장음표시 사용
81쪽
Franesia aularesta cumctanterque hausisse,dum vita mavult cedere , quam virtute 3 Quis, ut a Graecis transgrediar , qui plurimi filere, ille est, quem fugiat eloquentiae Principem Ciceronem ob dissidium cum Antonio pro Republica, quam lacerabat Antonius, susceptum serro ivlsu etias necatum esseZ Ea inlVero necem, ut Quintilia nus attestatur, tulit sorti & infra. eho animo, indignum ratus se contemptorem videri suorum salubrium praeceptorum, ut mortem,quam sapienti Π te mendam tot voluminibus monstrauerat, per horresceret,
reprobans in se ipso quod ut aliis probaretur tantopere per osuaserat. Quid enim indignius viro graui quam verbo ubi facile & semineum est sortem, exemplo vero ubi arduunt
α virile impotentem agere 3 Sed hi Philosophi,&singului Quid quod indocti, do in numerum coaeli itidem iactita-irum 3 Nam& Romanas Legiones, ac exterarum gentiis amplissimos exercitus pro salute se ae Reipublicae morte non dubia se obiecisse constat. Felix exitus, qui & patriae salute,& defunctis perennem ex gloria vitam peperit. Haec aut virorum. Sed & in feminis idem enituit cum saepe tum praecipue victis a Mario Theutonis; quorum feminae non im petrato quod a Victore poscebant, pudicitia ut cum Vesta libus Romae tueri possent, mortem sibi consciere Praeclara, si fidem Catholicam seposuetis, nimirum sortitudo, cum in se tum maxime in eo quod praestitit: quod & fort:tudinis
summum sit mollem pro Virtute non horrescere, saluti que anteponere dignitatem: Iexus autem feminei maximum ornamentoIum pudicitia. Haec tamen omnia,quia geo
tilium, α pro seculi gloria, non contingunt eam quam ci quirimus beatitudinem, quae aut in Deo aut non lineD
82쪽
. U.Transhediamur igitur ad Catholicos, quorum incre . dibilem numerii magis cum silentio mirari possumus, q i. resitre,nempe bonum habuerunt praeceptorum. Ipse na que fidei culmen legislator Redemptor noster Veritatem aedicans in praemium virtutis , crucis patibulo suggestionibus impiorum aExus est. Solidum initium tam late disiundendae fidei, cuius bases nisi in tenacissimo fundamento nunquam ita fixae iaci potuissent. Hinc Apostoli qui sere omnes eandem ob causam Variis suppliciis temporalem vitam aeter commutarunt. Hinc agmina maris Ummi in quibus omnia tormentorum ge 'era tentauit inbq itis, nec ob id eorum in fide constantiam flexit. Tamaiduis quidem effordiis oportuit alie latentem fidei veritate dum moribus non credentium inseri. Virginem enim piperisse, multa que alia fidei dogmata, quae natur e obuia videntur, qua ratione duceremur ad credendum, nisi tot vimque certissimis testibus alliceremur. Nam initio Apostolis Redemptor, S: Martyribus Apostoli testimoniu eIemplum praestitere. De Doc tana Vero quid attinet dicere t Quae tanta in ipso Redemptore, in Apostolis mast. ngelistis effulsit,ui sine illis exemplis videatur ad instrv. endam fidem sussicere potui sie. Ea autem addita sunt ex e .pli, ut vel timidos erigere atque ad fidem animare sine ut.b doctrina possint. Quibus effectum est, ut non modo i i , sed & feminae Martyrium ultro pertulerint, ut fidei Mic starentur. Catharinam , Agnetem , Luciam, Aga. xliam, Virgines, Δί Martyre. , nemo non audiui e Liri' animo vixdum pubercs omnibus suppliciis ex- RisinitIimis sederiores . nil Pro C aristi nomine, quod
83쪽
Francisci murilia confiteri, & mori satius duxerunt, quam viuere & nestare Multas piaeterea aeque Virgines, & Martyres si pergam o
enumerare, nec ipse suffecero, nec opportunu,quia notissimu n. auare de hiis nihil amplius, si modo viamri adiece ro . Haec Iustina fuit Uitaliano Patauorum Rege geni ta, quae beatissimi Prose ocimi monitis in fide Catholica salubriter instructa, quoniam fidem hanc ipsam Miximiani suasu abnegare non sustulit, eius iniquo iussu gladis transverberata fidei testimonium gloriosa nece admodum puella reddidit. Ipse autem Beatus Pros locimus, in Chibiti militia centum & tredecim annos impleuit, primuma apud Apostoloru Principem,quocum ex Anthiochia Ro anain commigrauit, per ipsem deinde principem anno ruin vigilui factus spiscopus legatione ad regnum Patavii suscepta tres & nonaginta in Episcopatu annos mei sim unum dies quindecim vixit. Vbi non tantum illius re gni incolas, sed & vicinarum urbium plurimarum fide a ait, Vir in omni vita sanctus, quique terrena quaeque pessiin dedit, ut immaculatam seruitutem exhiberet Chrisito Domino: pro cuius nomine incredibilia pertulit.Qua austeritates ' quas persecutiones' quos terrores i qua opprobria Z Nam vigiliarum constantiam,crebra ieiunia, perseuerantia in orationibus, in praedicationibus, in doctrina quis reterat i Vitam eius cum legimus scripsit eam in Beatus Maximus in Episcopatu accessotὶ perfundimur ii
Fore,ut vix credamus, ac rubore,quod non uidem ipsi fociamus. Hunc tamen ex nostris aliquot imitati, quorum
fama perobscura. Sed id quod constat Daniel Levita, dc Dius etiam notum pluribus seculis latuit, quoad ab Eliu a
84쪽
scis oris caecus adueniens,voce e coelo ad se falaam ait,ut adlustinae,& Prose ocimi temptu, quod hac Vrbe Patauo est, properareta' ubi Danielis Martyris eo templo quiescentis interuentu visui redderetur, & huic cum dicreent nullum hac appellatione Martyrem ibi esse, nihilominus visioni confidens perdius, & pernox in ecclesia perstabat: inde ad aliquantum temporis ei soporato vox insonuit, visum ei restitutum intercessicine Danielis, cuius ossibus supercum heret, moxque factus vigil, & videns miraculum prodit, Ahuius suasu terra defolia, corpus inuentum inter duas t 'bulis, marmoream alteram, reliquam ligneam pluribus in locis serro traiectam', atque ad caput liter. e Martyris vomen indicantes. Sed ut redeamus ad Prosdocimua , eum ex unius Prosdocinii vita, quod non idem molimur Nubescimus, quid facere debemus,aliorum prope infinito-nim in omni lexu, in omni aetate Martyrum , Consesmtam , Eremitarum vitas,& gesta relegentes. Quae etenim horum in virtute constantia 3 Qui in contemnendis mune illecebris animus 3 Qujs vigor in spernendjs Principum fidei resistentium minis ' Quae tolerantia in tormentis 3 AE aequanimitas in opprobriis' Imo quae laetitia ' quod studium y quae exultatio ξ Gaudent enim cum Aposto- , quia digni habiti sunt pro nomme I hesu perpeti contui.
Velias. Quam ob rem, ut &ipsi gaudeamus,curandum Rubii hos qua possumus imitari: pGtesimus aueem,si nul aemluerimus . Volenti nempe nii 4rduum, Hoc itaque oh ud dissicile fuerit mox ut coepei iniuS delectari, de iris au . Re,legere,cogitare,confabulis ri, laudare ipsos, admirari, Ren ad imitandum, in quo Plurinium adiuuabimur te
85쪽
ctione voluminis illius,quod Patruin Vitas appellant,eoiu praecipue Patrum, quorum gelia Beatiis. H ieronymus conscripsit, non tam ex his que audisset, quam etiam maxime quae inspexisset. Cuius ut ubique itilus elegans s & quod de Neilore ait Homelus P melle dulcior oratio, non vere. bor hic fateri coram Deo, quid in me perstpius egerit illi lectio . nam demam iactatione quid metuam Vera con testans λ Memini profecto, me nimi tae legentem,& medi. tantem in huiusmodi profluuium ingens lacrimarum non sena et fudisse cum eiulatu cum genutu conspicientem,&accusantem deformitates meas,ac delicta in lege Deio, nec tamen interea sine grandi, sine mira & inenarrabili dulcedine Tu Deus nosti, quod non mentior. Dulcedine is- quam omnium maxima, qualem nec Vnquam antea inccirem postea in alia qua uis iucunditate, nisi in illa repeti-la tum expertus, aut eandem lectionem , aut aliam similem ex opusculis Saticioru, quae multa sunt ,manu semens, mea in editans; imo potius in te Deus meus. At dulcedo illam quo, &ex quoi Quis nouit nili tu, quis creta cordium Innarisy Et quem non latet omne secrctus irAperi tu domine cor meum, ut enarrem tua mirabilia νnonne laetabar: nonne gaudebam Z nonne exultabam tnonne super me efferebar Et unde hoc y Nihil enim quod videretur, quod sentu etur, aut perciperetur iucuivi natis aderat . Vnde igitur Z Ex nihilo ξ Quis ita insolens, ut dicere audeats aut ita demens, ut sentiat,& cro
dat ' Vnde igitur Ex lacrimis i ex Actu ex gemitui At hcc quam absonum, ut eadem res & rea roris tellimo nium sit, nihilon inus causa istitiae. Vnde igitur , Ni
86쪽
ene, di in te Deus meus, spes mea, salus mea, Ac omnium in te sperantium.Ninitrum ideo est illa dulcedo mera, de inenarrabilis, ut quae prae se seit,atque i n se re prssemat e iem futurae coelestis beatitudinis, quam nec Oculus vidit, nec auris audiuit, nec in cor hominis ascendit. Decliuia is c meditamur, cum speramus, dulcescit in nobis nescio quae suauitas humano ingenio inexcogitabilis, multo itaq; magis & ineffabilis . Ad hanc abductis nobis vilescunt omnia,quae iucundissima putantur, ut diuitiae, ut potentia, in honor, & reliqua id genus, desplicent vicia, placent vi tutes, placet honesta pudor,castitas,sinistimonia,peraguntur denique in nobis omnia, quibus paulo antea diximus humanam in terris constare beatitudinem; nec ab re pera. Pntur, quia mox ut odimus vicia, Virtutes nobis ingeneis tantur,uq ote corde mundatis.Ingeneratur ergo, & ipsi Micitas. Et hoc Stoici sentiunt, Peripatetici censent, assiγmant Catholici praeceptores, quod omnium maximum est, attestatur Legislator, & Redemptor noster, eos asse- ps beatos, qui sunt mundo corde, ubi dc beatitudinis causam inflauit, quoniam ipsi Deum videbunt. confutatio negantium alernam Felicitatem .l Cap. IX. F. Qua vera in terris beatitudo sit vides, ut se ilicet simus mundo corde. Sic enim Beati sumus, non omnino tamen duin in mundo peregrinamur: sed beati sumus, quo tenus mortalem agentes vitam sussicimus amplecti; beati vjdem exea spe, quia soluti contagione terrestri Deum
87쪽
videbimus Quam sententiam cum perspicias esse non tam nostram,quam uniuers Catholicet Fidei, nec humanitus,&mortali ingenio adinventam, sed diuinitus, & ore Saluato ris proditam, quid amplius quaerendum aut disputandumὶ:D. Nihilia ne quod attinet ad nos, qui fidem profitemur. Eorum enim quae fides astruit aut Redemptor asseruit haestare infidelitatis, de rationem exquirere praesumptionis. Cum vero disputatione ha nc susceperis etiam ad alios, vi. dentur illi refellendi qui Deum esse non tantum dubitandi imo pernicioso ausue etia negant. F.Quo me vocasῖ In que apicem' cuius anfra ausi cuius inuolutionis, ac pericu h ὶ Quod si tentem, dicendum mihi sit cum Marone:
Maior rerum mihi nascitur ordo, ld. Maius opus mouco.
Na hete ipsa res sua volumina sola expetit,ut tame tibi more. gera, quia etia ad rem nonnihil attinet, parumper attinga, magis ut hi consulentur,qua ut ineatur disputatio. Horum igitur qui sic non loquuntur,sed garriunt, aut potius impio loquuntur,duo genera habentur. Primum eorum, qui dubcedine mundi voluptatum allecti,& tanquam coeno obru'ti nihil sapiunt non terrenum. Aliud genus longe peruer sus disputatione molitur in eam insaniam, ut aistinet Rullum in causis finem esse. Et de ptimis quidem nil mirum si ingenio ita oblito corporeis bonis, ut & ipsum, si fieri possisere corporeu sit, no concipiant in corporea. Fiunt enim sicut equus, de mutus,quibus non est intellectus Itaq; conferantur lumentis incipientibus, & illorum quam homi num simillimi fiunt. Quapropter in eis obtund:tur menti acies, ut non aliter atque sentiunt ictelligant. Qualis adco
88쪽
gis quam equus,quam mulus, quam iumenta de Deo cogutant, cogitant insipienter. Dixit enim insipiens in corde suo. Non est Deus. Et recte insipiens. Dic infelix: si Deus non est , unde tibi,unde cunctis viveret Qua vi continuo motu sphaerae coelestes qua Sol, qua Luna,planetae caeteritum sphqraru , tum proprio di aduerso motu rotantur' is iacet fulminai Quis tempora tegili Quis digerit anni v rietatesὶ Casu fieri putas quae ordine tam certo ducuntur Resipisce, ut sapias, ut agnoscas,& intelligas,quia Domini est terra,& plenitudo eius orbis terrarum, bc qui habitanthea. Ergo rerum suarum homo in paucis potens gubernatis aeui habebit, non dominus omnipotens sui orbis rAiunt porrbisti, nihil referre Iit Deus, an non sit. Fieri enim posse quod sit Deus, nullam tamen ex ea re beatitudinem jhQminibus contingere, si ustraque esse spem illius eternae beatitudinis, & visionis Dei, quod nec poli hanc vitam reliquuna ex homine sit nisi puluis& cinis. H inc Vero petaniciosissiuiam assertionem superiora refellunt ἰ in quibus pio confesso reliquimus humanam animam non sensu te messe, nec corruptibilent,ied coelestem,& aeternam, quaidi per perniciem irrident de fibulae poetarum. Quid Ely si campiZAliud ne indicant, qua alterius vitae beatitudine rExinde per an piam
Mittimur Et serum, γ' pauci lata ari a tenemus. QMarua laeta teneat , si ut dicitis nil tenent, ne se a dein Z Pudet amplius insistere . inia nec decet in is
catholicos ea disputate , quaei n sacro Baptis te pro 'imur. Quale hoc de reiurrecti hac de aeterna vita
89쪽
Franc ei a Ianti in quibus tota vis Catholicae fidei tanquam in solidosii
damento consistit. Nam haec si tollantur,quis est, qui gia'
velit esse catholicus ' Centuplum accipietis, & vitam eter nam possidebitis Hoc omnium credentiu praemium,hae tota spcs,hjc laborum portus & requies. Haec simul, ut amor ueris, prorsum ccncni et omnis fides: pro qua cum ori uerit redemtor ne deficeret, quid in hac re ultra cedimus
sermones Z Ac medius fidiuς, si fides non esset, si philosophi multi qui de immortalitate animorum, deque eoruaterna beat tu dine praeclai is voluminibus docuere ι. si hi
inquam Philosophi omnes amoueantur,tamen cogitarein humanam animam esse mortalem , nec meritorum aliud
praemium alibi , nec demeritorum poenam quam huius Vltae, foedissimum esset, &a sapiente alienum, ac homina dignitate penitus indignum . Qua de re contemtis insi Plentibus illis qui terrena tantum sapientes hominem opi nantur ita metito non absimilem, nec nisi terrenam assec turum beatitudinem . Fuit hoc primum genus aduersa narium his,quae paulo antea de felicitate diximus. De secu do genere videamus . Erat hoc eorum, qui disputant nulla in causis esse finem; itaque non esse Deum. a
Tissutatio aduesus eos, qui negant Deum esse iussu isnem in ca is . cap. X.
F Quid ergo isti, quid aiunt i Deum ideo non es
quod non & malum non sit. Esset enim Deus infiniti tum bonum. Non igitur malum esse pollet: quia quod in is nitum est, quicquid ei aduersatur omnino non si fit. Quid autem magis aduersum quam bono malum Θ- sus
90쪽
sis, huaecunque sunt, aut eis principium natura , aut ratio, seu pr positum , seu voluntas. Nihil procul dubio in re.
bus cernimus, cui vel animo& opera hominis, vel ipsa vi facundae naturae non praestetur origo. Hinc frustra relinquitur quodque aliud principium. Frustra nempe apponi pura, cum pauciora sussiciunt. Sed & natura nihil frustra esse. Ad quid itaque Deus O inanes traiunculas ι Oper. nicit sis ambages, O pedicas funestissima si Sic desipitis hi. Sic insolescitis Z Sie adeo insanitis Z Nec est aliud, quodi vos urgeat Z Non vero vos hoc, sed praesumtio, sed teme-3 titas, quia videmini vobis sapere: nec pudet ea docere, quae i nescitis,imo quae scire est impossibile. Nunqui denim quae
a dignitione carent,se ipsis in certum,& tanquam cognitum
3 finem ferri possunt i A n sagitta sponte sua, & non potius a, sagitta me dirigitur,ut petat,quae sibi praefinitae sunt, metas
' At naturalia corpora nctione vacua in finem suum mouerist nemo non videt, scirserq; a ut frequentius in id quod optidium tanquam non casu, sed certa intentione ducantur. ' Quae cognito est qua ducantur, qua moueantur , qua pro ii moueantur, ignoratis Attamen tergiueIsamini , elἱ
dus insulse famini, instinctu& natura haec fieri. Sed tamen. vade haec natura, aut a quo instigantur Hachaeretis,&l mussatis Nos incunctatur dicimus a Deo fieri, a quo omnia, prouidente,intelligente,cognoscete in suos quosq; finis nari iuralia quaeq; diriguntur. Amplius ,ut Physicia omnibus pro. batur, quicquid mouetur ab alio mouetur. Quod nihil est liud ,quam quod est in potentia, dispositione, aptizudine p x ens ac tu de potentiam actum, id est esse completu in , duci. Sic ignis actu calidus lignum aut aliud nabile in-