장음표시 사용
111쪽
Caelestinum pariter sibi conciliandum duxit, ut ejus auctoritate interposita iratos Patres placaret, et poena liberatus in locum , unde excide
III. Enimvero quamdiu Aurelius Episcopos Carthagine moratus sit. nescimus : at Augustinum ineunte Iulio mense indε discessisse. testatum ipse reliquit st: qui reversus Hipponem, quum negotiis Ecclesiae sua expediendis quindecim dies impendisset . ad scribendum se contulit, ac librum ad Dulcitium de octo quaestionibus ab eo propositis absolvit. epistolam etiam satis longam ad Vitalem Carthaginiensem dictavit, quem ad Pelagianos inclinaro audierat. eique duodecim capita recensuit to , qua o Catholicus quisquis . ne ab Ecclesia dissentiret, admitteris ae profiteri deberet t unde Pelagianorum soboles, qui Semipelagiani audiunt , maxime resutantur. at vero sub anni finem otium ei fuit, ut Protomartyris Steph Ani, quas ipse etiam tandem acceperat, Reliquiis condendis honorandisquo vacaret. eas primum rite sacram in aedem illatas , populo in. altari propositas ostendisse videtur: de quibus etiam, quum eo dio sermonem haberet r , ait: Exiguus pulMis tantum populum congregavit: cinis latet, beneficia patent. cogitate, carissimi , quae nobis Deus Sempet in regione viυorum, qui tanta Praestat de Pul ere mortuorum. camsancti Stephani per loca singula dis matur; sed silet ejus meritum commendatum die altero. quum jam tanto Martyri cella illic exaedificata esset, Reliquias easdem sub altari collocavit: avos, inquit 8 . in isto loco non aram fecimus Stephano, sed de Reliquiis Stephani aram Deo.
tum in cella o camera inscriptionem posuit, qua admoneret, Dei esse dona, quae quis per Stephanum impetraret, eique potissimum honorem et gloriam esse tribuenda. Legite, inquit is , quatuor versus, quos in cella scripsimus, legite, tenete, in corde habete. ProPterea enim eos ibi scribere voluimus, ut qui vult legat: ut omnes teneant, ideo Pauci sunt z tit omnes legant, ideo publice scripti sunt. non opus est, ut quaeratur codeae: camera illa codex vester sit. conditor autem cellao Heraclius suisse videtur, is, qui ei in honore successit, de quo in Sermone ad populum Hipponensem dixit si o): De opere ejus et evenSapecunia Memoriam sancti Martyris habemus. IIII. Post eos dies, qui Augustino jocundissimi suerant, plurimum ei
adspersit molestiae ac moeroris fraus detecta Ianuarii PresbTteri, quem in Monasterium ea lege receperat, ut erogatis omnibus, quae tu manci- Pio ejus essent, proprium nihil retineret: nam ea Cleri ejus conditio erat, ut communia omnia essent, et paupertatem quisque voluntariam profiteretur. porro ille argentum quum haheret sepositum. non suum, sed silias suae id esso dixerat, cui, dum adolesceret. Servaretur. at Subinde morti proximus, quum jure jurando assirmasset, pecuniam illam
112쪽
III suam esse, testamentum secit. quamquam autem Ecclesiam heredem instituerat, gravissime id Augustinus tulit, et populo ad concionem vocato. quum do Monachorum suorum vita et moribus disseruisset, et Ianuarii laetum nariasset; dolorem deniquo suum his verbis expressit siu: Testamentum, inquam, fecit Presbyter et socius noster, nobiscum manens, de Ecclesia Dipens, communem vitam profitens, testamentum fecit, haeredes instituit. O dolor illius societatis, o fructus natus non de as-bore quam plantapit Dominus f sed Ecclesiam scripsit haeredem: nolo munera ista, non amo amaritudinis fructum. ego illum Deo quaerebam ;societatem professus erat, hanc teneret, hanc exhiberet, nihil haberet, testamentum non faceret. habebat aliquid' non se nostrum socium. quasi Dei pauperem fingeret. et quae deinceps. Ianuarii autem pecuniam filiis ejus omnino servari jussit, ut quum ad legitimam aetatem pervenissent . ipsi haberent, et quoniam uterque in Monasterio alebatur, partem quisque suam cui vellent darent, sive Ecclesiao sive aliis . tum consilii sui ratione reddita, et caussa explicata, ob quam alias item hereditates recusaverat, adjecit: Quicumque vult, exheredato stio heredem facere Ecclesiam, quaerat alterum, qui suscipia ι, non Augustinum: imo Deo ρrvitio neminem inueniat. v. Aliam id temporis molestiam attulero Sanctimoniales seminae ad versus Praepositam tumultuantes: quas gravi epistola cohibuit, et ad ossicium rediro coegit. Cogitate, ajehat iis , quid mali sit, ut quum de Donatistis in unitate gaudeamus, interna schismata in Monasterio lugeamus. Perseo rate in bono proposito, et non desiderabitis mutare Priamositam, qua in Monasterio illo per tam mulios annos Persep
rante , et numero et aetate cre istis r quae Nos mater non utero, sed animo suscepit. subindo vero quae servare illae deberent, paucis complexus , egregium optimae institutionis specimen nobis reliquit, quod sequentibus aetatibus magno usui suit.
Aurelio Discopo Carthaginiensi
I. Cossu LATUM inierunt Imp. Fl. Theodosius junior XL Fl. Placidius Valentinianus Caesar. Asriea Proconsulem habuit Georgium. finem hic annus tyrannidi attulit: nam Ardaburio et Asparo duci hus exercitus recepta Italia est, et Ioanno Ravennae capto caesoque, reddita Valentiniano, quem deinde Theodosius tu occidente regnaro jussum. Imperii socium adlegit et Augustum appellavit. vix autem Italiam Valentinianus
attigerat, quum legem in Africam misit, qua privilegia Ecclesiae et
113쪽
Clericis delata servari jubebat ix nec multo post alia edita is , qua se
omnes haereses omnesque perfidias, omnia schismata superstitionesque Genistilium, omnes Catholicae legis inimicos errores insectari profitebatur, poena etiam in conscios constituta, et supplication uin aditu in perpetuum interia cluso. unde tactum putare licet, ut nonnullarum hae resum vestigia ipsa delerentur: qualis erat Carthagine, quae a Tertulliano nomen sumpserat. de qua Augustinus scribit, paucissimos, qui remanserant . in Catholicam transiisse s in, et Basilicam ipsam suam Catholicis tradidisse: qualis item eorum suerat 4 , qui Abelonii dicebantur. perque Hipponensem dispersi tractum, inde pedem non extulerant: in qua secta nemo liberis procreandis operam da hat, sed aliena prolo per adoptionem adscita, nomen suum prorogans posteritatem mentiebatur. de his enim triennio post scri hens Augustinus, omnes, inquit, modo correcti et Catholici facti sunt, nec aliquis illius supersedit erroris.1 I. Insignem apud Hipponenses hune annum reddidero miracula ad Stephani ProtomartTris Memoriam patrata, quae Augustinus testis vidit et litteris consignavit c ὶ: qualia et aliis de urbibus narrantur, ubi Mo- moriae eidem Martyri dicatae erant: cujusmodi constitutas scimus a
Praejecto Episcopo ad Aquas Tibilitanas, a Lucilio Episcopo in castello Sinitensi, a Possidio Episcopo Calamae: tum alias in lando Auduro et in suburbano Hipponensi praeter Uzalensem, de qua alibi diximus. quas
omnes Augustinus commemorat. inter haec vero multam idem operam
posuit in Monasterio ordinando, cui nuper probrosa Ianuarii Presbyteri simulatio Iahem intulerat. quum quo potestatem cuique secisset 6 , ut qui habero aliquid proprium vellent, alio. quo liberet, secederent. et eum tamen honoris gradum retinerent, ad quem evecti fuissent; censum deinde instituit eorum, qui praescriptam ab ipso vivendi formam sequi vellent: ac populo convocato, quum ex Actibus Apostolorum ea recitari Iussisset, quae de prima Christianorum vita institutoque traduntur. eademque ipso coram relegisset; de illis demum ad Ecclesiam retulit. ac propositum singulorum manifestum fecit. Nuncio ergo vobis, inquit l. itiae gaudeatis. Omnes fratres et clericos meos, qui mecum habitant, Presby teros, Diaconos, Subdiaconos et Patricium nepotem meum tales iuueni, quales desidera pi. tum nominatim prolatis iis, qui propter aetatem aut legitimam domesticorum caussam nondum lamnis omnibus cesserant . quibus so propediem expedituri essent: erant autem omnes infra
Presbyteros; ceteri, inquit, id est Subdiaconi, Pauρeres sunt, Deo propitio, misericordiam Dei exspectant. unde ipsi faciant, non habent: nullus habentes facultates, finierunt mundi cupiditates. vlount nobiscum in societate communi: nemo eos distinguit ob illis, qui aliquid adtu-
114쪽
Dei sunt. nihil ad domum societatis nostrae adtulerunt, nisi Usam, qua nihil carius est, caritatem. unus erat ex iis, qui dives serebatur, Leporius nomine, qui tamen se bonis omnibus jam exuerat: itaque contra inanem illum rumorem haec professus est 8 : Leporium, quamsis saeculi natalibus clarum. et spud suos honestissimo loco natum, tamen jam Deo sentientem, cunctis, quae habebat relictis, inopem
suscepi: non quia nihil habuit, sed quia jam fecerat, quod lectio ista
Persuadet. monasterium scilicet, praeter alia. suis constituerat, xenodochium ipso Augustino auctore aedificarat . et Basilicam ad Octo Martyres exstruxerat. pari modo quaedam ejusmodi, quaa do Barnaba Presbytero jactata suerant, diserte resutavit, et totam negotii rationem exposuit.
ipsum autem populum appellans, Et vos, inquit O .. e.xhortor, fratres mei, si aliquid vultis Clericis dare, sciatis quia non debetis quasi Titia corum Doere contra me. omnibus Osserte quod tuitis, osserte de Noluntate vestra. quod commune erit, distribuetur unicuique, sicut cuique opus erit. demum legem in posterum, quam Clerici omnes servarent, edixit: Modo . inquit, quia Placuit illis, Deo propitio, socialis haec vita, quisquis cum hymcrisi vixerit, quisquis inoentus fuerit habens proprium, non illi permitto, ut inde faciat testamentum , sed delebo eum de tabula Clericorum. interpellet contra me mille Concilia , napiget contra me quo voluerit, 3it certe ubi potuerit: a lupabit me Deus, ut ubi ego Discopus sum, ille Clericus esse non Possit. ne
Vero caussa erat, cur vim metueret, tam justa praesertim in caussa, tantae auctoritatis Episcopus. quem omnes summopero reverebantur. Sed illud tamen fieri poterat . ut qua erat mansuetudine ac misericordia erga Omnes, ipse de severitato aliquid remitteret, ac lacrimis et poenitentia placatus , quod semel rejecisset, in pristinum statum ultro reduceret. 8 ιbid. n. io. ibui. n. a 3. et II.
Aurelio Disco o Carthaginiensi
I. CONSULEs proe esse re ipsi Augusti, Imp. Fl. Τheodosius junior XII. Imp. Fl. Placidius Valentinianus iterum. atque hic quidem Romae diu
Versatus amorem sibi et senatus et populi conciliavit, praeclarisque legibus reipublicao caussa constitutis, securitatem atque otium reduxit. Apiarius interea, qui ad Caelestinum confugerat, et voluntatem ejus, quanta potuerat arte, captare conatus suerat, quum jam , tyranno Sublato, nullis infestum periculis mare esset, tandem ab eo impetravit. primum ut de ipso per Leonem Presbyterum litteras Patribus Africanis scri laeret commendatitias, deinde uti ejusdem caussa Faustinum Episcopum Afris a Zosimi temporibus notum eodem legaret, et cum eo Apiarium V. III. 1 o
115쪽
ipsum remitteret. enimvero quum Episcopis omnibus nihil horum adventu tristius videretur. Aurelius tamen auctoritatem Pontificis maximi reveritus . Cone ilium vocavit, et Episcopi frequentes adsuerunt. his coram . etsi Faustinus Apiarii patronus magis, quam index habebatur, quod ejus opera semel jam illo in locum suum restitutus fuerat; Caelestini tamen mandato judicium de Apiario rursum Legatus institui passus est ta . pro- Iatis autem criminibus, quae Tabraceni detulerant, neque Apiarius purgare se poterat, neque eum Faustinus quomodo defenderet, inveniebat: ut jam hic aliam viam iniret, et Appellationis jure caussam Apiarii ad eos non pertinere contenderet: qui tameta ex Africa clam ac sina provocatione profugerat. sed haec praestat ex ipsis synodi litteris congnoscere . quas deinde Patres ad Caelestinum miserunt. sic enim de Faustino Apiarii lautore queruntur: Nam primum , inquiunt, quantum obstiterio omni congregationi diuersas injurias ingerendo , quasi Ecclesiae Romanae asserens Prisiilegia, et volens eum a nobis in communionem suscmi, quem tua sanctitas credens appellasse, quod ρmbare non potuit, Communioni reddiderat: quod minime tamen licuit; quod etiam gestorum melius lectione cognosces. triduano tamen laboriosissimo agitato judicio, quum dioersa eidem objecta inictissimi quaereremus; vel moras comiscopi nostri Faustiui, vel tergi persationes ipsius Apiarii, quibus nefandas turpitudines oeculere conabatur, Deus judeae justus, fortis et longanimis magno compendio resecas it. divino nem po consilio factum est, ut Apiarius in ipsa synodo, scelerum suorum conscientia cruciatus, ultro erimina, qtrae objecta negaverat, sateretur, recognosceret, explicaret.
hoc pacto quam justa sententia eum Patres pereulissent, apparuit, nec diuturniore quaestione opus fuit: Faustinus vero iacile intellexit, doloso illum et malitiose in urbe egisse. et Caelestini auctoritatem Apiarii improbitato ac nequitia in summam invidiam adductam esse. II. Iam . quod humanum erat. Oh talem judicii sui exitum Patres Africani animos erexere. litterisque synodi nomino ad Caelestinum scriptis, modum jam aliquem in juris sui potestate exercenda ab eo postulare ausi sunt. neque illi tamen hoe petebant, ut eos rejiceret, qui ad eum legitime provocassent, aut ne appellationes ex Africa ullas admitteret; sed illud rogabant, ne quos ipsi a sacris removissent, Romae tu COmmunionem nimia facilitate reciperentur, aditu cuique aperto, ut Se Buribus inculcaret. narratis enim quae in Apiarii judicio contigerant, sic do inde rem suam agunt a : Praefato itaque debitae salutationis incio, impendio deprecamur, ut deinceps ad vestras nures hinc Tenientes non facilius admittatis, nec a nobis excommunicatos in communionem ultra
Celitis excipere: quia hoc etiam Nicaeno Concilio delinitum facile od- pertet venerabilitas tua. canonem hic quintum designabant jubentem, abjectos ab Episcopo uno. ab aliis non recipi; qui tamen do Episcopis
116쪽
ejusdem provinciae loquitur . nee damnato seeundum Episcoporum judietum eripit, quum ii ad provinciae Concilium eonvenerint. post haec ne Episcopos quidem ab eo poena facito liberandos eon tridunt . ,
inquiunt, si de inferioribus Clericis vel laicis ridetur ibi L 'ecaveri; quanto magis hoc de Episcoρis Noluit obserpari, ne in sua prooinci
communione susPensi, a tua sanctitate vel festinato vel praepropere fel indebite videantur communioni restitui' tertio loco jus etiam aliquod praetexunt suum : P 3byterorum quoJue , inquiunt , et sequentitim
Clericorum improba refugis, aicuti te dignum e4t, repellat sanctitas tuae quia et nulla patrum definitione hoc Ecclesiae derogat tim est rieanae, et decreta Nicaena si 'e inferioris gradus Clericos, siue
ipsos Discopos suis Metropolitanis apertissime commiserunt. quibus vo bis quum canonem sextum Nicaenum indicarent , vineta ipsi sua eaede bant: nam quum illic Patriarchae tres censeantur, sub quibus Episcopi omnes sint . planum erat, quum Africani neque ad Antiochenum nequo ad Alexandrinum pertinerent, eos Ρatriarchae Romano commissos esse. cetera, quae addunt, eo spectant, ut declarent, multo molius de qualibet eaussa in provincia cognosci posse, quam Romae, quo ne testes quidem omnes vel propter sexum Vel propter aetatem adduci queant.
tum, quia opponi poterat, certos homines legari in Africam posse, qui
praesentes judicium exercerent, ac testes audirent, ut Sardieensi Concilio placuerat; quasi do hoc nihil ad eos pervenisset, haec audacius reponunt : Nam ut aliqui tamquam a tuae sanctitatis latere mittantur,
nulla inoenimus patrum synodo constitutum. quia illud , quod pridem
per eundem coepiscopum nostrum Faustinum, tamquam ex parte Meneni Concilii exinde transmisistis, tu exemplis et erioribus, quae accipiuntur Nicaeni a sancto Cyrilla civiscopo nostro Alexandrinae Ecclesiae , et a venertibili Attico Constantinopolitano Atistite ex authentico missis, quae etiam ante hoc per Innocentium Presbyterum et Marcellum Subdiaconum, per quos ad nos ab eis directa sunt, venerabilis memoriae Bonifacio Discopo praedecessori vestro a nobis transmissa sunt, in quibus tale aliquid non potuimus reperire. III. Ceterum animadvertendum est, nullam in hac epistola mentionem a Patrihus illatam esse legitimao provocationis sive appellationis: ut illud tantum sibi proposuisse videantur, no judicia sua Pontificis maximi
patrocinio contemni paterentur. nam superius negaverant, ab Apiario Romam esse provocatum, doluerantque, a Caelestino esse receptum , a per Faustinum in Africam. sententia eorum neglecta, reductum esse, ut honorem suum iterum recuperaret, qui Patrum judicium nulla provocatione suspenderato et pondus sane his asserunt quao sequuntur : Exsequutores etiam Clericos vestros quibuscumque petentibus nolite mittere, nolite concedere, ne fumosum typhum saeculi in 'Ecclesiam Christi, quae lucem simplicitatis et humilitatis diem , Deum videre cupientibus, Praefert, et ideamur inducere. ultima postulatio fuit, ut Faustiuum,
117쪽
1 36 quandoquidem post Apiarii consessionem Legatio ejus inutilis erat, Romam revocaret. Nam, inquiunt, de fratre nostro Faustino, o moto jam pro suis nefandis nἴquitiis de Christi Ecclesia dolendo Apiario, securi
limus , quod eum Probitate ac moderatione tuae sanctitatis, sati a fraterna caritate, tiberius Africa minime sustinere patiatur. liactenus synodi litterae : quihus denique Patres sibi videbantur satis cavisse, noin Asti ea ullus in posterum judiciorum suorum contemptor esset. nam de provocationis interponendae jure dudum decesserant: modo illud etiam obtinere nisi erant, ne ullum damnatis, si ex Africa profugissent, pa- toro Romae perfugium posset. sed eos tamen experiundo didicisse non dubito, severitate nequam homines cantos fieri. non honos: poenam Veio improborum innocentis periculo male quaeri. de numero Patrum, qui synodo interfuere nihil compertum est: nam in epistolae initio posv Aurelium quatuordecim tantum cientur nominatim: et hoc solum constat. neque Augustinum nequo Alypitim neque Possidium neque Evodium praeelara illa Ecclesiao Asricanae lumina adfuisse: quum enim id temporis antiquissimi Episcoporum essent, profecto locum inter primos habuissent. eas porro litteras vir sanctissimus Caelestinus quo animo tulerit, aut qualo iis responsum dederit, a nemine traditum accepimus . verum credibilo est, cognitis Apiarii fraudibus, aliquid Patrum Africanorum justo dolori indulsisse, ac res ita temperandas existimasse, ut desertores quidem et profugi sine Episcoporum suortina litteris non reciperentur; at qui Romam legitime provocaret, omnino admitteretur. reliquis transmarinis judiciis ademptis, ut uno Ponti scis maximi tribunali excepto, id in cujusque caussa obtineret . quod in Africa ab Episcopis judicatum esset: quae Caelestinus et Concilii Sardicensis auctoritato postulare debuit. et aequi et boni ratione atque innocentium periclitantium caussa tueriae defendero potuit. judicio autem ejus Patres Africanos adquievisse non immerito duxeris, quum manifestum sit . eos a Caelestino subinde inhonore habitos esse, et ipsas eorundem sanctiones adversus Pelagianos Ecclesiae esse propositas 3ὶ: gravissimum praeterea Augustino testimonium tributum perpetuae conseiisionis , quam nullus suspicionum rum opadsperserit. II i I. At dum Carthagine etiamtum do Apiario agebatur. Hi levitani Augustinum rogaverant, ut Ecelesiao caussa ad eos proscisci ne grava Tetur. nuper nempe Severus Episcopus eorum decesserat: qui quum Sue-Cessorem, populo minimc audito, apud Clericos designasset, ansam plebi dederat, no horum suffragiis adsentiretur. ille vero, quamquam Seui prope consectus, iter illud. ut paci Ecclesiae operam suam navaret, libenter suscepit. Veni, inquit ipse is), et quomodo voluit Dominus, adjupit nos Pro sua misericordia, ut cum Pace Episcopum acciPerent, quem vious designacerat Episcopus eorum. Hipponem subinde reversus ,
118쪽
esilasi eum Severi saetum admonuisset, ipse etiam de successor cogitare coepit: sed ea cautione ac diligentia. ut a morte ejus dubitatio nulla vel animorum dissensio esse posset. nam proximis Episcopis duobus ad- voeatis Religiano et Martiniano. Presbyteros suos sexto kal. Octobr. in Basili eam Pacis convenire jussit, et Clerum reliquum ae populum frequentem adstare voluit. Presbyteri autem numero septem erant. Salumninus, Leporius, Barnabas, Fortunatianus, Rusticiis, LaPrrus et Heraclitis: nam et hunc , quum paullo ante Diaconus esset. duiliani ampliori honore dignum judicaverat. quum autem ipso cum Episcopis consedissct, et quaedam do senectuto sua commemorasset, Scio, inquit. post obittis Episcoporum per ambitiosos aut contentiosos solere Ecclesias perturbari: et quini saeρe ea Pertus sum et dolui, debeo quantum ad me iadtinet, ne contingat, huic prospicere cloitati. qu ninquo Milcvita noruni recens exemplum attulisset; adjecit : Ergo ne aliquis de me que-riatur , voluntatem meam , quam credo Dei esse, in omnium vestrum notitiam perfero: Presbyterum Heraclium mihi successorem et Olo. aderant
porro notarii, qui et Augustini dicta et populi responsa exciperent, et quidquid gestum esset, in Acta referrem. itaque in iis adhuc, qua o tum contigerint, ita narrantur: A populo adclamatum est Deo gratias, Christo laudes. dictum est vicies terties: Exaudi Christe, Augustino vita, dictum est sexies decies: Te patrem Lo Episcopum, dictum est
octies. quum tandem silentium consequutum esset, rursum Augustinus
populum adloquens, Non opus est, inquit, me de laudibus ejus aliquid dicere, sapeo sapientiae, et parco verecundiae: stissicit, quia nostis
eum e et hoc me velle dico, quod vos velle scio. simul admonuit, quae ogerentur, omnia a Notariis excipi, et Gesta Ecclesiastica confici. populus vero, tu ea sibi probati ostenderet, iterum et saepius adclamavit.
post haec Augustinus explicandum sibi esse duxit, quo pacto Heraclium Episcopum fieri vellet, ne quid contra leges Ecclesiae, iri olim eo designato contigerat, rursus admitteretur. Adhuc, inquit, in corPore P sito beatae memoriae patre et Episcopo meo sene Valeris, 'iscopus Ordintitus sum, et sedi etim illo: quod Concilio Nicaeno prohibitum fuisse nesciebam, nec ipse sciebat. quod ergo reρrehensum est in me, nolo reprehendi in filio meo. quum quo liic etiam adclamatum esset Deogrtitias, Christo lati des, adjecit: Erit Presbter, ut est, quando Deus et oluerit, futurus Episcopus. tum, ut inde otii aliquid nancisceretur, quod antea impetrare non potuerat. Obsecro Nos , ait, et Obstringo Per
Christum, ut huic jureni, hoc est Heraclio Presbytero, quem hodie in nomine Christi designo Episcopum successorem mihi, patiamini me
refundere onera occupationum mearum. hic Vero a populo adclamatum est, Iudicio tuo gratias agimus. idque dictum est vicies sexies. gratiis demum populo actis, quod iam benevola voluntato assensi essent, omnes hortatus est, ut deinceps ad eum perferrent, quae ad se antea deserre
solebant, pollicitus, se consilio ei adlaturum, si opus foret: ac simul
119쪽
Togavit, ut qui possent, Gestis subscriberent. addiditque, Vie mihi
responsione Cestra OPus est; tencam responsionem vestram: de hac adsensione aliquid adclamate. cui populus Fiat, sat saepius iteravit. Dignum est, justum est, sat, sat , olim dignus, olim meritus, judicio tuo gratias agimus, exaudi Christe, Heraclium conseriri. itaqua Augustinus, Bene habet, dixit. atque ad lacrificium faciendum pergens, obsecravit, ut in hora illa supplicationis suae, omni alia cura seposita, pro Ecclesia Hipponensi, pro se, pro Presbytero Heraclio Deum cuncti
V. Porro ab illo die Heraelius optimum Augustini do eo judicium
adsiduis laboribus et multis clarissimarum virtutum exemplis comprobavit neque solum molesta et operosa Ecelesiae negotia ipse gessit, ut Episcopum suum ea cura relevaret. sed populi quoquo instituendi erudiendiquo partes suscepit. quo plus otii Augustino ad scribendum relinqueretur. exstat adhuc sermo 6 . quem Heraclius novi muneris usurpandi caussa primum ad populum habuit, praesente Augustino. in eoque et modestia ejus et singularis erga magistrum suum amor maxime elu et.
cujus postrema verba haec sunt. Quod ergo jam restat, dilectissimi, ipsum Pariter dePrecemur , Augustinum nempe, ut quemadmodum ego ultra vires meas PraecePtis ejus Parui, ita omnium nostrum desiderio ae ψse non subtrahat, sed Post hunc sermonem nostrum loqui vobis vel pauca dignetur, quae discedentes vos meminisse delectet, et recordando salubriter ruminare non pigeat. verumtamen ne toto sermone in excusatione consu to sanctitatem vestram monuisse nihil videar, audite me, fratres. Quaecumque a Patru nostro semper audistis et
accepistis et didicistis, haec cogitate, haec agite; et Detιs pacis eriι Tobiscum. amen. est et alius Heraclii Presbyteri sermo, in quo illo Episcopi sui ae magistri stilum jam adsequutus videtur, ac proximas calamitates et pericula simul indicare. Molet ergo, sjebat , Carissimi , nauiget haec Dominica napis inter procellas saeculi Christo protegente secura, Deo donante sollicita. non enim quia in napi nauclerus vigilat, ideo debet nauta dormire. vigilat ille, de quo veraciter scriptum est, Non dormiet nequo dormitabit, qui eustodit Israel; sed etiam ipse dicit, Vigilato et orate, ne intretis in tentationem. unde ergo debemus esse solliciti, et unde securi r solliciti, quia dixit, quod in hoc mundo pressuram habebitis ; securi autem , quia mox addidit, Confidite , ego vici mundum: solliciti, quia tentationes futuras praenunciaPit nobio: decuri, quia non deficit interPellare pro nobis.
120쪽
Aurelio Discopo Carthaginiensi
I. CONs Εs liuie anno ex Oriente ambo dati. FL Hierius. Fl. Arda-burius. Africae Bonifacius Comes imperitabat . gratiam ei reserento Placidia Augusta. quam sibi in adversis rebus ejus non uno beneficio devinxerat. et erat ejus apud omnes praeclarum nomen, quod justitiae in primis studiosus, idemquo abstinens ac pecuniae contemptor haberetur. do quo insigne facinus ab Olympiodoro narratur, rustici cujusdam caussa
patratum, cujus uxsore miles barbarus e laederatorum numero abutebatur ' . prosectus enim noetu ad adulterii latebras. moecho caput amputavit, idque marito obtulit, qui apud eum do injuria questus fuerat. ceterum magnos idem adversarios apud Principem habebat . qui elam et perniciem moliebantur; nec satis ipse sibi cavebat. ne in proditionis
suspicionem vocari posset. et accessit consilii honi mutatio, quae virum Deo multas ob virtutes acceptum gravibus poenis obnoxium secit. nam quum potioris vitae studio flagrans, uxore amissa. Monachorum solitarios recessus cogitaret, et Alypii atque Augustini, qui eum Ecclesiao utiliorem in potestate speraverant. cohortationo in eam sententiam venisset ut coelibem exindo vitam in honoribus ageret; paullo post non modo a
proposito deflexerat, sed Ariani praeterea hominis filiam in matrimonium acceperat. quamobrem litteris eum suis Augustinus hoc anno reprehendero non dubitavit. et quae olim pollicitus suerat. objectis arguere: Ouum ergo. ajehat illeli . te esse in hoc proρosito gauderemus, napigasti, uxoremque duxisti: sed nao asse obedientiae fuit, quam secundum Apostolum debebas sublimioribus Potestatibus: uxorem autem non duxisses, nisi suscemam deserens continentiam concupiscentia et ictus esses.
quod ego quum comperissem , fateor, miratus obstupuit dolorem autem mctum ex aliqua Parte consolabatur, quod audioi, te illam ducere noluisse, nisi ρrius Catholica fuisset facta: et tamen haeresis eorum , qui verum Filium Dei negant, tantum Praevaluit in domo tua, ut ab ipsis filia tua baptistaretur. eao porro nuptiae ad invidiam ei con-s.inda in plurimum valuisse seruntur. nam Regis Vandalorum filiam ex Hispania pellisso creditur; ob eam quo conjunctionem ab adversario ejus Aelio apud Placidiam accusatus putatur . quasi Vaudatorum amnitatibus atque amicitiis viam sibi ad dominationem munivisset. quo autem Placidia rem deprehenderet, persuasum ei tradit ut ca . ut Boni cium Ex Africa evocaret, ae simul litteras ad Bonifacium submissas esse ab ipso Aetio, quibus eum ob veteram amicitiam admonebat, ut sibi a Placidia caveret. itaque Iloni iacius quum Aetii dolum non praesensisset, Placidiae obtuna perare noluit; et suspicione aucta, in quam Augusta jam venorat, paullo