Steph. Antonii Morcelli e Societate Iesu ... Africa christiana in tres partes tributa. Volumen 1. 3.

221쪽

haptismo pollui vel coaeti permisissent . usque ad exitus sui diem ii ter

Poenitentes versarentur, Ileve cum fideli populo aut cum Catechumenis supplicarent: id unum sub mortem impetraturi, ut laicae Communionis participes serent. tertio Canono Clericis et Monachis, Virginibus Deo devotis et reliquo populo ex synodi Nicaenae praescripto constituebatur, Vt qui nulla necessitate, nullius rei timore aut periculo so ad novum baptismum haereticis impio dedidissent, si tamen eos admissi ex sua voluntate poeniteret. tribus annis inter Audientes essent; septem nutem annis inter Poenitentes inanibus sacerdotum caput submitterent: duobus demum annis eum populo sacris adessent , sic tamen , ut oblationis Caussa ad altare accedere omnino prohiberentur. sed si sorte intra id tempus vitae finis urgeret, ut veniam imploranti subveniretur, eique decedenti sive Episcopus sivo Presbyter salutaro viaticum impartiret. quartus Canon erat, primum ut pueris puellisque, quibus ignorantia aetatis suffragaretur, postquam aliquamdiu exclusi ad manus impositionem accessissent, communio redderetur. tum ut qui mortis periculo admissi, si postea convaluissent, cum populo tantum supplicarent. dum praescriptum poenitentia o tempus implerent. deniquo ut par Catechumenorum ratio esset, et tribus annis inter Audientes numerati, impositione manus inter Catechumenos redirent. quinto cavebatur, ne quis ex iis, quos haeretici baptismo suo polluissent, in Clerum unquam adlegeretur. Sexto , ne Episcopus aut Presbyter ullus venientem ex alia civitate, sive is sub poena etiamtum esset, sive se jam reconciliatum amrmaret, sine Episcopi Presbyterivo sui testimonio et litteris susciperet admitteretque. hortatus autem omnes Felix, ut eos Cunones sancte servarent, haec addebat: Si

cui nopi aliquid, et quod praeterire nos potuit, fuerit reMelatum, secundum beatum Apostolum Paullum , tacente priore im) fidenter insinuet, quia Spiritus ubi muti spirat, maxime quum sua caussa tractatur: nec nos pigebit audire, et si quae sunt Omissa, non a roganter abnuere , sed rationabiliter ordinare. III. Has subinde litteras ad reliquos Orbis Episcopos missas esse, ambigendum non est. nam qui domi Episcopum paullo severiorem habebant, facile indulgentem quaerere poterant, ut graviori poena liberarentur. Nec vero eodex deest vetus. qui eas per Siciliam missas ostendat is . quam in insulam commodissimus ex Africa trajectus erat. dum haeci autem cura Episcopos in Ecclesiis suis constitutos exercebat, Victor it ensis, qui ex Africa sub Conventus Hunericiani tempus elapsus, in Epirum, ut creditur, se receperat, hoc anno historiam eorum, quae in Africa sub Vandalis Begibus Catholici pertulerant, et quorum ipse testis Saepe fuerat, scribero aggressus est ): quem se laborem amici caussa suscepisse ait, qui a Diadocho Pontifice egregie institutus suerat, cujus illustria opera exstarent. ceterum neque amici nomen in prologo illo suo

222쪽

22 Iextulit, nequo Diadochus ipso satis notus est: nisi is sit Pliotieensis Episcopus cs . qui epistolao synodi veteris Epiri ad Leonem Aug. doneco sancti Proterii Alexandrini subscripsit, et commemorata Patribus seripta post so reliquit. at vero Victor utile toti posteritati opus exegit :in eoquo non modo tot Martyrum nobis et Consessorum exempla et dicta servavit , sed praeclara etiam pietatis , si dei , prudentiae suae documenta dedit. IIII. Extrema autem ejus verba Caelitum sanctorum opem in ea Ecclesiae calamitate implorantis, semel commemorari omnino par ost, quod ea os obstruere illis possint, qui novum ignotumque majoribus morem esse contendant supplicandi iis, qui vitam apud homines meri et ipsi homines vixerint. invocat enim ille in libri quinti conclusione primores quosque caelestis patriae cives, qui aliquando inter mortales versati sunt, ab iisque petit, ut Africae suae in ianto illo discrimino auxilium salute inque a Deo impetrent. Deprecamini, inquit to . sanctissimi Patriarchae, de quorum stirPe generis nata est, quae nunc laborat in terris. Orate sancti P mPhetae, cognoscentes aspiciant, quam antea vaticinante Ameconio cecinistis. estote hos toti s ragatores ejus, quam ut aggregaretis, uniuersiam Orbem , ascendente tu Cobis Domino, ut equivelocissimi cursitastis. Praec ue tu , beate Petre , quare siles Pro Opibus 'et agnis a communi magno Domino magna tibi cautela et sollicitudine commendatis Z tu sancte Paulle gentium Magister, qui ab merusalem usque ad Illyricum praedicasti Gangelium Dei, cognosco,

quid Vtiuiali faciunt eι Ariani, et Uii tui gemunt lugendo capti L

tu Petri germane et non in passione dispar, gloriose Andrea, qu interpretaris Virilis , quoniam viriliter certasti , considera gemitum Africani populi, et non displiceat tibi, sed interoeni pro nobis ad Deum : uni, cra'rte ingemiscite sancti sim til pro nobis Apostoli. haec illo

et alia hujusmodi, quae nos apprime doceant, i a sanctorum virorum, qui decesserint, patrocinio spem a miseris et aerumnosis rectissime collocari.

Ergento Disco o Carthaginiensi

I. CONSULATUM gesserunt Anicius Probinus, Eusebius Chronior Rex Gunia inundus annum regni sui quintum egit; quo temporo Rex Theodoricus primum in Italiam ingressus est. aequo ne animo Ariani tulerint Conventus Catholicorum . quos apud Carthaginem in Agilei Martyris

Coemeterio celebrabat Eugenius, an eos turbare conati sint, Eugeniumque in invidiam vocarint , traditum non invenio. Sed quum Summa Psset Luge iiii apud Regem existimatio, aut nihil eos ausos, aut certe parum

Profecisse crediderim. nec vero dubitandum est, prudenti Catholicorum

223쪽

eonsilio diligenter esge cautum, ne quid palam fieret, quod adversariorum odia incitaret. atque id multo magis in ceteris urbibus curae fuisse noambigas. ubi procul ab aula liberius Ariani dominabantur; nec Basilica ulla Catholicis a Rogo redit ita suerat . vel postliminium Episcopo datum constabat. quare Catholici, quoties in domum aliquam ad Mysteria, Pro-sbyteris sacrum facientibus, conveniebant, nisi Arianorum diligentiam

sesellissent, vix iram eorum furorentque Vitassem.

II. Porro haec edoeti, qui ex Africa sub Hunerico profugerant, et apud Catholi eos alibi tranqnillam sedem invenerant, minus jam do redita Iaborabant, ae feliciores inde nuncios et tempora pacatiora opperiebantur. ex his suere cives illi Tipasenses sine lingua diserti, quos Constantin polim usque pervenisse, ibique vita lanctos esse diximus ti . nec mirum in amplissima ac ditissima civitate talibus viris, qui omnibus miraculo

essent, large suppeditatum esse, unde inopiam suam sustentarent. nisi

quod id temporis duorum culpa communi laudi offecit, et insigno illud Catholicae consessionis decus macula adspersit. duo enim ex iis divina

beneficia obliti. a ceterorum pietate descivere, ac meretricio amore illecti, nefaria in libidino contaminarunt. scelus autem eorum Deus ipse, quem laeserant, munere suo donoque subtracto palam vulgavit: usum enim sermonis repente ademit sa , adnionuitque ceteros, ut beneficia ejus uno pietatis studio et morum sanctitate retineri meminissent.

ANNUS cIin ISTIANES C CCCLXXXX.

Eugenio Disco O Carthaginiensi

I. CONsums prodiere Avienus Faustus junior. Fl. Longinus iterum: Tegni autem Gunta mundi annus bic sextus suit. bellum in provincia Byza cena gestum esso, et Mauris repressis Vandalos urbes aliquot rece-Pisse . turbata pax indicat monasterii Praesidientis , ubi Fulgentius degebat. nam et Faustus Episcopus latebras quaerere Coactus est si . et Fulgentius ipse de Fausti sententia in viciniam Felicis Abbatis monaste-Tium migravit: nec tamen, bellico in dies tumultu crescente, satis illic tutus esse potuit; sed longius eum Abbate et Monachis progressus, inprovinciam Proconsularem perVenit, certus in agro Siccensi subsistere. si per Arianos licuisset. II. Enimvero vix illic parva Monachorum cohors loci amoenitate eapta consederat, et incolarum favore laeta domum sibi idon a m designare Coeporat. quu in Ariantis Presbyter, Felix nomine . qui proxime in fundo Gabaris illa primas agebat, et sectam suam multis deceptis amplificabat. magno in Monachos odio eoncepto, quos Venisse suspicabatur, ut qui lapsi fuerant, ab errore revocarent, bellum iis indixit acerrimum, et

224쪽

omni eos ratione vexare statuita itinera eustodibus obsidet, capiuntur

Felix Abbas et ipso Fulgentius . atque Gahard illam ad Presbyterum

adducuntur. ille tamquam pro tribunali sedens, Cur, inquit . eae vestris regionibus occulte venistis Christianos Reges eoertere' tum respondero incipientes illico verberari jubet. quo in supplicio Felix Abbas aetatem Fulgentii. nec duratum laboribus nobilis adolescentis corpusculum miseratus, ad carnifices illos sermone converso. Parcite, a jebat. fratri Fulgentio, qui non potest tormenta Perferre: nolite istum caedere inter

manus vestras forsitan moriturum. conνertatur in me vestra crudelitas ἰego scio, quid confitear, in me est omnis caussa. quibus illo verbis manus quidem eorum a Fulgentio tantisper cohibuit. sed in seipsum Vehementius armavit. caesus diu Felix Ariani Presbyteri crudelitatem expi visse videbatur. sed hic rursus in Fulgentium exarsit: admoti carnifices diro juvenem sustibus Verberare coeperunt tanto ejus dolore, ut serendae poenae imparem se esse sentiret. itaque ut modum aliquem

cruciatui poneret , Dico aliquid , exclamavit . si loquendi potestas

tribuitur. Arianus vero ratus, se aliquid profecisse . quiescere flagella, atque ipsum loqui jubet: qui, ut erat natura atque arta facundus. itinerum suorum historiam narrare aggressus. ipsa sermonis suavitat serum homi uem cepit, ut eum jam erudelitatis puderet suae. dimissurus Fulgentium credebatur, cujus secundiam et sapientiam miratus fuerat. at victus videri noluit, praecepitque, ut iterum caederetur verbosus ille, qui silicet verba dare voluisset. hanc enim ille severitatis sua ocaussam praetexuit. domum Consessores ambos flagellis tamdi ii proscissos ac sectos capillo nudat, spoliat vestimentis, ac calvitio deformes planequo inanes exterminat . illi tamquam laureati iter relegunt, in quo capti fuerant . ubi Abbas nummos aliquot, quos tum projecerat, reperit, atqucti nilo ad sodales Monachos roversi hortantur, ut secum in provinciam Byzacenam recedant. Mauris, quam Arianis, vicinis securiores suturi.

interea vero quae ab Ariano Presbytero apud Gabard illam passi fuerant. nunciata Carthaginem suerant, qua in urba Fulgentius in primis et domus ejus tota tu honore erati ipse Arianorum Episcopus indignum

lacinus )otestatus, poenas se de Presbytero sumpturum ait: adessent modo, qui sontem accusarent, et judicium exquirerent. verum Fulgen- ius , quum ei quidam haec retulissent, atque etiam auctores fuissent,

ut illius nomen deserret, praeclarum hujusmodi responsum dedit: Non licet in hoc saeculo Cindictam quaerere Christiano: noWit Deus, quomodo semorum suorum defendat injurias. iste Presbyter si gracissimi sceleris inter homines, me agente, receperit ultionem, Patientiae nos apud Deum perdimus retributionem: maxime quia multos pamulos

scandalirare poterit, si Discopi Ariani judicium qualiscumque Peccator, tamen Catholicus et Monachus quaeram. Ii I. Iam si Presbyter haec Arianus in Catholieos patrare ausus est, de

Episcopis ejusdem sectae ex eo conjecturam sacere licet, quid per baec

225쪽

tempora majori auctoritato praediti . et pluribus seeleris administris sit pati admiserint: quorum facta etsi ad nos litteris transmissa non sunt. haud levibus tamen indiciis quandoque signiscata reperimus sa . quar Clerus potissimum Catholicorum no in latebris quidem ubique tutus fuisso putandus est, Arianis omnia rimantibus, et nihil magis metuentibus . quam ne ii resipiscerent , quos Perverterant : in quo utique

Presbyteri Catholici operam tum suam maxime collocabant. ceterum exsules ex his etiamtum multi desiderabantur, quos eae molestiae a reditu deterrebant. in horuin etiam numero aberat . qui doctrina plurimum commendabatur, Iulianus Pomerius, in Galliis Presbyter factus ca), quum eo ex Mauretania profugus pervenisset. Rhetorem autem id temporis agebat Arelatu . ubi magnum Caesarium . qui postea ejus urbis Episcopus suit, inter auditores suos numerabat: utque seriptis editis docti famam nactus erat, sic et vita atque moribus eminebat. do scriptis ejus caput Gennadio adsutum accepimus, in quo libros octo composuisse dicitur denaltim animae et de resurrectione: item paraenesin de contemptu mundi ac rerum transiturarum e et lihellum de Titiis et virtutibus. porro auctoridem fuit et librorum trium de vita contemplatica, qui olim Prospero tribuebantur

Ettgenio Disco o Carthaginiensi

I. COXsu L suit sine collega Fl. Olybrius junior. Gunta mundus regni

sui annum septimum peregit. nuncii autem attulerunt, Zenonem Aug. Constantinopoli decessisse, ac pro eo regnare Anastasium: in Italia Regem Theodoricum late dominari, Odoacro Ravennuo obsesso, qui jam urbem et regnum dediturus videretur. his compertis. Legatos a Gunta mundo Constantinopolim missos esse, qui foedus cum Zenono jamdiu ictum renovarent, credibilo omnino est. sed illud exploratum hahomus.

curae Regi fuisse, ut sibi Theo loricum conciliaret. Vandali, inquit Cassio lorius ti γ, Pace suppliciter postulata, a Siciliae solita depraedatione cessarunt. sed Theodorici amicitia nihil Catholicis prodesse poterat: erat enim et ipso Arianus, plus aliquid ab Anastasio Aug. sperare Catholici

potuissent; nisi eum quoque studium rerum novarum in praeceps abri puisset, atque in Ecclesiam incitasset. II. Ceterum non ita animum omnes abjecerant, ut nihil contra haeresim illam lato dominantem auderent. nam ad haec tempora omnino pertinera

crediderim Asclepii Episcopi scripta adversus Arianos, quae Gennadius tamquam aequalis commemorat. Asclepius, inquit si3. Afer in Bajensi

226쪽

territorio vici non grandis Episcopus scripsit adoersum Arianos: et modo adpersum Donatistas scribere dicitur. in docendo autem eae te ore, grandi opinione celebratur. sed utrum haec in Numidia et in vico suo Vagensi, an peregre ediderit, non constat. quamquam tacito quao illo in vico non grandi scril eret, latero poterant, atque etiam in publicum emissa auctorem non prodere, si jam ille apud suos se receperat. ANNUS CHRISTIANUS CCCCLXXXXII.

I. CONsULATO M iniverunt Imp. Fl. Anastasi iis . Fl. Rufinus: quibus Consulibus Gunta mundus octavum regni sui annum numerabat. Felix Romae, pontificatu sanctissime gesto, excessit e vivis VI. kal. Martias. et quinto post die Gelasius creatus est ortu Aser. do eujus honore Catholicos in Asrica miro laetatos esse, jur inter omnes conveniat. natu et laudi Ecclesiae suae esse videbant, quod inde Catholica Ecclesia rectorem tertio haberet. et ejus opera impetrari ab Anastasio Ang. poterat, ut legationa ad Regem missa rem Catholicam in Asrica resti uendam curaret. quod si ex eventu iudicare velimus, non levis caussa est, cur multum Gelasii ossiciis tribuamus. quamquam Eugenii quoquo auctoritas et Virtus plurimum profuisse dicenda est , quam inimici

etiam reverebantur.

Eugenio Discopo Carthaginiensi

I. Cossu LEs prodiero Eusebius Chronio iterum, Decius Albinus. regni Guntamundi annus coeperat nonus. foederis, quod biennio ante Rex cum Theodorico pepigerat, optimum fuisse consilium Vandali hoc anno intellexerunt. nam III. nonas Martias Rex Theodoricus Ravennam ingressus est, Italiamque universam obtinuit, quam annos triginta singulari selicitate administravit. nam ei ne Anastasius quidem regnum invidit. xegiis ad eum ornamentis Constantinopoli missis, ut ex auctoritate ipsius regnaro videretur Q. II. Quietis autem in Astica rebus, soli sine cura Catholici esse non poterant, qui nec legitimos coetus extra Carthaginem celebrare permittebantur . nec Episcopos habebant proprios, nec Basilicas uspiam rece perant. lugebat jamdiu tantam Ecclesiae Asricanae calamitatem Eugenius, et moerore consectus Deum enixo cum Clero suo populoquo exorabat, ut malorum aliquando finem placatus afferret; eamque terram propitius Tespiceret, quae tot Consessores, tot Mart Tres genuisset: utique gemitus

227쪽

et scpIalorem ac cinerem ne aspernaretur poenitentium veniamque implorantium, quibus jam extra Ecclesiam rius vita esset miserrima atque amarissima. nec vero Deus piorum vota neglexit, eamque Eugenio injecit mentem, ut libellum ipse componeret, quo a Rege peteret . ut et

Basilieas Catholicorum aperiri, et catholicos Episcopos ad Ecclesias suas redito pateretur. simul animum Regis numine suo sexit, et ad Eugenium sua sponte inclinantem impulit, ut ejus caussa diuturnam illam Catholi

corum omnium aerumnam miseraretur.

ANNUS c HRISTIANUS CCCCLX XXXIIII.

Eugenio Orisco λο Carthaginiensi

I. COXsCLEs suere Tarcius Secundus Asterius, Fl. Praesiditis. nihillioe anno, qui regni Gunta mundi decimus erat. Catholicis per Africam laetius fuit aut esse potuit. nam quum Eugenius de Presbyterorum suorum sententia lila ellum, quem Regi daret, accurato conscripsisset, Legemque supplex adiisset . quod maxime optabat , rescriptum tulit. decem jam anni menses sex, dies quin quo e illuxerant, ex quo Rex Hunericus Basilicas Catholicis eripuerat, easque vel Arianis dederat. vel omnino obstrui jusserat: at IIII. idus Augustas i Regis Guniam undi Edicto toti Africae imperatum est, ut eas omnes Catholicis redderentur: nec minus Episcopis, quotquot post lantam cladem superstites erant, postliminium datum , ut Ecclesiam quisque suam recuperaret. II. Iam quibus tum gaudiis Catholici exultaverint, quantas Deo gratius gerint, nemo facile dicendo adsequatur. quum enim tot annos in luctu et squalore suissent, divina jam et caelestia omnibus anteferre didicerant, ut vix ullis vitae hujus illecebris aut communi voluptatis et commodi studio tenerentur. itaque hoc unum erat, quod moestos animos recrearo atque erigere posset, si divinis rebus vacaro liberius. et sacris Mysteriis veteri moro simul interesse licuisset. id autem aliquando nacti, caelo

sibi redditi videbantur, plus in hoc felicitatis partum Ecclesiae esse

existimantes, quam si opes amissas et veteres honores recepissent. exinde

Vero praecipua primorum Episcoporum cura suit, ut in singulis provinciis viduatas rectoribus Ecclesias supplerent. quibus ii tum viri praesecti sunt, quos longa patientia et speci:ita perdiu virtus quam dignissimos secerat, ut ceteris praeponerentur. nihil in iis designandis ambitio, nihil gratia, nihil ossicia potuerunt: apparuitque, quanta Deus bona Ecclesia usuae puniendo etiam et ulciscendo largitus esset. 13 I. Annum quoquo hunc exornat Gelasii synodus Romana, in qua Episcopis LXX. praesentibus De erutum illud in signo editum est, quod Decretule sancti Gelusii appellatur ta , libros recensens, quos tum Ε -

228쪽

22 7 clesia Romana probaret, ac simul quos in Ecclesiis publico ne legerentur, caveret, ob eamque caussam socryphos diceret ), quasi occultos, neque dignos, qui ex Ecclesiae auctoritate in omnium manus venirent. ac in primo quidem censu quao ad Africanos scriptores spectant, haec recipienda nominatim indicantur, opuscilla Beati Caecilii Cypriani Martyris et Carthaginiensis Discopi, item opuscula beati Augustini Himonere-giensis Epi,copi. in Apocryphorum autem censu sunt isti scuta Tertulliani, Thascit cypriani, ea, opinor, quae Cypriano postea falso adscripta, item Lactantii, si Afrum hune habeas, tum Arnobii et Tichonii: nec alia ulla: nam liber. qui appellatur Poenitentia sancti Cypriani ad Anti

cliensem Pisidarum reserendus est. D v. eundem ibid. p. 2I 7. et Zacar. Proib. de Mn P. 33.

ANNUs CHRISTIANUS CCCCLXXXXV.

Eugenio Discopo Carthaginiensi

I. CONAULATUM gesserunt Fl. Aemilius. Fl. Viator: regni autem Gunta mundi annus svit undecimus. Eugenium hoc anno Gelasius Ponti sex maximus praeclaro ornavit ei logio, quum ad Episcopos Dardaniae de legitima Acacii damnatione scit beret, eumque, ut jam monuimus, tamquam virum magnum et egregium sacerdotem iis imitandum proponeret, quos vis haeretica et Principalis auctoritas de sententia deterrebant, atque a religionis ossiciis avocabant si). mira sane Eugenii constantia suerat sub Hunerico; nec minor sub Gunta mundo sedulitas, ut Ecclesiam tueretur. firmaret, amplificaret. itaque ejus opera jam Ecclesiae ubique Catholicis patebant, redibant Episcopi, aut novi constituebantur. atqucthaee frementibus quidem Arianis, sed connivente Rege fiebant, quem Eugenii virtus Catholicis non modo placaverat, sed etiam benevolum achene existimantem effecerat. porro tam manifesta Regis voluntas monasteriis etiam profuit vel plurimum, no Arianorum irruptionibus vastarentur. ipse Fulgentius ad veterem sedem reversus, in provincia Byzacena securam agebat vitam, Deo uni addictus fidelissimo famulatu, ac specimen

omnibus dabat, quantus in Ecclesia illa dissicillimis temporibus suturus

esset. 1 Pist. I. apini Hard. Ginc. T. aI. P. 91. V. suP. an. 79. 3.

ANNES CHnISTIANUS CCCCLXXXXVI.

Elgenio Disco o Carthaginiensi

I. CONSUL processit sine collega Fl. Paullus. Ecclesiae Africanae ad speciem jam aliquam et dignitatem florescenti spes prope omnis erepta hoc anno est Regis Guata mundi morte, qui duodecimum quem incoha-

229쪽

verat. regni annum non explevit. v III. enim Lai. Oct. exstinctum eonia stat ci): cui frater successit Trasa mundus, natorum maximus, quos

Genserieus reliquerat: a quo Catholici sperare honi nihil possent, at

mali plurimum metuendum existimarent. eeterum hic novam Catholicorum perdendorum rationem inivit. nam neque facilitatem Guntamundi proba-hat. et Hunerici saevitiam aversabatur; at Arianos idom omnes essu cupiebat, quicum quo in regno ejus et ditione essent. id igitur ut adsequeretur, non terrore quemquam aut tormentis cogere, sed honoribus et praemiis allicere coepit. et erat illo non modo serma atque ingenio praestans, sed etiam magnitudine animi excellens, ut his quoque ad multorum perniciem plus valeret. si quos autem constantiores norat, scire se dissimulabat, quae dicerent sacerentque. quos contra criminibus notatos et poenam meritos cognovisset, his, si mutarent sectam, et Arianis accederent, impunitatem dabat , . II. IIae primae Trasa mundi artes fuere, quae avaris quidem et honorum cupidis exitium attulerunt; at nihil eos commovere potuerunt, qui caduca haec et mortalia contemnere didicerant, nec sibi eam esse patriam putabant, in qua nati essent, sed caelo se atque aeternao felicitati genitos meminerant. contra hos aliae, quibus labefactarentur, machinao Parabantur, quas tamen vera virtus contempsit, ac facile superavit. suit hic annus Gelasii Pontificis maximi ultimus: oi enim sue cessor PIII. kal. Decembres datus est Anastasius, quem eo nomine secundum dicimus. eodem item anno decessisse putatur Salvianus, Belga ille Presbytee aetatis suae declamator facile primus, quem Asris insensissimum seripta produnt: nemo enim hosti probra, quas ille Afris, objecit, nemo alios, opinor,

turpioribus maledictorum notis inustos memoriae tradidit posterorum. quae vero illum caussa impulerit, ut declamatorium mucronem exacu ret, et in Afros tantopere inveheretur. ignota adhuc est. nam vitia quidem eorum et scelera magnae multorum virtutes compensabant l4 .

ANNUS CHRISTIANUS CCCCLXXXXVII.

Eugento Discoνο Carthaginiensi

I. CONAULATUM solus gessit Imp. Fl. Anastasius iterum. at Trasa mundus a Septembri extremo annum regni sui alterum incohavit. Episcopi Arianorum, qui sub Gunta mundo Catholicorum restitutionem aegro tulerant. explorato jam Trasa mundi ingenio, rediisse tempus arbitrati sunt, quo iterum do Catholicis more suo triumpharent. sed Carthagine in primis Eugenius obstabat, virtute et rebus gestis elarissimus: cui ne Ariani quidem ipsi Cyrilam suum sectae, ut vocabant, Patriarcham compararo

230쪽

ait Iet,ani. jam vero ut eum primum , a quo laus eorum obscurabatur. aggrederemur . Regem, qui propediem urbe excessurus erat. Dequentes adeunt, rogant, ut se absento hanc ipsis curam delegaro velit, quandoquidem Catholicorum in dies audacia cresceret, ut eos in ossicio continerent: ae si quispiam impudentius se gereret, ut eum in custodiam traderent, et vinctum eo adducerent, ubi Rex ipse versaretur. id autem Regi, qui Catholicos oderat, non ingratum suit. Cyrilao summa potestas tribuitur, et cohortatio additur, ne se doctrina vinci aut auctoritate

pateretur. vix Carthagine discesserat Trasa mundus, quum Cyrilas fidissimis quibus qua e secta comitantibus in suburbanum egressus. ad Agilei Martyris Basilicam deflexit, Eugeniumque adortus comprehendi jussit si . rapitur in vincula sanctissimus Episcopus, qui non modo tot annos facto ullo dictove neminem laeserat, sed etiam illustre cuique exemplum fuerat veteris sanetitatis. paullo post Cyrila duco ad Regem proficisci cogitur: quo in itinero Ecclesiam suam respiciens, quam ne adloqui quidem digrediens permissus est, litteras ad eam perserendas curavit amoris plenas. et singularo ejus pro communi salute studium praeserentes, quibus

omnes hortabatur. ut eoorta rursum tempestato animos sumerent, et

constanter pro Catholica veritate pugnarent. Et ideo, ajebat , , ne abiens a r)obis Ecclesiam Dei in ambiguo, hoc est in suspenso dimitterem , aut opes Christi non Nerus pastor silentio relinquerem ; neceS- sarium duxi has pro me vicarias vestriae dirigere sanctitati, in quibus non sine lacrimis peto, hortor, moneo, et satis abundeque obtestor

per Dei majestatem, et per tremendum Iudicii diem atque adoentus Christi terribilem claritatem , ut fritis teneatis Catholicam fidem ,

asserentes Filium Patri esse aequalem, et Spiritum 1anctum eandem habere cum Patre et Filio deitatem. et quae deinceps. II. Vt coram Rege stetit, adductos eodem vidit Episcopos duos Catholicos et divinis muneribus ornatos, Vindemialem Capsensem ex provincia Byzacena et Longinum rimariensem ex Mauretania Caesariensi. quum Cyrilas accusare eum coepisset, et omnes simul Catholicos asperioribus verbis perstringeret. gravis exorta contentio est. et longior de religionis summa disputatio. quam Rex, ut erat ingeniosus et simulator aequitatis. probare videbatur. egregio partes suas egerunt Episcopi Catholici, ut victores discederent, clamoribus tamen victi Arianorum, qui Regem fautorem habebant, et contra eos debacchari impune poterant. III. Ceterum quia norant, tres illos Episcopos non modo doctrinao laude ac vitae sanctitate . sed etiam prodigiorum, quae singuli patraverant, fama illustres esse; tentandum aliquid Cyrilas duxit, quo sibi

etiam vim esse parem ostenderet, et Arianam sectam a miraculis commendaret. ita demum soro ratus, ut Catholiei vel loquacissimi obmutesCerent. ergo clam nebulonem quemdam sevocat, Arianum hominem, et