia ex consequenti ad fortitudinem pertinet.
. t quendam modum spei, est enim fiducia spes roborata ex aliqua firma opinione. Modus autem adhibitus alicui affectioni, potest pertineret ad C 4r. XII. Vers. li.
commendationem ipsius actus ; ve ex hoc sit meritorius Non tament ex hoc deret minatur ad speciem vi l tutis; sed ex materia. Et ideo fiducia non potest propriδloquendo nominare aliquam virtutem ; sed potest nominare conditionem virtutis Et pi opter hoc numc ratur inter partes fortitudinis, no a quali virtus adiuncta, sed sicut pars
integralis. 22. q. 119. art. 6.I OE CAP. I 2. v. II. Nonne auris verba diiudicat, ct fauisces comedenus saporem
Videtur quod lex aeterna non sit
Omnibus nota ; quia ut dicit Apostolus quae sunt Der, nemo uome t. Conmsis' ritus Deι : sed lex aeterna est .v.1 . quaedam ratio in mente diuina exi-J stens; ergo omnibus est ignota nisi soli Deo. 2. Lex aeterna est qua iustum est ut omnia sint ordinatissima : sed non omnes cognoscunt qualiter omnia sint ordinatissima ; ergo non omnes cognoscunt legem aetesnam. 3. Lex aeterna est de qua homines iudicare non possiant . sed unus. quisque bene iudicat quae cognosciti ergo lex aeterna non est nobis
Dicendum quod dupliciter aliquid cognosci potest ; uno modo in seipso, alio modo in suo effectia, iaquo aliqua similitudo eius inuenitur: sichil aliquis non videns solum in sua substantia , cognoscit ipsum
Sic igitur dicendum est quod legem aeternam nullus potest cognos cere, secundum quod in seipsa est ;nisi solus Deus & beati qui Deum Dissiliaco by Corale
232쪽
per essentiam vident.1e0tς Sed omnis creatura rationalis ip-ὰbdis' sam cognoscit, secnndum aliquit mcogno . eius irradiationem vel malorem,
vel minorcm. Omnis enim cogntrio veritatis est quaedam irradlatio &participatio legis aeternae, quae est veritas incommutabilis. Veritatem autem omnes aliqualiter cognoscunt, ad minus quan-
tum ad principia communia legis naturalis. In ali jsveth quidam plus, l& quidam minus participant de co- ignitione veritatis. Et secundum hoc etiam pIus vel minus cognoscunt
Ad t. R. quod ea quae sunt Dei, in seipsis quidem cognosci a nobis non possunt; sed tamen in effecti-hus suis nobis manifestantur secundum illud, Invisibilia Dei per ea qua faetasunt, inteuecta conspicruntur.
Ad i. R. qu bd legem aeternam,ctsi unusquisque cognoscat pro sua
capacitate ; nullus tamen eam comprehendere potest. Non enim totaliter manifestari potest per suos effectus : de ideo noti oporter quod
quicumque cognoscit legem aeter
nam, Cognolcat rorum ordinem re
rum, quo omnia sunt ordinatissima.
Ad 3. R..quod iudicare de aliquo potest intelligi duplicitct; uno modo sicut vis cogi litiua diiudieat de
Iudi ea. Proprio obiecto, ut paret in textu. re dea- Et secundum istum modum iudicii
liqv unusquisque bene diiudicat quae cocii. fit ignostir, iudicandb scilicet an st', taxuni quod proponitur. Alio modo secundum quod superior iudicat de inferiori quodam prachico iudicio , an scilicet ita debeat esse vel non ira. Et sic nul Ius potest iudicrare dε lege 'aeterna. δ 1.
Io B. Cap. ra. v. II. In antiquis e alientia , or in musto tempore prudentra.
nobis a natura ; nam aetatum variatio est secundum naturam: sed prudentia consequitur aetates,Vt patet intextu; ergo prudentia est naturalis.l α. Prudentia magis eonuenit na- turae humanae, quam naturae brut rum animalium e sed bruta animalia habent quasdam naturales prudentias ; ergo prudentia est nat ratis.
cludit cognitionem & uniuersalium& singularium operabilium , ad quae prudens uniuersalia principia, applFcat. , Quantum ergo ad uniuersalem cognitionem , eadem ratio est de prudentia,&de scientia speculativa, quia utriusque prima principia uniuersalia, sunt naturaliter nota , nisi quod principia communia prudentiae sunt magis connaturalia homi-n : nam vita quae est secundum speculationem, est melior quam quae est secundum hominem. Sed alia principia uniuersalia po- steriora, siue sint rationis speculatiuae, siue praticae; non habemur per naturam , sed per inuentionem secundum viam experimenti, vel per
disciplinam. Quantum autem ad particularem cognItionem eorum, circa quae operatio consistit, est iterum distin- .guendum ; quia operatio consistit circa aliquid, vel sicut circa finem , vel sicut circa ea quae sunt ad finem. Fines autem recti humanae vitae
233쪽
.LIBE R. Io B. CAp. XII. Vers. Is sunt determinati; de ideo potest esse non circa passiones, sed circa actionaturalis inclinatio respectu horum nes sunt; ut veritas. iustiti , libera finium; quod quidam habent cx ny-l litas . magnificentia, prudentia ar3. turali dispolit c ne quasdam virtu-l Cum autem virtus ex obieet'. veltes, quibus inclinantur ad rectos i materia speciem sortiatur ; acti' sines r& per consequens etiam ha -l nes aulcm quae sunt harum vit-:bent naturaliter rectum iudicium de tutum materiae vel obiecta, diuinae huiusmodi finibus. perfectioni no' repugnant; nec bu Sed ea quae sunt ad finem in rebus i uimodi virtut Rcund imi pro humanis .mon sunt determinata; priani speciem habe tu aliquid pro-
sed multipliciter diuersificantur, se- l pter quod a diuina persectione e
cundum di itersitatem personarum, i cludantur.
dc negotiorum. Item , huiusmodi virtutes pet&- tu De Vnde quia inclinatio naturae sem- ctiones quaedam voluntatis δέ intel- ά h pet est ad aliquid determinatum; s lectus sunt; quae sunt principia ope- talis cognitio non potest hominil rationum absque passione. In Deo. autem cst voluntas Jc intellectus nulla carens persectionet; igitur: haec Deo deesse non possunt. Amplius, diuina xolunt f in his quae sunt alia ab ipsa determinatur
ad unum per cognitionem suam: cognitio autem ordinans voluntatem
ad agendum, prudentia est quia pru- gentia est recta ratio agibili uin ι est inesse naturaliter; l: cet ex naturali dispositione unus sit aptior ad huius odi discernenda quam alius. Sicut etiam accidit circa conclusio. nes speculatiuarum scientiarum. Quia ergo prudentia non est circa fines, sed cirea ea quae sunt ad finem; ideo prudentia non est naturalis.
Ad I. R. quod prudentia magis est in senibus, non solum propteri igitur in Deo prudentia. Et hoc cst
naturalem dispositionem quietantem motum passion a sensibilium; sed etiam propter experientiam longi temporis. quod dicitur in textu.
Adhuc,ex hoc quod Deus vult aliquid , vult illa quae requiruntur ad ipsuim quod autem ad perfectionem
Ad 1. R. qubdetiam in beatis ani- alicuius requititur, est debitum unimalibus sunt determinatae viae per- cuique ; est igitur in Deo iustitia, ueniendi ad finem. Vnde videmus cuius cit unicuiqpe quod seMi. cst quod omnia animalia eiusdem spe- distribuere Unde iustus Dominus, PT is.ciei similiter operantur. Sed hoc cae ustitiam. Huxui. Urs non potest esse in homine , propter Item, Finis ultimus propter quem rationem eius; quae cum sit cognos- vult Deus omnia, nullo modo de citiua uniuersalium, ad infinita sin- pendet ab his quae sunt ad finem,nec quantum ad esse Wc quantum ad
perfectionem aliquam : unde non vult alicui suam bonitatem commuμnicare ad hoc, ut sibi exinde aliquid
accrcscat: sed quia ipsum communi
SVnt virtutes aliquae vitam acti- care est sibi conuiniens sicut fontiuam hominis dirigentes , quae bonitatis.l Daregularia se extendit. 2 2. q. 'T. Art. ι . I o n. CAP. XII. v. I3.
Apud ipsum estpruritiast fortitudo. Diuitigod by Corale
234쪽
Dare autem non propter aliquod commodum ex datione expectatum, sed propter ipsam bonitatem de conuenientiam dationis, est actus libera litatis. Deus igitur est maxime liberalis , & ipse solus liberalis proprie dici potest. Nam omne aliud agens praeter ipsum ex sua actione aliquod bonum appetit vel acquirit. quod est finis intentus.
Hanc autem eius liberalitatem scriptura ostendit dicens: semente
te manum tuam omnia implebuntur bonitare Et, Gui dat omnibus affluenter, in non ιmproperat.
Amplius, omnia quae a Deo esse accipiunt, necesse est ut eius similitudinem gerant m quantum sunt, dc bona sunt, dc proprias rationes in diuino intellectit habent: hoc autem ad virtutem veritatis pertinet ut in suis factis 5e dictis aliquis se talem exhibeat, qualis est est igitur in Deo Veritatis virtus. Vnde est autem
Deus verax, cxc. Et, omnes τιa tua veritas.
Si quae autem virtutes sunt quae ad aliquas actiones ordinentur, qua sunt subiectorum ad stuperiorat,talia Deo conuenire non possunt, sicut obedientia, latria, &c. quod superiori debetur Si etiam aliquarum ex praedictis virtutibus sint aliqui imperfecti actus, secundum, illos Deo attribui praedictat virtutes non possunt: sicut prudentia quantum ad actum bene consiliandi Deo non competit; cum enim consilium sit quaedam inquisitio , diuina autem cognitio non sit inquisitiua ; non potest sibi consiliati esseconueniens. Secundum autem actum illum
ui est de consiliatis iudicare ,& iu-icata eligere ; nihil prohibet pru- p. XII. Vers et r.&XIII. v 3. 3Ii
dentiam de L eo dici. Dicitur tamen interdum consiliniride Deo , vel propter similitudineti occultationis: nam consilia occub Eaguntur : unde quod est in diuina sapientia occultum, per similitudinem consitum dicitur: vel inquantum consulantibus satisfacit; est enim sine discursu intelligentis instruere inquirentes. Similiter etiam iustitia quantumi ad commutationis actum , Deoi competere non potesti cum ipse a nullo aliquid accipiat. Vnde 'μ R-.mprror dedit illi, or retrιbuetur et 8 Et, quis ante dedit mihι, ut reddam et 'Per similitudinem tamen aliqua Deo dari dicuntur, inquantum Deus nostra data acceptat. Non igitur sibi competit commutatiua iustitia,
sed L lum distributiva; secundum
illud. Dedit unicuiquesecundum Pro- Mati. priam virtutem. Contra Gentιles lib. χΙ.v. II.
Idem locus explicatur supra, I. Re
vi reuelat profunda de tenebris. Explicatur supra I. Reg. cap. 9.v.y.
I o BCap. XIN. v. f. omnipotentem loquar, ct disputare
sit peccatum mortale , peccarum enim mortale in viris spiritualibus non inuenitur, in quibus tamen inuenitur contentio, secundum illud, Facta s contentio inter discipulos Iesu,quab eorum esset ma oriergo contentio non est peccatum
Nulli bene disposito debet place-
235쪽
re peccatum mortale in proximo: sed dic: t Apostolus, quisam ex contentione Chrsitam annuntiant. Et postea lubdit, Et in hoc gaudeo, sed Grgaudebo; ergo idem quod prius. s. Contingit quod aliqui, vel in
iudicio, vel in disputatione contendunt non aliquo animo malignandi, sed potius intendentes ad bonum ;sicut illi qui contra haercticos dispu
tando contendunt; ergo contentio non est peccatum mortale. . Iob videtur cum Deo contendisse, secundum illud, Numquita qui
contendit cum Deo , tam facile con quiesciti Et tamen Iob non peccauit mortaliter; quia Dominus de eo di- , cit, Non estis locuti reetum coram me,stcursemus meus Iob; ergo contentio - on semper est peccatum mortale. Sed contra est , quod contrariatur praecepto Apostoli, qui dicit: Noti
verbis contendere. Et, contentio nu-
. meratur inter opera carnis; quae qui agrent, regnum Dei non possedebunt: Sed omne quod cxcludit a regno Dei, & quod contiariatur praecC-pto; est peccatum mortale , ergo contentio est peccatum mortale. Dicendum quod contcndere est contra aliquem tendere. Unde sicut discordia. contrarietatem quandam Importat In voluntate ita contentio contrarietatem quandam importat in locutione. Contrarietas autem locutionis potest attendi dupliciter: uno modo quantum ad intentionem contendctis; alio modo quantum ad modum. In intentione quIdem considerandum est utrum aliquis contrarietur
veritati, quod est vituperabile, vel falsitati , quod est laudabile.
In modo autem consideranduin est utrum talis modus contrariandi
p. XIII. Vers. 3. conueniat & pei sonis & negotiis; quia hoc est laudabile. Velan excedat
conuenientiam pel nar uiri de negotiorum ἱ dc sic contentio est vituperabilis. Si ergo accipiatur contcntio secundum quod importat impugnationem veritatis , & inordinatumi modum i sic est peccatum mortale et S: hoc modo dicit Ambros. qudd Contini contentio est impugnatio veritatis cum confidentia clamoris. ii Si autem contentio aicatur impugnatio falsitatis cum debito modo acrimoniae; sic contentio est laudabilis. Si autem accipiatur contentio secundum quod importat impugnationem talsitatis eum inordinato modo; sic potest esse peccatum Veniale : nisi forte tanta inordinatio fiat in contendendo, quod cx hoci generetur scandalum aliorum. l Vnde & Apostolus cum dixisset, a. Tim. l Noli verbis contendere; subdit, Adl nihil enim utile est, nis adsubuersio-
Ad i. R. qubdin discipulis Chri-
l sti non erat contentio cum intcntione impugnandi veritatem; quia
unusquisque defenderat quod tibi
verum videbatur. Erat tamcn In corum contentione inordinatio ; quia contendebant de quo non erat contendendum ; scilicet de primatu honoris; nondum enim erant spirital Vnde & Dominus conseque ter cos compestuit
i Ad x R. quod illi qui ex con-l tentione Christum praedicabant,
reprehensibiles erant; quia quamuis non impugnarent veritatem fidei, sed eam praedicarent; impugnabant Iamen veritatem, quantum ad hoc
quod putabat se suscitare pressuram Disiligod by Corale
236쪽
Apostolo veritate fidei praedicanti. Vnde Apostolus non gaudebat decorum contentione; sed de fructu qui ex hoc proueniebat , scilicet quod Christus annuntiabatur ; quia ex malis etiam occasionaliter sub se. quuntur bona. Ad 3. R. qudd secundum comple eam rationem contentionis prout est peccatum mortale, ille in iudi-.cio contendit qui impugnat veritatem iustitiae: & in disputatione contendit, qui intendit impugnare Veritatem doctrinae. Et secundum hoc Catholici non contendunt contra haereticos, sed potius e conuerso. Si autem accipiatur contentio in iudieio vel disputatione secundum imperfectam rationem, scilicet secundum quod importat quandam acrimoniam locutionis sic non semper est peccatum mortale.
Ad 4. R. quod contentio ibi sumitur communiter pro disputatione; dixerat enim Iob ut patet intextu: Ad omnipotentem loquar, ordisputare cum Deo cupio. Non tamen intendens neque veritatem im-Iugnare, sed inquircre : neque circa
anc inquisicionem aliqua inordinatione vel animi, Vel vocis uti. 22.
I o a CAp. XIII. v. 7. Nunquid Deus inIiget vestro mendacio, ut loquamur pro eo dolos '
valeant tantum quantum pronuntiantur ; indulgentiae enim non habent effectum nisi ex vi clauium t sed ex vi clauium non potest habens clauem dimittere de poena peccati, nisi aliquod determinatum,considerata quantitate peccati dc contritio-
mS poenitentisifergo cum indulgetiae fiant pro libito instituentis indulgentiam , videtur quod non valeant tantum quantum pronuntiantur. a. Pcr debitum poenae homo a gloriae adeptione retardatur, quam sum ine appetere debet: sed si indulgentia tantum valent quantum pronuntiantur, in breui homo per indulgentias discurrens , posset ab omni reatu temporalis poenae immunis
reddi; ergo videtur quod deberet his acquirendis omnibus aliis operibus dimissis homo vacare. 3. Aliquando datur indulgentia quod qui dat auxilium ad aliquam
fabricam erigendam, tertiam Partem remissionis peccatorum consequatur; si ergo indulgentiae tantum valent quantum praedicantur, tunc qui dat unum denarium.& secunddunum , & iterum rertium plenam absolutionem ab omni peccatorum poena consequitur a quod videtur absurdum.
'Quaudoque datur hoc modo indulgentia quod qui vadit ad aliquam Ecclesiam , septem annos remissionis consequatur ; si ergo tantum valet indulgentia quantum praedicatur i, ille qui habet domum iuxta ecclesiam, vel clerici ecclesiae qui quotidie vadunt, consequuntur tantum quantum ille qui a remotis partibus venit; quod videtur iniustum. Et iterum, ut videtur, pluries illam indulgentiam consequitur in
die, cum pluries vadat. s. Idem videtur alicui remittere poenam ultra iustam aestimationem, quam remittere absque causayquia
quantum ad hoc quod excedit, non recompensatur: sed ille qui facit indulgentiam non posset remittere absque causa poenam in toto, vel in
237쪽
parte alicui: ut si Pana diceret ali-
tibi debitam pro peccato; er ζο videtur quod nec possit aliquid dimitistere vltra ii illam aestimationem: sedandulget uiae plerumque praedicantur vltra ilistam aestimationem, ergo non tantum valent quantum piae' dicantur.
Sed contra est . quod dicitur intextu , Numq/vid Deus indiret vestro mendacio ut lo mur pro eo dolos 'Ergo Ecclesia praedicando indulgentias , non mentitur; & ita tantum valent quantum praedicantur.
- I' Praeterea,dicit Apostolus, Si ina- ' ni s estpraessicatio nostra , manis est oesides nostra; ergo quicumque in praedicatione falsuin dicit, fidem,quantum est in se, euacuat; & ita mortaliter peccat. Si ergo non tantum Ualent indulgentiae quantum praedicantur ; omncs mortaliter peccant
indulgentiam praedicantes, quod est
absurdum. In 'ul DIccndum quod quantitas effe-vent a- ctus consequitur quantitatem suae ' νῆ' cause . Causa autem remissionis pcenae in indulgentiis non est nisi abundantia metatorum Ecclesς quae te habet tussicienter ad totam poenam
expianda narinon autem causa remi iasionis cifcctilia est , vel deuotio,aut labor, aut datum recipientis, aut causa pro qua fit indulgentia. Vnde non oportet ad aliquod horum proportionare quantitalcm remissionis ; sed ad merita Ecclesiae quae semper superabundant. Et Ideo secundum quod applicantur ad istum, secundum hoc remissionem consequitur. Ad hoc autem quod applicentur isti. requititur auctoritas di pensandi huiusmodi thesaurum ; dc umo
eius cui dissensatur, ad eum qui merebatur, quod est per charitatem,& ratio dii pensationis secundum quam salvetur intentio illorum qui opera m critoria fecerunt; feceruntl enim ad honorem Dei. & utilitatem l Ecclesiae in generali. Vnde quaecumque causa adsit quae in utilitatem Ecclesiae vergat , de ho- l. potem Dei; sussiciens est ratio indulgentias e largiendi. Et ideo dicendum quod indulgentiae simpliciter tantum valent quantum praedicantur ; dummodo ex parte dantis sit auctoritas ἱ ex parte recipientis charitas, ex parte cause
pietas ; quae comprehendit honota' rem Dei, & proximi utilitatem. , Nec in hoc nimis fit magnum forum de misericordia Dei, ut quidam dicunt; nec iustitiae diuinae derogatur; quia nihil de poena dimittitur,
sed unitis poena alteri computatur .
Ad i. R. quod Hauis est duplex,
scilicet ordinis & iurisdictionis.Cl uis ordinis sacramentale quoddam est: de quia sacramentorum effectus non sunt determinati ab homine , sed a Deo; ideo non potest laxa re Sacerdos quantum per clauem ordinis in foro consessionis de poena debita dimittat; sed tantuni dimitti -
Sed clauis iurisdictionis non est quid sacramentale, & eisectus eius arbitrio hominis subiacet. Et huius clauis effectus est remissio quae est
per indulgentias; cum non pertineat ad dispensationem Sacramentorum talis remissio,sed ad dispensationem bonorum communium Ecclusae. Et ideo etiam legati non Sacerdotes indulgentias concedere posisunt; unde in arbitrio dantis indulgentiam est taxare quantum per In-
238쪽
tamen ordinate remittat, ita quod shomines quas pro nihilo ab operi Quandoque autem ad determinatum tempus datur, ut cibo dici indulgentiam; non autem diues,l Alio modo per intentionem fa- quem non decet ad opus tam pium cientis: & sc per indulgentias, si& fiuiniosum ita parum dare. Sicut causa legitima adsit. potest intentio non diceretur rex alicui homini au- illius qui pro utilitate Ecclesiae xilium facere , si ei obolum daret. l operatus est, ad istum continuari. Ad 4. R. quod ille qui est vicinus Lib. 6.sent. Sist. 1o. q. I.art. 3 q. a. Ecclesiae, & etiam sacerdotes & cle- rici consequuntur tamam indulgentiam sicut illi qui venirent a mille dietis; quia remissio non proportionatur labori, sed meritis quae dinpensantur.
Sed ille qui plus laboraret, plus demerito acquireret: sed hoc intelli.
gendum quando indistincte indul-
stentia datur. Quandoque enim di-l c α - ...
it in gumir sicut Vapa in generalibus fabsolutionibus illis qui transeunt mare,dat quinque annos; transeunt montes . tres ali Nec tamen quotiescumque vadit in
I o a Cap. XIII. o. 9. Numquid decipiet r ut homo ve ris
aliis quil I Idetur quod hypocrisis semperis unum. J V sit peccatum mortales quia
nullus meretur iram Dei, & cxclu- fra tempus indulgentiae toties eam sonum a Dei visione nisi propter
bus poenitentiae reuocemuri pcccat tur, quicumque vadit ad Ecclcsiam faciens tales Indulgentias ; nihilo- talem usque ad tale tempus habeat minus quis plenam indulgentiam tantum de indulgentia ; uitelligitur consequitur semel tantum. Sed si in aliqua Ec-Ad a. R. quod qtiam uis huius- clesia sit indulgentia perennis , sicut . modi indulgentiae mulium valeant in Ecclesia beati Petri, quadraginta' ad remissionem poenaei tamen alia dierum: tunc quotiens vadit aliquis, opera satisfactionis sunt magis me- totiens indulgentiam consequitur.
ritoria respectu pram ii essentialis; Ads. R. quod causa non requiri- quod in infinitum melius est quam tur ad hoc quod secundum eam de- dimissio poenae temporalis. beat mensurari lcmissio poenae; sed Adue R. quod quando datur indul- ad hoc quod intentio illorum,quo gentia indeterminare, qui dat au- rum merita communicanLur, aclip xilium ad fabricam Ecclesiae, intel-lsum peruenire possint. ligitur tale auxilium quod sit con- j Bonum autem unius continuatur ueniens ei qui auxilium dat. Et se- alteri dupliciter: uno modo pei chacundum hoc plus vel minus de in-iritatem: & sic etiam sine indulgendulgentia consequitur. tiis aliquis est omnium bonorum Vnde etiam aliquis pauper dans particeps quae fiunt, si in charitate unum denarium consequitur totam iit. Diuiti eo by Corale
239쪽
peccatum mortale: sed per hypocri sim aliquis meretur iram Dei secun- ι . dum illud, Simulatores , cir callidi prouocant aram Dei. Excluditur etiam hypocrita a visione Dei, ut patet intextu ; ergo hypocrisis semper est peccatum mortale.
Sed contra est qubd hypocii sis est
mendacium operis, cum sit simulatio quaedam non autem omne mendacium operis est peccatum mor- ltale: ergo nec omnis hypocrisiis. lPraeterea, intentio hypocritae est ad hoc quod videatur bonus: sed hoc lnon opponitur charitati ; ergo hypocrisis non est secundum se peccatum mortale.
Hypo- Dicendum quod in hypocrisi duo
critae sunt. scilicet desectus sanctitatis, de ος ς simulatio ipsius. Si ergo hypocrit dicatur ille, cuius intentio fertur ad lutrumque; ut scilicet aliquis non curet sanctitatem habere, sed solum lianctus apparere , sic est peccatum mortale; nullus enim totaliter priuatur sanctitate nis per peccatum
Si autem dicatur hipocrita ille, qui intendit sinulare sanctitatem aqua deficit per peccatum mortale; tunc quamuis sit in pcccato mortali, lex quo priuatur sanctitate ; non ta linen semper ipsa simulatio est ei
peccatum mortale, sed quandoque lveniale
Quod discernendum est ex fine: l
qui si repugnat cliaritati Dei vel proximi , erit peccatum mortale; puta cum simulat sanctitatem, ut falsam docti in Mai dissemineti, vel ut adipiscatur Ecclesiasticam dignitatem indignus, vel quaecumque alia temporalia bona, in quibus finem onstituIt. Si vero finis intentus non repu- p. XIV. Mors gnet charitati , erit peceatum veniale, puta cum aliquis ini pla fictione delectatur, qui magis vidςtur vanusquam malus. Eadem enim ratio est de mendacio Se simulatione. Contingit tamen quandoquc qudd aliquis simulat perfectioncm sanctitatis, quae non est de salutis necessitare : 5c talis simulatio nec semper est peccatum mortale, nec semper est cum peccato mortali. Et per hoc patet reiponsio ad argumen
I o a. Cap. XIV. v. I. o natus de muliere breui uiuens
enim, Beati immaculatι rn vra qui Ps. D8. ambalant in lege Domini: hoc autem π. 1.
in hac vita contingit; ergo aliquis in hac vita potest esse beatus. 2. Impei secta participatio summi boni non adimit rationem beatitudinis; alioquin unus non esset beatior alio: sed in hac vita homines p ssunt participare lummum bonum , cognoscendo dc amando Deum, licet imperfecte ; ergo homo in hac vita potest esse beatus. 3. Quod ab omnibus dicitur, non potest totaliter falsum esse ; videtur enim naturale quod in pluribus est; natura autem non totaliter deficit: sed plures ponunt beatitudinem in hac vita, ut patet per illud: Beatum Vr s. dixerunt populum cuι hae sunt, scil1- - 1 cet praesentis vitae bona; ergo aliquis in hac vita potest esse beatus Sed contra est quod dicitur intextu ψ nam beatitudo excludit miseriam; ergo homo in hac vita non Diuili red by GOrale
240쪽
LIBER IOB. CAp. XIV. Vers. 4. ct ra. ' Ppotest esse beatus. aliqualem summi boni fruitionem. Dicendum quod aliqualis beatu Ad a. R. quod participatio bea
Iudinis participatio in hac vita habe- titudinis potest esse imperfecta duri potest , perfecta autem & vera pliciter: uno modo ex parte ipsius beatitudo non potest haberi in hac obiecti beatitudinis, quod quidem vita. Et hoc quidem potest consi- secundum sui essentiam non vide derari dupliciter. rur. Et talis imperfectio tollit ratio-Beatituis Prιmo quidem ex ipsa communi nem verae beatitudinis.
- is beatitudinis ratione: nam beatitu. Alio modo potest esse imperfecta ψς ς i' do eum sit persectum de sufficiensiex parte ipsius participantis , qui in bonum ; omne malum excludit, &Jquidem ad ipsum obiectum beati- omne desiderium implet: in hae au- udmis secundum seipsum attingit. rem vita non potest omne malum scilicet Deum , sed Imperfecte, per excludi; multis enim malis praesens respectum ad modum quo Deus Vita subiacet quae vitari non pos-lscipso fruitur.
sunt; dc ignorantiae ex parte intelle- St talis Imperfecito non tollit voctus; de inordinatae affectiones extram rationem beatitudinis , quia i parte appetitus ; & multiplicibus cum beatitudo sit operatio quςdam, poenalitatibus ex parte corporis. Vera ratio beatitudinis consideratur Similiter etiam boni desideriumle obiecto, qyod dat speciem .ectui; in hac vita satiati non potest; natu- non autem ex subieci'. raliter enim homo desiderat oerma- Ad 3. R. quod homines reputant nentiam eius boni quod habet. Bo- in hac vita aliquam beatitu clina autem praesentis vitae transitoria ς & sic non ex toto in sua aesti, sunt; cum de ipsa vita transeat,imatione deficiunt. 12. q. F. ari. 3. quam naturaliter desideramus , de Ioa Cap. XIV. v. 4. eam perpetuδ permanere Vellemus ἰ γ ν ν quia naturaliter homo refugit moria potest facere m-dum, de i- m. Vnde impossibile est quod in conceptum semine ' Nonne hac vita vera beatitudo habeatur. Secu-o, si consideretur id in quotv X plicatur supra , Genes cap. z. specialiter beatitudo consistit, scili-iλώω P . Ex lib. 4. contra Gentιlescet visio diuinae essentiae, quae nonacap. JO. potest homini prouenire in hac vita.
Ex quibus manifeste apparet qubd I . B, Cap. XIV. II.
non potest aliquis in hac vita ve-sHomo cum dormierit, non resurget, ram de perfectam beatitudinem adi- donec atteratur coelum. pisci.
Ad I. R. quod beati dicuntur ali-ix Τ Idetur quod corporum resurqui in hac vita, vel propter spem rectio non sit futura;quia dici beatitudinis adipiscendae in futura tur in textu Homo cum dormierit non vita, secundum i Ilud ,1ρὸ salui facti repurget donee atteratur coelum : sed ' ' sumus: vel propter aliquam parti-icoelum numquὸn: atte erus I quia cipationem beatitudinis secundum terra, de qua minus videtur,in Mera Dissilired by Gorale