장음표시 사용
301쪽
Operationum humanarum varia genera. , 4'.a.b Opiuiones de partibus eloquentiae. Io3. bOpiniones variς,an rhetorica sit ars. 38.a.hopiniones variae de fine rhetoricae. 77. a opiniones variae de caussis efficientibus el6quentiae .
Opus & finis in artibus distinguuntur . . 82. boratio Ciceronis pro Rege Deiotaro qualis. 83 aDratio est v lxti Auraedam sabrica, & corpus. 67.b 68. a Oratio est oratoris instrumentum. . 66 Oratio, & orator quomodo a Graecis appellentur. 63. boratio ex quibus constet. , 66.a Osationis compositio, comparata conuiuo, & sabricet.
. Oratio pro Milone,non fuit recitata a Cicerone. 8s.b Otator effector est persuasiqni . 8 Ira Orator magis eget memoria,qua ullus alius artisexi3 7. a Orator perfectus quae cognoseere debet. 67.a Orator potest esse vir non bonus . . 2 .a Orator qsiis proprie dicatur. . . T. a Orator quis censendus. I 68.a. borator quae cognoscit ad agevdum refert. 38.b Orator quomodo dicatur sapiens. . O.a
Orator unde dictus. 6.a Oratoris. priuata materia quaestiones ciuileS. - - 72.a. Oratoris materia.. J8.b Oratoris definitiones. . . I .b. II. Oratoris nomela praeclarum. . . F.
i Oratoria distributio qualis esse gςbea t. i : Izv.b
302쪽
ordo non est ponendus taliquam pars distincta Eloquere
Orare quid significet. PAR s quot modis accipiatur. 98.,
Partes homogeneae,& eterogeneae quae sint. 9 9.a Partes quς dicantur. Io. bPartes eloquentiae diuersis temporibus inuentae. I 63 Partes rhetoricae,quomodo collocandς. I 63 .a Partium eloquenti et una est alia nobilior. Partium rei alicuius noti ia necessaria. 97.a Patronus quis dicatur. F.b
Persuasio dialectica diuersa ab oratoria. I 79.b Persuasio dupliciter sumitur. 78.b Persuasio pendet potissimum ab auditorum beneuolentia. 8 .b Persuasio quotuplex. I 79.a Persuasio quid significet. , 73 RPersuasio dialectica & rhetorica inter se disserui. I Io.a.bo
Persuadere quid apud Latinos significet. 78.b Persuasio rhetorica diuersa ab alijs. 86. a
Poetae olim sua poemata recitabant. I 43.a Poetae quomodo sua poemata disponant. I 2I.b. I 23.a' Poetarum actio transiuit ad histriones. I 3. a. bPoetiea unde sic dicta. I.b 6o.b Pontani opinio de fine rhetoricae consutata. 83.b Pronuntiatio est eloquentiae pars. 1 7.a.b Pronuntiatio multum confert ad persectum oratorem costituendum. I 46. a Pronuntiatio oratori necessaria . Io6.a Pronuiitiatio quibus nominibus appelletur. I inbPronuntiatio quomodo exercenda. 'I 48.a
Pronuntiatio habet vim magna ad persuadendu. I 46.b Pronuntiatio quanti fiati I I.λ
303쪽
pronuntiatio varianda pro caussarum , de locorum va rietate. . I 8.x Pronuntiatio varianda pro assection adiuersitate . I .a Pronuntiationis defitutiones P I o.b. I I.a Pronuntiationis partes is r I .a Pronuntiationis species. I .ario nutiatio in quo antecellat alias rLetoric partes. I 6I .a Pronuntiandr ratio non est tota a natura. 1 F.b Prudentia duplex. I J I.. Prudentia quid. 28.a Plato requirit in oratore cognitionem assectionum ani-
Qus sunt praestantiora pluribus no ibus appellantur. 8.b Qui artes liberases deprauento 1 ., Q es in sero nonagir, non nameratur orator netilianus male suo oratori metici, usu cocessit. 47. ainin cilliani de iudicio semen tia .. I ., Quinctilia iii de fine rhetoricae opinio . 77.bQm non sunt eloq tia praeditii cur persuadere incerdam possintὰ ό 8 b' vult rhetorica bene uti,debee esse virtute pditus. 13. , Qtiomodb definiendum . 16., o pacto orator res quas tractat ab alijs accipiat r I .a Quomodo rhetorica habeat iu materia res omnes. 7 .a.b'Quot modis aliquis dicatur prius alio. I 2I .,
R A τ i o serinalis ire artibus quae
Rationes variae, quibus probatur rsetoricam non
platonis de fine rhetoricae ops ni' mito phi & Sophistae contrari j. Philosophorum cum Sophistis contentio.
304쪽
Rες tune covnosculi tui, cum caussae cognoscuuturi ' .R
tum triplex ordo. Rhetor unde dictus. Rheior quid a pud Graecos significet. Rhetor quis dicatur. Rhetor,& orator non idem significant.
Rhetorica, cur sic nominata. Rhetorica an recte nominata. - Rhetorica congruenter nominata. Rhetorica Latine eloquentia. Rhetorica quibus modis acci Siatur.
Rhetorica & eloquentia non significant idem. Rhetorica definiri potest.'
Rhetorica definit. Rhetorica non est simplex habitus. Rhetorica est ars communis. Rhetorica est habitus indifferens. Rhetorica est qualitas. Rhetorica cur facilitas appellata. Riietolica non est habitus malus Rhetorica non est prudentia: Rhetorica noti est ars cognitionis . Rhetorica non est ars effectionis. Rhetorica non est scientia. Rhetorica quomodo sit virtus. Rhetorica est ars actionis. Rhetorica est ars coniecturalis. REetorica est ars liberalis,& utilis. Rhetorica ars sermocinalis. Rhetorica est facultas ratiotialis. Rhetorica non est simpliciter sapientia. Rhetorica est proprie ars: alo.a.b. I .a Rhetorica non utitur mendacio. 46.b. 7.a Rhetorica & Dialectica, cur facultates dicantur. ' L.a Rhetorica quomodo dicatur ars impersecta. I .b Rhetorica comparantur palmae dilatatae. 3.b- Rheto-
305쪽
Rhetorica prius inuenta, quam dialectica. II setorica & eloquentia quas habeant partes. Io I .a Rhetorica aliquam habet m*teriam in qua versatur. 69.a Rhetorica ut ars eit quid efficiat. in . il . 67. Rhetorica est instrumentum politica ii DRhetorica cur particula dialcctica ... II 6. a Rhstorica ex quibus partibus conficiatur. i, Iog.a.b Rhetorica, & dialectica nullo certo rerum genere conti
Rhetorica agit de rebus contrari is. Rhetorica de quibus iebus esse dicatur. Rhetoricae etymoloἶla. .Rbetoricae variet definitiones. Rhetorice finis persuadere. . Rhetoricae duos fines quidam tribuerunt. Rhetoricae officia quae & quot sint. ii Rhetoricae materia, ut est ars, est ornatus sermo Rhetoricae priuata materia quae. Rhetoricae, ut ars est, quς materia.
Sapientia quid. Sapientiae conditiones. S iens qui dicatur. Sapiens quis dicatur.
Sapientes olim oratores erant. Scietitia quid sit. Sementiet variae de materia rheto ices. 62.a.b.6 .a.b. 6 .a Seu tentiarum genera varia. Iosin Selmocinales artes quae . ' J .a
306쪽
Stoici putarunt scientias esse virtus. ' Stoici quomodosa tena deliniuerint. Stoici Rhetoricam virtutem esse dicunt. . I aT. a Stoicorum disputandi tatio. ' Eo.a Suada Dea persuasionis .. a
rit, I 2. a Trapezuntius, quomodo Rhetoricam definiuerit. 13 .a Tria caussarum genera non sunt tota eloquentiae materia . I .a
Tria genera caussarum non sunt rhetoricae partes, IO2.aVAκ3 Aa sententiae de natura thetorim. varij disponendi modi. I 2I.a.b Verba & res non sunt partes eloquentiae. IO7.a
Finis Indicis Rerimi Notabilium.
307쪽
difensis. Francificus Maturatiun, toniω Tmus. Frainciscus Luscus. e ratonius Riccobonus, Franciscus olutus.
Ulceros consultus Chirius. γmelius Tacitus.
Diogenes Laertius. Franciscus Robortes u. Valenus.
Hieronymus Capitarus. Hilario Monachus ,
Horatius, Iacobus IoLStris. γIacobus Zalarestari. Iacobus Magon. Ioan. Iac. Uuerc.
Nio sins Halicarnas Ioan. sadus. ssus. Laciantius Fimmanus.
308쪽
tus . . Quinctilianus. Cato. ' IOdolphus Agricolata. Curius Falius Victo- Simon Lucenses. -
Marcomanus. Speusippus. Vartianus Capella P. Surda .
Quae leuiora irrepseritiit menda, cum lectionis cursum impedire nequeant, ea Lectoris indicio emen- danda relinquuntur.
Apud Ioannem Baptistam Natolinum 1 389. . Sumptibus Damiani Zenarij .. a
309쪽
In quorum uno de Rhetorica natura .. causis, in altero vero de partibus copiose accu rateq; di putatur. Auctorie Liudovico Carbone a Costaciam, Acad : mico Parthenio,& SacraeTheologiae in Abino Gymnasib Perusino Olim publico proses re . .