장음표시 사용
41쪽
Distina. 26. quaest. 3. artic. a. Ecce sisenta est in manu mea. Spirituale quod sub pretio poni non debet, est duplex, scilicet ipsa res sa-
tens alicui ex ossicio sacro. Et secundum hoc etiam est duplex spiria tuali annexum : quodcuin annexum est ipsis iacramentis, sicut vasa sacra& huiusmodi: quaedam sunt anne1a ossiciis sacris,sicut decimae di ius p ironatus secundum quod ius parr natus est potestas praesentandi cleii- cum ad beneficium Ecclesiasticum. Et in utraque committitur Simonia quantum ad id quod de spiritualitate habet. Nota quod vasa sacra nullo modo ratione consecrationis vendenda sunt, ut scilicet pro consecratione eorum aliquid phis exigatur:tamen in necessitate Ecclesiae possunt vendi ex parte eius quod in eis non est spirituale, set licet materia auri, &argenti: & hunc si venduntur Eccle- siasticae petistiae, possunt integra vendi .si autem venduntur aliis non ad usum Ecclesis,debent prins framgi praemissa oratione ; ne sanista ab aliis tractentur quam I ministris Eeclesiae. Et idem dici potest de venditione sepulturae; quia coemetextum consecratum potest vendi ra
tione terrae,non autem ratione cDn
secrationis. Lib. 4, sene. Dist. a I.
. 3- art. I. Ecce inuenta est in m au mea quarta
pars Itateras. Videtur quod non semper sit illicitum pro sacramentis p euniam dare;baptismus enim est larua sacramentorum ι sed Met tutvidetur ii in aliquo easii date pec niam pro baptismo, puta quando
sacerdos puerum morientem sine pretio baptisaee nan veli eό. ergo I. ReSum. non semper est ilIicitum emere vel vendere sacramenta. 2. Maximum sacramentum est Eucharistia quae in Milia consecta
turri sed pro Missis cantandis aliqui
l sacerdotes praebendam vel pecu. niam accipiunt; ergo licet multo magis sta sacramenta emere vel l ν udcre. 3. Sacramentum poenitentiae est sacramentum necessitatis quod prς-cipue in absolutione consistit: sed quidam absoluentes ab excommunicatione pecuniam exigunz; ergol non sempet est illicitum sacrametatum emcre vel vendere.
4. Contingit quandoque quod aliquis malitiose impedit aliquem vel ab episcopatu obtinendo,vel ab aliqua alia dignitate : sed licet unia
cuique redimere suam vexationem;
ergo licitum videtur in tali casu pecuniam dare pro Epi scopatu,vel aliqua alia Ecclesiastica dignitate. s. Matrimonium est quoddam sacramentumned quandoque datur pecunia peo matrimonio; ergo licitum est sacramentum vendere. Dicendum quod sacramenta n uti legis sunt maximε spiritualia,inquantum sunt causa spiritualis gratiae;quae praetio aestimari non potest, α eius rationi repugnat quod non statuito detur. Dispensanrur autem lacramenta per Ecclesiae ministros, quoa oportet a populo sustentari recticam illud Apostoli, Ne tis r. νικ
Sic ergo dicendum est quδd accipere pecuniam pro spirituali sacramentorum gratia,est crimen Simoniae;quod nulla consuetudine potest
42쪽
excusari; quia consuetudo non praeiudicat iuri naturali,vel diuino. Petpecuniam aurem intelligitur omne
illud cuius pretium potest pecunia
aestimari. Accipere autem aliqua ad sustentationem eorum qui lacramenta Christi ministrant secundum ordinationem Ecclesiae, dc consuetudines approbatas ; non est Simonia,neque peccatum. Non enim sumitur tamquam pretium mercedis, sed tamquam stipendium necessita
Ad i. R qu bd in casu necessitatis quilibet potest baptisare. Et quia nullo modo est peccandum, pro eodem est habendum si sacerdos absque pretio baptisare non velit, ac si non esset qui baptisaret. Vnde ille qui gerit curam pueri in tali casu, licite potest eum baptisare, vel a
quocumque alio faceret baptitari. Posset tamen licite aquam a sacer-set Simoniacum) sed quasi poena
culpae praecedentis, pro qua fuit ex
Ad 4. R. quod antequam alicui acquiratur ius in Epit opatu vel quacunque dignitate,vel praebenda; pec electionem vel prouisionem, seu collationem; Simoniacum esset aduersantium obstacula pecunia redimere;sic enim per pecuniam par tet sibi viam ad rem spiritualem obtinendam. Sed postquam ius alicui iam acquisitum est; licet per pecuniam iniusta impedimenta rem O
Ad s. R. quod matrimonium non solum est Ecclesiae sacramentum , sed etiam naturae officium. Et ideo dare pecuniam pro matrimonio,in quantum est naturae officium, licitum est: in quantum vero est Ecclesiae sacramentum, est illicitum. Et ideo secundum iura prolii betur, ne dote emere,quae est purum elemen- pro benedictione nuptiarum aliquid
tum corporale. exiga ur. 22. q. I o. art. 2.
Si autem esset adultus qui bap- Ecce inuenta est ιου ma- mea quam tismum desideraret, dc immineret. mortis periculiL; nec sacerdos eum vellet sine pretio baptizare ; deberet si posset per alium baptisari. Quod si non posset ad alium habere
recursum; nullo modo deberet pretium pro baptismo dare, sed potius absque baptismo decedere. Suppleretur enim ei ex baptismo flaminis, quod ei ex sacramento deesser. Ad a. R. quod sacerdos non accipit pecuniam quasi pretium consecrationis Eucharistiae, aut Missae decantandae hoc enim esset Sim
niacum sed quasi stipendium suae
Ad 3. R. quod pecunia non exigitur ab eo qui absoluitur, quasi pretium absolutionis hoc enim eo
tapari stateris argenti, demus ho-ni Dei ut indicet nobis viam nostram.
Videtur qudd licitum sit dare & ac cipere pecuniam pro spiritualibus actibus; usus enim prophetiae est spiritualisactus: sed pro via prophetiae olim aliquid dabatur,ut patet intextu; dc, Tolle in manu tua decem panei ct sade adprophetam; ergo videtur qudd liceat dare & recipere pecuniam pro actu spirituali. Dicendum qu bd sicut sacramenista dicuntur spiritualia, quia spiritualem conferunt gratiam:ita etiam quaedam alia dicuntur spiritualia, quia ex spirituali gratia procedunt,& ad eam disponunt quae tamen per hominum ministerium exhibentur,
quos opoatet a populo sustentari,
43쪽
tui spiritalia administrant. Et ideo vendere quod spirituale eit in huiusmodi actibus aut emere, Sim
Sed accipere aut dare aliquid pro
sustentatione ministiantium spiritualia, secundum ordinationem E
clesiae, de consuetudinem approbatam,ticitum est: ita tamen quod desit intentio emptionis vel venditionis; de quM ab inuitis non exigatur per spiritualiu subtractionem quae sunt exhibenda. Hoc enim haberet quandam venditionis speciem. Gra-.tis tamen spiritualibus prius exhibitis, licite possunt statutae &consuetae oblationes, & quicunque alij prouentus, exigi a volentibus & v lentibus soluere, auctoritate superioris interueniente. Ad argument. R. qu bd munera quaedam sponte exhibebantur bonis prophetis ad sustentationem idisorum; non quasi ad emendum prophetiae viam:quem tamen plaudoia prophetae retorquebat ad quaestum. 22. q. IOO .art. 3. Md. PuoHib. 8.
nune dicitur propheta voeabatur olim virius.
Idetur quod prophetia non sit habitus; quia habitus est quo
quis quando vult operatur: sed propheta non potest prophetia uti climRαν, voluerit se ut patet de Elisaeo qui regi quaeremi, responsum dare non potuit , nisi vocato psalterio; ut sic super eum manus Domini fieret; ergo prophetia non est habitus. a. Quicumque habet aliquem habitum cognitiuum, potest ea quae I. Regum.
Assubsunt illi habitui considerare sine hoc quod ab alio accipiat: qui enim
ad hoc quδd consideret indiget instruente, nondQm habet habitum :sed propheta non potest inspicere prophetabilia, n si sigillatim ei revelentur. vh de dicit Elisaeus de mu- liere cuius erat filius defunctus,
ima eiu in amaritudine est, is Dominus resae rit lime, ct no indicauit mihi; ergo prophetia non est habitus cognbstitiuus.
3. Videre est quoddam pati; ergo& visio passiq: sed prophetia est vitasio quaedam,t patri in textu ἔ ergo' prophetia n6n est habitus,sed magis
q. Habitus est quaIitas dissicile mobilis prophetia veth facile mouetur; quia non semper prophetae immanet, sed ad tempus; ergo pIophetia non est habitus, Dicendum quod prophetia visio dicitur : non tamen quaelibet visio prophetia diei potest: sed visio e tum quae sunt procul a cognitione, ut sic dicatui esse propheta, non λ- tam procul fans, id est, annuntians; sed etiam procul videns, a phanos quod est apparitio, Clim autem omne quod manifestatur,iub lumine quodam manifestetur; oportet ut ea quae manifestantur homini s
pra communem cognitionem,quodam altiori luminet manifestentur; quod lumen propheticum dicitur, ex cuius receptione aliquis propheta constituitur.
sciendum est autem qu bd aliquid recipitur in aliquo dupliciter; uno modo ut forma insubiecto consistens; alio modo per modum passionis; sicut pallor in eo qui natura liter, vel ex aliquo forti accidente hunc colorem habet, est ut quaedam
44쪽
4squalior: in eo vel b qui subito ex aliquo timore pes escit . est ut quaγdam passio. Similiter etiam & 'urnien corpωrale est quidem in stellis, ut stella
in latcllectμ igitur humano lumen quoddam est quasi qualitas,
Fel fornu ipei manen i, scilicςt lumen egentiale uitellectus agentis, ςx quo anima nostra in Bectualis dicitur. Sic autem iv inpropb ticum in prophe ia esse non potest ἱquicunque enim aliqua cognoscit intellectuali lumine, quod est ei effectum quali condatu tale, ut forma in eo copsistςtu ; oportet quod de eis fixam cognitione habear: quod ςsse nop potest, mu ςa inspiciat in principio inqqo possunt cognosci quandra enim non Et resolusio co- Suitorum in sua principi/, cogni ι non firmatur in uno: sed apprehen. dit ea quae cognoscit secundum probabilitatem quandam, ut pote ab aliis di me vide necesse habet de singulis ac ptionem ab aliis habem. Eicut si aliquit stir*t Geom iuiae conclusi mea ex principiis deducere, habitum Geometris non haberet: sed quaecunque de conelu.sio vibur Geometriae sciret, apprehenderet quasi credens; de sic indigeret ut de singulis instrueretur;non posset enim ex quibusdam in alia Ieruenire firmiter, non facta res itione in prima principia.. Principium autem in quo possunt cognosci furara contingentia,& alia
quae cognitionem naturalem exu
sint, de quibus est prophetia , est
ipse Deus. Vnde cum prophetae dei essentiam non videan . non possunοςa quae prophsticu viden , cosnose cere aliquo lumine, quod sit torma habitualis eis inhaeren s sed oportet
quod de singulis sigillatim instrian
Vnde oporter quod lome ptophemticum nem silli hum , sed magis se in anima prophetae per modum cuiusdam passionis; ut lumen istis uxaere. Vnde sicut lumen non rem ner in aere, nisi apud irradiationem
manet in menre, ni si quando actu mittet diuinitus insipiratuῆ. Et sic patet quod quantum ad I men propheticum, prophetia non potest isse babitus, Sed sciendiim quod sicut in re bus corporalibus , aliquid post
passionem, etiam passione abeunte,
emcitur habilius ud patiendum tacut aqua calefacta prius, fiet cili ut postmodum post infrigidati cincalefiet a de homo post xxequinta ittistitias, facilius ad riisti a prouo. catur. Ita etiam quando mens aiqva. diuina inspiratione tangitur, etiam illa inspiratione abstunte, Iem tethabilior ad iterato recipiendum: Sia cur post deuotam orationem reman et mens deuotior. Vnde mens prophetae postquam fuerit semel, vel pluries diuinuus inspirata. etiam
actuali inspiratione cesi,nte rem net habilior ut iterum inspiretur:&haec habilitas potest diei habitus
prophetiae. Ad i. R. quod definitio illa indu citur de habitu proprio accepto. Vnde quantacunque ut habilitas in mente prophetae, non est in eius pom
restate ut propheta a viatur: nam Influentia prophςtiae dependet ex lau. .
45쪽
dinina voluntate. Et per hoc patet dine ad affectum; actus enim fidei solutio ad secundum. est tmellcctus imperati a voluntate. Nota quod habitus infusus est Unde pet fidem intellectus nihil persectior quam acquisitus secun-jaliud habet, nisi ut sit paratus ad atadiim genus suum , scilicet rationeri sentienduliis quae Deus credi man- eius propter quod datur ; quod estelidat. Et hinc est qubd fides assimillia altius eo ad quod ordinatur habitus ratum auditui sed prophetia visioni. acquisitus:sed quantum ad modum i Et sic non oportet quod nabens lia habendi vel perficiendi, nihil pro-ibitu fidei, distincte cognos. at om-hibet habitum acquisitum petie-mnia credibilia : sicut oportet de ha-ctiorem esset scut patet quod peribςnx habitum prophetiae, quod habitum fidei infusum,non ita per- omnia prophotabilia distincte co-fectε videmus eredibilia sicut persgnoscat. I qq. I 2. de V
habitum scientiae acquisitum con- ω. artia I, P ; ν
clusiones scientiatum. Et similiter lumen propheticum, quamuis si I. R E G U M Cap. IX. v. s. infusum ; non tamen ita perfecto I .. existit in nobis sicut habitus acqui- I9ui propheta dicitur hodie, olim. i
' Ad 3. R. quod videre dupliciter dicitur, sei licet habitu, Zc actu: vn- ΤIdetur quod prophetia non . de &visio actum& habitum nomi- V pertineat ad cognitionε; dicinare potest. . . . . . . tur enim quod, Corpus Elisai moris Eut r.
. Ad 4. R. qubd Iumen Propheti- -m Irophetavit. Et infia, dicit ut cum non est qualitas dissicile mobia de Ioleph quod se ipsius Oisi . . R lis, sed aliquid transiens: sed habili- sunt, post mortem prophθtauerunt
t. s illa quae remanet ad illustratio. sed in corpore, vel in ossibus post nem denuo percipiendam, non estymortem non remanet aliqua cogni- facile mobilis ii m. diu permanet ni- tio; ergo prophetia non pertinet ad si in propheta fiat magna transmu- cognicIOnem. tatio, per quam talis habilitas tolli- 1 Dicitur, qui prophetat homi- tur. nibus, loquitur ad aedificationem : i Nota qubd non omne quod co- sed locutio est effectus cognitionis, gnoscitur, aliquo habitu cognosci-inon autem est ipsia cognitio; ergo tini: sed solum ilhad de quo perfecta videtur quod prophetia non perti, cognisio habetur. Sum enim a sineat ad cognitionem. imperferctim nobis, qui ex habituri 3. Omnis cognoscitiua perfectio non procedunt. in excludit stultitiam&insaniam: sed osiae Nota secundb quo intellectus haec simul possunt esse cum prophe-ν. 7. : alio modo perficisur prophetia &itia;dicitur eni scito te Israel stul-. fide .. prophetia enim perscit intel- tum prophetam insimum,ergo pro lectum secundies se, unde oportet phetia non est cognoscit tua perfe-
ea ad quae rophetia est, donoictio.
prophetiae possit distincte inspicere. 4. Si t reuelatio pertinet ad in- Sed fides perficit intellectam in or- rellectu, ita inspiratio videtur pet Diuiligod by Cooste
46쪽
tinere ectassectum, eo quδd importat motionem quan Ram : sed prophetia dicitur esse inspiratio,vel reuelatio; ergo videtur quod prophetia non magis pertinet ad intellectum quam ad affectum. Sed contra est quod dicitur in rex- tu, propheta dicitur hodie, olim vocabatur videns: sed visio pertinet ad cognitionem; ergo prophetia ad
Dicendum qndd prophetia primo& principaliter consistit in cogni-rione ; quia videlicet propheta: c gnoscuncta quae sunt procul, Zc remota ab hominum cognitione. Unde possunt dici prophctae a pro quod est procul, & phanos quod est apparitio ; quia scilicet eis aliqua quae sunt proctii apparent. Et prOpser hoc in veteri Tcstamento appellabantur videntes 1, quia videbant ea quae caeteri non vidcbant, & prospiciebant quae in mysterio abscondita erant. Vnde & Gentilitas eos appellabat vates, a vi mentis- a. Cor. Sed quia ut dicitur, Vnicuiquara. I datur man festatioί ritus ad utilitatem: Inde est quod prophetia secondario consistit in locutione; prout prophetae ea quae diuinitus edocti
cognoscunt, ad aedificat Anem alio-Tum annuntiant; secundum ιllud, aiaxi. Qua audivi a Domιno exercituΜm, - ψ- Deo II H, anκnutiam vobis Et secundum hoc possunt dici prophetae quasi praefatores, eo quod porrbfantur, id est, a remotis fantur , defutut is vera praedicunt.Ea autem quae supra humanam cognitionem diuinitus teuci intur, non possunt confirmari ratione humana, quam excedunt; sed operatione virtutis . , diuinae, secundum illud, Praedicaue- o. . runι νειν e Demno cooperante o
sermonem confirmante sequentibus signis. Vnde tertio ad prophetiam pertinet operatio miraculorum quasi confirmatio quaeda prophetic ς annuntiationis. Vnde dicitur, Non D mi surrexitpropheta ultra in IsraἐIscut vis. v Morses quem nosset Dominus facie i Q. ad faciem in omnibussignis atque pom
Ad i. R. quod auctoritates illae loquuntur de prophetia quantum ad hoc tertium quod assumtur ut prophetiae argumentum. Ad 1. R. quod Apostolus ibi Io-quitur quantum ad propheticam
Ad s. R. quod illi qui dicuntur prophetae insani & stulti, non sunt veri prophetae , sed nisi de quibus
dicitur, Nolite audire verba prophe' Hieram. tarum qui prophetant vobis, ct deci 23.v.Iέ. piunt vot. ι sonem cordis fui loquuntur, iron de are Domini. Et, hac dicit Dominus, prophetis inis erit bμ s ri. v tiquisequuntur θιritum suum, O ni
Ad 4. R. quod in prophetia requiritur quod intentio mentis eleuetur ad percipienda diuina. Vnde dicitur, F ti homini ista super pedes Enee. ia
mos, loquar tecum. Haec autem v. I.
eleuatio intentionis fit Spiritu Sancto movente. Unde ibidem subditur, ει ingressu es in me Spiritus, restatuit me superpedes meos. Postquhm autem intentio mentis eleuata est ad superna, percipi t diauina. Vnde subditur ibidem, Et au-ἀus loquentem ad me. Sic igitur ad prophellam requiritur inspiratio quantum ad mentis eleuationem .iecundum illud, ospratis Om ερθ' ω , tantis dat intri gentiam. Reuelatio iauic quantu ad ipsam perceptionem
47쪽
diuinorum, in quo perficitur prophetia. Et per ipsam remouetur Obscuritatis de ignorantiae velamen, I. . H. secundum illud , Eui reuelat pro-
I. R E c v M Cap. IX. v. 2Ο.samuia dicit ad Saul, de asinis quas nudustertius perdidisti,
IX. v. 1 . er Cap. ,2. secundum proprium modum. Quia ver g materia prudentiae sunt singularia contingentia, circa quae sunt operationes humanae ; non potest certitudo prudeliae tanta esse, quod omnino solicitudo tollatur. 12. a
I. REGUM Cap. XII. . I 8. Clamauit Samuer ad Dominum, sdedit Domiuus voces s
pertineat ad prudentiam: nam l licitudini videtur opponi certitudo veritatis, ut patet in textur sed certitudo veritatis pertinet ad prudentiam, cum sit virtus intellectitalis; ergo solicitudo opponitur prudentiae magis, quam ad eam perti
T. Petia . Sed contra est quod dicitur, Em- te rudentes, ct vigilate in oration bus: sed vigilantia est idem Elicit iadini;ergo solicitudo pertinet ad pru
Dicendum qimd solicitus dicitur quasi solers citus, inquantum scilicet aliquis ex quadam solertia animi , velox est ad persequendum ea quae sunt agenda. Hoc autem perti- lnet ad prudentiam,cuius praecipuus iactus est circa agenda praecipere de Iraeconsiliatis & iudicatis. Unde hilosophus dicit quod oportet operari quidem velociter consiliata, consiliari autem tarde. Et inde
est quod selicitudo proprie ad prudentiam pertinet. Ad argumentum R. qucd certitu- ido non est similiter quaerenda in omnibus, sed in unaquaque materia I. Regum.
tium non sit illicita ; ea enim quae a factis in scripturis obseruata leguntur , non vi dentur esse illicita: sed lancti vititam in veteri, quam in nouo Testamento inueniuntur sortibus usi esse; legitur enim quod, Iosue expra Dsue. 7.cepto Domini iussicio sortium pumuit V. 16. Achan, qui de anathemate surri puerat. Saul etiam sorte deprehendit filium suum Ionatham mel comedisse, ut patet in textu. Ionas Iona. r. etiam , a facie Domini 'giens orae V ir deprehensus est, or in mare deieEItas. Lμ ε δ Zacharias et Iam sorte exutut in morio. l sum poneret. Matiatas ctiam es orte 16.
48쪽
ergo videtur quis d diuinatio sor-cium non sit illicita. a. Pugna pugilum quae Monomachia dicitur,id est,singularis conis certatio,videtur ad sortes pertinere; quia per hoc aliquid exquiritur occultum : sed hoc non videtur esse il- s. a Q. licitum, quia & David cum Phili-ι OR . stato singulare iniisse certamen legitur; ergo idem quod p ri us. Dicendum quod sortes proprie
dicuntur cum aliquid fit, ut eius euentu considerato, aliquid occultum innotescat. Et quidem si quaeratur iudicio sortium , quid cui sit exhibendum ; siue illud sit res pota sessa, siue sit honor seu dignitas, seu
poena, aut actio aliqua; vocatur sol, sors diuisoria. Si autem inquiratur multu quid agere oportet, vocatur sors P ea- consultoria. Si vero quaeratur quid sit futurum , vocatur lors diuinato
Actus autem hominum qui requiruntur ad sortes non subduntur dispositioni stellaru , nec etiam euentus ipsbrum. Vnde si quis ea in-rentione sortibus utatur, quasi huiusmodi actus humani, qui requi- tuntur ad sortes, secundum dispositionem stellarum sortiantur effectum; vana & falsa est opinio,& per
consequens non carens daemonum
ingestione; ex quo talis diuinario erit superstitiosa & illicita.
Hac autem causa remota, necesse
est quod sortialium actuum expectetur euentus, vel ex fortuna, vel
ex aliqua spirituali causa dirigente. Et si quidem ex fortuna, quod i cum habere potest soliam in diuis ita sorte ; non videtur habere nisi forte vitium vanitatis: sicut si aliqui non valentes aliquid concorditer diuidere, velint sollibus ad diuisionem uti; quasi fortunae exponentes quis quam partem accipiat. Si vero ex spirituali causa expectetur sortium iudicium; quandoque quidem expectatur ex daemonibus; sicut legitur qubd. Rex Baby- Exeia.
lauis stem in bimo, an capite duarum M.v. au
miscem sagittas , interrogauit triti, ct extra consuluit. Et tales sortes sunt illicitae, & secundum canones prohibentur. Quandoque vero expectatur a . Deo, secundum illud, Sortes Mitia . 'runtur in sinum ,sed a Domino temperantur. Et talis sors secundum se non est malum. Potest tamen in hoc quadrupliciter peccatum incidere. Primo quidem si absque ulla necessitate ad sortes recurratur;hoc enim videtur ad Dei tentationem pertinere. Secundo si quis etiam in necessitate, absque reuerentia Dei sortibus utatur. Tertio si diuina
oracula ad terrena negotia conueL
tantur. 2Diarto si in electionibus Ecclesiasticis , quae ex Spiritus Sancti inspiratione fieri debent, aliqui
Secus autem est in temporalibus dignitatibus, quae ad terrena dispoianenda ordinantur; in quarum electione plerumque homines sortibus utuntur, sicut & in tempor lium rerum diuisione. Si vero ne cessitas immineat, licitum est cum debita reuerentia sortibus diuinum judicium implorare. Et per hoc pa tet rcsponsio ad argumenta. 22. q. 9s art. s. Dissiliaco by Gorale
49쪽
I. REGvM Cap. XV. v. . Percute Amalec, ct demolire uni uersa eius, intesce a viro usque ad mulierem , ct pcruulum atque Iactantem,bouem ct omem eamelum er asinum.
inuoluntarium: sed vindicta quandoque cxecretur in aliquos ignorantes : paruuli enim G.n.ix Sodomitarum, licet haberent igno- ω. x. rantiam inuincibilem,cum parenti- γε m. bus tamen perietur,Similiter etiam ' - paruuli pro peccato Dathan & biron pariter cum eis absorpti sunt. Bruta etiam animalia quae carent ratione, iussa sunt interfici pro peccato Amalechitarum, ut paret intextu; ergo vindicta quandoqueaexercetur in inuoluntarios.
Ad argumentum R. qu bd parumli diuino iudicio simul puniuntur
emporaliter cum parentibus: rum quia sunt res parentum, de in eis etiam parentes puniuntur: tu etiam uia hoc in eorum bonum cedit; ne reseruarentur, essent imitatores Paternae malitiae; tD sic grauiores poenas mererentur. In bruta verbanimalia, & quascunque alias ura tionales creaturas, vindicta exercetur; quia per hoc puniuntur illi quorum sunt: & iterum, propter
detestationem peccati. 22. q. IO3. απ. 6. ad yernum.
Videtur quδd sint septem vitia
capitalia,scilicet inanis gloria, inuidia, ira, tristitia , auaritia, ven- 'tris ingluuiesau Turia. Sed contra, capitalia vitia videntur dici ex quibus alia oriuntur: sed omnia vitia oriuntur ex uno vitio, vel ex duobus; dicitur enim, Radix raim s
sunt septem vitia capitalia. Sed dicendum quia Apostolus ibi loquiatur de cupiditate non secundum quod est speciale peccatum; sed se
cundum quod ImpOItar quandam igeneralem inordinationem concupiscentiae. δSed contra, cupiditas prout est speciale peccatum , est inordinatus appetitus diuitiarum, qui auaritia dicitur: sed de tali cupiditate ibi loquitur Apostolus; quod patet ex hoc quod ibidem dicit, IF ιι volunt diu
ressieri, incidunt interiationes re laqueum diabolι; ergo cupiditas quae est radix omnium malorum,est speciale peccatum. a. Vitia virtutibus opponuntur: sed sollim sunt quatuor virtutes cardinales; ergo non sunt nisi quatuor vitia capitalia. 3. Ex illo peccato videtur aliud exoriri, ad cuius finem aliud peccatum ordinatur: sicut si aliquis ad acquirendum pecuniam mentiatur, mendacium ex avaritia oritur: sed
ad finem cuiuilibet viiij , quaelibet vitia ordinari possunt; ergo unum Cum ess pamulus in oculis tuis ἰcaput rn tribubus Urail factus es. Disitigod by Cooste
50쪽
'si LIBER I. REGUvitium non magis est capitale,quam aliud. 4. Ea quorum Vnum naturaliter ex altero oritur , non. possunt poniaeque principalia: sed inuidia naturaliter ex superbia orituri ergo inuidia non debet poni vitium capitale condiuisum superbiae. s. Illa videntur esse principalia vel capitalia vitia quae habent fines principales: sed si accipiantur pro I in qui fines vitiorum. multo pluresunt quam septem. Si autem Iem ti fines accipiantur, non distinguetur gula a luxuria, quoIum virumque ad delectationem carnis ordinatur tanquam ad finem remotum; non ergo conuenienter assignantur septem vitia capitalia.
in eo qui incurrit haeresim ex pura ignorantia, non causatut haeresis ex
ili quo praedictorum vitiorum; ergo aliquod vitium est quod non oritur ex praemissis;& sic insufficienter aiasgnantur principalia vitia.
ex bona intentione oriri, ut patet in eo qui furatur ut det eleemosinam: sed tale peccatum non procedit ex aliquo praedictorum vitiorum; ergo ex praemissis vitiis non ori uiui Omnia peccatR.
ctabile gustus, luxuria vero ad delectabile tactus : sed etiam in aliis sensibus sunt quaedam delectabilia; ergo deberent accipi principalia vitia secundum alios sensus.
titum pertinere videntur; quia VO-luntas est qua peccatur & rectὶ vivitur: sed motus appetitiuae Virtutis est ab anima ad res:in rebus autenon inuenitur nisi bonum dc ma-
lum; ergo sola duo vitia debent eracapitalia, unum respectu boni, ocaliud respectu mali.
peccatum, est appetitus intellectiauu. , qui videtur esse rerum in uniuersali, eo quod sequi trur apprehen sionem intellectus, quae est uniuersalium: sed uniuersalia in genere appetitus sunt bonum 3c malum, quae non sunt in genere, sed sunt genera aliorum; ergo vitia capitalia non debent distingui secundum aliqua particularia bona, vel mala; sed solum in generali, ut sint duo secundum differentiam boni & mali. Ir. Malum pluribus modis contingit quam bonum;quia bonum contingit ex una & tota causa, malum autem ex singularibus defectibus :sed videntur quatuor peccata capi talia sumi secundum aIiquem ordinem ad bonum; sicut gula & luxuria, respiciunt bonum delectabile; auaritia, bonum utile; superbia, bonum honestum; quia bonis Oferibus insidiatur ut pereat;ergo idem quod prius.
n. Diuersorum generum diuersa sunt principia: sed finis in operabilibus & appetibilibus est sicut
principium speculatiuis; ergo non possunt diuersa genera viti rum reduci in finem unius viiij; Sc sic ex uno vitio non possunt plura oriri. 13. Si unum vitium ex alio oritur.
quasi ad eius finem ordinatum; sequeretur quod idem sit finis viriusque viiij. Aut ergo secundum eandem rationem , aut secundum aliam de aliam. Si secundum aliam rationem , non erit dicendus unus finis,
sed plures; quia multitudo & di uersitas obiectorum respondentium potentiis, habitibus, oc actibus ani-Disiti eo by GOrale