장음표시 사용
81쪽
yx PETRI IOAN. PERPtNIANI sus Segestanus dixit pro testimonio , se ob sepulturam Heraclii navarchi pecuniam Timarchidi dinumerasset accepit igitur pecuniam ob sepultaram Verres. Argumentum est , dixit Onasus, quod Doriem una aliqua parte quaestionis, ex re Rh-jecta , vel attributa depromptum est , sed
ex enunciatione totius quaestionis. Quoci ca ex eo genere cst , quod assumitur Q-ris , & testimoniis humanis continetur. Idem de illa argumentatiorae sentienduin est , qua in eodem libro confirmat cives
Romanos jussu Verris in Latomias seiae conjectos , ac necatos , quod ita scriptum sit in literis Syracusanorum. In illo ipso accusationis libro , paulo post principium, ad conjecturae quaestionem explicandam , liberaritne Siciliam Verres bello servili,
argumentacio haec affertur : aut liberavit
bello fugitivorum , quod factum sit in imia insula, aut eo , quod gestum est iu It lia, aut eo, quod in Sicilia potuit excit ri , nisi providisset ipse, ne excitaretur ret ullo autem horum trium liberavit Sicia 4 iam Uerres bello servili. Argumentum n
dum est , aut bello ibidem gesto , aut gesto in Italia , aut eo , quod moveri potuisset : quod quia non tumitur ex enim-
82쪽
ALIQu Τ EP ST O L .R. 73ciatione votius quistionis, sed ex una parte , videlicet ex attributo . istum est, mori remotum. Ιcisita vero vel simplicia sunt, vel conjuncta. Hoc simplax noti est, ut apparet : conjunctum igitur : non definitionis autem: non enim definitur servile bellum t ergo partium enumeratio
nis r quae cum divisionem , & partitionem complectatur . hoc argumentum fine dubio divisonis est ι propterea , quod tribus illis modis tiberari potuit a Verre Sicilia bello servorum. Porro superioris e me- rationis partem onam , Siciliam Venis sera , bono fugitivorum in Italia gesto fuisse liberatam , ita refutat. Aut operam tuam praebuisti ad victoriam de servis o tinendam , tum cum profligati sunt, aut solum ad eos tota Sicilia prohibendos , Cum Conarentur accedere : quibus d bus partibus reprehensis , concludit nullam extitisse Verris operam in eo bello servorum , quod in Italia fuisset. Hoc autem
argamentum ad eundem locum , atque proximum pertinere , eadem ratione colligi facillime' potest. Jam secundae hujus
enumerationis posteriorem pariem, servorum copias ab insula Uerris opera fuisse repulsas, hac argumentatione refiuat. Nun-
83쪽
PETRr JOAN. PER PINIANI quam fugitivi , qui in Italia pugnabant ,
ad Siciliam accesserunt : non sunt igitur Verris diligentia repulsi. Argumentum est, nunquam eo accesserunt, quod erutum ex una parte quaestionis , videlicet ex attributo , insitum proselio est , & artifici sum , non conjunctum. Nam neque definitio est, neque partium enameratio: sim plex igitur. Et quoniam non in verbo positum est , in ipsa re consistit. Ac comparationem nullam habet neque similium aut dissimilium , neque majorum , min rum , parium. Quare ex iis est, quae absolute sine comparatione sumuntur e re ipsa. Ergo vel in consentaneis reponendum est , vel in dissentaneis : non in
consentaneis autem ; non enim cohqrent,
accedere, & repelli : quare in dissentaneis. Neque vero est repugnantium : non enim repugnat ab insula repelli , qui conetur accedere : contrariorum ergo sit ,
necesse est. Atqui accedere & repelli nec adversa sunt , nec aientia , & negantia , nec privantia. Quapropter superest , ut sint ex iis, quae cum aliquo conferuntur: quorum cum duo genera fiant ab Aristotele,
unum eorum , quae reciprocantur, alteram eorum , quae retro non commeant , poste-
84쪽
1ioris haec generis putanda sunt. Nam ut repulsus ne intelligi quidem sine accessa possit, certum est tamen accessum non intelligi modo, verum etiam esse posse sine repulsu. Necesse non est illustrari pIuribus exemplis hanc methodum μυ- , in suum quaeque locum argumenta reserendi,
cum tibi , praesertim tali viro , rem sine exemplis indicare sit satis. Illud solum videamus possitne hac eadem investigari via , cujus sit loci argumentum illud Ciceronis in divinatione, in quo te significas haerere. Quaestio praecipue , in qua status est causae, comparationem habet squitatis , qualem in pari. Iibro M. Tullius semper esse vult , cum de
verissimo accusatore disputatur ; utrum sit aequius actorem praeponi causae Siculorum, Ciceronem , an Cecilium ξ Confirmatio Vero tota , qua probat orator se potius e se constituendum accusatorem , potest in hanc ratiocinationem breviter includi. Ille praeponendus est actor causae repetundarum , quem maxime volunt actorem esse
ij , quibus factae esse dicuntur injuriae; &quem minime vult is , qui eas injurias arguitur fecisse : me autem Siculi actorem causae suae esse volunt i mihi minime vult
85쪽
τε PETRI Io AN. PER PINIANI dari delationem Verres a me igitur huic cinis actorem Praeponi convenit potius , quam Cecilium. Argumentum est, quem maxime volunt, qui res suas repetunt, &minime vult reus : quae mihi duo plano signa Oratoria videmur , indicantia uter sit diligentius dc sertius accu laturus. Etsi nata que primam contentionem , in qua , Ciceronis judicio , status est in causis de constituendo accusatore, quaestionem de squitate semper habere non nego ἔ tamen extremam disceptationem arbitror esse conjecturae, ac temporis futuri. Etenim camaccusator is potissimum sit diligendus, qui
videatur optime caulam acturus, hoc unimique eorum , qui certant , propositum
esse debet , ut planum faciat se, & verissimum, & constantissimum , & diligentissumum in actas cido futurum. Atque hinc suspicor factum esse , in veterum orat rum de hoc certamine orationes, divin tiones Latine nominarent , quod iudicibus quodammodo divinandum esset, quis e multis , aut uter e duobus , Optime asi- cuiaturus esset ; maxime cum ad hanc unam facile referri possint omnes tres nominis hujus causae, quae ab Asconio commemorantur. Marcus vero Tullius hoc ,
86쪽
ΑLIQuo T EPISTOLAE. unde tota res pendet ; tum quod notissimum esset; tum quod in fronte orationis, re prima propositione arrogantiae summae putaretur I prudenter omiut , aut potius rejecit in commodiorem locum. Duo tantum signa posuit, quibus confirmatis, uter melius causam iIlam acturus esset, apparet. Quid enim est, cur & nolit Verres,& malint Siculi Ciceronem ὸ Nimirum agente Cicerone , & Siculi sperant se facillime posse recuperare res suas , & Verres effugere judicii severitatem se posse diffidit. Et tamen quod initio positum hominum animos offendisset , id postea in confirmatione secundi signi commodius inductum & explicatum cum artificiosa modestiae fignificatione , mirum est, quantam vim habeat ad vincendum. Verum signa,
argumenta sunt ex locis eruta, non argumentorum loci. Quapropter quaerendum
est adhuc , ex quo loco deprompta sint haec duo signa , quibus loco rationis est
usus ad statum causae confirmandum Orator. Primum , non ex totius quaestionis
enunciatione sumuntur , kd ex re subjecta ; Cicerone videlicet , atque Cecilio :neque externa vi sublevantur, sed sua. Nam quod M. Tullius ostendit , qacidam loco
87쪽
partem alteram propositionis confirmans, sociorum voluntatis habendam esse rationem in accusatore deligendo , id eo spectat , non ut sociorum voluntas vim habeat testimonii , sicut in magistratibus , & legibus creditur habere , sed ut judices , quorum est optimo accusatori dare delationem , ossicio sibi suo satisfecisse videantur , si ei dederint , cui dari voluerint , quorum res aguntur. Est igitur amgumentum e duobus signis , in re subjecta, unde sumptum est , inhaerens & in
Sed cum multi sint loci inhaerentes, &infixi in rebus ipsis , ex quo eorum fuerit depromptum perquiramus. Ciceronem de signis , unde illa eruantur varie sensisse video. In topicis apertissime illa ponit in adjunctis , quod non solum exempla demonstrant, sed multo etiam magis illa verba, quae addit exemplis , & si quae alia signa conturbationis & conscientiae :& rur1us illa , ceteraque quae suspicionem facti possunt movere. In lib. Vero Partit. ea refert ad eventus qui effciuntur ex causis his verbis et C. F. teneo , quino
qui sint illi eventus , quos ex caussis efflci dixisti C. P. consequentia quriam sigm p
88쪽
teriti , in quasi impressa facti vestigia, q-
quidem vel maximes picionem movent, quasi tacita sunt criminum testimonia. Exempla deinde multa ponit , quae in top. PQ sit erat in adjunctorum loco. Priorem Ciceronis rationem Aristotelis auctoritas confirmat , qui in prioribus analyticis fere extremis, in tria tempora signa partitur, ut ille adjancta : & in lib. de sophistarum reprehensionibus omnia oriri affirmat
εκ των εmαενωνῶ quo Verbo, ut supra dixi,
omnia adjuncta comprehendit. Quinctiliani sententiam praetereo. Miror enim ta- Iem virum tam faciis fuisse deceptum , &deferuntur. Qv nquam in eodem capite , cum signa dicat ad omnia tempora perti-
stravi illam temporum distributionem accommodari posse. Omissa igitur Quinctiliani sententia , Ciceronis utramque rati nem , & probabilem , & veram esse censeo. Namque signa earum quidem rerum, quas proprie indicant, sunt effectus, hominum autem & negotiorum adjuncta. Verbi gratia , pallor , tremor, haesitatio,
89쪽
go 'ETRI IOAN. pr RPINIANI eonseientiae , quae significant effectus , -- dis autem factae , & ejus , qui arguitur feeisse, adjoncta sunt non enectus. Pari ratione voluntas, & judicium tum Siculorum tum Verris de Cicerone , atque Cecilio , si eum agendi faeultate , eujus judicium est, conferatur,effectust si cum hominibus ipsis, Cicerone & Cecilio comparetur , adjunctum erit. Haec omnia eadem illa via & ratione α- .ma, facillime
eomprobantur. Sed & Iongum id est, α quale fit, ex iliis, quae supra posui, exemplis perspicitur. Quod si cognoscere cupis illud etiam, de duabus M. Tullii rationibus quamvis veris , utram ipse magis probem 3 aio po steriorem mihi placere magis, quam prio rem a quia ex signis illud directo concluditur , quod significatur. Ut ex pallore conscientia facinoris; ex voluntate Siculorum , di Verris metu , facultas Ciceronis & Cecilii ad accusandum. Signa vero non adjuncta sunt , sed effectus , e rum, quorum sunt vestigia, atque signa. Haec de postrema quaestione habui dic re. ria pro tua singulari humanitate , si quid in hac disputatione minus vere , aut commode dictum judicabis , id aeqvi b nique
90쪽
ALIMIOT EPIs ΤΟ Lx 8rnique facies, meamque summam tibi obsequendi voluntatem , etiam conjunctam cum erroribus humanis , non modo probabis , Verum etiam amabis.
Petrus Ioan. Perpinianus Mario Corrado. IX.
N Equeo satis explicare verbis, quam
tam mihi laetitiam attulerint Calendae Februariae. Nam cum literas ad nostrum Aldum , patremque, tuas Annibali paulino missas fuisse cognovissem , adij eo die bene mane hominem, & numquidnam abs te aliquando ad Paulum Aldumque Manutios literarum accepisset , qu a sivi. Ille vero quatuor aut quinque epistolas habere se respondit, neque dedisse , quod eos non nosset, & quinam essent, aut ubi habitarent , quςrere sibi per occupationes non liceret. Eas ego statim Aldo detuli. Illae ipsae repertae sunt, ad quas tibi nihil
rescriptum esse querebare , quarum eXem pia non multis ante diebus pater acceperat. Sed inscriptiones antiquae deerant ρqur res & laetitiam minuit utriusque nostrum , de mihi tum abs te tum ab Aldo