장음표시 사용
201쪽
pore ; sed requiritur ii Dic sacere possit hoc ipso instantinii saciendii in injuno itur. Non tia in Secunda potentia , qua videlicet homo mandatum implere possit, si velit, licet velle non possit. Quoties enim dicimus aliquem homi nom hoc vel illud sacere posse, si Velit, Semper a stirmamus aut saltem supponimus eum hoc vel illud velle posse , adeo ut, si id velle non possit, absurde et illusorio dicatur id possessaCereri si Velit. Qui , V. g. ausit dicere Deum POSSe peccare, Deum posse mentiri atqui tamen Deus peccaret, si vellet peccareri mentiretur , si vellet mentiri quamvis neutrum Velle possit
Non demuni tertia , qua scilicet justus tale praeceptum implere posset, si Adamus non CCCamet. Nam , si talis potestas sussciat ut Deus aliquid homini lapso praecipiat, nobis praecipere poterit non mori, nec indeliberatos concupis- Centiae motus experiri. Si enim damus non
pecCaSSE , non moreremur , ne in deliberatos Concupiscentiae motus experiremur. Itaque
quamvis actuatis impossibilitas alicujus exsequendi mandati, in qua Versaretur justus , ex protoparentis peccato proflueret , nihil Ominiis stultum foret et iniquum actualem ab illo justo talis mandati exsecutionem exigere. Nonne enim stultus haberetur herus, si servo suo, qui etiam culpa sua sibi crura fregisset, Currere praeCiperet Nonne merito feritatis aruueretur, Si Servum istum ideo virgis caederet, quod fractis cruribu , non curreret O . . exemplum S. Petri Petrus justus erat antequam Christum negaret , secundum
illud ipsius Christi, Joan. c. 3, p. VOS
202쪽
a 98 TRACTATUAmrandi estis, Sed non omnes, qua restrictione
solus Judas excipitur: atqui tamen Petro defuit gratia sussiciens ad Christum confitendum. Ipsi enim ibid. i. 36 , ait Christus : Non potes me
modo sequi Sequeris autem poStea ; ergo 'imita Jansonius, ac praesertim Arnaldus in dissert. de Gratia efficaci. Resp. I. Petrus quidem justus erat, quando Christus, ipsum una cum Caeteris Apostolis alloquens dixit : Vos niundi estis, Sed non Ontnes. At paulo post , et antequam Claristum negaret, exciderat a justitia, ubi nempe , Suis viribus nimii im confidens , temeraria PraeSumptione ma-UStro respondit Matth. c. 26, 4 33 Et si Omnes scandalizatifuerint in te, ego nunquam scandalizabor et . Etiamsi oportuerit memori tecum, non te negabo. Ad hoc enim Petri TCSPonSum respiciens Chrysost. momilia 3 in Matth. Nimium , inquit, sibi conssus hinc diaccbat, et in alios insurgebat dicens: Et si omnes scandalizati, etc. Augustinus Vero, Serm. 284. Proesumpserat ille in viribus suis , non de Deidon , sed de libero arbitrio. . . . Supponendo Petrum, quando a strum negavit, adhuc fuisse justum, saltem nunquhmprobabitur ipsi hoc in instanti defuisse gratiam
ad magistrum confitendum necessariam objecta namque verba Christi . Non potes me modo Sequi Sequeris autem postea , non ad Christum confitendi praeceptum , sed ad ipsum , quod tunc non urgebat, pro Christo moriendi mandatum reseruntur. Dixerat enim Petrus magistro suoci Domine, quo adis praeponit vero Christus: Quo ego a , non pote me modo Ἀequi Sequeris autem postem hoc unum signifi-
203쪽
Cans, Nondiu quidem venisse , sed aliquando Venturum SSe tempus, quo Petrus idem suptilicium pro magistro pateretur, quod ipSe magister jam passurus erat pro Omnibus hominibus. Irrat ex S. Chrysost et August. S. Chrysost , IIo mil. 3 in Epist ad Heb. . sic labet: Negati Petii nor tarn Diat Socorditi ac neglia gentiin, quism ex eo tιodicus cian cleSertierat. - ut Sciret quod iabsque De nihil potest
seri ors ori juxta hrysostomum , negati Petri repeti debet ex eo quod sucrit a Deo derelictus iatqui a Deo derelinqui , nihil aliud est quam
in do Tempore' Quid est, inquit, honi Sine gratici Dei, nisi quod fuit Petrus, cum negaret
Christiani. ... 2 Et ideo Petrum Dontinus paululum subdeseruit, tit it illo Ottin huniari unι genuS POSSit agnoscere, nihil se sine Dei gratia pria ualere haec is itur sint Augustini sontentia Petrum suisse sine grati Dei. . . tam nessaret ChristUma
Rem. Quando S. Chrysost et Aug. aliive
PP. dierint Petro Christum neganti irratiam de-suisse ad Christum consitendum , non de omni gratia loquuntur, etiam de illa quae ad orandum viresque sum cientes impetrandas sit necessarias sed de sola gratia ossi caci qua nimirum Petrus adjutus , magistrum insaltibilite consessurus erat qua vero destitutus , libere quidem , sed certo tamen illum erat negaturus. Nisi enim de solo posteriori grati ae genere loquantur illi PP., secum ipsi pugnam n evidenter, cum alibi doceant expresse Petro , ne Christum nes aret, aliquam gratiam: adsuisse , Nam chrysostomus
204쪽
Homiliara in Matth. sic ait Cilni dicendum
esset em nobis fera , ne Scandalizemur ; contra imium sibi arrogans. . . totum sibi attribuebat. Quibus verbis agnoscit Petro datam se Tatiam rationis, qua divinum potuisset auxilium implorare. Augustinus vero , lib. de Unitate Ecclesiae, cap. 4 ait : Petrus , si voluisset, ter Dominumiuor Mescl. Set Quae Verba prorsus nugatoria sunt et ridicula, si Petro defuerit gratia, qua magistrum suum Vere potuerit Confiteri. Caeterium
Sermo Iu de Tempore , unde textus objectus depromitur, non ipsius est Augustini, tum quia Sermonis hujus stylus ab Augustini stylo penitus abhorret tum quia in eo dicitur culpam Petri fuisse exiguam, quam tamen bique risissimam praedicat S. Doctor. Hinc in nova Augustini edit Sermo ille fuit a PP. B. inter Opera S. Doctori mendaciter adscripta relegatus. Merito igitur sacra Facultas Parisiensis, in sua censuram Febr. anni 1656 , sequentem n tavit Antonii Arnaldi propositionem: S. P. nobis in B. Petro exhibent hominem justum, cui gratia , sine qumnihil possumus , in eide- fuit Occasione , in qu eum non peccnsse dici
Obj. 3. S. Aug. lib. de Dono Perseverantiae , Cap. II docet istam sententiam, Et si qui estis qui ob editis, si pro destinati estis ejiciendi, substrahentur obediendi ires, ut obedire ces- Selim, docet, inquam, hanc sententiam duriori-hus quidem exprimi verbis, sed tamen, quoad rem ipsam, posse dessendi atqui hujus sententiae sen-Sus est, justis non praedestinatis substrahi gratiam ipsis necessariam ad perseverandum in justitia,
205쪽
id est ad Dei mandata ad sinemusque Servanda;
ergo, etc. Insuper satentur omnes Augustinum, per adjutorium Sine quoadamus perSeVerare non poterat, intellexisse gratiam mere sufficientem Perse Veranti aera atqui testatur expresse S. Doctor justis praesentis statiis aliquando deesse adjutorium inesti e Nunc autem, inquit lib. de Corrept et Grai cap. II, quibus deest tale adjutorium , amicioria peccati eSi ergo, etC. Resp. ad 3.μ' Fateor objectam sententiam non quoad seipsam, sed quoad modum quo exprimitur, ab Augustino improbari. Verum hanc sententiam non intelligit e sensu, quod justis ad mortem praedestinatis de egre tur gratia ipsis ad PerSCVerandum necessaria; sed isto, quod reipsa non sint in justitia perseveraturi, nec proinde gratiam esseacem perseverantia recepturi. Nam addit S. Doctor nil praefatae sententim deperire imo veritis laudEu Eu et congruentiis exprimi, si dicatur: Si qui autem Obediunt, sed in regnum ejus et gloriamprindestinati non Surit, temporaleSSunt, nec usque in em in eodem obedienti permanebunt. Atqui, si verbis istis enuntietur Objecta sententia, significabit quidem justos qui non sunt ad gloriam praedestinati, non esse donandos gratia qua usque ad mortem in justitia Perseverent minimo vero privandos esse omnibus Omnino gratiis, iis etiam sine quibus non possint injustitia perseverare ergo, etC. Resp. ad 2.μφ I.' extus ille minime spectat ad praesentem quaestionem; hic enim non quaerit ' , utrum justis postquam per peccatum liciustitia desecerint, sed utrum justis quandiu usti sunt, adsit gratia sufficiens ad servanda mandata:
porro S. Doctor ibi non loquitur nisi de justis
206쪽
qui peccando justitiam amiserint, in quibus nimirum' adjutorii sine suo . privatio sit poena peccatL9. Quamvis Augetistinus de illis etiam justis loqueretur, qui sint actualiter justi, non ideo nobis
adversaretur. Adjutorium enim Sine quo PerSe-Verare non poterat Adamus, erat quidem meragratia sufficiens perseverantiae; sed gratia sussi- Cieus, quae protoparenti proximam et immedialam dabat perseverandi potentiam. Licet ergo Sensisset S. Doctor, aliquibus interdiam status nostri justis deesse tale adjutorium, id unum concludendum foret, iuxta ipsum , nonnullis
andoque justis non adesse gratiam qua proXime et immediate valeant aliquod mandatum SerVare, non autem ipsis omnem Omnino deesSe gratiam, illam etiam qua remote et mediate possint istud mandatum adimplere Nedum enim crediderit Augustinus esse justos in praesenti statu, quibus, Urgente mandato, desit omnis omnino gratia, etiam remote sufficiens ad illud exsequendum, saepius docet Nullum esse justum, Cui non Semper 'raeSt sit gratia saltem orationis, qua possit ad Deum confugere, ab eoque gratiam impetrare quae ad instantis praecepti exsecutionem proxime
sufficiatri Ad hoc alet, inquit lib. de Gratia et
lib. Arb. cap. i , quod scriptum est, Si voluer is,
ConSer's abis maudata ut homo qui voluerit et Hora potuerit, ΠοHdtim se plene et elle COSIZOSCat, et oret ut habeat tantam voluntatem, quanta
207쪽
II. Utrum Peccatoribus etia si obduratis dentur Gratia susscienteS. Inter peccatores fidei claristianae mancipatos, alii sunt Obdurati, quorum scilicet voluntas in malo ita est obfirmata, ut vix unquam cogitent quam exitiosus sit peccati status, nullisque saltem graVioribus pungantur conscientiae stimidis alii
vero non item, ita ut delictorum recordati conscientiam remordeat, et de peccatis dolere identidem statuant. De utiisque contrOVeΓSia OVE-tur, utrum scilicet gratiam habeant ipsi, ut ad Deum Convertantur et mandata jus deliter adimpleant neceSSariam. Certum est, . ipsis etiam peccatoribus gratiae
recipiendae idoneis non omni tempore et quolibet instanti gratiam tribui vel offerri Hodie, inquit Psaltes regius, sal. 94 V. 8, si Nocem Domini
audieritis, nolite obdurare corda veStra quibus innuitur gratiam non singulis instantibus dari. Certum os u.' quibusdam etiam obdurati gratiam concedi, ut patet exemplo Manassi regis, qui cum in prosundum iniquitatis venisset, Dei sui tandem recordatus, poenitentiam egit auxiliatus a Deo, II Paralip α 33, Iu Itaque Status quaestionis est, utram cunctis fidelibus peccatoribus, etiam obduratis, Conseratur vel praeparetur gratia proxime e remote sussciens, ut mandata Dei, quae sine gratia Dei impleri non possunt, fideliter exsequantur, et ad Deum tempore ΟΡ- Portuno convertantur Circa hanc quaestionem dividuntur Theologi, quorum alii quibusdam Ob- caecatis et obduratis gratiam relative sufficientςm i Poenam scelerum praecedentium denegari O-
208쪽
dios a cTATUS lunt; caeleri vero gratiae beneficium ad omnes fideles, etiam obduratos, extendunt. Cum illis sit
Om libus fidelibus , etiam obduratis, On fertur Oel fertur gratia astem remote Si sciens, tit ad Deum aliquando conuertantur, et princepta jur, quin tu gratia implera non POS- sunt, ideliter exSequantur. Prob. I. ex Script Egech. c. 33, M. II Diei Dominus Deus mortem impia, sed ut conuertatur impius a via su et Dat Con Uerti tristi, conseertimini a viis vestris pessimis et quare moriemirri, domus Israel Porro Deus non vult impossibile, nec ad illud homines hortatur; ergo cum quemlibet impium converti velit, ipsumque ad poenitentiam hortetur, merito Concluditur cuilibet fideli, etiam obdurato conserrive praeparari gratiam, etc. II Petri c. 3, k. 9 Domurus patieriter agit propter os noletὶ aliquo perire, sed mrres adpoeniterὶtiam reuerti Porro inter omnes quorum poenitentiam Deus sincere intendit, locum obtinent etiam obdurati
Prob. I. ex SS. PP. S. August. Enarrat in Ps. 6 n. 8, expendens Verba Apost ad Rom. I , Dedit illos in reprobum sensum, ait χα Stcoecita meritis. In eam quisquis datus fuerit, ab interiori Dei luce secluditur, sed nondum PEXITUS, cum iuraclo it est. In die Iudiosi, penitis extra Deum erit quisquis, dum tempus
n ID De quocunque, quam is pessimo, hac in Mit constituto, non est utique deSPerandum,
209쪽
S. Prosper Resp. ad object Vincent. memini
Deus correptionis adimit iam, nec quemquam
boni possibilitate dispoliat ergo nequidem obdurati gratia destituuntur, alioqui correptionis viam Deus ipsis adimeret, et boni possibilitatemauserret.
Prob. . Rationibus theologicis. I.'Peccatores, quantumvis obdurati, etiam OnSequenter ad obdurationem, mandata Dei servare et poeni tentiam agere tenentur atqui peccatores obdurati nec mandata Dei servare, etc. Si gratia omni etiam remote sufficienti careant tunc enim haec
duo vero ipsis impossibilia sunt nemo autem hic et nunc ad impossibilia tenetur. 2. peccatores obdurati, cum mandata Dei transgrediuntur et conversionem de die in diem disserunt, actualiter peccantri atqui tamen, si omnis gratia etiam remoto sussciens ipsis deesset, jam non peCCarent actualiter, sed tantum Olim peccassent, nempe eum in duritiam cordis, quae malorum quibus jam obnoxii sunt causa est necessaria, libere prolapsi sunt; nemo enim hic et nune peccat in iis quae hic et nunc vitare non potest. 3. Nemo in praesenti vita de sua salute desperare debet: atqui , si peccatoribus obduratis omnis etiam remote sussciens gratia auferretur, jam suae Salutis spem abjicere possent. .' Exhortationes, consilia ad peccatores etiam obduratos diriguntum porro insulsae essent exhortationes illae risumque O- Verent illa consilia, si Deus omnem obduratis negare gratiam statuisset. 5. mahent otiam ipsi obdurati sensum suae libertatis intimum circa mandatorum Observationem ergo liberi sunt ad illa observanda ergo gratiam habent, Cum ex
dictis, sine gratia impleri non possint.
210쪽
ao TRACTITUA OV. 1. Joannis c. 12, 3, 39 et Propterea non poterant credere Iudaei, quia iterum dixit Isaias Excoeca it Ocula eorum, et indurauit cor eorum ergo ii quorum cor obduratum est
Resp. ego cons. Quare nonpoterant crederepinquit S. Aug. tractatu 3 in Joan. n. 6, quia nolebant; ery O Velle adhuc poterant; et proinde ab iis excluditur tantum potentia credendi in Sensu Composito Voluntariae eorum Obdurationis, vel potentia proximas aut etiam potentia in actu
O . u. S. Greg. , lib. I Moral. cap. 5 dicit Cain mutari non potuisse, quia, exigente culpae malitia, jam Deus cor reliquerat. S. Aug. lib. I ad Simplicianum, D. 16, dicit Deum obdurare peccatores non ipsis impertiendo misericordiam, id est, gratiam ergo obdurati carent gratia qua
Resp. Dist cons obdurati carent gratia qua bonum proxime et immediate raeStare possint, CONC. qua OSSint remote et mediate , nego. Itaque S. P. de induratis loquuntur quasi nullatenus possent recte operari, eo quod nonnisi remote ad bonum servent potestatem i cum enim sola rationis gratia moVeantur, qua quidem bene uti nolunt, sequitur Consequenter ad illum abusum, bene agendi impotentia ipsos laborareri hinc vere dicitur Os recte agere non posse. Hoc discrimen inest inter illum qui potestate agendi proxima instruitur, et alium qui remotam tantiam habet , quod prior eam in actu non Semper reducat, sed tamen Vere Semper Possit posterior vero, consequenter ad abusvinpotestatis remotae , Vere non posSit.