장음표시 사용
191쪽
DE GRATIA. 187 quidem dari oratias stillicientes, in Deoque esse voliintates Conditionatas i minime ver , nullam esse gratiam nisi susticientem, nullamque in Deo CSSe Voluntatem, praeter conditi Onatam. Haec
responsio susitis evolvitur in Traci de Deo ubi de Voluntate ci circa salutem eorum qui
Resp. ad 3.μμ' Si in seipsis perpendantur D mini verba , Miserebor, etc., quae ex lib. Exod. C. 33, i . 9, deprompsit Apostolus, statim videbitur ea non esse de gratiae esticacitate , sed gratuitate intelligenda. Nec aliter ab ipso intellecta sunt Apostolo. Nam ex his sic concludit
Igitur non est Olentis , neque Curreritis, Sed
Diiserentis est Dei, id est, si homini gratia conseratur, donum istud non ipsius est conatibus et meritis , sed soli Dei misericordia tribuendum quibus realiae quidem gratuitas, non autem esticacitas Commendatur.
Resp. ad 4. μ' Quod homo gratiae reluctetur, id quidem est ad ejus solam libertatem , vel potius pravitatem reserendum. Sed quod gratiae obsequatur, illud magis est divinae gratiae quam humanae voluntati tribuendum. Ipse namque Deus est, ait Aug. lib. de Gratia et libero Arbit.
rando perscit quod verarid incoepit. O . .' ex . Aug., qui lib. 8 de Praedest. SS. cap. 8 , super citata Christi Domini verba , Onanis qui audiuit a Patre, et didicit, etc. sic habet Si omnis qui audiuit a Patre , et Adicit, enit , pr ecto, Dinis qui non et 'eriit, Ora audiost a Patre, nec didicit. Nam si audi isset et didicisset, eniret. Igitur, si fides Augustino, quoties homo bonum aliquod non facit,
192쪽
1 88 R1CΤΑΤUS certo concludendum est ipsi defuisse gratiam ad illud faciendum atqui inepta ore Consecuti , si daretur gratia pure Sussicien ergo CtC. Resp. Fateor gratiam, de qua Augustinus in loco objecto , suo cum effectu certo et insallit,iliter conjungi, seu ipsam esse gratiam efficacem. Sed alii sunt innumeri S. Doctoris textus, in quibus non minus perspicue loquitur de gratia quae Suo ruStretur effectu , adeoque Sit in expΟ- sit sensu mere sufficiens. Nam praeter ipsius verba inter probationes citata, haec iterum hahentur , lib. 83 Quaestionum , quaest 6M Itaque nec illi clebent sibi tribuere , qui venerunt, quia Nocati venerunt i nec illi iii nolueriant wenire debent alieni tribuere , sed tantiιm sibi; quori iani, ut veriisent, et)οcati erant in liberia Noluntate. Idem repetit lib. I ad Simplic quaeri 2.
Inst. i. Idem S. Doctor, lib. de Gratia et li- hero Arbitrio, cap. 7 Qui vult , inquit, facere Dei mandatum et non poteSt, jam qui ferra habet oluntatem bonam, sed adhuc paruam et inualidam e poterit autem , Cum magnam habue3 it et robustam. Supponit igitur August. dari gratiam quacum homo uti facere Dei mandatum, et non potest, quae proinde non dat ipsi veram et relati iam complendi mandata O-tentiam.
Resp. Supponit quidem S. Doctor dari gratiam qua homini non conferatur proxima et immediata mandatis Obsequendi potentia minime Ver , qua ne remota quidem et mediata Centies enim docet homini semper adesse gratiam qua Possit Orare , et orando potentius obtinere subsidium , quo proxime et immediate possit urgens
mandatum perficere. Ipsius objecti libri cap. 6
193쪽
sic loquitur: Lleo jubet . Deus aliqua quin ΠΟΠPOSSumia , ut o erimus quid ab illo petere debeamus. Ipsa est enim si de , quo Orarido ini- petrat quod lex imperat. St. v.' Gratia sussciens nihil aliud est quam adjutoritim possibilitatis admissiani a Pelasianis: ablui a stilo tum possibilitatis in Pelasi ianis acriter proslicavit Augustinus, Olemniterque proScripsit Ecclesia Cra , CtC.
Rem Fes Iulii plex est discrimen inter
Tatiam Susti Cientem qualis a nobis admittitur, et adjutorium possibilitatis quale a Pelastianis admissum est. i. Pelaoiani suum adjutorium possibilitatis in ea tantiun at pie doctrina, Vel ad Summum, juxta multos, in aliqua mentis illus tratione reponebant. Nos vero gratiam sussicientem etiam in interna motione Obantatis Cponimus.
u. Dicebant Pelagiani adjutorium possibilitatis
CSSe necessarium untaxat secundum quid, id est , ad sacilius operandum. Nos vero dicimus gratiam susticientem absolute necessariam esse ad
bonum aciendum. 3. Pelagiani docebant suo adjutorio possibilitatis ita voluntatem juvari ad
volendum et agendum, ut tamen sola Voluntas propria virtute vellet et a Deret. Nos Contra sic pr stemur voluntatem Ope gratiae SustiCienti posse
Velle et agere, ut, si velit et agat Deus magis quam ipsa in ejus volitionem influat et actionem. O . . ex ratione : Non potest admitti gratia quae Deo sit injuriosa, homini inutilis, quin et ipsi perniciosa atqui talis est gratia sussciens. . Quidem Deo est injuriosa mam ejus ipsa des nitio supponit et importat hominem divinar Oluntati resistere. u.' Homini est inutilis cum talis
sit, sicut ait Jansenius, lib. b de Gratia Christi
194쪽
Salvat. cap. 3, ut ea adjus ante, nullum unquam opus sciun Sit, aut stat uHquam 3. Homini est perniciosa Quid enim homini misero perniaciosius, inquit idem Jan Senius ibid. Cap. 2, quam illia grati abundare qumriem uri quam fatentibus etiam Scholasticis, nisi majorem damnationem SSecutus est pResp. ad i μ' De quidem omnipotenti summam faceret injuriam, qui supponere laominem resistere ejus absolutae voluntati. Sed in Deum nequaquam injuriosus est, qui supponit tantum hominem resistere Dei Volim tali conditionatae,
qtia nempe Deus aliquid velit sub conditione, quam ipse in libero hominis arbitrio posuerit. Porro, quando Deus dat homini gratiam sussicientem ad aliquod mandatum Servandum, nedum absolute velit mandatum istud observari, non vult nisi sub conditione quam ab aeternoscit implendam non esses sub conditione scilicet, quod homo consentiat isti gratiae, cui tamen, ex hypothesi, et ex sua culpa disSeDSurus eSt. Resp. ad u.'' Quod cum gratia sussciente nullum unquam Opusfactum Sit auisatiauquam, quidquid dixerit Jansenius, non ita mirum videri debet, cum gratia lassiciens, prout est mere sufficiens, et opponitur efficaci definiatur illa quae, ex culpa hominis, fraudatur effectu, ad quem producendum conceditur. Caeterum, si haec gratia homini semper sit inutilis, illud nunquam est ex hujus gratiae infirmitate repetendum, Sed Semper ex. PraVitate olivitatis, quae isti gratiae dissentit, cum illi posset et deberet consentire. Resp. ad 3.' ' Non ipsa gratia sussciens, sed solus stratis susscientis abusus homini perniciosus
est et lanestus. Quis enim dixerit ipsa perniciosa
195쪽
DE GRATIA. I9 Iesse Sacramenta, ex Oriliod illis plerique Christiani suam in perniciem abutantur Poedum enim ex se homini nociva sit gratia susticiens, ipsi Summae est utilitatis, imo necessitatis; siquidem ab illa completam et persectam habet mali vitandi bonique aciendi poteStatem. Quam merito igitur, anno 169o, Alexander II sequentem confixit Synnichii propositionem iratia susscieris statici Ostr non tanι utilis quam pernic Sa Si Sic ut merito POS-
simus petere gratia susscienti libera nos,
Inst. Si gratia sussciens homini vero oret uti. lis, illam homo posset a Deo petere atqui absurdo
peteretur a Deo es ratia sum Ciens ergo, te. Rev. Dist. min. Si in ratia sussciens spectetur ut mere sussiciens, id est, quatenus Ohantas ei resistit, sub illo quidem respectu nonnisi absurde peteretur a Deo, cum idem soro ac a Deo peti gratiae contemptum et abusum. Verum, si eadem gratia consideretur prout est Mere lassiciens, nobisque persectam conseri mandata servandi potestatem, illam a Deo postulare possumus et de benius ipsamque pro nobis postulat Ecclesia, quoties sic orat reneratin Gratian tuam, DO-mme, meritistis ostris mi iuride, etc. Hac enim oratione generati et indesinit omnem indistinctim gratiam petit, qua nostram possimu Salutem operari' atqui talis est profecto quaelibet gratia, sensu catholico sussciens.
Vix unum est ex objectis argumentis, quod non ossit multo magis contra Jansenium intorqueri. Nam I.', cum pleraque haec argumenta eo
196쪽
92 TRACTATUS tendant ut gratiam susscientem suamet natura
impossibilem demonstrent, hujus proinde gratiae possibilitatem non in his impugnant pro Statuna turpe innocentis, quam pro Statu naturὶ lapsae: atqui is ne sciunt omnes anSenium eam leni Omnino pro statu naturae innocentis admisisse
gratiam sussicientem, quam ipsi nos pro Statu naturae lapsae admittimus Croo, te. I. Docet Jansenius, Ut vidimus in parte historica, nullum esse pecCatorem, in quo sic dominetur delectatio terrena seu concupiscentia, ut in ipso nihil prorsiis remaneat delectationis coelestis eucharitatis haecque charitas concupiscentiae inferior, ansentanis in partibus, Domine gratices par, in designatur: porro, quidquid contra sussicientem Catholicorum gratiam deblaterat pren- Sis, ejusdem par 'oe gratia multo melius applicatur. Haec enim enormis est differentia inter gratiam susscientem inualis a Catholicis, et par,/am gratiam, qualis adan senio defenditur, quod homo cum gratia sufficienti certo quidem peccet, sed tamen libere cuna paro autem grati et Jan senii non certo tantum, sed et neceSSario, Sicut prohatum est in parte historica.
De Distributione Gratio sussicientis.
Expendemus i. ' utrum dentur gratiae susti- cientes justis omnibus, '.' an peccatoribus etiam
obduratis 3. an infidelibus, . a Judaeis in
antiqua lege concessi fuerint, . ' tandem an omnibus infantibus in praeparatae.
197쪽
Circa hanc it aestionem erra Veriant, . LiIthomis et Calvinus. Cum enim Velint, ut Stipra vidimus, Omnia et singula justorum opera, binhaerentem concupiscentia labem, essentialiter esse peccata volunt hoc ipso nullum esse justum in praesenti statu, qui, quacunqlle gratia prae- Ventus supponatur, possit ullum Dei mandatum, ut pars est, adimplere. u. Ian senius, praesertim lib. 3 de Gratia Christi Salv. cap. 3, et post illii in Arnaldus, dissert de Gratia eslicaci pari. i. Isti quidem non docent cum Luther o Calvino, omnia prorsiis, sed n liqua tamen Deiprincepta horaimibus justi et Olentibus et conantibus securi dum proeScrates quas habent ires, esse impossibilia deesse quoque illis ratiam qu possibilia sarit. Ipsa est propositio prima inter quinque samosas Ad errores illos consutandos, Sit PROPOSITI . Iusto cuilibet adest grati s ciens, quapossit urgens q&odlibet mandatum hic et nunc ob
Prob. i. ex post PCor C. Ο . V FLdelis Deus est, inquit, qui ora patietur tractentari supra id quod potesti , Sed faciet etiam
De omnibus quidem hominibus, sed praesertim de onmibus justis, haec verba debent intelligi atqui sane justi tentarentur supra id quod pos-
198쪽
Sunt SllStinere, Si Urgente praecepto deesset ipsis gratia sufficiens ad illud observandum ergo, etc. Prob. I. ex Conciliis r Concilio ratis ΙΙ, can. I, supra inter probationes praecedentis paragr. relato. Et ridentino Sess. 6 de ustis. , Cap. emo, ait, temerarimillia et a Patribtis sub anathemate prohibit Ῥ0ce uti debet, Dei princepta homini justificato ad Obser'Mandum esse impossibilia Nan Deus impossibilia Oir jubet; sed jubendo mouet , et iacere quod OSSA , et petere quod non possis, et citius at ut OSSA. Quae verba deprompsit sacra Synodus ex Aug. lib. de Natura et Grai cap. 43. Et ejusdem Sess.can. S quis dixerit Dei pra cepta homini etiam justificato et sub grotia corastituto esse ad
obsei andum impossibilias Mathema it.
Prob. 3. eae S. Pontis Pius V et Gregorius XIII suis Constitutionibus damnarunt istam propositionem , inter Baianas quinquagesimam quartam uiuam in Senteritia, Deum ο- mini nihil impossibile prcoecepisse,iatio tribuitui
Augustino, i m sit Pelagii Innocentius Vero X, in sua Constit anni 653, temerariam, impiani, blasphemam , anathemate damnatan declarat et uti talem damnat primam Jan seni propositionem, Aliqua Deiprinceptajustis volarilibus, etc. Ex probatis autem in parte historica, citati Constitutiones ins assibilia sunt Ecclesiae judicia
Ex ipso tenore hujus propositionis sequitur, ejus damnationi sicut par est non assentiri, qui
in justis olentibus et coriantibus securidum proeSeutes quas habent ire , admiserit tantummodo gratiam , qua velint et Onentur Urgens mandatum exsequi non autem , qua POS-
199쪽
sint illud completae et perfectae exsecutioni de
Prob. .' auctoritate . fulserat. Uria OtiS-simum abutuntur adversarii. Lib. enim de datura et Gratia , cap. 26, sic loquitur: Medicus homo , curra Saria, erit hominent... iniittit. Ipse suter ιDcuS, Cum... justifciat Dipitian et Cum adpcr-fectam sanitatem justitiamque perduxerit, ΠOtι deserit, si non deseratur, ut pie Semper ju. teque Datiar atqui Deus hominem ii stilicatum priris desereret quam ipse desereretur, Si illi gratiam ad hic et nunc urgens mandatum servandum necessariam denegaretri ergo Cic. Lib. autem de Corrept et Grai cap. 7 COLLApimus eos , inquit, juSicque corripimu , qui, cum bene Derent, ora in eo et ScMer rurit. Ex bonit quippe in malam itan Suci Oliaritatem titati sunt. Addit autem hanc eorum XCUSationem , Perseuerantiam Ora CC Pinius quia permaneremus in hori , inanem Ore in die Judicii, quoniam illorum cuique dici potest o ι
Prob. tandem 5. Ratione theologian Deus nulli prorsus homini, minus adhuc homini justo, Praecipere potest aliquid impossibile: Quis nouclamat, inquit Aug. lib. de Fide , contra Mani-
cui liberum non est quod proecipitur facere Atqui , si justo, quem urget praeceptum , OmniS desit gratia qua possit illud observare, Deus , ut evidens est , ipsi ahquid impossibile praecipiet
200쪽
Soluuntur Objectiones. O . . cum anseniora Licet homini justo desit gratia sussiciens ad aliquod Dei mandatum implendum , nihilominus mandatum istud ipsi tantun est possibile , quantum susscit ut Deus ei jubeat illud adimplere. Quamvis enim aliquia
justus non habeat gratiam susscientem ad aliquod servandum mandatum, nihilominus I istud , non quidem relatrue ad dominantem hi et nunc concupiscentiam, sed absolute tamen implere potest 2 id certo impleret, si Vellet, etsi vello non possit 3 illud persecte posset implere,
nisi damus Peccasset atqui sufficit et Uno ex tribus praedictis sensibus esse possibile mandatum , ut Deus urgere po8Sit ejus observationem
inobservantiamque punire ergo a sortiori, si hoc triplici sensu possibile it. Resp. ego min. Ex tribus illis mandata servandi potentiis, quas in justis omni gratia destitutis lubenter admittunt adversarii, nulla est quae vere et proprie potentia dici possit, adliocque sufficiat ut Deus instantis mandati jubeat
exsecutionem , Vel puniat infractionem. Noti prima, qua mandatum in se quidem et absolute , non relati e tamen ad hic et nunc
titillantes tentationes impleri possit. Nam homo sanos oculos habens absurde legere juberetur, si deesset ipsi lumen sussciens ad legendum atqui tamen absolute et in alia hypothesi legere posset homo iste, si nimirum ipsi daretur bimen ad legendum necessarium. Itaque ut alicui rationabit ter praecipiatur aliquid hic et nunc agere , non satis est ut illud asere possit pro alio tem-