장음표시 사용
311쪽
nuit,ante Imperatorum ea de re constitiuionem; eois D ta. iadem quoque modo caemplatis etiam tacite aliquando hoc iure. s accipitur. Hinc si tot propter verba reciproca, substi- dicamin- tutioites aliquando multiplicentur ue quod exemplis fras qua Aretinus atque alii satis ostendunt: Nam duae vulga- ratione. res exprest ae, duas tacitas pupillares continent, &se de pili deluceps , maxime autem hic personarum inspicienda subjhiu. est aequalitas: Nana si uni pupillariter substitui potest, alteri non, solae eruari vulgares: Idque hic per multas quaestiones An clus' examinat, quas reserie nons opus. φ Illud etiam quaeritur, an substitutiones re l. Luciprocaeeri' rectae sint,an ' tacitae; ulgo casseneraliter c. m. exprcsias aiunt. Ego verba inspicienda esse existimo. m Bart. in Nam si vulgari modo substitutio inuicem saeta est,e- ρrin. d. l. runt vulgares ex preti ae,& si id qualitas pcrsonarum pG Lαι ius. tiatur, tacitae quoque pupillares ; contra vero, si pupillari formula substitutio fuerit expressa. Nec me mouet, ' udd sic mater excludetur: Nam quid de ea re sen. x Contratia, suo loco F exponam, & valde absurdum est,eius so- i. precib'lius ergb, hanc distin stionem generalis &specialisca. C.eod. pressionis doctores suis e* commentos a M.qua
ex disparibus partibus haeredes scriptos inuicii stil,stituerit, mentione in substitutione partium cerit; eas videtur in substitutione Pars eodem tes deditia, quas in institutione expresbit. Et ita ./diuus Pius rescripsit. . r Pium Imperatorem T. . lium C tantam cog nominatum
et Noua The hili interpretatio adsunc 3 Viriles panes ab haereditarabs quomodo disserant.
Duo casus excepti. s Q uspropria nomina vocemn.
312쪽
213 COMMENT. VICIII IN TIT. Francisci Curiij opinio contra communem
sabsistere pos tris Q H ub diuersis nominibus facta si siub ru
ratio. Ivi Pij Antonini crebra apud Iureconsultos naen- IJ tio fit,& eius etiam in Codice aliquot constitutiones extant 3 huic praenomen Tito fuit, illa tamen quae depcinione haereditatis ad Sec dum Rin vulgatis e , . emptari basci adscribitur, sub hoc titulo Titus Aelius Antoninus, alterius est, Marci icilicet philosophi, idb L i. CZe e5que rectius illicdlegitur M.Aelius Antoninus, quod pet baere. dccx consulum annotatione, & quia D. Hadrianum c Iu Halo. auum sau incitat, satis colligitur.Etenim Hadrianus in ' tuam, hoc est, Aeliam familiam Pium adoptauit, ea cons conditione, ut ipse sibi Marcumta Verum adoptaret,
qui diui fratres a nostris appellantur, fili j diui
Pij, nepotes per adoptionem D. Hadriani. Huiusce autem constitutionis D. Pij rec , ius vulgo est intelle- L si ρω- istus, secundum Vlpianiq respontiam. Theophilus ta- vre εἴ ς' men aliter hic est interpretatus, ac in duobus instit , iis inuicemque substitutis exemplum ponit; vis fortEvnus ex quincunce,alter ex septunc est institutus,acin, uicem hi substituantur,repudiante secundo, non quin-- . - . cuncem primus, sed septuncem ex substitutione acci-ςM hip piat,in qua secundus institutus fuit Mihi communis maus placet intellectus, circa quem annotandum est, 1 'si h parte; viriles ab haereditatijs : Viriles sem- 3 CP N AE L per aequales sunt, haereditariae inaequales ait 'ado, sci-δ c ςς licet nipsi haeredes ex disparibus partibus scripti su
rint. Regulariter autem onera de commoda ad haer
Tης des pro haereditatijs portionibus pertinent. EΣcipit
a tamen duos casus Accur s. nus est,cum pecuniae dan-b L η'πημ daequantitas aliam voluntatis coniecturam inducit.
It om Na etsi aliqui sint ex disparibus partibus haeredes scri-. 6 Trch in tamen aequas partes dare iubentur, aequas quoi L si re que recipes es deberit. Alter est, cum substitutio non no/mmo ' Ab appellatione haeredum, sed proprijs nominibus e tim de te, retessis facta est, tum enim non ad partes datas, sed ad got in personas habita fuit telatio: Merito ergo persi,nales& viriles
313쪽
ue x viriles erunt partes in substitutione. f Animadue tendum ergo dili senter, substitutione fiat per nomina propria an appellativa. Propria autem sunt; quae rem non communem omnibus, 'sed viridia diuiduo propriam significant ; cuius quatuor fiant genera, DQmen, .prxnomen, cognomen, agno mcn ; quibus supra lac tius in disserari. Appellativa vero, tuae rem multis communem significant 3 ut haeredes, traires, nepotes, ho- λ: exbae. ano, equus. Nonnunquam vero coniungi appellativa liber. proprijs solent. Quid ergo, viriles ne tum erunt partes, an verbi aereditariaeὶ Quaestionem certe hanc cleganter definiuille videtur omponius, ut inspiciamus t L. sifer- quod praecedat; illud enim principalem caussam obti- ' um com-nebit, aliud demonstrationis caussa adiectum censebi- muni, .m 7 tur; l quod tamen praeceptori nostro Francisco Cuta destip. Iertio m displicebat, cum non aliter viriles partes fieri debeant, quam si deuidelite uerit expressum; η quod ni Ind. t. non satis ρpparet, cum proprijs addita stibi unctaque C eod. sunt appellativa. Mouet etiam eum, quod idem alibi nD. l. plu. Pomponius' ait, si nomina duntaxat naeredum inte-- stamento posita suerint viriles deberis si fuerint ergo o Lita lib. addita appellativa secus videri; smilique utitur argu- m. deflat. mento ex responso Papiniani .pMihi tamen communis liber. sententia magis placet, cum ex Iureconsulti' interPr pD Lmutatatione ob praepositionem propriorum nominum sat nilotiam. euidenter voluntas defuncti exprimatur;& et,quod is ad alibi x dicitur, Si nomina duntaxat haeredum, &c a. l. Spli ponitur, cum nomina tantum appellativa posita sunt in testamento, quod ex sequentibus verbis illis p xςt- p veHolad Si vero ita, si haeredibus dederit haereditarias; ille igitur casus, cum utraque coniuncta sunt, illic non decimtur. O a Merito ergo in eo recurrendum est ad Pomponi jρ dia I uis sinctionem. Nam eodem modo illic concipi posset a gumentum a contrario sensu ; Ergo si non erunt dii n- ,L. , in taxat appellativa, non in haereditarias, sed in viriles fiet distributio. In dubio tamen potius haereditariae debebuntur; vel misi in nuncupatiuo testamento substiti, utio facta fuerit, nec satis meminerunt testes,quoverbos rumordine substitutio sit facta. - Sed &siquidam sub appellatione haeredum, quidam sub propriorum nOP 3 . minum
314쪽
minii expressione instituti fuerint, illi haereditarias,hi aequas accipiet. Nouissi nil dubitari potest,quid hic prosiciat substitutio, quae superuacanea videtur, cu sine ea idem per ius accrescedi haeredes instituti habituri sui cseiat, quod habebunt ex sunstitutione; quἴn Accursius etiam accrescendi verbo utitur, in casus explicatione,m L. qui tametsi impropriE. Responderi μ tamen potest magni plures. f. momenti subiti tutionem sore, cuia: alijs multis nomi- eod. MO.ω nibus, tum illo: Maxime,quod ea adhaeredem instituti, linies . qui tamen adluit, non transcat; cum tamen ius accres c. eod. cendi habiturus Lisset, nisi id substitutione sublatum
Eo si instituto haeredi, cohaerede subst, tuto datoralius ei substitutus suerit: Di tui Seuerus di Antoninus sine distinetio, ne rescripserunt, ad V tranque partem substitutum admitti.
SUM MORIUM. Accui ij ad hunc si .intellesius. QS in redistinctisnem Imp. reprobauerint. Vtra pars iure accissicen Han iore substitutionishjo deferatur. Tacitam substitu:ionem A iure accrescend2d - 'ugui. s Enucleatio liqui habebat feod
. stac Dedistin bione rescripseruntJ Multum se hic tota Ici Glo mag. quet AccurCR qua in re tollatur distincti O,ac nouis Lb Vprob. me concludit omnino adhibendam hic esse distinctio-ι. pars Ib. nem. Ego in hoc ei consentio,nibit hic agi h de ordinec ρ. liber . . substitutionum institutionumque, scilicet praecedererit seq. ne debeat Mulgaris an pupillaris,an institutio ; quod i
d L. a. men huc non pertinet,&infra latius eius cerei veritas is r m. er nobis ς declarabitur: Metathesis enim permissa est ver- . u. borum, modo ea constructione suum iterum ordinem et s. eo. Iccipere possint; invita vel parte fieri substitutione, ' deluda
315쪽
deinde separatim institutione sequi, nosatis cogruens est. Trita porro est in scholis nostris regula, ubi lax non distinguit, nec nos disti inguere debere; eaq; vel tum maxime valet, cum expresse lex distin ectionem reijcit,fL Gepi ἴ- veIuri in praesenti specie; aqua tamen aliquando rece V- ' dedere necessse est, alia lege vel euideliti aliqua ratione id sexigente Hic autenulia subest distinctionis caussa.Et quaquam non malacii Accur iij distinctio: de ea tamen g Bai: r. no videtur sensisse'3 Imperatores, sed hoc potius volu runt, illo casu,quo ha res&cohaeres repudiant, iubilia I b. tutum ad utranq; parte sine distinctione admitti.' Sed Hc in quae tandem hic poterat distinctio considerari 3 hoc ex pris:
usque Imperatoris fuit, optina collisitur.Videbaturς- iii in in hoc casu, quo primus&secisndus,haeredes erant instituti,&secudus primo substitutus,&secsido iterum tertius, non aliter admittedum tertium ad utranq; par o
tum, quam si 'isu primus, einde secudus rcpumau rit aut decesserit,ut primi pars secundo delata, sic deinceps ad tertium veniret. Item etiam distinguendu vide batur,' sueritne primum secundo tertius, an primo secundus substitutus; facilius enim ad utranque partem tertius admittendus videbatur, si primo secundus, i co- secundo tertius substitutus fuisset, videlicet ut ordine quodam ad tertium utraque paSs veniret. Imperat res tamerescripserunt tertiusne d istinistione aciutran-
qu e partem admitti, hoc est, secundum Papinianui', sentit hoc siue ante substitutione, siue postea substitutu fuerit,& siue prior substitutus post institutum siue ante deces . co- serit .Paulus verbCastrensis Raduersus huc textum, di h. redi. stinctione iterum inducere primo articulo voluit; sedo Bari in L 3 eius opinio mihi no probatur. f Cum ergo sine distin- si Titius.ctione substitutus ad utranq; partem admittatur, de il- not. in Llo consequenter dubitatur, an utranque partem iure cohaeredi. substitutionis consequatur. De una non est dubium, V eoae de altera noti sat conuenit inter Doctores. Veteres p. IN IOP.
nim,ut Dynus, ' Faber,& plerique alij,putant iure po- mu . i. ti' saccrescendi,primiparte alteri adijci, quam opinio- Atuom: . nem nouissime etiam secutus est P Lancelotus Politus redier.ὶ o. Iureconsuli. ne daqua m cpntemnendus cytum est
316쪽
enim tertium primo non esse vere substitutum; nec soquitur linquit ille in est ad utramque partemqsubstitutus. Ergo utrique. Ego a communi opinio he quae diuersum approbauit,non discedo; aceo in primis argumento moueor, quod nulla hic erit dubitanct ratio, si intellexerimus primi partem iure accrescendi deserti tertios quis enim ignorat partem vacantem alteri acc dereὶ nec ad id quic am constitutione principum mpus erat; ac ut etiam lecundus non esset substitia tus prumo, haberct tam elocum ius accrescendi: Ergo aliquid hic operabitur huiusnaodi substitutio; videlicet ut iure substitutionis primi pars id tertium veniat Sed &cum dicat hic textus substitutu ad utranque partcm admitati, natura ipsa verbi, titulique&rei coniunctio, se tu tem omnino requirunt detcrminationem. Praeterea quemadmodu in pupillari tacita inest vulgaris ex v
luntatis coniectural quia cum quis filio bredi suo li: redem est evoluit,eundem& illo deficiente sibi videtur elegisle secundum communem sententiam J ita etiam mens hic suis se testatoris intelligitur, ut quem seclido, qui substitutus erat primo, substituerit,eude repudiat te secudo& primo substitutu esse voluerit. Noui stimξ stia illud comunem opinionem adiuuat,qubd in simili specie pupillaris substi tutionis quaeritur,an iure substitutionis primi haereditas ad tertium pertineat; at que cum illic specialitcr decidatur non pertinere, colligere regularitet in alijs iure substitutionis V eamd ferri. ' Non nego tamen tertium non esse expresse pri- mo substitutum; sed hic substitutionem ex praesumpta testatoris voluntate coiiij cimus,licet autem hanc tacitam substitutionem vocare; quae tamen expressae vim habet,& ab iure accrescendit quod & ipsum tacita nonnunquam substitutio vocatur j lo se disserti Est autem huiusce quaestionis non leuis es istus, qui ex hoc γ exemplo accipi potest. Institui tres haeredes, primum, secundum,&tertium; tertium veri, primo substitui, aetertio iterum quartum : repudiante primo & tertio, si quartus ad partem primi iure substitutionis admissus fuerit, excludet omnino securi dum, ac ipse duas hab poris Acho fo
bit partes; secus verb si iure accrescendi. ille deinde casus a ri t
317쪽
eastis non est in dissicili, si primus haeres fuit institutiis,& primo secundas substitutus, ac secundo iterum id tius. Nam si neque primus, ncque secundus haeres crit, erit tertius; quid cui malioqui operaretur substitutio31 diuersum tamen raber voluit. ' Restat autem nobis hic dis utiendum dii scite responsam ' Screuolae, quod praesenti h Imperatoris constitutioni repugnare videtur; ait enim, Si testator duos reliquerit pupillos, ac primo liaeredi instituto secundum substituerit, ac secundo ex haeredato, pupillariter extraneum is secundus mortuus fuerit ante primum, nequaquam tamen posse extraneum iure subliitutionis ad primi impub ris mortui haereditatem venire. Sed cur haec tam varieZAccursius, Bartolus,& bona doctorum pars putat ideo hoc contingere, quod in secundo pubertate substitutio expirarat. Quapropter non est mirum, si non possit primo succedere extraneus,cum nec ad secundi succes .iionem ventia. Quod si vero iure substi tutionis secundo successisset, pertineret quoque ad ipsum primi impuberis haereditas, tametsi posterius decedentis. Ab hac tamen opinione Faber& nonnulli alij dissentiunt, quorum haec sere sunt argumenta, quod spes substitutionis, quae conditionalis quaedam est inuitutio, uontransmittatur. Non poterit itaque secundus pupillus non delatam sibi haereditate ad haeredo transmittere. Item etiam non videtur ea uisse Scaeuolae ratio, ' quddcondicio substitionis expirauerit, cum talis fuerit aesiecta conditio , quae pubertate noti expirat, scilicet, saniequa in nuberet, secundum inap ratoriant i constitutionein; sed & lectio ipsa, lux in antiquis & emendati codicibus S inuenitur, supra dicta opinioni repugnat,cuni legatur secundus impubes fuisse mortuus dc tamen non venit extraneus ad primi haereditatem, qui secundo haeres ex pupillari subiit cutione fuit Hine crediderut diuersae opinionis authores idebiti nostro paragrapho ad utranque partem substitutum admitti, . quod altera pars alteri accresceret; id,quod in Scaeuolae restonso non fit. Sed ad haec tamen non dissiculicr quis responderit: Iam enim antea euidenter probauimus, tiarique partem iure sustitutionis hyc daerri, & non P s lan a L. quuhubi bat. ν eodem. 5 Ei l cohaereat. 1
318쪽
igia orauit Accursius legi etiam impubes, atque ideo h Lad B l. notat, olim impubes , nunc pubes ; δῆ ad constitu- qui bube- tionem, quae conditionem illam, si nuberet, aliter in-Dato terpretatur, satis responsum est per Barro lum atquei Ind. qui 'alios; certa est enim ante pubertatis tempus pupillam habebat. nubere non posse, & vltra substitutio pupillaris concipi nequit. Quod velli dicunt stibili tutionem non transmitti, negari certe non potest, si de sunplici har
h Ut in I. d agitur; at nos de haerede lubstituto/asimus, qui αLticii . . illi videtur substitutus, cui secundus fuit substitutus; n. 1. d. secundo scilicet ξ medio sublato,cui ipse substitutus GDn quo est rat. Quid ergo an communi adii aerebimusZmeccrte no aliud ar. modo lectionis diuersitas, sed & alia, quae proponuntiuntur,verba secundum quae Scaevola fere respon-red.c d. derelaletl 'dubium relinquunt; non enim sine qua
g. sinante. emphasi dieitur filiam filio pupillo substitu na Lasilia tam priorem decessiisse. Et aliquando credidi hanc di
f.D l. stinctionem Scaeuolae, Imperatorum seueri & Antb- Lucius.f. nini, itemq; prudentissimi Papiniani responso reproba pluribus . tam fuiste: Fuit enim istis Scaevola antiquior,nout ς
.ad Tre i 'en'celebri illa Mutiorum familia. Seibidio enim eluatiis. nonaen illi Disse legimus, cuius consilijs multum usus est M.Ant , iis Philosephus; ac si re id memini Seueri Imperato Mac Papiniani idem praeceptor fuit. Sed tamen suorassi sponsio apud restat rios non est i
cum habituranici sorsita roterit Imperatores rescri- psisse substitutum sine disti inione adu tranque partem admitti, at apud Scaevolam non de parte haereditatis utraque, sed de utraq; haereditate agi, in qua non vid tur sublata esse veterii distinctio;atq; ideo quaerituransiij haereditas,&c. In eadem aptem haereditate sacilius. xacita substitutio inducitur, quam in diuersis. Veteres ergo distinguebant, an antξ, an post decederct. Hoc correxit Imperator, sed in eadem haereditate: Non est igitur lex correctoria extendeda, quod videns etia Tria bonianus inseruit Pandectis Scaeuolae responsum,significaris id non esiepet constitutione . nostri cor ei una. I seruuna alienum quis patremfamilia
arbitratus la peredena scripser it , si
319쪽
res non esset, maeuium eisubstituerit, isq: seritus iussu domini adierit t. tereditatena: moedius substitutus in partem admittitis r. Illa enim verba,Si haeres no erit, in eo quidem, que ni alieno iura subiectit messe testator scit, sic accipiuntur: Si neque ipse haeres erit, neque alium haeredem effecerit: - In eo vero, quem patrem semilias ei barbitratur, illud signiticant: si haereditatem sibi, Vel ei, cuius ii impostea subieeius esse coeperit, non acquisserit
Idq: Tiberius Cesar in personabat thenii serui fui connituit. SUM EA RIUM.Lampliatio huius par raphi.
Qu modo huiuspanagraphi dispositio fili amianas applicanda sit.
Communis cuiusdam opinionis notabilis hmia
Posse σ monachis applicari huius par, rapud positionem. Cum nus semis diuidatur,adq em alter perm
nere debeat. Totam haereditatem ex quorundam sententia in
ter Abstitutum C dominium este diuiden
7 QEm argumento Impirator substitutum admitticosistat. 38 I probatae Grecu yglosse. P . Cur non admittatur in totum substitutus. Io Declaratio noua l. cum proponas. C.dehoediabus instituendis.1r Vulgares quaestiones. ia Diuersa liatio.
320쪽
COMMENT. VIGIII IN TIT. inui fuerit Parthenius, cuius hic sit mentio. 1 Qtis item Sext. Pompeius, qui hoc de laberio
retulerit. a Glic ibi PVLcHRAbic species explicatur: Et quanquam in tesol. iii l. si Vade seruo agitur, quem ingenuum vel patremf
nisi, si lim milias test tor arbitratus est,licet tamen ius, quod ille fam 'tae constituitur,ad filios familias&monachos' extendere,acq i. hae tum, cum haeredes instituebantur, suteli e iuris cre-GE cebatur. i Sed cum filij familias aduentitiae haereditatis rub Are hἱc. proprietate sibi hodies acquirant, pcedet haec similitu-c L his. C. do tantumQddin sufructu,quem cum patre partietur de Mis substitutus. Poterit etiam locum habere, si forte Mius nisistis. haereditatem repudiauerit; in quae videtur communis a Ahis h o. Omnium Opinio, at mihi ea in neutro casu sa
e Ias tu i xis placet: Namsi usus fructus ius diuidatur cum substi
cu in A, o tuto, prTmoriarii rq; forti pater, iam contra testatoris ho se ij c Volu tatem filius haeres parte ususfructus carebit. Et abhὰ sit patericitatoris voluntatem plene approbans v -
hili, sum fructum filio relinqueres malit, dicemusne hic ata e uersus voluntatem testatoris aliquod petendi ius habe , , ι re substitutui Scil&quod in altero casu de repudiata shis his dis h*rvditare ex Araeli&Politis sententia refertur, non displicet, putoque tunc substitutum totam ., haereditatem habiturum. Nam cum apud plerosq; du-t sh bium sit,rraeferat triae substitutus patri filio 'repudiang re, tametri communis certEopinio patrem prae at; ea S tamen hoc casu meo iudicio limitanda erit,cum etiam ij ex alio capite patri repugnet testatoris voluntas. In 'ς p nee infrequenstei casus accidit; dum aliquem institui, mus absentem,quem religionem professum ignorabi- , j mus. Diuidetur itaque hic haereditas inter substitutu& . ς μ μ monasterium: Nam quod Aretin. existimat monasteri ' uin totum ablaturum, tametsi id fortassis fauor aliquis i 'ν i ' suadeat:mihi tamen contra testatoris opinionem atq;. in voluntatem fore videtur. Itaque satius est in re dubia mediam sequi viam, praesertim his temporibus,quibus diuitiarum copia; monasteria in omne luxuriae & vi