장음표시 사용
151쪽
non solum Romanae urbi, sed etiam uniperso Ocbi Plurimum profuit. si quidem confessionibus in urbe captorum, qui Doctores eorum, qui Episcopi, quioe Presbyteri, in quibus pr inciis vel cipitatibus deserent , patefactum sit; multique Orientalium Partium sacerdotes indu striam Apostolici Rectoris imitati sunt.
II. At Valentinianus licem Afrorum miseratus, quos barbari domo extorres per Romanos sines vagari coegerant, quum didicisset. in horum numero non pancos reperiri liheralibus studiis eruditos et juris seientia praestantes, qui, si per leges licuisset. sese ad caussas agendas nitro contulissent . his omnino subveniendum censuit . reseripsit quo Albitio
Praesecto Praetorio Italiae si . Apud omnes judices his odoocationis
copiam, remoto legis Ninculo, esse Permissam, ut aerumnas, in quibus nunc sunt, tali possint remedio fulsepare. tum edoctus. plures ex Afris
inopes omnium rerum et precario victu egentes. Creditorum acerbitatoeompelli ad injuriam restituere ea, quae improviso cladis impetu vis major abstraxe iat; Albino eidem mandavit . ut tantam inhumanitatem Poena coerceret: Ob hoc, inquit l, , inlustris et praecelsa magnificentia tua, Pragmatici nostri sequuta praeceρtum, sciat, miseriarum circa Afros intuitu, clementiam nostram statuisse, ut nulli nomine Chirographorum creditae pecuniae sipe Mejuasorum, usque ad recuperationem rerum suarum, quolibet pulsante teneantur: pro quibus neque fldejus-3Ones nequs mandatores eorum quolibet genera obligatos inquietari volumus , qui plerumque a creditoribus nomine debitorum conoeniri pro
arbitrii sui interpretiatione censuerunt. III. Quamquam autem gravis omnino atque dura exsulum Africanorum Conditio erat; acerbiora tamen eaptivi tolerat,ant . qui vel domi Vandalis serviebant. vel mangonibus venditi in alienas terras ad opus ala ducebantur, incerti quorum arbitrio victuri essent. ex his memoranda maximo
est Iulia Martyr . cui dominus obtigerat Eusebius quidam e Palaestina
mercator. veteri superstitione imbutus, et cultor impius inanium Deorum: nec tamen aut pudicitiae suao ac virginalis verecundiae jacturam secit,
aut Christiana instituta et obligatam Deo fidem laeto dictovo unquam prodidit. nam Domino quidem adeo diligens operam suam navahat c3 , nihil ut ille exigero posset accuratius : eadem vero ita vel jejuniis vel lectioni vel precibus intenta, omnes religionis sua o partes explebat, ut Pagano homini admirationi esset. itaque singulari quodam Dei beneficio illud adsequuta est . ut pudoris fideique suae laudem Martyrum quoquo Iaurea cumularet. quum enim dominus ejus Eusebius negotiandi caussa in Gallias navigans, cum ea ad insulam Corsicam appulisset. et ad oppidum. quod Caput Corsicae appellabant, tempestivos ventos opperiretur. sorio accidit . ut insulani, quorum superstitio ad Gregorii magni tempora perduravit , sollemni sacrificio taurum immolarent. quum autem Euse-
152쪽
bius sacro illi interfuisset, et Iuliam in navi religioni sua o vacare passus
esset; ut Pagani Christianam eam esse suspicati sunt, repetere a domino ausi, qi Iatuor se famulas ei daturm spoponderunt, si Iuliam sibi coh- donasset. qui quum negasset, ullo se pretio adduci posse, ut ea careret. illi, consilio dissimulato, ad convivium eum invitarunt. ut cibo consectus vinoque languidus sopiretur. id quum ex sententia successisset, juvenum turba in navim insilit, puellam abripit, et Diis sacrificaro lubet tat illa Christianam se professa, repugnaro ac scelus detestari magno animo eae pii : alapa . flagella. tormenta nihil permoverunt: mortem denique et crucem minitati, omnia potius subire paratam sensero, quam fidem violaro, quam ab infantia coluerat. nulla igitur mora interposita, in crucem Iulia acta est, martyriumque suum invicta consummavit XI. l. Iunias. quo tempore Monachi incolentes proximam insulam Margaritam, quae nunc Gorgonia vocitatur, quum de Martyris exitu admoniti essent, corpus ejus ad monasterii sui aedem transtulere: unde anno DCCLXIII. Rex Desiderius Brixiam deserendum curavit. postquam illic Ansae uxoris hortatu celeberrimum Monasterium Angelbergae filiae exaedificasset . quod ad aetatem nostram utique mansit claruitque, Iuliae Martyris nomino servato; donec lanesta rerum conversio consequuta est, huic quoquo
inimica, quae devotas Deo Virgines expulit, aedemque Martyris prosanavit . eorporo ejus in Petrianum templum translato, cui ab Oliveto
Ii II. Disputatum hoc anno apud Latinos, quo die Pascha insequentis anni agendum esset. nam quum pleriquo annum. qui instabat, communem ducerent, nequo embolismi rationem haberent . Pascha in diem vi I. kal. Apriles rejiciebant. at Leo Pontifex maximus, Cyrillum Alexandrinum do ea re scitatus cs , deinde et Pascha sinum Diaconum . qui tum in Sicilia
versabatur 6 . deerevit . ut dies VIIII. kal. Majas, quae proximae suturae essent, status Paschatis dies. haberetur. nec vero dubium, in Africam quoque, ut mos serebat, missas esse litteras. quibus admonerentur Epiςcopi. ut eum diem sancte servarent. iactum subinde est . ut nonnulli tum do eo argumento opus conderent, et exquisitius aliquid excogitarent. ex his
suit Agriustia nescio quis o municipio Timidensium Regiorum in provincia Proconsulari, qui librum suum De ratione Paschali Q. Iulio IIilariano cr dicavit auctori alterius libelli, cujus erat titulus De Paschiali circulo: post quos tertius etiam inventus ignoti nominis scriptor 8 . qui opus De computo Paschali ederet.
153쪽
Iba ANNUS CHRISTIANUs CCCCXXXXIIII.
Quodvultdeo Episcopo Carthaginiensi
I. CONSULATUM suscepit Imp. Fl. Theodosius X v IlI. collega ei in Oeeidente datus Caecina Deeius Albinus. hoe item anno Valentiniani Aug. indulgentia erga Afros enituit. nam quum ingruente Hunnorum bello ob inopiam aerarii statuisset, viros illustres jam honoribus defunctos per omnes provincias ternos tirones in adaeratione debere persolvere, et pro portione ceteros magistratus et honoratos idem praestare jussisset; Afros ea lege teneri noluit : exceptis, inquit ti . Afris qui hostili necessitate sedibus suis nuper expulsi sunt. judicium eodem tempore da Manichaeis Romae a Leone institutum. et Aeta consecta, quae deinde ad omnes Ecclesias mitterentur, quod Idatius in Fastis suis consignavit sa . II. Nec amhigendum est, ea Acta ad Ecclesias plerasquo pervenisse, quae in Asrica Romana etiamtum stabant, et Catholicis institutis sub Episcoporum magisterio florebant. at de his nihil profecto ad eas perlatum est, quae in Vandalorum servitutem redactae, jam neque Episcopum neque Cletum neque templa habebant: quas inter olim ceterarum parenς Carthaginiensis Quodvultdeum suum. quem sexennio ante abreptum severat , nunc sortasse extinctum lugehat. eum certe in exsilio mortuum . Neapolitani confirmant, in quorum Kalendario veteri marmoreo Depositio Quodcultdei Episcopi occurrit x. kal. Martias is 1: esto et in Carthaginiensi consignetur VI. Idus Ianuarias; quod honoris caussa factum crediderim. postquam illic auditum est, Neapoli eum decessisse . nee dies resciri potuit, quo e vita migrasset. nec vero de Quodvultdei vita quidquam novimus, et Ecclesiae Carthaginiensi neminem, eo fecto.
ante anuum CCCCLIIII. praesuisse constat l, .ci μν. Lb. I. tis. 44. n. 3. i apud Mabili. Anat T. DL p. 4ot.
Post Quodvultueum Disc. Carthagin.
I. CONSUL processit Imp. Fl. Placidius Valentinianus VI. eollega ejus hi Oriente Fl. Nomus suit. Numidiae hoc anno Maurique Sitifenses, quum bello Vandalico attriti si scalia tributa pendere non possent, legatos ad Valentinianum miserunt orantes, ut si hi aliquid de eo onero remitteret. laneti autem legatione dicuntur Palladius V. C. Comes et Tribunus. a Naximianus vir laudabilis 0: quos Augustus Romae admisit, ac petiti
154쪽
nilius provinciarum auditis, minime in Africam tristes redire passus est. Albino enim Praesecto Praetorio Italiao rescriptum dedit amplissimum. quo provinciales maxima tributorum parte relevabat. Quia aequum est,ajehat. aegris ρω incivilibus et publica clade vexatis, humanitatis nostrae benesciis suboeniri, hunc tributi modum ab his magnitudo tuaverandum esse cognoscat, ut retractis septem partibus, octa Mam tam priMatae, quam emPhyleuticae glebae Possessor agnoscat. tum sua Numidis, et sua Mauris praescripta tributorum ratione, da eorum etiam appellationibus haec adjecit. Quicumque intra propincias Africanas ad jus nostrum pertinentes a cujuslibet judicis sententia propocaoerint. quoniam decreti antiquitus cognitoris cessat ossicium, inlustri urbis Praefecti examine ex appellatione se noUerint jurgaturos: sed quia transmarinae regionis sunt, inducias temporis annum debere praestari. demum et illud cavit, ne deessent, qui barbarorum incursiones cohiberent. nec tamen armatus quisquam, nisi publica caussa, esse posset: atque ut ii quam egissent pra iam . haberent suam, nisi sorte provinciales laesisse accusarentur. judicibus vero administratione perfunctis anta exactos tres menses discedendi de provincia licentiam denegari jussit eieci ru, inquit, coram positus bene actae rei fruatur laudibus, aut certe, si direptionis alicujus docebitur conscius, discessus celeriιate se non subtrahat. II. Haec Valentinianus XI. kal. Iulias constituerat . quo Asrorum miseriam solaretur. kalendis iisdem Ecclesiae universae tranquillitati prospexit, obsequutus Leonis Pontificis maximi studiis, qui Principis auctori tatem contra Manichaeos imploraverat. nam edixit ca . Vt tibicumque terrarum quisquis Manichaeorum fuerit dePrehensus, Poenas, quas in sacrilegos jura sanxerunt, auctoritate publicae seueritatis excipiat. et addidit, ut crimen eorum publicum haberetur. idque deserre quisquo sine fraudo posset: nullum iis in militia gradum. nullum in urbibus domicilium esse voluit : haeredum scribendorum atque haei editatum
adeundarum jus eripuit, actionem injuriarum ademit. contractus et stipulationes eorum nihil valere sanxit. ac denique severitatis suae hac usus
est defensione: Neque enim, inquit, aliquid nimium in eos videtur Posse decerni, quorum incesta Pemersitas religionis nomine lupanaribus quoque ignota vel pudenda committit.
Post Quod ultdeum Disc. Carthagin.
I. CONULEs , ambo ex Occidente. prodiere Fl. Aelius III. Q. Aurelius Symmachus. legati, qui anno superiore Romam ad Augustum ex Africa venerant. quum a Leone Pontifico maximo de Ecclesiarum stata inter-
155쪽
rogati eswnt, multa retulerant . quae probari nullo modo posse viderentur. Ceterum Leo prudentiae suae esse putaverat, ut Episcopum ad eas Ecclesias mitteret, qui de Episcopis praesens quaereret, quos fama culpabat . et de his, quae vera reperisset, ad eum referret. Potentius igitur, cui vicem cura suae se delegasso Leo affirmat. in Asti eam prosectus. omnia diligenter inquisiverat, et in Caesariensi Mauretaniaereatos quosdam Episcopos deprehenderat, qui nec eo honore digni essent. nec illuni ipsum legitim consequuti putarentur: sacerdotum dignitatem in dies imminui. Ecclesias leges contemni. morum rationem non haberi. quae ut a Potentio accurato exposita Leo cognovit, nihil jam cunctatus, universos Episcopos per Caesariensem Mauretaniam constitutos gravissima epistola commonendos duxit . eoque Davidem Episcopum, sibi et sacerdotii merito et vitae integritato probatum, legavit, qui et litteras ejus
Perserret, et res singulas ex ejusdem sententia ordinaudas curaret. praefatus autem Leo, qua ratione per Potentium omnia sibi antea investiganda censuisset, et quae ab eo relata certis jam indiciis teneret , Necessarium, inquit cri, fuit, ut dolorem cordis nostri, quo Pro Dominicorum gregum periculis aestuamus, datis nunc quoque ad dilecti nem Nestram litteris promeremus: mirantes, tantum apud vos, Per occasionem temporis impacati, aut ambientium Praesumptionem, a tumultum valuisse Popularem, ut indignis qui busque et longe extra sacerdotale meritum constitutis pastorale fastigium et gubernatis Ecclesiae crederetur. multa subinde loquutus de summa Episeoporum dignitate . et quae in iis deligendis spectari oporteat, quae ab eisdem ex Apostoli monitis Ecclesia requirat, pro argumenti amplitudina persequutus, quid secum ipso deliberasset, quodque praestari servariquct vellet, ediXit. Quum ergo, inquit, inter Nos tantum valuerint aut studia postularium
aut ambitus suρerborum, ut non solum laicos, sed etiam secundarum uxorum viros aut viduarum maritos ad incium cognoscamus Pastorale ProUectos: nonne vertissimae exigunt eaussae, ut Ecclesiae, in quibus ista commissa sunt, judicio seceriote purgentur ' et non solum in tales Praesules, sed etiam in ordinatores eorum ultio competens proferatur 'sed circumstae nos hinc mansuetudo clementiae, hinc censura justitiae. et quia unioersae Diae Domini misericordia et veritas, cogimur secundum Sedis Apostolicae pietatem ita nostram temPerare sevientiam , ut trutinato pondere delictorum , quae constat non unius esse men Surae squaedam definiamus utcumque toleranda, quaedam vero Penitus iam-Putanda. EOs enim , qui vel secundas nuptias inierunt, vel viduarum Se conjugio sociarunt, nec hostolica nec legalis auctoritas sacerdotium
obtinere Permittit: et multo magis illum , si fuerit vestro judicio confutatus, qui, sicut ad nos relatum est, duarum simul est maritus uxorum vel illum, qui ab uxore dimissus, alteram duxisse perhibe tur , priMandum honore decernimus. ceteros Nero, quorum Pr ectio hoc
156쪽
tantum remaehensionis incurrit, quod eae laicis ad Metum Episcopalade retia sunt, neque eae hoc, quod umres habeant, Possunt esse culpabiles , susceptum sacerdotium lenere Permittimus: non praejudicantes ostolicae Sedis statutis nec praecessorum nostrorum nostrisque decretis , quibus salubriter statutum est, ne Primum Nel secundum aut
tertium in Ecclesia gradum quisquam laicorum , quibuslibet si ragiis
fultus adscendat, priusquam ad hoc meritum per logitima augmenta Perseeniat. quod enim nunc utcumque patimur esse veniale, inultum
Postmodum esse non poterit, si quisquam id, quod omnino interdici
II. His en unci uis, qua o a Davido Episcopo susius explicari jusserat,
colaortalionem a ljecit . ut quae mandarat, ab omnibus servarentur, et . suus Leclesiae legibus honor tribueretur; ecim minatus, quicumque SICEP- dolem , qualem esse non liceret, consecrassem, iis se jus Ordinationis
erepturum. post haec vero Sardicensis quoquo Concilii canonem v I. de non ordinandis Discopis per Nicos et modicas cloitates, quem Asri inprimis contempserant, levi viscere omnino ac vigere cupiens, Illud sane,
inquit, quod ad sacerdotalem pertinet dinitatem, inter omnia volumus nonum statuta semari, ut non in qu Aufidet locis neque quibuslibet castellis, ει ubi ante non fuerunt , Episcopi consecrentur: quum ubi minores Ount plebes minoresqtie conoentus, Presbyterorum cura susticiat; Episcopalia autem gubernacula non nisi majoribus populis et Irequentioribus eloitatibus oporteat praesidere: ne quod stinctorum patrum diuinitus inspirata decreta vetuerunt, viculis et Possessionibus, vel obscuris et solitariis municipiis tribuatur sacerdotale fastigium, et honor, cui debent excellentiora committi, ipsa sui numerositate vilescat. quod nunc in sua dioecesi Restitutus Episcopus factum esse caussatus est, et rationobiliter postulapit, ut si Episcopi eorum locorum, in quibus non debuerant ordinari. humana eonditione decesserint, loca ipsa ad jus ejus antistitis redigantur, cujus fuerant ante propria. III. Praeter Restitutum alius Episcopus Romam provocaverat nomine
Lupicinus, quem collegae a sacris removerant. et provocatione contempta loco Cedere coegerant, ut successorem darent. de hoc Leo sine dubit
tione rescribit: Caussam quoque Lupicini Episcopi illic jubemtis audiri.
cui multum et saepius postulanti communionem hac ratione reddidimus, quoniam quum ad nostrum judicium propocasset, immerito eum, pen-ὰente negotio, a communione Uidebamus fuisse suspensum. adjectum etiam illud est . quod huic temere superordinatus esse cognoscitur, qui non debtiit ordinari, antequam Lupicintis in praesenti positus aut confutatus aut certe confessus, justae posset subjacere sententiae: ut Tacantem locum, quemadmodtim disciplina Ecclesiastica eaigit, is qui Consecrabatur exciperet. de quatuor aliis Episcopis, quia non omnium par ratio erat, diversa praeseripsit. Donatum, inquit, Salicinenaem La ex
157쪽
atianis cum sua, ut comperimus, Plebe confersunt, ita Domi uico volumus gregi praesidere, ut libellum fidei suae ad nos meminerit dirigendum: quo et Νωαtiani dogmatis damnet errorem, et plenissima confiteatvr Catholicam Neritatem. Maximum quoque eae laico, licet reprehensibiliter ordiniatum, tamen 1i Donatista jam non est, et a spiritu. schismaticae priapitatis alienus, ab Episcopali, quam quoquo modocideptus est, non repellimus dignitate, ita ut et ipse libello ad nos edito Catholicum se esse manifestet. de Aggaro et Tiberiano, quorumia ceteris, qui ex laicis ordinati sunt, tu hoc caussa dioersa est, quod
corum ordinationi atroces tumultus et saepae seditiones memorantur esse famulatae, vestro judicio cuncta commisimus: ut relata habiti apud Nos examinis sue, quid de supradictis statuendum sit, scire possimus. pari autem modo publicas Ecclesiarum et Episcoporum Controversias. Postquam in Africa diremptae essent, Romam reserendas esse censuit. Ut ea, inquit, quae juxta Ecclesiasticum morem juste et rationabiliter fuerint definita, mea quoque sententia roborentur. haec Leo . illa usus auctoritato, quam ei divinitus datam, qui Petro successerat, Catholica omnis Ecclesia norat et satebatur. nam quod Iansentani rem molliter interpretantes jamdiu commenti sunt, inter Asricanam scilicet ac Romanam Ecclesiam mirum quemdam amorem perpetuumque fuissct, et mutuum semper studium ac plurima summae conjunctionis durasso vincula ;ineptiae sunt pueriles sacilitato nostra abutentium, ne clarissima Pontificalis potestatis monumenta repudiare penitus ac contemnere videantur. IIII. Quod reliquum est, eadem nos Leonis epistola docet, Mauros quoque Caesarienses Vandalorum incursionibus esse- vexatos: in eoquo tumultu ne virgines quidem Deo devotus injuriae expertes suisse. quae um, quia invitis illata vis erat, in virginum numero censeri volebant, majorem sibi laudem vindicantes. quam pudor serre videretur. quare doearum etiam conditione atque jure sententiam Leo tulit hujusmodi: De his autem, quae in sacro virginitatis proposito constitutae barbaricam pertulere violentiam, et inlepitatem Pudoris non animo, sed corρOre perdiderunt, ea nobis serpanda videtur moderatio, ut neque in Niduarum dejiciantur gradum, neque in sacrarum et Perse 'erantium virginum numero censeantur. quibus, si in omnibus virginalibus obseroationibus Perseperant, et castimoniae soliditatem mente custodiunt, sacramentorum non est neganda communior quia injustum est, eas in eo vel argui vel
notari, quod non voluntas amisit, sed vis hostilis eripuit. ANNES CHRISTIANUS CCCCXXXXVII.
I. CONSULATUM susceperunt Faltonius Probus Alypius, Fl. Ardaburius. hie in Oriente, illo in Occidente. qui vero provinciarum Africanarum
158쪽
vectores sueri ut, quis Tripolitanum limitem, quis reliquos tueretur, plano ignoramus quamquam Valentiniano nihil antiquius suisse , quam ut
Africam restitueret recrearetque, non obscure leges ostendunt, quas superius commemoravimus: nec dubitandum est. eos viros ad provincias administrandas esso delectos, qui Principis indulgentissimi humanitatem et constantiam referrent. at Ecclesiis praesidio erat aequissimus rei Catholicae moderator Leo, qui vitiis quidem pravisque hominum moribus providentissimo occurreret. neque tamen nitorum vires virtute sua metiretur : seque ita custodem legum vindicemque praclieret, ut severitatem. si fas esset, humanitate temperaret. scripsisse cum hoc anno ad Episcopos Siculos novimus ti , ut morem minime Romanum Baptismi in Epiphaniae sollemnibus celebrandi reprehenderet, quem illi, opinor, recentiore memoria a Graecis acceperant. porro Da consuetudo in Africa etiam obtinebat , quam fortasse Episcopi induxerant , qui Conciliorum caussa Graeciam peragraverant. Leo tamen, qui Siculos ad Ecclesiae Romanao instituta revocavit, dandum hoc Asris duxit, ut novum morem Episeoporum suorum consensu comprobatum retinerent. nam post Leonem etiam
eo die apud Afros sollemne Baptisma peractum esse, Victoris Vitensis
testimonio adnotum est cxl. iὶ apud IIard. Cone. T. I. y. Pers. Vanoa. rL. c. infra n. i. anni
AN MIS Cli BISTIANUS CCCCXXXXVIII.
I. CONSULEs suere Fl. Zenon, Rufius Praetextatus Postumianus . illo Orientis, hic Occidentis, qui et praefectura urbis bis functus erat. quietis in Africa Ecclesiis. et omnibus Catholicis inter pericula et aerumnas doctrinae a Patribus acceptae studiosissimis, procul in urbe regia su nestam hoc anno seditionis saeem Eutyches praeserehat: unde tanta illa nefariae haeresis importunitas exarsit, quae late Orientis Ecclesias pervagata est . quare Ecclesiis Africanis in adversis rebus et dura barbatorum dominatione propitium vel maxime Dei numen suisse existimandum est, qui opibus earum imminutis auxit religionem . et eorporum vexatione animos in libertatem vindicavit. quippe non modo novas haereses respue runt, sed Arianam etiam Principali lavoro subnixam et dominorum armis stipatam, quam domi jamdiu serebant, clarissimis et maximis victoriis
II. Ex iis tamen Episcopis, qui jamdiu solum vertere coacti fuerant, quidam id temporis in Oriente ipso versabantur. nam memorat hoc anu
Tlieodoreius in epistola ad Ibam si litteras sibi a Cypriano Episcopo Africano adlatas Eusebii Ancyrani, qui Galatas tum non sine laude
159쪽
ANNES CHRISTIANUS CCCCXXXXVIIII.
I. CONsu LATU lancti Tl. Protogenes. Turcius Secundus Asturius, δε- seibus illo Constantinopoli. hic Arelato susceptis. Sebastianus Comes, quem superius ex Hispania ad Gensericum venisso scripsimus, atque in de , quod Regi suspectus esset. Constantinopolim reversum esse . his Consulibus, quum insidias sibi in regia urbe instrui sensisset, rursum in Hispanias ad Gothos prosectus . tamquam hostis Romani Imperii, Barcinonem occupavit: mox a Gothis pulsus, in Africam iterum transmisit. ni quo imprudens in Genserici fidem potestatemque se contulit c. . at vero hic, quum talem apud se hospitem habere nollet, quippe et bello si renuum , et consilio, auctoritate, gloria clarissimum ii orat; hominis perdendi occasionem ex religione ejus et constantia quaesivit. erat enim Catholieus, et ah Ariana doctrina alienissimus: ut quibus etiam ea argumentis refutaretur, apprimo teneret. Cogitapit Rex, inquit Vietor Vi- tensis sa , ut praesentibus Dis Pis atque domesticis suis Sebastianum taliter conpeniret. Sebastiane, inquit, scio, quia Meliter nobis adhaerere jurasti, cujus veritatem sacramenti labores tui vigilantiaque demonia strant. sed ut nobis connexa semper jugisque maneat amicitia tua, hoc placuit praesentibus sacerdotibus nostris, ut ejus esticiaris cultor re-
Iigionis, quam et nos et noster poPulus veneramur. cui Sebastianus, rem inveniens miram multisque necessariam, Pro tempore acute resPondit rQuaeso, domine Rex, ut nunc unus panis mundissimus ac similaceus
eraturi quem, quum ignorasset Censericus Sebastiani victoriam, illico jussit asserri. apprehenderis itaque Sebastianus mundissimum Panem, ita satus est. Hic panis, ut ad tantum de rem splendoris Meniret, quo
mensae regiae necessarius haberetur, discussa spuria furfuris . ea massa similaginis consPersus, per aquam transipit et ignem: idcirco et adspectu clarus , et esu suapis habetur. ita et ego mola Catholicae matris commolitus, et cribro examinationis ut simila munda purgatus, rigaι ussum aqua Baptismatis, et igne sancti viritus coctus. et ut hic panis
de fumo, ita et ego per ossicia sacramentorum dioinorum, artisce Deo, de fonte mundus ascendi. sed flat, si velis, quod ipse Promno. iste panis confringatur in frusta , madidetur aqua et iterum consPergatur, mittaturque in furnum: si melior exierit, faciam quod hortaris. hactenus
Sebastianus; similitudinem. ut monuimus, ex Breviario adversus Aria uos mutuatus, quod in Campania ab exsulibus Carthaginiensibus scriptum, superius conjectura ducti indicavimus: idem enim in eo exemplum sub operis finem legimus 3 . mirum vero . quantum ea argumentatio illum Arianopum consessum abjecerit et elinguem reddideriti propositionem,
160쪽
inquit Victor. Censericus cum omnibus, qui aderant, quum audisset,
ita ligatus est, ut se soloere omnino non posset. ceterum Rex Susceptum
consilium non deposuit, et Sebastianum paullo post violata hospitii fide interemit. cujus quidem consessio Martyribus eum aequasso visa est 4 . quamquam neque Idatius nequo Prosper tanto illum honore dignati sunt. II. Interea Concilium magnum Ephesum vocatum suerat, ut de haeresi Eutychiana, quam Flavianus Archiepiscopus Constantinopoli damnaverat, judicium iterum pronunriaretur. eodem legatos, qui praeessent, Leo ab urbe miserat. et Episcopi undique a Theodosio acetii convenerant. litteras autem a Leono aut a Theodosio in Africam usque missas, ut eo Episcopi Africani evocarentur, non constat: desiderati fortasse non sunt. qui jamdiu apud Graecos exsulabant. sed subscriptiones, sive eorum elencs . quitum adsuere. Africanum neminem produnt s . nam qui cietur Flapianus Adramytinus, is ad Adramytteum Mysiae urbem pertinehat. Adrumetinus autem provinciae Byzacenae Episcopus hoc anno erat Aurelius, qui quum ah Εeclesia sua exsul alaesset, jam Constantinopolim pervenerat, quo tempore illic Eutyehes primum damnatus est, et Flaviani sententiae cum reliquis subscripserat c6 ; nec tamen deinde Ephesum sibi adeundum duxerat: quod ejus fortasse animus jam praesagiret, quem exitum Co ventus ille, quamque sunestum esset habiturus.
I. Coresu LATUM iniverunt Imp. Fl. Placidius Valentinianus VII. Gennadius Valerius Corvinus Avienus, ipse etiam ex Occidente. lex III. nonas Martias Romae a Valentiniano promulgata, omnibus gratissima, de indulgentiis reliquorum ci . quia tamen in Afri ea ob quinquennii adjecti nem pretium distractorum praediorum nondum ab emptoribus suppletura suerat, minimo id ad reliqua pertinere, admoniti sunt: neque enim ab his residua pars, sed omnis, quae sperari poterat. summa debebatur. inultis autem liberalitate indulgentissimi Principis relevatis, unus ipso his hoc anno in squalore et luctu suit: nam V. kal. Aug. socerum Theodosium Aug. amisit: et V. kal. Decembres Placidia matre orbatus est. 1 I. Ceterum faustus Ecclesiae habitus hie annus est ob Marcianum Augustum Imperio Orientis divinitus datum, et Pulcheriae matrimonio auctum: exinde enim Catholica pax revixit, et discordiarum extincta flamma . doetrinae veteris eluxit integritas. Hi us edictis, inquit Pr
sper si, Apostolicae Sedis auctorizatem sequutis, unodus E esina damnatur, et apud Chalcedonem celebrari Concilium Episcopiae decernitur,