장음표시 사용
171쪽
Utrum justus possit ex Ordinarii Gratiae auxD liis milia peccata vitare. Qui aestio non est de peccatis mortalibus; nam ad finem usque Omnia vitare mortalia, idem est ac in iustitia usque ad mortem perSeVerare quod utrum fieri possit sine speciali gratia , parag. Sequenti data opera perpendetur. Verum quaestio est de solis venialibus; et quaeritur utrum homini justo ad omnia vitanda venialia sussiciant ordinaria gratiae auxilia Circa quaestionem Si propositam, Certum est . non modo justum, sed et peccatorem posse singula distributive peccata venialia devitare : Quis enim, inquit Aug. lib. deliber Arbit. cap. I , peccat in eo quod caMerin ullomodo potest Certum estis.' iustum, ex speciali Dei privi legio , posse toto vitae tempore ab omnibus, etiam collectivo, peccatis venialibus abstinere. Itaque de hoc uno controverti potest, utrum sine speciali privilegio, et ex ordinariis gratiae auxiliis, justus possit per totam vitam omnia Venialia, non modo distributive, sed et collective declinare Assirmarunt quidem Pelagius et Coelestius, sed adversus illos constanter negarunt Catholici, cum quibus Sit
Nullus potest homo justus , nisi ex speciali Dei
privilegis, per totam stam omnia Peccata υenialia declinare.
Prob. I. ex Script II Paras p. c. 6, i. 36
172쪽
168 TRACTATUS sic legitur : Non est homo qui non peccet. Eccle. C. 7, 9 2I Ora Si homo justus in terr qui
faciat borium, et ora peccet. PIOan. c. I, 9 8 Si dixerimus quoniam peccatum non habemur, ipsi nos seducimus, et Neritas in Nobis Non St. Prob. u.' ex Conciliis. Concilium Milevitanum II, an 6, sic decernit Placuit, quod ait S. Ioannes ρostolus, Si dixerimus quia peccatum non habemus, FSi os educimuS, et et eritas in nobis non est , quisquis Sic acciapiendum putauerit, ut dicat propter humilitatem Oportere dici, nos habere Peccatum, non quia mere ita est; ariathema sit. Trident vero Sess. 6,can. Si quis hominem semel justifcatum dixerit. . POSSE in totivitnpeccata omnia, etiam
venialia, itare, nisi ex speciali Dei priuilegio, quemadmodum de L. Virgine tenet Ecclesia;
Prob. . ex SS. PP. S. Hieron lib. 2 contra Pelag. haec habet : Quandiu sinis ille adueniat,
et conditionis Nitio, sed tragilitate et mutatione
voluntatis humanoe, quin per momenta variatiar. S. Aug. Epist. 89, quaest. I rimnsitis, inquit, necessaria eS Oratio dominica, quam ipsis Apostolis suis Donianus dedit, ut unusquisque Deo dicat Dimitte nobis debita nostra. D. Thomas I. u. quaest. Io9 art. Non potest, inquit, homo abstinere ab omni peccato venialipropter cor ruptionem inferioris appetitus AenSualitatis, cujus motus Singulos quidem ratio reprimere potest. et ex hoc habent rationem et oluntarii et peccati non autem OmneS, quia dum tini resistere nititur, fortassis alius insurgit et quia ratio non potest esse Semper per Um
173쪽
Dissentit in Theolos j de genere impotentiae qua, seclus Speciali privilegio, homo in tota vita omnia venialia devitare nequit. Λhi impotentiamphusicam defendunt scilicet, juxta ipsos liomo
omnia venialia devitare nequit ex desectu virium his vitandis proportionatarum. Ut autem explicent qua ratione peccet. homo in eo quod non potest physice devitare, Dro an hanc impotentiam determinatam esse, sed vagam et generalem esse assii mant remque exemplo familiari sic ex plicant. Sit collecti latronum successivo cuidam viatori vitanda : supponantii quod, si devitaret Primum, secundum, tertium, in quartum DCCOS-sario incideret ex hypothesi vero quod incidat in primunt, Secundum aut tertium, actio quartum devitare posset in hac hypothesi viator singulos latrones vitare poterit, collectionem autem eorum non p6test impotentia physica et Vaga. Ita est, inquiunt, de Peccatis Venialibus, quae Singula seorsim et distributio devitari possunt; collectis autem non possunt, absque Speciali
privilegio. Alii vero propugnant impotentiam untaxat
moralem, quae Cilicet, quam is absObite posset Superari, ejusmodi St, Ut nemo secluso rixi- legio speciali , propter nimia in dissicultatem, Un- quam omnia venialia in tota vita de sacto vitaverit aut vitaturus sit. Talis impotentia, ut evidens est, nullam oram necessitatem inducit. Porro inter probationes ilibus suam hanc sententiam pro-hare niti in tu illi Theologi, huic praecipue considere vicientur monuiL Trid. inquiunt, eam solummodo impotentiam in can. 23 praecitato
174쪽
definire voluit, cujus in Scriptura et Traditione sit mentio atqui in Scriptura et Traditione mentio
11t solius impotentiae moralis. I. Quidem in Scriptura, ut satis Vincunt textus inter probationes relati. 2. In Traditione nullus enim, praeter S. Hieron. asserri potest, qui impotentiae physicae faveat ergo, etc. Addunt in hac sententia Iibertatem circa venialia facile explicari, dum in altera opinione non clarae ipsis identur responsiones quas illius patroni afferre solent ad ea quae ipsis opponuntur. Caeterum praedictum Omnia per totam vitam venialia peccata vitandi privilegium nulli n- quam puro homini, praeterquam . Mariae Virgini , concessum est Excepta S. Virgine Marici, inquit S. August. lib. de Natura et Gratia, cap. 36,
si omnes alios Sanctos et SanctaS, cum hic viave erὶt, Cori gregare OSSemus et interVOgare iatri m Sserit ine peccato, quid fuisse remori- Sino putamuS... oce clamcissent Si dixerimus quia peccatum Πο habemus, HOS ipsos decipimus, et veritas in Hobis non St.
Ut lim justus sine speciali Gratid possit iujustitia per Se UeTare. Homo justus, vel aliquandiu tantum, vel ad mortem usque perseverat in justitia. Solus Osterior perseverandi modus proprie et sine addito dacat perSeMerantia de eoque praesertim agitur in isto paragr. Igitur perseverantia natis non ducit initium a quacunque justitia, sed ab illa Sola ex qua ad mortem usque non exciditur. Finalis autem perseverantia spectari potest,
175쪽
vel hiatenus acti a vel quatenti paSSisa quatenus activa, ipsa est in malo vitando bonoque faciendo ad mortem usque constantia qua toniis PassiVa est ipsa mors in justitia. Unde colliges perseverantiam inalem in adultis activam esse simul et passivam in insantibus Vero, post aptismum, sed ante rationis sum decedentibus, passi Vam SSe tantummodo. His praemissis, quaeritur utrum et quali S, Praeter gratiam habitualem , requiratur gratia CtUalis, ut homo persevcre in justitia. Huic quaestioni respondebit
tia habitualis vela potest auteu ex Ordinariis gratia actualis auxiliis , ita tamen ut ipsa perseuerantia snalis sit donum Dei speciale. Prob. I. Pars , adversus Semipelagianos justo nimirum ad acti V PerseVerandiam, Praeter gratiam habitualem qua donatur, OPUS esse gratia actuali dam activa justi Perseverantia Consistit in eo quod omnia Dei mandata ad mortem usque fideliter exsequatur atqui non potest justus sine gratiae actualis adjutorio Omnia Dei mandata , etc. Nam omnia Dei mandata si deliter implere , est Prosecto sacere ODUm Upernaturale atqui e Parag. a , impar est bonio justus, qui ex sola ratia habituali et alasque Vatiae actuatis auxilio bonum ullum ordini supernaturalis operetur ergo , CtC. Hinc Concinum Araias ΙΙ, an Io, Si pronuntiatri Adjutorium Dei, etiam renatis ac Sanctis, Semper est niplorandum, ut adsine m
176쪽
gratiae actualis auxiliis usque ad finem active PeΓSCVCrare posse. Nam usque ad finem active Perseverat , qui ad mortem usque Dei mandata Servatri atqui justus quilibet ex ordinariis gratiae actualis auxiliis omnia Dei mandata ad mortem USque Servare potest. Auxilia enim illa non extraordinaria sunt , sed ordinari , quae non aliquibus tantum sed omnibus indistinctim justis Conseruntur, iis etiam qui usque ad finem non PerSeVerant atqui ex dicendis in sequenti dis-Serlatione , nullus est justus cui quolibet ur-yente praecept , non adsit gratia sussciens ad illud observandum ' ergo CtC. Prob. 3.' pars , nihilominus perseverantiam snalem esse donum Dei speciale Finalis enim PerseVerantia tanta est hominis justi in mandatis Servandis constantia, ut in justitia certo moriaturo in salii biliter i atqui talis in bono constantia speciale Dei donum est, quod non omnibus justis
indiscriminatim, sed solis inter justos praedestinatis conceditur ergo, etc. Hinc perseverantia sinatis multoties ab August.
dicitur Dei donum per excellentiam. Sic lib. de
Corrept. et Grat , Cap. 6 egare Ora POSSumVS, inquit perSeuerantiam in Ora proscientem usque in sinem , magnum SSe Dei muHuS. Unde Trid. , Sess. 6 de Justisic. Can. 6 , Per- Severantiam Vocat magnum usque in finem perseuerantici donum. Porro singulare illud perseverantiae donum , inquit S. Aug. lib. do Dono PerSeVer. Sum liciter emereri potest id est,
precibus assiduis obtineris sed de h0 paulo su, sius ubi de Merito.
177쪽
Colliges, quod iistus aliquis possit inaliter
id Onanibus justis conseratur sed suod reips: Isin aliter perseveret, insiti lare SSe Dei doniani, quod solis Electis conccditur. O . cori tra 3. '' parte in propositio iis . Sup-Ponatur justus qui statim post acceptam justitiani moriatur, ut insantibus christianis contingit sί l,issime at sui saltem in illo justo perseverantia, inalis non est Onum Dei speciale ergo CtC. Lem. Ipsa mors in tali circumstantia sitis utare bene licium est divinae providentiae , quae ab aeterno decrevit ut justus ille nec citius nec tardi iis , sed in ipso instanti quo justias Oret, O reretur Raptus est, inquit Sapientia , . , . II et 14, ne malitia mularet intellectum GUS, Gut ne icti deciperet anima Di illius ... Placita enim erat De anima illiit e propter hoc prOpera, it educere illum de medio initiitatum. In quibus ipsa mortis cum justitia conjunctio lan- quam specialissimum divinae misericordiae do
DE BAECIPUIS GRATI E SPECIEBUS. AEnhTi in genere dividitur in actualem, quae justitiam producit, aut saltem ad eam disponit et habitualem , ut justitiam formaliter constituit. De utraque gratiae specie duplici capite
178쪽
si puus i. de gratia actuali generatim , . de gratia actuali sufficiente , . ' de gratia actuali efficaci. . de variis Scholae systematibus circas ratiae actualis efficaciam vel susscientiam.
De Gratia actuali generatiΠι. Gratia actualis ab ipso limine raci desinita sui , Illa qua per modum actit traHSeuutis intellectum boni cognitione collustrat, et ejuS- dent amore Oluntatem accendit Circa gratiam actualem in genere , quaeritur . ' utrium in praesenti statu pertineat ad solum intellectum , an etiam ad Voluntatem; u.' supponendo quod ad ipsam etiam pertineat voluntatem , utrum OmniS gratia voluntatis sit charitas.
Utrum Gratia actualis in pria senti statu pertianeat etiam ad Oluritatem. PROPOSITIO. Gratia actualis, inproesenti Statu, non tauthmpertinet ad intellectum, sed etiam ad Oluntatem. Prob. I. ex Script Ps. Ii , M. 36, sic legitur Inclina cor meum tu testimonia tua.
Philipp. vero c. 244. I, scribit Aposto Deus
179쪽
esisti operatur in Nobis et velle et perficere atqui in hoc iitroque textu agitur de gratia, quae voluntatem assiciat immediates ergo Cic. Prob. u. c. Coracili Miles it II, can. 4, juxta quem 2Tatia actualis non in sola consistit intellectus illuminatione , sed et in voluntatis immediata motione. Prob. . ' ex S. August. qui passim in suis libris contra Pelaoianos, ab ipsis exigit ut admi tant gratiam internam , non tantum intellectus , sed et voluntatis.
Utrum inriis interior gratia et)οluntatis sit essentialiter charitas.
Charitas proprie dicta, de qua sola hic agitur, definiri potest, Amor supernaturalis , quo Deus propter Seipsum diligitur. Dicitur, Super Iraturalis ut distinguatur ab amore naturali , quo Deus, ex dictis, etiam ut auctor naturae, propter
Si autem amor ille non sit super mytia , VO-catur charitas imperfecta si Vero Sit Super m--Πia , Seu appretiative summus, persecta Charitas
appellatur. Hujus amoris actus dicitur charitas actualis ejusdem vero habitus , charitas habituali S. Cum Baius, et post ipsum Jansenius , nullum medium agnoscant inter se sam cupiditatem, qua mundus diligitur, et laudabilem charitatem , qua Deus amatur, inde Concludunt Omnem omnino gratiam interiorem Voluntatis essentialiter consistere in aliquo motu Charitatis.
180쪽
O nuis gratia interior Noluntatis non consistis in charitate. Prob. I. arguntento positivo. Si omnis interior gratia voliuntatis essentialiter oret charitas Omne bonum Supernaturale procederet essentialiter ex charitatera atqui tamem, tum ex Scripturis , tum ex Concilio Trid. , tum ex S. PP. invicte probatur hominem lapsum posse Sine
charitate supernaturaliter operari.
i. Quidem ex Scripturis. Deus enim passim in illis hortatur peccatores, ut per bona opera sese disponant ad remissionem peccatoriam ob linendam , ut cum dicit, Zech. c. I , i. 3Ο Coni ertimini, et agite o nitentiam ab omnibus iniquitatibus Nestris. Et Dan. c. 4, 87. 24 Pec Cata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas misericordiis pauperum atqui opera quibus peccatores disponuntur ad justificationem, sunt Supernaturalia, et tamen sunt sine charitate habituali, quiti et sine charitate actuali, Salaempersectari ergo, CtC. Et certe Apostolus ita scribit , Coloss. c. 3 9 iu et is Induite Nos, sicut electi Dei, sancti et dilecti, is cera misericordices, benignitatem humilitatem , modestiam , patientiam. . . Super omnia autem hinc charitatem hab te, quod est et incultim perfectionis. Misericordia, benignitas, humilitas, modestia , patientia , de quibus hic Apostolus, totidem sunt virtutes christianaret supernaturales atqui tamen supponit idem Apostolus virtutes illas in iis esse posse , in qui