장음표시 사용
131쪽
hinc discessimus, eum matrona sua ex consensu perfectam Deo contianentiam δευουisse. unde rogamus sanctitatem tuam, ut orare digneris
quo hoc ipsum in eis Dominus confirmare et custodire dignetur. quao omnia ad Hilarium Pontificem Arelatensium, ut quidam olim putabant, pertinere non possunt, de quo Prosper cir ad Augustinum seripsit: Sanctum Hilarium Arelatensem Episcopum seiat beatitudo tua , admiaratorem sectatoremque in aliis omnibus tuae essct doctrinae: et de hoc, quod in querelam trahit, iampridem via sanctitatem tuam lensum suum Telle conferre, de controversiit nempe . quae de divini auxilii
I. CONSULATUM Augusti susceperunt. I in p. Fl. Theodosius junior IIII. Imp. Fl. Placidius Valentinianus xi I. quo anno ille Imperii sui Tricennalia. hic Quinquennalia celebravit. pacatam id temporis provinciam
Byzaeenam eique proximam Proconsularem . Valentiniani lex prodit. qua XV. kal. Mari . constituit, ut quod dudum Byzacenis tribuerat, ut apud eos horreorum publieorum custodiam Curiales suseipere possent, id Principales provinciae Proconsularis sibi negatum osse docerentur t . at vero reliqua Africa . qua in Occidentem porrigitur . non modo otio, sed etiam libertat carebat, ut in ipsa provincia Numidia, qua Proconsularem nitingehat. duao tantum urbes barbaris clausae essent, Cirta et Hippo Regius. quae se moenibus et propugnaculis tuebantur. i I. At mense Majo ad Hipponem usque progressi Vandali. eam obsidione cinxerunt; mari quoque intercluso. ut commeatu omni prohiberent tax quam tame u Bonifacius omni rerum copia mature instruxerat. ut obsidionem ultra annum sustinere iacile posset. atque ille quidem eorum nihil omittebat . quae Ducem egregium et rei militaris peritissimum decerent. Augustinus vero eum Episcopis, qui eo confugerant. caelestia jam spectans. Ecclesiam suam Deo commendabat . eumque precibus et lacrimis placare conabatur. Nobiscum, inquit Possidius. qui aderat is , saepissime colloquebamur, et Dei tremenda judicia Prae ulla nostris posita considerabamus, dicentes, ustus es Domine, et rectum judicium tuum e pariterque dolentes, gementes et sentes orabamus miserationum Patrem et Deum omnis consolationis, ut in eadem nos tribulatione subleoare dignaretur. sed tanta illa rerum conversio, et sanestus urbis adspectus ae quotidianarum cladium nuncii mi tom illum atque misericordem Augustini animum maxime perculerunt. Tunc, ut ait
132쪽
Vitus Vitensis . illud eloquentiae, quod ubertim Per omnes campos Ecclesiae decurrebat, ipso metu siccatum est flumen , atque dulcedo sutioitatis dulcius propinata in amaristidinem absynthii versa est. exinde
preces ejus ad Deum suere, ut aut civitatem depulsis hostil,us ab obsidione litteraret . aut ad ea perserenda, quae ipso statuisset, sortes suorum animos redderet, aut certe se de hac vitae statione evocatum in caelum reciperet. nec irrita sane ulla ejus vota fuisse comperiemus. sed quod
tertium ille rogabat, hoc Deus primum non modo exaudivit, sed etiam implevit. nam, ut Possidius scribit is , Ecce tertio illius obsidionis mensedectibuit febribus fatigatus, et illa ultima exercebatur aegritudine. quo
tempore aegrotus in somnis admonitus ad eum aegrotum venisse dicitur ;qui quum manum sibi ab eo imponi postulasset, et ille morem gessisset, repente convaluit. erat autem Augustini per eos dies decumbentis una tantum eura . ut Deo supplicaret, et quod ab unoquoque vel sanctissime acta vita praestandum triadiderat . ut ante mortem omnem poenitentis
animi ritum expleret. itaque ob id etiam . inquit Possidius to . Sibi jusserat Psalmos Dapidicos, qui sunt paucissimi de poenitentia , scribi, ipsosque quaterniones jacens in lecto contra parietem msitos diebus suae ins itatis intuebatur et legebat, et jugiter ac tibertim sebat: et rie intentio ejus a quoquam impediretur, ange dies ferme decem, quameaeiret de coryore, a nobis postulapii praesentibus, ne quis ad eum ingrederetur, nisi iis tantum horis, quibus medici ad inspiciendum intrarent , vel quum ei refectio inferretur. nec vero ei de testamento sa-ciendo cogitandum fuit: pauper enim vixerat . nec quod suum posset dicere, habebat quidqnam : Ecclesia o Bibliotheea omnesqua codices ut in posterorum usum diligenter eustodirentur, saepe man arat: ejusdem ornamentis instrumentoque omni adservando Presbyter praepositus erat : et qui monasteriis praesecti fuerant. ipsi quoque, tamquam Ecclesiae res eum reliqua omnia bona, tum libros et sermones ejus ceterorumque Patrum servare debebant. quare labe jam omni expiata, diem denique suum V. kal. Sept. Qbivit: quem diem et Prosper consignavit, eI Ecclesia Romana memoriae ejus dicatum recolit: quamqnam Kalendarium Carthaginiense nomen ejus in diem proximum posteriorem retulit, quo exsequia acta sunt. de ipsa morte et funem Augustini Possidius haee addidit tr): Membris omnibus mi corporis incolumis, integro rausPectiacit piae auditu, et ut scriptum est, nobis adstantibus et videnti s recum eo pariter orantibus, sidormioit cum patribus suis, enutrιtus iolona senectute: et nobis conam Pro ejus commendanda c Poris dem-sitione sacrificium Deo oblatum est, et sepultus est. et de aetate ejus
Vixit, inquit, annis septuaginta seae, in Clericatu autem vel EPιμ patu annis ferme quadraginta.
133쪽
III. Fama interea tanti viri exeessum per Africam perque orbem Romanum nunciante, nemo fuit, qui non maximum Ecclesiae lumen exstinctum esse fateretur. quis enim ignorabat, quantus ille Episcopus suisset, quos pro Ecclesia labores ex alitiasset . quibus cum hostibus de certasset . quot victorias retulisset, quot virtutis et sapientiae suao monumenta reliquisset' lugebat vero in primis, et sacta ejus atque dicta sens commemorabat Ecelesia Cartilaginiensis saepe ejus sermonibus exemplisque erudita, atque ad omnem pietatem excitata: lugebant monaste- Tioru in familiae omnes, quibus sanctioris vitae praecepta dederat, et Paeis concordiaeque auctor ad optima quaequo obeunda quasi iacem praetulerat. unum omnibus solati tim , nec leve, tamen erat, quod scripta ejus manerent, in quibus quodammodo Augustinus vivere videretur; idque iis omnibus saluberrimum, qui in ejus libris, non errorum suorum suffragationem delirantes seruiati sunt, sed sapienti consilio constantem doctrinam ejus et Catholicae professionis scita quaesiverunt.
Ili I. Sub anni finem, quum nondum Constantinopoli audita Augustini mors esset. litterae in Africam a Theodosio Augusto mittebantur ad Capreolum Episcopum, quibus Augustini praesentiam peculiari ratio noessi agitabat cR . ut Concilii Ephesini pars m. xima esset . quod in diem II. idus Iunias anni insequelitis indictum erat, id est in Pentecosten, quae die mensis illius septimo celebrata est. ceterum litterae illae Capreolo redditae sunt Aprili mense anni, qui hunc proxime consequuti sest, octavo post mense . quam Augustinus o vivis excesserat: quas Lamea Augustus XIII. kal. Decembios hoc anno dictaverat. : λ npii l Ilard. cim . T. I. r. D9.
A XXUS CII RISTIAN LA CCCCXXXI.
Preolo Discose a Carthaginiensi
I. CONSUL Es prodiere Fl. Antiochus, Anicius Bassus, lite in Occidente . illo in Oriente. quinam in Africa rempublicani jam prope duSperatam
administrarent. minus liquet: ae ne illud quidem novimus, quis militaribus copiis praeesset, quae Carthaginem et Proconsularem provinciam tuebantur. Bonifacius certe alaerat. Hippono clausus, ubi octavum jam mensem obsidione premebatur. ibidem ueraclium . quem Augustinus populi consensu quinquennio anto sibi successorem destinaverat . a Possidio ceterisque Episcopis, quos illuc ante obsidionem confugisse diximus, rito Consecratum esse, et Pontificatus honoro auctum , in ambiguo esse non debet. quae vero ceterorum Episcoporum conditio fuerit. quos barbarorum
incursio praeoccuparat, tacito quis adsequi ex iis potest . quae Vitiis Vitensis de nonnullis retulit. nam Hipponis obsidione nondum commemOrata . Tunc , inquit si , et nostrae cti itatis venerabilis Papinianus Asse
134쪽
tistes, eandentis ferri laminis toto adustus est corPorer similiter et IIIansuetus Uricitanus in Porta incensus est Furnitana. qui quum a Mauretania et Nuin idia. in quas hactenus barbari impetum fecerant. longo distarent; primus enim ad provinciam Bygacena in , alter ad Proconsularem pertinebat: planum est, Vandalos late . qua libuit, id temporis
excurrisse, sive ut praedas agerent, sive ut terrore omnia complerent.
quapropter cuinam tutum iii Numidia perfugium suisse dicemus . euitantus hostium exercitus incubabat' aut quem in Mauretaniis jugum vitasse servitutis credamus, quas hostes eum familiis suis primas invaserant Τ clarissimus tamen Numidicorum Episcoporum Alypius, qui jam Sene X alque suae Primatum provinciae adeptus s. . sub initium belli in Italium reipublicae, ut creditur. caussa transmiserat, hic, opinor, conis senuit , compositusque est. quid enim gravis annis in Africam remearet belli incendio flagrantem. aut quid Tagastam suam repeteret, quae ignoserroque vastata conciderat taὶ 'II. At vero Capreolus Carthagine. quo nondum barbarica clades ingruerat, quum Paschalia sollemnia obiret, quae hoc anno XIII. kal. Majas acta sunt, Theodosii Aug. litteras synodum Ephesinam indicentes accepit, ad quam Augustinus potissimum arcessebatur. quid autem secum ipso deliberarit, conatusve sit, narrat idem, ad Patres Ephesi congregatos scribens, his verbis s 3: Ego, inquit, regiam illam significationem, licet ad Praedictum Augustinum praecipue destinata videretur, excipiens , missis ad universas Africae procinctas congruis litteris consuetisque sermonibus, synoeliam cogere volui conpenientem ; quo nimirum ex fratrum et Episcoporum nostrorum numero seligerentur nonnulli, qui ad venerabilem beatitudinis vestrae synodum destinarentur. at omnis hac tempestate viae aditias Praeclusus est. etenim ess sa hostium multitudo . et ingens ubique Propinciarum vastatio, quae incolis partim exstinctis, partim in fugam actis, miseram desolationis Ueciem quoquoversiam longe lateque porrigitur , oculis ossera , promtam illamae eniendi facultatem reprimit. his itaque impedimentis Episcopi, quibus
proρositum id erat, prohibiti, eae Africae ambitu conpenire nequi 'eriant. addit deinde, vol si omnia pacata suissent, tamen ob temporis angustias suturum non suisse, ut et synodus cogi et legatio Ephesum in diem praestitutum mitti posset. Hinc, inquit . factum est, ut licet sollemnem aliquam legationem mittere nequaquam valuerimus: attam n Pn PterreMerentiam et observantiam, quae Ecclesiasticae disciplinae debetur, silium meum Besulam Diaconum una cum his excusationis litteris ad vos, et enerabiles fratres, destinaperimus. porro Besulam secunda navigatione usum ante Pentecosten Ephesum pervenisse, at tuo in synodum a Patribus admissum Episcopi sui litteras exhibuisse, Concilii ejus Aeta declarant: unde etiam discimus, eas recitatas esse. et Cyrilli jussu Actis
135쪽
insertas. quod diluci 'am sententiam continerent. nam diςertissime Capreolus contra haereticorum novitates quid sentiret, sic aperiebat: Vestram sanctitatem iterum atque iterum rogatam cupio, etiamsi silem Catholicam Per tantam venerandorum sacerdotum synodum , Dei nostri auxilio in omnibus stabilem ac 'mam futuram certo considam, ut Spiritu sancto cooPerante, quem cordibus Neatris in Omnibus, quae iacturi estis, praesto futurum non dubito, nos'as doctrinas et antehac Ecclesiasticis auribus insinuatas, priscae auctoritatis robore instructi emedio pro ligetis: atque ita quibuscumque nopis erroribus resistatis p ne hos, quos pridem impugnacie Ecclesia, hisque temporibus repullulantes
ostolicae Sedis auctoritas, sacerdotumque in unum Consonans sententia oppressit, secundae disputationis praetextu Noae jamdudum ablata renouare videatur. quibus verbis Pelagianos designabat Nestorii patrocinio e L societate subnixos, qui novum do doctrina sua judicium iustitui postulabant. contra quos haec item addebat: Nam si quid forte nos,um controoersiarum inciderit, id discussioni subjiciatur, oportet: ut vel recte dictum comprobetur, vel eo demnatione dignum explodatum asvero, si quis ea, quae jam olim dijudicata sunt, denuo in disputationem et ocari sinat; is sane aliud nihil facere censebitur, quam de sile, quo e hactenus valuit, ipsemet dubitare.
III. Iam, dum Ephesi Patres, Nestorio damnato. et Ponti sieatu abire jusso. Eeclesiae rebus consulebant, Hipponenses la Numidia quartum et decimum obsidionis suae mensem numerabant, neque deditionis spem ullam hostibus ostendebant. itaque Vandali. quum inopia rei frumentari actia rare coepissent, neque urbem irruptione superari posse animadverterent , obsidionem denique solverunt. atquo in mediterranea recessPre.
Bonifacius vero. quum paullo post auxiliares copias ex Italia accepis-vet is , Aspar quoque a Theodosio submissus exercitum ab Oriente adductum cum eo consociasset. Vandalos rursum aggredi statuit, satis sibi virium jam esse ratus, ut bari aris ejectis Asrieam liberaret. Hipponenses interea sibi quodammodo revixisse videbantur . et quidquid erat libertatis usurpantes, res suas minore jam metu curare poterant. illic id temporis Possidius ad vitam Augustini scribendam se contulisse ereditur, et uti l 'moperum ejus indicem addidisse libellum, quae tamen paullo serius abs tuta unlgaVit, ea se tradere professus 6 , quae in eo ipse vidisset . ab
eoque audivisset. quae Vero reliquos Episcopos tum curae exercuerint. eos potissimum, qui ex Augustini schola prodierant, extorrium populorum misera conditio suggerit, quibus tam sanctos viros, quacumque ratione possent, opem auxiliumque attulisse merito existimaveris. IIII. Augustini lanus . quod anno superiore enarravimus, consequuta hoe anno est mors Paullini Episcopi Nolani r ne diutius alter inter mortales versaretur, dum alter immortalibus additus beatum amico aevum
optabat. quo ipse sinebatur. decessit autem Paullinus X. kal. Iul. apud
136쪽
aedem saneti Felicis. quem semper maximo in honore liabeerat: ejusquolanus omnium ordinum frequentia et lacrimis honestatum est .
I. CONsULATUM gesserunt Fl. Valerius in Oriente. Fl. Aetius in Oee idente. his Consulibus. quum spes aliqua essot. Vandalos, Bonisaeli et Asparis exercitibus deterritos. in Mauretanias concessuros; Genseri cuseopiis ad praelium eductis Romanos maxima clade assecit, eorum quo ingentem numerum ita servitutem abduxit, quos inter Marcianus quoque. eui deinde imperium obtigit, fuisse dicitur ci). ceteri se in fugam conjecero : atque ipsi duces, quum se a suis deseri viderent, actum esssdo Astiea judicarunt: itaque Aspar quidem in Orientom. Boni eius in Italiam rediit: et hic quidem Ravennam a Placidia vocatus. magno in honore habitus est: sed quum, Aetio depulso, in locum ejus successisset, paucis post mensibus, inito adversus Aetium conflictu cx . do vulnero, quo fuerat percussus, interiit. Astica vero omnis permissa hatharis. sostium immanissimorum avaritiam opibus. crudelitatem sanguine explevit : ut urbes jam duae tantum reliqua essent in tanta illa provinciarum amplitudino atque oppidorum frequentia, in quas hostilis exercitus non
irruisset. eas erant Cirta et Carthago: nam Hipponenses, quum victum rursus Bonifacium et exercitus caesos audivissctnt, moenibus suis. raro
jam praesidio, parum fidentes, urbem deserendam duxerant; quam deindo hostes vacuam incenderunt. nam illi quidquid carum habebant, asportaverant : ipsa etiam Augustini sui scripta et omnem Bibliothecam: in quo illi do Ecclesia universa optimo meriti sunt. II. Carthagine interea Capreoli studium eminebat populum quotidio
hortantis, ut Deum poenitentia placaret . emendatisquo moribus ac pietate revocata. excidium ab urbe prohiberet. nam ejus in primis sermo osse sertur de tempore barbarico, quem olim majores Augustino tribuebant: tu quo ille . quum satis multos esse agnosceret, qui ob admissa scelera gemerent ac dolerent . queri tamen coactus est, magno etiamtum
numero esse, qui voluptatibus dediti. tanto in periculo nihil commoverentur. Inter tanto, inquit s. . angustias et in ipso fine rerum posita est pro incis . et quotidie frequentantur spectacula: sanguis hominum quotidie funditur in mundo; et insunientium voces crepitant in circo. quae ab eo prolata mense Martio videntur. quippo qui ante paucosilies natalitia celebrata dicit S Martyrum Perpetuae et Felicitatis et
137쪽
conlitum. multa autem egregie sacris o litteris delibavit . quae duros animos vincere, et ad virtutem sectandam traducero possent: sed illud etiam curae fuit, ut populum de Catholica professio no admoneret. eteontra Vandalorum haeresim divinae religionis praesidio armaret. Capete, inquit Q. dilectissimi, Arianam pestem: non vos separent a Christo terrena Promittendo, propter tunicam non, vos erapolient flde. membra Christi serpate unitatem atque integritatem unius tunicae, quam nec
persequutores Christi ausi sunt scindere. nolite injurias irrogare capiti vestro: pro Nobis ille mortuus est, ne vos moreremini. quem Christus per Baptismum viciscapit, quare eum Arianus rebaptist ando occidit 'et quae deinceps. Ii I. Besulam Diaconum Epheso reversam Concilii Acta ad Capreolum
retulisse, veri simile est. vix enim aliquid mari poterant Vandali. serius piraticam sacero edocti, ut Carthaginem illum appellere non potuisse suspice muri eodem anno nunciatum esso credibilo est. Caelestinum Pontificem maximum e vivis Oxcessisse: quem Itilio mense defunctum constat et , postquam serpentem dudum Praedestinatianorum ha resim damnasset . quae per summam injuriam Augustini nomen doctrinamquo notare videbatur: nec multo post nuncios quoque adlatos, Xystum . qui ejus nominis tertius fuit, in illius locum osse factum. quod Africanis gratum accidisse, non est ambigendum t jamdudum enim Xystus in Africa celebrabatur, et Augustini amicitia atquo laudibus clarus erat 8ὶ.
Preolo Disco o Carthaginis i si
I. CONεULATUM suscepit Imp. Fl. Theodosius xiii I. eique collega in Occidente datus est Fl. Anicius Petronius Maximus. quinam in Asriea umbram Romani Imperii sustinerent, ignoramus. se i nemo certe jam erat, qui contra hostes in aciem dimicationemque venire posset: ac heati Carthaginienses atque Cirtenses lial obantur, quod moenibus cincti animos et impetus hostium retardarent. sed tamen tu illis vel angustiis rerum vel asperitatibus temporuni magnum plano labantis Ecclesiaε columensuit Caprcolus, et vitae sanctitato et doctrinae copia longe praestans. do quo fama in Hispaniam quoque permeaverat. quamquam autem Vix pauca quaedam do eo ad nos pervenerunt, quantus apud suos visus csset, caelestes honores. qui ei a morte decreti sunt, luculenter testamur. nomen enim ejus in Kalendario Ecclesiae Carthaginiensis adhuc legimus quao memoriam Episcopi sui Iulio mense quotannis recolebat. ipsae vero epistolae, quae ab eo scriptae manent, doctum omnino virum et Catho-
138쪽
lieae integritatis stiriliosissimum produnt: quo nomine eum et vincentius Lirinensis et Ferrandus Diaconus maxime commendarunt a . II. Quum autem tantum malorum in Africam a Vandalis importatum Esset, divino consilio factum quoquo est . ut inde boni etiam aliquid asserretur. nam illi. si Salviano sides t 3 , ita errantes emendas'erunt, ut factum eorum medicina esset, poena non esset. jusserunt siquidem et compulerunt omnes ad maritale thorum transire meretrices. in quo, ait idem . non id tantummodo Propisum est, ut viros feminae haberent, quae sine viris esse non possent, sed etiam ut per consematores domesticos sal ae essent, quae seipsas serpare nescirent; et adhaerentes jugiter gubernaculo maritali, etiamsi ad improbum eas facinus consuetudo anteactae impuritatis illiceret, conjugalis tamen custodia ab improbitate prohiberet. atque id parum Vandalis visum, quo egregiae virtutis custodes simul et vindices haberentur. Addiderunι quoque, inquit Salvianus ad libidinem comprimendam seperas pudicitiae sauctiones, decretorum Hadio impudicitiam coercentes, ut puritatem scilicet utriusque sexus et domi connubii seruaret offectus, et in publico metus legum :ac sic duplici praesidio castimonia niteretur, quum et intus esset quod amaretur, et foris quod timeretur. quao utique laudi verterem Vandalis, nisi illud constaret. nequam homines et impios crudelissimosque simulatione virtutis iuvidiam, qua stagrabant, minuare voluisse.
ANNES CIIIcisTIANUS CCCCXXXIIII.
Cηὸν colo Maiscollo Carthaginiensi
I. CONSULES processerunt Fl. Aspar, Fl. Areobindus, hie in Oriento. ille in occidente. legatos id temporis a Carthaginiensibus in Italiam, qui
ad Principem do urbis suao diserimine referrent, auxiliumque ejus implorarent , Asparis Consulis transmissio in Africam declarat . qui ho nnno Carthagino suit. hic vero mandata accepisse videtur. ut de pace facienda cum Vandalis ageret, inquireretque, quibus conditionibus ea res transigi posset. quao dum curaret, visum Carthagine procligium est, quod auctor libri do promissionibus et praedictionibus Dei litteris consignavit ci, Aralis nempo adolescentula, quae non modo Christiana esset, sed ipso habitu cultuquo se Dei ancillam profiteretur, quum lavandi caussa in balnenni venisset, in quo Veneris simulacrum prostabat, idquo misera saepe contemplata, formam ipsa suam, comparans, citra pudorem et pudicii iam adamasset; repente mali daemonis hospes sacta , excruciari Conpit, occupatisquo angore faucibus ad septuaginta dies cibo potii litoprohibita est. vulgata jam omnibus puellae poena erat, quum cam Pam
139쪽
rentes ad Capreolum Episeopum deduxerunt, isque in monasterium puel- Iaium transtulit . et Praeposito commendavit. quintodecimo die, quum illue in templum, in quo sanctissimi Protomartyris Reliquiae erant, Episeopus sacrificii caussa accessisset, nec illa etiamtum cibi quidquam gustasset; eam Praepositus ad altare adduxit, ubi prostrata, quum clamaret ac fleret, adstantis et pro ea supplieantis populi fletum ac lacrimas excivit. peracto autem sacrificio, quum ei Episcopus intinctam sacramenti particulam in os indidisset . ad semihoram adstrictis aequo saucibus nulla glutiendi potestas fuit; mentum interea sustinente Episcopo, ne sancta rejiceret. auctor demum Episcopo Diaconus suit, ut et calicem divinum gutturi admoveret: ita tandem liberatae fauces . et daemon corpore excussus, clamante puella, sibi denique esse datum, ut salutarem ci hum transmitteret. mira inde laetitia populum extulit. actae que Deo ab omnibus gratiae: probrosum vero simulacrum a Diacono diffractum et protritum est.
I. CONsULEs habuit hie annus ambos Augustos, Imp. Fl. Theodosium xv. Imp. Fl. Placidium Valentinianum Itii. quod Carthaginiensi hus in
votis erat, pax domum eum Genserico It . idus Februarias tacta. s dusque his conditionibus letum. ut eae regiones Vandalis cederent. quibus tum insidebant, idest partes haud exiguae provinciarum trium, Proconsularis, Byracenae et Numidiae; tributuinque Valentiniano penderent, et Hunericum situm Rex obsidem daret: reliqua Africa iaAugusti potestate esset . Mauretaniae scilicet. ac Tripolitana provincia, atque ex Proconsulari Carthago, ex Numidia Cirta. acta haec Hippone. tradit Prosper: quam proinde urbem restitutam postea esse , latendum est. Vandalis poenitentia ductis, quod munitum oppidum et commeatihus percommodum incendissent. atque ea Trigetius Valentiniani nomine fi mavit si , pacis auctor necessariae magis, quam utilis; quid enim a Bego barbaro et foedifrago sperandum erat, qui et armis plurimum posset, et nulla jurisjurandi religione moveretur II. Ceterum Carthagine et Cirtae . et quocumque Vandali nondum adspiraverant, nunciata pace, laetitiae plurimum fuit, selicia si hi tempora spondentibus populis, quos diuturnus anxerat metus, et in voluptates jam pronis, quas antea servitutis terror moderabatur. hinc illa oborta licentia, quam Salvianus saepo perstrinxit, hine perversi mores et contemptae leges, ac pietas religioquis posthabitas. Dustra reclamantibus Episcopis, monentibusque , no Deum scelerum viudicem et jacidiu Africae
140쪽
iratum ad poenas repetendas impellerent: quorum sermones, incertis auctoribus, manent, et cum AugustinianIs editi sunt , .
ANNI S CI IRISTIA S CCCCXXXVI.
Preolo Disco 'o Carthaginiensi
I. CONgULATUM in Oriente susceperunt Fl. Anthemius Isidorus. Fl. Senator. ad hunc annum, qni recenti pace tranquillus esset . pertinera videtur epistola Vitalis et Constantii t, Catholicorum Hispanorum, qui, serpente apud eos haeresi Nestoriana . Capreolum sibi consulendum censuerunt, num recto ipsi sentirent, qui novam illam doctrinam res pnebant. porro salutem officiose praelati. Illud, ii quiunt, intillum desiderii nostri fuit scribere sanetae honorificentiae tuae per dulcissimum fratrem nostrum Numinianum. remrit enim pamitas nostra praecellentem famam et doctrinam tuae sanctιtatis. tum quae illie lautores Nestorii disseminarent . paucis exponunt. et quae ipsi contra sentirent tenerent tu . testimoniis usi sacratiam litterarum, subnectunt. Orantes, ut veniam
imperitiae daret, nec eos ignorare pateretur, quidquid de eo argumento Catholica Ecclesia profitebatur. egregium vero Capreoli responsum suit: qui rem totam longa oratione complexus. Iam, inquit sc . quod etiam ctu Destram notitiam ρeroenisse non dubito, intra Orientis Partes, ubi primum Pestis ista surrexit, congregata gloriosa synodo sacerdotum, cui etiam logratio nostra non defuit, in vestibulo cum suo auctore atque adsertore compressa , et radio Apostolicae lucis exstincta est. nec mirari debet caritas vestra, si etiam post damnationem suam intermorientes vi itus foetidus adhuc satus aaspiret. est enim semρer Pertinax haereticorum audacia , et in sua male Pernicie, urgente Peccatorum Pondere, Perseperat. deinde Catholica sententia proposita, divinae inhumanationis mysterium apprime explicat, et multis testimoniis confirmat. laudatis demum epistolae auctoribus, quos eruditos se agnovisse ait, sic quae praestari ab iis velit. hortando edisserit: Instate itaque, sicut APO-3tolus praecePit, Opportune atque importune, et doctrina sana unis era errantes arguite , repocate , instruite , roborate e non mea , quae nulla aut pama sunt, habentes in hac sdei regula documenta ; sed scripturarum dioinarum , ac magnorum et doctissimorum virorum, qui Mecante nos et firmissime tenuerunt, et multiplicibus libris eloquentissime docuerunt. ita Capreolus magnum Cyprianum do alienorum etiam salute laborantem imitabatur: qui si doctrinae suae sontes ne longinquis quidem interclusit, quis eum inter suos tacuisse putet . quos sibi a Deo creditos unus maxime excolere, et monitis praeceptisque salutaribus ad omnem pietatem conformare debebat '