장음표시 사용
251쪽
25o Carthaginem, ut in Isiclori Chronico legimus cs , Olympius quidam
Aricinus in balneis sanctum Trinitatem blasmemans , tribus igneis iaculis, Angelo emittente, visibiliter consumPlus est. Barbas quoque quidam Arianus Discopus dum contra regulam Fidei quemdam baptitans dixisset, Baptizo to in nomine Patris et Filii in Spiritu sancto; statim aqua, quae fuerat ad bastiliandum de 'utata , nusquam com puruit. iii vero prodigii esse eit illico , ut qui Baptismum male petierat, ad Ecclesiam Catholicam confugiens, errore abjecto rite ablueretur.
I. COXsoLLs fuera Fl. Anastasius . Augusti nepos et Agapetus. Trasa mundi regnantis annus sub his coepit vicesimus secundus. perlatae id temporis Virginum Sanctimonialium querelas fuerant ad Bonifaciunt Primatem provinciao ByZacenae de Presbyteris, qui jus sibi in monasterium earum esse jactabant. non tulit hoc Bonifacius, et illis rescribens diserto ait ti): Insinuo, semper seriorum Dei vel ancillarum monasteria liberum habere arbitrium a conditione Omnium Clericorum. et rursum. Hanc vobis adtribuimus licentiam , ut quem velitis, vobis corrogetis Presbyterum , qui vobis in monasterio peragat sacrosancta , et ιlla quae ad normam pertinent unitatis celebranda usque in perPetuum. et si quis Presbyterorum ibidem in montisterio dioina celebra perit mysteria, lysius Primatis Altario Domini nomen recenseatur, ut jurgiorum semina in omnibus careant. haec illo kalendis Majis. II. At Carthagine vetus illud Arianorum in Fulgantium odium, Pinta
nuper sectae antesignano represso victoque . vehementius recruduerat, et
Catholicis successu gestientibus. ita eorum crescebat. rursum igitur Begem adeunt frequentes, et ab eo contendunt. ut Fulgentium Carthagine ableget si : ni faciat, Arianum nomen in Africa brevi deletum iri: passim ad catholicos quotidie redire, qui sectam amplexi suerant; nec profuturam Regi saevitiam, si diutius impunitatem dederit: ipsa enim Fulgentii prae
sentia confirmari omnes, et animos sumere . ne adversariis succumbant.
haec et alia hujusmodi multa iterantes Regem denique impulerunt, ut Fulgentium in Sardiniam amandaret. III. Iam vero mandata quidem Rex dederat, ut clam populo ea res perageretur. utque is jusserat, nocto intempesta Fulgentius ad portum deductus navem conscenderat s : sed restantibus ventis tempestas diu expectanda fuit : itaque exsilio Fulgentii propediem vulgato, omnis paenucivitas dies plurimos ad portum convenit, ut salutem sancto Viro diceret,
252쪽
eumque faustis ominibus prosequeretur. quo tempore quam ingens Carthagine ess t Catholicorum numerus, apparuit, certantibus cunctis, ut sorum Fulgentio sentiro profiterentur. quum autem magnus inde digredietiti uili fletus esset, ac prae ceteris Iulia teus quidam vir religiosus ingemisceret, et aegre a navi discederet, hunc in primis miseratus Fulge ut ius his verbis erexisse dicitur: Diutitis sere noli, cito repertemur ad xos, Catholicae Ecclesiae libertate repartita : videbitis nos. hoc Giatem Ῥιaeso secretum sit πud te, quod nimia caritas indicare compulit me. quod quidem ei divinitus monstratum esse, aliquot post annis uventus comprobavit.
I. CON5ULATU II susceperunt Fl. Magnus. Fl. Florentinus, quibus Consulibus Trasa mundus annum regni sui vicesimum tertium incohavit. eodem anno Anastasitis Ini p. interiit , in ejusque locum Iustinus Aug. Dclus est, unde Africa initium salutis et libertatis, nec opinantibus Vandalis. Poriende hatur. interea Fulgentius, inquit vitae ejus scriptor, fovente seras aerenιtate in Stirdiniam reportatus, exsulantium Coepiscoporum Iaetos animos reddidit . . . . concurrentibus undique cum 'audio Christianis hominibus videre athletam Christi fortis,imum , qui certamine singulari saevientis impetum Regis fregerat, ad dioii. a castra rediisse
insignibtis laureis. iadornatum. ut vero ille omnium cssiciis respondit . et veterem consuetudinem institutum suum repetiit. de novo monasterio extra Caratim aedificando cogitare coepit. cujus consilium Brumati iis ejus urbis Episcopus non modo non improbavit. sed certam etiam ei addixit sedem prope Basilicam Saturnini Martyris. quo se suosque reciperet. illic, ut
ait discipulus ejus, Congregatis qtiadraginta et smplius fratribus, disciplinae coenobiulis ordinem custodioit illaesum. nam prae urbis frequentia Fulgentio agri solitudo placebat; nec Nonachos habere sct posse existimabat, quales optaret, nisi eos procul a civilibus curis urbanoque strepitu abduxisset. II. At dum ille tamquam in portum ex longa navigatione pervenerat, Catholici Carthaginienses mediis veluti in fluctibus versabantur . nam post discession 'm ejus extulerant animos Ariani, incredibili armatos nudaeia, quod nullus illic par Fulgentio adversarius inveniretur. nec vero Calliolici ignorabant, quantum in eo praesidium amisissent: nisi quod libros ejus habebant, quorum lectione erudiri ad pugnam. et si ni anienti multum ac Virium capero possent. atque his quidem utiliter eos usos esse, Vix dubito: ceterum s dele tanti viri consilium desideratum est, Visu que omnibus, ut litterae publice mitterentur. quibus eum de Ecclesiae suae periculo ac de adversariorum motibus edocerent.
253쪽
Ioarines, Leont us, alius Ioannes et ceteri fratres in caussa fidei Romam directi si). enimvero Putres Africani eam Monachorum epistolam minimo aspernati, libellum ipsi etiam pari titulo de Incarnatione et
Cralia reposuerunt, in quo sententias eorum non modo non rejiciebant. sed etiam potioribus argumentis confirmabant. Fulgentii autem opera in rescrit endo eos usos esse apparet: eidem enim libellus illo ad liue tribuitur. celerum Episcopi quindecim initio cientur, Dacianus, Fortunatus, Boethus . Victor, Scholasticus, Orontius, Vindicianus . Victor, Ianuarius, Victorianus. Photinus. Quodvultdeus, Fulgentius, Felix. Ianuarius: nee Albanuq occurrit . quem Nonachi memoraverant, Vel quod jam e vivis excessisset, vel etiam quod in nomine errassent. I. Eod m anno Possessor Episcopus Africanus Constantinopoli erat, et illic piat clare Catholicorum partes tuebatur , . eo sol te id temporis scripta Fausti Episcopi Rejensis perlata suerant, qui olim dum Pelagianos insectaretur, ad Senii pelagianorum scopulos adhaesisse videbatur. et erant in regia urbe, qui Galli Episcopi opiniones probarent, et qui aperte repudiarent , vel saltem suspectas haberent. unde iactum . ut quidam Possessoris judicium exquirerent: nam . quia Africani Patres caelestium primi Pelagiumque maxima eorum laudo Confixerant, in eo
controversiarum genere sum tua etiamtum Africanorum Episcoporum scientia putabatur. at Possessor tamen de Fausti doctrina, quam nondum damnatam sciret, pronunciare noluit; et Hormisdam potius consulendum duxit, quocum errare se non posse profitehatur. sic enim epistolam suam exorsus est: Decet et expedit iad castitis recurrere medicamentum,
quoties agitur de 3anitate membrorum . quis enim mforem circa stibjectos solicitudinem gerit, aut a quo magis est nutantis fidei stabiliter exspectanda , quam ab ejus aedis Pria eside, cujus primus a Christo rector audioit, Tu es Petrus, et a DPer hanc petram aedificabo Ecclesiam meum' epistolam pertulit Romana Diaconus ejus Iustinus, et Horniisdaamplissimis eum litteris et singulari praeconio honestavit. multa simul questus de Legatis Monuchorum Scytharum . qui iurbas Roma fecerant, de Fausto respondit 3 , librum ejus a Romana Ecclesia non probari. misisse etiam tum creditur ad Possessorem Gelasii decessoris sui Decretum, in quo ejusdem Fausti scripta notata suerant his verbis. uscula Fausii Regiensis Galliarum voci har atquo inde iacium esso, ut Decretum illud. quia ab Ilornai fila missum fuerat, postquam Constantinopoli a multis descriptum esset, ipsi Hormisdae, non Gelasio adiribu retur l. nec vero illud de Possessore omittendum est, commenlarios ab eo suos in Epistolas Paulli ad Hormisdam missos, ut judicium illi iis et sententiam eliceret. quia porro nullum inde responsum acceperat. haec etiam epistolae subjecit suae ): Codicem quoque tractatuum antehac
254쪽
direxisse memini continentem beati Paulli hostoli epistolarum explanationes : Pro qua rescripto grcitulari non merui. unde simili preced Mosco, ut praerogatiuam benedictionis vestrae competenti responsiona me reiar adsisci. ANNLA CI IRISTIANUS DXXI.
Post Euge i turn Disc. Carthain.
I. Si GN 'NT hunc annum Consules Fl. Anicius Iustinianus. Fl. Valeri u : at Trasami indus annum regni sui vicesimum sextum incohavit. quae in plerisque provinciis Catholici id temporis a Vandalis toleraverint, obscuris. ut diximus. significatum indiciis postea est. sed eos inprovincia Tripolitana circa hunc annum crudeliter vexatos esse. diserte truditum accepimus . quum nempe Mauris. qui magnam regionis illius partem occupaverant, bellum Rex inferri jussisset, ro profecti Vandali. abicu in quo templa Catholicorum inus nerunt . ea jumentorum stabula secero aut illic tamquam in ganeis et popinis nullum in temporantiao modum libidinis vo servarunt: indigenas Clericos Sacerdotesque alapis ceciderunt, et mullis verboribus proscissos sibi tamquam calones samulariae ministrare coegere. neque vero haec semel aut uno in loco ah illis patratu sunt; sed in tota illa expeditione . quacumque iter egere, Crudelitatis atque impietatis vestigia maxima reliquerniit. nisi quod ea Deus scelera diu impunita esse non est passus. nam quum denique ad castra Maurorum pervenissent, proeliumque commisissent, ingenti ab illis clade caesi, ac prope internecione deleti sunt.
Post Eugenium Disc. Carthagin.
I. CorcsULEs in Fastis cientur Q. Aurelius Anicius Symmachus, Anicius Manlius Severinias Boetius. rogni autem Trasa mundi annus coepit vicesimus septimus, qui et ultimus vitae ejus suit. nam ad senectutis incommoda aegritudo animi accessit, clade suorum audita, 'quos Mauri in finibus Tit politariis de hellaverant. ea Beg m superbum ae potentiae Suao snplemiaeque arrogantia subnixum laede amixit, debilitavit, abjecit . qui tamen quum meminisse deberet , quam injustus ipse in Catholicos suisset, quamque multi et t. natum, jussu ejus patria, honis. Ecclesiis spoliati, exsilium inopes senio lite consecti tolerabant; sub ipsam mortem odium in eos suum et crudelitatem exprompsit. quum enim regnaturum post se Hildericu in videret . quem et propensum ad lenitatem et Catholicis amicum esse constabat ; eum ad se accitum jurare coegit, ubi rerum
255쪽
potitus esset , numquam se Calliolicis Basilicas aut vetera privilegia redi litur uiu ti . IL Ceterum Ecclesiae omnes in Asrica, quae jam instabant, laetiora tempora praesentiehant: nec minus Episcopi in Sardinia sinem exsilii sui
adesse norant, quem Fulgentius in primis multo ante adventare cognoverat. sed prius quam Vota eorum implerentur, et reditus dies veniret, alia eos caussa in unum omnes convocavit. dudum Monaelii Scythae a Legatis suis Roma reversis litteras eorum Constantinopoli acceperant eaeque ol, doctrinae similitudinem omnibus perplacuerant. quia vero animadverterant, ignotos ipsis esse Fausti Rejensis libros, de quibus tum in ea urbe controversia calebat, dolebantque de iis ab Hormisda mitius. quam Voluissent, responsum esse datum; exemplum librorum eorum iii Sardiniam sul,miserant c, . ac simul epistolam plura in capita distributam. ut Patrum Africanorum sententiam de singulis elicerent, eamque Fausti defensoribus exhiberent. et crat illius epistolae summa. absurd.is a multis de Divina Gratia et Libero Arbitrio propugnari sententias: posse nempuli ominem conatu suo vel sine Dei auxilio implere quae hic praeceperit: Dei esse tantum imperare, nostium vero imperata facere: Gratiam nullo discrimino cuique dari : parvulos ob solum originis peccatum damnari non posse: ex his clui caelo praedestinantur, nihil eos habere supra ceteros Dei giati i collatum: ipsam praedestinationem ex hominum meritis suspendi: qui gradu aliquo in republica aut in Ecclesia essent, hos esse pasci mi,ericor istae, at reliquos Clericos et Monachos si laicos Vasa contumeliae. postremo illud quoque petebant , ut de animae origine exponeront, 'lii id sentirent. Ii I. Euini vero Episcopi Africani, tot de rebus ex communi sententia Tesponsuri. convenere: et quum gravissime do quaestionibus illis dispu- t. ssent, epistolam illam Synodicam. quae adhuc exstat dictarunt.
inscriptam Dei grutia plurimum amPlectendis sanctis fratribus, Ioavui Presbytero et Archimandritae , et Venerio Diti cono, et siletibus viris,
quorum in vestra epistola subscriptio continetur. atque haec quidem Daciant ceteroriamque omnium Episcoporum nomine missa est, brevi ac presso Sermone scripta. sed privatim Fulgentius duo de eisdem contro- Versiis opera elucubravit, quae, ubi ad eos perlata essent, epistolam ipsam latius explicando explanarent, et totam Fausti doctrinam excute-Ient. Porum autem operam mentionem sic in communi rescripto Episcopi
faciet ant i ): Ceterum unus eae nobis, in quantum Dominus semis suis recti gratio in dignatur donare sermonis, illis omnibus, quae memoratos fratres ad ratis Gratiam et Praedestinutionem intimastis vel sentire vel
dicere, tribus libris vestro nomine dedicatis susscienti disputatione re Uovdιt: quique aduersus duos libros Fausti Galli septem libros edidit:
Uuos quum recensueritis, agnoscetis protinus, quemadmodum memorati
256쪽
Fausti commenta veritati contraria, Catholicae siet penitus inimisα
discussio Prodidit, ratio ma vi esta conoincit, auctoritas dioina con ressu, et Praecedentium Patrum consona Prorsus attestatis confutaMit. porro
tres illi Fulgentii libri de veritate Praedestinationis et Gratiae Dei
adhuc manent: opus alterum Contra Faustum vetustatem non pertulit.
Bonifacio Episco O Carthaginiensi
I. CONsULATUM gessit sine collega Fl. Anicius Maximus. at Trasa- mundus annum regni vicesimum septimum, quem superioribus Consulibus sub halendas Octobres ineoliaverat, non absolvit. decessit enim V. kal. Iunias, qui dies erat Dominicus a Paschato sextus, quem Pentecosto consequitur. eo dis Catholici tamquam e carcere exiisse sibi visi sum . ac tum primum luce hac sevi . et coelo liberiore uti. qiramobrem maximae ubique Deo gratiae actus. quod Africam propitius respexisset. interea Regis uxor Amalafrida, inquit Victor Tonnonensis, fugiens ad Barbaros, congressione facta, Capsae juxta Eremum capitur, et in custodia prioata moritur. II. At vero Hildericus, sacramenti memor, quo eum Trasamundas invitum obligarat, anto quam regnum auspicaretur, ea perficere matu ravit . quae so Regem non iacturum promiserat. Hic ergo, scribit idem Victor, sacramento a decessore suo Trasa mundo obstrictus, ne Catholicis in regno suo aut Ecclesias aperiret, aut prioilegia restitueret, priusquam regnaret, ne sacramenti terminos Praeteriret, praecestit . et Sacerdotes Catholicos ab exsilio redire, et Eeclesias aperire; et Bonifacium cum dogmatibus dioinis satis strenuum ud postulationem totius urbis Cartha giniensis Ecclesiae Discopum consecraυit. dum autem ob tantam regiae benevolentiao signifieationem Ecclesiae omnes summo gaudio exultabant, ei ti in Sardiniam nuncii pervenerant. quo tempore illic Fulgentius opus Suum adversus Faustum absolvebat. nam , uti vitae ejus auctor tradit Vt est dictatio ipsa salta , protinus est longissimae captioitatis catena disrupta. itaque quum jam nihil reditum Episcoporum retardaret, prima tempestate naves conscenderunt, ut Ecclesias suas quinto decimo post
Ii I. Verum anto horum adventum alii jam Episcopi. quos Trasa mundus Ecclesiis ejectos in Africa tamen exsulare passus fuerat, Carthaginem
convenerant, ut maximum Africae Antistitem consecrarent. renunciatum
Episcopum Bonisaeium consecratum quo in Basiliea Agilei Martyris in Veteri Chronico , adscriptum est: quanta autem Catholicorum carthaginiensium laetitia peractum id suerit. nemo satis dicendo adsequi possit. sed eam laetitiam mox cumulavit reditus Episcoporum, qui recta e na-
257쪽
vibus ad eam ipsam Basilicam processerunt. Resonabat, inquit Fulgentii discipulus t 3 . di ina laus ex omnibtis linguis. ad sancti quippe Agilia
Basilicam sequens Po ulus et praecedens Confessorum beatorum triumphum nobilem celebrabat. sed omnium in primis ad se oculos convertebat Fulgentius. quem Carthaginienses aliquamdiu moderatorem habuerant, et tamquam Episcopum suum venerati fuerant. Vbi facies Fulgentii nρρα-rtiit, inquit idem. immensus nascitur clamor, altercantibus omnibus, quis primo salutaret agnosc'ndum , quis castut benedicenti sumoueret , qtiis extremis vel saltem digitis mereretur tangere gradientem, quis videre vel Oculis Procul stantem . nec populi frequentiam imminuit, quae tum supervenit, pluvia ingens: sed cura omnium aucta, ut Episcopos ab imbre protegerent, Fulgentium ante alios, quem nobiles viri penulis ipsi suis expansis contectum deducebant. eos porro Bonifacius Episcopus ad Basilicam opperiebatur, quo inclinato jam die agmen illud sanctum pervenit. ViX, inquit ille idem . aPPropinquante vesPere, Fanctae memoriae Bonifticio Dis yo repraesentati. benedixerunt omnes, et lauda erunt Communiter Deum. atque inde procerum hospitiis accepti, redditam libertatem Carthagine paulli per usurparunt: mox suam quisque Ecclesiam obviis undique salutantium agmini hus celeberrimo itiner adierunt : e quibus deducti quidam eum lucernis et Iampadibus et arborum frondibus Aa, tanta omnium populorum jucunditate, ut minus jam Pigeret toleratae servitutis , quam tanta laetitia , libertate restituta .
IIII. Manarat vero jam fama tam sausti evontus per orhem Christiaraum, et Rex Hilderieus ubique commendabatur, qui memor Eudociae Parentis suae, hanc potius, quam patrem l lunericum imitatus, justum se ae henevolum Catholicis praestitisset. mire ante alios de his laetatus normis las Pontifex maximus, plurimas Deo gratias egit, quod tamdiu vitam sibi prorogasset, dum Ecclesiam Africanam revixisse audiret. Et
Episcopos ad sedes suas revocatos laptaretur. nam altero ille post mense.
praeclaris relius gestis nobilitatus, diem suum t5ὶ obivit, vii l. idiis Auguςtas: post quem idibus iisdem creatus est Ioannes, cujus brevis quidem, sed aeque insignis pontificatus suit.
Bonifacio Discoseo Carthaginiensi
I. CONSULES prodierunt Imp. Fl. Anicius Iustinus II. Fl. Opilio. at in Africa Hildericus annum regni sui aliorum incohavit. hic porro,. quin uno superiore ultro Carthaginiensibus indulgerat, ui sibi Episcopum designarent. jam in reliquis urbibus, quae rectores suos amisissent, jus
258쪽
Ciulioli ei ς reddidit, ut Episcopos veteri more dicerent si . itaque quum Episcopi reduces in Ecclesia quisque sua ordinanda occupati distinerentur, eam quoque curam lilisnter susceperunt, ut novos collegas consecrarent. at Fulgentius. Ruspis jam inter Monachos suos degens. alios ad lal ores vocatus est. nam eum Fabianus sectator Arianorum interpellarat: quem propterea decem illico libris in eum editis resutavit. tum et Monimus amieus. ut do Divina Praedestination o iterum seri heret, et Augustini de ea sent ni iam exponeret , vehementer hortatus fuerat: cui tribus mox libris satisfecit, alias etiam quaestiones complexus, quas illo adtulerat . commemorandae item binae ejus epistolae . quarum ultera ad Gallam scripta, altera ad Probam: quae Romae quum viverent, Fulgentii tamen litteris ad pietatem institui cupiverunt. est autem prima εle statu viduarum , altera do virgι nitate atque humilitate. verum nec
Calla illa vidua, quae a Fulgentio dicitur Probae soror . pro Galla Placidia, quae bis vidua fuit, accipi potest: nec Proba, quae virgo appellatur avis atavisque Consulibus et deliciis regalibus enutrita, haberi debet pro Proba illa Faltonia ex Aniciorum genere. quam Hieronymus aliique ejus aptatis scriptores multis laudibus extollunt; nec pro Proba
Falconia Hortana Matrona, Adelphii Proconsulis uxsore, quae Centones Virgilianos contexuit , : neutra enim , ut alia omittam , usque ad Fulgentii aevum pervenire potuit. 11. Haec inter Dacianus Primas provinciae Byzacenae decesserat , eumque honorem nactus erat Liberatus Episcopus Iuncensis. is, ut lapsis Ecclesiae relius pro virili parte medicinam afferret, Concilium provincia os uao indixit. quae in hoc a Patrihus decreta suerint, aut quot numero convenerint, minus constat: sed illud novimus, gravos in eo controversias exstitisso tam de subsellii honore. quam do finibus dioeceso n. aderat et Fulgentius Ruspensis, quem Patres ante Quodvultdeuin sedero voluerunt, quamquam bie priorem se tempore esse contendebat s 3 . duo autem Episcopi designati sunt. Pontianus et Restitutus, qui Carthaginem peterent, et apud Bonifacium de Petro Abhato et Monachis ejus quererentur. qui Primatis Liberati auctoritate in detrectarent, tum et de quibusdam Episcopis, qui di cosis suae sines non servarent. ceterum ea legatio minus laetum habuit exitum: neque enim sonisa eius Monachos illos in Liberati potestato
esse censuit; et quae eontra Episcopos dicebantur, accurato investiganda esso duxit, no jus cujus litam, caussa non discussa. temere laederetur.
quae omnia in synodo Carthaginiensi anni insequentis, Liberati et Boiiisaeli litteris in medium prolatis, perpensa probata lite sunt. Hl. Aliud subindo Concilium Susibus in eadem provincia celebratum est cui Fulgentius non modo intersuit, sed etiam eximium modestia specimen praebuit. nam enixe a Patribus petiit, ut Quodvultdeuin, cui in Concilio Iuncensi praepositus fuerat, ante se sedere juberent, nec
259쪽
ante rogare destitit, quam eos denique exorasset. nec dubium, in aliis ite in provinciis Concilia hoc anno acta esse, quum inde Legatos ad synodum Carthaginiensem anni insequentis missos videamus, quao nonis Februariis incohata est is 3. unda etiam liquet, epistolam a Bonifacio, qua Concilium magnum indicebat, ante anui hujus exitum esse scriptam. Ceterum Acta eorum periere, maximo sacrae historiae damno. quod prima illa probatorum Episcoporum Ecclesias suas ordinantium documenta eL exempla posteritati subducta sunt.
Bonifacio Disco o Carthaginiensi
I. CONSULATU laneti sunt Fl. Philoxenus . Anicius Probus juniori II il dericus regni sui annum teritum Iunio mense ineunte orsus est. Legati jam ab ultimis provinciis Concilii caussa Carthaginem versus discesserant. at in proxima Numidia gravis dissensio erat . quinam ceteris antiquiores essent, atque adeo quibus i gationis honor deserendus videretur. qua de re edoctus Bonifacilis. v I. idus Ianuarias epistolam ad Missorem primatem Numidiae dedit. doloris sui testem. quod paria nuper Ecclesiae pax domesticis dissidiis turharetur: ne praefatus, superbiae hominum occurrendum esse, et omni ope conandum, ut in ordinem redigantur, praescripsit ipse ilominatim si), quos Carthaginem ab eo mitti placeret simul autem ex veteri consuetudine eertiorem eum iaciebat, Pascha hoc anno II l. kal. Apriles esse celebrandum. rescripsit vero Missor percssiciose atque in eandem sententiam ta): Age, ajehat, ntinc, nostri decus honoris, ut Ecclesiastici ordines erigerent tir , qui variis oppi essionibus longa inter costedine temporum jacuerunt : et illos , quos Beatitudo vestra consstea erit antiquioris regulae lineas velle obliquis mentibus dist gere, monitis salutaribus increpat Os in rectam viam studeas retorquere. lalereulum idem Episcoporum Numidiae mittebat. unde scire posset, quo quis anno et die consecratus fuisset. et Legatos asior significabat, quos poposcerat. Firmum Tipasensem, Marianum Tulliensem, Felicem Zactarensem : sed quia Marianus anteverterat, quartum a se additum Florentianum Vicopaea tensem, ne electorum numerus minueretur. II. Ianavero Bonifacius, ut Episcopos non exiguo his temporibus numero convenisse vidit . erant enim sexaginta; ipsis nonis Februat iis syn
dum in secretario Basilicae sancit Martyris Agilet incohavit, Patres in haec verba adloquutus s3ὶ: Dies mihi omni festio tute itietindior plus de Sacerdotum praesentia , quam de sole resplendet. benedico Domino, qui sinceritatem vertram meis litteris fecit tam faciliter obedire, meis quo-
260쪽
que conspectibus tam decentius anarere; atque ad istius Ecclesiae everabilem sedem juxta priscram consuetudinem pro sile et utilitia te
oleciae conoenire. nunc Profecto reParatae libertatis innoseata quo-diam modo videtur creuisse laetιtia, nunc dioinae misericordiae manifestata potentia. et clu te deinceps. post eum Ianuarius, ut opinor. Vegeselliantis. OannitIui titii adorant. auliquissimi s. nomen enim excidit, Bonifacio do Cartsi igiti longis Ecclesiae honore deque convocata synodo gratulatus. Im-I te, ait, quaesumus, diligenter inlinisterii tui Partes: tit Ecclesiue Afractinae geni rutis titilitas, sanctorumque Canouum viror iterum reso-rescat et εμιο I beatissimae memoriae Aurelius hujus urbis antistes in-atituit, tua nunc Beatitudo restituat. te enim Dominus ei constiti usuccessor m honoris, libertatis et Pacis. jube Proinde, quod loquente iii corde putes itatis tuae sancto Spiritu Peragendiam coguοMeris, Proponatur. ii I. Recitatis exinde litteris, quae a Bonifacio Concilii caussa in provincias missae fuerant, et Legatis recognitis, qui ex una qua quo provincia
Venerant, ordo provinciarum qualis esset, ex veteri Concilio ostensum est, ut nempe Proconsularis Numidias, Numidia Byzacena anteferretur.
quam Caesariensis et Sitifensis et Tripolitana sequebantur. Ium ex Aetis concilii Nicaeni, quae Atticus Patriarcha olim constantinopoli miserat. sormula sidei prolata. cui omnes subscripserunt, ac veteres mox Canones Ecelesiae Asrieanae ab Agileto Diacono lecti sunt, quorum postremi erant de A mellationibus ad transmarina. placuit praeterea, ut jura Ecclesiao Carthaginiensis recenserentur, decretis Conciliorum enunciatis. quibus summa ejus in Africa auctoritas firmata suerat. quumque magna jam diei pars exacta esse , rogati Episcopi, ut iis subscriberent . quae eo dici tractata suerant, unanimi paruerunt; nisi quod pro Ianuario Masculi tu no,
cui manus usum senectus eripuerat. Ianuarius Vegesplitanus subscripsit: cetera , de quibus agendum esset, in diem sequentem rejecta sunt.1 Ii I. Igitur Vii I. idus Februarias rursum Patres in eundem locum vocatos sic assatus est Bonifacius: Post hesterni diei diss/utationem , quae nos Paene usque ad Cesperum detintiit Occυρtitos, quia iam nihil arbitror austeresse, quod de generali Ecclesiarum utilitate triaciemus, si quae fiant specialiter discuιienda , singulorum suggestio manifestet, ne
vel Pri ata commoditas videatur omissa. tum vero Gaudiosiis Diaconus Patribus renunciavit. esse Petrum Abbatem cum aliquo L senioribus monasterii sui ad secretarii sores, qui, si pateremur, libellum sancto Concilio oblaturus videretur. ut L hhas admissus est. libellum ejus aBrcleni pilolo notario recitari Bonifacius jussit. in eo Monachi ad Boni-
facium provocantes, in cujus tutela so esse ac potestate demonstrabant,
quantum sibi molestiarum a Prima te provinciae Byetaeenae illatum esse l. gravi querimonia exponebant ). Scinctus quippe Liberiatus, ipsa eorum verba sunt, Episcopus Primae sedis Pr inciae Byracenae, congregationibus Sacerdotum saeste collectis, in Perniciem nostram multa