장음표시 사용
411쪽
3 6 De libro Guberti Hoetii adve
recte, reducti re, participative&c. Item Quidquid enim limitent, excipiant, eiupurgent , manet tamen staternitas icta ad minimum monumentum idololatria
ct foedaris idololatrici, quo usi sunt antehac, o etiamnum utuntur Pontificii in regno Papau, ct extra illui ad retinendum ac promovendum cultum Maria sye aperte bire tacite ct cum. Sic miseri illi in carne nostrorumgloriantur, in sua idolo mania confrmantur, de tempore aut soliditate nostrorum, ad hac mundi
hujus amore supra Deum vide et Timoth. 3. q. Philip . 3. Is) non absque risit, insultatione 2 s His triumphant. Si enim labores subeundi essent. si quid conserendum in sym Vulam, si nihiI nisi pumpim fustinendi, ct si opipara conripia ,
lauti ressitus , sertilis occasiones indὲ aliquid lucri participandi non adessem ;sciunt nostros, propter nudum titulum Maria, nedum propter regula ct statuta
fraternitatis aut rosarii collegio ius nomen haud daturos. dcc. Item. Atqui mutata jam punt in ignia staternitatis ; rubem scilicet pannus quem humeris gelares lant, imprimis ducentes funus alicujus ex statribus, in medalimn brachio a*gendum cum hac inscriptione: Sicut lilium inter sythis, &e. Item denique, Quomodo potuissent nostros tanquam bardos in pompa ct triumpho manifestincircumducere Pontificii, isque a tergo in ultare e stula A eccusam intelligunt per lilium, ex sensu resermatorum, o ipsius rei veritate: tum explicandum est
absque omni ambiguitate ab Omnibus fratribus, utram eccle=am intelli 'ant, reis formatam S traducensem, an latentem iti Papisticam. Sec. In quibus omnes
qui legere sciunt, possunt videre urbem Sylvaeducensem expresse nominari, & fraternitatem Mariae, Si quidem illam cujus olim fratres rubeum pannum in funeribus gestabant pluresque aliae certissimae ejus notae in re. liquo illo tuo scripto continentur, sed pluribus non est opus, ut quilibet sine aberratione vel ambiguitate ulla omnes & singulos ex vestris qui ei sodalitati nomen dederunt agnoscat. Adeo ut non minus ibi illos nomines, sive nominatim hoc est, certo, & expresse, ut a Latine loquentibus sumi solet designes,quam si propria ipsorum nomina & praenomina & cognomina adjunxisses. Contingit enim aliquando ut idem nomen pluribus diversis hominibus conveniat, sed in toto terrarum orbe non sunt duae urbes Sylvaeducenses in quibus talis sodalitas reperiatur. Et quemadmodum c a dicimus Regem Galliae, non miniis eum nominamus quam si Ludovicum Borbonium diceremus; Ita profecto verissi inum est te in istis thesibus illos omnes qui ea in urbe sodalitati B. Virginis nomen dederunt nominatim designasse. Ut etiam verissimum est, te ipsos tibi non solum tanquam idololatriae assines, & rem,sed etiam tanquam lucro sordido & opiparis conviviis inhiantes condemnasset quid enim aliud haec verba significant, Comuntur ergo ab illis idololatria, plusquam indirectὸ, reductire,
412쪽
C Uratem. Marian. Pars Sexta. 37 ductive, participati M. Atque haec, s opipara convivia, lauti reditus, frtiles
occasiones inde aliquid lacra participandi non adsent, 'uηι Pontificii reformatos collegio illi nomen haud daturos. Denique verissimum est, te non illos solos, quos habes pro privatis, etsi urbis Praesectus, Propraesectus, & Praetor inter ipsos numerentur , sed nominatim etiam Magistratum Sylvaeducensem censurae tuae subjecisse; Cum enim quaeris, An fraternitaι Mariana a Magistratu resormato, qui eam tollere potest &c. supponis eam ab
ipso tolli posse nempe violenter, ut fieri amas , alioqui non posuisses qui eam , sed, si eam tollare potest &c. Ac proinde illum Magistratum condemnas, tanquam si crasse admodum participaret alienae idololatriae. ANque haec omnia, nisi oculi mei fascino aliquo deludantur,nisi verba Latina non intelligam,haec omnia inquam invenio in Thesbus tuis: utrum vero bona sint an mala, non dicam, quia, ut jam monui, theses istas non impugno, sed diligenter notanda esse puto ad sequentia intelligenda. Cum autem Optimates Sylvaeducenses maculas istas existimationi suae
publicis Thesibus inspersas, non sine publico scripto satis elui posse iudicarent,qus scripti componendi curam uni ex Pastoribus suis D. Samuelim resio commi serunt: Eaque in re insignem moderationem testati sunt, quod se non ab alio defendi voluerint quam a symmysta tuo, tibi quam maximὶ favente; & qui suum ea de re librum ita paravit, ut clarissim quidem suorum pietatem synceritatemque demonstrarit, eosque ab omni suspicione vitiorum sive criminum quae ipsis per calumniam assinxeras accuratissimὸ liberarit, sed interim etiam praecipua peccata tua disi sit larit: adeo ut revera non contra te scripserit sed, ut ipse monuit, pro
te: supposuit enim falsas tibi hypotheses suisse subministratas, hoc est, historiam ficti math suisse tibi narratam, sibi autem convenire tecum in thesi, hoc est in generali decisione quaestionis, An liceat Resormatis Pontificiorum ceremonias amplecti; nee unquam de te nisi quam honestis. mὰ ac cum elogio loquutus est. Cumque necessario quer, deberet de improba eorum maledicentia, qui salsa crimina viris bonis imponunt, totam istam invidiam in individuum vagum sive in personas pipne ignoras transtulit, ut te potius credulitatis quam calumniae argueret. Omisit etiam totam quaestionem, quae meo iudicio hac in causa praecipua est, An scilicet tibi licuerit Optimates illius urbis, ac nominatim ipsos Magistratus ex privata tua auctoritate ae non auditos nec monitos publico ripto
condemnare. Nec denique aliud de te dixit, nisi quod prudentiores putarent, scholasticam & publicam disputationem , apud vos habitam, non fuisse idoneum remedium iis, qui versabantur Sylvaeducis, & eorum quae a.' ee 3 Ultra
413쪽
3 8 De libro Guberti merii a VersiuUltrajecti disputabantur , erant ignari, ad saniora consilia, si sorid quid
peccassent, revocandis. Quin etiam id honoris ministerio tuo delatum est, ut liber ille Mares ii non fuerit promiscue omnibus evulgatus, sed tantum ad aliquos ex iis qui theses tuas viderant transmissus. Atqui nuhilominus co accepto, non aliter quam paulo ante visa modestissima Regii ad tuas thesses de sormis substantialibus responsione, summopere e canduisti: quia nempe tibi conscius eras gravis culpae, quam nullo modo volcbas emendare, nec agnoscere, statimque prodiit extemporaneus libellus qui creditur a te scriptus suisse, nam clare in eo cognoscuntur tui
mores, S tuus stylus, & prodiit sine nomine sub persona unius eministris Sylvae. ducis qui aiebat se cum esse, quem Maresius salsas hypotheses tibi subministrasse supposuerat, clim tamen plane certum sit, nullum hoc nomine Ecclesiae ministrum a Mares o fuisse designatum; nulli bi nim quicquam habet, quod non aeque, vel magis, in alios quadret, ac erapi esse in sua ad te epistola culpam rejicit in illos qui sepraeteriniit in sed hum delectu agrὶ tulerunt, quod de nullo ex verbi Ministris potest intelligi. Sic itaque iste Minister a te in scenam fuit protractus, ut, quemadmodum soles, aliquem haberes, quem faceres culpae tuae participem, dc sub cujus nomine liberius, atque impunius quam sub tuo, maledicentiam tuam posses exercere. Sed statim ejus libellus, sive potius tuus, judicatus est famosus, & mendax, &adseditiones concitandas comparatus, ipsiusque lectio prohibita : quod per urbii pi teri cum sono tubarum 2 tympano- 'm fuit promulgarum, ut ipse doces, paginio. Qisn etiam hic habeo iutius judicii exeinplar, cujus haec sunt verba: Sumo booy sen ille da
in tituleret Retorsio Calumniarum quas Tertullus Societatis Marianae
414쪽
Constatem. Mara I. Pars Sena. 3 9 Ita jam egregid Sylvae- ducis sub aliena persona publice vapulasti,sed hoe
animos tuos non fregit: ut neque etiam quod, cum nobiliss. & ampli T. illius urbis Senatus alium ea de re librum , hanc scilicet Confraternitatem
Marianam, a te parari intellexisset, literas ad illustr. Ut trajecti nar Provinciae Ordines, & inclytum urbis Senatum, & etiam ad te perscripserit ad ejus editionem impediendam, ut ipsemet jactas p. 62 I. His enim
omnibus neglectis, tu ipse tandem cum tua Confraternitate Mariana in arenam descendis. Quem librum otiose totum evolvi, sed, ut ingenuΘverum fatear, nullam inveni ejus partem, quae sine indignatione ac sto. macho legi possit. Non possum a me extorquere ut blande hic loquar, nimiam in eo malignitatem, absurditatem , iniquitatem , arrogantiam, &pertinaciam ostendis; quae vitia sunt omnium quam maxime odiosa. Malignitas in eo apparet, quod tam multa collegeris, tam crassiim librum scripseris, non ut caussam tuam defendas,revera enim illam tali scripto pejorem facis, sed ut, cum nihil mali de Optimatibus Sylvae-ducentibus nec de Maresio possis probare, multas tamen malas & salsas de ipsis opiniones prolixitate maledicentiae tuae lectorum animis immittas. Idem etiam in eo apparet, quod de nemine alio quidquam scribas, nili ut fus existimationem aliquo modo imminuas, & ne amicis quidem parcas. Ex quorum numero esset ipse Maretius, si quid haberes humanitatis; revera enim ita egit causam suorum, ut tibi quantum fieri poterat pepercerit, & amiciossicio functus sit. Sed patiamur illum a te non amari, quia non omnia, quae scripssisti, approbavit; novimus enim hoc apud te summi odii causam esse solere. Patiamur etiam te optimatibus Sylvae- ducensibus quam mari me esse insensum, quia, cum iniquissime a te laesi essent, auli suptcurare ut tibi modem pro se resiponderetur. Quid autem de te tam mald meruit ille tuus martyr, sub cujus persona prodiit Retorsio, ut illum p. 6 I9, tanquam imperitissimum traducas, dicendo jactari ipsium nouel ejus m ctorem, quippe cui tantum Latinitatis non supersit. Ac deinde frigide respondendo his verbis: De Latimitate minini, deque artium, linguarum 2 rheologia studiis nihil vulgare sentio; expertus loquor. Ut nempe ind) colligatur illum ne vulgarem quidem habere Latinitatis ac theologiae cognitionem; quia hoc credibilius est, quam eum habere plusquam vulgarcm;& te adeo fuisse religiosum, ut verbo ambiguo uti malueris, quam mentiri, quamvis hoc pacto confirmes te esse istius Amosae Retortionis auctorem. Non etiam mihi videris erga reliquos Belgii pastores magὶs ossiciosus, cum illos alloquendo, pag. 27, ita scribis: Urulam reipsa illud non miniis gratum v bifore, quam cum celeus .isis ct approba: ιonibus rinis, ct coram ct tam
415쪽
ηo De libro suberti Voetii ahersus
frequentes, etiam per litem collegi alim plura non addam ne stolidia rident aut liνον hoc audiat niihi animum additu, o adsimilia aut majora tent da provocatis. tanquam si te unquam , ad Optimates, & Magi stratus urbium publice in thesibus tuis reprehendendos, atque ad turbas hoc pacto coscitandas,provocassent. quod non puto quemquam ipsorum esse fassurum. Innumera alia possem notare, sed nolo integrum examen tui libri suscipere: illas partes Maresio relinquo; jam enim in sua defensone tale imgenii, prudentiae ac doctrinae specimen dedit, ut non dubitem, quin optime hac in re, quod operae pretium erit, si facturus. Ego interim brevi
ter tantum eorum, quae memoriae meae occurrent, te monebo. Absur
ditatem in omnibus iis notavi, quae rationum loco proponis, ac simul in iquitatem quam maximh odiosam: nullibi enim ratiocinio recte uteris,nec
ulli bi non peccas in regulam , Quod qui que juris in alium flatuerit, ut ipse
eodem iure utatur, in qua una omnis aequitas consistit. Ita pag. 24 resera haec verba Maresit. Optassem savi ut sabem contentia generab distustione, Diram Mis ct nostros nominatim mn defigia r. ad quae sic respondes: Et ego, atque alii rera religionis, pietatis ct ecclesiastica pacis amantes multo magis optassem, Mille theses de ιδε tria, ingratiam talis causa, imprimis hac tempore , ct tali libro, non opugnasiet. F enim praelectiones, corollaria o thesia ac demica , non tanti adrersariorum, sed θ amicarum, domesticorum, neutrabam, anonymorum otials o odiosis ιibris exagitari deberent, quis tandem esset
finis, ct qua rerum facies P Qua responsione nihil absurdius aut iniquius
fingi potest. vis enim tibi licuisse in thesibus tuis Sylvam- ducis nominare, ac ejus Magistratum de Optimates criminando, ibi ecclesiasticam pacem, quantum in te fuit, perturbaret Interimque Maresio, eorum pastori ublio vertis, qudd ausus sit sacris illis tuis thesibus contradicere, ad suorum innocentiam protegendam, & paci ecclesiasticae in urbe sua considendum. Similia iniquitatis exempla ubique occurrunt in tuo libro, &quidem saepe tam absurda, ut in memoriam mihi revocarint furorem Fimbriae, qui cum Q. Scaevolam, putans occidere, vulnerasset, ipsum postea in judicium voluit vocare, quod totum telum corpore non recepisset. Forsan tamen serri posset talis iniquitas, si non esset cum arrogantia con-Juncta. Sed qui videbunt, quam insolenter &quam superbἔ accusatorem semper agas aut judicem, cum tamen reveri sis reus, & quidem ejus criminis, quod cum negari non possit, humili tantum veniae petitione,
ac poenitentiae testificatione, esset excusandum, summopere te aversubuntur. Arrogantia ista vel ex titulo libri tui potest agnosci: neque enim in ipso excusationem aut defensionem ullam promittis, sed Specimen ase
416쪽
Confratem. Marian. Pars Sexta. 4 Isertiosium partim ambiguarum aut lubricarum, partim periculosarum, ex Iractatu nuperrime scripto pro Sodalitatibus B. Maria inter Reformatos erigendis aut interpolanis. &c. hoc est , reprehensionem errorum Maresit, eorum
scilicet, quos ipsi per calumniam vis assingere. hic enim in ipso titulo calumniae specimen praebes, dicendo ejus librum esse Tractatum pro sodalitatibus B. Maria inter Resormatos erigendis , quod falsum, S apud vestros invidiosium eue novisti. In reliquo autem tuo libro a pag. 28 ad pag. 7s,& alus in locis non aliter Maresum interrogas, quam si tu essesjudex, ille reus, vel tu paedagogus, ille discipulus; cique id omne proponis, ex
quo putas lectorem aliquid mali de ipso poste suspicari: Quae una est ex
egregiis illis artibus, quibus uti sol ad impune calumniandum; non enim teneris praestare quod non assirmas, de interim lectori aeque potes persuadere, quod sic interrogas, ac si verum esse assirmarcs. Putida etiam arrogantia ubique apparet in tuis Verbis: Ut cum pag. ue dicis Maresium magnis ct noris ausis velle inclarescere, ex eo scilicet. quod te tantum virum aggrecitatur; Et cum ab eo per latus tuum ecclesias Belgicas peti finhis, tanquam lmilae sine te stare non possent; aut tu praecipua esses earum pars, Marcsius autem nulla. Denique omnis pertinacia tua, quod nullam plane culpam velis agnoscere, quamvis manifeste deprehensus ac
convictus sis; quodque nullis rationibus 8 nullius auctoritate adduci po- tuei is ad abstinendum a maledico tuo libro evulgando, sine summa arrogantia esse non potest. Bis relegi ea, quae habes in pag. 2o,& Is sequentibus, ut recte intelligerem rationes, quas ibi affers ad probandum
te, ut ais, non es praefractum aut importune contentiosum, aut ααίον, qui nec Optimatibus debitum honorem , nec conventibus ecclesiasticis reverentiam aIqllea.α oritatem tribuas. sed plane obstupuit nihil enim omnino in iis inveni, quod e conti a non ostendat te revera esse praefractum ct importune contentiosum, & omnis ordinis superiorisque potestatis contemptorem. Ad eo ut ignorem utrum volueris: An scilicet ut lector minus attentus squia nemo sine incredibili patientia tam sutile scriptum attente legere po- tell) putet in verborum tuorum ambagibus aliquid sorid rationis contine ii, quo te recte desipdas, etsi illud non advertat; An potius, ut creatur, te usque adeo esse resta clarium & pervicacem, ut neque Magistratus neque S nodos cures, S quamvis nihil nisi calumnias scribere possis,aucribendo tamen nolis abstinere : qua ratione tantum sortasse tui metum vis omnibus incutere, ut nemo sit in posterum, qui ausit tibi contradicere, quamvis de ipso maledixeris, ne statim hoc pacto cratam vo
417쪽
De libro GDberti Voetii adversus.
omni modo ae iam cs, ut tua scriptio impediretur, & in eum finem limras a Nobilis . R Amplis . senatu Sylvae ducensi ac etiam a pluribus aliis, ad te, utque ad alios datas suisse, tanquam scilicet si valde timerentur tui libri
duas ais esse rationes, quibus te ab ista scriptione revocare conati sunt Prior erat, inquis, quod defensio ilia seu apologia pro staternitate eget, ct insorma nunc diceretur Apologia optimatum. & postquam aliquandiu nug tus es, quaerendo an sit Apologia nec ne, concludis hoc esse μορε λυεῶον puerulu terrendis idoneam , & tibi non ideo minus licere illam impugnare. Alteram deinde rationem hanc habes pag. 427 : Pertιuere causa hujus δε- terminationem ad judicium synodorum ct non ad scripta Theologorum ; ei ergo submittendam, non scriptis elencticis ultra examinandam : Cui hos prosyllogismos adjungi dicis. I. quia Mariani status nutu declarant se paratos Ue eum publicere synodis Missicis, etiam UltraIeclina. 2. quia hueduum Gallo
Belgicum Sylvaeducis ripserat Cl. OD. Theologia prosessoribus in Acad. Leiden-y, se iudicasse quidem pro staternitate Mariana , velu lamen Iudicium suum subinittere sinio o. quia inulto tutius ct commodius, minorique cum scanda-IO hostiuui ct vesrorum, rationes tua in senodis proponi posient, quam publico scripto. Quae quantumvis nude ac frigide a te reserantur, ostendunt tamen factum Optimatum Sylvaeducensum saltem suisse approbatum ab corum synedrio, cujus auctoritas pluris facienda esse videtur, quam unius privati Theologi, qualis tu es. Itemque illos nihil aliud hac in re quaerere,quam veritatem & pacem ecclesiasticam,& nullo modo esse pertinaces, cum quibustibet Synodis, etiam Ultrajectinae, cujus pars ipse es, velint se subjicere. Tu autem, ut ad ista respondeas, & quam sis Ecclesiasticae pacis amans, quam humilis corde, quam pius ostendas, primo quidem affers exemplum Gomari, cui dicis ab Arminii fautoribus ali quandiu scriptionem suisse interdictam, eumque idcirco Academiam deseruisse. Qua de historia nihil scio,nisi quod hic ad rem non faciat. Deinde p. 419 sic loqueris: Nasutiores hἰc videre sibi videatur aliud mysterium; quia
an contagio per somitem, aut per distans ιη tenebrιs operetur, haut ita explιcare possem. Sunt nonnunquam , qαι Professorum Theol. tanquam orphanorum mino- rennium curam ct tutelam bibi in solidum demandatam vellent, κι ne quidem theses conscribere, lectiones habere, disestationes instituere ipsis liceret, fine anteeedente fre cognitione sire renia ephororum aut censiorum quorundam. In quibus verbis non alium sensum invenio, quam quod velis innuere Pr
sessorem Theologiae nec amagistratibus nec a Synodis regi debere; ac te esse Dei gratia Prosessorem Theologiae, cui licet scribere quidquid libet. Paulo post quidem videris vel aliquomodo S: sub certis conditionibus te
418쪽
Constatem. Marian. Pars Sexta. ψῖSynodis subiicere: sed statim excipis, addisque contemptim pag. 3 r.
Nondum hk quid seritur aut metitur Duodis; Ac pag. 433. Covcludo, inquis, in praesentiarum nihil mihi negotii cum vnodis. Sed tamen ut intelligatur supremam illam Prosessoris Theologiae potestitem tibi uni, ut summo scilicet Archi theologo, convenire, ibidem pag. que' ais de Maresio, qui ctiam est Theologiae Doctor N Prosessor, eliu librum, qui οι casis o materia scandali 2 censura, necessario in Syrodo esse examinandum. Et pag. 636 negas de mutando tuo scribendi consilio posse cogitari , nisi ille librum suum publica palinodia reposet, aut saltem sicundis curis emendet. Nempe, cum viros primarios publice calumniatus es, rem secisti; quod illos indignissimis con vitiis affeceris, non es culpandus ; ct quamvis timeri potist ne ex iis
quae scripsisti groote inde stoare oneriughedent cvgmiisseI cude
scheuringet magna & gravia diis dia, offendicula & schismata in urbe
celebri atque hostium vicina oriantur, est tamen serendum : Sed quod Maresius, tum ex voluntate corum quos laeseras, tum etiam ex ossicio, ut ipsorum ecclesiae pastor, malis a te inflictis remedium aliquod adhibere conatus sit, ejus liber , ut matcria scandali & censurae est in Synodis examinandus,ac,si tibi credatur, condemnandus; Nec ab eo publice calumniando vis abstinere , nisi prius ille , quae de te justissime ac verissime scripsit publica palinodia revocet, vel emendet. Pagina etiam 4 4 & ques postquam conquestus es Maresum cum suis ab executione 3 particulari judicio coepisse, i Editione o startione libri adpersu thcsis in G, 2 Corrogatione iudiciorum 2 ρ fragiorum Uur ecti, Dor rara, Leida. Amyclodavit, Fransluerae, Haga,2 c. s S pensione exsenioris a corna, quod nempe tuas partes sequeretur ; 4 Condomnatione libelli ret orsonis. . Nunc tandem, inquis, pag 433, remedia Synodorum praetenduntur ; ct consiliis ac judiciis publicis ecclesiasticis dicaut in submitti dubia aut controversi, cum Oceaso privatorum omnia , si non occuparent , saltem occupare ct inundare tentaverint. Non dubito quin paulὸ sagaciores Ecclesiastici videant, quὸ tendat hoc schema politicum: is quam parum commoνeri debeat is , quem annis aliquot ita exercuerunt Remonstrantes,
ut volentem volentem aliquanto prudentiorem secerint. Et paulo post: Fel'. antehac νοgatus Nobiliis. 9 Amphis Senatui nostro qui nempe cum de re ad theologiam vestram pertinente nollet quicquam decernere, nec proinde tibi silentium imperare, tamen ascribendo dehortabatur me non satis pose considere existimatroni religionis nostra'ct professionis mea, nisi friptione publica causam simprimi, 'potheticam iudicarem. Quae plane idem mihi videntur significare,ssc si diceres te non esse tam imprudentem,ut causiam tuam Synodis committas, neque enim te dubitare, quin ibi csscs condemnandus.
419쪽
l. De libro Gisberti moetii ad er
1 quia liber Maresit nimis aperte culpam tuam ostendit. 2 quia jam habet pro se suffragia multorum. 3 & q, quia jam nonnulli, qui tuas partes nimis
aperte sequuti sunt, fuere condemnati. Quae autem vis intelligi, nempe Maresium priorem in te scripsisse, jamque ita occupasse praejudiciis animos corum, qui in Synodis congregantur, ut ipsis causam tuam, quam VUoptimam, credere non debeas, sed potius publica scriptione tuae existimationi squam scilicet cum religionis & professionis tuae existimatione coni jungis con sulere, nullam habent speciem veritatis. Nam tu prior thesibus
publice editis animos omnium occupare conatus es: Et quamvis tibi Optimatos Sylvarducenses hanc noxam privatim condonare voluissent, ut lanξ videntur condonasse, quandoquidem non te accusari, sed se tantum excusari curaverint, id tamen per publicum scriptum fieri debebat: Cum enim pax & salus urbium ex eo praecipue dependeat, quod cives bene sentiant de Magistratu, non integrum est illis, qui ad reipublicae administrationem vocati sunt, iniurias tibi publice illatas privatim remitte re,famamque suam negligere. Atque omnino nulli sunt in re publica magis damnandi,nulli majoribus suppliciis assiciendi quam qui de ejus Rectoribus maledicendo, plebi occasionem dant, illos miniis colendi & observandi, sicque tanto liberius ab eorum potestate se subtrahendi. Sed longe aliter sentiendum cst de tua, vel etiam per te de religionis S professionis tuae existimatione,quam de illa politici Magistratus: Quamvis enim optimam caulam haberes,honestius tamen essct pro te, atque ad religionis tuae laudem magis conduceret, si te Synodo libere submitteres, Nab ipsa vel condemnari patereris, quam quod ita pertinaciter aliis theologis & syn-edri iste opponas, synodorumque judicia recuses. Quin etiam hoc proscia, si oni tuae esset decorum , quod non, ut solent imperiti, videri velles non posse unquam errare: Ac certe in Theologo nihil magis laudandum &suspiciendum esse potest . quam si judidium suum aliorum judiciis submittendo, crroresque suos ut omnes homines sumus ingenue confitendo, atque emendando,exempla aliis exhibeat pietatis & humilitatis christianae. Sed vereor, ne me ut rusticum S imperitum irridea quod te revocem ad
plebcias istas simpliciorum hominum virtutes.Nihil a te exspectandum est nisi ad quod stricto jure tenearis. Age ergo, nunquid saltem, postquam tu semel,& Maresius semel scripsi stetis, aequum erat te ab ulteriori scriptione supersedere, ac judicium Synodorum exspectare φ An putas quemquam
crediturum te timuisse , ne veritas tot salsis praejudiciis a Maresio esset involuta , ut quamvis patrocinio tuojuvaretur, cognosci tamen non pollet
in Synodo a doctis Theologis, qui eam ibi examinarent, ac sperare illam
420쪽
Constatem. Manan. Pars Sexta. sfacilius detectum iri quibuslibet aliis , qui Confraternitatem tuam passim lcgent ρ Multo certe verisimilius cst, te nolle causam tuam Synodis committere, quia scis eam tam aperte esse malam , ut nequidem a si atribus tuis possit excusari. Et quia nullas affers rationes tuae scriptionis, nisi quas hic recensui, ex ipsismet tuis verbis est concludendum, te e se prasmatium, or importune contentiosum απικρον, qui nec Optimatibia gestum honorem, nec Conrentibus Ecclesiasticis reverenIiam atque auctoritatem tribum. Sed sorte ista omnia possent distimulari, si quid haberes in toto tuo libro , ex
quo apparcret te credidisse factum Optimatum Sylvae- ducensium csse reprehendendum, aut saltem, si qua vera vel honesta ratione utereris, ad ea, quae prius scripseras, dcsendenda vel excusanda. Quamvis autem ad ista duo diligenter attenderim , neutrum a te ullo modo praestitum esse deprehendi. Et primo quidem nullam prorsus in crasso tuo volumi ne reperi rationem , qua factum directe impugnes, praeterquam in pag. 47 . & sequentibus, in quibus habes hoc unicum argumentum Qui ct rem Ο meu retinent illius Sodalitatis, ab indirecta 2 participata idololatria non sunt liminuites: Sed tales seunt Optimates. Ergo, &c. Ubi, sine ulla Theologiae vestrae cognitione, facile quisque intelligit, esse distinguendum : Si
enim sub rei nomine complectaris vel minimum quid ex iis, quaecum vestra religione non consentiunt, negatur rem hoc pacto retineri, ut patet ex art. I i. instrumenti Transactionis a te ipso allati pag. 211; illa enim omnia per imim articulum abrogantur : Si vero per rem intelligas tantum illa, quae retenta sunt, cum ne minimum quid in iis supersit, quod a vestra religione dissentiat, ne minima etiam umbra idololatriae indi a vestris timeri potest. Nec putandum est rcliqui nihil sore in illa Sodalitate, si omnia , quae religioni vestrae repugnant, ab ea tollantur; quia hoc unum, quod ejusdem urbis incolae simul conveniant, in omnigenae dissidentia
sublationem: ct vice versa in m oris considentia, correspondentia 2 retia linat imis conciliationem, ut habetur in art. transectionis a te citato pag. 2Io, continet totam rem sive naturam & essentiam piae, honestae ac perutilis socictatis. Neque etiam istam partem tui argumenti multum urges, sed statim transis ad disputationem de nomine, quam permultas paginas usque ad finem libri extendis, affirmando illud nomen esse idololatricum , S multos ea de re locos communes producendo, sed ex quibus omnibus tantum concludis, eo retento retineri saltem aliquam umbram superstitionis: Adeo ut tota ista tua tam ardens & tam servida displitatio demum in Umbram resolvatur, atque omnino sit manifestum, xc nullum plane alium
habuisse praetextum ad istam Sodalitatem impugnandam, quam quod a