장음표시 사용
101쪽
DE GR1Tll. 97 rationem fuisset ratiiralis iomini innocenti, si Detis in ni illa laypothesi potuisset liOminem Creare cum concupiscentia contra rationem Conspirante:
3. ' Exomtioί hominis conditione. Homo, ratione Orporis animalis, naturaliter appetit bona sensibilia ratione vero animae spiritalis, non miniis naturaliter appetit bona spiritalia. Clim ergo bona sensibilia non semper consentiant Cum spiritalibus, imo saeptiis ipsis Opponantur, homini quasi naturale est, ut intra Seipsum experiatur Pugnam appetitu Sensibilis adversus appetitum spiritalem, id est, concupiSCentiae ad ErSil Tationem.
Prob. ultima pars , hominem a Deo creari potuisse morti coeterisque hilus ita miseriis Obri Oxium Cima caetera vitae praesentis miseriae sint mortalitatis Ddi ruisse comites, et quasi totidem appendices, probasse sustici et hominem potuisso Prodire mortalem e manu Creatoris atqui homilien a De Condi potui SSe mortalem, Seu non Me uapte natura immortalem, Constat
1. 'i dejinitione Ecclesim, quae in Constitutionibus S. Pontificum Pii V, Gregorii XIII, o Urbani VIII, hanc damnavit propositionem, inter Baianas 5.'' Immortalitas primi hominis λὶ Ou erat gratio heraescium, sed naturalis ejus conditio. Λccedit Constitutio Pii V jam appellata, in qua damnatur propositio Synodi Pistotcn-FiS, D. P. Quatenus insititiat mortem Nouiuisse 3latu alem OH ditionem horninis, quia si immοι talitas non fuisset gratuitum benescium, Sed naturalis condisse.
u. Eae S. I P. S. August. lib. de Genesi ad litteram, cap. 25, deo jam innocente dicit,
102쪽
s TRACTATUS USum mortalem fuisse conditione corporis auia Dialis , immortalem autem beneficio conditoris. D. liomas, . parti quaeSt. 97 art. I, in CorP., ait primum hominem non immortalem suisse pe 'tiliquem immortalitatis usorem in eo existeritem Sed. . . per vim quamdam Supernaturaliter datam.
3. Ratione. Si enim ad integritatem humanae naturae pertineret immortalitas, hoc ipso quod Deus corpus et animam nivisset ypostatice, non amplius posset duas illas substantias, nisi in Ipeccati poenam, ab invicem Separare atqui tamen, tim Deus sit in Omnibus suis operibus externis persecte liber, eadem libertate qua duas illas substantias conjunxit, et illas, Omni etiam secliis peccato , disjungere potest ergo, etc. Soluuntur ObjectioneS. O . . aduersit p. 'partem SaepiUS, praesertim lib. 3 contra Julianum, Pelagianos ex eo reprehendit . A uo'. quod dicerent insantes nasci Sine peccato, et illos nihilominus, si ante Bapti Smum morerentur, exeliiderent a regno Dei atqui hanc Pelagianorum doctrinam, ut injustam non insequeretur S. Doctor, nisi crederet Omnem hominem, vi suae creationis, ad regrium Dei de tinari, proindeque non posse creari sine gratia;
Aesp. Dist maj. S. Aug. reprehondit Pelagia nos, ex hypothesi status praeSentiS, CONC m .se hvs Othesi cujuscunque Status possibili S uego. Itaque S. D ust in locis objectis non loquitur de quolibet statu possibili , quasi mens ejus fuerit nulliam esse statum possibilem, in quo homo mOriens absque peccato risu admittatur in regnum
103쪽
De Sed lo lutii de solo statu praesenti, in quo omne honi ines ad res iuni Dei destinari satebantur ipsi Pelastiani, dicentes, ilis testea uous tino, Serm. 2DI, Par ultim pro ter ca baptizari diam esSe , ut intret in re Huni Dei. Porro si cuni Catholicis in o Pelagiani consenserint, quod in actuali statu homo destino tur ad regnum Dei, summa sui ipsorum contradicti simul et injustitia, quod hinc vellent insantes nasci sine eccato, inde tamen eosdem sine Baptismo decedentes nollent admittere in re rium Dei. O . .' S. Thomas, lib. 4 contra Gentes, assi r-niat creaturis intellectualibus inesse desiderium naturale intuet tili creatorem imo ipsas non quiescere, done substantiam Dei videant atqui non naturaliter appeterent visionem Dei intuitivam nisi ad eam sua ipsa natura destinarentur alias in ipsis admittendus esset appetitus naturalis simul et inutilis.
Resp. Nego maj. Nedum in objecto loco dicat
aut innuati Thomas creaturas intellectuales naturaliter appetere visionem Dei intuitivam, ibi econtra supponit intuitivae visionis appetitum iis-dom creaturis non esse naturalem. Cum enim non determinet expresse quae sit hujus desiderii natura, an Sit naturale, an supernaturale illaidques consideret tantummodo, prout ex cognitiori effectuum incitaturi verba sunt S. Thomae, ibid. ;qualis sit in S. Doctoris mente desiderii illius natura, non aliunde judicare datur, quam ex modo quo cognoscuntur essectus a Deo procedentes, quatenus est Objectum visionis intuitivae, seu Guctor glori me si enim esseCtus illi cognoscantur naturaliter, eorum O it ne incitatum Dei intuitive videndi desiderium erit naturale; et contra
104쪽
Sirpernaturale, si non possint cognosci nisi supernaturaliter. Jam vero hoc essentiale discrimen est in toris ectus productos a Deo ut auctore naturin, qualia mundi visibilis phaenomena, et sectus ab Codem productos Ut auctore glorim, dona nempe Supernaturalia , quod priores naturaliter, poste-aetores vero nonnisi medio supernaturati, revelatione nimirum, possimus cognoscere. Quod igitur ex posteriorum cognitione fectutini incitatur Dei, ut auctoris glori in videndi desiderium, nobis quidem supernaturaliter, minime Cro natura in litor inesse potCSt.
Hinc Doctor angelicus in suis passim alii Ope vilius diserte tradit visionem Dei intuitivam in nullo statu homini esse posse debitam et Daturalem in entia di in m visionis, inquit, quaest.
de Malo art i, immediate ante Verba irater probationes citata, competeret ei qui in solis atti-ralibus esset, etiam absque peccato. Sic eniim carentia dis urim NAM HA On est poena, Sed de
O . . ' Non potuit homo creari, niSi cum Vero amore Dei atqui nullus est Dei Verus amor, qui non sit sui ternaturalis ergo impossibilis est status in quo hon1 non sit ad Ordinem supernaturalem
Praeterea homo natura sua destinatur ad persectam elicitatem, cum eam appCtat naturaliter atqui non potest esse persecta felicitas, citra vi sionem Dei intuitivam Satiabor, inquit Psaltes, Ps. 6, 9. I, cum apparuerit gloria tua; Au frust vero, mons cap. Fecisti os ad te ct inquietum Si cor HOStrum, donec requieScat in te; eruo homo creari non potuit absque gratia ,
ipsum ad visionem Dei intuitivam ordinante.
105쪽
IResp. ad i. ' i. Ars uinentum illud , quo lai nauseant a trudunt Baius et an Senius, contradictionem involvit manifestam. Si eni in ionio non possit Creari , ni Si Cum more Dei , ergo amor ille debetur hominis naturae , ne Proinde supernaturalis si si ero idem amor sit supernaturalis , iritur hominis naturi non debetur, proinde lue sine illo potuit homo croari. I. Nego nisi SP ltienti dissertatione probabitur, etiani in Proesenti staturi possibilem esse amorem Dei Pure naturalem atqui , Si in praeselati statu Ossibilis sit amor Dei mere a tyrulis, Iuanto magis Sse posset in Statu natura purae Rem ad y. ' ' ego in in Fateor persectae selicitatis desideri uni in ipsa hominis natura sun- dari , adeoque hominem nullo in statu creari Posse, quin ipsa Sua Creatione ad Persectam ordinis siti selicitatem destinetur. Sed nego persecta in illam felicitatem , in quocunque Statu possibili , non aliunde manar POSSC quam X intuitiva visione Dei. Revera , cum in praesenti statu homo uratuita Dei voluntate ad ipsius intuitivam visionem ordinetur, sine illi persecte beatus esse nequit at, Si non esset ad ordinem Supernatura leni elevatus , nec nisi ad abstractivam, PraeSenti tamen Persectiorem , Dei visionem ordinatus, in illa visione abstractiva persectam , id est, ut conditioni suo pio desiderio parem beatitia linem degustaret. Igitur objecta saltis regii verba solum respiciunt statum praesentem, in quo homo , ad auctorem glorii intuitive videndum destinatus, re ipsa non satiabitur, nisi cun apparuerit gloria
Dei Verba autem Aug. de quolibet possibili statu Possunt ac debent intellisin i quocunque enim in
106쪽
Statu nos creasset Deus, non potuisset nosfacere nisi ad seipsum , aut intuitive , aut abstractive possidendums et inquietum esset ον ΠοStIVιm, donec in ipsius alterutra OSSessione Iute
Inst. I. Atqui in visione Dei intuitiva non SUpernaturalis, sed mere naturalis hominis selicitas constituitur. Nam in eo constituitur hominis felicitas mere naturalis , in quo veram hominis felicitatem vel sola deprehendit ratio naturatis: atqui in visione intuitiva sola etiam rati , etc.
Siquidem , Augustino aeste , lib. 8 de Civit. Dei , cap. 8 , Platonici veram hominis beatitudinem reponebant in fruitione Dei, ei simillima qua luce fruitur oculiis, id est, in visione Dei intuitiva porro illiud Platonicis sola dictitaverat
Resp. 1. Illa fruitio Dei in qua, iuxta August. , hominis felicitatem ponebant Platonici de mera cognitione Dei absti activa intellio potest ita ut in eo instituerint paritatem inter
unionem oculi Cum Lice , et animae cum De , quod , sicut lux primarium est oculi objectum Sine quo petera non Videret, sic et primarium animae objectum Deus est, sine quo nil prorsus cognosceret. 2. Supponendo nonnullos ex illis Philosophis ipsam cognovisse visionem Dei intuitiVam, non eam Cognoverunt, sola dictante ratione , sed praelucente divina revelatione Cujus , ex suo Cum Iudaei commerci , aliqualem cognitionem habuerint. Inst. I. Sallem homo in statu naturae purae nunquam assequi posset persectam felicitatem , etiam pure naturalem. Nam in illo statu , juxta
ipsius desinitionem, homo sore concupiscentiae,
107쪽
ignorantiae , Peccato , Orbi , morti peterisque liujus vitae miseriis obnoxius atqui talis homo
Sunam miser est, non summe selic Crs 'Ο, etc.
Resp. LIonio quidem in Statu naturae Pura non Posset esse persecte beatus, quandiu in via foret, id est, vitiae sua mortalis Curri Culiua Perageret: sed ubi hoc peracto curriculo , PerVenisset ad terminum , nihil impediret quin ipse , si laudabiliter vixisset, persecta beatitudine donaretur. Nam si, dum viveret, legem naturalem , pro suis viribus naturalibus , si deliter observasset ad hanc ejus remunerandam si delitatem, ipsum Deus omnibus quibus hactenus fuisset subjectus miseriis eximeret eique , pro majori vel minori merito naturali, majorem Vel minorem Conserret merCedem naturalem , qua tamen innatum ipsi persectae felicitatis desiderium impleretur. O . . aduersit. 3.'' par'tem , hominem non potuisse creari cum concupiscentia, et quidem ex Scripturis. I. PIoan C. I, 9. 6 CXPreSSE dicitur concupiscontiam lora SSc ex Patre Sed ex muri M. I. A post , Om. c. o r. 6 et II , Sic loquitur : Si autem quod nolo , illud DCio... an nora ego peror illud, sed quod habitat in me, peccatum Apostoliis hi CODCupiscentiam appellat peccatum atqui , nemine dissilente , non potuit homo creari cum peccato;
Resp. ad s.' Capite sequent probabitur Adamiam a Deo suisse conditum Sine ConcupiScentia, quin et ipsam concupiscentiam nonnisi Adam peccato fuisse in mundum introductam. Ubi ergo dicit S. Joannes concia piscentiam IoracSSe cx Deo, Sed ex λὶurido, supponi potest ipsum loqui de solo praesenti statu naturae lapsae:
108쪽
io TRACTΛΥUs atqui ex eo quod in priaesenti statu naturae lapsae, non ex Deo , sed ex mundi principe diabolo pro-Veuiat concupiscentia, minimo sequitur illam in
Se Seclusoque libero consensu Voluntatis , ita malam esse, ut in nullo statu possit ab ipso Deo proVenires ergo , CtC. Rem ad p.'' apostolus concupiscentiam pec- Catiam appellat, non quod in se , et ante liberun voluntatis consensum mala sit moraliter, sed quod, ut modo dictum est, Sit poena peCcati, et excitet ad peccandum. Hanc responSionem
ipse subministrat Aug. lib. I de Nuptiis et Oncupisco, Cap. 23. Hinc Synodus ridentina Sess. 5 , an , sic definita Conci/piscentiam, quam aliquando Apostolus Peccatum appellat, sancta Synodus decla 'at Ecclesiam Catholiacam nunquhm intellexisse peccatum appellari, quod vere et proprie in renatis peccatum it; sed quia ex peccat est , et ad peccatum δεῖ
clinat. Si quis autem contrarium Senserit, aram themauit.
O . . S. Aug. , lib. 3 contra Iulianum ,
Cap. 2 I , Concupiscentiam, ab ipso etiam libero ConSensu Sejunctam , quater malum appellatri
atqui Deus nulla in hypothesi hominem creare potuit cum propensione , quae sit malum impliciters ergo , etC. Rem Concupiscentia in opero laudato dicitur quidem , ab ipso etiam eo im ΟDSCnSuci malum, sed malum naturale , quatenu nimirum , in praesenti Statu, primigeniae culpae Onsectarium est et punitio, quod negabant Iullianus aliique Pelagiani, dicentes Adamum cum ea len1 conCupiscentia , quacum ipsi nascimur, o manu Creatoris prodiisse Vertim minime dicitur a
109쪽
l in morale, itas in se nil de et ante liberum consensum Voluntatis , Sit peccatum. Nam , si crediderit S. Doctor concupiscentiam in eo et inde pendenter a liber consensu Oluntatis, SSem aliam , t iam in gerier' i rori , Cur ergo dicit lib. i et raci textu supra laudato , Etiarnsi
igno antia et tisictillac concupiscentia essentho ininis prini ordia rititur alia , Ire Si Culpart- duri , sed Otths lauda rutili esse Detitu 2 Cur, lib. i de Nuptiis, cap. 23 IPScitu COIlCuPACc ι-tiaturior cSSc peccatur1 is rege ι et citis, quartuo illi ad illicita mei a ior consentitur. Ut ergo secum concilietur . Octor, necessario dicendum est, ipsum , Plotie ait ConcupisCCntiam , etiam ante Consensum Voluntatis , Me matur ι, naturale Dialiarii intelligor , non morale. Jani Vero minime repugnat a Deo creari liOminem Cum Propensione , quae, etiam ante piam ei VO-luntas libero consentia , sit malun pli si cum et naturaleri modo , vel nullatenus , vel saltem Donni Si post piam et pia tensis ei obiratas libere consenserit, fiat iratur i morale et Culpabile. Ol. 6.'D. Thomas l. 2. , qud St. 2 art. 3, sic habet: Oricuρisceritia... quateriit limites rat Iris I arisgreditur, it Sa SD, et δει est hο- mini Cori tra ratura atqui in nullo Statu cum eo creari potest licina , quod sit it Sur/ι, ipsique δει Sit O ltra Iraturam ergo , juxta S. I liOmam, homo non potuit a De Creari cum Oncupiscentia , ior subjecta ii Ferio ratis Iris. Resp. Nec nos ipsi dicimus hominem creari potui SS Cum concus, i scentia, non Subjecta BH-peri ratio λι is, quate ius limite ratioriis triar ιsgrediatur. Si enim ex una parte dicimus hominem a Deo creari potuisse cum concupiscentia
110쪽
LO TRA TITINContra rationem rebellante, ex alia dicimus inlio casu debuisse Deum homini dare media,
Saltem naturalia, quibus posset Obluctanti Oncupiscentiae resistere atqui, quantumvis Contra rationem insurgat concupiscentia , dummodo
praesto sint homini media quibus ei possit resi tere, hoc ipso dicenda erit subjecta imperi r
tionis , Saltem eo sensu , quod limites rationis non transgrediatur ergo , etc. O . 7.' aduersis ultimam partem, hominem non potuisse a Deo creari morti , caeterisque
hujus vitae miseriis obnoxium. Etenim . Aug., lib. 4 contra Iulianum , cap. ult. post XPOSi taS miserias quibus in hac vita cruciamur , ex illis concludit mala quae in hac vita mortali patimur, ita suere ex originali delicto , ut, nisi delicti Originalis meritum proecessisset, Deus esset Vel injustitiae vel impotentiae accusandusci credit igitur S. Doctor hominem non potuiSSe creari miseriis quibus hodie subjacet obnoxium. Resp. Hic probatum supponit August. quod alibi saepius V. g. lib. I de peccatorum Meritis Cap. I, et ipsius lib. 4 contra Julianum cap. 5 , contra Pelagianos comprobavit, damum ab initio expertem fuisse malorum quae deinceps expertus est, et ipsi nos ab ortu ad mortem experimur. Hinc autom Iulianum urget, quasi diceret Testantur Scripturae protoparentes primum a Deo factos suisse immunes mi-Seriarum quibus postea subjecti sunt; et ipsi nos, illorum posteri, tota hac vita mortali subjicimur. Porro, nisi peccassent protoparentes, in eadem semper mansissent immunitate, in