장음표시 사용
291쪽
r ,ac diuidi,νtsuprafecimus. Et quamuis,quod ad Harsionem attinet, aliquid absolutius dici potruisset tamen ista Ditisius examinare,atque ad tenue limare,nibilest necesse. i Dctoa pintio: Oratoria actio pro caussam,
coram, ac personarum varietate immutanda est: ita Ῥt aliter in foro , aliter in si tu , aliter in comone dicenuum sit . Patet haec positio, ex bis M.Tulli' verbis: In Scauri oratione sapie tis hominis effriecti grauit drsumma, nat ratis quaedam inerat auctoritalis a non Ῥt c fisam, sed νt testimonium dicere putares , cupω eo diceret.Hoc dicendi genus ad patrocinia mediocriter aptum , debaiar ad senatoriam vero sentetiam,cuius erat illaprinceps, vel maxime. Vltima positi': Ad hanc partem excolni Auctor dam Magis exercitatio ct usus,quam Ῥl prae- adHςzς. α ta conserunte ad rectam autem exercitatio-ηem eius memini=e oportet, omnem actionem, quasi ea quodam fonte oriri ex animo . Es Brina certis Aquam speciatim auctor Hereninianus tradit. . Argumenta in sotrarium allata hunc in motaum solveres:deprimo, riseoteles ait acito. nem panum honestam videri,intellige eo mo ,
quo supra de elocutione diximus ; ridelicet se spectemus auditorum prauitatem .ac si dixist
292쪽
srandu=n eonfert d ex eo=σι quod auditores actionis dignitate, ct mi asci volunt: Immo Aristoteles ipse ait vim magnam habere: Cur autem ipse non nullide actione nihil scripserint Opra docuimus : vel qiua iam exorta erat ars histrionica, a qua non nulla bene agen di praecepta peti poterant: Nel quia haec pars minus artis habet, O quod habet non ita facile
merbis exprimitur. . Secunda ratio sic diluitur: O si pronuncia tionis ratio potissmum naturamsequatur: ta
men, ctim non omnes a natura idoneam pronun
ciandi rationem habeant, O qui habent, non omni ex parte perfectam: ideo aliqua arte opus fuit ad eam perficiendam: Ni de tota eloquen
tia,O aliis partibus diximus. Tertia quo pacto sitsoluenda, satis ex dictis
liquet: nam, licet histriones hanc artem occupauerisit; in non omni exparte fecerurit suam, cum eorum inio ab oratoriast longe diuersarquando atit Cicero requirit in Oratore gestum penesummorum actorum ignificare vult,se in oratore desiderare optimam agendi rationἔ:σanimaduerte, quod ait, pene, Ῥt diuersam'pr nunciandi artem indicaret. Cur aat ab illisp ttam esse aliquando dixerit,iam explicuimus; t m quia eortim actio aliquid Oratori conferre
potesahm e quod iis eo tempore bac partem
293쪽
fotissmum occupauerant:tum etiam, quod fortasse aut nihil, aut parum de ea a Rhetoribus scriptum fuerat. Fostrema rariosos probat hanc partendi, ipso Uu, quam scriptisposse doceri: quod nos libenter fatemur: sed tamen adhibitis pracseptis, per retem iam obseruatis . .
An iudicium sit sexta R hetoricae pars, Disputatio VIII.
Ε x T A M rhetorica partem bis quinque,de quibus batienus dissutauimus,addendam esse,nimirum iudicium, quidam huius artis pro fessores iudicarunt:quorum ius . . 'rium non esse omnino a ratione alimum,his r tionibus persuaderiposset. Primu Dialemca ex M. Tullio, diuiditur in iudicium ct ii emtione, In Tortanquam in duo partes ergo etiam Rhetorica, quae est eipersimilis,his duabus partabis constare debebit. Confirmatur haec ratio:prius oportet inuenire,deinde qua inueta semi iudicare: igitur iudicium ct inuentio sunt duae facultates disti, .Huc pertinet quod Cicero aliquadoscripsit: In ocu Nam inuenire est iudicare quid dicra, magna sta quidem sunt, taquam animi instar in compore ,sed propriamagis prudentia , qua et
294쪽
quentia: qua tmen coga, Nacua prudentia - Sem e , nihil aest summo Oratori ita nece se sarium, atque iudicium, quod nemo , vis qui indisio esset orbatus, ne re auderet; cumΠ0usolum ea quae iuuenit, onit, exornat , o di cis,indicare,stdetiam, quid quanti Dpro is
corum, temporum , personarumque ratione iei
dicendum sit, iidere ac statuere debeat , quod sne summo iudicio fieri non potest: non erit j rstr hacficultate priuaclitis: cum, nisistor,nurius sit artifex, qui tanta egeat prudentia,quan ea oratori est necessaria. . io Ad haec, si uacium, cum sit omnino Oratori necessarium, non essetpars ab alijs distincta , rabide maxime ob eam cat. , xt non nusti dicunt, Cypari. quia cum ceterispartibus permiscetur: at haec ratio non est firma, itur. Nam, sicut oportet prius inuenire, ct pinea di*onere; ita etia- I post inuentionem oportet indicare inuentio jμtur praecedit,ct iudicium subsequitur: ct cu de eo dari certa praeceptapo sint erit iudicandi sicultas tab albs partibus proculdubio distincta,
ostremo reperiuntur multi, qui ficultate dilueniendi plurimum valent, cum sicile quam O . I de Unaquaque re proposio dici primi, excogitent, at vero in tutis odo sunt tardi, ct heb aes, ficile labuntur :i tur inueniendi is
, ' d candi Iacestate1sint interj Omnino diuersa:
295쪽
Mieero non negauit inuentionem rhetoricς. II s. KII ε .a.Ciceronis & Fabij opiniones de fine .rhetoricae conciliari non possunt. 82.a. Miceronis de materia Eloquenti sententia. Tr .a Ciceroni Rhetoricaron est virtus. e 22.beClamator quis dicatur. ill 3.b Clammor non idem 'tiodorator. . F.b Collocatio oratori necessaria. Ios.ai , Concionat quis dicariar. 1.b
Con ciones nostri temtoris sub quo caussaru genere contineantur. . 71.b. Consilium quid siti IJ2.a
'Γ Ε ε 3 N i ae x o quid sit. Io.b Definitio duplex. Io.b Desinitio quomodo fiat . II .asDefinitio rhetorices abaristo. tradita explicata.'3a,' .al Desinitionis legis quae . II .a Demonstrationes non sunt quςrendae in omniarte. 79.b De re aliqua quomodo sit di utandum. 16. a Dialectica& eloquentia sapientiae ancillae. 63.b Dialectica A rhetorica nullo certo rerum genere continentur'. 61.b Dialectica in quo sita sit . a O9B.IIoas Dialectica,&.oratoria dispositio intersedisserunti 12 bi Dialectica est de rebus contrarijs. 18. Dialecticus quis prolFrie dicatur. IIO.bi Disserentia quae dicatur. ta Io.b Dionis de partibus eloquentiae optulo. Το3.b Dionysius quomodo Rhetoricam definiuerit. I 1.bi Dispositio quibus partibus contineatur. II 8.b Dispositio est parsi hetoricaci I 21.a'l Mispositio oratoria &dialectica non sun idem. 124.b Dispositio potest arte contineri. 12 F.a Dispositio cur dicatnt inartificiosa. I 23 a spositiq quibus nominibus uominetur. I I 9.a
296쪽
Dispositio quomodo sit alijs eloqu*ntiae partibus prς stan i
Dispositio in quo antecellat alias rhetoricae partes. I 6 Q. b
Dispositiones variae definitiones. . M' .a Dispositionis oratoriae variet diuisiones,& earunt explica .
Disponere est proprium sapientis. iDisponendi ratio cum res diuersae tractandae sunt. I 22.2
Disertus quis dicatur Disertus est eloquens non sunt idem . Disputatio de re aliqua unde sumenda.M. Dubitare debet,qui scire voliunt. Ductus quid sit. IT Uuctus quot uplex sit. . ., . t Ductus pertinet ad dispositionem. EF ε 3οτιο NIs artes quae sint. . Eloquentia quid sit. . Eloquentia quo reseratur. . Eloquentia ex quibus rebus confisiatur. Eloquentia aequibus disci non pse tuta .. . Eloquentiae partes dupliciter considerari possunt. Eloquentia naturalis impersecta. iEloquentia & dialectica sapientiae c*mites. Eloquentia potest separari a sapientia. Eloquentia prius in foro versata cit. Eloquentia persecta non pendet a sola arte. Eloquentiae materia quae. . Eloquentiae materia non est taptum aliqua vitet pars To a Eloquentiae partes tantum quinque. IO .a Eloquentiae partes varijs modis comparari possunt.11' .a Eloquen tiae sunt res omnes subiectar. Eloquentiae materia non sunt tantum res dubiae. 69. bEloquentiae materia humani assectus. . T .a Elocutio viarie dicta sita v3-b Elocutio F s. b
297쪽
Isto Atio in quo sitae i l Elocutio cur necessaria. - - 'Εlocutio, cur oratio appellata. Elocutio nunquam negata rhetoricae. Elocutio pars rhetorica . Eloctatio proprie rhetolicae pars. Elocutio debet eme moderata. Et brutio quo cetteris eloquentiae partib. praestatior. 46o. bEloeutio sine sententi js inrass& puerilis. 132.a Elocutio non cosistit in solo verboru ornatu. I l.bra 3 2. a Elo Attid auditorum vitio adhibita in oratione. I 27. bElo hiatio est maxime propria rhetoricae. 3 13 l. aElocutionis ars, non fuit a principio inuenta. I 2. bEloeutionis variae itiones, & earum explicationes. 328. b. IS9. - . Elocutionis partes quae. I 29.b. I O .a Eloeutione non est omnibus in locis opus. I3 3. bE oquens quis' dicatur. 7.a. b. 1 F. bEloquendisertus non sunt idem z7.b Exercitatio est una ex pcipuis eloquentiae caussis. 89.a. bExordium narratio, & c. non sunt paries eloquevitiaris sed orationis. Io I. bExordium & peroratio sunt orationis partes IExornatio non debet apparere in Oratione. I 27.b
Facultates quae dicantur. Facultas quae ars propriae dicatur. Fides conseruat humanam societatem. Finis quid sit. Finis &scopus quomodo differant. Finis artis unde in uestigetur. Finis descriptiones variae. Finis & opus in artibus distinguuntur. Finis cognitio necessaria in omni arte.
Finis est regula aliarum causiarum:
298쪽
Finis oratorix est'persuadere dictione Q .Fhiis rhetoricae est persuadere. Finis artium, qualis esse debet. Fines duo rhetoricae Forma quid sit. . Franciscus Robortellus, quo Rhetorica denmuerit. I s. υ
E N v s, quid sit.- Io.b Grammaticae materia quae 6F.a Glammatici olim qui essent. .. . Grammatici liostri temporis, cur non sinrperfecti. 73.b Grammaticorum munera quae sint. 73.b
HA v v τ v s intellectus quot sint. H. agorae de partibus eloquentiae opinio Historias ser i bere est oratoris Historici qua disponendi ratione utantur. Homo a varijs scientijs diuersa ratione cosideratur.6s. bHominum animi,fiue affectus , quomodo sint rhetoricae materia.- 7s Humanae aetiones fiunt ob aliquem finem: 8t.b
IN distribuetida oratione quid consideranduω II a.blii definitione rhetorices ab Aristotele tradita, quomo dσcontineantur omnes eloquentia partes.- 's .a b Intellectus nillil percipit sine phantasia. I 3 6 Inuentio duobus modis intelligi potest . o i Intellectus quid *7 ΤΙnuentio est omnino necessaria rhetori L D 3.b. I I .a.b'Inuentio est propria pars eloquentiae. I I 3.b Inuentio non, est sine iudicio. . Inuentio dialectica , & rhetoricae quantum inter se dis
Inuentio, ut est pars eloquentiae non est iacuitas' a natu. ra tributa; i Inuentis,curaliquando dicatur non artificiora. I IT, Inuenti.
299쪽
Inuentio est praestantior omnibus eloquentiae partibus'
Inuentionis variae definitiones. Inuentionis partes,quae& quota Iraetutis de fine rhetoricae opinio. Iudicium quid sit. Is 2.a Iudicium oratorium quid sit. Is 3.b Iudicium quotuplex. φ . . 112.b Iudicium, non est idem quod consilium. IIudicium quod nou sit oratori necessarium, I Fq. bIudicium quot modis accipiatur. Iso.a.b. Is IIudicium de quibus rebus sit. I 12. a Iudietum non est distincta pars eloquentiae. Iudicium magis necellarium oratori , quam ulli alij artifici. Is .a Iudicium quo orator indiget non est a natura. IJs.a Iudicium non est selum de rebus ninnifestis. I s .a Iudicium est permistum omnibus eloquentiae partibus.1ys. a Iudicium cur sit maxime necessarium oratori. Iudicium difficile in omni arte. Iurisconsultus minus eget memoria,quam orator. LI33RALas artes quae . Locus Aristotelis explicatus. Locus Ciceronis declaratus. Locorum inuentio tributa dialectico. Logicae pars iudicativa quae. Logicae materia quae.
Materia artis quibus nominibus appestet an Materia in arte, quae dicatur. Materiae artis conditiones quae esse debent. Marius Fabius Victorinus rhetor illustris.
Maru Fabij de sine rhetoricae opinio.
300쪽
Mari j Fabij Vii opinio de fine rhetoricae consutata. Medicina ad quid prius inuenta. t T 2.b
Memoria artificiosa quibus rebus constet. 23s.b Memoria artificiosa quid possit. I 6 bMemoria cur potius pars ritetorici,si alterius artis. I 3 6.b Memoria est rhetoricae pars. I 8.a.b Memoria potuita lassem redigi. I 6. b. I 37.b Memoria omnium rerum custos,& thesaurus. 13Memoriapquas imagines requirat. I 36.αb
Memoria quid requirat. Memoria quibus nominibus appellatur. . 33s.' Memoria varijs i nodis accipitur. 13 4.b Memoriae vanae definitiones.- Memoria in quo praestet alijs partibus rhetoricς. Isi. Memoranda faxustas magis ab exercitatione,quam abar te pendet.
Mendaci j usus semper malus. o Mentiri; nulla de caussa licet.iti Mouere affectus non est sua natura malum. Methodus quid significer .
NA τ V R A ethpraecipua eloqaentiae causi Natura nihil agit frustr . . Nominum cognitio initium disciplipae.
Nominum cognitio necessaria. Non est oratoris falsa inueniret. lNotatio quia. ἰ : Fotia eloquentiae definitio.. .
OF F i u i v M in arte quid est i dicatur. Olim i dem erant oratores dc sapietates.