장음표시 사용
51쪽
mae; magis consideratur secundum I8. Quatuor ponuntur principa-vationes obiectorum quam mate-lles animae passiones, scilicet gau-tialitet secundum ipsas res ; & sic dium te tristitia, spes de timor: sed unum non ordinabitur ad finem al-l inter septem vitia capitalia inue
telius; sed virumque per se habebit niuntur aliqua ad gaudium seu laeti- ex aequo suum finem. Si autem idem ' tiam pertinere, sicut est gula & lu-
secunddm eandem rationem sit finis xuria. Quaedam etiam pertinent ad viliusque viiij, sequetur quodam-itristitiam, ut accidia& inuidia ; erbo vitia sint unum secundum spe-lgo etiam aliqua vitia capitalia deis ciem : sicut in naturalibus quae ha-ibent poni pertinere ad spem Ec tiabent unam formam sunt unius spe imorem; praecipue cum cx spe aliquaciei. Finis enim dat speciem in mO-ivitia oriantur; dicitur enim quod talibus, sicut forma in naturalibus:lsola spes facit usurarium. Similitet de sie non erit origo viiij ex vitio, ex timore aliqua oriuntur; quia di- sed magis quaedam unio vitiorum; cit August. quod omne peccatum non ergo debent poni prae4icta tan- oritur ex amore male inflamman- quam vitia capitalia. te ,& ex timore male humiliante. I . Si aliquis moechatur ut fure- I9. Ita non ponitur passio princitur; non est moechus, sed fur: & sicipalis; ergo videtur quod nec vitium videtur quod quando aliquod vi-icapitale deberet poni. tium ordinatur ad finem alterius 1o. Principali virtuti principale .iiij, qu bd transeat in speciem eius;ivitium opponitur: sed charitas est non ergo secundum hoc vitium ex principalis virtus, quae Sc mater Muitio orietur. radix virtutum dicitia i , cui opponiis. Superbia qui caret, Omni vitio tur odium; ergo odium deberet porcaret; ergo videtur qu bd superbia,ni vitium capitale. sit vitium commune: sed commune aI. dicitur, Omne quod estis mun-
non diuiditur contra proprium r er-ido, aut est concupiscent a carnis, aut x. v. I s.
go non debet superbia poni vitium est concupiscentia oculorum uisuper capitale condiuisum ab aliis. sicut bis vitati. sed aliquis mundanus dicia quibusdam ponitur. tur vel in mundo esse, propter pec-I6. Vitia capitalia dicuntur quae catum; ergo ista tria solum debent habent fines principales: sed diuitiaelponi vitia capitalia. quae sunt finis auaritiae non habent Dicendum quδd capitale vitium rationem finis principalis; quia non a capite dicitur. Caput autem tri- appetuntur nisi sicut utiles&rela- l pliciter sumitur; dicitur enim, Pria Capuerae ad illud; unde in diuitiis non po- mo caput, quoddam animalis mem- triplici rest esse felicitas; ergo auaritia non btum , 3c sic sumitur, Omnis vir xςrdicia
debet poni capitale vitium. l orans, aut prophetans velato capite,
17. Passiones animae ad peccataideturpat eque suum. Et quia caput ' inclinant: sed prima passionum estiest quoddam principium animalis,
amor,ex qua omnes affectiones ani-iinde derivatum est nomen capitis admae oriuntur; ergo amor inordina- significandum, Secundo Omne prin- Τον.
tus debet maximE poni vitium ca-icipium, secundum illud, dispers v. pirale. μη; lapιδει sanctuaraim capite om-
52쪽
Ereth. nium platearum eius. EL, Ad omne dum. Et secundum istum modnmis. υ. s. eout sta ad nisignumprostitutiois originis, omne peccatum caus- nis tua . . aliud sibi simile in specie : & ideo Tertio modo caput significat prin- nec secundum hunc modum origi-cipem & rectorem populi: nam &lnis dicuntur peccata capitalia.
alta membra corporis a capite quo- Tertio modo unum peccatum caudam modo reguntur :&hoc modo sat aliud ex parte materiae, inquan- , M., ι sumitur in textu. Et, Capita populo- tum scilicet unum peccatum mini
Israel. Et secundum has tres signi- : ministrat materiam luxuriae, &aua-ficationes capitis, potest dici vitium t ritia distin fioni. Sed nec secundum
tapitale. Dicitur enim quandoquethunc modum originis dicuntur vi capitale vitium a capite secundiim tia capitalia ; quia quod ministrat quod est membrum corporis. Et materiam peccato , non est causa secundum hoc dicitur peccatum ca- peccati in actu, sed in potentia dcpitale quod punitur poena capitis. occasionaliter. Sic autem non loquimur hic de via Auarto modo unum peccatum ti is capitalibus: sed secundum quod causat aliud ex parte finis, inquan- capitale dicitur a capite prout signi- tum scilicet propter finem uniusficat principium. peccati, committit homo aliquod visum Sciendum est autem qubdunumlpeccatum: sicut avaritia causat ira peceatu peccatum ex alio potest otiti qua-idem ; quia homo ad hoc fraudem Vixux tuor modis; Primo quidem ex parte committit, ut pecuniam lucretur. 4' , . ., g xiκ subtractae, per quam homoiEt secundum hoc peccatum causa- modi, . retrahitur a peccato; secundam il- tur a peccato in actu & formaliter tr. Ioan. lud, omnis qm natus est ex eo non 8c ideo secundum istum modum 3 peccat; quia semen Do i manet in eo. originis dicuntur vitia capitalia rita Et secundum hoc primum pecca- quod ad hoc etiam conuenit tertiatum quod gratia priuat est causa significatio capitis manifestum est peccatorum lubsequentium gratiae enim quδd princeps ordinat sibi
priuationem i & quodlibet pecca-Isubiectos ad finem suum:sicut exe tum, potest ex quolibet causari. citus ordinatur ad finem ducis. Vn-Hic autem modus causandi est per de vitia capitalia sunt quasi duces: remotionem prohibentis:remouensi& vitia quae ex eis oriuntur, sunt autem prohibens , est mouens periquasi exercitus. accidens. Nulla autem ars, neque Quod autem unum peccatum doctrina considerat causas per acci- ordinetur ad finem alterius , potest dens : unde secunddin istum mo- l dupliciter contingere e uno modo dum causae vel principi, non assi- ex parte ipsius peccantis, cuius V gnantur vitia capitalia. l luntas est pronior ad finem unius Secundo modo unum peccatum peccati quam alterius : sed hoc ac- causat aliud per modum inclinatim cidit peccatis. Unde secundum hoc nis, inquantum scilicet ex praece-inon dicuntur aliqua vitia capitalia. denti peccato causatur dispositio Alio vero modo dicuntur ex tria
vel habitus inclinans ad peccan- habitudine finium, quoIum unus Dissiliaco by Gorale
53쪽
LIBER I. REGUM C Ap. XV. v. 77. Ο
habet quandam conuenientia cum
alio, ita quod ut in pluribus ad ipsimi ordinetur; sicut deceptio quae est finis fraudis ordinatur ad pecunias congregandas, quod tu finis auaritiae. Et secundum hoc oportet capitalia vitia assumero.
Illa ergo dicuntur capitalia vitia , quae habent quosdam fines principaliter secundum se appetibiles, ut sic ad huiusmodi fines alia vitia ordinentur. Est autem considerandum quod eiusdem rationis est quod aliquis prosequatur bonum, & fugiat malum oppositum: sicut gulosus quaerit delectabile in cibis,& fugit tristitiam quae est ex absentia cIborum. Et simile est in aliis vitiis. Vnde vitia capitalia possunt conuenienter distingui secundum differentiam boni & mali; ita scilicet qubd ubicumque occurrit specialis ratio appetibilis, vel fugibilis ; ibi est unum vitium capitale ab aliis distinctum. Est ergo considerandum quod bonum secundum propriam ratiOnem attrahit ad se appetitum: sed quod appetitus refugiat aliquod bonum, est secundum aliquam specialem rationem consideratam circa huiusmodi bonum. Vnde oportet secundum huiusmodi rationes considerari alia peccata capitalia, ab illis quae ordinantur ad aliquod bonum prosequendum. Bonum Bonum autem hominis est triplex, hominis scilicet bonum animae, bonnm cor- UPl poris,& bonum exteriorum rerum. Ad bonum ergo animae, quod est honum imaginatum, scilicet exce- . lentia honoris&gloriae, ordinatur
. . t supprbi- , Vel inanis gloria. Ad bo
Ita Vnde num autem corporis, pertinens adoriatur. conseIuationem indiuidui, quod
est cibus,ordinatur gula. Ad bonum
vero corporis pertinens ad conset uationem speciei, sicut est in venereis,pertinet luxuria. Ad bonum autem exteriorum rerum, pertinet auaritia.
Ouod autem aliquod bonum effugiatur,hoc est, inquantum est imia peditium alicuius boni inordinatὰ concupiti in quodquidem bonum secundum quod est impeditiuum . duplicem motum habet appetitus ἔscilicet motum fugae, dc motum insurrectionis contra ipsum. Quantum ergo ad motum fugae, sumantur duo vitia capitalia, pr ut bonum impeditiuum boni cocu-piti consideratur in ipso, vel in alio.
In ipso quidem sicut bonum spiri-ruale impedit quietem vel delectationem corporalem; & sic est accι- AeetasEdia, quae nihil est aliud quam tristia defini ita de aliquo bono spirituali, prout xi Q. est impeditiuum boni corporalis, In alio vero, secundum quod bonum alterius impedit propriam ex cellentiam ; & sic est inuidia, quae est dolor alieni boni. Insurrectio Inuidiae
nem vero contra bonum importat 2 ' et
Ad t. R. quod sicut in virtutibus consideratur duplex finis, scilicet finis ultimus & communis qui est
felicitas; & finis proprius qui est
bonum proprium uniuscuiusque virtutis e Ita etiam in vitiis possunt accipi fines proprii vitiorum,secu dum quod sumuntur vitia capitalia. Potest etiam accipi finis ultimus Mcommunis quod est proprium bonum. Ad hoc enim ordinantur om
nes fines dicti capitalium vitiorum: sed proprium bonum non habet
ruod sit finis vitiorum, nisi secunum quod inordinate appetitur. by Gorale
54쪽
LIBER I. REGUM C Ap. XV. . IT.
Appetitur autem inordinate secundum quod appetitur praeter ordinem diuinae legis. Vnde&in omni peccato dicuntur esse duo , scilicet conuersio ad commutabile bonum , & auersio a bono incommutabili. Sic ergo ex parte conuersionis ponitur principium omnium peccatorum cupiditas quaedam generalis, quae est in ordinatus appetitus proprij boni. Ex parte verό auersionis ponitur principium peccatorum quaedam generalis superbia, secundum quod homo non subi jcit se Deo. Vnde dici- Eecli io. tur quod, Initium superbia hominis x - est apostatare a Deo. Cupidi- Sic ergo cupiditas & superbia setas & cundum quod in quadam generali-bla; hi xδyς sumuntur; non dicuntur qui- radices dem vitia capitalia; quia non sunt
peeca- specialia vitia: sed dicuntur radices Q m. quaedam vel imita vitiorum. Sicut sit diceretur quod appetitus felicitatis est radix omnium vi Itutum. Potest tamen dici quod etiam cupiditas & superbia secundum quod sunt specialia peccata, habent quidem communitatem generalem super omnia peccata secundiim rationem simum. Nam finis auaritiae se habet ad fines omnium aliorum, ut quoddam principium, inquantum per diuitias potest homo acquirere omnia quae alia vitia cupiunt: nam pecunia virtute omnia huiusmodi appetibilia continet, secundum ilia F eliro. lud, Pecunia obediunt omnia. π.Iν. Finis autem proprius superbiae, scilicet excellentia honoris &gloriae, est sicut terminus omnium huiusmodi finium ; nam ex multitudine diuitiarum, &ex hoc quod fiuiatur quibusdam cupitis; potest homo adipisci honorem vel gloriam. Et quamuis in via executionis unum istorum finium sit sicut principium;& aliud ut terminus alio tu finium: non tamen propter haec sola, duo haec vitia debent poni capitalia; quia non ad solos hos fines principaliter
Ad L. R quod virtus constituitur ex hoc, qu bd ordo rationis ponit ut
in vi appetit tua. Vitlum autem cou- surgit ex hoc, quod motus appetitiuus ab ordine rationis recedit. Non autem secundum idem ordo rationis ponitur in appetitu , & appetitus recedit ab ordine rationis. Vnde licet virtus Oppol atur vitio ;non tamen oportet quod principale vitium opponatur principali virtuti; quia non est eadem ratio originis virtutis & vitis.
Ad 3. R qu bd ex dispositione ho
minis peccantis potest contingere qi,od quodlibet vitium ad finem l cuiuslibet ordinetur: sed secundum habitudinem obiectoiu vel finium quam habent ad inuicem , quaedam determinate a quibusdam oriuntur;a quibus etiam frequentius procedunt. In consideratione autem
morali attendit ut id quod est vi in pluribus, sicut & in consideratione
Ad η. R. qu bd ex his' quae die
cta sunt, patet qubd inuidia vi inluribus ex superbia oritur: propter oc enim homo maxime tristatur de bono alterius; quia est propriae excellentiae impeditiuum. Sed quia inuidia habet specialem rationem in suo motu, ut scilicet refugiat bonum; propter hoc ponitur seorsum a superbia vitium capitale. Ad s. R quod vitia capitalia accipi utur secundum fines propinquos, non quidem omnium specialium
55쪽
peccatorum, sid quorundam, exidet eleemosinam ; hoc etiam pecca- quibus ut in pluribus nata sunt aliamtum quodammodo ex aliquo capupcccata olita. Et ideo etiam gula di- talium oritur: procedit enim hoc stinguitur a luxuria;quia alterius ra- ex ignorantia aliqua, vel erroretionis est dc lectatio, quae est obie-iquod malu faciat propter bonum.
tum gulae,&quae est obiectum lu- ignorantia autem vel crior ad acci-xuriae. diam reducitur.
Ad s. R quod quatuor videmur Ad 8. R. quod luxuria & gula
a nessi ad desectum cognitionis pertine- respiciunt delectationem tactus: eo ni re, scilicet i cscientia, ignoranLia, gulosus enim non dicitur aliquis extionis error,& haeresis. Inter quae nescien- noc quod delectetur in sapore cibi: pqΠi- tia communis ; quia importat sed in sumptione eius quasi tactu φφ' simplicem carentia scientiae. Igno- delectatus Delectationes autem rantia vero est quaedam nescien- aliorum sensuum non sunt finestia, eorum scilicet quae homo natus principales: referuntur enim vel adest scire .&debet. Error vero supra cognitionem veritatis, sicut in ho- ignorantiam addit applicationem, ni bus; vel ad delectabilia tactus, mentis ad Contrarium veritatis: ad sciri in aliis animalibus : canis errorem enim pertinet approbare enim sentiens leporem, non dele-Naete sis falsa pro veris. Sed haerens supra chatur in odore, sed in cibo quem descrip- ertorem addit aliquid, Ee ex parte expectat. Et ideo secundum deic-matcriae; quia est error eorum quae chationes aliorum sensuum non su- ad fin m pertinent; & ex parte er- muntur at qua vitia capitalia.
ramis; quia importat pertinaciam Ad 9. R quod bonum & malum quae sola facit haereticum. Quae qui- in rebus inuenitur secundum d: uer-dem pertinacia cx superbia oritur: fas conditiones: unde nonopoliet
magnae enim superbiae est ut homo quod solum unum vitium capitale sentum suum praeserat veritati diui- ad bonum ordinctur.. nitus reuelatae. Ad io. R. quod sub uno communi Haeresis ergo ex simplici ignoran- uniuersali possitnt sumi multa unitia proueniens, si sit peccatum, ex uer ira magis specialia : sicut sub aliquo praedictorum vitiorum exo- uno genere generabilimo sum uni utritur: imputatur enim homini ad genera subalterna quae etiam sub in- peccatum, si non curat addiscere ea tellectum cadunt Sic etiam appeti-
quae scire tenetur. Videtur autem l tus uitelli chivus potast ferri iudi- hoc ex accidia prouenite . ad quam i uersas bonorum species diuersimo- pertinet refugere spirituale bonum, i de. inquantum est impeditiuum boni : Ad H. R. quod peccara non corporalis. stinguutur secundum d: Micnitam Ad 7. R. quod ista vitia capitalia boni & mali; quia idem peccatum dicuntur; quia ex eis vi in pluribus circa aliquod bonum, de circa m alia vitia oriuntur: licet quandoque lum oppositum esse potestr aliquod vitium etiam ex bono oria- Adii R. cluod ea quae sunt ditur. Et tamen potest dici quod ueriorum generum quali generalita
56쪽
is LIBER I. REGUM C Ap. m. s. r7.
cunddm rem , licet sint eadem ie- palis finis: sed hic desectus reeom cundum analogiam. Sed ea quae pensatur propter generalem utilitaeontinenti r sub uno genere gene- rem diuitiarum; quae quodammodoralissimo, licet sint in diuersis gene- Virtute continent omnia appetibi-ribus sub alternis, possunt habere lia mundana. eadem plincipia secundum com- Ad II. R. quod amare est vel- munitatem illius generis. Pt hoc te bonum alicui. In hoc ergo quddmodo aliqua vitia diuersorum ge- homo appetit sibi quςcunque bona. nerum possunt reduci in idem prin- videtur amare seipsit. Et ideo amoteipium, quod est finis habens ali- sui ipsius non ponitur seorsum , vel
quam communem rationem OIi- radix peccati, vel etiam vitium ca-ginis. pitale , quia omnes radices 8c capita Ad 13. R. quod quando Vnum vi torum includunt inordinatum peccatum ordinatur ad finem alte- sui amorem. rius peccati,idem,& secundum ean- Ad r8. R. quod timor Se spes sunt dem rationem, est finis utriusque passiones irascibilis. Omnes autem peccatii sed non eodem ordine; quia passiones irascibilis derivantur ex unius est finis proximus,alterius re- passionibus concupiscibilis. Et ideo motus. Vnde non sequitur quod prima capita vitiorum, non sumun- ambo vitia sint unius speciei; quia res penes timorem & spem,sed ma- moralia non recipiunt speciem a fi-igis penes delectatione&tristitiam. ne remoto , sed a fine proximo. Quauis enim aliqua vitia ex timore Αd i . R. qu bd aliquis non de- & spe oriantur: tamen etiam ipse ti-aominatur fur vel moechus ex acui mor & spes ex aliis oriuntur, scili- vel passione; sed ex habitu, sicut de cet ex amore vel cupiditate alicuius iusto&iniusto. Intentio autem ho- boni. minis prouenit ex habita, Et ideo Ad I9. R. quod ira importat quando aliquis furatur ut moeche- quend am specialem motum . scilitur; committit quidem actu pecca- cet insurrectionem contra aliquid. tum futtit sed tamen intentio pro- Et ideo licet etiam iste motus excedit ab habitu. Et ideo non deno- aliis oriatur; tam ε quia habet aliam minatui fur, sed moechus. specialem rationem praeter alios Ad is. R. quod superbia dupli- motus, ponitur seorsum vitium caciter accipi potest: uno modo se- pitale. cundum quod importat quandam Ad Io. R. quod vitium principa. tebellionem ad legem Dei: Sc sic est te non dicitur per oppositionem ad uniuersalis radix omnium peccato- virtutem principalem. Et ideo nonitum. Alio modo potest accipi su- opotiet quod odium sit vitium perbia secundum quod est inordi- principale; quamuis charitas sit Virdinatus appetitus cuiusdam excel- tus principalis. lentiae. Et sic ponitur virium capi- Ad ii. R quod per illa tria quae tale aliis condivisum. Ioannes ponit, importantur primm Ad io. R. quod diuitiae ex hoc quaedam origines de radices pecca-qubd habent rationem boni utilis, totum; scilicet superbia & cupidi- deficiunt quidem a ratione Princi- tas : nam sub cupiditate Senerali
57쪽
eontinetur & concupiscentia carnis , & concupiscentia oculorum. In quast. disp. q. 8. de malo art. r.
Caput in tribubus Israel factus es. videt ut quod Christo secundum quod est homo non competat esse caput Ecclesiae; caput enim influit sensum & motum in membra: sensus autem Ec motus spiritualis, qui est per gratiam, non inguitur nobis a Christo homine; quia nec etiam
christus secundum quod est homo dat Spiritum Sanctum, sed solii minquantum est Deus; ergo ei,secundum quod est homo, non competit esse caput Ecclesiae.1. Capitis non viditur esse aliud
caput: sed Christi, secundum quod est homo, est caput Deus,secuncum illud, Caput Chrasti Deus; ergo ipse Christus non est caput. 3. C iput in homine , est quoddam particulare membrii, inguentiam recipiens a corde: sed Christus est uniuersale principium totius Ecclesiae, ergo non est Ecclesiae caput. Sed contra est quod dicitur, δε- sum deaet caput supra omnem Ecclesiam
Dicendum quod scut tota Ecclesia dicitur unum corpus m7sticum per similitudinem ad narurale corapus hominis, quod secundum diuersa membra habet diuersos actus; ita Christus dicitur caput Eeclesiae secundum suntlitudinem humani capitis. In quo tria possumus consistus cst derare, scilicet ordinem, perfectio- Is
Ordinem quidem; quia caput est prima pars hominis , incipiendo a superiori. Et inde est quod omne erincipium consueuit vocari caput, iecundum illud, Ad omne caput via I. Reδum.
adisse signum prostitutionis tua
Perfectionem autem quia in capi- U. te vigent omnes sensus 5c interiores& exteriores, cum in caeteris mem
btis siu solus tactus. Et inde de quod dicitur, Lovo auus ct honorabitis ipse est caput. v. I. Virtutem verb; quia virtus & m Ius caeterorum membrorum, bc gubernatio eorum in suis actibus. est a capite, propter vim sensitivam de motiuam ibi dominantem; unde& rector dicitur caput populi, vopatet in textu. Haec autem tria competunt Chrissto spiti tualiter, Primo enim secundum propinquitatem ad Deum gratia eius altior est & prior, etsi non tempore ; quia omnes alij receperunt gratiam per respectum ad gratiam ipsius, secundum illud. οἶμοι-ι praesciuit, has ct pradestinauit confor v. 19.
mei feri imaginis silir sui, ut fit ip
se primogenitus in multis fratri
Secundo vero persectionem habet quantum ad plenitudinem omnium gratiarum, lecundum illud, Vidimus eum plenum gratia ct veritatiι. πιο virtutem habct influendi gratiam in omnia membra Ecese-tiae, secundum illud, De ptimisH- de eius ubi omnes accepimus. Et sic patet quod christus conuenienter dicitur Ecclesiae caput. Ad i. R quod dare gratiam aut spisitum Sanctum conuenit Christo secundum quod Deus auctoritatiue: sed instrumentalitet conuenit etiam ei,secundum quod homo; inquantum scilicet eius humanitas instrumentum fuit divi tatis cIus. Et ita actiones ipsius ex virtute diuinitatis fuerunt nobis salutiferae. utpote gratiam in nobis cavlantcs,
58쪽
co LIBER I. REGUM C Ap. XU. . I & per meritum , & per effcientiam
quandam. Ad 91. R. quod in metaphoricis locutionibus non oportet attendi similitudinem quantum ad omnia ἔsic enim non euet similitudo, sed rei veritas. Capitis igitur naturalis non est caput aliud; quia corpus humanum non est pars uterius corporis : sed corpus similitudinarie dictum, id est, aliqua multitudo
ordinata , est pars alterius m ii itudinis: sicut multitudo dormstica, est pars multitudinis ciuilis. Et ideo paterfamilias qui est caput multitudinis domesticae, habet supr i se caput, rectorem ciuitatis. Et pei hunc
modum nihil prohibet caput Christi esse Deu; cum tamen ipse Christus sit caput Ecclesiae. Ad 3. R. quod caput habet manifestam eminentiam iel pectu caeterorum exteriorum membrorum :sed cor habet quandam influentiam occultam. Et ideo cordi comparatur Spiritus Sanctus, qui inuisibiliter Ecclesiam vivificat&'mit. Capiti autem comparatur ipse Christus secundum visibilem naturam, secundum quam homo hominibus
Caput in tribubus Israilfactus es. Videtur quod Chi stus non sit caput hominum quoad corpora; Christus enim dicitur caput Ecclesiae inquantum influit spiritualem sensum de motum gratiae in Ecclesiam: sed huius spiritualis sensus de motus capax non est colpus ; ergo Christus non est caput hominum secundum
corpora. 2. Secundum corpora communicamus cum brutis; ti ergo Cni istus esci caput hciminum quantum ad corpora, sicqueretur quod etiam esset caput brutorum animalium ἰquod est in conueniens 3. Christus corpus suum ab aliis hominibus traxit: sed capur est primum iriter caetera nacmbra; org
Christus non est caput Eccleuae
Sed contra est quod dicitur. Re-
formabit corpus humilitati t nostrae, consiguratum corpori claritata ua. Dicendum quod corpus humani m habet naturalem ordinem ad animam rationalem, quae est propria forma cius de motor. Et In- quantum quidem est fol ma eius ,roincipit ab anima vitam de cς teras proprietates conuenientes humano corpori secundum suam speciem rinquantum vero anima est motor corporis, corpus instrumentaliter seruit animae.
Sic ergo dicendum est quod habet vim influendi humanitas Christi inquantum est coniuncta Dei
verbo, cui corpus unitur per animam. Vnde tota Christi humanitas, secundum scilicet animam de
corpus , influit in homines , dc
ad corpus: sed principaliter quan
tum ad animam; secundario quantum ad corpus. Vno modo inquantum , Membra corporis exhibentur membra institia in anima existenti
per Christum, ut Apostolus dicat. Alio modo inquantum vita gloriae ab anima de rauatur ad corpus, s cundum illud. aptii suscitanit Christum Iesum a mortuis, vivificabit est mortalia corpora vestra, propter 1nbabitantem spiritum eius in vobιs.
Ad I. R. quod sensus spiritualis gratiς non peruenit quidem ad corpus piimo de principaliter; sed secundario dc instrumentaliter. Nili .
59쪽
Ad 2. R. quod colpus an initii s I tioncm est pro peccatis eorum, bruti nullam habitudinem habet competii Chi Isto secundum quod ad .inim m rationalem, sicut habet citcapur; ergo Christus est caput
corpus humanum. Et ideo noti est omnium hominum.
similo. Dicendum qu 3 haec est disse-Ad ue R. quod licet Cluistus ti axe frentia urier corpu nomini S natura rix materia corporis ab aliis homini- le, de corpus Ecclesiae myllicum; bus; vitam tam n immortalem cor- quod nacmbra coi potis naturalis potas omnes homines trahunt ibis uni omnia simul: membra autem, ς ὼ ipse,sec undum illud, Sicu, in Adamicorporis mystici non sunt omnia si- omnes moramntur, irae ct se Christo mal; neque quantum ad esse ratu om es vivificabuntur. 3. p rae; quia corpus Ecclesiae constitus
Art. 2. tur ex hominibus qui fuerunt a Caput in tribubus Urail facta, es. principio mundi usque ad finem ip-Videtur quod Christus non sit ca-isius: neque etiam quantum ad eil put omnium hominum;caput enim gratiae; quia eorum etiam qui sunt non habet relationem nisi ad memia in uno tempore, quidam gratra ca bra siri corporis : infideles autemirent postmodum habituris aliis eam nullo modo sunt membra Ecclesiae, Iam habzntibus. quae cst corpus Claristi; ergo Chri- , Sic igitur membra corporis my stus non est caput omnium homi- l stici accipiuntur, non solum secun
num. l dum quod sunt in actu ; sed etiam
Ephes. λ Dicitur quod Christus tradidit i secundum quod sunt in potentia. I. V. AEI semetinum pro Ecclesia ut etse exhι s Quaedam tamen sunt in potentia, beretHigloriosam Ecclesiam, non ha- l quae nunqua reducuntur ad actum. bentem maculam, aut rugam : sed Quaedam vcio sunt, quae quando-muiri sunt etiam fideles in quibus que reducuntur ad actum. inuenitur macula aut ruga peccati; o Et hoc secundum triplicem gra- ergo nec etiam omnium fidelium dum, quorum Primus est per fidem; Christus est caput. Secund-s per charitalem viae ἱ Tem
. Sacramenta veteris legis com- tius per si uitionem patriae.
parantur ad Christum , sicut umbia Sic ergo dicendum cst quod acci- Quia ad corpus: sed patres veteris Tista- piendo genci aliter secundum tO- tuormenti sacramentis illis suo tempore tum tempus mundi, Chiistus citH.br. g. seruiebant, secundum illud . caput omnium hominum : sed s- siti, st
. F. exemplara cst umbrae deseruiunt cauta cuncum divcrsos gradu S. Primo ea ut
ΟΜ νῆ non zrgo pertinebant ad cor- enim de pili Opialiter est caput eo- omnisi pus Christi ua Christus non est tum qui actu uniuntur sibi per glocaput omnium hominum. l Iram. Secundo coi hi qui actu uniun- Τμ 'ν. Tim. sed contra est quod dicitur, Est tur sibi per charitatem. Tertio co- fabator Φmnrum hominum. ct maxι- tum qui actu umuntur sibi per fi-
ά . si in m. Et Use est propitiatio pro deni. Gar, o vero eorum qui sibi
peccati nostras, non pro nostris tan- umuntur solum in potentia no tum. Sed etiam pro totius mundi: Sal- dum rediicta ad actum : quae tamen
60쪽
τi LIBER I. REGUM C Ap. XV. v. II
diuinam praedestinationem. Quin- ito veri, eorum qui in potentia sunt sibi uniti, quae nunquam reducetur ad actum : sicut homines in hoc mundo viventes, qui non sunt praedestinati; qui tamen ex hoe seculo recedentes, totaliter desinunt esse membra Christi; quia iam nec sunt in potentia ut Chiisto uniantur.
Ad i. R. quod illi qui sunt infideles, etsi actu non sint de Ecclesia, sunt tamen de Ecclesia in potentia. Quaequidem potentia in duobus fundatur. Primis quidem*principaliter in virtute Christi, quae est sufficiens' ad salutem totius humani generis: secundario in arbitri j libertatea
gloriosam non habentem maculam neque rugam, est ultimus finis, ad quem perducimur per passionem Christi. Vnde hoc erit in statu patriae, non autem in statu viae:in quo Iρε . Si dixerimus quia peccatum non habemus, non osseducimus. Sunt tamen quaeda scilicet mo
talia quibus carent illi qui sunt membra Christi per actualem unionem charitatis. Qui ver b his subduntur peccatis, non sunt membra
Christi actualiter, sed potentialiter, nisi forte imperfecte per fidem informem , quae unit Christo secundum quid, dc non simpliciter; ut scilicet per Christum homo conse-2. quatur vitam gratiae: Ddes enim H ν. . . ne operibus mortua est. Percipiunt tamen tales a Christo quendam actum vitae qui est credere : sicut si membrum mortificatum moueatur aliqua Iiter ab homine.
Ad 3. R. quod sancti patres non insistebant sacramentis legalibus tanquam quibusdam rebus, sed taeut imaginibus de umbris suturotum. Idem autem est motus inim
ginem, inquantum est imago, ει in rem. Et ideo antiqui patres serua do legalia sacramenta, ferebantur
in Christum per fidem de dilecti
nem eandem, qua & nos in ipsum ferimur. Et ita patres antiqui pertinebant ad idem corpus Ecclesiae, ad quod nos pertinemus, p. quo.
Caput in tribubus IF Tifastus es. Videtur quod Christus secundum
quod homo, non sit caput Angel rum ; caput enim Zc membra sunt unius naturae: sed Christus secun-dlim quod est homo non est conia mis in natura cum Angelis, sed solum cum hominibus; ergo Christus secundum quod homo, non est caput Angelorum. a. Illorum Chiistus est caput qui pertinent ad Ecclesiam,quae est corpus eius: sed Angeli non pertinent ad Ecclesiam; nam Ecclesia est congregatio fideli um : fides autem noncst in Angelis; ergo idem quod
Sed contra est quod dicitur, Δμi cisus e.
est caput omnis principatus pote3 - v. s. tu: Et eadem ratio est de Angelisal o. um ordinum; est ergo Christus caput Angelorum.
corpus, necesse est ponere unum caput. Vnum autem corpus similitudinarie dicitur una multitudo Ordinata in unum secundum distinctos actus siue officia. Manifestum est autem quod ad unum finem, qui est gloria diuinae fruitionis, ordinantur de homines de Angeli: unde corpus Ecclesiae mysticum, non solum consistit ex hominibus,sed etiam ex Anselis. Dissiliaco by Gorale