장음표시 사용
341쪽
duci: tamen probabiliter, & secundum quod consonat magis sanctorum dictis & reuelationi factae multis, locus purgatorii est duplex. Purg - Vnus secundum legem commu- iii, 42 nem, & sic locus purgator ij est lo-Hex cus inferior. Inferno coniunctus; ita quod idem ignis sit qui damnatos cruciat in inferno , & qui iussos in Purgatorio purgat : quamuis damnati secundum quod sunt inferiores merito. & loco Inseriotes ordinandi sint. Alius est locus purgator ij secunddin dispensationem : & sic quandoque in diuersis locis aliqui puniti
leguntur , vel ad vivorum Instructionem, vel ad mortuorum subuentionem , ut viventibus eorum poena innotescens, perlustragia Ecclesiae mitigaretur.
Ad argum. R qudd poena inferni
est ad n Migendum & adeo nominatur omnibus illis, quae hic nos affligere consuenerunt: sed p na purgatori, est principaliter ad purgandum reliquias peccati, & ideo sola pinna ignis purgatorio attribuitur; quia ignis habet purgate & conlu-
Pluet se per peccatores tequeas, g nis oesul bur opiritus proccliarum
ORVM Val. io v. T 4 si fine . sed etiam indebite eonuertiri ir in alia quasi in fines ; non solum ergo puniendus est qui peccar. per hoc quod excludatur a fine; sed etiam per hoc quod ex alijs rebus sentiat nocumentum. Amplius, Poenae inferuntur pro culpis, ut timore poenarum homines a peccat Is retrahantur : nullus autem timet amittere id quod non
desiderat adipisci ; qui ergo habent
voluntatem auersam ab ultimo fine, non timent excludi ab illo: non eriai go per solam exclusionem ab ulti laro fine a peccarido 1 euocarentur; oportet igitur peccantibus aliam poenam adhiberi , quam timeant
Praeterea, sicut rectε agentibus debentur bona, ita peruerse agentibus debentur mala: sed illi qui rectε agunt, in fine ab eis intento percipiunt persectionem, & gaudium , e contrario ergo debetur haec poena peccantibus, ut ex his an quibus sit bi finem constituunt , amictionem accipiant & nocumentum. Hinc est quod scriptura peccatoribus comminatur, non solum exclusionem l gloria, sed etiam amictionem ex alijs rebus. Dicitur
enim. Discedι te a me maledim in Mattignem aeternum. Et in textu, fluet Iuperpeccatores laqueos. Erc. Contra Gentil. Bb. 3. cap. 16s.
Idem locus explicatur supra Iob Non solum qui contra Deum
peccant, puniendi sunt per hoc quod a beatitudine perpetudexcludantur, sed etiam per experimentum alicuius noctui. Pinna enim debet proportionaliter culpae respondere t in culpa autem non soluiu auertitur mens ab ultimo
Iustus Dominus er iustitias aetexit.
FSt in Deo iustitia, cuius est uni cuique quod suum est distribu
re. Contra Gentil. Lιb. I. cup. 93.
342쪽
Dixit insipiens in corde suo, non est Deus.
V Idetur quod Deum esse sit per
se notum ; illa enim dicuntur per se nota quorum cognitio naturaliter est nobis insita, ut, omne totum est maius tua parte : sed cognitio existendi, Deum naturaliter est omnibus insita; ergo Deum ede, cst
per se notum. la. Sicut se habet lux sensibilis ad visum, ita se habet lux intellectualis 'ad intellectum i sed lux visibilis seipsa videtur ; imb nihil videtur nisi mediante ipsa ; ergo Deus seipso
immediatE cognoscitur.3. Omnis cognitio est per φnionem rei cognitae ad cognoscentem :sed Deus est per seipsum intrinsecus animae, etiam magis, quam ipsa sibi: ergo per seipsum cognosci potest. Contra, Ea quae per se sunt nota,
etsi exterius negentur Ore , num
quam interius negari possimi corde: sed Deum esse potest negari corde ivt patet in textu ; ergo Deum esse non est per se notum. Dicendum quod de cognitione ali suius rei potest aliquis dupliciter loqui ; aut secundum ipsam rem, MD- aut quo ad nos. Loquendo igitur
donς de Deo secundum seipsum eise est ob si iis pCx se notum; dc ipse est pet se in-
ne eo. llectus, non per hoc quod facia-gnosci. mus ipsum intelligibile ; sicut materialia factinus intelligibilia actu. Loquendo autem de Deo per comparationem ad nos, sic iterum potest dupliciter considerati : aut lccundum tua .n similitudinem dc RVM PDI. i3. v. I. participationem : dc hoc modo ipsum esse, est per se notum; nihil enim cognoscitur nisi per veritatem suam, quae est a Deo exemplata et veritatem autem esse, est per se no
Aut secundum suppositum, Q est,
considerando ipsum Deum secundum quod est in natura sua quid incorporeum : de hoc modo non est id in per se notum ; imb multi inueniuntur negasse Deum esse, sicut omnes Philosophi qui non posuerunt cau
Et huius ratio est λ quia ea quae per se nobis nota sunt, efficiuntur nota stati in per sensum , sicut visis toto de parte , statim cognoscimus quod omne totum est maius sua parte sine aliqua inquilitione. Sed visis sensibilibus non deuenimus in Deum, nisi procedendo secundum quod is a causata sunt, S quod omne causatum est ab aliqua cauta agente, dc quod primum agens non potest esse corpus : & ita in Deum non deuenimus nisi arguendo : dc nullum tale est per se notum.
Ad i. R quod diuina cognitio est nobis insita secundum ipsius similitudinem , dc non secundum quod est in sua natura. Sicut etiam dicitur quod omnia appetunt Deum; non quidem ipsum prout considerasetur in sua natura. sed in sui similitudine; quia nihil desideratur nisi inquantum habet similitudinem ipsius; Sc etiam nihil cognoscitur. Ad 1. R. quod visus noster est proportionatus ad videndum lucem corporalem per seipsam : sed intellectus noster non est proportionatus ad cognoscendui a naturali cognitione aliquid nisi per sensibilia. Et ideo in intelligibilia puta deue et Diuiligod by Cooste
343쪽
non potest, nisi arguendo Ad 3. R. quod quamuis Deus sit
in anima per essentiam , praesentiam, dc porentiam; non tamen est in ea sicut obiectum intellectus : & hoe requiritur ad cognitionem. Vnde etiam anima sibi ipsi praesens est rtamen maxima dissicultas est in cognitione animae, nec deuenitur in ipsam nisi ratiocinando ex obiectis in actus, & ex actibus in potentias.
Ad nihilum dedisssus est incos stu
tur alteri virtuti: sed magnanimitas opponitur humilitati: nam magnanimis se dignum reputat magnis, Ze alios contemnit, ut patet intextu ἱ ergo magnanimitas non est
Ad argum R quod in homine inuenitur aliquid magnum, quod ex dono Dci possidet : di aliquis defectus qui competit ei ex infirmitate
Magnanimitas ergo facit quod homo se magnis dignificet secundum cons derationem donorum quae possidet ex Deo Sicut si habet magnam virtutem animi ; magnanimitas facit quod ad pei secta opera virtutis tendat.
Et similiter est dFcendum de usu cuius ibet aIterius boni, puta scientiae, vel exterioris .it nae Humilitas autem Deit quod homo se ipsum parvipendat ecundum considerationum propri, desectἀs. RVM. Val. I 4. v. A. ψε Similiter etiam magnanimitas tcontemnit alios secundum quod desciunt a donis Dei. Non enim rantum alios appretiatur quod pro eis aliquid indecens faciat. Sed humilitas alios honorat, δίsuperiores aestimat, inquantum in eis aliquid inspicit de donis Dei. Vnde dicitur in textu de viro iusto, Ad nihilum de ductus est in confρι eius malignus , quod pertinet ad contemptum magnanim I. Timentes autem Dominum glorfiat ; quod pertinet ad honorationem humatis. Et sic patet qubd magnanimitas,& humilitas non sunt contraria , quamuis in contraiia tendere videamur; quia procedunt secundum s diuersas considerationeS. 12. q. 129.l AErt. 3 ad quartum. P s A L M v s I 4. v. s. ut pecuniam suam non dedit ad usuram , hic accipiet benedι- tionem a DomIns. I Idetur quὁd mutuare advQV ram, non sit peccatum; nullum enim peccatum est concessum lege diuina : sed dare mutuum ad usuram est concessum in lege diuina. dicituri enim Non faenerabis fratrι tuo ad D uteri
usuram pecuniam , nec fruges, nec .υ δ' i quamlibet aliam rem, sed alienos ergo dare mutuum ad usuram non est
Sed dicendum qu bd hoc non est concessiim illi populo, sed magis
permissiim propter eius duritiam , sicut libellus repudii. Sed contra, illud quod permittatur tanquam malum, non repromὶttitur ut praemium iustitiae; quod enim promiit IIur Fit pro mium , inducitur ut bonum &l desiderandum : sed dare mutuum ad
344쪽
Lili ER PSALMORVM. Val. l . v. s. usuram permittitur in lege Dei ut
praemian iustitiae ; dicitur enim: Fa ne bis Oentibus mulcis , Or 18st a. nullofaenus accip es ὲ ergo darC mutuum ad usuram non est peccatum. Sicut homo habet dominium is ae domus , aut equi; ita etiam habet dominium suae pecuniae: sed homo potest locare domum suam , aut equum pro pretio; crgo pari ratione potest homo accipere prae inium pro pecunia quam mutuat. Extcb Sed contra est quod dicitur, Esi equo ; & veste, ix alijs huiusmodi. β' γ' us, ras non accepit, vita viuet , & in Quia ergo huius modi res non convel panis. Ita ut iam proprius usus pecuniae est ut expendatur pro commutatione aliarum rerum.
Quaedam vero res sunt quarum usus non est consumptio substantiael ipsarum ; sicut usus domus est inhabitatio. Non est autem de ratione inhabitationis quod domus dirimatur. Si autem contingat quod domus in habitando in aliquo meliciis retur vel deterioretur, hoc est peti accidens. Et idem est dicendum de
textu, pecuniam suam erc. Ergo accipere usuram ducit ad morteiu, ac aufert diurnam benedictionem :ost ergo peccatum moItale. Praeterea omne quod est contra
praeceptum legis diuinae, est peccatum mortale: sed dare pecuniam ad usuram est contra praeceptum legis diuinae , dicitur enim Sι pecuniam tuam ad usuram dederas populo meo
pauperi qui habιtat tecum, non urgebis eum quasi exactor, nec useras opprimes, ergo.
Dicendum qubfl dare pecuniam mutuo ad usuram,est peccatum mortale ; quia est contra iustitiam naturalem & hoc patet si quis recte consideret usurae rationem et dicitur est ρος- enim usura ab usu, eo scilicet qubd
sumuntur per viam per se loquendo; ideo seorsum potest concedi aut vendi, aut rus ipsa, aut usus vel simul utrumque : potest enim aliquis vendere domum. retinendo sibi usum domus ad tempus. Et similiter potest aliquis vendere viam domus, retinendo sibi proprietatem dc dominium domus. Oed in il lis rebus quarum usus est consumptio, non est aliud usus rei
quam ipsa res. Vndz cuicumqua conceditur usus talium rerum, conceditur etiam & ipsarum rerum dominium, & e convcIs . Cum ergo aliquis pecuniam mutuat sub hoc pacto, quod restituatur sibi pecunia integra, & ulterius pro usu pecuniae vult certum pretium pro vis pecuniae pretium quoddamlhabere; manifestum est quod vendie accipitur, quasi ipse usus pecuniae
Est autem considerandum quod diuersarum rerum diuersus est usus. Quaedam enim sunt quarum usus est seorsum usum pecuniae , dc ipsam pecuniae substantiam : usus autem pecuniae, ut dictum est, non est aliud quam eius substantia. Vnde vel vendit id quod non est, vel vendit consumptio substantiae ipsarum re- idem bis ipsam scilicet pecuniam,rum; sicut proprius usus vini est ut cuius usus est consumptio eius. bibatur;&in hoc consumi rur vini substantia. Et simibter proprius usus trit1ci, aut panis, est ut comedatur ;quod est consumptio ipsius, tritici Et hoc est manifeste contra rationem iustitiae naturalis: unde mutua re pecuniam . pro usuta, est secundum se peccatum mortale. Et eadem Diuitigod by GOrale
345쪽
dem ratio est de omnibus alijs rebus, quarum substantia per usum consumitur ; sicut patet in vino, tritico, vi alijs haiusmodi Ad r. R. quod accipere ad usuram ab extraneis non fuit concessum Iudaeis quasi licitum, sed permissum ; ut scilicet pro hoc non punirentur poena temporali. Cuius quidem permissionis suit ratio; quia
proni erant ad auaritiam: unde permissum fuit eis minus malum, scilicet accipere usuras a gentibus, ut vitaretur maius malum, scilicet accipere usuras a ludaeis Deum colentibus. Sed postmodum per Prophetas admoniti sunt, ut totaliter ab usuris abstinerent; ut patet per auct ritates in contrarium inductas. Ad x. R. quod foenerare quanis doque large accipitur pro mutuare, EM. 12. vi patet. Multι vero ea ε nequitia non faeneratι sunt. Id est, non mutuauerunt. Mutuate autem pertinet
ad eum qui superabundat. Et ideo quod dicitur faenerabis, intelligendum est, mutuabis, ut per hoc detur intelligi quod intantum affluerent temporalibus bonis, quod ipsi alisspossent mutuare, & a nullo mutuum indigerent accipere. Αα 3. R. qubd venditur ipse usus domus lieith, non autem pecuniae; propter rationem supradictam in corpore articuli. In Euaest. Disput. q. I in malo, art. 4. S m te 22. q. 78.
Disi Domino, Deus meus es tu , quo
Idetur quod religio non si praeserenda alijs virtutibus moralibus; perfectio enim virtutis moralis consistit in hoc quod attin- 6 88git medium : sed religio deficit in attingendo medium iustitiae ; quia
non reddit Deo omnino aequale; ergo religio non est potior alias virtutibus moralibus ta. In his quae hominibus exhibentur , tanto videtur aliquid esse laudabilius, quantb magis indigenti exisbetur; unde dicitur, Frange esurienti . panem tuum: Sed Deus non indiget δ' aliquo quod ei a nobis exhibeatur,
ut patet in textu; ergo religio videtur ininus laudabilis alis s virtutibus, per quas hominibus subuenitur.3. Quanto aliquid fit ex maiori necessitate, tanto minus est laudabile, secundum illud Sa Euangeb ue- ἔ. Cor. . ro, non es mihi gloria , necessitas enim mihi incumbit. Vbi autem est maius debitum, ibi est maior necessitas ;cdm ergo Deo maxime sit debitum quod ei ab homine exhibetur, videtur qudd religio sit minus laud bilis inter virtutes humanas. Dicendum quod ea quae sunt ad finem, sortiuntur bonitatem ex ordine in finem. Et ideo quanto sunt fini propinquiora , tanto sunt meliora et virtutes autem morales sunt circa ea quae ordinantur in Deum, sicut in finem. Religio autem magis de propinquo accedit ad Deum quam aliae virtutes morales, inquantum operatur ea quae directE& immediate o dinantur in honorem diuinum i Be ideo religio preaeminet inter alias virtutes morales. Ad i. R. qu bd laus virtutis in voluntate consistit, non autem in .sotestare:& ideo deficere ab aequa-itate, quae est medium iustitiae proptet defectum potestatis, non di-
346쪽
minuit laudem virtutis . si non fuerit desectus ex parte voluntatis. Ad 1 R. quod in his quae exhibentur , alteri, propter eorum utilitatem est exhibitio laudabilior. quae fit magis indigenti ; quia est utilior. Deo autem non exhibetur aliquid propter eius utilitatem, sed propter eius gloriam , nostram autem utilitatem.
tas. tollitur gloria supererogationis: non autem excluditur meritum virtutis, si adsit voluntas. Et propter hoc ratio non sequitur. 12. q. 8 I.
R V M. Val. I s. v. 2. cte. PsALMus I 6. v. II. Ego autem in iustitia apparebo conste axi tus,satiabor c- apparueras gloria tua.
Explicatur supra Io, cap. 2. v. L.
Os eomm Iocutum est mendacium.
F X plicatur supra psalm 7. v.
PsALMVs Is. v. s. ct 9. Dominus pars haereditatis mea.
ΕXplicatur supra Lib. 4. Regum
Hoc non potest inrelligi de coria ruptione mortis , quia ipse mortuus fuit ; ergo intelligitur de
corruptione incinerationis. Lib. 3.sent. Dist. 2I q. I. art. 2. Idem locus explicatur supra. Genes. cap. 3. v. I9. k d. Lib 4.sent. Dis. 43 art. 4 riuo bet A. art. 8. .. p. q. l . art. . SVplem q 78. Art. 1. Opuscul. quod vocatur Compenaeum Theologia cap. 3o. OUc. de ro praceptis cap. i . ct inusia. de humanitate rariin are. 2o. Ps A LM vs II. v. II. Delectationes in dextera tua usque in finem.
EXplicatur supra Genes cap. 6. l
PsALMus IT. v. 6. Dolores enferni cireundederunt me.
EXplicatur supra Iob. cap. η .
v. 4. & infra Esaia cap. 26. v. I x. Ex Lib. 3. contra Gentiles cap 67. PsALMUS IT. 27. Cum peruerso peruerteris.
conteri de peccato alieno , non enim petit aliquis indulgentiam nisi de peccaro, de quo contritus est : sed de peccatis alienis indulgentia petitur , Ab alienis parce Val. a. servo tuo ; Ergo debet homo conteride peccatis alienis. 2. Homo ex charitate debet diligere proximum sicut seipsum : sed proprodi sectionem sui. & de malis suis dolet, & bona desiderat ἔ ergo cum teneamur proximo desideis rare bona gratiae scut dc nobis , vi-Disiligod by Corale
347쪽
detur quod debeamus de peccatis donum fortitudinis non differt a eius dolere, sicut & de nostris : sedlfortitudine virtute. 68 ibeontritio nihil est aliud quam dolor Dicendum quod dona a virtutide peccatis; ergo debet homo con-ibus differunt, idquantum dona alteri de peccatis alienis. tiori modo operantur. Et secun-Sed contra, Concritio est actus pae ldum hoc oportet accipere differennitentiae virtutis : sed nullus poenia tiam doni fortitudinis i fortitudinistet nisi de his quae ipse fecit; ergoivirtute. nullus conteritur de peccatis alie- ' Modus autem unicuique ex pro- Iz2'R nis. pria mensura praefigitur: unde scien- deseri Dicendum quod illud idem eonaldum est qubd fortitudinis virtus, εtio. teritur, quod prius durum de into mensuram sui actus habet humanas grum fuit: unde oportet quddeon ivires. Vnde ea quae supergrediun- tritio de peccato sit in eodem initur vires hominis,neque aggreditur, quo peccati duritia praecessit t Ze neque sustinet. sic de Hienis peccatis non est contri bed donum fortitudinis habet pro eio. mensura sui actus, diuinam potentia, Ad i. R. qubdab alienis peeeatis de cuius auxilio confidit, ut dicitur sibi parci Propheta preeatur, in sin textu In Deo meo transgrediar quantum ex consortio peceatorum m. id est, omne quod posset hu- aliquis per consensum aliquam im imanae Infirmitati obviare. munditiam contrahit, ut patet in Adargum R. quod virtus sortiis textu. tudinis est circa difficillima secun- Ad t. R. quod de peeeatis filio- l dam genus, non tamen secundum rum dolere debemus, non tamen ciam parationem ad operantem ;oportet qu)d de eis conteramur ι l quia non excedunt vires eius. Sed quia non omnis dolor de peeeato i fortitudinis donum etiam est circa praeterito est contritio i sed huius tuta quae excedunt humanam facul- modi dolor solum de illis peeeatis ratem. Nec tamen stulte; quia non forest et se. qu ex duratia nostrae v iexcedunt facultatem diuinae poten-umatism n 3 proueniunt. Sappisis.itiis, cui donum illud innititur. Lib. a. . ara. D Fine l. Ds. 36. . . art. I. . forest et se. qu ex duraria nostrae v untatis in nos proueniunt. Suplem.
Τ Idetur quod fortitudo quae estv donum. non differat a militudine quae est virtus 1, quia donum differt a virtute inquantum excedit ipsam i sed fortitudinis virtus, cum sit circa difficillimum ouod est mors.
Ps Ax Mus I 8. v. s. eLox Domina immaculata.
Videturquhd non fuerit neces.sarium esse aliquam legem di-nt circa difficillimum quod est mors, i V satium esse aliquam legem di-
non potest excedi ab aliquo ι ergo i uiatins quia lax naturalis est quae-
348쪽
dam participalio legis aeternae in nobis: sed lex aeterna est lex diuina ;
Sed contra est quod Dauid expe-Nat, tit legem a Deosibi poni dicens Le-
Dicendum qu bd praeter legem naturalem & legem humanasn , necessarium fuit ad directionem humanae vitae habere legem diuinain. Et hoc
Eiὰὰ ' Pr m quidem quia per legem disnesedi igitur homo ad actus proprios in
eas. Ordine ad ultimum finem hi si quidem homo ordinaretur tantum ad finem qui non excedcrct proportionem naturalis facultatis hominis ;DOn oporteret quod homo, haberet aliquid directivum ex parte rationis supra legem naturalem, de legem humanitus positam, quae ab ea derivatur.
Sed quia homo ordinatur ad finem beatitudinis aeternae, quae ex cedit proportionem naturalis facultatis humanae ; ideo necessarium
fuit ut supra legem naturalem humanam, dirigeretur etiam ad situm finem, lege diuinitus data. Aecundo quia propter incertitudinem hun)anij iudici, praecipue de rebus contingentibus 5c particularibus, contingit de actibus humanis diuersorum esse diuersa iudicia; ex quibus etiam diuersae de contrariae luges procedunt. Vtergo homo absque omni dubitatione scire possit quid ei sit endum & quid vitandum , neces--rium suit ut in actibus proprijs dirigeretur per legem diuinitus datam, de qua constat quod non potest
RVM. Val. is v. 8 legem facere . de quibus potest iudicare : iudicium autem hominis esse non potest de interioribus motibus qui latent sed solum de exterioribus actibus qui apparent. Et tamen ad perfectioinem virtutis requiritur quod in utrisque actibus homo rectus existat; de ideo lex humana non potuit cohibere, & ordinate sum cienter interiores actus Ised necessarium fuit qubd ad hoc
superueniret lex diuina. 2uarto quia lex humana non potest omnia quae male fiunt punire vel prohibere ; qaiae dum auferre vellet omnia mala, sequeretur quod etiam multa bona tollerentur , de impeditetur utilitas boni communis, quod est necessarium ad conuersationein humanam. Ut erga nullum malum improhibitum de impunitum remaneat ; necessarium fuit superuenire legem diuinam,pet quam omnia peccata prohibentur.
Et istae quatuor causae tanguntuPin textu ubi dicitur Lex Domιni immaculata, id est, nullam peccati turpitudinem permittens. Conuertensanιmas ἔ quia non solum exteriores
actus, sed etiam interiores dirigit. Testimonium Domini fidele ; proptes
certitudinem veritatis & rectitudinis. Sapientiam protans paruulis , Inquantum ordinat hominem aA supernaturalem finem & diuinum. Ad argum. R. quod per natur lem legem participatur lex aeterna secundum proportionem capacitatis humanae naturae. Sed oportet vealtiori modo dirigatut homo in vltimum finem supernaturalem : δε ideo superadditur lex diuinitus data, per quam lex aeterna participatugaltiori modo. II. q. y I. arta A. Idem locus citatur n. g. IOO, arta
349쪽
s pes est virtus theologica, ita & charitas : sed eadem virtute charitatis homo diligit se de proximum , ergo eadem virtute spei sperat homo vitam aeternam sibi & ali s. Et secum boni sperant vitam aeternam alijs, videtur quod in eis sit virtus spei. 6. oratio ex virtute spei procedit,seeundum illud Reuela Dom1no νε- tam tuam. spera m eo , ct iraefa- V- F ciet i Sed Sanctis qui sunt in prima conuenit orare, dc de hoc rogamuscos dicentes, Orate pro nobis omnes Sancti Dei ; ergo in eis potest esse: λ st 22.q 3 . arr. 6.
PsALMUS I8. v. s. Preceptum Domini lucidum illumi
sculum seculi: iudicia Domini vera testificata insemeDUM.
Videtur quod spes sit in beatis ;
sicut enim ises est rei non habitae, ita etiam desiderium, secundum etiam spes illud, In quem desiderant Angebprosit r. Idem est principium mouendi picere ir Ergo etiam spes potest esse in ad terminum, & quiescendi in te beatis. mino : sed spes est principium mo-2. Spes cuius obiectum est bo. tus in beatitudinem secundum ilianum, est aliquid perfectius timore, lud, quia Spem habe s ιncedentem, Hebr c. cuius obiectum est malum et sed ali- Id est , incedere facientem visne ad V, ιν quis timor est in beatis, ut paret in interiora velaminis , ergo etiam spes textu I ergo aliqua spes est etiam in est principium quiescendi in beati- beatis l tudine i &ita oportet quod in bea-3. Sicut adeptici beatitudiuis est ii, sit spes. quoddam arduum bonum, ita etiam 8. Destructo fundamento & pa& eius continuatio : sed antequamiriete destruitur tectum: sed in aedi- beatitudinem aliqui adipiscantur , fieto spirituali fides se habet ut fun- sperant beatitudinis adeptionem ;i damentum; spes autem per modum ergo etiam postquam sunt beatitudi-l parietis ; si ergo a beatis abstrahatur fides & spes, non poterit remanere charitas, quae operit per modum i . Spes & desperatio sunt in eo- l tecti , quod est inconueniens, quiadem et sed desperatio potest esse Charitas nunquam modat. L. ni as, Quicumque expectat aliquid V
nem adepti, possunt sperate beatitudinis continuationem.
de alio unde mandat ut nobis de nemine esse desperandum in vita, per quod cui habitum fuerit, eius ergo etiam spes potest esse de aliquo appetitus quietatur, v detur sperare lio. Et ita Sancti qui sunt in pii ira r ma, possunt sperare de aliis qui sunt in vita, quod ad beatitudinem perueniant.
beatitudinem alterius, non Perr nec ad virtutem spei. Sed contra : sicut illud : sed animae beatorum expectant gloriam corporis, qua habita eorum appetitus quietatur ; ergo in eas est virtus spei. Io. Christus a primo instanti sua conceptionis suit prrfectus comprehentor : sed Christus habuit spem ,
350쪽
Ic. ex eius enitia per sdna dicitur, In te ratae, principale obiectum spei, se-Don1mr Juravi ; ergo in beatis potest cundum quod est virtus theologica; esse i pes. l est plena Dei fruitio quae beatum 3 Sed contra est quod dicitur, facit. Alia vero sub spe cadunt invidet quιι quid sperat ' Sed Sancti l ordine ad hunc finem , siue sint spi- fluuntur plena Dei visione , eigo in ritualia, siue temporalia bona Ex eis non est spes. Praeterea Aposto- l parte vero sperantis, principale ob-lus probat charitatem esse maiorem jectum est quod aliquis beatitudi.r. η i 3. fide dc spe ; quia Chamas non exci- nem speret sibi. Secundarium vero o'. ii :sides autem Ospes ea uua 'tur,lest quod speret eam aliis, inquan-cili venerit quod perfectum est: Setd tum sunt quodammodo unum cum
illud perfectum est status beatitu di- j ipso, dc bonum eorum desiderat, ⋼ ergo fides Sc spes non remanent sperat sicut di suum. in statii beatitudinis. Dicendum quod remoto eo a quores aliqua habet speciem , consequens est ut species rei soluatur: sicut remota forma substantiali eot
poribus naturalibus, non remanent
specie eadem. Sicut autem forma in rebus naturalibus dat speciem , ita dc in moralibus obiectum dat speciem actili, dc per consequens habi- tui. Et ideo sublato principali objecto alicuius habitus , non potest
Spei autem obiectum, si spes absolute consideretur, est bonum arduum futurum possibile t unde scesset aliquid esse bonum, vel esse futurum, vel esse arduum , vel esse possibile εἶ cestabit spes secundum Manente igitur hoe obiecto principali, scilicet quod bonumarduum, quod est beatitudo , sit futurum dc possibile habeti ; respectu eius quii peras, manet virtus spei, & per hanc virtutem spei sperat aliquis non solum fututam beati nidinem . sed etiam alia ad hoe ordinata : δc per eandem spei virtutem sperat aliquis beatitudinem alijs, de quaecumquoin beatitudinem ordinantur.
Sed si subtrahatur principale Objectum spei, secundum quod est virtus Theologica . ita scilicet qubdbeatitudo aeterna iam non sit futura, sed habita ; cessat species huius vir tutis: unde non est in beatis spes, quae est virtus Theologica. Possunt autem Sancti aliqua spe- communem rationem spei. Spei au- trare. inhaerendo diuino auxilio, vellem, secundiim quod est virtus theo- ad se vel ad alios pertinentia, secun- logica, obiectum formale est auxi-'dum communem rationem spei ;lium diuinum eui inhaeretur ; id non autem secundum propriam ra-
quamuis sub hoc formali obiecto tioncm spei,quae est Theologica vise
multa materialia sperata compre- rus.
hendantur ; unum tamen est princi- j Et eius exemplum δ eontrario in pale, dc alia sunt secundaria vel ad- malis accipi potest ; charitatis enim
principale objectum est Deus: unde Quodquidem potest accipi da- quandiu aliquis diligit Deum , pet liciter; v no modo ex parte rei spe- eandem virtutem charitatis diligit ratae, alio modo ex parte hominis i etiam proximum in Deo. Sed si dein Drantis. Ex parte quidem rei spe- sinat diligere Deum , poterit qui-