장음표시 사용
481쪽
Ralba . ob, spiritus ventriloquus. D. Hierstu. est Ariolus.
38i OEDIPI AEGYPTIACI TEMPLUM ISIACVM
plerique vertunt Pythonem seu Magum ; verum ex RR. Mose Mikorti, Rambam, Paulo Riccio, colligo, OB ni nil aliud fuisse, quam Spiritum seu
Daemonem, qui ab immundis, & quae honeste nominari non possunt, partibus nonnunquam a capite seu axillis, siue Harioli, aut mortui submissa voce, & quae ex Telluris cauitatibus videretur egredi, nec audiri, sed a consulente duntaxat mente concipi posset, responsa dabat ; ita Ralbag
faciens mortuum ; ille abs eo quod audiret Perbuni, videbat simulachrum mortui; luterrogans autem 'thouem, non videbat imgiuem seu umbram mortui, audiebat tamen verba, quae de interrogatione sua mente conceperat. Ita Sauli , Sat elis defuncti species repraesentabatur a foemina, cuius ex obscoenis ob loquebatur . Foeminam siue Pythonissam, seu ut Septuaginta Interpretes Vertunt, illam Scriptura nuncupat a N n,Va noeN, id Mulierem habentem Ob . OB igitur hic ipse spiritus ventriloquus ; Pythonissa autem ipsa, siue Ariolus, id est, Baal seu Baalath Os hoc nomine nuncupatur. Et dum initiabantur, tenebat manibus cinngum m rtheam, & suffumigabantur, teste Rambam cit. loco , rituum autem huiusmodi locum fuisse mortui sepulchrum, tradit R. Abraham Benis Dauid . Prodiit propudiosa haec & ridicula Pythonis ventriloqui spiritus religio non aliunde nisi ex AEgypto, quibus spurcus daemon tape per humani cCrporis pudenda, potissimum per posteriora strepitu emista responsa ladabat, quem ventris sonitum ideo diuinis honoribus ab ijs cultum in Syntagmate I. capita de superstitionibus AEgyptiorum tradidimus, D. Hieronymus in C. 56. Isaiae commentans tradit, alij que quos dicio Synta- gmate citauimus. Vt enim spurcissimis hisce oraculis maiorem conciliaret existimationem immundus Diabolus, mentesque superstitiosas facilius implicaret, plerumq; interrogationibus factis, in fallibilem largicbitur eis sectum, Sed haec de nefandis sacris sussiciant. Quare ad Iedeonim trans
I ideo ni itaque aiunt, est Ariolus qui osse animantis Iedo adiisti, in os suum posito, futura doceret, & quaerenda solueret. Animal autenia scribunt illud nescio quod Iadoa fuisse, cui humana undiquaque figura , sed quod ad funem ciuiusdam radicis ligaretur, & a primo ortu perpetu
haereret vivum, donec, qui ob innatam eius Leuitiem propius accedero minus sunt a tisi, fagittis conficerent; sed verisimilius est, Iideonina a ver-bC Un', hoc est, sciuit, nouit, derivatum, idem esse quod Ariolum, qui Certo animi proposito de re quapiam consulit; a mortuis autem exspectabant, ut per insomnia de rebus, quas sciscitabantur, iuxta sepulchra pernoctantes, si erent certiores ; & Pythonissarum ope etiam euocata Corum species, uti de Samuele dicitur, considebant, quae Rambam con'
482쪽
SYNT. V. PANTHEON HEBRAEORVM. 38s
firmat in Morehnebuchim l. 3. c. 29 iuxta exemplar Hebraicum , hisce
verbis: an 'a n cundo D 9 nnu nm cina. Q nun , M 'a 9 Tunc etiam fini opiniones oesententiae, in iuuenti μιt ex eis Austures, Magi, diuinatores, in inquirentes Ob, ex Ddeonim , CP requirentes mortuos. Insinuat Esaias hanc improbam consuetudinem, cum dicit:
opulus qui ad i acundiam prouosat me aute faciem meam semper i qui immolant in hortu, acrificant super lateres ; quι habitant in sepulchris , . iu delubris
oi habitant in domibus, quie .edificantur de patuere sepulchrorum, e cum eadaneribus stiliorum hominum morantur comedunt carn mpurcinam OblbuS verbis Paraphrastes maxime innuit consuetudines AEgyptiorum, a quibus Hebro hauserant, uti iam saepe dictum est, sita omnia ; quibus solenne erat ad responsa petenda, adyta illa sua, speluncas subterraneas, Vbi corpora mortuorum condere solebant, intrare quemadmodum eo loco, ubi de AEgyptiorum mum ijs tractabitnus, fuse ostendemus. Causam vero , cur in huiusmodi locis ad oracula considenda morarentur, Radali pandit: tin, ni nci ci non ci zyn: ti a DNn, cinyn, . Sedentes in sepulchris, It consulaut mortuos ; in sol tudinibus murantur, in in nocte, ut appareant eis Daemones, ri cognoscant eos : quoniam Lemones illi nocturni cre lentibus in eos, hoc est cultoribus suis ) uultibi faciliusquam tu solitudinibio 8c tenebrosis locis o apparere fleui . Verum ad rem
nostram redeamus . Fuerunt itaque varia instrumenta seu idola, per quae antiqui diuinationes suas peragebant, Diabolo responsa per ea dant O , quae Nebo, hoc cst, prophetia, siue diuinatio dicebantur , ab e flecti a videlicet, quem praestabant: huius farinae fuerunt Theraphim , Isiacae statuae, Ob, Ied Mah, Beelphegor, Abasus fortunae, mensa Solis L Lunae, similiaque, de quibus alibi ex professo tractabitur; atque haec sunt illa idola Nobo, quae secum, quocunque ibant, portabant, curribus vehebant, per haec diuinabantur , haec denique Deorum loco tenebant. Erant autem huiusmodi variae formae, quaedam infantium, alia serpentium, aut coeterarum bestiarum, multa hominis, insantis, vir in is, per quorum obscoenas partes daemon loquebatur, ut in praecedentibus ostendimus. Porro his ex occasione data fusius forsan, quam par erat, ex possitis, nunc ordo postulat, ut de Sesach nonnihil quoque dicamus. Hoc itaquOnomen duobus locis apud Hieremiam reperitur, videlicet 26. r. capitibus ; quod vero multi Sesach inter Numina Babyloniorum computent, qua ratione moti id facia hi, non video ; cum id nec ex citatis Ieremiae locis ostendi queat, nec aliae rationes suppetant, quibus id caecaciter probari possit. S: L nus nescio qua coniectui a motus, a Sacca Babyloniorum secto Numini Sesach dicato id euincere conatur, testem huius adducit
483쪽
cit B uosum apud Athenaeum i . dipnos: inquit ille,
Berosus iv I. l. Babyloniorum refert, decima sexta die meusis Lot festum . Sacean dicti m Bah Aue dies quinque celebrari ; in his morem use, dominos parere imperio seruorum, praeme autem jamiliae eorum unum veste regiά indutum, hunc
Eo ranem nuncupari. Festum memorat etiam Ctellis in a. Persicor. Verum ex his omnibus hoc unum tantum probatur, Babylonios festum celebrassio, Sace an nomine. Vtrum autem hoc festum a Sesach nomen habeat, aut
honori Numinis Sesach, ut citatus Author contendit, dicatum sit, saluo quidem aliorum iudicio, ex adducto Berosi loco demonstrari nulla ratione potest. Nos itaque meliori fundamento nixi asserimus, Sesach non tam Numen aliquod esse, quam ex Cabala The murali a propheta per basch confictum nomen, quo Babyloniam, Regemque eius mystice designabat Sesach enim scribitur Ietita, Babel , a thau ri regrediendo ordinata elementorum serie, si pro I bis sumas tu, & pro di, b, ex Babel Sesach fiet. Verum haec pueris passim nota sunt. Sesach igitur confictum nomen nillil aliud significat, quam Babel. ita hoc loco Rabbini pene om-
per Albascb . lino Ionathas locis Ieremiae citatis, Sesach aliter non vertit, quam Babel. Propheta igitur, ut plerique Hebraeorum sentiunt, non egem Babylonis contra se excitaret, nomen Babel commutatis elementis artificiose transformauit in Sesach ; quia dicitur : Et Sesich bibet pocteos, videlicet calicem irae Dei . Nec opus est multis Authoritatibus aliunde desumptis, cum ipsis sacra scriptura, ad quam Lectorem remittimus, etO- tam difficultatem facile exhauriat. Nec quicquam ad diuinitatem Selachconciliandam id est, Sacςorum dierum festiuitas facit, cum ea in honorem Veneris Babyloniae & Persicae, quam nos supra Ana itidem appellauimus, multo ante Hieremiae tempora ob vici oriam Persarum &Babyloniorum qui ab Authoribus passim confunduntur a Sacis, qui populi sunt intra Imaum montem habitantes, Scythae dicti, reportatam , uti alibi quoque ostendimus, instituta reperiatur ; de quibus consule Strabonem l. II. Photium in Myrobiblo cod. 72. Iamblichum Syrum in rebus amatoriis de Rhodane Sc Sinonide ; Hesychium, qui & hoc festunia Σκυδ ι ω εορτίας Ob dictam rationem appellat. Atque haec de Sesach dictatas isticiant.
Repham , Ut rholis Idolis Hebraeorum.
484쪽
SYNT. IV. PANTHE HEBRAEORVM. 3 8s
septinio, ubi S. Stephanus Iudaeis idololatriam Patrii in praedecessoru nuexprobrat hisce verbis: Et suscepi tu tabernaculum Molo)b, wsri mphau, fixurai qu feci lis a Mare eas . Vbi Syriaca versio habet pro
Qinimo baiulastis Conupienni Melchum , i T. iis Dei Pesri Dyhon, imagin 1 qurus secistis, ut eo adoraretis, inaus ferum, vos de Bahel. . Mutinam igitur fuerit iste Rephan, variae interpretuna huius loci suntnpiniones: alij Venerem seu ste laui, suani Luci seruin vocant Astrono- 'mi, interpretantur alij Iouem; non desunt quoque qui unam e constellationibus fixis Rephan est e arbiI ςntur . . Nos relictis omnibus hisce con- 'iecturis ali uid certius adferem Ius - . Dicimus itaque RepMinyocqm essetaegyp xi a.dm seu COP Rima ζdq; REphii, ἡόἡ nihil aliud significari in dicto id j qingre, quam Sotairnum i uti CX Onoma- C'pta, signis stico nostro Copto- Agabaco-Lahho manifeste const ubi Saturnus Re-Phan dicitur, ob gygantae in Videli e x. magnitudinem . Nomiud Planetarum, prout ab AEgyptiis appellarit r , illic ex dicto Onomastico nolitro decerpta adiungam .
485쪽
386 OEDIPI AEGYPTIACl TEMPLUM ISIACVM
IsraelJ s accepistis tabernaculum Moloch, insidiis Dei vestri laban hoe est
Saturni . Cui Arabica , Graeca, AEthiopica omnino cQlaionant, ut se
ccepiseis tabernaculum Melcum, in sidus Dei Pestri phare , Septuaginta vero Interpretes : A'ναλάβετε τίω - ί- , in Γάςρον - Θεοῦ ημὸν Pε- . . Ethiopica lectio: Vatum ad alio bali hu agiri alibaher vahrasiumu tuti a natu lachata saniata bachamata zucsa, vas ata maZuchi a nebiat Israel vanas achainu dab tara , Meloch, vatam ruta imi achachamu Rophan, anga tangada laamanta massa Zagbarchamian vadab tara famaa . conuertit autem Deus, tradi dit eos seruire militiae coeli , sicuti friptunia, es in libris Prophetarum. Num victimas in holitius obtulistis mihi annis quadra
ginta in deferto Israec . portustis umbracula Moloch, in sellam Dei veseripham adoratis, quod ipsi feciseis .c. Non igitur Roinpha vel Rempham,sed
Rephan hoc loco proprium Saturni nomen est. Unum miror, cur Amos s. v. vlt. in Hebraico textu non Rephan, sed Ciun D I legatur, cum tamen citatis locis & vulgata, &: Seseuaginta Interpretes cum alijs paulo anto adductis ubique vertant Rephan; verba Propheta: hic adducam :
Quae ad literam ita sonant: Et portastis tabernacula lagis vectri, Ur Citia idolorum a e trorum,sidus Dei vesri quσd fecistis vobis . Quae multum a vulgata versione Latina distare videtur et sic enim hoc locis habet vulgata . Etlortaseis tabernaculam Moloch vestro, in imaginem idolorum vectrorum, sidus Dei vestri mpham. Cui conuenit & lia Graeca lectio , quae φῶ habet loco Ciun. Ionathas quoque, etsi in Chaldaica sua paraphrasi dissideat inversione, explicat tamen vulgatam versionem :
Et portastis bini tabernacula sacerdotum pes rorum, se P ciun imaginem vespam stellum idolum vectrum quodfecisis vobis. Atque ex his omnibus patet, Ciun & Rephan hoc loco pro eodem sum Vtru in autem haec duo unius idoli diuersa nomina sint, an idem nomen ex corruptione, quam ex varia descriptione incurrit, tantum diuersum sit, dubium est. Vtriusque sententiae Authores reperio . Rabbini diuersum ponunt nomen a Rephan. & aiunt, Ciun idem es e hic ac Ceuauim, hoc est , placentulas mellitas quis offerebantur Reginae coeli seu Veneri, quam Succoth benoth supra uixiamus: Ita Radali ex aliis refert 'IIII 'in NNn pr v nitivaei ad 2 99 InN nnata n ti Noa Camon Ralla bina adiici 'R tinx,9 im, rn,N tinui vi , ,
486쪽
SYNT. IV. PANTHEON HEBRAEORUM. 38r CAPUT
Et sustulinis tabernacula Regis Pori cinabo. Dicitur de sella seu idolo , cuius nomen Moloch vocant ehm gem, Pel quod eum Regem sibi dominantem existiment, vel quod sit stella magna in militia caeli, in qua veluti Dux, seu Imperator emiueatsuper exercitum um . e ciun imaginem vestram. J Sunt qui explicant, quasi facere , id est, placentra mellituta, . iam explicauimus in lib. Ieremiae, quod Cauanim stat species quaedam eduliorum, quaepraeparabantur uolo,, ideo vocantur cauanim. Verum lyuic sentenciae non astipulamur . Melior est quam subiungit paulo post citatus Radali:
Nos explicamus quod Ciun idemst quod sella Saturni, . ita dicitur Saturnim in lingua Ismaelitica c Arabica ) . in Persica Ceuan. R. Abene grata,
ait, esse nomen Saturni, compositum ex Arabica & Persica lingua. Quicquid sit, nomine Persico Saturnum Ceuan dici, nemo negare potest, nisi qui sors an libros Persicos, qui passim eum hoc nomine Vocant, non legerit; in Atabum autem monumentis nunquam me hoc nomen reperisse memini. Vnde aliqui opinantur Ceuan & Rephan idem omnino nomen esse, quod Persae ab AEgyptiis acceptum Rin C mutato blaesorun tam ore corruperint; ita Ioannes Drusius audacter. Foet, ait ille, ' 'si'
sic legit i ' ab nisi manus aberrani malui perscribere pro aut forte ipsi
Interpretes legerunt in ' pro D a. in elisis dixisset, futurum fuisse s tria, nisi manus aberrans scribere maluisset Ceu an Rephan enim genuinum Saturni nomen apud AEgyptios, Ceuan autem corruptum a vicinis Persis ante ostendimus. Haec sententia alios quoque sui fautores inuenit,nec mihi displiceret, nisi me venerabilis huius Transsatoris ab huiusmodi assertione terreret authoritas, & mesiora hon superessens, queis distas dissicultates conciliare possennu. , e . Dicimus igitur quod Chiun, non per errorem, Ut Drusius, elusique fieat Satur-AMelae volunt, sacris literis irrepserit; sed studiO Propheta sit positum Evi 2, Phoc loco tanquam idoli nomen, quo AEgypti' nunc Saturnum, nunc Herculem confusim appellabant, Hebraeis notissimum. Est enim Chiun, vel Coptice Ri,cuari, idem quod imago, figura, aut idolum, quo non ne Sa turni, aut Herculis simulachrum promiscue, appellabant. Saturnum autem, quatenus Unus ex septem planetis est, ob vehementia tria effectuum, quos operatur,Rephan, quasi diceres Vires gygantis, dicebant. Chiun vel Chon itaque idolum Saturni dicebant Rephan stellam . Herculem autem AEgyptium, quem Herodotus inter Octo Deos AEgyptiorum computat Chon vel Chiure dictum esse AEgyptiace , ostendit magnum, Erymologicum hisce verbis:
Chones, populus Italiae,dicunt Herculem iuxta AEg tiorum dialectum chou
dictum esse, G asubiugata per eum Italia Itali Chones postmodum appellati fui. c et inlae
487쪽
Pa rus Lea Casalla. Mareolis idε quod Meris
388 OEDIPI AEGYPTIACI TEMPLUM ISIACVM
Quae omnia confirmat Antiochus Zenophenes apud Lilium Gyralduini Synt. X. inquit, Hercusis AEgyptiorum lingua nuncupatus, qui cui Loosti ide Italiam liberauit a fran uide, in ab hoc Choue Hercule AEgyptio Italiam antiquitus vocat in esse proditur . Hiitoriam brelliter enarrat Petrus Leo
Caticlia in libello de Aboriginibus & Ι nigenis. Is ita Osiris pos Sicani
obitum accersitus ab Italis, populorum scibcet Maioribus XII. UL L P. c. viη-dicibus adhen t in Italiam, ubi Nouitus UTVirtus semper imperant: is gygantes deuicιt omnes , in siquos seruauit, eos iu triumlhum duxit, omni potitiis Italia, comitatus Hercule Chone, a quo ultima in Italia popub Chones, qui a Sabinutumdem etesiisunt. Hunc Herculem Γιγωνοι quoque appellatum esse apud He sychium reperio inquit, ἡ δῖ-, ὼ H AHυΗίων
Gemn, nonnullis Gisgon, Pal. ecus, Epipati ecus , Trapectus , aliqui Herculem AEgyptium appellant. Quod verbum non dissentit a Rephan, si signia ficationem aspicias; ambo enim istius Numinis vires indicant, cum &Rephanem, & Chonem, Gygantem significari ex dictis pateat. Concludimus igitur Rephan,& Ciun,vel Chon locis citatis sacrae scripturae nihil aliud esse, quam simulachrum Saturni, vel sub sideris figura, vel ob stel- tanti fronti idoli insertam, cultum ; & nomina diuersia uni attributa ess . Saturnum enim, quem Rephan esse ostendimus, & Herculem, quem Cho.. na, passim cum Osiride confusa esse in Syntagmate tertio huius probaouimus. Verum haec melius in sequentibus discutientur. Quare Rephane relicto ad Marcolin progrediamur. . Marcolis o ,' 'o Hebraeis idem est. Quod Latinis Mercurius; ita
eolligo ex Ad agis illo Hebraeorum o , pnn, iaR ps r Spargens lapidem a Marcolis, hoc est, in Mercurium; de quo R. Elias Aicena et, ita in Thesbi: de r no α P N nn ras nn ri es aus o , pnti, iure pri tuar οἷs nomen idoli, Gr dicunt, quod mittendo Apides c in acerua si cultus eius; dicunt etiam, quod illud sit nomen illius, qui colebatur sub nomine Mercur . Ita de parabola dicta R. Elias. God quidem prouerbium aliunde non profluxit, nisi ex parabola illa Salomonis c. 26. v. g. Sicist qui mittit lapidem in aceruum Mercuri', ita qui tribuit insipienti ho rorem. Vbi Hebraica veritas habet noanna ; ex qua voce Mercurium forsan OG marunt prisci ; et si Graeci Interpretes, Ionathas, c plerique recentiorum ibi fundam intelligant. Tanta autem in hoc loco explicando auctorum difficultas, tanta opinionum varietas & dissensio, ut quid credero
quispiam debeat, dispici vix possit.
Nos, ut & huic loco aliquam lucem adseramus, dicimus hanc parabolam n quaquam intelligendam esse de fundae iactu , ut citati supra A thores sentiunt, nec de lapide rin Na , hoc est, in purpura inuoluto, πιι Ram; nec de bustuario seu loco funesto , ubi corpora damnatorum lapiadibus obruebantur a nec de lapillis n ti mera toriis, seu calculis Arithmeti
488쪽
eurii in aceruum lapidum dicto Numini coaceruatum proiiciebantur. Voluit igitur sapientiissimus mortalium eum, qui stultum honesta uerit, tantundem facere, ac si dictum Merchir ij aceruuin lapidis iactu augeret. Collata &si ulto, Sc aceruo quasi beneficia, huic lapidis occasione, illi honoris ;neuter alitem gratum rependit animum, non stultus magis, quam lapidiunaceruus ι neuter beneficium conserri satis agnoscit. Consentit huic Beda in hunc locum commentans. Di insipienti, inquit, id est, haeretico honorem uocendi confert, hion minus delinquit, quain qui Deos ac delubra illum seultu venerantur . Verum ut huiusmodi sacra Mercoli collata, eorum que origo, ritus, ac ecerimoniae penitius intelligantur, Sciendum est, cuntiis fere gentibus celebres statuas Mercuri fuisse ; quasdam solitarias, in quibus solus i pie in basi , quasdam sociales,in quarum una basi simul Pallas, quae Hermathenae Vocatae ; aut Hercules, quae Heractae; & hae pro-Driae Gymnasiorum erant, ut patet ex Cicerone ad Atticum ,& Turneb. I. 7. adu. cap. Vltimo. Sobfarrae, ait Derrius, erebriores fuerunt , non insput chris tantὐm, sed infulcris lectorum, indicantes Mercurium somni prinidem, cui ideo vltimus seu tertini e albus in eonuiuys sacer, tese Polluce l. 6. cap. 13. in Luc. L 3.. vossi Quae quidem sculpturae dicuntur Suidae , Hesychio, nec in delubris tantum, sed & in priuatorum vestibulis collocantur, forma quadrangulari, &vr plurimum lapideae . ita Thucyd. l. 6. belli Peloponesi. De alijs vide Herodotum l. 2. S Macrob. c. I9. Sat. AEgyptii,& ab his Graeci, & Romani edocti huius farinae Deastros vel pectore tenus humano, vel capite, & collo duntaxat emgiabant, coetera truncos. De quibus consule Clementem Alexandrinum in prorreptico,& Arnobium l. 6. aduersus gentes , Pt utarchum in Alcibiade & Nicia , AEmylium Probum , Thucyd. aliosque. Scio nonnunquam tricipite Mercurium pingi solitum, unde de hominibus vel vehementcr ambiguis quid aggredi debeant, vel valde vafris adagium F, triceps Mercurius ; cuius causam puto, quia idem mercaturae, Orationis, & itineris Numen habebatur; quod Ad agiographus censet in singulis capitibus inscriptionem 'habuisse, quo duceret haec via, quo rursus illa. Porro materia crebrior lapis, rarius lignum sed lignum certumi, iuxta illud : dictu ex quovis bino fit Mercurius . Quod, uti dictum est, in statuam efformabant, cuius si caput excipias, reliqua omnia trunca essent. An sic sormabant, ut Deum totum esse mentem const reis Certe innuunt id versus Empedoclis apud Taeetem 1 3, chiL hist. 46 .
Non enim mortali capiti membra adiuncta sunt, Non quidem ab humeris duo rami emicant,
489쪽
is , OEDIPi AEGYPTIACI TEMPLUM EIACVM
curis Mundum Omuem quae mouet celerIus . f
Tales ergo Hermulae saerunt. ideo Mercurius i. . Autholog. Graec. epig. inducitur a Xenocrate querulus, quod cam se fateantur homines pedibus celerem cursorem, & manu strenuum palaestritam, tamen effingant eum sine pedibus, & κολοβον & manibu4 mancum. Atque haec communia omnibus Hermis. Quaedam vero peculiaria illis, qui Viales dicti, Mercurio sacri; a quo etiam statuae omnes Virile , teste Taeae, Her' mae dicebantur ; fortassis, quia Mercurius insignis statu rius fuit, ut narrat Iuppiter apud Martianum Capellam l. i. de Philolog. nupt. Viales etiam Hermae quadrati suerunt, lignei, & lapidei, samma parte Mercarii
faciem, inferiore plana inscriptiones viarum praeferentes, ut aperte testatur Vlpianus scholiis ad orat. Demost h. contra Leptinem. Συλα,--τεροξάγωνοψ η -επα , κάτω δἰ A ,κ- -. scilicet Vias indicantia, vide de his Plior nut: &Lylium Synt. 9. , Ad hos itaque Hermas solebant ad ij et a viatoribus in Mercurii hono rem acerui lapidum, quibus aceruis commune cum lapidibus nomen fuisse se docet Tae Zachil. 12. hist. 429. - .
Hermes, . Omnis statua virilis, cumulus lapidum.
Aeerui isti erant contiguiad ipsas statua .
Hinc iam duae difficultates nascuntur 'prima an acerui isti aceruarςntur contigui ad ipsam statuam, sic ut statuae summitas tantum extaret, quod videtur censuisse Alciatus EmbL 8. his versibus et , -
In triuia mons eis lapidum, supereminet illi i . . Trunca Dei eruies pessitorefacta tenuN. - i Mercuri, est igitur tumulus , su pende viator tr. Serta Deo, rectum qui tibi monstrat iter . . : .r
Hugo Carensis comparat Hermas illos crucibus ligneis , quas hodie per . grini ad loca sacra proficiscentes, erigunt, extantes inter lapidum alereuntibus positorum congeries ; Galli Montives vocant. At discrimen est, qudd nostri peregrini non coaceruent lapides in erucis honorem , sed ut secuturi indicium itineris inde capiant, & sunt tantum unius itineris indices; Hermae variorum erant, &instituti in honorem Mercuri3. Hinc pendet solutio secundi dubi3, An Mercurijl aceruus accipiendus sit de quouis lapidusti aceruo: etiam nulla religione congesto ; quod omnes ij existimant, qui ex Odys ori Strabone I 6. Hesychio, & Magni Etymologici Authore testibus probant, Ε μῆονλο , seu Mercurialem aceruum nihil aliud esse, quam a ruuin lapidum Verum s hos tres ac curate legas, deprehendes eos duplicem significationem tradere; unaim laye patentem, quae ad quossibet lapidum aceruos spebat; alteram prei fam
490쪽
SYNT. I R PANTHEON HEBRAEORUM. 39isana & propriam de superstitiosis illis Quod ex Hebraeis, & Graecis, &Latinis Scriptoribus facile eii probare Nam & Baal Aruch id, manifeste
Ii ,9 nnN IisIn nn,' iN2c nnN ο', pnn rea in 1,N ,NVnes Mur olis, inquit, in Perusch Mithoib, eli denudans se lum, Beeipi cretus ratus es, it projciaturi vis in Mercolis. erum Ismael, in se rusth de idololatria dicit, quod illi stat tres lapides a lateribus Marcolis hinc inde in J Uiti. in Per ch o an riRusto n*R'; moris fuit, Piproclamar ac reui in ia iubim domum seu fanum . Odis . Inde PPr ch domum huiusmodi, seruitutis vocat domum Marholis, cuius cultus erat proie9io lapιdum: . Rabbi Ismael uolio tractatu altripides fui 'Mercolis sic di istos fuisse, Pt unus hinc , alter illinc , tertius super utrumque:collocaretur. Confirmat haec R. Elias Levita, qui tamen 'de hoc ritu dubitat, eo quod quos Romae de hoc ritu in teirogasser, id ei negarint . perperam negasse, & imperitos illos fuisse moris genti liiij, facile ostendero . Inprimis ex Homero testantibus Didymo & Strabone secundum illud : .
Saxea signa, ulacbm nanuffla , Et paysim in Hia proiectos sepidum aceruos . Priore versu Hermulas, posteriore Hermaeas destribit; citatque eos Theophylus Alexandrinus l. I. ad Autolycum, x exstat locus l. I. Ora c.
Sybill. in quorum etiam l. s. Hermae Vocantur, Etμους. Nicander in Theriacis Hermarum meminit, Sc ibi Scholiastes, Eρμακας , ait esse, λίΘους σερο ρι μένωι ως--- lapides coaceruatos in honorem Mercurii . Hesychius, λοφ -λι Θων E ρμαις, ω Gῖς οδοῖς
δε τώ ram Is G Θεω;- . Mercurialis acerisus ignifica cum Mercuri', quos in Pys coaceruabant ad honorem Dei brialis . Manet igitur, Hermaeos λ, ipso nihil aliud fuisse , quam lapidum Mercuriales aceruos , vij spublicis & compitis ad itinera demonstranda congestos; quos tranχuntes viatores crebro lapidum iactu in Mercuri3 honorem augebant, Mercurius enim, id est, Hermes, viarum praeses erat, & α οδι dictus, quem ma--xime superum fore iratum, si quis erranti comiter non monstrarit, canit Idyll. V. 3