장음표시 사용
131쪽
ter acerbiorem Censi iram , qua notant doctrinam Oppositam: at iiii lio ipso nulla est ex earum damnatione te ducta probatiori ergo , etc. Re . . Ex duabir adductis Baii propositionibus sola prior, Cian Pelagio eritiarit, etc. non vero posterior, Omnia in fidelitin Opera, etc., notam assingit doctrinae oppositae. Haec ergo Saltem posterior propositio, quoad doctrinae substantiam , damnata dici debet ex ejusque proinde damnatione directe probata manet Ostra propositio. I. Etiamsi prior ex illis propositionibus, Cum
Pelagi seritiunt, etc., censuram as1ngat Ontrariae sententiae , hancque propter Censuram
damnata dici possit, omnes nihilominiis in ipsa damnantur Baii autores et assectae. Hujus enim propositionis damnatione perstringuntur, UOt- quot dixerint, cum Pelagi Sentire, qui textum Apostoli ad novi. c. Gentes quin legem ν Non habent, etc. intelligunt de gentibus ei gratiam non habentibus : atqui nullum reperias Baii sectatorem, qui istam textu expositionem non explodat, tanquam a Pelagiani COnsciam, ab omnibusque Patribus, Augustino praesertim , reprobatam i ergo , etC. Hoc autem semel dictum sit pro aliis similibus, in decursu proserendis, Baii propositionibus. Modales enim hujusmodi propositiones , si quoad ipsam substantiam doctrinae quam Continent, saltem quoad modum quo notant doctrinam oppositam , proscribuntur idque unum sequod nobis semper maximi momenti videtur ex earum damnatione colligere Olumus, Sententia quas PerStringunt esse Omnino catholicaS.
132쪽
O . P aduersus .''' probationem , depromptam ex S. P. : Supponi potest insidelium Opera, de quibus loquuntur PP. , ab ipsis
non laudari, nisi tanquam bona ex ossici et ineoperis : atqui tamen ad probationem Oporteret ab illis haec opera laudari, praesertim tanquam bona ex sine operantiS ergo , CtC. ReSp. ego maj. Quantumvis opus aliquod bonum sit ex ossicio et sine operis, si ipse finis operantis malus Sit et perversus , totum opus mahim erit; non laudem merebitur sed vitupe-Tium, non mercedem sed poenam δε ορ .ciis, inquit August. verbis superius allatis, sedsin fus a Nitiis discernendm sunt virtuteS. Praeterea , idem S. Doctor, citato cap. 7 lib. de Spiritu et Littera , diserte pronuntiat inf1deles in suis quibusdam operibus sibi posse finem Proponere quem approbent , imo praescribant justitia et ratio : Quanquam , inquit, Si discutiantur quo sine sant insidelium opera , Urae
inueniuntur qua justitim debitam laudem defeHSionemque mereantur. Quod enim vix λι/ertitur, Vere tamen interdum in enitur. O . . contra rationem theologicam In eo tota si datur rati theologica, quod nonnullae infidelium actiones ad verum Deum, implicite Saltem referri possint, si nimirum sint ex ossicio bonae, nec aliunde fiant nisi ex bono fine proximo, qui , V. g. reeta ratione praescribuntur atqui impossibile est, imo contradictorium , qualemcunque pagani actionem ad Verum Deum , tanquam finem Ultimum, vel implicite , Ordinari. Daganus enim , hoc ipso quod paganus supponitur, explicite, vel saltem implicite, intendit Omnes suas actiones sacere propter suum idolum;
133쪽
ergo reipsa Omnes ejus actiones explicite aut implicite ad idolum reseruntiir, nullaque proinde ex ipsis , vel elim implicite, ad verum Deum referri poteSt. Rev. In omni pagano quasi duplex intentiosedulo distinguenda prima generalis et inde terminata, qua sua omnes actiones referre intendit ad verum Deum, quicunque et ubicunque sit altera specialis et determinata , qua intendit easdem actiones referre ad idolum, quod salso credit esse verum Deum. Porro , Si pagania OPUS saciat, tum ex Ossici , tum ex sine proximo bonum, nec illud saciendo suum ad idolum attendat, ii talis actio natura sua sit ad verum Deum , non ad idolum reseribilis, reipsa virtute prioris intentionis ad verum Deum , non autem
vi posterioris ad idolum, vel etiam implicite
reseretur. Nam , vice versa , quantumlibet sidetis Se unetaque sua ad verum Deum intendat res erre, si patre actionem vel minimum deordinatam, haec actio ne virtualiter quidem ad verum
Deum reseretur, quia nempe natura Sua non Stad verum Deum reseri bilis Sicut habens fidem,
inquit S. Thomas, . 2. , quaeSt. I , art. 4, potest aliquod peccatum committere in actu quem non refert ad dei rem, vel enialiter, Vel etiam mortialiter peccando ita etiam infdelis potest aliquando actum bonum facere in eo quod non refert adsnem msdelitatis. O . . ' eae Script I A POSt. Rom. c. 4, M. L Omne, ait, quod non est exsile, peccatum rat atqui nullum infidelis opus esSe O-test ex sile ergo , etc. . it. c. I , M. I, Si Chabet : Omnia munda mundis e coinquinatis
autem et iis letibus nihil est mundum. Igitur
134쪽
infideles nillil rectum et honestum possunt operari. 3. Hebr. c. I , s. ω Sine sde impossibile est placere Deo atqui sines le Deo placeret, qui Sirres le bonum, etiam naturale, perficeret ergo, te. ReSp. ad i.' ' I. Apostolus per sdem hic non intelligit dem proprie dictam , quae sit virtus theologica , sed illam conscientiae fidem Sei fiduciam qua quis persuasum habet id quod facit non esse malum Ajit enim Apostolus de quibusdam Judaeis rechns ad Christum OnVer- Sis , qui falso putabant sese , quantum ad cibOxum delectum , semper esse legi Osaicae mancipatos. De illis autem sic habet Qui ai tem discernit , Si manducaυerit, amriatus est: quia non e de omne autem quod non eSt exsile , peccatum est. Quasi diceret Si quis discernens inter cibos et cibos, nonnullosque immundos Perperam existimans , ex iis nihilominus Ome. derit, non secus damnatus est, ac si rei pS s
Tent adhuc immundi, quia non est ex de id est, quia facit quod ipsi conscientia dictitat non
esse faciendum omne autem quod non est ex
e , id est, quidquid sit, non approbante , Sed
TeClamante conscientia, peccatum eSt. Ita locum
hunc interpretati sunt S. Ambrosius et Chrysostomus, Theodoretus , Theophylactus , et Patres Concilii Lateranensis IV, generaliS. I. Etsi locus ille de de proprie dicta seu theologica intelligeretur, ut videtur quandoque
fuisse ab Aug. intellectum, non ex eo major ΡΓΟ meretur dissicultas. Nam peccatum quidem est,
quidquid hoc sensu non est ex sile, quod sit c tra fidem ut si paganus in Jovis honorem aut ex superbia det eleemosynam. Sed nedum peccatum sit, quidquid hoc si sensu non St ea
135쪽
stile, quod ex fidei motivo non sat e contra bonum erit naturale, si saltem sat ex olivo naturaliter laudabili puta, si palyanus eroo et CleomO- Synam, non de alio motiVO cogitans, quam de sublevanda pauperis miseria. Porro quis probabit Unquam, non ad solum priorem, sed et ad posteriorem sensum AuguStinum respexisse , quando
textum Apost. Quod rion St xyide, peccatum
est, de fide proprie dicta intelloxit
Res ad . μ' i. Longo plerique, sive Graeci sive Latini interpretes istum ut et praecedentem Apostoli textum non accipiunt de proprie dictis insidelibus, sed de Iudaeis quibusdam recens ad Christum Conversis, quos ideo dicit Apostoliis coiti uinatos et D sdeles, quod intendentes judaicis fibulis , mundum inter et inaniundum distinguerent. Hic est ergo renuinus illius loci Sensus minitia Hirida nutridis, id est, delibus sanguine Christi mundatis nullus cibus immundus est; et cibo quolibet utantur, non peccant. Om- quinatis aut ni et ius letibus nihil est Diundum, id est Christianis udai gantibus illi est mundum atque perinde peccant, si V non tantur, sive tantur cibis lege mosaica prohibitis. Si enimiis non tantur, peccant ex Superstitione, qua se credunt lege Osaica semper Obligatos. Si autem
Utantur, peccant ex errone conScientia, qua
cibos illos sibi putant illicitos. u.' Licet Apostoliis de ipsis loqueretur proprie dictis insidelibus, nil adhuc inde contra nostram ASSertionem sequeretur. Ubi enim ait insedelibus nihil esse mundum, subaddit insideles ex insidelitate, aut alio perverso moti V agere quemadmodum, quando dicit omnia mutida muridis, sublutelliuit mundos agere ex munda conscientia.
136쪽
Sicut ergo peccat justus, si agat contra gratiam adoptionis qua donatur ita reciproce non peccat infidelis, quoties non agit ex infidelitatis, sed ex
solius rationis dictamine. Resp. ad 3.' ioci hujus sensus est evidenter, neminem posse sine fide Deo carum esse et ami-
Cum iniqui, licet infidelis aliquod saciat bonum Daturale, sub eoque respectu Deo non displiceat, qui et aliquatenus placeat, non ideo tamen Deo Carus et amicus dici potest, quia sub alio res- Pectu, infidelitatis nimirum, Deo habitualiter odibilis est et insen SUS. O . .' S. Aug. lib. 4 contra Julianum, Cap. 3, totus est ut probet, apud infideles, nullam esse posse veram virtutem : Absit, inquit, ait sit in aliquo era intus, nisi fuerit juStus. Absit autem ut sitjustus vere, nisi exside vi at; Crgo, juxta Augustinum, nulla est vera virtus
Sine justitia, nullaque justitia sine fide. Jam dixeaeat, libro de Nuptiis et Concupiscentia, cap. 4,
queratri Pudicitiam dicendam non esse, nisi quin erue bidei mancipatur. P Resp. i. Omnibus quae hic Objici solent S. Doctoris testimoniis, alia possunt Opponi in quibus, nedum dicat infidolium opera Ctidem esse peC- Cata, dicit e contra quasdam ipsorum actiones QSse bonas moraliter Textui inter probandum allegato unum aut alterum adjiciam Epist. 3o, quae est ad Cirtenses, dicit Augustinus, Polemonis gentilis conversionem, motivis mere naturalibus nixam, non humano peri, sed diuino
tribuendam esse, et inde concludit ipsi Polemoni tantum ad proesentis viso honeStatem, non ero ad futuro immortalitatem valuisSe.
Demum, in ipso objecto cap. 3 lib. 4 contra I
137쪽
liani inici Ipsa, inquit, bona opera qua faciunt insideles, Ora ipsorum sunt , sed illius qtii bene utitur malis. Quaedam ergo insuteli uni opera, juxta Aug. adeo bona sunt, ut sint ipsi Deo auctori tribuonda. Jam Vero, Si prout exigit bona fides textus in quibus dicit Augustinus aliquam CSSE POSSEυeram virtutem sine fide, Cain iis comparentur in quibus dicit sine si de nullam esse s OSSCVcVaΠῖNirtutem, ex ipsa textuum Comparatione manifesta resultabit ad posteriores responsio dunquam enim secum ipse conciliabitur . Doctor, nisi dicatur ipsum per eram virtutem, in pri ribus locis , intellio ere virtutem mero naturalem, quae ad vitam aeternam nihil proficiat in posterioribus autem, virtutem supernaturalem aeternaeque Vitae meritoriam: adeo ut id unum Cum
Omnibus Catholicis, significet, nullam virtutem esse OSSe supernaturalem hominique Vere Salutarem , nisi ex sit de tanquam ex fonte deriVetur. I. Ut istud generale Obitionis principium duobus objectis textibus applicetur, Sedulo notandum, quae circa virtutes fuerit Juliani sententia Scilicet, docuit Iulianus ut ex propriis ejus verbis in Objecto priori loco exponit Augustinus), cunctarum origiriem virtutum in ratiο-nabili animo sitam esse, illas inesse omnibuS Naturaliter, Omnesque perinde Seipsis aptas SSe, sive ad aeterna, sive ad temporalia bona CapeS-senda prout qui illas coluerit, pro judicio ο-luntatis, cujus nutu seruiunt, eas ad hoc Vel illud bonorum genus dirigere obaerit Chim igitur impiam hanc doctrinam confutans ait Augustinus, in nullo esse eram virtutem, nisi fuerit justus, et nullum esse justum ere, nisi
138쪽
13 TRACTATUS exfide luat, loquitur tantummodo de virtute salutis meritori , et id unum desinit adversu Julianum, hominem quibuslibet praeditum virtutibus, quantumvis eas ad aeterna bona dirigat,
ad ea tamen nunquam perventurum, nisi virtutum illarum actus ex gratiae fideique motivo eliciat. Irist. 3. Postquam Juliani de virtutibus opinionem ipsius verbis retulit Augustinus, aperte
docet virtutes steriles non Sse eras et germanas
Virtutesci atqui, si quae sorent virtutes infidelium, Sane steriles essent et infructuosae ergo, juxta S. Doctorem, nullae prorSus, aut saltem nonnisi salsae virtutes in infidelibus esse pOSSunt. Resp. Dicit quidem Augustinus virtutes te- Tile non esse eras Nirtutes, sed ibi virtutes steriles accipit in sensu Iuliani, contra quem disputat porro Julianus per virtutes steriles intelligebat virtutes quae ad sola temporalia dirigantur, ideoque solius quod appetiuerunt proemii exilitate iri Strentur; sicut e Contrari per Virtutes fructuosas, eas intelligebat, quae ad interri adirigantur, et idcirco quod appeti erunt proemii amplitudine ditentur: atqui, nemine dissilente, Virtute eo sensu steriles, quod ad sola temporalia dirigantur, nullo sensu dici possunt eroe Virtutes, cum ipsa judice ratione, ad veram
virtutem, etiam mere naturalem, requiratur ut
non in temporalibus, sed in ipso Deo tanquam
ultimo siue conquieSCat. Jam autem satemur virtutes omnes infidelium hoc esse sensu steriles, quod non possint esse regni coelestis meritoriae Sed negamus omnes
esse steriles in ipso sensu Iuliani, quod nimirum quaelibet earum ad sola temporalia dirigatur. Invicte namque probatum est aliquas esse posse
139쪽
DE GRATIA. 135 actiones insidelium, quae implicite saltem et vim tu aliter, ad erum Deum, tanquam auctorem
St. v.' ex eo quod ibidem expresse dicat Aug. singula insidelium Opera totidem SSe peccata. Sic enim Julianum alloquitur : Si eritilis, inquis, ΠΩ HGu Operurest, ruri quid, quia Ποu est eae e , peccaturn est 2 Pror Sur, quaritur' ΠοnisSicae fide peccatum est ergo, juxta Augustinum, ipsa misericordia opera, si Ποῖ Sint ex e Vera
Resp. S. August. ut jam notatum est, periora esse ei e non moram designat fidei absentiam, quasi dicat omne opus absente si de factum esse hoc ipso peccatum sed ipsam designat positivam infidelitatem, aut saltem motivum side Oppositum, et dicit quidquid sit ex infidelitate, aut motivo verae dei contrario V. g. EX Vana gloria, esse peccatum Sensum illum evidenter manis estant verba proxime Sequentia, Promus, inquit S. Doctor, quaritin Ποα Si ex fide peccatur'ι est. Ora quia per Se Sum DCttim, quod Stiti. dum perire, peccatum est sed de tali opere non in Domin gloriari, solus impius negat eSSepeCCatiam. Et certe mentem Suam magis a magis Vol-Vens, S. Doctor paulo post sic habet i Quod ι et ipsaper seipsam Naturalis com asSi opuS Sthonum, etiam isto bono male utitur qui insideliter utitur; et hoc boniam male facit, qui inst- deliter facit qui autem malefacit aliquid, profecto peccat Ero' per Opus quod non sit exsile,
Augustinus intelligit opus quod stat in eliter atqui opus quod sit in deliter, est opus sactum ex ipso m0tivo infidelitatis ergo, et
140쪽
136 TRLcTLTUs si ultimo Juxta datam responsionem, per Opus quod non sit ex fide, August. intelligit opus quod sit fidei contrarium iniqui, in objecto cap. 3 lib. 4 contra Julianum, saepius et indesinite declarat infidelium opera non esse exfide ; ergo sentit . Octor, omnes et singulas insidelium actiones esse fidei contrarias, proindeque totidem
Rem Ut generatim et indesinite pronuntietur infidelium opera esse fidei contrariari non equiritur ut semper, sed sufficit ut sere semper fidei Tepugnent et contradicant. Nam recte dicimus Ethiopem totum esse nigrum, licet in aliqua sui parte , Oculis nimirum, albus Sil. Porro Sic asserimus aliquas infidelium actiones eSSeJOSSe, tum ex ossicio, tum ex sine etiam ultimo bonas, ut tamen sateamur longe plerasque , propter dominantem Concupiscentiam, esse vel infidelitate vel saltem motivo fide proscripto , Vanitate prae- Sertim , depravatas. Ut enim ait Augustinus ipse textu citato lib. de Spiritu et Lit t. cap. 27 , Si discutiantur quo sine stant, UIX HMenturitur, quo justitia debitam laudem defensionemque merearitur Ierum aliud est VIX, aliud nusquam inveniri infidelium opera, quae juStilices debitam laudem defensionemque mereantiar .
Non desuere tamen Theologi Tii ex mente ,
ut aiunt, . Augustini asseruerint, irtute , Si quin sint in in sidelibus, Non nudoe eorum voluntati, sed diuinin ratio eSSe tribuenda , atque ΠΟΠΠAiper accidens, et ex auxili gratim in sideles inpr inaci bonorum Suorum Perum PTO'