장음표시 사용
381쪽
Mazal tob, Stella lovis. Magaloth II. signa Zodiaci. Gad daei nouniunt. o. In evr. Gad εἰ Baalgad idem. c. lota.
, 84 OEDIPI AEGYPTIACI TEMPLUM ISIACVM
astipulatus ait esse φ It aa a hoe est , 'lum iustitia, quo nomine Ioue appellant Hebraei : Cocheb I cede , inquit, Stellam deuotat, eo qM liberorum generationi Iec iam Astr*togorum dogmata, adjs suis conducat, dinde etiam puellae delfonfuta aumum isad tμ , tu quo scriptum est a ta bro uictitob. Nam Mabii est. δει , seu stetia i νο ς dictaret bbim, uou e' albugm.Mrbari in terra, quae nou babeat propritim leu stellam influentem, in dirigeutem in crilo . Haec ille. Magal vero plurali numero nempe n baci quod& immutato nonnunquam bi , n ro uacarotb scribitur nunc planetas, nunc duodecim ligna Zodiaci significat; 'iuxta illud 2 3. iecundi libri Regum ; adolebant incensum Baal, Soli,Lunae, planetis ; Hebraica lectio habet m,in , septuaginta vero interpretum,& uniuersae
militiae coeli. Vnde Suidas: Γσυς ηλα - α ω νη σωο1Θnsuaturotb stematafrent astrorum, quae passim animalia appellantur. Hinc Hebraebrutri Astronosni Zodiacum vocant m Trcnis N scilicet circulum Magaloth seu signorum. Praeterea non desunt, qui 'b Gad δ' t=νιον Verrant, Vt ZO. Interpretes capite v. II. Nam hoc loco ubi Hebraica veritas habet: . 1 '
Praeparantes Gad mensem, Er implentes Meni viuum mixtum . Illi vertunt. Eri ιμάζοντες - - κληροκυτες τῆ τύχηκε e cμα. Pr p.rantes d-ο-nio mensam, crin tentes fortunae vinum mixtum , Quamuis alis etiasn sic ver-rdiar, praeparantes Ioui mensam, & implentes planetis libamen. Quicquid sit, siue Gad Ilippiter, siue fortuna, siue daembri dicatur , semper in ident reciditi cum haec nomina tape inter se confundantur, uti ex dictis pateti in quibus Gad, siae Magal tob idem esse diximus,quod Deus, Iuppi ter, fortuna, Genius, siue Daemon. Ex quibus etiam patet ,' Gad & Raalgad idem esse, atque olim inter profana Numina non Gentium soluin .se d& Iudaeorum quoque, si iudicio vetustissimorum Graecorum, Hebraeorum, & Chaldaeorum stemus, recensita fuisse, imo & Latinorum ; narria veteri Isaiae editione ita etiam legitur : Giponitis Fortunae mensam, b-baris super eam, ubi in Hebraico Legad habetur In quae verba sic commentatur R. Salomon. a
Nomen est alienae seruitutis,cui inpossum nomen planetae alicum, Pipbina' si Thaloiudica dicitur Gad, Gadi, Sinu la, in Meni, id est, A prologico secerdotum calculo implerites crateres mixtos brim, libantes rianwn mixtum aqua. R. David Kimchi paulo propius ad huius loci explicationem accedit,
Et po/iitis mensam Gad, quod explicant Maca quasi , diceret propheta li:
382쪽
SYNT. IV. PANTHEON HEBRAEORVM. z8stantes Macal, Pni ex pisit Bella Iouisso Pocataceret pacisco victimassu libamen rimi ad libaudum , Meni, ebrim sella est,
quae renocatur ad septem , quas vocant errantes . Atque hisce ponebant
mensas, in quibus positis idolis libabant, teste parapiti a si Babylonica,quae hic loco Gad &Meni habet: 3.
St oi dinant idolis sista men M , Juis teri cis crateres. 'Nequaquam igitur censendum est, Liam cum bene ominata partui Zilphae dixisset Begad , hanc faustam tantum fuisse exclamationem . Sed Hauocationem Numinis Begad , quo iuYta Gentilium consuetudines iamores, quibus adhuc irretita erat, inuocato, filium in vita prosperaturum esse credebat, cui & in signum suae erga Numen inuocatum fiduciae, Numinis nomen filio imposuisse, verisimile esst; quasi dicerct na Nn Veni bona fortuna , penifaustum Numeu. Quae cum ita sinu, nihil sane aliud modo restat, nisi ut unde Numinis huius Baalgad, cultus,& inuocatio ad Hebraeos Profluxerit, iam quoq; cxplicemus . Verum cum Numen hoc antiquissimum,&primis post diluuium temporibus Hebraeis usitatum coinperiam, certe id aliunde promanasse non arbitror, nisi ex AEgypto, quam idolorum Hebraeorum Seminarium non incongi ac dixero. Verum ut haec omnia non vaga tantum coniectura, sed ea qua par est, authori tace, comprobethur. Sciendum est, Astrologorum antiquissimos A gyptios fata eorum, qui nascuntur a sortuna siue sorte seu a parte quam vocant, fortunae, maXime dependere putabant, atq; inde de re, inquam, familiari, militia, peregrinatione, magistratu, coniugio, opibus, nobilitate, & quae sunt id genus alia, iudicabant. Constituto enim themate genethliaco a Solis loco ad Lunae, per signa consequentia putabant; quot in eo numero tot horoscopo ad ij ciebant,& ubi earum finis, ibi sortem sortunae collocabant. Sortem hanc veluti alterum habebant Horoscopum , Sc alterum ab ea thema sormabant. Et quemadmodum a themate primo ea, quae ad ipsi imnatum, corpus nempe & animam, Vti interna spectare possint, petebant, ita in secundo illo, cuius prima sedes erat sors,sortunam, studia, labores,&quae sunt alia externa, quaerebant. Haec est illa fati ratio, quam in unam summam natura, ut ait Manilius traxit: ddam quodcuni genus rerum , quodcun aborvo opera atque artes, quicunque per omnia capuου Humana in vita poterant contingere sortera , Complexa est.
Labores autem illos, opera, artes, casus singulari vocabulo voeat Manilius, it ut prima sedes, id est, sors fortunae sit primum se- eundum, hoc est, sors militiae, secundum L Θ λ-- tertia nempe sors rerum urbanarum, tertium Α' γλο, eo modo deinceps ordine de reliquis. De
blonicum. Lia imponit filio suo nomen a Gad, stella felici. AE'yptustilau Deorutri Semi narium. Astrologoria AEgyptioruin opinio. Gentiliacum systema. Manibus i. 3.
383쪽
ira OEDIPI AEGYPTIACI TEMPLUM ISIACVM
Horoscopio thematis, quod diximus secundum, iuxta illud : . Hunc fortuna locum teneat, subeuntibus Athlis Ordine naturae Aicut D ut cuncta locata . Nos vero X γλα non a Graecis mutuata, sed ab Hebraea voce Vnti latui derivata, asserimus. Est autem halal idem quod ligare , & m,nno machialoth idem quod ligaturae, quasi loca Systematis Genethliaci, ita uniri &colligari debeant ad sumendum iudicium, ut nulla deesse possit, quinta totum institutum irritum fiat. Vt Dodecate moria autem unde duodecim loci seu thema genethliacum ita etiam priscis illis seculis sortes, uti videtur, in usu fuerunt; vetustissimi AEgyptiorum Mathematici proprias fere omnium rerum &quaestionum sortes in astrorum positu capiebant. Testatur Scholiastes
in abi- priscus ad te trabibli partem tertiam ρ Eicid ασι inquit, οἱ Aiγυῶm
pro capitibiis siue angulis, aut titulis duodecim locorum, me rebus Jeciatim ci Mathematico qu)erendis sumuntur. Verbum sine, teste Seldeno e Rhetorum usu acceptum, autem omnes illos siue sortes aut partes, uti nonnulli nominant, reijcit Ptolomaeus, ut inutiles praeter κληρον solummodis ij j κι scilicet sortem fortunae, quam vetustissimo Astrologorum dogmate n1xam , codem cuius meminimus modo iano sturnis& diurnis genituris deduci praecipit, non quidem ut perperam aliqui interpretantur, a Sole ad Lunam, sed ab hac ad illum per consequentia signa computatam. Nam rite seruata ratione a Sole ad Lunam numerando, ita se habet Luna ad sortem fortunae,ut Sol ad Horoscopum ;& sicuti hic & Solaris, ita & illa Lunaris, ut bene notat Sel lenus, pars est ascendens, quod optime sane consonat thematis Athlorum figurae Mapilianae. Luna item apud AEgyptios antiquitas erat propria haec sors ;& , quod Hebraeorum area bin, Sc Thargum Hierosolymitanum Geda laba vertunt, appellabatur. Planetarum enim singulis suae
Malae aut Bonae sorti omnia olim attribueban
De quibus Hermes Egyptius apud Picum Mirandulanum aduers. Astro
Hanc itaque sortem seu bonam sortunam tanti faciebant AEgyptij Astrologi , ut penes eam omnes humanae vitae mutationes, omnemque fa-ς uix tum, & honorum, Mamicitiarum, & commodorum arbitrium eis crederent . Hanc res humanas susque deque verter fer suo arbitrio; b Rc in Ungulos homines vim habere ; hanc ciuitates, regnas hanc amiciti 4
384쪽
euertere cum libuerit; hanc omnia illa euersa,& iacentia erigere, opulentia, hominumque frequentia replere, & florentissima efficere arbitraban
tur Quare si quid prosperum, si quid ex voto, si quid felix ex obscuris
causis eueniret; aut contra, si quid turbulentum, molestuin, calamitosi uncontingeret,id totum Fortunae siue bonae siue malae tribuebant. Hinc AEgyptio Harpocrati leguminibus litantes quem nos alibi Deum frugum , aitarumque rerum nondum ad perfectionem deductarum explicauimus9 exclamanteique Γλω et τυχη, γλιωσαδαέμ Δ' , I Digna fortuna, livgua daemo , Vtiutarchus memorut, ad nihil aliud nisi ad praesides dictos respexisse ve- illimile est; imo & id manifestis verbis innuit Vettius Valens Antiochenus, quem apud Seldenum vide. Dicebant autem tum ut Harpocratem digito suadentem silentia, Deum & fortunae filium, hominem esse dicere,morte piandum crimen significarent; tum ut his vocibus, I sidem, inquam, AEgyptiorum fortunam, Harpocratis matrem fa- Calvis attraherent ; uti alibi dicemus . Cum enim AEgyptii in omnibus suis actionibus electionibusque Astrologicis ad ΣFίνια ν respi-
vel 1brtem Fortunae. Hanc . autem ,
Harpocratis inuocatio. Vettius a.
iens Antioob Isidis inticlea tio siub nomine bonae Fortunae intelli. aitur.
ab Herme te Lunae seu Isidi dicata supra dixerimus. Certe non sine ratione Harpocrati litantes,mediante filio,sortem ortunae, seu fortuna bonam, de vitae, & bonorum externorum veluti praesidemieu φρeis, rin lucem prodeuntes,Isidem,inquam, inuocasse,censendi sunt. Quam consiletudinem Hebraei,uti in Aegypto didiceiant; ita in Assyriam vicinasq; regiones eam deserentes, coseruantes'; ac singulari cultu, yt 'a ueva fatis demsis rat,prosecuti videntur; quamuis in hoc ab Aegyptiis differant Hebraei, quod hi Iouem, illi Lunam sub fortuna seu nomine colerent, & inuocarent.' Hosce secuti sunt post Graecos maxime Latini, qui nullam Deam maiori cura coluisse videntur, quam fortunam; ut infinita prope et hic Romae inscriptiones factae testantur; quas videbis apud Gruterum, ScLipsium in theatro antiquarum inscriptionum. lQuae porro fuerit sortuna Capitolina, quae Exquilina , Nortia, Praenestina, Primigenia, Coeca, Seia, Rhamnusia Nemesis, aliaque fortunae ludibria,nostri instituti non est explicare, quare de ijs auidus lector Giral- dum consulat integro byntagmate de ijs tractantem, i Fuisse autem bonam fortunam eiusque sortent a qua coeterae omnes, uti ai radice deducebantur 9 in thematis secundi constructione pr. Dea habitam , delubra a Graecis & Romanis, uti dictum est, eius honori eructa fatis demonstrant. Solenne enim erat illis TΗ ATASII X TXli monamenta dedicare. De Ro-
manis quidem Plutarchus in Romaici, n. IO7. μιγέν/αν G οῶτις πατοι et 8 6γενέαν , scilicet, quamobrem mani venerantur fortunam primigeniam' De Graecis vero Chronicon Alexandrinum ijs huius modi cultum familiarem admodum fuisse memorat, & inscriptiones tum Romae, tum maxime Praeneste Heneri . Fortunae primigenia factae, testan
tur ; per primigeniam autem Fortunam, sane ni nil aliud intelligi potest, nisi Nati Dumina, quae recenter geniti modum selicitatis, arcanis quasi coeli tabulis describeret. Et Iuppiter puer, qui lactens cum Iunone inia
Luna bona Fortuna dicta AEgyptijs, luppiter Grae
Fortuna Caupitolina, Ex quilina, Noristia , Praenesti,
385쪽
gremio Fortunae Praenestinae olim sedit, casti isii neque a matribus cultus' est; idipsum satis aperire videtur. Atq; haec de bona Fortuna susticiant. Ex quibus patet, Baalgad Hebraeorum leu Gad , siue is fuerit Iuppiter iuxta mentem Rabbinorum, siue Regina coeli,Lunaasis iuxta AEgyptios, siue ut alij, pro ti Dein a Gedud bo amaim , id est, militia aut
exercitu c*elesti, quomodo eum explicar R. Abenezra, accipias , certo fortunae themati hactenus explicato non male conuenire. Reginam coeli eandem cum fortuna coeli iacit Philastrius: inter Iudaeos, quae qt tu et mortunam coeli inuocat, quam caelestim vocant in Afri ea, e 4 sacrisscia merre non dubitabant. Nec inconuenienter; Luna cum
id est Regina coeli ,& sors sua pro eodem possint usurpari. Verum de his omnibus fusius tractabimus, cum de AEgyptiorum antiqua Astrologia , eiusquc misteriis verba faciemus.
Thamun seu Adonis Idolum Hebraeorum , Phoenicum. EZechiel, postquam nefarias Troglodytarum seperstitiones. atquO
omnigenas Numinum essigies, quas veluti in Pantheo quodahi adorandas Sacerdotes collocarant, monstrante Domino, conspexisset ; ecc ad portam templi Aquilunare,mulieres quoque sese offerebant,quae coit .sidentes solennibus lamentis plangebant Thamur. Et introduxit me ad osmmportae domus Domini, quae est ad Aquilonem , , ecce sedebant ibi mulieres plangentes Iabamur . Graeca Io. Καὶ Γιροῦ ἰάει γαυῆκες κοιλ οι Θ ρηνουσι Θαμμουζ. Chaldaica paraphrasis:
Per Thamuet igitur hoc loco intelligitur idolum, quod tamen quale fuerit, variant interpretest, putarunt quidam imaginem fuisse in cuius oculos plumbum imponeretur, & quae admoto igne& plumbo liquefacto flere videretur 3 sic R. Salomon Iarrhi hoc loco , verba subiungam.
latii bitia; a Plangentes Thamur, scificet fimulachrum quoddam , quod calefaciebant in- . oculis eius ex plumbo, quod illi dolo infuderant . plumbo itaque calore a.d. si' videbatur quesi flere ; dicebant m ulieres accidite sille petit qu-pissm, opporebat Auseries fornacis accensi. quasi diceres Gallice Fis antes pleurer , le Dieu escaille. Quibus verbis R. David Κinachi astipulatur
hoc loco sequentibus verbis: . et . 'r
387쪽
Iconismiis totius tabesce summam continem, inserensia ea lam II lψσὶ quod est de cuba et Hebro Uum, et optimiis colle
, sisericor e et titiae. canalis
388쪽
- - 'Ia in Nnv n b nara r in i Dcri n. an it, Explicant, inquit quod flente4 reuocentur ad tripudia gaudia, quae. Fnense Tlamu in honorem Thamuc celebrabantur , nam hoc men e sum hiarcidulo faciebant, Penire solebant mulieres, ut gaudereui: explJcant hic quod jecerint in isto Ffnaudulentia, ut aquis ex oculis idoli Thammi erumpentibus id fere videretur, fletus rogare, arseruitium diligens extorquere a suis cultoribus. Rambam in directore perplexorum ex mente Sabaeorum ait, Tham tu Zibisse prophetam quendam idolorum , qui a Rege quodam iniuste interiectus ab imaginibus ex omnibus mundi angulis in Babylobiam ad auream Solis statuam confluentibus sit tota nocte deploratus Verba cius
phεta gentili idolorum )qui est Thamuc; qi i c iam praedicaret cuida; 'gi, 't servire eptem stellis signis duodecim pracepit eum interfici
gnuoi litote dilacte vero mortis ipsius, conuenerunt omNescima liues ab extremis terrae in templo Babylonis ad maginem auream magnam, q scilibet enut imago Solis peudebat inter ternam , cecidit in mkilio templo , ET omnes imagines seu simulachra circumquaque; narrauit eis ovicauid contDe-
rat Ihamuc; imagines vero flebant V tamentabavtur per totam noctem, mavea ero euolauerunt omnes imagises ad empla sua γέ e ad extremum terrae ; c T con
suetum est iis anno semper in principio die mei sis Thamu lamentari ex flere su per
. 'Haec Rambam Atque huic Thamu Z Prophetae idolorum videtur amnis esse Thanaud iste toties in Alcorano decantatus , hunc enim
Apostiatim&Prophetam dicit ; hunc praedicasse ait, Deumque propitium omnibus ijs, qui fidem eius verbis haberent, reddidisse; hunc nullum scire ait nisi Deum, sic enim surata 1 . dicta : at dixit ostis, si abnegetis . Ibi quicunque in terra simni profectis Deus dis illaudabilis me Peuit a vo)s fama .eorum, qui ante .uoa populi Noe, Uaa EF c Thρmud hic My οβ i Dei, e quiloneos, non sc t eos nise Deus ., Sed de hoc inferius videbimu . Praererea Dauid K inacia in octauum iErechieli; nyrset, Thamu Z a mylti quq que sumi pro animali quodam , quod ha-bcbanx u, qui simulachrym. Thamu Z solebant: ri non p9 9 3 nm .nnis Q,πα My vne1 πῖ ne non Explicant autem Thamuc idem esse quod animal,quo utebantur Thamulo-
Fabula de o Thainur. Fabulosa trais ditio dea lia .
389쪽
tates. Luetanus in Dea Syrum Adoni ab Apro occisas. Thanaua veis rius nil aliud quam ostris AEgyprius a Typhone Oe ei sus deplanctus. , Stephanus da Vrbibus. Duo Adon indes Cyprius α Byblius.
iso OEDIPI AEGYPTIACI TEMPLUM ISIACVM
latrae iuxta Thargum υ obuiauerunt Thamurio. Sed de hoc ille viderit; quicquid sit, omnium optime sentiunt ij, qui Thamu et eunde faciunt cum Adonide, quemadmodum D. Hieronymus, qui hoc loco pro Thamu Z legit Adonidem , verba eius sunt: Adonis me hamuc, inquit, mense Iunio Amonis Veneris, piaclinrisnus iuuenου oeci sis , . deinceps reuixtisse narnitur; eundem Iunium mensem eodem nomine appellant Hebraei , in anniuersariam ei celebrant soleunitatem, tu qua plangitur quasi mortuus, polieareuiuiscens canitur atque laudatur. Huic congruit Author Lexici Alexandrini, qui Adonidem cum Thamu Z quoque confundit sequentibus verbis :
Hoc quarto, Haluit,anno, quinto mense vaticinatur FQechiel de ,s,quae domus Israel impie agebat. Et rursus decima eludem quinti mensis , idem de maioribus malis praeuaricantium es lamentantium Ty amuc , quod Adonis Graece vertitur ,&c . Praeterea Thamu Z I Adonidem eundem docent esse utrique communes in solennitatibus eorum habitae caerimoniae communis mensis virique dicatus, communes utrique planctus Sc lamentationes exhibitae. Adonis quidem ab apro occisus deploratur a Venere alnante eum quae cum inferos enixe deprecaretur, ut vivus restitueret ab Amasius,' aic eius amplexibus ipsius denud bearetur, inuidente Proserpina, tandem est transactum, ut alternis vicibus utraque Dea iuuenis amore sex mensibus frueretur . . Meminit huius Adonidis eiusq; solennitatis Lucianus in Dea Syria.
Dicunt enim in sua regione contigisse, se Adonis ab apro idctus fuerit , 46 ad
eius rei memoriam Fuguli quotannis septiciunt in lamentantur , . diem celi -'brant, in magniu luctus in illa regione per id tempus exoritur L ybi vero se percusserint, . luxerint, primum Adonidi inferia' perflumit, Onquam iuita risuncto, deinde altero die ipsum pluere inquiunt . caelum iniittunt . 'Iaec Lucianus . Meminit quoque huius ludius Gratius Poeta libro de venatione.
Hinc & Orpheus in hymhcs ab honore Iachrymam, ni qui illi iii,peridebantur Adonidem vocat Quae omnia cum diligentissime considero, certe Thamu et seu Adonidem nil aliud esse arbitror , quam Osiri dem Agyptium . ' Astipulatur primisuententiae meae stephanus de Urbi
inquit, C pri antiqui ma, in qua colebatur Adonis oris . Qui cum AEgyptius esset, Cypri) ia Phoenites proprium fece uiit : ex quo patet quoque duos fuisse Adomi des, Cyprium ynum, Vt
390쪽
in plerisque gentilium Deis fit,confunduntur. Iterum Thamu et & Adonidem eundem cum Osiride testatur mors, quam αμιλν, & reditus in vitam , quam appellabant, quae uno eodcmque niense AEgyptiis iaquotannis Celebrabantur ; mense nempe Athyr , qui post annum Nabo- nassareum ab Augusto fixum, in Nouembrem Iulianum incidit; ut benenistit Seldenus. Mortem autem Osiridis & reditu, eodem quoq; tempore eeupritum Plutarchus tradit, & vetus Romanorum Calendarium in Nouembri festum habet, quod repertu Adonim sive Osiridem denotat, moribus propagatum ; Athyr AEgyptiorum fixus procul, ut vides, abest ab Hebraeorum mense Thamua, scilicet Iunio, in quo lucius -- Thamu et instituebatur ; quod tamen, ut intelligatur Notandum est, in anno vago AEgyptiorum, nullum fuisse festurria, mensem cui soli illi sciunt, quibus reconditior est rerum AEgyptiacarum cognitio) qui non unumquemque, non mensem solum Iulianum, Verum & diem totius anni pertransibat in magna illa CID CD LX.
annorum periodo ; postquam autem figeretur ab Augusto annus, festa sua Vnusquisque mensium retinuit ea serie, ea anni tempestate, qua tunc Crant Peragenda ; fixo anno, figebantur menses & festa. 1 udaeorum autem annus non ita vagus, mensem Thamug ab aestiuo Solstitio nunquam disterminabat. Eadem igitur sacra, & ob eundem planctus ille utrisque videntur fuisse . Et . Eguptijs mense Athyr Vago, ad morem patrium ; Iudaeis vero mense fixo Tham uet ; atque in hisce omnibus mecum consentit Seldenus. Non mirum igitur, si Iudaei ubi a vicinis traxerunt nomen Adonidis &Osiridis, ita a mense, in quo uterque celebrabatur, in Thali uZ mutarunt , maxime cum solennis etia idem suerit ritus in AEgypto. Alexandrini enim
eo ipso die,quo festu planctus siue apud Byblienses in Phoenicia
esst celebratum ; quotannis epistolam olla seu vase iunceo, aut papyraceo inclusam, peractis rite coerimonijs in mare mittebant,quae sponte Byblum fercbatur, & repertum Adonim Osiridem nunciabat. Hoc quam primum acceperunt Byblienses, quae expectabant mulieres, gemitus & lamenta ob amisium Adonim, &iam denuo repertum in sacra commutabant gaudia ;miraque laetitia, quod reliquum erat festi, Deum excipientes peragebant. Meminit huius legationis Procopius in Isaiam ad cap. 18.
Nam in apud Ezechielem in haec verba legimin ; Et Pidi, or ecce sedentes mulieres Thamur cid est Adonim) lugebant. Tale vero quippiam erat, quod pr- bis illius ciues efficiebant , intestim titero ad mulieres, quae obli erant, tanquam Adonide reperto com ciebant , quae obsignata postea, sacris peractis in mare demit
sc γt dicebant qui mittebant) 'blum *onte deferebatur, lugendii ciuitatis mulieribus Οιm aduentu suo faciebat. Ijsdem pene verbis rem explicat Cyrillus. Vas vero illud seu ollam caput papyraceum vocat Lucianus
Ccetimoniae in repertione Adonidis celebratae. Cνru,r. Lucianus